Taalkundig-culturele democratie kan slechts gerealiseerd worden door gebruik van een Gemeenschappelijke, Eenvoudige, Neutrale, Tweede (= G.E.N.T.) taal, zoals het Esperanto.
10-10-2007
Wie verdient volgens u de Nobelprijs voor de vrede?
Forum van DS online van 10/10/2007:
Waarom niet de Wereldesperantobond?
Sinds het ontstaan van de taal in 1887 bracht het Esperanto wereldwijd miljoenen mensen vredevol bij elkaar over aardrijkskundige, taalkundige, culturele, levensbeschouwelijke of welke grenzen dan ook heen. Esperanto realiseert nog dagelijks o.a. via het internet, maar ook via internationale bijeenkomsten een interculturele dialoog voor jong en oud, arbeiders en intellectuelen, met respect voor ieders taal en cultuur, zonder taalkundige discrminatie: niemand geniet het voorrecht zijn eigen moedertaal te spreken. Wordt het niet stilaan tijd voor internationale erkenning en waardering? Misschien kan de Europese Commissie het goede voorbeeld geven: 2008 wordt immers het Europees Jaar van de Interculturele Dialoog
We hebben in Vlaanderen een decreet dat het gebruik van het Frans in Vlaanderen verbiedt. Om een of andere reden durven we het gebruik van het Engels in bedrijven niet tegen te houden, terwijl het Engels exact dezelfde rol vervult als het Frans, namelijk de taal van de baas.
Financieel-Economische Tijd - 26 mei 2001
************************
Waarom moet de taal van de democratie dezelfde zijn als de taal van de handel, vraagt Geert van Istendael zich af. Ik zie daartussen geen enkel verband.
Hij zet zich hiermee af tegen het Angelsaksisch economisch-taalkundig-cultureel-imperialisme en de naïviteit waarmee Europa dit ondergaat.
Van Istendael pleit ook voor het behoud van de taalkundige verscheidenheid (Iedere taal die verdwijnt is een ramp voor de mensheid) en hij beschouwt het Esperanto als de ideale lingua franca: Esperanto is superieur.
De Morgen - 01/03/2002 pag. 35: Wie het leven tot het verkoopbare reduceert, gaat eraan.
************************
Geen verzuurde verachting voor Amerikaanse cultuur aan mijn lijf. Maar die heerlijke taal bedreigt mijn Nederlands en de Nederlandse taal is mijn vaderland. Ik zie de toekomst van het vaderland zeer somber in en ik heb daarvoor ernstige redenen.
Ten eerste: wij vinden het bij monde van onze leiders volslagen onbelangrijk dat onze taal blijft bestaan. Dehaene heeft geen pink verroerd toen het Nederlands geschrapt werd bij het Europees Merkenbureau. Verhofstadt verroert geen pink nu het Nederlands geschrapt wordt bij het Europees Bureau voor Tekeningen en Modellen. Onze eerste-ministers voeren ons terug naar af.
Vandaag is alles Engels, politiek, economie, muziek, literatuur, diplomatie, wetenschap, militaire strategie. Het Engels tendeert naar een monopolie op alle terreinen. Indien zelfs talen als Frans en Duits en in zekere mate zelfs Spaans worden teruggedrongen, is er voor het Nederlands helemaal geen plaats meer. Verliest een taal een domein, dan verschrompelt ze op den duur tot folklore. Onze voorouders wisten dat zeer goed, zij vochten hardnekkig voor het Vlaamsch op d'Hoogeschool. Die strijd was door en door democratisch en blijft tot op heden volkomen eerbiedwaardig. Vandaag zijn we vergeten dat kardinaal Mercier onze taal ongeschikt vond voor de wetenschap. We eisen Engelsch op d'Hoogeschool. Een Nederlandse hoogleraar die dat wil zou op staande voet ontslag moeten krijgen, een Vlaming die dat wil moet worden verpleegd in een krankzinnigengesticht. Therapie: het uit het hoofd leren van de Nieuwe Encyclopedie van de Vlaamse beweging.
Je moet haast een extremist zijn om de moed niet te verliezen. Er is toch niets aan te doen. Het Engels is nou eenmaal de taal van de grote bedrijven. Ho, stop. Waarom, kan iemand mij uitleggen waarom de taal van de grote bedrijven ook de taal van de democratie zou moeten zijn?
Tussen talen is er altijd un rapport de force, zoals mijn goede vriend Jean-Luc Outers het zegt. Talen vrijen niet met elkaar, talen vechten met elkaar en de sterkste ranselt de zwakste weg. Wie wil dat het Nederlands krijgt waar het recht op heeft, moet zich keren tegen de taal van de macht.
Eén taal, ja, maar dan een taal zonder macht. Ik vind dat wij, Europeanen, het aan onszelf verplicht zijn zo'n taal te kiezen. Europa is verscheidenheid of is niet. Blijven wij zweren bij het Engels, dan worden wij niet alleen linguïstisch gelijkgeschakeld, wij worden ook nog eens doordrongen van het slechtste wat de Angelsaksische wereld te bieden heeft.
...
Het is van levensbelang, niet alleen voor het Nederlands, maar voor alles wat velen van ons dierbaar is, dat wij het Engels afzweren.
