Taalkundig-culturele democratie kan slechts gerealiseerd worden door gebruik van een Gemeenschappelijke, Eenvoudige, Neutrale, Tweede (= G.E.N.T.) taal, zoals het Esperanto.
23-04-2008
Vlaamse bedrijven stellen te hoge taaleisen aan Waalse werkzoekenden (DM 23 april 2008)
Meertaligheid als norm is een E.U.topie! Het communicatieprobleem hoeft er niet te zijn als Europa een Gemeenschappelijke, Eenvoudige, Neutrale, Tweede (G.E.N.T.)taal, zoals het Esperanto, zou aanvaarden voor de intertalige/interculturele dialoog. Deze G.E.N.T.-taal is een goede basis voor meertaligheid voor wie daartoe gemotiveerd is op basis van interesse/noodzaak. Daarvoor is alleen openheid van geest en gezond boerenverstand nodig. Een open geest beleeft toch zoveel meer, niet?
Après une telle réponse il nest plus nécessaire dargumenter et perdre son temps. Les jeux sont fait davance.
NEDERLANDS Ik denk niet dat wij onze tijd verliezen door te reageren op deze site. Het is natuurlijk naïef intellectuele nederigheid, openheid van geest en gezond verstand bij de Euro-intelligentsia te veronderstellen. Wij moeten echter de bezoekers van deze site er wel blijven op wijzen dat: 1. een aantal burgers van mening is dat meertaligheid als norm een E.U.topie is, want niet haalbaar voor de modale burger, en bijgevolg ondemocratisch, asociaal en discriminerend omdat: - niet iedereen de tijd en/of de motivatie heeft om duizenden uren aan talenstudie te besteden; - tal van mensen er de voorkeur aan geven om in open lucht en met hun handen bezig te zijn in plaats van massas uren te besteden aan de studie van grammaticale regels met hun talloze uitzonderingen om dan vast te stellen dat het resultaat niet in verhouding tot de inspaning is. 2. er een eenvoudig, economisch, efficiënt en democratisch alternatief bestaat dat haalbaar en aanvaardbaar (niet-discriminerend) is. Sites als deze bieden ons de mogelijkheid om de Europese burger hierover te informeren.
In 1202 AD publiceerde Leonardo di Pisa het boek Liber Abaci, een leerboek voor nieuwe rekenmethoden gebaseerd op een nieuw getalsysteem (met het getal 0) waardoor rekenen veel eenvoudiger werd. Het heeft nog meer dan 300 jaar geduurd voordat dit nieuwe systeem de traditionele Romeinse getallen verdrong en over de gehele wereld gebruikt werd.
Conclusie: de intellectuele elite heeft altijd al moeilijk gedaan over eenvoudige oplossingen voor problemen die er geen hoeven te zijn. Laten we de moed dus niet te vlug opgeven. Zoals een Esperantospreekwoord zegt: Ech guto malgranda, konstante frapante, la monton granitan traboras. (Zelfs een kleine druppel die konstant inslaat kan een granieten berg doorboren.)
ESPERANTO Mi ne pensas ke ni perdas nian tempon reagante en chi tiu ejo. Kompreneble estas naive supozi intelektan humilecon, spiritmalfermitecon kaj prudenton che la Euro-inteligencio. Ni daurigu tamen atentigi la vizitantojn de chi tiu ejo pri la fakto ke nombro da civitanoj opinias: 1. ke plurlingveco kiel normo estas E.U.topio, char ne realigebla por la modala civitano, kaj konsekvence nedemokrata, kontrausociala, kaj diskriminacia, tial ke: - ne chiuj havas la tempon kaj/au la motivadon uzi milojn da horoj por lingvostudado; - multe da homoj preferas okupighi liberaere kaj ambaumane anstatau ol uzi multege da horoj por la studado de gramitikaj reguloj kun siaj sennombraj esceptoj kaj tiam konstati ke la rezulto ne proporcias al la strechado; 2. ekzistas simpla, ekonomia, efika, demokrata alternativo kiu estas realigebla kaj akceptebla (nediskriminacia). Ejoj tiaj nin oferas la eblecon priinformi la Europan civitanon.
En 1202 (a. K.) Leonardo di Pisa publikigis la libron Liber Abaci, lernolibro pri novaj kalkulmetodoj bazitaj je nova cifersistemo (kun la cifero 0) per kiu la kalkulado multe plisimplighis. Dauris ankorau pli ol 300 jarojn antau ol chi tiu nova sistemo forpremis la tradiciajn romiajn ciferojn kaj tutmonde uzatis.
Konkludo: la intelekta elito chiam kontrauagis simplajn solvojn por nenecesaj problemoj. Ni do ne trorapide perdu kuraghon. Kiel Esperantoproverbo diras: Ech guto malgranda, konstante frapante, la monton granitan traboras.
België anders besturen. (DS, 18 april 2008, pag. 21)
Geachte heer,
Betreft: België anders besturen. (DS, 18 april 2008, pag. 21)
Toch kras dat van de 26 ondertekenaars van dit artikel, waarin eens te meer gepleit wordt voor meertaligheid als norm en voor het nastreven van volkomen tweetaligheid, NIEMAND het geslacht kent van België. Men maakt er dan maar een potje van. Enerzijds: België is een schitterend land HAAR hoofdstad" en: België en HAAR regios. Anderzijds: om België ZIJN plaats te geven.
Zouden we niet beter pleiten voor wat meer intellectuele bescheidenheid en streven naar een voor de modale burger meer haalbare tweetaligheidsnorm, namelijk: 1/ volkomen kennis van de moedertaal en 2/ kennis van een Gemeenschappelijke, Eenvoudige, Neutrale, Tweede (= G.E.N.T.)taal , zoals het Esperanto, voor de intertalige/interculturele dialoog? Zou de lat dan al niet meer dan hoog genoeg liggen voor de meerderheid van de burgers? En laat de meertaligheid dan maar voor wie daarvoor gemotiveerd is op basis van interesse en/of noodzaak. Zo komt iederéén aan zijn/haar taalkundig-culturele trekken!
Orbanus I, koning van EUtopia, riep 2008 uit tot EUtopiaanse Jaar van de Kaar.
Hij raadde iedere EUtopiaan aan meerkarig te worden. Orbanus I stelde daarbij uitdrukkelijk dat alle wagens gelijk zijn. Zijn persoonlijke wagenpark bestond uit verschillende, uiteraard prestigieuze, rijtuigen. Noblesse oblige, toch? Als dienstwagen gebruikte hij de Anglia, een brandstofverslindende en zeer milieubelastende slee, desalniettemin met internationale uitstraling.
Vele, minder gefortuneerde onderdanen van koning Orbanus moesten het echter stellen met slechts één bescheiden vehikel. In sommige gevallen zelfs een gammel, aftands exemplaar. Dat zij niet over de mogelijkheden beschikten om zich meerdere dure statussymbolen aan te schaffen, was de minste van s konings zorgen.
