Ik ben Krooswijk Marian, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Surfmary.
Ik ben een vrouw en woon in Tilburg (Nederland) en mijn beroep is Huisvrouw/bejaarde verzorgster moeder.
Ik ben geboren op 02/07/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Fotografie en schrijven van verhaaltjes.
Ik probeer een leuk en interresant blog te maken.Het gastenboek vind ik fijn. Ik ben altijd benieuwd naar de reactie"s.
November en nog eens November. Ik denk dat heel veel mensen, met mij in deze maand, menig traantje laten. Voor mij geldt dat in ieder geval. Eerstal 1 Nov. naar het kerkhof om een bloemetje te leggen bij overleden schoonouders. Dan speelt het weer bij mij een grote rol, mistig en somber. In deze maand verjaarde ook Rien en ga zo nog maar een tijdje door. Ook mijn vriend heeft last van depri-buien en dan gaat het niet allemaal zoals we zouden willen. Gelukkig heb ik mijn blogske nog en kan ik hierop mauwen zoveel als ik wil soms met de tranen over de wangen. Maar dat lucht op en we hopen dat deze maand snel voorbij gaat. Toch wil ik een hart als afbeelding zetten om te laten zien dat we onze dierbare nog lang niet vergeten zijn en dat zal ook niet gebeuren. Genoeg gemauwd en de groeten van:
Wat een weertje, je wordt er echt vrolijk van ik tenminste wel. Alweer even geleden dat ik wat geschreven heb maar ik heb het ook ontzettend druk. We hebben ondertussen meerdere feestjes gehad o.a een gouden bruiloft van de zus van mijn vriend, 2 gouden bruiloften van twee buurtbewoners; ook heel gezellig, verjaardag in Amserdam en ga zo nog maar een tijdje door. Wel heel gezellig allemaal. Zondag hebben we met de dochter en de kleinkinderen mosselen gegeten, de kinderen lusten pizza. Een hele fijne ervaring zo met z'n allen. Ik ga weer stoppen want de rikavond in het verpleeghuis komt er weer aan. Jullie horen van mij over een hoop ik niet al te lange tijd.
Eigenlijk schaam ik me diep, zolang niets van me laten horen. De reden is eigenlijk een hele fijne. Zoals ik jullie geschreven heb; ik heb een vriend en daardoor mijn blog wat verslonst. Kennis maken met familie, kennissen, buren en allerlei verplichtingen nakomen maken dat ik weinig tijd overhoud om mijn blog bij te werken. Natuurlijk is het hartstikke gezellig om zo druk te zijn met leuke dingen, ik klaag dus ook niet. Deze week zijn we terug gekomen van onze eerste vakantie samen en ik mag wel zeggen we hebben het samen heel fijn gehad. De bestemming was er een waaraan we allebei fijne herinneringen hadden met onze overleden partners, ook dat moet kunnen en het bewijst weer eens vergeet niet degene die er niet meer zijn. Dat zal in ons geval ook nooit gebeuren. Een goed gevoel houd je daar aan over, geloof mij maar. In de zomer hebben we aan een zomercompetitie bridge meegedaan en ook dat ging ons goed af. De komende tijd hebben we weer wat feestjes tegoed, waar we samen uitgenodigd zijn. Voor heel veel mensen horen we voortaan bij elkaar en dat blijkt uit de uitnodigingen aan beide kanten. Nou, jullie zijn weer een beetjeop de hoogte en merken wel dat het heel goed met ons gaat.
