Prachtig het prille zonnetje dat zich schuilt houdt achter een wolk. Gisterennamiddag kon men dit mooi schouwspel bewonderen. Maar deze namiddag woedde er een echte sneeuwstorm met alle gevolgen nadien. Momenteel valt er hier ook nog eens ijsregen bovenop en maakt de wegen spekglad...dus lekker thuisblijven is de boodschap...
Het worden er steeds meer Want nu al voor de derde keer
Doorkruist het onze wegen En hebben we een kleinkind gekregen
Een nieuw leven,een nieuw wonder Dat op zich al zo bijzonder
En nu zal hij voortaan Met de naam Kjento door het leven gaan
tinaatje *********
Wat een vreugde toen ik deze middag een telefoontje kreeg van mijn zoon : " Proficiat je bent terug oma van een gezonde kleinzoon, Ian heeft er een broertje bij!...." Traantjes van geluk kwamen al gauw. Dus straks ben ik op weg om die lieve schat te gaan bewonderen en mijn schoondochter en zoon een dikke proficiat te wensen...
Het jaar 2005 loopt stilletjes aan op zijn einde en vooraleer dit jaar af te sluiten wou ik nog eens mijn Rusty, in de schijnwerper plaatsen. Hij wordt in april 9 jaar, wat al een hele ouderdom betekent in een hondenleven. Ik hoop dat hij nog heel lang bij mij mag zijn...
e ophokplicht is gelukkig voorbij Kippen leggen terug in vrijheid hun ei
In het park liep hij te paraderen Pronkend met zijn glanzende veren
Hij ging voor niemand van de baan Zo trots als een pauw is deze haan!
********
Bij mijn wandeling door het park Liedts te Oudenaarde kwam ik deze haan tegen. Voor niemand bevreesd staarde hij mij zelfverzekerd aan als heerser over "zijn" domein...
Daar Rusty ook aan verzetje toe was en ik even wou uitwaaien, zoals men dat noemt, ben ik vandaag naar Oudenaarde, mijn geboortestad, getrokken. De motregen kon mijn besluit niet doen omslaan en zo maakte ik samen met mijn hondje een wandeling in het park Liedts. Rusty genoot van zijn uitstapje ook al werd hij na enige tijd toch nat. De eendjes volgden ons voortdurend in de hoop wat broodkruimels toe geworpen te krijgen...
Ps. Ik was zinnens mijn ander blog "Cattina" stop te zetten maar ik ga proberen mijn verdriet omtrent het verlies van Blondie te verwerken, door daar verder over haar te schrijven...
Met zegt wel eens: " Een hond begrijpt alles, alleen de spraakontbreekt " maar... Hoe kan ik nu Rusty duidelijk maken dat zijn speelkameraadje, poesje Blondie, er niet meer is. Deze morgen ging hij terug op zoek naar haar in de tuin. Nu ligt hij wat wezenloos te kijken vanuit zijn mandje en begrijpt het niet. Zelfs zijn knuffeltje laat hij links liggen...
Mijn lievelingskat Blondie is dood. Ze werd gisterenavond aangereden door een wagen. Ik weet dat velen zeggen: "het is maar een kat!", maar voor mij is dat een harde klap. Na een slaaploze nacht heb dan toch de moed gevonden om nog eens een foto van haar op mijn blog te plaatsen. Ik wil mijn verdriet kunnen uiten en wil haar dan ook "hier" een mooi plaatsje geven, zoals in mijn hart...
"Heb je de foto gezien en kan je mij er ergens op terug vinden? Helemaal links kan je mij zien liggen. Ik lag nu eens lekker te slapen op een vest in de zetel en lekker warm onder een plaid. Toen kwam de kat Blondie zich ook een plaatsje zoeken en dat bijna bovenop mij! Ik heb geen minuut rust meer... pfff. Ik had nochtans gezegd geen katten meer op dit blog, maar ik wou nu eens bewijzen dat die poezen steeds mijn pad doorkruisen en ze regelmatig nog eens hier zullen opduiken...
Het is opmerkelijk hoe Rusty al dat poezengedoe over zich heen laat gaan. Hij is een pracht van een hond en zeer zeldzaam qua karakter...de liefheid zelve...