Een aantal pientere onderdanen had zich al wel een meer democratische vierwieler aangeschaft, het Esperootje, waarmee ze zich even goed en probleemloos naar de andere continenten konden begeven. Kwestie van gezond verstand. Maar zon eenvoudig en goedkoop vehikeltje, dat binnen ieders bereik lag, vond de koning maar niks. Zelfs zijn uitstekende kwaliteiten, met name: zuinigheid, milieuvriendelijkheid, baanvastheid, wendbaarheid en niet in het minst: de jaguar onder de motorkap, konden Orbanus I niet vermurwen. Ook het idee jongeren met dit karretje eerst wat rijervaring te laten opdoen om hen daarna op een economische manier de wereld te laten veroveren, vond geen genade in zijn ogen. Het Esperootje werd hooghartig afgewezen. Of je rijdt met meerdere wagens om je culturele grenzen te verleggen, óf je blijft als Beotiër in je eigen achtertuintje rondtuffen, verklaarde het orakel van EUtopia.
De gegoede EUtopiaanse burgerij prees de koning om zijn eerlijk en democratisch beleid. De EUtopiaanse pers en media stonden erbij, keken ernaar en vonden dat Orbanus Igoe bezig was.
En zo bleef de modale EUtopiaan, ook in het EUtopiaanse Jaar van de Kaar, verstoken van een democratisch, economisch en toch elegant en efficiënt vervoermiddel.
Orbanuso I, la regho de EUtopio, proklamis 2008 la EUtopia Jaro de la Charo. Li konsilis chiun EUtopon plurcharighi. Orbanuso I aldone eksplicitis ke egalas chiuj la automobiloj. Lia veturilaro konsistis el pliaj, kompreneble prestighaj, luksautoj. Nobeleco devontigas, chu ne? Multaj, multe malpli richegaj regatoj de l regho Orbanuso tamen devis kontentighi pri unu pli modesta vehiklo. Kelkfoje ech kaduka, antikvacha ekzemplero. Ke ili ne disponis pri la eblecoj havigi al si pliaj multekostaj statussimbolojn, tute ne faris zorgojn al la regho.
Nombro da lertaj regatoj jam sin provizis per pli malmultekosta kvarradajho, la Espereto, per kiu ili sambone kaj senprobleme povis translokighi al aliaj kontinentoj. Afero de prudento. Sed tian simplan kaj malmultekostan chareton, atingebla de chiu, la regho opiniis senvalora. Ech ghiaj kvalitoj elstarantaj, nome: foruzo minimuma, medioprotekto, vojgluo, manovreblo, simpla funkciigo kaj antau chio: la jhaguaro sub lia kapoto, ne povis cedigi Orbanuson I. Ankau la ideo ke junuloj per tiu chareto unue povus akirigi iom da konduksperto kaj poste ekonommaniere konkerigi la mondon, ne plachis al li. La Espereto arogante rifuzitis. Au vi kondukas pliajn automobilojn por plivastigi viajn limojn kulturajn, au vi daurigas la rondautadon en via ghardeneto kiel beoto (= senkulturulo), deklaris la orakolo de EUtopio.
La achetpovaj regnanoj laudis la reghon pro lia honesta kaj demokrata politiko. La EUtopia gazetaro kaj komunikiloj, prijugante la aferon, opiniis ke Orbanuso I bone regokupighis.
Tiel la modala EUtopo ankau en la EUtopia Jaro de la Charorestis senigita de demokrata, ekonomia kaj tamen eleganta kaj efika veturilo.
Zou de doelstelling van het Europese talenbeleid niet moeten zijn dat 'alle' Europeanen met elkaar kunnen praten via een gemeenschappelijke, eenvoudige, neutrale, tweede (= g.e.n.t.) taal (esperanto) die aanvaardbaar en haalbaar is voor iedereen, die ieders taal en cultuur respecteert en die, zoals de praktijk leert, een springplank kan zijn naar meertaligheid, zeker voor hen die hiertoe gemotiveerd zijn op basis van behoefte en/of noodzaak?
PS: Door een onoplettendheid van mijnentwege is er een fout in bovenstaande tekst geslopen. ... op basis van behoefte en/of noodzaak moet zijn: ... op basis van behoefte en/of interesse.
Christophe H,
@Dan Van Herpe: Esperanto is niet haalbaar. Het is en blijft een kunsttaal. Maak het gewoon zo dat iedere Europeaan 2 Europese hoofdtalen moet kennen buiten zijn moedertaal. Dan is het voor iedereen gelijk.
Christophe H: 1. Alle standaardtalen zijn 'kunstmatig' want gestandaardiseerd. 2. Wat is er mis met 'kunstmatig'? Weigert u een kunstheup als dat de enige oplossing is? 3. Zoals een kunstmatig verwekte proefbuisbaby uitgroeit tot een volwaardige mens, zo is het kunstmatig verwekte Eo uitgegroeid tot een volwaardige taal die dagelijks wereldwijd door duizenden als brugtaal gebruikt wordt. 4. Meertaligheid voor iedereen is 1/ een utopie, want elitair en 2/ lost het communicatieprobleem niet op.
Laat duizend bloemen bloeien van Vlaams-Franstalige samenwerking (DS 04/03/08, pag.18-19)
1. John Vandaele pleit in Laat duizend bloemen bloeien van Vlaams-Franstalige samenwerking voor een project dat elke Belg helpt om zo goed mogelijk Nederlands en Frans (en Duits?) te leren, en zo de basis legt om van de Belgen de talenknobbels van de wereld te maken. Hij vergeet dan nog het noodzakelijke Engels.
2. In het Maaloufrapport pleit een groep van intellectuelen dat iedereen een internationale voertaal naar keuze(ra, ra, ra welke taal dit zal zijn) en een persoonlijke adoptietaal zou leren. Deze laatste bij voorkeur op bijna-moedertaalniveau. http://ec.europa.eu/education/policies/lang/doc/maalouf/report_nl.pdf
3. In NRC.next pleiten taalkundigen Marc van Oostendorp en Gertjan Postma ervoor dat in een modern Europa mensen elkaar straks in hun eigen taal moeten kunnen begrijpen. Dit veronderstelt een goede passieve kennis van meerdere talen.
Heeft iemand er al eens bij stil gestaan hoeveel uren talenstudie al deze voorstellen vereisen en wat dat voor het lessenrooster betekent? Dit gaat voorbij aan het feit dat heel wat leerlingen naar school gaan om met hun handen te leren werken, om een beroep te leren, niet om buitenlandse kranten of boeken te lezen. Of is het bereiken van de status van talenknobbels van de wereld misschien de (elitaire) doelstelling van ons onderwijs?
