Ik ben Krooswijk Marian, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Surfmary.
Ik ben een vrouw en woon in Tilburg (Nederland) en mijn beroep is Huisvrouw/bejaarde verzorgster moeder.
Ik ben geboren op 02/07/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Fotografie en schrijven van verhaaltjes.
Ik probeer een leuk en interresant blog te maken.Het gastenboek vind ik fijn. Ik ben altijd benieuwd naar de reactie"s.
Een beetje zoet de kleur en ik hoop dat de kleur mij een beetje opbeurt. Het blijft een rot maand om het zo maar eens uit te drukken. Hij loopt op een eind en dan komt er een nieuwe maand; DECEMBER. Met verjaardagen, sinterklaas, kerstmis en natuurlijk oud-en nieuwjaar. Het enige lichtpuntje dat er is, vorig jaar wisten we dat het een klote jaar zou worden en nu hoop ik dat dit nieuwe jaar beter nieuws brengt. Ook de verjaardag van Rien, 21 november, komt eraan. Ik heb besloten deze dag weg te gaan en te proberen hem zo ontspannen mogelijk door te brengen. Een kerstmarkt lijkt mij wel een goede afleiding. Vrolijke kraampjes en veel mensen die hun inkopen doen. Ikzelf zal ook kijken naar wat nieuwe dingen voor de komende kerstdagen. Zo sukkel ik het jaar wel uit met veel medeleven van de mensen om me heen. Dat doet goed, zonder dat zou ik het niet redden. Dus iedereen bedankt voor zijn of haar hulp hoe miniem ook. Jullie horen weer van mij na de kerstmarkt. Groeten Surfmary,
Weer een begrafenis van een biljarter, de zoveelste in de rij. Weer naar een begrafenismis en naar het crematorium. Weer wordt je herinnerd aan wat jou is overkomen en dat duurt weer en paar dagen voordat je je draai weer hebt gevonden. In deze sombere maand word ik dikwijls verdrietig en valt het gemis zwaar. Toch probeer ik er het beste van te maken en doe allerlei(leuke)dingen. Vrijdag ben ik uitgenodigd om samen met mijn buren en nog een vrouw, die ook alleen is, uit eten te gaan. Hartstikke leuk, maar beleef ik dat ook zo? Natuurlijk menen de mensen het allemaal goed maar het blijft zwaar. Deze week ook een jaar geleden dat we contact hadden met Ed van de Berge. Die heeft Rien nog een paar keer behandeld voor de pijn en gelukkig hielp dat, niet dat hij er beter door werd maar de pijn was te dragen. Allemaal dingen die in deze maand een jaar geleden zijn. Vandaag worden hopelijk ook mijn problemen met mijn telefoon(dode lijn) opgelost. Dan ben ik weer bereikbaar maar voornamer, ik kan weer bellen. Voor vandaag mijn hart weer gelucht, jullie horen van mij. Dit menneke staat voor mijn keukenraam en daar word ik vrolijk van. Groeten Surfmary.