De laatste oplossing biedt de duurzaamste en degelijkste garanties voor het Nederlands en trouwens voor alle talen. Maar ik aarzel altijd weer erover te beginnen, je loopt het gevaar voortaan bekeken te worden als een zonderling. Enkele weken geleden echter las ik dat prof. K. Raes die uitgekreten en geminachte oplossing als een ernstige, doch gemiste kans beschouwde. Ik bedoel het Esperanto. Ik ken de taal niet. Maar ik weet dat iemand met een gemiddeld verstand ze in twee tot drie weken kan leren. Dit wil niet zeggen dat het Esperanto een onbehouwen idioom zou hebben. Volgens Maurice Genevoix, destijds van de Académie Française, is het in staat les nuances les plus subtiles de la pensée et du sentiment uit te drukken. In vergelijking met het Engels heeft het Esperanto twee kanjers van voordelen: de uitspraak is zeer gemakkelijk en de spelling is zuiver fonetisch. Maar het allergrootste voordeel in vergelijking met het Engels is dit: het Esperanto heeft geen macht. David Rothkopf van het Amerikaanse adviseurskantoor Kissinger Associates zegt: Het is in het economische en politieke belang van de Verenigde Staten erop toe te zien dat, als de wereld een gemeenschappelijke taal aanvaardt, het het Engels is. Zeg niet dat je niet gewaarschuwd was. Dat vaderland van me, desnoods verdedig ik het moederziel alleen.
DEUS EX MACHINAnr.100 - maart 2002 : De taal van de toekomst: Het vaderland is in gevaar.
**************************
Vroeger steigerde een rechtgeaarde Franstalige Vlaamse bourgeois bij de gedachte dat hij de aandeelhouders in het Nederlands zou moeten toespreken. Nu spreken ze allemaal braaf en slaafs Engels. Tenminste, als je de ongearticuleerde klankenbrij die ze uitspuwen Engels mag noemen. (p. 114)
Wij kennen ook Frans, die taal is ons zeer nabij. ( ) Het blijft ook nu nog een wereldtaal en is een welkom tegengewicht tegen het platte imperialisme van het Engels (dat wij ook kennen). In Vlaanderen bedreigt het Frans het Nederlands niet meer. Vandaag zijn de Vlamingen een gevaar voor hun eigen taal. (pag. 115)
Verkavelingsvlaams ( ) een taal die uit minachting voor de spraak van gewone mensen en uit angst voor Nederlands geboren is, een wangedrocht is het, die taal van het nieuwe Vlaanderen, dat blaakt van intellectuele luiheid. (p. 124)
Totterdood zal ik mij verzetten tegen de kromtaligheid van Vlaanderen. Dat vecht honderdzeventig jaar om Nederlands te mogen spreken; dan mag het eindelijk, dan begint het erop te trappen. (p. 125)
Ik gruw telkens als mijn taalgenoten zich willoos en jankend van kosmopolitische opwinding in het stof wentelen voor de taal der Angelen en der Saksen. Ik ben dol op Engels, maar ik zie niet in waarom de taal van het geld ook de taal van Europa zou moeten worden. (p.133)
Defaitisme is uit den boze. Als de Nederlandse ambassadeur voor Internationale Culturele Samenwerking zucht dat de strijd tegen het Engels bij voorbaat verloren is, dan moet die man niet alleen op staande voet oneervol ontslag krjgen, hj dient tevens opgelsotente wordenin een witgekalkte kloostercel met als enig gezelschap de Nieuwe encyclopedie van de Vlaamse Beweging. Maaltijden worden hem driemaal daags door een luikje verstrekt. Slechts na een streng examen over de geschiedenis van de Vlaamse strijd mag hij zijn clausuur verlaten. Hij zal in de tussentijd doordrongen zijn geraakt van het besef dat mensen als kanunnik David of Jan Frans Willems of Ferdinand Snellaert wel de moed hadden om een zogezegd bij voorbaat verloren gevecht tegen het oppermachtig Frans. Niemand kon in 1840 voorspellen dat het Nederlands zou winnen. Point n'est besoin d'espérer pour entreprendre ni de réussir pour persévérer,zijn dat niet de woorden van des ambassadeurs eigen Vader des Vaderlands? Maar ik vrees dat de ambassadeur de kennis van het Frans volstrekt irrelevant vindt.
Ook voorstellen om aan de Nederlandse universiteiten maar meteen in het Engels te doceren, zijn uit den boze en moeten met alle middelen bestreden worden. Minister die dergelijke voorstellen verdedigen, moeten worden beschouwd als staatsgevaarlijk en ook zij moeten na oneervol ontslag de kluis in. (pag. 133)
Engels steekt Nederlands voorbij in Brussel. (DS 26 september 2007, pag. 9)
Engels steekt Nederlands voorbij in Brussel.(DS 26 september 2007, pag. 9)
Geachte,
Professor Philippe van Parijs zegt dat we een gemeenschappelijke taal nodig hebben die bekend is onder alle lagen van de bevolking.
Het al dan niet bekend zijn onder alle lagen van de bevolking als enig criterium waaraan een gemeenschappelijke taal moet voldoen, vind ik wat mager, hoor!
Mag het niet wat meer zijn, geachte professor? Ik denk b.v. aan: 'eenvoud' en 'neutraliteit'.
Mag ik er bovendien op wijzen dat BEkend door niet gelijk staat aan "GEkend in" alle lagen van de bevolking. Om dat te bereiken moet die gemeenschappelijke taal vanaf de lagere school en op intensieve manier onderwezen worden.
Kiest men voor het Engels, dan kiest men voor:
- een niet-democratisch principe: het recht van de sterkste;
- taaldiscriminatie: de NESsys (native English speakers) krijgen de status van eersterangsburgers zomaar in de schoot geworpen;
- de minst economische oplossing, want een zware investering van tijd, geld en energie.
De enige democratische (voor iedereen aanvaardbare, voor 'iedereen' haalbare) en de meest economische keuze (minimale investering van tijd, geld en energie) betreft een eenvoudige, neutrale taal: b.v. het Esperanto. Daar zijn echter drie voorwaarden voor nodig: 1. openheid van geest (geen a priori afwijzing, wat intellectueel oneerlijk is), 2. een minimum aan gezond boerenverstand en 3. drie seconden politieke/journalistieke/academische moed: 'we doen het!'
Oh ja, aanvaarden van een gemeenschappelijke, eenvoudige, neutrale, tweede (g.e.n.t.)taal doet geen afbreuk aan het belang van kennis van het Engels als dominante wereldtaal, noch aan de meerwaarde van meertaligheid voor wie daartoe gemotiveerd is op basis van interesse en/of behoefte!