Zou het geen politieke prioriteit moeten zijn ervoor te zorgen dat zoveel mogelijk Europeanen met elkaar van gedachten kunnen wisselen (= interculturele dialoog) en zonder communicatieproblemen kunnen reizen en verblijven in hun Europese Unie? De enige manier waarop dit democratisch, economisch en efficiënt kan gerealiseerd worden is via een g.e.n.t.-taal, zoals het Esperanto (http://blog.seniorennet.be/taaldemocratie). Deze optie doet geen afbreuk aan de meerwaarde van actieve/passieve meertaligheid voor wie daartoe gemotiveerd is op basis van interesse en/of noodzaak. Integendeel, zoals blijkt uit: www.springboard2languages.org
Verfransing gaat van rijk naar arm. (Etienne Vermeersch in DS 29/02/08 pag. 24)
Zeer geachte professor,
Vandaag las ik met belangstelling uw bijdrage in De Standaard: "Verfransing gaat van rijk naar arm." Ik ben het daarmee volledig eens en heb dan ook het manifest ondertekend. Vreest u echter niet dat u evengoed zou kunnen schrijven: "Verengelsing gaat van rijk naar arm" en: van de intellectuele elite (zij spreekt immers 'goed' Engels) naar het 'intellectueel proletariaat' (dat gebrekkig steenkolenengels spreekt). Gaat dit proces ook niet met taalkundig-culturele onderdrukking gepaard? Zou dit ook niet van elke socialist en van elke verdediger van de mensenrechten een taaldemocraat (en dus esperantist) moeten maken?
Ter informatie voeg ik een tekst toe die ik naar tal van politieke, academische, culturele en journalistieke instanties geschreven heb naar aanleiding van: 2008 - Internationaal jaar van de talen - Europees jaar van de interculturele dialoog - 21 februari: Internationale dag van de moedertaal.
Ter gelegenheid van de Internationale Dag van de Moedertaal wens ik u een gelukkige moedertaaldag!
Bij deze gelegenheid wil ik uw aandacht vragen voor het probleem van taaldiscriminatie in de Europese Unie. Dit situeert zich op twee niveaus: het niveau van de Europese instellingen en dat van de Europese burger. Ik beperk mij tot het laatste.
De discriminatie is tweeërlei: 1. In de huidige maatschappij is één moedertaal superieur aan alle andere: ze wordt op een sokkel geplaatst en als een gouden kalf aanbeden. Haar sprekers krijgen zomaar de status van eersterangsburgers: enkel en alleen omdat ze toevallig in een bepaald land geboren zijn, krijgen zij het voorrecht altijd en overal hun moedertaal te mogen spreken. Daarmee wordt de overgrote meerderheid van de Europese talen/burgers gediscrimineerd want gedegradeerd tot tweederangstalen/-burgers. Men houdt ons nochtans voor dat alle talen/burgers gelijk zijn! Zou het geen politieke prioriteit moeten zijn dat iédere Europeaan zonder communicatieproblemen kan reizen en verblijven in 'zijn' Europese Unie?
2. Ook het talenbeleid van de Europese Commissie, dat ervan uit gaat dat iedere burger minimaal twee vreemde talen moet leren, is discriminerend. Het leren van één vreemde taal vereist reeds een enorme investering van tijd, geld en energie. Stellen dat iedereen minimum twee vreemde talen moet leren is bijgevolg niet realistisch (http://claudepiron.free.fr/articlesenneerlandais/drietaligeuropeaan.htm). Temeer daar velen er niet eens in slagen de eigen moedertaal te beheersen. Bovendien lost meertaligheid het communicatieprobleem niet op in een gebied waar 23 officiële talen gesproken worden.
Het aanvaarden van een gemeenschappelijke, eenvoudige, neutrale, tweede (g.e.n.t.) taal, zoals het Esperanto, is de meest democratische-economische-fundamentele oplossing van het taaldiscriminatieprobleem: voor iedereen aanvaardbaar, voor iedereen haalbaar en met respect voor ieders taal en cultuur. Ze doet geen afbreuk aan het belang van kennis van het Engels en aan de meerwaarde van meertaligheid. Studie van een plantaal als eerste vreemde taal leidt tot een aanzienlijke verkorting van de leertijd voor andere talen en bovendien ook tot een betere kennis van de moedertaal. (http://www.esperanto.be/fel/nl/esym7.html) Kortom: Esperanto is de ideale springplank naar meertaligheid voor wie daarvoor gemotiveerd is op basis van interesse en/of behoefte. (http://www.springboard2languages.org/natlang.htm)
Kijk ook eens op: http://forums.ec.europa.eu/multilingualism/ waar eurocommissaris voor meertaligheid, Leonard Orban, het vuur aan de schenen gelegd wordt omwille van zijn gratuite uitlating over het Esperanto: De woordenschat van een kunsttaal als Esperanto is nauwelijks beproefd in de sociale en culturele praktijk.
2008 - Internationaal jaar van de talen - Europees jaar van de interculturele dialoog 21 februari: Internationale Dag van de Moedertaal
Geachte Vlaamse schrijver,
Vier leden van de interparlementaire commissie Taalunie (Tan,Van Kerrebroeck, Schinkelshoek en Caron) stelden in het artikel: Uitdaging, fait accompli of blessing? van de Vlaamse krant De Standaard (31/01/08, pag.25):
Wij willen dat meertaligheid gebouwd is op een sokkel: een goede kennis en de beheersing van het Nederlands.
In een reactie aan de vier voegde ik daaraan toe: Die sokkel verdient een stevig fundament: Esperanto! In de praktijk echter zien we dat één bepaalde moedertaal op een sokkel geplaatst wordt en als een gouden kalf aanbeden. Haar sprekers krijgen zomaar de status van eersterangsburgers: enkel en alleen omdat ze toevallig in een bepaald land geboren zijn, krijgen zij het voorrecht altijd en overal hun moedertaal te mogen spreken. Daarmee wordt de overgrote meerderheid van de Europese talen/burgers gediscrimineerd want gedegradeerd tot tweederangstalen/-burgers. Men houdt ons nochtans voor dat alle talen/burgers gelijk zijn! Heeft bijgevolg niet iédere Europeaan het recht om zonder communicatieproblemen te kunnen reizen en verblijven in 'zijn' Europese Unie?
Kijk bij gelegenheid ook eens op http://forums.ec.europa.eu/multilingualism/ waar eurocommissaris voor meertaligheid, Leonard Orban, het vuur aan de schenen gelegd wordt omwille van zijn gratuite uitlating over het Esperanto: De woordenschat van een kunsttaal als Esperanto is nauwelijks beproefd in de sociale en culturele praktijk.
Zoals in het redactiestatuut en de deontologische code van de nieuwsdienst opgenomen is, stonden onpartijdigheid, afstandelijkheid en een kritische houding centraal. De journalistieke kernopdracht van een openbare omroep is informeren, uitleggen, duiden.
****************************************
Wij gaan door tot het grote publiek de waarheid kent i.v.m. Esperanto, namelijk dat het een taal is die wereldwijd verspreid is, die goed functioneert, wier efficiëntie reeds meer dan honderd jaar bewezen is en nog dagelijks bewezen wordt. Het feit dat de publieke opinie hiervan niet op de hoogte is, toont aan dat er iets fundamenteels mis is met de manier waarop de pers en de media het publiek informeren. Daarom, doe uw werk zoals u het hoort te doen: zonder vooroordelen, met open geest, eerlijk en objectief. Zeg de waarheid over Esperanto, dan zullen wij u niet meer hoeven lastig te vallen.