Ik ben weer actief op mijn blog geweest en heb er een nieuw filmpje op gezet. Aan de linkerzijde na Tarkan. Het zijn een combinatie van foto"s van het uitstrooien van Rien en vakantie's in Friesland. De muziek van Enya omlijst het geheel. Ik vind her heel mooi geworden. Ga maar eens kijken en luisteren. Verder probeer ik deze moeilijke maanden, november met Rien z'n verjaardag en december met al de "feestdagen", zo goed mogelijk door te komen. Door me bezig te houden met o.a kaarten en de bridgcursus gaat de tijd, hoop ik, een beetje sneller en is het zo weer voorjaar. Ook familie, vrienden en kennissen doen hun best en dat waardeer ik. Toch zal ik blij zijn als dit eerste jaar voorbij is en alles niet meer de eerste keer zonder Rien is. Ik heb nog een toepasselijk plaatje gevonden. Tot schrijfs. Groeten Surfmary,
Een mooie lichte kleur deze keer voor de tekst. Gisteren was de herdenkingsdienst in het verpleeghuis waar Rien overleden is: De Haazelaar. De zus van Rien en mijn broer waren ook gekomen en dat is een heel fijn gevoel, niet alleen te zijn. Maar daar heb ik toch al niet veel last van. Het was heel mooi opgezet. Het koor van het huis was aanwezig met een pianiste en een violiste die verzorgde de muzikale omlijsting met licht klassieke muziek. Van elke verpleegafd. was een verpleegkundige die de namen van de overleden mensen van de desbetreffende afd. voorlas. In totaal 131 mensen in 1 jaar, dat zijn er naar mijn gevoel best veel. Op een grote tafel werd er telkens voor een overledene een kaarsje aan gestoken dus een zee van licht. Er omheen zand gestrooid waar voor elke overledene een steen met zijn of haar naam. Later mochten we de steen ophalen die bestemd was voor jou partner, ouder, broer of zus. Na de plechtigheid werd er koffie geschonken en kon je een praatje maken met de mensen die je kende en dat zijn er een hele boel want de moeder van Rien heeft 10 jaar daar gewoond. Nu kwam ik voor iemand anders en dat was best zwaar. De meeste mensen hebben Rien natuurlijk goed gekend en niet wetende dat hij overleden was schrokken ze er allemaal enorm van. Veel medeleven en dat doet toch weer goed. Rond 21.00uur was ik weer thuis en ik had er een goed gevoel aan over gehouden. Even iets anders nog. Mijn linker flank speelde weer flink op en ik dacht natuurlijk weer direckt aan mijn long, maar nee, het was waarschijnlijk een rib of spier die in de verdrukking heeft gezeten. Met veel paracetamol is het te verdragen en ik hoop er met een paar dagen vanaf te zijn. Verder gaat het best goed en dat probeer ik maar vol te houden. Jullie horen mij wel weer als ik weer wat te vertellen heb.
Hallo Bloggers, Herfstkleuren zo is mijn gevoel. De eerste herfst zonder Rien dus alleen. Vroeg donker, morgen weer een uur eerder, guur weer met veel wind, nat en kou. Wat een vooruitzicht. Vroeger nooit bij stil gestaan maar nu denk ik er steeds aan. Daarbij is november ook al een maand van herdenken en de verjaardag van Rien. Ik vraag me af hoe ik deze tijd, ook december natuurlijk, een beetje zonder kleerscheuren doorkom. Met een goed boek en wat gezellige lampjes zal ik het proberen zo goed mogelijk te doen. Ook mensen om mij heen hebben het nu in deze tijd moeilijk en samen proberen we er toch maar iets van te maken. Na deze moeilijke tijd komt er weer een nieuw jaar en daar gaan we maar voor. Deze week was het herfstvakantie dus geen bridge en yoga. Volgende week gaat alles weer als vanouds en heb ik mijn bezigheden weer. Maandag heeft het verpleeghuis, waar Rien overleden is, een herdenkingsdienst georganiseerd voor alle mensen die dit jaar daar overleden zijn. Toch heel attent en ik ga daar beslist heen. Niet makkelijk maar ik doe het wel. Genoeg gemauwt maar dat moet kunnen op z'n tijd. Jullie horen weer van mij.