En laat minister Vandenbroucke dan de lat voor talen maar lekker hoog leggen. (www.delathoogvoortalen.be) Zo komt IEDEREEN aan z'n trekken! Maar dat is een mening die angstvallig uit de media gehouden wordt.
Moet de Europese Commissie de lat niet lager leggen in haar vreemdetalenbeleid?
Naar aanleiding van de Europese dag van de talen (26 september), graag volgende bedenking over het talenbeleid van de Europese Commissie. Volgens dit talenbeleid moet iedere burger minimaal twee vreemde talen leren.Ik zou hier enkele zaken tegenover willen zetten: - Taalunie: één op zes volwassen Vlamingen kan onvoldoende lezen of schrijven om naar behoren te kunnen functioneren. Eén derde van de BSO-leerlingen presteert wat lezen betreft op het laagste vaardigheidsniveau of eronder. (http://www.armoedebestrijding.be/cijfers_analfabetisme.htm) - Marc Reynebeau: (DS 20 maart 2007, pag. 19) Steeds minder jongeren kennen nog de standaardtaal, niettegenstaande ze nog nooit zo lang school liepen als nu. Goede taalbeheersing wordt steeds meer de zaak van een happy few. - Elio Di Rupo (DS 19 maart 2007, pag. 21) Een premier moet het Nederlands begrijpen en de grote lijnen verstaanbaar kunnen verwoorden. De details en de nuances kan hij aan zijn mederwerkers overlaten. - Jean-Luc Dehaene (DS 4-5 aug 2007: Dehaene leest Franstaligen de les): In Vlaanderen spreekt een nieuwe politieke generatie het Frans niet meer. Weldra verlopen de (federale) regeringsonderhandelingen in het Engels.
Besluit: bewijzen deze feiten niet dat het onrealistisch is ook van mensen die hun eigen standaardmoedertaal niet voldoende beheersen, te verlangen dat ze minimaal (!) twee vreemde talen moeten leren? Zelfs de (politieke) elite heeft al een probleem met de tweede landstaal.
Zou het niet socialer, democratischer en economischer zijn in het Europese onderwijsbeleid: 1/ meer aandacht te voorzien voor de studie van de standaardtaal en 2/ een gemeenschappelijke, eenvoudige (voor iedereen haalbare), neutrale (voor iedereen aanvaardbare), tweede (g.e.n.t.)taal, b.v. het Esperanto, als Europese brugtaal aan te bieden? Dan zou de Deense loodgieter die met vakantie gaat naar Lissabon tenminste verstaanbaar de weg kunnen vragen, zoals Kathleen Van Bremt ooit stelde (DS 23/12/1999). Niet alleen een sociaal-intellectuele elite, maar iéderéén heeft recht op horizonverruimende contacten met andere taal- en cultuurgemeenschappen.
Daarnaast kan men zoveel mogelijk leerlingen via het onderwijs de kans geven een goede PASSIEVE kennis (= begrijpen) van één of meerdere talen op te doen. Dit is nuttig voor wie graag reist, anderstalige boeken/kranten/tijdschriften leest of naar buitenlandse TV-stations kijkt. ACTIEVE kennis (= spreekvaardigheid) van meerdere talen b.v. via uitwisselingsprojekten, stages e.d. kan men laten aan wie gemotiveerd is op basis van interesse en/of behoefte.
Naar aanleiding van de Talentweedaagse op 25 en 26 september 2007 in het ICC ghent, graag enkele bedenkingen.
1. 'De lat hoog leggen' klinkt elitair en betekent automatisch dat ze voor velen té hoog zal liggen. Ik dacht dat de politici, en zeker zij die het woord 'sociaal' hoog in het vaandel voeren, oog moeten hebben voor ieders (communicatie)belangen.
2. Als de leerlingen die de hoogte wél aankunnen na hun schooljaren niet geregeld de kans krijgen of geen interesse hebben om hun opgedane kennis te onderhouden, blijft er na verloop van jaren weinig of niets over van die 'functionele' kennis.
3. Als men er de voorkeur aan geeft anderstaligen en andere culturen te benaderen via hun eigen taal, dan is dat geen reden om een groot deel van de Europese burgers die die behoefte en/of de (sociaal-intellectuele) mogelijkheden niet hebben een alternatief te ontzeggen dat hen dezelfde, zo niet méér mogelijkheden biedt.
4. Nu hééft men eens de mogelijkheid om een belangrijk internationaal probleem op een eenvoudige, eerlijke, economische en efficiënte manier op te lossen en nu wil men er niet van weten! Die manier, te weten: een gemeenschappelijke, eenvoudige, neutrale, tweede (G.E.N.T.) taal (b.v.: Esperanto), die bovendien geen afbreuk doet aan het belang van kennis van het Engels als dominante taal of aan de meerwaarde van meertaligheid voor wie daartoe gemotiveerd is op basis van interesse en/of behoefte. Het ene sluit het andere niet uit. Integendeel: zij kunnen complementair zijn.
5. Als men het communicatieprobleem wérkelijk wil oplossen, moet men kiezen voor één gemeenschappelijke tweede taal die op intensieve manier vanaf de lagere school (kleuterschool?) dient onderwezen te worden. Kiest men voor de taal van het geld en de macht en is men niet vies van discriminatie, dan zal dat het Engels zijn. Kiest men voor een eerlijke, eenvoudige en economische oplossing, dan zal dat een plantaal zijn, zoals het Esperanto.
4. T.a.v. minister Vandenbroucke, twee citaten van SP-A-kopstuk Steve Stevaert.
- Politici moeten de mensen niet achternalopen. Politici moeten doen wat goed is voor de mensen(TV-journaal 18.00h - 25/10/2003) .