Ni neniam rezignos ghis la publiko scios la veron. La vero pri Eo ne estas konata de la ghenerala publiko. Ghi ne scias, ke Esperanto ekzistas, bone funkcias, estas disvastigita en la tuta mondo, povas utili al chiu. Tiu nescio montras, ke estas io trompa, misprezenta au almenau serioze nekompleta, en la maniero, lau kiu la amaskomunikiloj informas la publikon. Diru la veron pri Esperanto, kaj kiam la tuta loghantaro ghin scios. Post kiam vi estos farintaj vian laboron honeste kaj objektive, ni ne plu bezonos gheni vin.
****************************************
Jean-Luc Dehaene (CD&V)
Wij onderschatten nog altijd het psychologisch effect van een stuk Europa in je hand of zak te hebben. Je creëert nu een grensgevoel doordat je telkens een andere munt nodig hebt.
(Gemakshalve gaat hij echter voorbij aan die andere grens, met een nog veel groter psychologisch effect: de taalgrens.)
De Morgen - 19 juni 2001 - bijlage: In de ban van Europa (deel 1) pag. 5: Europa is antwoord op uitdaging van 21ste eeuw.
****************************************
André Flahaut (PS) Minister van Defensie
Wereldwijde eentaligheid is niet goed. Taalrijkdom is belangrijk. Ik heb liever geen taalmonopolie van het Engels dat de VS nog machtiger maakt en ons allemaal in dezelfde kneedvorm zou duwen.
De Morgen - 31/01/04,pag. 4
****************************************
Shimon Peres (Israël)
In het radioprogramma Titaantjes (16/12/2001) haalde Jo Lernout de woorden aan van Shimon Peres, toen hij het, in de betere tijden van Flanders Language Valley, had over het slopen van een muur van niet-communicatie door middel van de L&H vertaaltechnologie:
Hoe meer communicatie tussen de mensen, hoe meer kans dat ze mekaar begrijpen en minder haten. (november 1999)
****************************************
Marc Van Oostendorp
Maar het Nederlands is, vergeleken met de dialecten, ook een kunstmatige taal, die ooit bedacht is.Met als doel een zo groot mogelijk gebied te creëren waar men de Bijbel de Statenvertaling kon lezen. Er is geen duidelijk criterium voor een natuurlijke taal Hetzelfde geldt voor het Duits, dat bedacht is door Luther, het Italiaans dat bedacht is door Dante.
Hoogleraar interlinguïstiek en Esperanto aan de universiteit van Amsterdam (een Haagse krant: HN 4 juli1998)
****************************************
E.J. Hobsbawm
Taal kan niet de basis zijn van een nationale cultuur omdat nationale talen bijna altijd min of meer kunstmatige constructies zijn
Britse historicus Natie en nationalisme sinds 1780,blz 74.
****************************************
Piet Van de Craen
Maar op school les krijgen in en/of over een taal wil nog niet zeggen dat je die taal ook beheerst.
"Het taalonderricht zit in een crisis", zegt professor Piet Van de Craen van de Vrije Universiteit Brussel. "Uit een inspectieverslag van 1995 over vreemde talen in het middelbaar bleek dat het Frans - behalve in Brussel - achteruitgaat en dat het met het Duits erg slecht gesteld is. In het middelbaar zijn leraars nogal tevreden over de kennis van het Engels, maar de universiteiten zijn het daar niet mee eens."
Marc Spoelders
Ook Marc Spoelders van de Universiteit van Gent pleit voor tweetalig onderwijs. Hij heeft drie jaar geleden het vreemde-taalonderricht in de lagere school van naderbij bekeken. In zijn rapport "Frans op de basisschool vergelijkt Spoelders het Frans leren met leren zwemmen:
Als je die vergelijking doortrekt, betekent dat vandaag in de meeste klassen van de lagere school dat de leerlingen leren zwemmen van een niet-zwemmer, in de klas, liggend op een krukje. De leerkracht legt uit wat de kinderen moeten doen en splitst de zwembewegingen op in armbeweging, beenbeweging, ademhaling... De leerlingen herhalen eerst wat de leerkracht zegt en gaan vervolgens aan de slag op het krukje in de klas.
Op die manier leren kinderen wel heel wat, maar ze missen ook veel. Watergewenning bijvoorbeeld, die mogelijke angst zou voorkomen als ze écht in een zwembad springen.
Ook Spoelders ziet meertalig onderwijs zitten, maar hij waarschuwt dat het geen elitaire bedoening mag worden.
Taal moet gaan over communicatie, over naar mensen toestappen en ergens bijhoren.
De Standaard 02/01/2001
****************************************
Jozef T. Devreese
In een vreemde taal is men als een pianist met houten vingers(Poll)
Hoogleraar UIA en TU Eindhoven. Uit: Hoe Vlaams zijn de Vlamingen? Davidsfonds Leuven, 2.000,pag. 64.
****************************************
Louis Baeck
In Vlaanderen kan de amerikanisering rekenen op meer gangmakers, met name de jeugd, de culturele en maatschappelijke elite, de wetenschappers, de mediamensen en laatst maar niet in het minst de managers van het transnationale zakenleven.
Professor-emeritus KUL. Uit: Hoe Vlaams zijn de Vlamingen? Davidsfonds Leuven, 2.000, pag. 32
****************************************
Alexandra De Laet / Guy Tegenbos
Kwart van laag-en middengeschoolden heeft talen nodig. 2001 Europees Jaar van de Talen
Vacatures die talenkennis vergen, raken moeilijk ingevuld. Van de vacatures waarin Engels vereist is, wordt 6 tot 7 procent ingevuld met kandidaten die het Engels niet of nauwelijks lezen, begrijpen en spreken, en 12 procent met kandidaten die geen Engels schrijven.
Van de vacatures waarin Frans gevraagd wordt, wordt zeker 10 procent ingevuld met kandidaten die het Frans "weinig of niet" kunnen begrijpen en lezen, en 15 à 20 procent met kandidaten die de taal niet of nauwelijks spreken of schrijven. Voor vacatures met Duits worden 20 procent mensen aangeworven die de Goethe-taal niet begrijpen en lezen, 27 procent die geen Duits spreken en 34 procent die het niet schrijven.
De Standaard 02/01/2001
****************************************
Annick Schramme
We zijn inderdaad opnieuw in een fase van cultureel nationalisme aanbeland. Vlaanderen ziet de oorspronkelijke taak van de Vlaamse Beweging plots geactualiseerd: het moet opnieuw opkomen voor de verdediging van taal en cultuur. Ditmaal niet tegen het verfranste België maar tegen een algemene opmars van het Engels binnen de Europese instellingen, aan de universiteiten, in de IT-wereld en het bedrijfsleven.
Docente Cultuurmanagement aan de Universiteit Antwerpen. -"OMTRENT", het tweemaandelijks magazine van het Davidsfonds. Nr 4, Juni 2002, pag. 34
****************************************
Willem van Oranje
Il nest pas nécessaire despérer pour entreprendre ni de réussir pour persévérer.
