In mijn tuin staat een grote hulstboom (op bovenste foto: midden rechts), de ideale plaats vond ik, om een vogelkastje in op te hangen. Ik laat de takken met hun scherpe bladeren in het wilde weg groeien en span deze takken zelfs rond de boomstam, teneinde het nestje te vrijwaren voor katten.
Reeds 4 jaar op een rij wordt er hier een nieuwe generatie pimpelmeesjes gekweekt. Dag in dag uit, vliegen pa en ma pimpelmees, onvermoeid heen en weer met rupsen en andere insekten teneinde hun jongen groot te kunnen brengen. Het is een plezier om deze dappere vogeltjes in de weer te zien.
Gisterenmorgen was het zo ver: " D DAY! " Toen ik rond 9h30 in mijn tuin kwam hadden de eerste jongen reeds het nest verlaten. Een geschetter van jewelste wees ermij op dat er iets niet in de haak was. De ouders vlogen opgewonden heen en weer en toen zag ik het... Misty, mijn kater lag op de loer om een heel klein schattig meesje trachten te verschalken. Het kleine beestje had nog geen kracht genoeg om te vliegen. De kat heb ik dan maar voor de rest van de dag huisarrest gegeven... En het meesje?... Wel, ik heb het voorzichtig in mijn hand genomen en op een tak van de boom geplaatst waar zijn zusjes en broertjes reeds vertoefden. Deze hadden precies meer kunnen oefenen met hun vleugeltjes...
Reeds na een paar uur vloog het kleine mormeltje ook al gezwind mee van boom tot boom. Tegen de avond waren alle vogeltjes uit de tuin weggevlogen, richting het achterliggende bos en mocht Misty terug vrij rondlopen.
Vandaag heb ik de kastjes grondig gereinigd met warm water en ze terug op hun plaats gehangen. Ze zijn klaar om de volgende generatie te verwelkomen...
Misschien komt het kleine geredde meesje wel terug naar "hier" om zijn eigen gezinnetje te stichten?...
tinaatje
Ý Het kleine pimpelmeesje welke nog niet goed kon vliegen
Zicht op zee en op het standbeeld van Georgios Grivas, juist achter het hotel...
De bezetting door de grote verscheidenheid aan culturen heeft het leven op Cyprus duidelijk beïnvloed. Deze Georgios Grivas, kolonel in het Griekse leger maar geboren op Cyprus, had het plan om de Grieken op Cyprus met het moederland te verbinden.
Ý Eventjes een grapje uithalen!...
In de tuin van het hotel St.Georges staat een klein museum waar men deze boot kan bezichtigen... De boot waarmee de EOKA-guerilla's wapens smokkelden.
Gisteren was het Moederkensdag en deze Clivia is nog een goed bewaarde "erfenis" van mijn moeder. Het was op 6 mei, reeds 13 jaar geleden, dat mijn ma overleed en sindsdien heb ik haar prachtige plant met volle liefde verzorgd. Ieder jaar staat deze plant dan ook met al haar prachtig bloeiende oranje bloemen te pronken... een ode aan mijn lieve moeder...
*************************
Er werd gisteren niet alleen Moederdag gevierd maar ook de 2de verjaardag van mijn jongste kleinkind.
Onder toezicht van haar broer en twee neefjes werd het een echte "smulpartij"
En een echte schommelbeurt mocht ook zeker niet onderbreken. Dit vond ze enorm plezant...
* Vier op een rij! * Maar...het heeft wel enige moeite gekost om deze 4 rakkers op één rij te kunnen krijgen, er zat mij niets anders op dan ook op het gras te gaan liggen ... 'k voelde mij terug kind...haha...
Het meest toegankelijke en boeiende archeologisch park van Cyprus omvat de ruïnes van Kato Pafos. Ze werden opgegraven in 1962 en wierpen nieuw licht op het Cyprus van de Romeinse keizertijd. De weelderige vloermozaïeken in vier Romeinse villa's wijzen op opzichtige rijkdom!
Vandaag kon Rusty zijn nieuw speeltje uittesten. Hij houdt er enorm van om telkens de naar hem toegeworpen bal terug naar je toe te "schoppen" met zijn snuit. Echt grappig om zien...
Hier beschermt hij zijn eigendom met haar en tand!! ß
Het was reeds een tijdje geleden dat ik nog eens met Rusty op stap ging. Vandaag was het heerlijk buiten vertoeven, geen zon maar zeker niet koud, ideaal weer dus om eens te gaan wandelen in eigen streek: De Vlaamse Ardennen
Rusty vond het fantastisch maar na enige tijd wel vermoeiend. Gelukkig had ik zijn draagmandje meegenomen en hij ging dan ook heel gedwee in die mand zitten. Hij is vorige donderdag 12 jaar geworden en dus wel begrijpelijk dat hij geen te grote wandelingen meer kan maken...
Onderweg hield ik efkes halt om een fotoke te nemen van dit prachtig dier... het paard met op de achtergrond " Het Muziekbos "...