-"Dat is het verschil tussen mij en een professor. Die laatste zal zeggen: er moet eerst een draagvlak bij de bevolking zijn. Ik zeg: je moet doen wat goed is voor de mensen, en dan zal er wel een draagvlak zijn, zeker?" ("Met deze man wordt het echt anders" - DM : 24/5/2003, pag. 54)
Waar is de tijd echter dat de socialisten er nog waren om goed te doen voor "de mensen" ?
De Vlaamse Esperantobond (VEB) sprokkelde naar aanleiding van de eerste Europese verkiezingen van 12 juni 1994 volgende reacties bijeen.
Anne Van Lancker - SP.a europarlement
Ik ben van mening dat indien er ooit een praktische oplossing moet worden gevonden voor de talenkwestie in de Europese instellngen Esperanto een valabele oplossing zou bieden.
Bert Anciaux Spirit
Het Esperanto kan een brugtaal zijn ten einde de dialoog te bevorderen met respect voor mekaars taal, cultuur en waardigheid.
Patsy Sörensen Agalev
Het Esperanto is mij niet onbekend. Ik vind het idee om van Esperanto een brugtaal te maken dan ook zeer positief.
Willy De Clercq VLD
Op langere termijn zal men misschien moeten denken aan het gebruik van één taal zoals het Esperanto.
Frank Vandenbroucke SP.a
Ik steun uw voorstel om een objectief onderzoek te doen naar uw voorstel om het Esperanto te gebruiken als brugtaal binnen de Europese Unie.
Marianne Thyssen CD&V europarlement
"Ik sluit het gebruik van een neutrale taal, zoals het Esperanto, niet uit. Een grondig onderzoek van de mogelijkheden is zeker geen overbodige luxe."
Nelly Maes europarlement
Ik wil mijn steentje bijdragen aan de inspanning die U levert om Europa dichter bij de mensen te brengen.
Stefaan De Clerck CD&V
Als antwoord op de steeds toenemende complexiteit van onze maatschappij is zon uniek taalgebruik zeker één van de vele mogelijke oplossingen. Dit verdient zeker verder onderzoek.
- Vroeger dacht ik dat een plantaal geen nut kon hebben. Toen ik het Esperanto wat nader ging bekijken, merkte ik echter dat ik mijn mening moest herzien."
-------------------------------------------------
- "Als het streven naar Europese eenwording gelijke tred houdt met de toename van het aantal talen, is de instelling van een Europese voertaal de enig mogelijke oplossing."
( )
"Nationale trots zou de doorslag kunnen geven: met het oog op het gevaar dat in een toekomstig verenigd Europa de taal van één land de overhand zou kunnen krijgen, zouden de staten die maar een zeer kleine kans hebben hun taal aan anderen op te leggen en die de overheersing van andermans taal vrezen (dat wil zeggen alle staten min een), kunnen beginnen de invoering van een internationale hulptaal te steunen."
Maurice Genevoix(Secrétaire Perpétuel de lAcadémie Française)
« Lespéranto est en mesure dexprimer les nuances les plus subtiles de la pensée et du sentiment, elle est propre à permettre, par conséquent, lexpression la plus juste, la plus littéraire, la plus esthétique et de nature à satisfaire les esprits les plus ombrageux et les plus particularistes, et il ne peut pas porter ombrage aux fidèles des langues nationales. »
Une interview sur la Chaine Nationale (Paris, 18.02.1954)
Maurice Genevoix(permanente secretaris van de Académie Française)
"Esperanto is in staat om de subtielste schakeringen van de gedachte en van het gevoel uit te drukken. Bijgevolg kan Esperanto gedachten weergeven op een juiste, literaire en esthetische wijze. De taal schenkt zelfs voldoening aan de meest achterdochtige en eigenzinnige geesten en overschaduwt geenszins de voorstanders van de nationale talen ."
Vraaggesprek met Pierre Delaire op Chaine Nationale. (Parijs, 18 februari 1955)
"When I speak Esperanto with an American Esperantist, we meet on a linguistically neutral basis, so we avoid the risk of butchering the other's native language. This prevents embarrassment and misunderstanding, and encourages a free and friendly exchange of ideas. When two persons shake hands, each extends his hand halfway, meeting in a neutral zone as a mutual gesture of friendship. So it is with Esperanto, a linguistic handshake."
Wanneer twee mensen elkaar de hand schudden, steekt elk de hand halverwege uit, waardoor ze elkaar ontmoeten in een neutrale zone, als een wederzijds gebaar van vriendschap. Dat is wat Esperanto is, een taalkundige handdruk.
Esperanto, a linguistic handshake - Los Angeles Times (10/3/'84)
Claude Piron (psycholoog, oud-taaldocent, oud-vertaler VN en WGO)
"Il n'y a d'adversaires de l'espéranto que parmi les gens qui ne le connaissent pas dans sa réalité concrète. Ce fait ne devrait-il pas faire réfléchir?"
Uit : Le défi des langues - Du gâchis au bon sens (p. 233)
David Rothkopf, "In Praise of Cultural Imperialism?" Foreign Policy, Number 107, Summer 1997, pp. 38-53
It is in the general interest of the United States to encourage the development of a world in which the fault lines separating nations are bridged by shared interests. And it is in the economic and political interests of the United States to ensure that if the world is moving toward a common language, it be English; that if the world is moving toward common telecommunications, safety, and quality standards, they be American; that if the world is becoming linked by television, radio, and music, the programming be American; and that if common values are being developed, they be values with which Americans are comfortable.
Het officiële talenbeleid van de Europese Commissie, dat stelt datiedere burger minimaal (!) twee vreemde talen moet leren, is ondemocratisch, asociaal en onrealistisch: het legt de taalkundige lat te hoog voor de modale burger. Dit blijkt in eigen land uit o.a. talloze vacatures die niet ingevuld raken omwille van een gebrekkige talenkennis (gebrek aan tweetalige agenten in Brussel, tekort aan onderwijzers die de tweede landstaal voldoende beheersen, enz.), de taalproblemen bij ongevallen, rampen, in ziekenhuizen, opvangtehuizen, gevangenissen, enz. Ondanks ons in binnen- en buitenland zo vaak geroemde taalonderricht! Bovendien lost het Europees talenbeleidhet communicatieprobleem van de modale burgerten gevolge van de grote talenverscheidenheid in de Europese Unie niet op.