****************************************
Jan Mulder
Het seizoen 2002-2003 zal ook de geschiedenis ingaan als de jaargang waarin Anderlecht zijn naam veranderde in 'RSC Anderlecht Brussels'.Toen ik dat las, stond ik een uur versteend, zegt ex-Anderlecht-vedette Jan Mulder.Dit vind ik van een ongehoordheid, wie dit op zijn geweten heeft, moet onmiddellijk ontslagen worden. Ik bewonder Michel Verschueren, maar dit gaat te ver. Ik heb Paul Van Himst al willen bellen, ik vind dat er iets moet georganiseerd worden om dit te verhinderen, maar ik ben niet zo'n demonstrant.
Ik vind dit zelfmoord, vervolgt Mulder. En dat allemaal voor een paar 'francs' van het Brussels Gewest (...) Dat Engels alleen al, ik zou er een mitrailleur voor boven halen. Laat ons Anderlecht dan liever maar meteen omdopen tot 'FC Manneken Pis'.
Het Laatste Nieuws - 09/08/02 p.23
****************************************
Pelé
"Het Esperanto zal in het algemeen voor sporters, voor de toenadering onder mensen en het vergemakkelijken van vriendschappelijke en sportersrelaties, zeer nuttig zijn."
Wat uitdrukkingsvermogen betreft, komt geen enkele van de nationale talen die ik ken op gelijke hoogte met het Esperanto, verklaarde de befaamde taalkundige Paul Ariste uit Tartu, die, behalve Esperanto, enkele tientallen talen beheerste.
Een groep van intellectuelen deed op initiatief van de Europese Commissie voorstellen voor de interculturele dialoog. In Een heilzame uitdaging willen zij de Europese leiders en onze medeburgers een mogelijke richtingaanduiden om Europa tot een hechter geheel te maken ondanks de taalverscheidenheid.
Het rapport stelt dat iedere burger drie talen moet kennen: de identiteitsbepalende taal (IBT), een internationale voertaal (IVT) en een persoonlijke adoptietaal (PAT), m.a.w.: de moedertaal plus twee vreemde talen.
Wat de IVT betreft, beseffen ze wel dat de meeste mensen vandaag voor Engels kiezen. Maar anderen kiezen mogelijk voor Frans, Spaans, Portugees, Chinees of nog een andere taal.
De keuze moet ingegeven zijn door de behoeften van een zo breed mogelijke communicatie.
Voor de PAT is de keuze praktisch onbeperk, klinkt het. In hun voorstelling is de PAT geen tweede vreemde taal, maar in zekere zin een tweede moedertaal. De keuze wordt bepaald door persoonlijke motieven.
Commentaar.
1. Het is niet realistisch van de modale burger te verlangen dat hij drie talen zou beheersen gezien de enorme investering van tijd, geld en energie die reeds nodig is voor de studie van één vreemde taal, laat staan van twee!
2. Gesteld dat iedere burger tóch drie talen zou leren, dan nog is dit geen garantie dat hij zonder communicatieproblemen kan reizen en verblijven binnen zijn land, de EU,wat toch een conditio sine qua non is.
3. Er is een contradictie tussen enerzijds: een IVT naar keuze, en anderzijds: een zo breed mogelijke communicatie. Dit laatste kan slechts gerealiseerd worden via één gemeenschappelijke voertaal.
Tenzij dit een geraffineerd plan is om de positie van het Engels als dominante IVT te versterken: wie het Engels niet als IVT kiest, kan immers niet anders dan er zijn PAT van maken gezien het belang van kennis van het Engels in de huidige samenleving.
Wie het Engels wél als IVT kiest, zal bovendien eerder geneigd zijn een grote taal (Frans, Spaans, Russisch, Chinees ) tot zijn PAT te maken. Stellen dat dit plan de kleinere talen een kans geeft, is hypocriet.
4. Reeds meer dan 120 jaar verbindt het Esperanto wereldwijd miljoenen mensen vredevol over taalkundige, culturele, levensbeschouwelijke, aardrijkskundige of welke grenzen dan ook heen. Toch gaat de groep van intellectuelen weer straal voorbij aan deze realiteit. Ze heeft evenmin interesse voor de mogelijkheden van een plantaal, zowel wat betreft de taalonderwijsmethodiek als de internationalecommunicatieproblematie:
- de propedeutische eigenschappen van een plantaal maken ze tot de ideale springplank naar meertaligheid (op basis van persoonlijke behoeften);
- studie van een plantaal leidt tot een diepere kennis van de eigen moedertaal en
- biedt de meest democratische-economische-fundamentele oplossing voor het internationale communicatieprobleem.
Esperanto is bijgevolg het ideale medium omde door de groep vooropgestelde doeleinden te bereiken: Europa tot een hechter geheel maken met behoud van de eigen identiteit en de taalkundige/culturele waardigheid.
De groep beweert nochtans dat zij de netelige vragen in alle openheid en nuchterheid wilde aansnijden
5. Zo is het allerminst ondenkbaar dat er door een en dezelfde leraar onlinecursussen worden gegeven aan over heel Europa verspreide leerlingen, waarbij de leerlingen de mogelijkheid hebben de leraar rechtstreeks via hun scherm vragen te stellen. Technische gesproken is dit vandaag de dag absoluut realiseerbaar en de contactentussen de sprekers van (en hier vervang ik een persoonlijke adoptietaal door) een Gemeenschappelijke, Eenvoudige, Neutrale, Tweede (GENT) taal zouden daardoor wel eens veel frequenter kunnen worden dan met een traditionele taalles. (pag 28 van het rapport)
Slotbedenking.
Indien de groep van intellectuelen de openheid van geest en de moed zou gehad hebben zich te laten adviseren over de bijdrage van het Esperanto aan de interculturele dialoog en het wederzijdsbegrip tussen de burgers in de Europese Unie, dan zou er meer reden geweest zijn om te spreken van een oplossing die zowel ambiteus als realistisch moest zijn. De ondertitel van het rapport zou dan geweest zijn: Hoe Esperanto Europa tot een hechter geheel kan maken met respect voor de taalkundig-culturele verscheidenheid.
Esperantocursussen officieel georganiseerd door universiteiten en hogescholen
Samideano Germain Pirlot stelde reeds in 1977 een lijst samen van universiteiten en hogescholen waar Esperanto als officieel vak wordt onderwezen. Deze lijst werd op geregelde tijdstippen geactualiseerd. De laatste aanpassing gebeurde in januari 2008.
Samideano Ir. Leo De Cooman vertaalde deze compilatie uit het Esperanto naar het Nederlands.
In forum 1: Talen leren is belangrijk vraagt Europees commissaris voor meertaligheid Leonard Orban aan de Europese burger: waarom vindt u het belangrijk om talen te leren? Hierop kwamen518 reacties, waarvan het merendeel positief is t.o.v het Esperanto. Zijn algemene reactie hierop is te lezen in forum 2. Hierop reageerde ik als volgt.
