Vandaag is iedereen in de ban van "Halloween"...dus ik kan niet achter blijven. Vorige vrijdag was de laatste schooldag - voor de herfstvakantie begon - volledig in een halloweensfeer gedompeld. Iedere kleuter mocht een toepasselijk pakje aantrekken want er werd een toneeltje opgevoerd. Hier zie je dan mijn kleinkind Ian in een heksenpakje. De voorstelling oogstte een enorm succes bij de talrijk aanwezige oma's en opa's...
Kan dit "groene paard" niet als model staan om een buxus zo bij te snoeien dat men uiteindelijk deze vorm verkrijgt? Natuurlijk stel ik mij hierbij wel de vraag hoeveel jaar het zou duren vooraleer men zo'n mooi resultaat kan bekomen? Waar heb ik deze mooie constructie gevonden? In een park van het kleine stadje Cassel (Fr.)...
Stel je nu eens even in de plaats van een vlieg of een ander insect en je komt dit bos tegen. Dat moet toch bangelijk zijn hé! En toch zijn deze paddestoelen nauwelijks enkele cm groot. Vandaar het gezegde: "hoe kleiner, hoe fijner".
Opgepast! Dit laatste heeft niks met de eetbaarheid te maken...
Ik ben vandaag een beetje tegendraads geweest! In plaats van richting Kust te nemen ben ik de prachtige herfstkleuren in het binnenland gaan opzoeken. In het Meerdaalbos (buurt van Leuven) ligt een prachtig natuurgebiedje met rustige vijvers en mooie bossen. Het was er wel op de koppen lopen maar wat wil je met "zomers weer" in volle herfst...
Na een grote stoeipartij en een lange wandeling op het strand heeft ons Rustyke even behoefte om te verpozen. Of zou hij toch nog eens willen poseren op deze rotssteen vooraleer naar huis te rijden? Gewillig leent hij zich terug tot fotomodel...
Rusty:"Ja, daar voel ik mij veiliger, niet meer op dat rif maar aan de kustlijn en het uitgestrekte strand. Daar kan ik naar hartelust rondcrossen..."
Bij het afdalen van een betonnen trap kom je op het strand terecht. Vandaar heb je enerzijds een schitterend zicht op de krijtklippen en anderzijds op de zeeëngte. Tijdens een periode van onrust in de aardkorst - miljoenen jaren geleden - ontstond er een gleuf tussen Dover en Calais, beter gekend onder de benaming Het Nauw van Calais...
Wat ruist er in het ... struikgewas? Heel merkwaardig en nooit eerder gezien! Toen ik deze week de Noordfranse kustwegen doorkruiste kreeg ik deze struik in het oog, op 'brem' gelijkend en in volle bloei en dat nauwelijks enkele dagen voor allerheiligen. Heeft iemand kennis van deze plant? Of is het misschien de stekelbrem?...
Rusty:"Ja ja, jullie kunnen er mee lachen en het is wel heel tof met m'n haren in de wind... Maar beseffen jullie wel hoe ik mij voelde? Ik zat daar op die rotspunt...meer van 130m hoog en daarboven woei een hevige wind... Ik had schrik om weg te vliegen want ik weeg maar 3 kg hoor. En dat noemt men dan even uitwaaien...pfff..."
Vanaf het strand komt de ware omvang van "Cap Blanc Nez" pas echt tot zijn recht. De krijtklippen rijzen hier 133m omhoog. Onophoudelijk knabbelt de zee aan de krijtwand en neemt terug, wat haar miljoenen jaren geleden werd ontnomen...
Deze heerlijke zonnige dag leende zich uitstekend voor een uitstapje. Het was reeds sinds mijn kindertijd, tijdens een schoolreisje, dat ik nog eens Cap Gris Nez te zien kreeg. Dus deze morgen de auto in en weg waren we richting Noord-Frankrijk naar het Nauw van Calais. Op deze foto sta ik (en natuurlijk ook Rusty) bovenop de uitstekende rotspunt en op de achtergrond kan je in de verte Cap Blanc Nez zien...
Vooreerst wil ik wel uit de "biecht klappen": de hierboven vermelde titel is een grapje.
Want ik hou, zoals jullie al wel gemerkt hebben, enorm veel van paarden maar ezeltjes vind ik ook enorm schattig. Dit beeldmooie paard heeft zelfs als beste maatje dit snoezig ezeltje. Ze kunnen niet zonder elkaar want ze zoeken steeds elkaars nabijheid, ook buiten de weide. Op jumping ken ik een persoon die paard en geit meebrengt. Die geit natuurlijk niet om de hindernissen te springen maar gewoon omdat het paard anders te onrustig is alleen. Zo zie je maar hoe dieren ook aan elkaar verknocht kunnen zijn!...