Daarom wil ik een alternatief beleid voorstellen dat democratisch, sociaal en realistisch is omdat het iedereen op een eenvoudige, eerlijke, economische en efficiënte manier de mogelijkheid tot contacten met anderstaligen, tot interculturele contacten en dus tot verruiming van de culturele horizon biedt.
Ik ga hiervoor uit van een vergelijking tussen de lichamelijk-motorische en de geestelijk-taalkundige ontwikkeling van het kind.
De lichamelijk-motorische ontwikkeling van het kind verloopt volgens natuurlijke stadia: kruipen - rechtstaan - stappen. Die stadia gaan telkens gepaard met een verruiming van het gezichtsveld en de leefwereld van het kind. Deze drie vormen een soort 'basispakket' voor iedereen. Op latere leeftijd gaat het kind zijn motoriek diversifiëren door recreatieve sport: joggen, fietsen, zwemmen, tennissen enz. Een aanrader voor iedereen. De meest gemotiveerden/getalenteerden sluiten aan bij een sportclub, waar ze zich in één bepaalde sport gaan specialiseren.
De geestelijk-taalkundige ontwikkeling van een kind zou een gelijkaardig patroon moeten volgen.
Voorstel voor een alternatief Europees talenbeleid.
1. Het kind kruipt.
In een eerste fase leert het kind een natuurlijke taal: zijn moedertaal, in vele gevallen het streekdialect of een gekuiste versie ervan: de tussentaal. Het is een informele taal die dient voor lokaal/regionaal gebruik: de thuis- en toogtaal. Beleeft momenteel een heropleving in de hedendaagse popmuziek.
2. Het kind richt zich op en gaat rechtstaan.
Zodra het kind naar school gaat, leert het de standaardtaal. Dit is geen zuiver natuurlijke, maar een kunstmatige, want gestandaardiseerde taal. Ze wordt immers in geen enkele regio gesproken. Het is de officiële, nationale taal. Ze dient voor formeel gebruik, b.v. voor het onderwijs, pers en media enz.. De standaardtaalis als het ware het Esperanto van de dialecten: ze kan ook dienst doen als interdialecttaal.
3. Het kind leert stappen.
In een volgende fase van zijn geestelijk-taalkundige ontwikkeling laten we hetkind buiten de landsgrenzen kijken en komt het in contact met andere talen en culturen. Om zoveel mogelijk mensen die mogelijkheid te bieden moet dit via een eenvoudige taal gebeuren en om niemand het voorrecht van de eigen moedertaal te geven en zodoende positief te discrimineren, moet het een neutrale taal zijn: een Gemeenschappelijke, Eenvoudige, Neutrale, Tweede taal (= G.E.N.T.-taal),zoals b.v. het Esperanto.
Deze optie biedt talloze mogelijkheden tot interculturele contacten door middel van b.v. individuele en/of klassikale internetactiviteiten (reeds mogelijk na een zeer beperkt aantal lesuren!), door middel van uitwisselingen van klassen en/of leerkrachten uit de landen van de EU of zelfs daarbuiten. Klasuitwisseling via het Esperanto gebeurde trouwens reeds enkele jaren geleden in Oostende. De mogelijkheden tot culturele verrijking zijn legio. Mensen kunnen elkaar slechts begrijpen en leren waarderen als ze rechtstreeks met elkaar kunnen communiceren: een noodzaak voor een warmere samenleving.
Terwijl een etnische taal een deur opent naar een (enkele) land(en) en een (enkele) cultu(u)r(en), en dit met een belangrijke investering van tijd, geld en energie, opent een G.E.N.T -taal een raam op de hele wereld, met slechts een minimale investering van tijd, geld en energie! Voor velen echter: een inconvenient truth!
Dit is het basispakket voor iedereen. Ik ben ervan overtuigd dat op deze manier de lat voor velen (ook uit het ASO!) al meer dan hoog genoeg ligt. Professor Decoo, hoogleraar in Antwerpen en Provo (VS) en auteur van onder meer de lesmethodes Eventail en Vocapuces, stelde:je moet als leerder zélf, op allerlei wijzen, en zoveel mogelijk, dagelijks met de taal bezig bezig bezig zijn.(De Standaard 20/03/2001 : Bezig, bezig, bezig zijn).Ik denk hierbij, wederom met alle respect, aan de leerlingen uit het technisch, beroeps- en sportonderwijs: zijn die niet veeleer op allerlei wijzen, en zoveel mogelijk, dagelijks met hun handen, fysiek bezig, bezig, bezig? Ligt er nu ook geen voorstel op tafel om de leerplicht in het beroepsonderwijs tot 16 jaar te herleiden? Wat met hun talenkennis? Het is m.a.w. reeds een utopie te verwachten dat iedereen de beide talen (standaard en g.e.n.t.) vlot kan beheersen. Dagelijks kan je in radio- en TV-interviews vaststellen dat zich vlot uitdrukken in een correcte taal niet voor iedereen weggelegd is, zelfs niet voor veel intellectuelen. Hoe veel te meer is het dan een utopie om te stellen dat iedere burger dat in minimum twee vreemde talen moet kunnen? Is dit niet eerder een, excusez le mot, idiotie? Andermaal: een inconvenient truth!
4. Motorische diversifiëring: het kind doet aan recreatieve sporten: voetballen, joggen, fietsen, zwemmen, tennissen, atletiek.
