Wandelen in zo'n prachtig nazomer weertje is echt een aanrader. Iedereen vindt zijn streek "de mooiste" maar men moet er ook "het oog" voor hebben. Ik geniet enorm van de fauna en flora om mij heen. Ik tracht dan ook met deze foto een kijkje te geven op "mijn eigen prachtige omgeving"...
Tijdens mijn ochtendwandeling langs één van de talloze veldwegen in de streek, zag ik in de berm dit prachtig bloempje staan. Het is enigszins verwonderlijk dat er nog zoveel planten zo laat in bloei staan. Natuurlijk te danken aan het gunstige weer. Mooi toch, zo'n vlasleeuwebekje, is het niet?...
Normaal gezien had deze trekvlinder (Vanessa atalanta), bij ons beter gekend als nummervlinder, al lang zijn koffers moeten pakken richting "het zuiden". Het uitzonderlijk warme najaarsweer heeft zo'n aantrekkingskracht op hem dan hij dan ook maar verkiest om nog eventjes te blijven. Dit exemplaar trof ik vandaag in mijn tuin aan...
Hoe vredig staat zij nu nog "alleen" te grazen in deze weide. Ik hoop dat het niet al te lang meer duurt vooraleer er hier ook een vrolijk veulentje zal ronddartelen want het is al heel goed merkbaar dat er eentje op komst is...
Ons Mieneke was het beu om nogmaals te poseren want bij iedere foto die ik wilde nemen, zette ze het op een lopen. Dan zal ik het maar bij dit plaatje houden en hopen dat ze morgen gewilliger is. Ja een poes kan ook zo haar grilletjes hebben...
Het moest er uiteindelijk van komen! In volle ochtendstond en met machines die aan "monster jam" doen denken, werd vandaag het maïsveld achter mijn tuin gekortwiekt. Zo te zien viel de oogst goed mee ondanks het te droge en schrale voorjaar, de te natte zomer maar het prima najaar. Het is opnieuw genieten van de open ruimte met zijn prachtige najaarskleuren en met zicht op de heuvels van de Vlaamse Ardennen...
Mijn biologisch tuintje is grotendeels "opgesoupeerd". Ik heb nog enkele spruitkolen staan en de rondfladderende koolwitjes hebben er niet beter op gevonden om net daar hun nieuwe kroost te gaan uitzetten. Ik laat jullie even "meegenieten" van dit resultaat. Zolang zij het gebladerte consumeren kan me dat niet schelen maar de spruiten moet ze intact laten...
Er zijn mensen die dit seizoen de bossen intrekken op zoek naar eetbare paddestoelen. Ik moet eerlijk toegeven dat ik niet de nodige kennis (en durf) heb om één en ander uit te proberen, laat staan te proeven. Maar ik vond dit paddestoeltje wel mooi genoeg om op mijn blog te plaatsen. Maar ik blijf er wijselijk met mijn beide handen van af...
Daar Rusty zijn eten liet staan heb ik het dan maar bij Blondie geplaatst. Het resultaat was dat Rusty het bordje leeg at van Blondie en omgekeerd. Nu Rusty liever katteneten lust zal hij toch niet gaan miauwen zeker?...
Langs wegbermen kan je momenteel nog steeds dit plantje in bloei aantreffen. Na het uitbloemen bemerk je een soort erwtvormige vruchten. Het is de "vogelwikke", zo genoemd omdat veel vogels verzot zijn op de zaadjes. Zo zie je maar: in de natuur gaat echt niks verloren...
Het was deze namiddag echt schitterend weer hier in de Vlaamse Ardennen. Ik ben er maar eens op uit getrokken, trainingsken en loopschoenen aangedaan en ons Rusty-ken mocht natuurlijk mee. Op dit wandelpad mocht hij zelfs vrij rondlopen. Het zonnetje geeft wel een heel speciaal effect op deze bomen...
Het is sinds enige tijd een traditie geworden om rond deze tijd pompoenen en sierfruit vooraan je woonst te leggen. Ik heb dit jaar geopteerd om een mand op te vullen met plantjes en wat sierfruit...uit eigen gewin...
Ik vind het een beetje poverkes één foto van de vogelshow ! Dus hier ben ik dan terug met nog een toemaatje. Deze kleurrijke vogel noemt een "Swift". Ik geef het eerlijk toe van deze soort had ik nog nooit gehoord...
Deze namiddag ben ik uit pure nieuwsgierigheid naar een vogelshow geweest. Ik hoopte daar papegaai-achtigen aan te treffen en die waren er in overvloed maar spijtig genoeg geen muisparkieten (zoals Tibo). Doch...ik kreeg daar een "Agapornus canu" in het vizier en ik moet zeggen qua karaktertrekjes deed hij mij onmiddellijk denken aan mijn Tibo. Hij had ook geen schrik en kwam zeer eigenwijs over...
Eindelijk weer eens de zon van de partij en bij dit mooie najaarsweer wil Blondie het overzicht bewaren. Het lijkt wel alsof ze vanop een barkrukje iets interessants opgemerkt heeft. Het is algemeen geweten: katten kunnen hun prooi fixeren en besluipen als geen ander...
Daar Rusty en Blondie het blijkbaar goed met elkaar kunnen vinden, heb ik daarjuist nog eens een testje genomen. Terwijl Rusty bij mij in de zetel zat, is Blondie zonder enige argwaan erbij komen zitten. En of het klikte!...
Ik kan er niet genoeg van krijgen maar deze bloemen (stinkertjes en begonias) blijven het nog altijd goed doen. Tot zolang er geen vorst dreigt, kan ik nog altijd met veel plezier een blik gooien op mijn bloemperkje. Maar hier zal binnenkort onherroepelijk een eind komen. Zo gaat dat nu eenmaal met éénjarige bloemen...
Alle dagen vliegt ons Tibo-ken een paar uurtjes vrij rond in de living, keuken, gang en bureel. Hij wordt dan ook meermaals beloond met een stukje fruit, een nootje maar ook met een stukje geroosterd brood want dat lust hij heel graag. Op de foto zie je werkelijk de kruimeltjes in het rond vliegen...
Deze notelaar staat een beetje eenzaam in het landschap ingeplant en heeft al een groot deel van zijn bladeren verloren. Of er veel noten aanhangen is een andere vraag? Volgens de volksweerkunde betekent veel noten een harde winter, al moeten deze uitspraken toch een beetje met een korreltje zout worden genomen. Afwachten maar...
Ons Tigertje betrouwt het niet dat Blondie zo hoog zit op de houtstapel. Ze vraagt zich precies af: "wanneer gaat ze nu op mij springen?" wat ze ook wel durft te doen, maar dit om te spelen weliswaar...