Mieneke:"Als jij mij niet streelt, dan zoek ik maar kontakt met deze figuurtjes in de bloempot..."
Ziet ons Mieneke er niet stralend uit? Geen enkel letsel heeft ze overgehouden van haar hachelijk avontuur enige tijd geleden. Wel zit de schrik voor auto's er nu goed in...hoop ik toch...
Enkele dagen regenweer en opeens steken ze de kop boven de grond. Specialist in al of niet eetbare paddestoelen ben ik niet maar ik geniet des te meer van de soms mooie en indrukwekkende formaties die je her en der ziet. Meer dan een plaatje waard...
Ik denk dat iedere kijker, die vanavond de uitzending gevolgd heeft, duidelijk onder de indruk was welk leed die dieren ondergaan hebben en dan heeft men bovendien nog niet alles getoond. Er werden wel bepaalde dingen uit de opname geknipt omdat de zendtijd beperkt was, maar de boer beweerde dat de persoon die zijn honden scheerde juist in verlof was! Nadien sprak hij zichzelf tegen want hij beweerde zijn dieren zelf te toiletteren. Dat is één van de vele onsamenhangende opmerkingen die hij gaf. Op den duur zou hij zijn eigen leugens nog geloven ook! Wat hij onder het "houden" van dieren verstond, dat weet ik niet, alleen voor mij is het zo dat hij nooit of te nimmer nog één enkel dier mag onder zijn hoede krijgen! Dat is mijn mening en dat is wat Michel Vandenbosch mij ook zei...die dieren gaan niet meer terug naar de "hel". Voor VTM en Goedele Liekens werd de zaak afgesloten maar wij strijden verder!...
Na de opname van het programma "Recht van Antwoord", vanavond te bekijken vanaf 22u05 op VTM, werd er in de bar nog druk nagekaart omtrent de situatie van de verwaarloosde dieren. Dit gaf mij dan ook de gelegenheid om even op de foto te staan met Michel Vandenbosch, woordvoerder van Gaia. Wil je meer informatie over deze organisatie, bezoek dan volgende website: www.gaia.be of klik in rechterkolom op de button...
Zopas thuisgekomen van de opnames van het VTM-programma "Recht van Antwoord". Michel Vandenbosch, Gaia-woordvoerder, kon er zijn mening geven in verband met de dierenverwaarlozing bij een boer te St.Truiden. Ik zat naast hem op de publiekstribune en kon achteraf een gezellige babbel slaan omtrent zijn organisatie.
Rozen hebben dan wel de minder goeie eigenschap om doornen te hebben maar langs de andere kant is het een plant die echt niet weet om op te houden met bloeien. Ik heb hier een detailfoto van een enkele klimroos in mijn tuin en als je de details goed bekijkt, dan zie je zelfs een insect verborgen zitten tussen de kelkblaadjes. Je zou voor minder gaan schuilen bij zo'n belabberd weer...
Het paard in de weide stoorde ik blijkbaar want het bekijkt mij nogal argwanend, de koeien daarentegen grazen overstoord verder. Helemaal op de achtergrond kan je het heuvelend "Muziekbos" ontdekken. Elke dag is het echt genieten van deze omgeving met zijn steeds wisselend uitzicht...
Vandaag is het terug een schitterende zonnige dag hier in de "Vlaamse Ardennen". Ook is het zondag en familiedag, dus mijn pc-ke zal het kalm hebben vandaag. Vanavond ga ik dan naar het Antwerps sportpaleis voor "The Night of the proms" .Even lekker genieten! En om mijn berichtje af te sluiten wil ik al mijn bezoekers nog een leuke dag toewensen en bedanken voor de moeite met dit kleine bloemetje uit eigen tuin...
Pinto 2: "Ik sta hier in de wei bij mijn vriendjes maar 'k ben al even nieuwsgierig. Pfff...het is voor een fotoke...dan maar vlug in de lens kijken en smile..."
Ze bestaan in alle kleuren en vormen en iedereen heeft een verschillende smaak. Maar ik vind deze orchidee zeer mooi. Ik kocht hem ooit eens op de markt voor een prikje en ik moet zeggen: deze plant stelt me niet teleur. Het is zelden dat hij geen bloemen draagt! Geniet even mee...