Geachte heer Orban,
Dat u het Esperanto zou afschieten, stond bij mij - enik vermoed: bij mij niet alleen -reeds bij voorbaat vast. Ik vroeg mij alleen af wat uw motivatie zou zijn. Enkele voorbeelden.
De communautauire wetgeving van de Europese Unie stelt drie voorwaarden aan een taal om als officiële taal te worden erkend. Geen enkele wetgeving is volmaakt, en geen enkele wetgeving is definitief. Ofwel past men die wetgeving aan, ofwel staat men een uitzondering toe. Daar is alleen maar bereidwilligheid voor nodig.
De woordenschat van een kunsttaal als Esperanto is nauwelijks beproefd in de sociale en culturele praktijk. Tot deze vaststelling bent u zeker gekomen na een langdurig, objectief en wetenschappelijk verantwoord onderzoek? Of kon u het toch niet laten weer eens in uw glazen bol te kijken? Een kleine zoektocht op het internet volstaat om het tegendeel aan te tonen. Daar is eveneens alleen maar bereidwilligheid voor nodig.
De praktische en financiële implicaties van het creëren van hele taalgebieden ex novo in een kunsttaal zijn immens.
- Waren/Zijn de praktische en financiële implicaties van het creëren van een nieuwe munt/ een tolkensysteem niet immens?
- Zijn de praktische en financiële implicaties van de maandelijkse verhuizing van het Europese circus naar Straatsburg eveneens niet immens?
- Hebt u al eens berekend hoeveel u zou kunnen besparen door het invoeren van een neutrale brugtaal in de Europese instellingen? B.v.: Hoeveel minder tolken u zou nodig hebben als iedere tolk naast zijn moedertaal het Esperanto zou kennen?
Ik geloof niet in een lingua franca, of dat nu Esperanto of Latijn is of Engels.
Wat u al dan niet gelooft, geachte heer Orban, is niet relevant. De modale Europese burger heeft recht op de mogelijkheid te reizen en te verblijven in de EU zonder taal- of communicatieproblemen tengevolge van de taalkundige verscheidenheid. Dat zou een prioriteit moeten zijn. De redenen waarom u datprobleem niet oplost door algemene meertaligheid na te streven, werden talloze keren in uw forum aangehaald. Maar wat baten kaars en bril, als de uil niet zien n wil?
Ik zal zeker rekening houden met uw ideeën bij de ontwikkeling van mijn nieuwe strategie voor meertaligheid later dit jaar.
De kans dat u dan wél rekening zal houden met de ideeën van de overgrote meerderheid van dit forum (o.a. met de propedeutische mogelijkheden van een plantaal) is nihil! Dat weten wij nu reeds. De deelnemers aan uw volgend forum maken zich best geen illusies.
Uitdaging, fait accompli of blessing? (DS 31/01/08, pag.25)
Zeer geachte dames en heren,
In : Uitdaging, fait accompli of blessing? (DS 31/01/08, pag.25) pleit u, na Dirk De Cock en Marc Reynebeau, ook voor een betere kennis van het Nederlands en voor meertaligheid. Zonder het belang van zowel het ene als het andere in twijfel te willen trekken, heb ik daar volgende bedenkingen bij.
1. Moet men er niet van uitgaan dat het basisprincipe van een democratisch talenbeleid, zowel nationaal als Europees (en waarom niet mondiaal?), zou moeten zijn dat iedere burger de mogelijkheid moet geboden worden zonder taalproblemen te kunnen reizen en verblijven binnen de Europese Unie? Is het dan realistisch ervan uit te gaan dat dit mogelijk is via het nastreven van meertaligheid, gezien:
a. het aantal talen dat in de EU gesproken wordt, en
b. actieve beheersing van een of meerdere talen een enorme investering van tijd, geld en energie vergt en bijgevolg niet voor iedereen, meer nog: enkel voor een minderheid, een elite haalbaar is?
M.a.w.: meertaligheid biedt GEEN uitkomst.
2. Het jaar 2008 werd door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties uitgeroepen totInternationaal Jaar van de Talen en door de Europese Commissie totEuropees Jaar van de interculturele dialoog.Hoelang nog gaan de beleidsverantwoordelijken en al wie bij het talenonderricht betrokken is, de ogen blijven sluiten voor de reële mogelijkheden van een plantaal, zoals het Esperanto, zowel wat het taalonderricht als wat de internationale communicatieproblematiek betreft ?Enerzijds hebben verschillende pedagogische experimenten aangetoond dat het leren van het Esperanto de leertijd voor andere talen aanzienlijk verkort.( http://www.springboard2languages.org/home.htm ; http://www.vanoostendorp.nl/interlinguistiek/oratie/kunnen.htm ) Anderzijds verbindt het Esperanto wereldwijd reeds meer dan honderd jaar miljoenen mensen over geografische, taalkundig-culturele, levensbeschouwelijke of welke grenzen dan ook heen. Meer nog: studie van een plantaal leidt ontegensprekelijk tot een beter inzicht in het fenomeen taal en tot een grondiger kennis van de eigen standaardmoedertaal. Moet men dan niet de intellectuele eerlijkheid opbrengen om ook deze optie op een objectieve, wetenschappelijk verantwoorde manier te onderzoeken?
3. U stelt: Wij willen dat meertaligheid gebouwd is op een sokkel: een goede kennis en de beheersing van het Nederlands.Die sokkel, zeer geachte dames en heren, verdient een stevig fundament: Esperanto!
4. In dit verband raad ik u het artikel aan: Een taal in 7 dagen: een mirakel? van professor Gennadiy Shilo, rector van de Europese Universiteit JUSTO. Dit artikel staat op http://blog.seniorennet.be/taaldemocratie/(zie de laatste bijdrage op datum: 31 01 08). Ik vertaalde dit uit het Russisch naar het Nederlands via de brugtaal Esperanto.
5. Nog in verband met de taalproblematiek raad ik u aan het interview te lezen met de vorige week plots overleden psycholoog Claude Piron, auteur van veel essays en artikels over interlinguïstiek en ex-vertaler bij de UNO en de WGO voor Engels, Chinees, Spaans en Russisch. http://claudepiron.free.fr/articlesenneerlandais/intervjuoabruzzo.htm
Mag ik hopen, zeer geachte dames en heren, dat u, zoals het intellectuelen past, zonder vooringenomenheid over deze optie zal willen nadenken?
*****************************************
De auteurs van dit artikel zijn leden van de interparlementaire commissie Taalunie: Mevrouw Ing Yoe Tan (PvdA) De heer Jan Schinkelshoek (CDA) Mevrouw Monica Van Kerrebroeck (CD&V) De heer Bart Caron (Spirit)
De oorspronkelijke tekst: "Язык за семь дней -чудо?" van professor Gennadiy Shilo, rector van de Europese Universiteit JUSTO in Moskou, is te lezen op http://www.vrfo.ru/ed.html De webstek van de professor: www.ejusto.ru
***********************
EEN TAAL IN 7 DAGEN, EEN MIRAKEL?