Eindelijk weer eens een beetje tijd om te schrijven. Er is een heleboel gebeurd in de tussentijd. Gekampeerd met mijn moeder en met mijn vriend, die was voor de eerste keer in Friesland. We konden het niet beter treffen. Her weer was super, 25 graden, de plaats waar de caravan stond, vlak aan het water, kon niet beter, allemaal gezellige mensen op de camping en de kennismaking met de boer en mijn vriend kon niet beter. Ze lagen elkaar meteen en ook hij zei: "het is zo goed Marianna". Even gooide het disselslot roet in het eten, het ging niet van slot, maar ook dat is later opgelost en konden we de volgende dag de karavan meenemen om op Ochten, een plaatje in de Betuwe, te zetten. Mijn vriend en ik kunnen het ondertussen heel goed samen vinden en dat is zo een fijne ervaring, voor allebei. Verder hebben we het verschrikkelijk druk met ons vrijwillergerswerk, feestjes en allemaal leuke dingen. Kaarten, yoga, koken, jeu de boulle enz. Jullie begrijpen al wel dat het heel goed gaat met ons allebei na een echt ellendige periode, gelukkig maar. Genoeg uit de doeken gedaan en jullie horen weer van mij.
Een maand rust genomen om alles op een rij te krijgen. In die maand is er wel het een en ander gebeurd. We zijn naar Friesland geweest om Rien te herdenken 12 maart. Hondeweer was het; met een windkracht 9 en in friesland komt dat dubbel aan. Na die tijd heb ik kennis gemaakt met de kinderen van mijn vriend en dat was heel fijn. Ongedwongen hebben we elkaar gezegd wat er aan de hand was en er ontstond meteen een fijne sfeer. Ook voor mijn vriend een geruststelling, want als de kinderen het er niet mee eens zijn kan het niet. We gaan een fijne tijd tegemoet en dat willen we alle twee. Over 2 weken, in de meivakantie, ga ik met mijn moeder(85) een week kamperen in Friesland. Mijn broer en zijn vrouw zijn er dan ook en we maken het weer gezellig. Jullie zijn weer een beetje op de hoogte van de gebeurtenissen en jllie horen nog van mij.
Een lichte kleur want Rien hield niet van sombere kleuren. Morgen is het een jaar geleden dat Rien is overleden. Eigelijk doet de datum mij niet zoveel, maar de dag, maandag, heb ik veel emotie gevoeld en ook getoond. Je kunt niet anders en ik wil ook niet anders. Morgen ga ik naar Friesland een bloemetje leggen en even gedag zeggen. Misschien zijn de weergoden mij goed gezind maar het ziet er niet naar uit. Bovendien zei Rien van dit weer altijd: echt Fries weer, nou ja. Ik heb best veel reactie's gehad, kaartjes en mailtjes, fijn die aandacht en steun, doet me goed. Jullie horen weer van mij.
Hallo Bloggers, Gisteren ben ik op bezoek geweest bij een vriendin. Zij ligt in het ziekenhuis in Den Haag op IC voor een tractie. Een operatie van ong. 2 dagen moet verbetering brengen. Na de operatie wordt ze nog eens 2 dagen in slaap gehouden. Geen fijn karwei zou ik zeggen. Vandaag is het 1jaar geleden dat Rien op genomen is in de haazelaar, een verpleeghuis. Het gaat niet zo fijn, de emotie's komen als ik de beelden voor me zie en maar huilen zonder te stoppen. Hij is er niet lang geweest, na 4 dagen is hij overleden. Wat zal ik blij zijn als deze beladen dagen voorbij zijn en ik mezelf weer een beetje wordt. Genoeg voor vandaag. Jullie horen nog van mij.
Schrikkeldag en dat wil zeggen dat de maand februari om is. Maart komt eraan en ook de dag dat Rien 1 jaar geleden overleden is. 12 maart. De gedachten aan vorig jaar komen steeds vaker. Nog snap je niet dat Rien een dag voor zijn dood buiten in de tuin zat, wel heel erg moe, maar wie had er erg in dat hij de volgende dag rustig in zou slapen.Gelukkig ben ik druk met allerlei dingen en kan ik behoorlijk funcioneren, al is het soms heel zwaar. De mensen om mij heen proberen nog steeds mij er door te slepen, heel fijn gevoel en dat heb je echt nodig. Begrip en steun komen nu goed van pas. Ook ben ik blij met mijn vriend. Hij weet precies wat het is om je partner te verliezen en kan de slechte dagen goed opvangen, terwijl ik dat voor hem probeer te doen. Samen grienen, samen mauwen en samen lachen. Voor nu weer even genoeg. Het is niet erg veel maar jullie weten in ieder geval dat het best goed gaat. Tot blogs.