Vandaag geen spoor van het zonnetje te bespeuren. Bij de eerste regendruppels zocht ons Blondie een droog plaatsje onder mijn palmboom. Rusty probeerde nog om haar plekje in te pikken maar...tevergeefs...
Heeft een kat dan werkelijk 9 levens? Ik moet het nog geloven ook! Ons Mieneke is onlangs niet meer naar huis gekomen. Een buurman wist te vertellen dat ze bij het overlopen van de straat gegrepen werd door een wagen...huilend verscheidene malen overkop rolde om daarna via een gracht verder te strompelen. Ik ben dan ook op zoek naar haar gegaan maar...tevergeefs. Nu stond zij hier deze nacht miauwend en ongedeerd aan de achterdeur en dit precies 9 dagen na haar verdwijning. Wat een opluchting!...
Dit paard kon het niet laten en wou efkes, nieuwsgierig als hij was, even een kijkje nemen wie er achter dit cameraatje schuilde. Het is een "Pinto", een paardenras dat eeuwenlang door indianen werd gefokt. De Pinto is over het algemeen een vriendelijk en gewillig rijpaard. De populairste kleur is zwartwit maar veelvuldiger komt de driekleurige voor...
Ik krijg er maar niet genoeg van!!! Is het niet erg uitzonderlijk om zo laat in het seizoen nog zo'n prachtige vlinders te zien? Vanmorgen zag ik deze "kleine vos" enthousiast in de weer met het vergaren van nectar. Het is en blijft een mooi schouwspel...
Zou ons Tigertje nu echt durven te krauwen? Nee hoor, met haar beide pootjes omkneld ze met kracht mijn strelende hand. Ze is wel iets vinniger dan Blondie maar zeker niet kwaadaardig...integendeel... het liefst zoekt ze al kronkelend contact rond je benen. Wat een liefde krijg ik toch van mijn dieren...
Even ontspannen in de Vlaamse Ardennen. Het landschap met zijn heuvels, weiden en charmante wegeltjes straalt rust uit. En die kan ik momenteel wel gebruiken na enkele turbulente dagen...
De lork is bij de meeste mensen gekend als een boom die zijn naalden verliest. Maar ik was vandaag wel te gast als figurant in het restaurant "De Lork" van de VTM-serie Familie. En of het gesmaakt heeft met al die bekende tv-gezichten rondom mij...
De weermannen voorspellen al een hele tijd dat de nazomer nu wel echt op zijn einde loopt. En ik ben de eerste die dat wil geloven. Om toch nog even van het zonnetje te kunnen genieten heb ik er nog vlug deze zonsondergang opgezet...
Wie had dat gedacht dat men midden de maand oktober nog een receptie kon houden buiten op het terras. Gisteren was ik op een verjaardagsfeestje van een vriendin. Het gezelschap was een allegaartje van vrienden, paardenliefhebbers en popcorndansers. Zoals je kan merken ging het er zeer kameraadschappelijk aan toe...
Het mag dan nog schitterend najaarsweer zijn, toch voel je dat de herfst beetje voor beetje een rol van betekenis opeist. De herfstkleuren komen stilaan te voorschijn en de kale velden wordt nu druk bezocht door duiven. Die proberen ook nog een graantje mee te pikken van achtergebleven maïskolven...
Als je nu eens lekker gegeten hebt, je wil eventjes een kleine siësta houden en door niets of niemand gestoord worden: kan je dan een beter plekje vinden bovenop het afdak van de houtstapel? Blondie kiest dus wel haar plekjes uit maar het is dan ook een snuggere poes, al zijn de meeste dat ook wel...
Het is niet toevallig dat dit boerenwormkruid nog steeds in bloei staat. Als je de bloemhoofdjes goed bekijkt zal je opmerken dat deze plant nog verre familie is van onze chrysanten die we binnen een paar weken op de kerkhoven plaatsen. Vanwege zijn aroma's gebruikten onze grootouders deze plant in droogboeketten voor het verjagen van muggen en motten...
Wandelen in zo'n prachtig nazomer weertje is echt een aanrader. Iedereen vindt zijn streek "de mooiste" maar men moet er ook "het oog" voor hebben. Ik geniet enorm van de fauna en flora om mij heen. Ik tracht dan ook met deze foto een kijkje te geven op "mijn eigen prachtige omgeving"...
Tijdens mijn ochtendwandeling langs één van de talloze veldwegen in de streek, zag ik in de berm dit prachtig bloempje staan. Het is enigszins verwonderlijk dat er nog zoveel planten zo laat in bloei staan. Natuurlijk te danken aan het gunstige weer. Mooi toch, zo'n vlasleeuwebekje, is het niet?...