Deze morgen werd Rusty aangenaam verrast door de dwarrelende sneeuwvlokjes en kon hij zijn dagelijks wandelingetje in een besneeuwde tuin maken. Hij loopt dan al snuivend met zijn snuit naar de grond...precies een sneeuwruimer. Echt leuk om hem bezig te zien. Nu op dit moment is het terug hevig aan het sneeuwen en dit geeft een prachtig zicht! "De Vlaamse Ardennen" gehuld in een sneeuwttapijt dat steeds maar dikker en dikker wordt...
Zo "mijn poezenverhaaltje" van voorbije nacht jullie nieuwsgierigheid opwekt, dan hoef je maar op het poezenmandje hieronder te klikken. Veel leesplezier...
Rusty:" Nu vraag ik mij af wat Misty van plan is? Wil ze dat ik haar koppeke streel? Of?... Ja, ik zal mij maar heel rustig houden en afwachten. Ik blijf tevens op mijn hoede zijn want met poezen weet je nooit! Ze hebben nu wel een apart blog maar komen toch nog "in mijne weg lopen" pfff...
Zoals elk jaar maak ik voor de Kerstdagen een tafelbloemstukje. Ik gebruik dan wat takken en plantjes vanuit mijn eigen tuin en ik probeer er toch nog iets degelijks van te maken. Het kan natuurlijk niet tippen aan al die prachtige bloemstukken in de winkel, maar...wat jezelf doet dat doe jebeter...zegt men wel eens. Dat is natuurlijk overdreven maar in ieder geval vind ik het zeer leuk om het eens uit te proberen...
De meeste paardeneigenaars hebben de neiging om een lekker dik deken te kopen zodat hun paard het niet te koud krijgt. Als je op het deken witte zweetplekken ziet, dan is dit een teken dat het deken te warm is. Op de foto heeft het paard een speciaal outdoordeken aan, vervaardigd uit een waterdichte stof zodat hij bij het wentelen in de wei of bij een regenbui toch droog blijft. Bij paarden op stal voldoet in de meeste gevallen een dunner staldeken. Een zwaarder paardendeken is pas echt nodig als het kouder wordt dan -5° Oudere paarden, geschoren paarden of paarden met een dunne huid hebben uiteraard een iets dikker deken nodig...
Mochten jullie vragen hebben omtrent een paardenweetje dan mag je mij steeds mailen...
Het verschil tussen honden en katten: Een honddenkt:Hé die mensen waar ik bij in woon, voeren me, houden van me, verlenen me een warm en droog huis, aaien me en verzorgen me op een fijne manier... " Ze moeten goden zijn! "
Een kat denkt :Hé die mensen waar ik bij in woon, voeren me, houden van me, verlenen me een warm en droog huis, aaien me en verzorgen me op een fijne manier... " Ik moet een god zijn! "
Tof hé die uitspraak? Ik heb het dan maar op mijn beide blogs geplaatst!
" Wat ruik ik daar? Toch die geitjes niet? Dat is maar een grapje hoor! Ik ben zo blij dat ik eindelijk terug eens mag poseren, ik kan het zelfs niet verstoppen. Mijn neusje krult van fierheid! Ben ik niet schattig? Misschien ook wel een beetje preuts. Hebben jullie vrouwke's andere blog al gezien?: " Cattina in de poezenmand " ? Daar staan allerlei anekdote's omtrent de katten omlijst met prachtige foto's...interesse? Dan hoef je alleen maar te klikken op het poezenmandje links bovenaan...
Dus met andere woorden...de poezen zijn verhuisd naar haar ander blog: http://bloggen.be/cattina ( en nu is deze blog alléén voor mij bestemd... haha...)"
Voor de eerste maal geef ik "de geit" ook een plaatsje op mijn blog. Op wandel langs paadjes en boswegeltjes kwam ik aan een weide waar geitjes stonden te grazen. Ondanks de kou genoten ook deze dieren van de verwarmende zonnestralen. Toen ik mijn cameraatje bovenhaalde verjaagde dit exemplaar al de andere. Ze zien er lief uit en ze zijn ook lief...maar ze kunnen geweldig stinken...