Hallo Bloggers, Na een lange tijd zal ik mijn blog weer eens bijwerken. Gelukkig is de lange maand januari voorbij. Er is niet zo heel veel gebeurd in deze maand. Wat voorbereidingen gedaan voor het jubileumfeest van onze wijkver. 25 jaar bestaan. Ik zit namelijk in de feestcommissie en dat is toch heel leuk om te doen. Dit jaar met carnaval hebben ze me goed bezig gehouden. Ik heb 4 dagen vrijwilligerswerk gedaan met het kindercarnaval. Samen met een vriend zijn we 4 dagen surveillant geweest, hebben we snoep verkocht, entree verzorgd, garderobe bewaakt enz. enz. Wel vermoeiend maar tevens heel gezellig met alle andere vrijwilligers om dit samen te doen. Zondag hebben we mee geholpen het carnaval te laten slagen voor de oudere mensen uit de wijk en de bewoners van verpleeghuis de Reyshoeve. Ook dit was een groot succes. Als je deze mensen ziet genieten gaat de vermoeidheid vanzelf weg. Zo zijn we carnaval dit jaar goed door gekomen, wat werken en toch het carnaval mee maken. Lekker wat eten en drinken met elkaar is gezellig en moet kunnen vind ik. Vandaag is het een jaar geleden dat de vrouw van een vriend is overleden, ik wens hem toch een fijne dag. Voor vandaag is het weer genoeg geweest, jullie zijn weer een beetje op de hoogte.
Maar weer eens actief worden op mijn blog, dat wordt tijd dacht ik zo. Januari is al weer meer dan half om en het gaat best goed. Ik heb in deze weken toch weer wat leuke dingen meegemaakt o.a een tonpraatavond die als altijd hartstikke leuk was en de lachspieren goed gemasseerd hebben. De nieuwjaarsreceptie van ons appartementencomplex. Heel goed verzorgd met koude en warme hapjes en uiteraard een lekker borreltje. Gezellig geklets en weer eens bij elkaar geweest. Ook de bridge-oefenavonden zijn begonnen en ook die zijn heel gezellig. Wat mindere dagen waren er natuurlijk ook en dan is het toch zwaar deze januari maand. Vorig jaar echt in deze tijd begonnen met slechte uitslagen en opnieuw bestralingen met alle nare gevolgen van dien. Het steeds slechter worden van Rien z'n gezondheid, dat komt nog vaak in mijn gedachten op met de nodige emotie's. Gisteren toch ook weer een gezellig etentje met biljartvrienden en vrienden van de Reeshof wijk. Wokken en bakken naar hartelust en gemoedelijk samen zijn. Heel fijn. Ik geniet daar echt van en vergeet dan weer een beetje de slechte dagen. We sukkelen naar carnaval en ook daar ga ik aan deelnemen. Even de zinnen verzetten en ook wat vrijwilligers werk verrichten. Zo ik heb weer eens wat geschreven en jullie zijn weer een beetje op de hoogte. Tot schrijfs en groeten van Surfmary
Laatste dag van een jaar. Een jaar waarin zoveel is gebeurd dat je het haast niet kunt bevatten. Vorig oudjaar was Rien al erg vermoeid, van de bestralingen, hij was er niet bij die avond. Toch was hij er nog ,wel in bed maar wel aanwezig. Nu is hij alweer bijna een jaar overleden, dat wisten we vorig oudjaar natuurlijk wel maar niet wanneer dat zou gebeuren. Daar kwam ik snel genoeg achter. Eerst in dat zelfde jaar overlijd een biljarter, heel onverwachts. Deze man opend de rij van een hele reeks droevige gebeurtenissen. Kort na deze man overlijdt de vrouw van een biljarter, zij is in dezelfde tijd ziek geworden als Rien. Dan overlijdt Rien en geloof mij maar je weet niet wat je overkomt. Gelukkig krijg ik steun uit alle hoeken van vrienden en kennissen. Dat is wat je nodig hebt