Deze week weer een drukke week met 6 verjaardagen enwel vorige week zaterdag, afgelopen woensdag, vandaag en morgen nog een. Daar tussenin het jaarlijkse biljartfeest van de verening waar Rien biljarten.Ik was van harte uitgenodigd en dat vond ik heel fijn. Ik hoor graag bij deze mensen, het is zo"n hartelijke en hechtte club daar geniet ik nog altijd van. Bovendien is het een fijn gevoel als mensen je niet vergeten zijn. Een succes eerste klas. Het eten was voortreffelijk de mensen waren allemaal even vriendelijk. Het is een mooi stel van 25 mensen bij elkaar. Ze zijn echt wel aan elkaar gewaagd en dat merk je meteen aan de sfeer, heel gezellig. Het zou echt jammer zijn als het de laatste keer is geweest dat ik erbij was. Maar wat er volgend jaar weer is dat kan ik nu nog niet weten en daarom heb ik enorm genoten van deze avond. De verjaardagen vallen een beetje moeilijk maar ook daar ga ik naartoe al is het maar een paar uurtjes. Ze begrijpen het heus wel. Bovendien is het allemaal familie van Rien dus weten ze wel waarom ik niet een hele avond blijf. Jullie horen weer van mij.
Vrijdag 12 oktober alweer 7 maanden geleden dat Rien is overleden. Dus had ik het goede plan, dat dacht ik tenminste, naar Friesland af te reizen. Nou dat bleek achteraf niet zo'n goed plan te zijn. Ofschoon ik met een vriend ben gegaan, is het toch heel zwaar om op de uitstrooiplaats te komen. Op het moment dat ik daar ben voelt het heel goed, maar dan kom je ook weer een keer thuis en daar gaat het helemaal mis. Ik ben dan mijn emotie"s niet te baas en de ene na de andere huilbui overvalt mij dan. De buren vangen mij dan goed op maar ik blijf nog lang verdrietig. Ik moet vanavond nog naar een verjaardag daar heb ik niet veel zin in maar ik ga toch maar even. Morgen komt er een oud collega en hele goede vriend van Rien op bezoek. Fijn dat de mensen mij niet vergeten zijn. Morgen gaat het beter zegt een gezegde en ik hoop maar dat dat uitkomt. Dus op naar een nieuwe dag met hopelijk minder emotie"s. Volgende week heb ik het druk met veel verjaardagen en het jaarlijkse feest met de biljarters. Dit jaar ben ik nog vanharte uitgenodigd en daar ben ik heel blij mee. Een verzetje kan nooit geen kwaad en ik ga er dan ook met veel plezier naar toe. Voor nu even genoeg, jullie horen weer van mij.
De kleur verraad mijn stemming een beetje zoet, toch? Het etentje met mijn vriend was hartstikke gezellig en wat mij betreft voor herhaling vatbaar. Na zo'n lange tijd, dat geldt ook voor hem, is het fijn om met gezelschap iets te ondernemen en een simpel etentje is dan al genieten. De gerechten smaakte goed en met een flesje wijn was het goed toeven aan ons tafeltje. Verder gaat de bridge-cursus ook goed. Daar is het lachen geblazen als we moeten spelen na de theorie. Ook ben ik gevraagt om mee te kaarten bij buren van onze flat, hééééééél gezellig. Voor de wintermaanden heb ik genoeg te doen. Het rikken bij het verpleeghuis is ook heel leuk en zo worden mij weken gevuld en dat bevalt mij wel. Na wat mindere dagen, want die zijn er natuurlijk ook, gaat het nu weer prima met mij en hoop ik maar dat het steeds beter gaat. Maar voorlopig mag ik niet mopperen. Gisteren nog even op en neer naar Limburg geweest met mijn moeder. Dat was ook al weer een hele tijd geleden en voor mijn moeder en haar zus was het weer gezellig kletsen en verhalen ophalen. Bloggers ik ga stoppen en volgende keer, wanneer dan ook, horen jullie mij weer.