De praktijk is een criterium voor de juistheid van gelijk welke theorie. Daarom komt het niet zelden voor dat de wetenschap een verklaring geeft voor in de praktijk reeds gebeurde wonderbaarlijke feiten. Die feiten noemt men wel eens mirakels. Maar, zoals men weet, mirakels bestaan niet. Gewoonlijk noemt men mirakel een natuurlijk of sociaal verschijnsel dat tot dan toe niet wetenschappelijk verklaard is.
Waarschijnlijk moet men tot het soort mirakels in de sfeer van het sociale (opvoedkundige) handelen het door professor Selten vermelde statistische feit rekenen dat handelt over een studie van een vreemde taal in Duitsland volgens een vierjarenprogramma. In parallelle klassen verliest de ene klas 2 jaar om de Internationale Taal Esperanto te studeren en perfekt te beheersen. De resterende 2 jaren slaagt ze erin een andere vreemde taal beter te leren spreken dan de klas die gedurende deze vier jaren enkel de vreemde taal studeerde.
Onderzoeken toonden aan dat 94-96% van hen, die men gewoonlijk beschouwt als kenners van vreemde talen, die talen in werkelijkheid niet kennen en slechts op primitief niveau met elkaar kunnen communiceren in een vreemde taal.
Een student met gemiddelde begaafdheid kan op 2 jaar tijd Esperanto beter beheersen dan de moedertaal, die hij tot dan toe gedruende 15-20 jaar geleerd heeft. Deze conclusie is geen grap als men bijvoorbeeld overweegt dat in het Russisch niet geweten is wat er het meest voorkomt: de regels of de uitzonderingen erop, terwijl in het Esperanto de grammatica maar 2 bladen beslaat, zonder één uitzondering. Ik heb Esperanto niet zo ijverig en niet zo lang geleerd als Russisch: Esperanto gedurende 4 maanden, Russisch gedurende 64 jaar. Esperanto spreek en schrijf ik foutloos (in die taal lees je alles zoals het geschreven is). In mijn Russische moedertaal kan ik dat nu nog altijd niet. [Hier legt de auteur een aantal problemen van zijn moedertaal uit i.v.m. uitspraak van bepaalde klinkers, schrijven van dubbele medeklinkers en het leggen van de klemtoon]. Ik vraag me gewoon af waarom ik, die geacht wordt een deftige kenner te zijn van het Russisch, dat ik al 65 jaar leer, correcter spreek en schrijf in Esperanto, dat ik destijds in vier maanden geleerd heb.
In het informatieboek De beste abituriënten van de hogescholen van Moskou in 2004″ (p. 37-38) wordt de unieke casus in de Russische pedagogische praktijk beschreven: een groep afgestudeerden van de dagafdeling van de faculteit Rechten van de Europese Universiteit JUSTO legden hun eindexamen af en verdedigden hun eindwerken voor een staatscommissie in 3 talen:Russisch, Engels en Esperanto. Reeds 9 jaar wordt aan de universiteit, waar Esperanto een verplicht studievak is, deze taal in 10 dagen bestudeerd en de laatste 2 jaren in 7 dagen van telkens 6 uur studie per dag. Op de achtste dag legt de groep examen af voor een commissie, waarin 3 wetenschappers-Esperantisten zetelen. Het examen bestaat uit 5 delen: 1) het spelen van een toneelstuk: Een Aanslag, dat handelt over een economisch-juridisch thema. Dit schouwspel duurt 1 tot 2,5 uur, naargelang van de grootte van de groep; 2) voordragen van gedichten of verhalen, grappen, sketches, anekdoten; 3) koorzang; 4) grammatica; 5) converseren met de examinatoren, niet alleen over alledaagse themas, maar ook antwoorden op vragen als: Wie is de aanklager in een assisenzaak?, Welke taken vervult de advocaat?, Wie is de centrale figuur in het assisenproces?, Wat is de rol van de voorzitter in een rechtsgeding, enz.
Sommigen geloven het niet: het is een soort mirakel. Maar elk jaar wordt het examenprocédé vastgelegd op video. Er gebeurt geen mirakel. Het is geweten dat men een taal beter leert door het declameren van gememoriseerde proza- of poëzieteksten, door liederen te zingen en door reële feiten in spelvorm te brengen. Op de eerste dag wordt de grammatica gestudeerd. Op het einde van die eerste maken de studenten reeds zinnen, die de meerderheid van hen nog niet konden maken na 5-10 jaar studie van een andere taal. En dat ligt niet alleen aan de eenvoudige en logische grammatica - zonder een enkele uitzondering - maar ook aan het feit dat in Esperanto ongeveer 50% van de termen internationaal gebruikte woorden zijn die eender welke middelmatig getalenteerde persoon kent, zoals: profesoro, akto, aktiva, programo, plani, aktuale Je kent het Esperanto dus al voor de helft, nog voor je het begint te leren. Als je de methodiek gebruikt die in de Europese universiteit JUSTO uitgewerkt werd, heb je geen 2 jaar nodig om Esperanto te leren, zoals in het voorbeeld van Selten in de Duitse praktijk.
De zevendaagse cursus Esperanto begint donderdags. Die dag wordt de hele grammatica gegeven. s Vrijdags volgt de praktische toepassing van de grammaticale regels. Dezelfde dag wordt het toneelstuk gelezen, worden de rollen verdeeld en de teksten uitgereikt van de gedichten, liederen, verhalen, enz. Het nieuwe vak vermoeit de studenten niet tijdens deze eerste twee dagen. Meer nog: het enthousiasme omwille van de overtuiging dat ze die taal slechts na 2 dagen relatief gemakkelijk kunnen spreken, stimuleert hen tijdens het komende weekend met plezier de taken van de eerste twee lessen te volbrengen. Vanaf s maandags werkt men aan het volgende ritme: 3 uren spreekpraktijk en 3 uren: rollen leren, uitspraakcontrole, werken aan de manier van spreken en aan de basiswelsprekendheid. Dit tot s vrijdags. Vanzelfsprekend moeten de studenten thuis een zelfde aantal uren studeren als in de universiteit. De volgende maandag: 3 uren algemene repetitie en examen.
De universiteit JUSTO stelde samen met de Russische Esperanto-Unie een lijst op met meer dan 200 Esperantisten (uit de grootste steden van Rusland) met voldoende ervaring in het onderwijzen van Esperanto. Deze personen zijn bereid onbezoldigd een basiscursus van een week te organiseren voor leerkrachten van middelbare en hogescholen volgens de vermelde of een andere methode (die vrij talrijk zijn in Rusland). Na die cursus kunnen de leerkrachten zelf, reeds tegen betaling, aan de slag in middelbare en hogescholen.
We merken op dat Esperantisten de enige categorie zijn in de maatschappij, waarvan 100% van de leden minstens 2 talen beheerst. Daarom is hun mening omtrent de oplossing van het taalprobleem voldoende gekwalificeerd en verdient ze ernstige aandacht.