in zo'n tijd. Er volgen in de loop van het jaar nog drie biljarters en in september overlijdt een vrouw van weer een biljarter. Weer veel verdriet en toch maar weer proberen ook deze man een hart onder de riem te steken. Net voor kerst overlijdt nog een goede vriend van ons, mijn moeder en mij. Dan is de maat echt vol en kijk ik terug op een jaar waarin we, ik, van veel te veel mensen afscheid hebben moeten nemen. Kerst en oudjaar zijn nu bijna voorbij en voor al de mensen die betrokken zijn bij het overlijden van echtgenoten en biljartvrienden komt een nieuw jaar inzicht, ook voor mij dus. Laten we hopen dat dat nieuwe jaar geeft wat wij allemaal willen: gezondheid, geluk, rust en veel heel veel steun en liefde. Ik ga dit jaat afsluiten met een huis vol mensen, dat is waar ik deze jaarwisseling behoefte aan heb, mensen die heel het jaar voor mij klaar hebben gestaan. Bedankt hiervoor. Ik noem niet snel namen in mijn blog, toch wil ik Jo en Ad, ook bedankt, een fijne jaarwisseling wensen en we gaan er tegen aan volgend jaar.
Het is alweer 2de kerstdag en die is ook bijna voorbij. 1ste kerstdag heb ik het hartstikke gezellig gehad. Samen met mijn moeder, mijn broer en zijn vrouw. We hebben kleine hapjes gegeten en een kaartje gelegd, dat was lang geleden. Ook mijn moeder heeft het naar de zin gehad en dat is toch belangrijk, want ook zij mist Rien met zulke dagen. Vandaag is het wat minder. Ik ben wel op de koffie geweest maar de dag duurt toch lang. Mijn aanspraak is in Amsterdam en dat is ook vreemd. Vanavond komen buren van de gallerij en Jopie een potje kaarten, dat is natuurlijk heel gezellig. Je hebt de medemensen toch nodig en gelukkig zijn die er ook. Oudjaar zijn we met een heel stel en daar verheug ik me wel een beetje op. Zo wordt het jaar afgesloten en kunnen we aan een nieuw beginnen.
Deze week heb ik ervaren als een van de zwaarste weken tot nog toe dan. Wat het volgende week wordt weet ik niet maar ik hoop dat het een beetje mee gaat vallen. Wat een emotioneele tijd, ik had dat nooit kunnen denken, maar nu ben ik erachter. Ook in mijn omgeving merk ik het op, er zijn nog wat mensen die het enorm moeilijk hebben nu. Kaarten schrijven met alleen jou naam, overal heerst kerstsfeer en dat is wat jij nu net niet op kunt brengen. Wat meer boodschappen, toch voor een persoon minder. Allemaal van die kleine dingen die bij elkaar een berg emotie's teweeg brengen. Morgen onze trouwdag, dan kerstavond!!! gevolgd door 1ste en 2de kerstdag. Wat zal ik blij zijn als deze dagen voorbij zijn. Nog even doorbijten naar oud-en nieuwjaar, dan is het 2008 en beginnen we hopelijk aan een beter jaar, slechter kan al haast niet. Het is geen vrolijk stukje deze keer maar dat verraad wel mijn gemoeds stemming en dat moet ook kunnen. Groeten Surfmary
Na een fijne sinterklaastijd, ik ben echt verwend van een heerlijke geur tot snoep en mooie gedichten, is de tijd van kerst aan gebroken. Ik heb het huis een beetje versierd, dat hoort er toch wel bij. Het ziet er heel gezellig uit en dat moet ook met kerst. Het is natuurlijk niet een gewone kerst, een kerst zonder Rien. Maar ook daar probeer ik wat moois van te maken. Gisteren was het kerstmiddag van de wijk. Een heel geslaagd kerstfeest met allemaal gezellige mensen, fijne muziek en heerlijk eten. Wat wil een mens nog meer? Het is zo fijn om met deze dagen met vrienden bij elkaar te zijn