Vandaag zal ik weer eens wat schrijven. Deze week ben ik heel druk geweest. Zondag voor de laatste keer dit jaar naar Ochten. Ik ben al vroeg gegaan. Het was heerlijk weer en hebben dan ook heel de dag buiten kunnen zijn. Lunchen, thee drinken en 's avonds eten. Ik had een grote pan spaghetti meegenomen en dat smaakte wel na een hele dag buitenlucht.'s Middags zijn we naar het pontje van Wamel geweest en daar lekker op een terrasje gezeten, in het zonnetje. Maandag een vergadering voor het feest van het 50+club jubileum.Dinsdagmorgen eerst yoga en daarna hebben we,een goede vriend en ik, de caravan van de camping gehaald en naar de winterstalling gebracht. Ook daar ben je ruim een halve dag mee bezig, niet zo erg hoor want het was mooi weer,zonnetje en ik was niet alleen. Ook die dag hebben we gezellig buiten kunnen eten en daarna op ons gemak de caravan op zijn plaats gezet. Dinsdagavond bridgeles dus een volle dag. Woensdag op bezoek in het ziekenhuis bij Laura(Rotterdam) samen met Ronald mijn neef. Donderdag boodschappendag met mijn moeder en 's avonds wederom kaarten. Vanavond op bezoek bij een kennis in het verpleeghuis en dan even rust. Morgen zaterdag zal niet veel brengen en zondag uit eten met die goede vriend. Ik verheug me er echt op. Na een lange tijd weer eens uit in gezelschap,dat is toch wel fijn. Dus deze week was echt heel druk maar dat is niet erg beter dan dat ze je vergeten.
Na bijna 2 weken niets nieuws van mij gehoord te hebben zit ik nu achter mijn PC en probeer iets te schrijven voor jullie. Het leven gaat eigenlijk gewoon z'n gangetje. De bridge-avonden zijn heel gezellig en vooral leerzaam, de andere kaartavond is ook heel leuk. Weer heel iets anders natuurlijk maar toch heel leuk. Tussendoor ben ik nog een paar zondagen naar de camping geweest en van het zonnetje genoten samen met mijn moeder en 2 goede vrienden van mij. Dat was ik morgen nog eens van plan. Het wordt mooi warm weer en het zal wel de laatste keer zijn. Ik ben van plan de karavan volgende week dinsdag, als het tenminste een beetje weer is, op te halen. Hij gaat dan de winterstalling in en zit het kampeerseizoen, voor mij althans, erop.Wat ik volgend jaar ga doen weet ik nu nog niet maar in ieder geval wel ergens kamperen, want ik vind het nog altijd fijn om te doen. Ik ben dan ook weer een jaar verder en een beetje gewend aan deze nieuwe situatie. De wintermaanden zullen dit jaar voor mij wel wat langer duren maar ook daar komt weer een einde aan. Ik wens jullie een fijn weekend en voor straks welterusten.
Gisteren, dinsdag, ben ik begonnen aan een bridge-cursus. Ik was het al lang van plan en nu is het er toch van gekomen. Ik ben enthousiast gemaakt door vrienden en ik moet zeggen het is niet alleen interresant maar ook heel gezellig. Wel niet makkelijk om te leren maar ik heb een gezond verstand dus dat komt helemaal goed. Het is een vrij grote groep,48 mensen, maar heel gezellig en gemoedelijk onder elkaar. Ik zit aan een tafeltje met en echtpaar en een man alleen, net als ik dus. De eerste les was niet zo moeilijk te volgen. Na wat theorie moesten we in de praktijk brengen wat we geleerd hadden en ik moet zeggen dat lukte aardig. We hebben een map mee gekregen en daar kun je de stof mee herhalen. Ook staan er opdrachten in en die moet je dan maken. Al met al een fijne bezigheid en als ik het dan een beetje onder de knie heb kan ik de lange wintermaanden overbruggen met te bridgen.