Evenmin als de sovjetschool behaalde ook de Russische school voor vreemdetalenonderwijs niet het gewenste resultaat ondanks enorme investering van geld en tijd. Slechts enkele studenten slaagden erin een taal min of meer te beheersen. De aanpak van het onderwijs dient radicaal te veranderen! Hoe? Professor Selten gaf ons hethet voorbeeld: twee talen leren in plaats van één, in dezelfde tijd en voor dezelfde prijs.
Toegepast op het Russische systeem van taalonderwijs, waar de staatsnorm de studie van een vreemde taal voorziet gedurende 3 jaar (340 uur), moet het mogelijk zijn 1 jaar te bestemmen voor de studie van Esperanto en de overige twee voor de studie van een vreemde taal.
Een ander voorbeeld uit de buitenlandse praktijk van de studie van vreemde talen verdient eveneens aandacht. Vele jaren geleden heeft men in Hongarije Esperanto ingevoerd als een facultatief leervak in de leerprogrammas van middelbare en hogescholen. Een jaar na het invoeren groeide het aantal studenten van die taal tientallen keren en verbeterde de kennis van de vreemde talen. Vandaag geeft kennis van Esperanto in Hongarije dezelfde voordelen als kennis van eender welke vreemde taal: een salaristoeslag van 15% per taal. Ik kan niet beoordelen hoeveel dit de taalwetenschap bevorderde, maar het lijkt niet te ontkennen dat een zo efficiënte stimulans voor het verwerven van taalkennis bijdraagt tot het feit dat Hongarije vandaag koploper is, wat betreft het aantal Nobelprijswinnaars per aantal inwoners.
Wij, Russen, moeten eigenlijk niets uitvinden, maar eenvoudig het goede voorbeeld van anderen volgen en onze benadering van het taalprobleem wijzigen. En als een rijk als Rusland, alle vermelde en niet vermelde argumenten in acht genomen, vrijwillig Esperanto als propedeutisch middel in de leerprogrammas zou invoeren, dan zal er volgens mij een kettingreactie in de andere landen volgen. En dan zijn we niet ver meer af van het ogenblik dat een eeuwenoude droom van het mensdom om de internationale communicatie op te lossen door een neutrale hulptaal, werkelijkheid wordt. Een rationeler oplossing bestaat vandaag niet in de wereld, en is in de eerstvolgende 50-100 jaar niet te voorzien, als men overweegt dat in de laatste 2000 jaar ongeveer 3000 pogingen ondernomen werden om een algemeen-menselijke hulptaal te ontwerpen en dat daaraan genieën deelgenomen hebben, zoals Descartes, Spinosa, Leibniz, Einstein en vele anderen. Slechts één van de rationeel ontworpen taalprojecten overleefde en functioneert nog met succes: Esperanto.
Wat uitdrukkingsvermogen betreft, komt geen enkele van de nationale talen die ik ken op gelijke hoogte met het Esperanto, verklaarde de befaamde taalkundige Paul Ariste uit Tartu, die, behalve Esperanto, enkele tientallen talen beheerste.
Uit het Russisch naar het Esperanto vertaald door Vladimir Minin
Docenten aan universiteiten moeten voortaan een cursus volgen voordat ze college mogen geven. Na een verplichte scholing krijgen ze de basiskwalificatie onderwijs, een soort lesbevoegdheid op academisch niveau. (...) Docenten moeten bijvoorbeeld goed Engels leren spreken wanneer ze een Engelstalige opleiding verzorgen, vindt Noorda: Een docent moet dan echt tweetalig zijn, anders trekt hij het niet. Het is wat anders om een half uurtje een verhaal te houden in het Engels of een jaar lang al je activiteiten met je studenten in die taal te doen.
Het Engels moet terug de status krijgen die het toekomt in het Europese democratische bestel: die van taal NAAST i.p.v. BOVEN de andere, zodat de Engelse moedertaalsprekers ook opnieuw de status krijgen die ze horen te hebben: die van gewone burgers i.p.v. eersterangsburgers. Velen die het Engels niet als moedertaal hebben spenderen jaarlijks, naast veel tijd en energie, miljoenen euros (in de Angelsaksische landen!) om die taal op bijna-moedertaalniveau te beheersen, maar komen, wereldwijd, veelal niet eens in aanmerking voor de bestbetaalde banen, want voorbehouden aan de NESsys: de native English speakers.
Er is maar één alternatief: invoeren van een gemeenschappelijke, eenvoudige, neutrale, tweede taal, zoals het Esperanto: voor iedereen haalbaar, voor iedereen aanvaardbaar. Dit is bovendien realiseerbaar met een minimale investering van tijd, geld en energie en doet geen afbreuk aan de meerwaarde van meertaligheid voor wie daartoe gemotiveerd is op basis van noodzaak en/of interesse. Integendeel: de propedeutische waarde van een plantaal vormt een springplank naar meertaligheid.
1. Vele studenten hanteren het standaardnederlands als een vreemde, bijna kunstmatige taal, stelt filosoof Abicht. Het standaardnederlands ís een (bijna) kunstmatige taal, want gestandaardiseerd.
2. Als je op specifieke geselecteerde plaatsenNederlands- of Engelstalige studierichtingen zou aanbieden, zal voor velen de keuze vlug gemaakt zijn in onze door het anglomania-generalisvirus besmette samenleving. Zeker als dat ook nog eens meer kansen biedt op de (internationale) arbeidsmarkt. Een valse oplossing, zolang het Engels de status geniet van officieuze lingua franca!
De lat hoog voor talen, ook in hoger onderwijs. (DS 21/01/08 pag. 19)
Als de minister op taalkundig-communicatief gebied werkelijk gelijke kansen voor iedereen wil, zoals het een socialist betaamt, dan zal hij eerst de lat voor talen lager moeten leggen door het aanbieden van een eenvoudige plantaal, zoals het Esperanto, als eerste vreemde taal. Dit biedt verschillende voordelen, ook voor studenten hoger onderwijs. 1. De structurele eenvoud van een plantaal geeft een beter inzicht in het fenomeen taal en leidt tot betere kennis van de standaardmoedertaal. 2. In verschillende buitenlandse universiteiten (o.a. Duitsland, Hongarije, Rusland) hebben pedagogische experimenten aangetoond dat studie van een plantaal als eerste vreemde taal de leertijd voor volgende talen aanzienlijk verkort. 3. Een plantaal biedt een niet-discriminerende, democratische, economische en fundamentele oplossing voor het internationale communicatieprobleem. Vlaanderen kan hierin een pioniersrol vervullen.
Voor diegenen die behoefte aan en/of interesse voor andere talen hebben, kan de minister dan de lat voor talen zo hoog leggen als hij wil. Loont dit alles niet de moeite om eens onbevooroordeeld over na te denken?
Bovendien wil ik hier ook herinneren aan de woorden van de minister in de aanloop van de verkiezingen op 12 juni 1994: Ik steun uw voorstel om een objectief onderzoek naar uw voorstel om het Esperanto te gebruiken als brugtaal binnen de Europese Unie.
Taaldemocratie 