en dat waren we. We hebben gezellig samen gegeten en een paar borreltjes gedronken, dat moet toch kunnen. Nog even dit. Het orkestje waren twee mannen en een daarvan heeft nog met Rien, heel vroeger, in hetzelfde orkestje gespeeld. Hij hoorde mijn naam en vroeg toen meteen: ben jij de vrouw van Rinus? ik zei: dat was ik in ieder geval wel maar Rien is helaas overleden, daar schrok hij enorm van en zei hoe is het mogelijk. Hij heeft nog wat foto's van die tijd en die zal hij e-mailen zodat ik ze ook krijg. Wordt je op zo'n gezellige middag toch nog geconfronteerd met het verlies en dat was even een minder gevoel. Je wordt dan weer emotioneel en voelt je K. Maar gelukkig hebben de mensen het door en wordt er gauw iets voor de dag gehaald. Loten verkopen en dan heb je zo weer andere praat. Al met al een zeer geslaagde middag die we gezamelijk met een biertje afgesloten hebben. Morgen krijg ik een eter en heb beloofd om Indisch te koken, weer iets om naar uit te kijken en zo proberen we dit jaar toch nog een beetje gezellig af te sluiten. Over oudjaar kom ik nog een keer terug. Groeten Surfmary,
Sinterklaas 2007 is weer voorbij. Wij hebben dat gisteren al gevierd samen met de 85ste verjaardag van mijn moeder. Een leuke avond toch wel, ondanks dat er iemand ontbrak Laura en Ronald hadden dat goed begrepen en ik wil jullie het gedicht dat bij mijn cadeau zat niet onthouden.
Lieve Marianne,
De Sint heeft vernomen, dat iets moois uit je leven is genomen.
Een hoop verdriet en pijn, waarom moet het leven zo hard zijn.
De Sint hoopt dat de feestdagen, toch iets moois bij kunnen dragen.
Hopelijk kun je van deze kleinigheidjes genieten, veel liefs van de Sint en haar pieten.
Dit gedicht is al een cadeau op zich. Laura en Ronald bedankt en ome Rien was ook gisteren een beetje bij ons.
Een nieuwe maand. November, met zijn verdrietige herinneringen en de verjaardag van Rien, ben ik redelijk goed door gekomen. De kerstmarkt daarvan heb ik jullie al verteld, hartstikke gezellig. Zondag heb ik Indisch gekookt voor mijn vriend, dat had ik al even geleden beloofd en dat was heel gezellig. Deze week was er een sinterklaasfeest van de kaartclub en een tonproat-avond van de wijk waarin ik woon. Wat het sintenfeest betreft moest ik natuurlijk bij de sint komen(kennis), maar ik kreeg een complimentje en niet op mijn donder, dat viel alles mee. De tonproat-avond dat was één groot feest. Er was een bloaskapel die de muziek verzorgde en dan natuurlijk de mensen in de ton. Het was grandioos en ik zou dat voor geen geld hebben willen missen. Ik heb in tijden niet zo gelachen, echt gelachen dan tenminste. Even iets heel anders en dat gelde ook voor de mensen die ook meegekomen waren. Geen spijt dat ik gekomen ben hoorde ik steeds, in tijden niet meer zo gelachen en dat heb je gewoon nodig om het een beetje te verwerken wat mij en deze mensen is overkomen. Nu december nog en dan begin ik aan een nieuw jaar. Één troost heb ik, als je dat tenminste zo kunt noemen, vorig jaar in deze maand wisten we dat het een slecht jaar zou worden nu hoop ik op een goed en gelukkig jaar zonder ziekten en veel vrienden. Zo probeer ik er het beste van te maken en dat lukt aardig met de hulp van veel mensen. Deze week weer een beetje beschreven en jullie horen weer van mij. Groeten Surfmary,
Ik ben Krooswijk Marian, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Surfmary.