Vandaag sleep ik me weer eens naar mij eigen site. Ik heb niet echt zin om te schrijven. Deze week weer een crematie van de vrouw van weer een biljarter. Telkens wordt je eigen verdriet weer opgerakeld. Die bedroefde mensen en er heerst een sfeer waardoor ik steeds moet huilen. Ook voor andere mensen die hun partner nog niet zolang geleden verloren hebben is het steeds weer een moeilijke gang naar die plaats waar ook jou man of vrouw gecremeerd is. Het hakt er flink in en je hebt toch weer enkele dagen nodig om je te herstellen en de draad weer op te pakken. Als het morgen, zondag, een beetje mooi weer is rijd ik op en neer naar de camping. Even iets anders en kijken hoe de karavan erbij staat. Over een paar weken moet hij weer naar de winterstalling en ben ik dit seizoen een beetje door gesukkeld. Ik kijk wel wat ik er volgend jaar mee doe, dat kan ik nu nog niet zeggen. Bloggers ik ga stoppen jullie zijn weer een beetje op de hoogte en tot schrijfs. Groeten Surfmary,
Hallo Bloggers, Een nieuwe maand, het is alweer september wat gaat de tijd snel. De laatste tijd heb ik weinig geschreven in mijn blog. Ik had het te druk met andere dingen. Zoals midge-golf, fietsen en kaarten. 11 september begin ik aan een bridgecursus om straks, als ik het onder de knie heb, de winteravonden te vullen met deze interessante bezigheid. Dus eerst de cursus en later de kaart avonden. Komende dinsdag is er weer een reisje naar een tricotagefabriek waar je dan kleding kan kopen dus betaalkaart mee!! Donderdag is het voortaan ook kaarten, niet zo laat hoor, goed half 10 is het afgelopen en dat is voor door de weeks een mooie tijd. Vanavond komt er visite en dat kan weleens een latertje worden maar dat is niet erg, morgen hoef ik voor niemand vroeg uit bed. Jullie zijn weer op de hoogte en dan ga nu stoppen.
Terug van Friesland en een drukke week. Eerst maandag naar het ziekenhuis voor de röntgenfoto's van mijn longen.Maandagavond naar een vriendin koffie drinkenen wat praten over allerlei zaken. Dinsdag naar de longarts voor controle en dat was allemaal goed, gelukkig. Dinsdagavond yoga en een poging een afspraak te maken maar deze gaat helaas niet door. Woensdag naar de crematie van een biljartvriend van Rien en 's avonds naar een verjaardag. Donderdagavond kaarten en weer een poging af te spreken weer mislukt het zit niet echt mee, dacht ik zo. Vrijdag uit eten met de 50+ club en dan is het alweer zaterdag Toch is dit een beladen week voor mij. De eerste keer naar een crematie valt toch niet alles mee en de mensen hebben het goed met mij voor om mij druk te houden maar waar het om draait is: dat je je rustig voelt en dat is helaas niet het geval. Misschien wordt het na zondag beter.
Hier ben ik weer terug van weg geweest. Het was fijn in Friesland samen met mijn familie. Toch was ik blij weer thuis te zijn. Het is wel even wat anders vakantie zonder Rien. Iedereen was heel belangstellend en vriendelijk, maar toch. Alweer 5 maanden geleden is Rien overleden en zondag heb ik op het Heegermeer een roos gebracht, op de plaats waar Rien uitgestrooid is. Het was prachtig weer veel zon en veel wind waar hij van hield. Verder deze week heb ik veel geluierd en lekker met mijn familie uit eten geweest. Dus niet veel gedaan maar ook dat moet kunnen. De huur- karavan staat op een mooi plaatsje aan het water en er is dan ook heel de dag bedrijvigheid. Zeilboten, kano's en motorjachten varen af en aan. Ook is het een lust om de watervogels bezig te zien. Fuuten met hun kroost op de rug zwemmen voorbij en leren de jongen zwemmen. Waterhoentjes vechten om een plaatsje in de krappen nesten en eenden komen bedelen om brood of iets vlak voor je voeten. Wij zijn ook naar Makkum geweest. Daar heb je een prachtig strand aan het IJsselmeer. Op een zonovergoten terras hebben we zitten genieten van de surfers(harde wind) en onze drankjes, schaaltje bitterballen erbij en genieten maar. Ook mijn moeder heeft het goed naar de zin gehad. Ik heb Fokke, de boer, beloofd volgend jaar terug te komen maar dan wel met mijn eigen karavan. Voor dit jaar zit er de vakantie op. Het is een hele verandering in mijn leven dat weet ik wel. Hopelijk wordt het langzaam beter en kan ik volgend jaar echt weer genieten van dingen zoals vakantie en andere zaken.