Toen wij aankwamen in het hotel te Cyprus was het pas begin maart en kon je duidelijk merken dat het echte toeristenseizoen nog niet gestart was.
oa.De palmbomen stonden er nog wat troosteloos bij maar na een paar dagen schoten de hoveniers al in gang. Iedereen was druk in de weer om alles piekfijn in orde te maken na de winter. Alhoewel een echte winter kennen ze daar niet aan de kust...
Bij het naar huis rijden vandaag kwam ik deze kar, getrokken door 2 boerenpaarden, tegen. Op zich niets speciaals... maar er viel mij iets ongewoons op! Vlug mijn wagen langs de kant gezet. Gelukkig had ik mijn fototoestelletje bij en ziehier het resultaat...
De hond is niet alleen de vriend van de mens maar ook van het paard! Deze hond liet zich gewillig meevoeren op de rug van één van de paarden. Als 2 trouwe vrienden tesamen op stap.
Deze Border Collie liet zich ook heel gemakkelijk fotograferen en plaatste zich zelfs fier rechtop...prachtig!
Gisteren was het Paasmaandag, de dag dat de kleinkinderen vol verwachting bij oma en opa langs kwamen. Zou de paasklok geweest zijn? Natuurlijk! Al gauw was het een heen en weer geloop op zoek naar de paaseitjes...
Letterlijk onder de "Heilige boom" bevindt zich de catacombe.
Het is een oud Byzantijns kerkje en het wordt nog steeds als kerk gebruikt. Het bezit iconen en een altaar in de ondergrondse ruimten.
Solomoni was een jodin wier zeven kinderen in haar bijzijn werden gemarteld en die nu een heilige is voor de Cyprioten.
Ik begeef mij hier nog een stukje dieper ondergronds... richting de bron. Het water zou oogziekten genezen maar tegenwoordig wordt uitdrukkelijk afgeraden het bronwater met de ogen in aanraking te brengen aangezien het door vervuiling eerder oogziektes veroorzaakt, dan geneest... tinaatje ß
Aan de catacomben van Agia Solomoni, in de benedenstad van Kato Pafos, staat een grote vijgeboom. Deze boom hangt vol met lapjes stof achtergelaten door pelgrims. De legende zegt dat als je een zakdoek of ander doekje over een pijnlijke plek wrijft en hem daarna in de boom hangt, de zere plek zal genezen. Alsook zou het allerlei ziektes weren...
Ten noorden van Kato Pafos, buiten de oude stadsmuren bij zee, ligt een fascinerend stelsel van grotten en tombes uit de hellenistische en Romeinse tijd (3de eeuw v.C.tot 3de eeuw n.C.)
De imposante tombes zijn uitgehakt in het zachte zandsteen. Deze graven kwamen tot stand toen er op Cyprus geen koningen meer waren. Ze dienden waarschijnlijk als rustplaats voor vooraanstaande burgers in Pafos.
Toch staan ze vanwege hun allure bekend als "de koningstombes". De christenen gebruikten ze tijdens vervolgingen als schuilplaats. Later diende het terein als steengroeve... tinaatje
- Er staan meerdere foto's van mijn reis naar Cyprus op mijn fotoalbum (zie zijkolom)
Ik wil mijn reisverslag over Cyprus even onderbreken om mijn zus Mim, een hart onder de riem te steken. Ik hoop dat het mij een beetje lukt met het volgende tekstje want haar lievelingshond Focus is overleden...
Aan Mim,
Als ik eens broos en zwak zal zijn en niet meer slapen kan van de pijn doe dan wat nodig is. Want och... die laatste dag verliest men toch. Ik weet dat het je droef zal maken dwing toch jezelf niet te verzaken: Dan, meer dan enig andre dag blijkt wat je liefde echt vermag. Wij hadden 't jarenlang zo goed; dat geeft ons ook de laatste moed. Jij wilt toch ook niet dat ik lijd? Laat mij toch gaan te rechter tijd en breng mij waar men mij hulp biedt. Eén bede slechts: verlaat mij niet! Houd mij zacht tegen j'aan totdat m'n ogen breken gaan. Je weet, al is het later pas, dat dit heus voor mijn bestwil was. Al gaf mijn staart zijn laatste groet, ik lijd niet meer en dat is goed...
Een 5tal km verwijderd van het hotel St.George ligt de haven van Paphos. Ik zou het eerder het haventje noemen maar des te leuker en zeker een bezoekje waard! Het was spijtig genoeg geen zonnig weer die dag zodat de foto's wat somber lijken...
Cyprioten houden sterk vast aan hun tradities die tot uiting komen bij de vele kleurrijke festivals. Naast de dorpsfeesten en algemene feestdagen heeft elk dorp zijn eigen "panagyri" - de feestdag van de schutspatroon van het dorp. De dorpelingen vieren dit uitgebreid met eten, drinken, dans en zang.
Bij één van mijn wandelingen, kwam ik geheel onverwachts terecht in een feestgebeuren van de Cypriotische bevolking. Daar kon ik een prachtig optreden bekijken van een groep Cyprioten in hun traditionele kledij.
Eén van de attracties bestond erin om zoveel mogelijk glazen op het hoofd te stapelen en verder te dansen...
Er kwam zelfs een trapladder aan te pas om de glazen te kunnen plaatsen.
Bij