Normaal gezien had deze trekvlinder (Vanessa atalanta), bij ons beter gekend als nummervlinder, al lang zijn koffers moeten pakken richting "het zuiden". Het uitzonderlijk warme najaarsweer heeft zo'n aantrekkingskracht op hem dan hij dan ook maar verkiest om nog eventjes te blijven. Dit exemplaar trof ik vandaag in mijn tuin aan...
Hoe vredig staat zij nu nog "alleen" te grazen in deze weide. Ik hoop dat het niet al te lang meer duurt vooraleer er hier ook een vrolijk veulentje zal ronddartelen want het is al heel goed merkbaar dat er eentje op komst is...
Ons Mieneke was het beu om nogmaals te poseren want bij iedere foto die ik wilde nemen, zette ze het op een lopen. Dan zal ik het maar bij dit plaatje houden en hopen dat ze morgen gewilliger is. Ja een poes kan ook zo haar grilletjes hebben...
Het moest er uiteindelijk van komen! In volle ochtendstond en met machines die aan "monster jam" doen denken, werd vandaag het maïsveld achter mijn tuin gekortwiekt. Zo te zien viel de oogst goed mee ondanks het te droge en schrale voorjaar, de te natte zomer maar het prima najaar. Het is opnieuw genieten van de open ruimte met zijn prachtige najaarskleuren en met zicht op de heuvels van de Vlaamse Ardennen...
Mijn biologisch tuintje is grotendeels "opgesoupeerd". Ik heb nog enkele spruitkolen staan en de rondfladderende koolwitjes hebben er niet beter op gevonden om net daar hun nieuwe kroost te gaan uitzetten. Ik laat jullie even "meegenieten" van dit resultaat. Zolang zij het gebladerte consumeren kan me dat niet schelen maar de spruiten moet ze intact laten...
Er zijn mensen die dit seizoen de bossen intrekken op zoek naar eetbare paddestoelen. Ik moet eerlijk toegeven dat ik niet de nodige kennis (en durf) heb om één en ander uit te proberen, laat staan te proeven. Maar ik vond dit paddestoeltje wel mooi genoeg om op mijn blog te plaatsen. Maar ik blijf er wijselijk met mijn beide handen van af...
Daar Rusty zijn eten liet staan heb ik het dan maar bij Blondie geplaatst. Het resultaat was dat Rusty het bordje leeg at van Blondie en omgekeerd. Nu Rusty liever katteneten lust zal hij toch niet gaan miauwen zeker?...
Langs wegbermen kan je momenteel nog steeds dit plantje in bloei aantreffen. Na het uitbloemen bemerk je een soort erwtvormige vruchten. Het is de "vogelwikke", zo genoemd omdat veel vogels verzot zijn op de zaadjes. Zo zie je maar: in de natuur gaat echt niks verloren...
Het was deze namiddag echt schitterend weer hier in de Vlaamse Ardennen. Ik ben er maar eens op uit getrokken, trainingsken en loopschoenen aangedaan en ons Rusty-ken mocht natuurlijk mee. Op dit wandelpad mocht hij zelfs vrij rondlopen. Het zonnetje geeft wel een heel speciaal effect op deze bomen...
Het is sinds enige tijd een traditie geworden om rond deze tijd pompoenen en sierfruit vooraan je woonst te leggen. Ik heb dit jaar geopteerd om een mand op te vullen met plantjes en wat sierfruit...uit eigen gewin...
Ik vind het een beetje poverkes één foto van de vogelshow ! Dus hier ben ik dan terug met nog een toemaatje. Deze kleurrijke vogel noemt een "Swift". Ik geef het eerlijk toe van deze soort had ik nog nooit gehoord...
Deze namiddag ben ik uit pure nieuwsgierigheid naar een vogelshow geweest. Ik hoopte daar papegaai-achtigen aan te treffen en die waren er in overvloed maar spijtig genoeg geen muisparkieten (zoals Tibo). Doch...ik kreeg daar een "Agapornus canu" in het vizier en ik moet zeggen qua karaktertrekjes deed hij mij onmiddellijk denken aan mijn Tibo. Hij had ook geen schrik en kwam zeer eigenwijs over...
Eindelijk weer eens de zon van de partij en bij dit mooie najaarsweer wil Blondie het overzicht bewaren. Het lijkt wel alsof ze vanop een barkrukje iets interessants opgemerkt heeft. Het is algemeen geweten: katten kunnen hun prooi fixeren en besluipen als geen ander...