Weer terug van een weekendje camping. Wij, mijn moeder en ik, zijn zaterdag gegaan. Het was mooi warm weer en hadden niets te verletten. Voor mijn moeder was het een goede oefening. Zaterdag a.s gaan we voor een weekje naar Friesland, ook in een karavan. Mijn broer met zijn vrouw is daar dan ook, hij heeft vakantie, en zijn we gezellig bij elkaar. Op deze camping hebben we samen gekampeerd en Rien is hier ook uitgestrooid. Zondag is het 5 maanden geleden dat hij overleden is. Ik ga dan ook die dag bloemen brengen op het Heegermeer. Over dit weekend; het was toch weer gezellig en de verjaardag van Nel, de boerin, is goed verlopen. We hebben met z'n allen, de vaste gasten, geholpen. Er waren best veel mensen en Nel heeft genoten. Om 16.00 uur zijn wij weer naar huis gereden en zo werd dit weekend toch nog leuk. Deze week wat voorbereidingen treffen voor alweer een volgend weekend.
Ik ben weer terug van een paar dagen camping. Het weer was niet echt bijzonder, op woensdag na dan. Die dag ben ik lekker lui geweest en heb heel de morgen in de zon gelegen, heerlijk. Met als gevolg dat er weer een laagje bruin op gekomen is. 's Middags ben ik naar Tiel gefietst. Over de Waaldijk is het prachtig fietsten,maar toch zie ik de schoonheid van de natuur niet zoals voorheen. Het is natuurlijk nog even mooi maar zoals ik al eens zei, je kunt het met niemand delen. Aan de Waal in Tiel, bij het pontje van Wamel, is een fijn terrasje en daar heb ik dan ook gezeten en maar mijmeren en dromen. In het centrum weer eens een blouse gekocht en toen weer naar de camping. Toch denk ik erover om de karavan te verkopen als het op de camping zijn niet beter gaat voelen. Nogmaals ik doe het graag maar het alleen zijn daar maakt mij soms heel verdrietig. Zondag gaan we, mijn moeder en ik, even op en neer. Dan wordt de boerin 80 jaar en gaan we feliciteren. Nu komt het weekend er weer aan maar het wordt mooi weer en dan ziet alles er weer anders uit.
Zondag en een vies weer maar dat kan mijn humeur niet bederven. Gisteren ben ik naar de kermis geweest met twee vriendinnen en het was hartstikke leuk. De sfeer op de kermis maakt je blij en de geuren van oliebollen en paling doen mij altijd aan vroeger denken. Zoals ik al zei ,op de kermis kom je altijd bekende tegen en zo ook gisterenavond. De meeste hadden een beetje schroom, Rien was er niet meer bij, om mij aan te spreken maar dat doe ik dan zelf wel en dan is de verlegenheid snel over. Allemaal waren ze toch blij mij weer eens te zien en vroegen dan ook hoe het nu ging. Nou ik moet zeggen het gaat best wel goed met nog wel huildagen maar dat wordt toch minder. Dus de kermis; met de bus er naar toe en maar slenteren en kijken. Eten hoort daar natuurlijk ook bij, lekker vet, oliebollen en wafels met slagroom. De terrassen waren overvol maar we vonden toch telkens weer een plaatje, zo gezellig. Op het laatste terras heb ik lekker een frambozenbiertje gedronken,een goed slaapmutsje. Met de bus weer naar huis en waren rond 1.00 uur thuis. Dat was de kermis 2007 en ik dacht hem niet te zien dit jaar, fijn toch.
Ik ben Krooswijk Marian, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Surfmary.