Vanaf het secundair onderwijs kan het taalaanbod gediversifieerd worden.De bedoeling is dat zoveel mogelijk kinderen een goede passieve kennis opdoen van zoveel mogelijk talen. Het aantal talen, welke verplicht en welke facultatief zijn en de intensiteit (aantal uren) van het aanbod, variëren in functie van het type middelbaar onderwijs: algemeen, technisch, beroeps- of sportonderwijs. Ik verwijs naar de studie van het Grieks en het Latijn, waar het ook aankomt op vertalen en begrijpen van teksten. Passieve taalkennis is nuttig omboeken/kranten te lezen, naar buitenlandse TV-zenders te kijken, om naar het buitenland te reizen. Een bijkomende troef van een plantaal in dit verband is haar propedeutische waarde (omwille van haar structurele eenvoud) voor het leren van vreemde talen, zoals o.a. professor Helmar Frank in 1982 in het Instituut voor Kybernetica te Paderborn aantoonde. Ook in andere universiteiten (ondermeer in Hongarije, Rusland) gebeurden analoge pedagogische experimenten.
5. Motorische specialisatie: het kind sluit aan bij een sportclub en doet aan competitie.
Wie interesse/behoefte heeft (b.v. ten gevolge van sociale of beroepsomstandigheden) en dus gemotiveerd is, moet de gelegenheid krijgen zich taalkundig te specialiseren, d.w.z.: een actieve kennis (spreek- en schrijfvaardigheid) van één of meerdere talen verwerven. Dit kan gerealiseerd worden b.v. door middel van het aanbieden van beurzen (b.v.:Erasmus) om in het buitenland te studeren/werken.
Persoonlijke bedenking.
Ik heb een vrij beroep en ben dit jaar 60 (°1947) geworden. Ik heb in mijn leven heel wat uren verschillende talen gestudeerd: Latijn, Grieks, Frans, Engels in het onderwijs en Duits, Spaans en Esperanto uit interesse. Ik heb niet, zoals sommigen, het geluk gehad een anderstalige ouder/grootouder te hebben. Ik heb, zoals zovelen, in mijn hele leven nooit de gelegenheid gehad spreekvaardigheid in een of andere taal op te kunnen doen, noch in het lokale dagelijks leven (ik woon niet dichtbij een taalgrens), noch via geregelde en langdurige verblijven in een anderstalig milieu of in het buitenland, wat een conditio sine qua non is (zie prof. Decoo).Ik heb een goede passieve kennis van verschillende talen, maar wat spreekvaardigheid betreft ben ik nooit veel verder geraakt dan, nogmaals met alle respect, wat Pfaff-Duits, Marchal-Frans en een beetje Vlengels (vertaald Nederlands). Hoe frustrerend! En ik ben zeker niet de enige!
Besluit.
Zoals het niet realistisch is van ieder kind een topsporter te maken, is het evenmin realistisch van ieder kind een polyglot te maken. Wil men dus zoveel mogelijk mensen de mogelijkheid geven zonder communicatieproblemen op het grondgebied van de Europese Unie te reizen en te verblijven, moet men de lat lager leggen: van meertaligheid voor iedereen naar een gemeenschappelijke taal voor iedereen en van een etnische taalnaar een plantaal.
De lat lager leggen voor een beter algemeen resultaat: het lijkt een contradictie maar het is het niet. Niemand wordt benadeeld, niemand wordt onrecht aangedaan: dit is een win-situatie voor iedereen! Een ware revolutie in de internationale communicatie, maar ook: een inconvenient truth.
Er zullen echter eerst nog heel wat elitaire onwil, hardnekkige apriorismen en heilige huisjesmoeten geruimd worden om plaats te maken voor openheid van geest en gezond verstand.De natte vinger en de glazen bol zullen moeten ingewisseld worden voor objectief wetenschappelijk onderzoek. Een informeerbeleid in plaats van een negeerbeleidin verband met de mogelijkheden van een plantaal zou een eerste stap moeten zijn naar een niet-discriminerende oplossing voor het internationale communicatieprobleem. Dat zal heel wat politieke/journalistieke/academische moed vergen.
Apologie van het Esperanto (laatste aanpassing: 06/07/2021
Sedert zijn ontstaan in 1887 en tot vandaag heeft het Esperanto te kampen met vooroordelen en loze beweringen. Zie in dit verband o.a. het verslag van de Commissie voor Onderwijs, Vorming en Wetenschap over het verzoekschrift van de heer Leo De Cooman betreffende het onderwijs van het Esperanto.
Deze beweringen kunnen echter gemakkelijk weerlegd worden!
Geen maatschappelijk draagvlak.
In dit verband haal ik twee uitspraken aan van Steve Stevaert.
1. Dat is het verschil tussen mij en een professor.Die laatste zal zeggen: er moet eerst een draagvlak bij de bevolking zijn. Ik zeg: je moet doen wat goed is voor de mensen, en dan zal er wel een draagvlak zijn, zeker?"Met deze man wordt het echt anders" (DM 24/5/2003, pag. 54)
2.Politici moeten de mensen niet achternalopen. Politici moeten doen wat goed is voor de mensen.TV-journaal 18.00h - 25/10/2003.
3. Was er voor de oprichting van de Europese Unie een maatschappelijk draagvlak? Was er voor de invoering van de euro een maatschappelijk draagvlak? Tweemaal neen! Er was echter wel de politieke wil! Vooral drie staatsmannen: Spaak, Schuman en Monnet, hebben de EU-kar getrokken, vaak zonder steun van hun collega's.
De mythe van het Esperanto als kunstmatige taal.
Wat is er mis met kunstmatig?
- Wie weigert een prothese omdat het een kunstmatige oplossing is?
- Het officiële Nederlands is ook kunstmatig want gestandaardiseerd (zoals het Duits door Luther, het Italiaans door Dante, het Russisch door Lomonosov).