Daar Rusty en Blondie het blijkbaar goed met elkaar kunnen vinden, heb ik daarjuist nog eens een testje genomen. Terwijl Rusty bij mij in de zetel zat, is Blondie zonder enige argwaan erbij komen zitten. En of het klikte!...
Ik kan er niet genoeg van krijgen maar deze bloemen (stinkertjes en begonias) blijven het nog altijd goed doen. Tot zolang er geen vorst dreigt, kan ik nog altijd met veel plezier een blik gooien op mijn bloemperkje. Maar hier zal binnenkort onherroepelijk een eind komen. Zo gaat dat nu eenmaal met éénjarige bloemen...
Alle dagen vliegt ons Tibo-ken een paar uurtjes vrij rond in de living, keuken, gang en bureel. Hij wordt dan ook meermaals beloond met een stukje fruit, een nootje maar ook met een stukje geroosterd brood want dat lust hij heel graag. Op de foto zie je werkelijk de kruimeltjes in het rond vliegen...
Deze notelaar staat een beetje eenzaam in het landschap ingeplant en heeft al een groot deel van zijn bladeren verloren. Of er veel noten aanhangen is een andere vraag? Volgens de volksweerkunde betekent veel noten een harde winter, al moeten deze uitspraken toch een beetje met een korreltje zout worden genomen. Afwachten maar...
Ons Tigertje betrouwt het niet dat Blondie zo hoog zit op de houtstapel. Ze vraagt zich precies af: "wanneer gaat ze nu op mij springen?" wat ze ook wel durft te doen, maar dit om te spelen weliswaar...
Zo fier als een pauw zit ons Blondie regelmatig bovenop de brandhoutstapel. Dit is ook één van haar geliefkoosde plaatsjes. Lekker uit de wind, bij het eerste zonnestraaltje een ideaal plekje en hoog genoeg om alles om haar heen te kunnen aanschouwen...
Vandaag krijgen mijn huisdieren een speciale vermelding in mijn blog. Het is dan ook hun "feestdag". De volgorde is willekeurig bepaald want ik zie ze allemaal even graag. Zegt het spreekwoord ook niet: "Wie een hart heeft voor dieren, heeft er ook eentje voor mensen" Dus, beste bezoekers, iedereen van harte welkom op mijn natuur- & dierenblog...
De afgelopen maand september was volgens onze weermannen één van de warmste van de afgelopen jaren. Het is duidelijk dat deze dagpauwoog daar ook van geprofiteerd heeft. Vandaag kwam hij uitgebreid kennis maken met mijn aanbod 'stinkertjes' en hij liet het najaarszonnetje zich welgevallen. Bemerk de zogenaamde "schijnogen" op elk van de vleugels. Alle trucjes helpen om eventuele belagers op het verkeerde been te zetten...
Helemaal donker werd het dus niet bij deze gedeeltelijke zonsverduistering. Ik had wel de indruk dat de zon ietsje flauwer dan gewoonlijk voor de dag kwam. Of het was het alleen een idee van mij?...
Wat vonden ze het amusant met al die poesjes rondom hun. Onze Ian moest natuurlijk eens het nieuwe kattendeurtje in de garage uittesten. Ik vind het toch zo fijn als ik die 2 rakkers met elkaar zie spelen...
Vandaag was het heel onverwacht een gezellig familie-onderonsje. Mijn kinderen en kleinkinderen kwamen langs en omdat het zonnetje nog lekker scheen, konden we gezellig wat buiten vertoeven. Natuurlijk wilden Ian en Quintin op de schommel! Precies 2 broertjes... maar ja hun papa's zijn nu ook éénmaal een tweeling....
Een paar maanden geleden was ik verrast door de grote omvang van een "meloen-achtige plant" op de composthoop. (zie foto 7/8/2005, goeie grond) Ik hoopte cavaillons te kunnen oogsten maar het werd tot mijn grote verbazing uiteindelijk sierfruit. Deze tweekleurige vruchten krijgen dan toch nog een plaatsje als sieraad tussen mijn planten...
Blondie: "Waar is nu in godsnaam mijn speelkameraadje Tigerke gebleven? En dan maar klagen dat haar eetbordje leeg is. Het is me wat met al die poezen die altijd maar andere horizonten gaan opzoeken! Ik blijf liever hier i.p.v.rond te zwerven want ik ben nu op een toffe plaats terechtgekomen...Houden zo!...
Tinaatje's mening: 