- Net zoals een proefbuisbaby kunstmatig verwekt wordt met levende cellen en daarna uitgroeit tot een VOLWAARDIGE mens, is het Esperanto een proefbuistaal die kunstmatig verwekt is door samenbrengen van elementen uit levende talen. Vanaf haar geboorte in 1887 is de taal uitgegroeid tot een levende, VOLWAARDIGE taal. Ze wordt wereldwijd (zie internet) dagelijks gebruikt in woord en beeld. Zoals iedere 'natuurlijke' taal evolueert Esperanto. Zoals iedere andere taal genereert ze cultuur, literatuur, muziek en kunst. Ze brengt mensen uit alle taal- en cultuurmilieu's tot elkaar, maar dan wel op voet van taalkundig-culturele gelijkheid. En toch blijven de nationale en Europese instanties weigeren ze de status toe te kennen die ze verdient, deze van OFFICIËLE EUROPESE TAAL. Waar onwil heerst, staat de rede machteloos!
Esperanto een onvolwaardige taal.
- Esperanto is in staat om de subtielste schakeringen van de gedachte en van het gevoel uit te drukken. Bijgevolg kan Esperanto gedachten weergeven op een juiste, literaire en esthetische wijze. De taal schenkt zelfs voldoening aan de meest achterdochtige en eigenzinnige geesten en overschaduwt geenszins de voorstanders van de nationale talen. Aldus de toenmalige permanente secretaris van de Académie Française, Maurice Genevoix, in een vraaggesprek met Pierre Delaire op Chaine Nationale. (Parijs, 18 februari 1955)
- Ook de muziek bedient zich van een eenvoudige taal: 12 tonen (7 hele en 5 halve) Esperanto: 16 regels, vele internationale woordstammen en een aantal voor- en achtervoegsels. De virtuositeit van de bediener bepaalt het niveau: je kan met één vinger een melodietje of met beide handen en voeten een moeilijke compositie op de piano spelen. Evenzo brengt Esperanto hoogstaande literatuur voort, zowel proza als poëzie.
Een taal zonder cultuur.
- Taal verhoudt zich tot cultuur zoals het vehikel zich tot de vracht verhoudt. Taal is het vehikel van cultuur.
- De culturele verwezenlijkingen in het Esperanto zijn legio: boeken, tijdschriften, proza zowel als poëzie, toneelstukken, muziek, radio, internationale vergaderingen, internet, enz. Zie o.a.:http://esperanto.be/fel/nl/esym10.php
- Op 11 september 1993 ontving in Santiago (Spanje) de P.E.N.-International, na lange en grondige onderzoekingen en discussies, het Esperanto P.E.N.-Centro als volwaardig lid; aldus publiekelijk Esperanto erkennend als een literaire taal en een uitdrukkingsmiddel tot cultuur.
- Esperanto is een van de officiële werktalen van de Internationale Academie voor Wetenschappen(AIS) www.ais-sanmarino.org
- In 2008 werd in New York het 728 bladzijden tellende A Concise Encyclopedia of the Original Literature of Esperantouitgegeven.
- Wikipedia-Esperanto telt meer dan 200.000 artikels.
Je kan een taal niet van bovenuit opleggen. Esperanto een onvolwaardige taal
- De geschiedenis leert ons het tegengestelde. B.v.: Heeft Rusland zijn taal niet opgelegd in de Oostblok-landen? Wordt in Brussel-Halle-Vilvoorde het Nederlands niet opgelegd aan Nederlandsonkundigen? Het kan dus wél. De vraag is of dit wenselijk is.
- De Europese Commissie streeft naar meertaligheid als norm: de student/burger wordt dus zo goed als verplicht meerdere talen te leren.
- Je kan niemand dwingen een bepaalde taal te spreken. Je kan ze echter wel aanbieden door ze in het leerplan op te nemen. Het hele leerplan is immers opgelegd, inclusief het taalonderricht. Iedereen is wel vrij de geleerde talen al dan niet te gebruiken.
Je kan een bepaalde cultuur slechts leren kennen als je de daaraan verbonden taal kent.
- Het leren van Esperanto als brugtaal kan niemand ervan weerhouden andere talen te leren. Integendeel: Esperanto is een springplank naar andere talen. http://www.springboard2languages.org/home.htm
- Je kan de cultuur van een volk ook in voldoende mate bestuderen via een andere taal, b.v. via vertaalde literatuur. Je kan in het Nederlands heel wat opsteken over b.v. de Grieks-Latijnse of de Russische cultuur. Het vergt trouwens een hele investering van tijd, geld en energie om een vreemde taal in die mate te beheersen dat ze een grotere bijdrage levert tot het kennen van een bepaalde cultuur dan een brugtaal. En wat je ook probeer: je beheerst ze nooit op moedertaal-niveau: de subtielste schakeringen kunnen/zullen je dus ook ontgaan. Kan je, hoe dan ook, de cultuur van een vreemd volk begrijpen/doorleven op het niveau van iemand die erin is opgegroeid?
- Wie met een gids een stad verkent, maakt toch ook kennis met de cultuur van een ander volk?
Esperanto wordt al decennialang gepromoot.
- Esperanto werd nog nooit gepromoot: vele mensen weten niet eens wat het is: een sekte, een soort koffie (espresso), een soort Spaans (espagne), een automerk (Daewoo Espero). Sommigen denken zelfs dat het met stervensbegeleiding te maken heeft: Ispahan. Hoe kan men dan verlangen dat mensen het spontaan gaan leren?
- Tot op vandaag wordt zelfs een negeer- in plaats van een informeerbeleid gevoerd, zowel door de politiek, als door pers en media. Meer nog: tot op vandaag wordt er foute informatie over het Esperanto verspreid! (= desinformeerbeleid!) Zie o.a.: http://forums.ec.europa.eu/multilingualism/ waar Leonard Orban, eurocommissaris van meertaligheid, niet gehinderd door enige voorkennis, verkondigt:
* De woordenschat van een kunsttaal als Esperanto is nauwelijks beproefd in de sociale en culturele praktijk. Enkele minuten surfen op het internet volstaan om het tegendeel aan te tonen.
* De Tsjechische president Vaclac Klaus noemde Esperanto een dode taal:L’ européisme est l'espéranto: une langue artificielle, morte".(juni 2008 op RTBF ). In Wilipedia staat Esperanto nochtans op de 20ste plaats, net voor het Tsjechisch!
- Esperanto heeft nooit een ernstige kans gekregen, het werd zelfs actief bestreden: vele aanhangers werden opgesloten en lieten het leven omdat ze zich met Esperanto bezig hielden (Hittler, Stalin).
Esperanto heeft geen Nobelprijswinnaar literatuur.
- De Nobelprijs beloont geen taal maar een auteur.
- Esperanto is niemands eerste taal. Hoeveel Nobelprijswinnaars literatuur zijn er die hun werk niet in hun moedertaal geschreven hebben?
- Hoe zou de jury van het Nobelprijscomité het werk van een Esperantoschrijver kunnen beoordelen als hij het Esperanto niet kent?
- Het is intellectueel oneerlijk een taal sinds haar ontstaan eerst dood te zwijgen of uitsluitend te verguizen, haar verspreiding tegen te werken door er zelfs valse informatie over te verspreiden en dan na 125 jaar haar waarde te ontkennen op basis van het feit dat er nog niemand een prijs gewonnen heeft via die taal.
van de beweging van de internationale taal Esperanto
Wij, leden van de wereldwijde beweging ter bevordering van het Esperanto, richten dit manifest aan alle regeringen, internationale organisaties en mensen van goede wil; verklaren ons voornemen om met vaste wil verder te werken aan de volgende doelstellingen en nodigen elke organisatie en iedere persoon afzonderlijk uit zich hierbij aan te sluiten.
Het Esperanto, in 1887 gelanceerd als project voor een hulptaal voor internationale communicatie en snel geëvolueerd tot een levende taal vol nuances, functioneert al meer dan een eeuw om mensen over grenzen van taal en cultuur heen te verbinden. Ondertussen hebben de doeleinden van zijn sprekers niet aan belang en actualiteit ingeboet. Waarschijnlijk zullen noch het wereldwijde gebruik van enkele nationale talen, noch de vorderingen in de communicatietechniek, noch het ontdekken van nieuwe methoden van taalonderricht de volgende principes verwezenlijken, die wij essentieel achten voor een rechtvaardig en doeltreffend taalgebruik.
Logo + verklaring (laatste aanpassing: 4 december 2009)
Europa: 1 munt - 1 G.E.N.T.-taal*
* G.E.N.T. = Gemeenschappelijke, Eenvoudige, Neutrale, Tweede
Taaldemocratie is gebaseerd op twee democratische principes:
IEDEREEN heeft recht op een mogelijkheid tot contacten met anderstaligen.
IEDEREEN moet een inspanning leveren.
Het huidige, officiële Europese taalbeleid dat meertaligheid als norm stelt: 1. is ondemocratisch want voor velen niet haalbaar (zowel intellectueel als sociaal-economisch) en 2. lost bovendien het communicatieprobleem niet op in een unie met 23 officiële talen .
In de realiteit geniet het Engels de officieuze status van lingua franca, wat ondemocratisch want discriminerend is, gezien de NESsy’s (native English speakers) hierdoor zo maar de status van eersterangsburgers toebedeeld krijgen: zij genieten het voorrecht overal en altijd hun moedertaal te kunnen spreken, zij zijn de nieuwe Übermenschen, het nieuwe Herrenvolk.
De non-NESsy's worden gedegradeerd tot communicatief gehandicapten. Dat is RACISME op basis van taal want in strijd met artikel 2 van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens dat discriminatie op basis van ras, kleur, geslacht, taal, godsdienst ... verbiedt. Het is ook een aanfluiting van de principes van de E.U.: alle talen en alle burgers zijn gelijk.
Een G.E.N.T.- taal, zoals het Esperanto, is het enige, echte, democratische, niet-discriminerende alternatief, want: 1. HAALBAAR voor “iedereen” wegens haar relatieve eenvoud; 2.AANVAARDBAAR voor iedereen wegens haar neutraliteit; 3. REALISEERBAAR met een minimale investering van tijd, geld en energie; 4. doet GEEN AFBREUK aan het belang van kennis van het Engels als belangrijkste wereldtaal, noch aan de meerwaarde van meertaligheid; 5. kan een belangrijke TROEF zijn in de methodiekvan het taalonderricht: verscheidene internationale studies hebben de propedeutische waarde van een plantaal als tweede taal aangetoond. (www.springboard2languages.org ); 6. biedt GARANTIES voor het behoud van de taalkundig-culturele verscheidenheid, conform het Europees devies: Eenheid in verscheidenheid, met respect voor ieders taal en cultuur.
Wat de standaardtaal is voor de dialecten, is het Esperanto voor de talen: de eenheidsfactor in de verscheidenheid.
Esperanto is echter meer dan alleen maar een TAAL: het is, meer dan gelijk welke officiële taal, ook een SOCIAAL en een CULTUREEL PROJECT.
Sinds zijn lancering in 1887 brengt het miljoenen mensen bijeen, over alle mogelijke grenzen heen - aardrijkskundige, culturele, levensbeschouwelijke, raciale, sociale of welke grenzen dan ook - in een vriendschappelijke sfeer, met respect voor elkaars taal en cultuur. Onbegrijpelijk dat mensen/politieke partijen die de begrippen sociaal en cultureel/multicultureel hoog in het vaandel voeren hiervoor nog steeds geen belangstelling hebben.
Geef aan het Engels wat het Engels toekomt: de status van belangrijk(st)e wereldtaal en geef aan het Esperanto wat het Esperanto toekomt: de status van G.E.N.T.-taal.
Taaldemocratie 
Manifest van Praag