Zoals elke dag houdt ook nu Tibo mij gezelschap. Hij is niet altijd even rustig en haalt meestal wel kattekwaad uit. Maar nu is hij heel kalm en komt even mijn blog inspekteren. Qua kleur zijn ze wel assorti. Nu nog wachten op zijn goedkeuring...
Een langdurige zachte herfst - enkele dagen uitgezonderd - heeft er voor gezorgd dat de natuur nog al zijn prachtige najaarskleuren in zich heeft. Frisgroene akkers, een kleurrijke bomenrij, blauwe wolken door de zon opgewaardeerd, de rust van de natuur. Een schitterende postkaart om even bij stil te staan...
Ik had het eerst niet goed begrepen op het vtm-nieuws vanmiddag maar daarna viel mijnen euro. Onze webmaster himself die dus de "Wablieft-prijs" in ontvangst mocht nemen en dit omdat hij "de oudjes leerde computeren". Een dikke proficiat Pascal! Ik heb er meteen een item in mijn blog aan besteed...
Op de foto ziet u Pascal Vyncke zijn boek "Veilig op Internet" signeren.
Rusty: "Die goede Sint was mij toch bijna vergeten zeker! Gelukkig keek hij nog eens in zijn boek vooraleer naar Spanje terug te varen. Dus...het paard werd op stal gezet en daar kwam hij al aangesneld in razende vaart. Zo kreeg ik toch nog wat lekkers en een paar knuffeldiertjes. Dank u wel Sinterklaasje..."
Het werd terug een spannend moment voor de kleinkinderen. Ook bij oma & opa kwam de Sint langs. Er werd gebeld aan de deur...vlug gaan kijken maar niemand meer te zien...toch ook eens gaan gluren in het bureel...heel voorzichtig werd de deur van het bureel geopend en toen...daar lag al het lekkers van de Sint! Vreugdekreten weerklonken : "Sinterklaas is geweest!..." Gretige handjes grabbelden naar het speelgoed. Met blinkende oogjes schaterde onze Ian het uit: " paardjes! " want voor hem is alles wat met paarden te maken heeft fantastisch!...
Onze kleine Quintin zijn interesse ging eerst en vooral uit naar de snoep. Het speelgoed kwam pas op de 2de plaats. Men zegt wel eens een kinderhand is gauw gevuld maar deze uitspraak was hier zeker van toepassing. Een heerlijk gevoel geeft dat om je kleinkinderen zo gelukkkig te zien...
Deze galgo Cloë heeft eindelijk haar bestemming gekregen. Nadat ze vorig jaar geadopteerd werd door een vrouw die haar onlangs terug van de hand deed -omdat haar kind allergisch bleek te zijn- is ze nu uiteindelijk terecht gekomen waar ze oorspronkelijk naar toe zou gaan: bij Hilde! Er is een heel verhaal aan verbonden, maar Cloë is eindelijk op de plaats waar ze "moest" zijn. Zij is de liefheid zelve, heel aanhankelijk...een pracht van een dier!...allemaal trouwens...
Als jullie de beelden op de website van greyhounds in nood gezien hebben en dan deze harmonieuse foto bekijkt dan is dat toch een hemelsbreed verschil! Deze 3 galgos Luna, Zorah en Cloë hebben nu een liefdevol en heerlijk leven ten huize van mijn vriendin Hilde, een vrouw met een echt dierenhart! Zij zitten en liggen hier nu gezellig tesamen en genieten van de rust en de gezelligheid. Eindelijk kunnen ze verder leven zonder pijn en leren om terug vertrouwen te krijgen in de mens...
Gisterenavond werd te Roeselare een "Benefiet kaas en wijn-avond" gegeven ten voordele van vzw Greyhounds in Nood. Het werd een gezellig samenzijn met talrijke Greyhounds liefhebbers en andere sympathiezanten. Maar het hoogtepunt van de avond was een optreden van Mama's Jasje, die zelf ook een Greyhound heeft geadopteerd. Men mag hier wel spreken van een geslaagde avond. Een pluimpje voor de organisatie want alles was tot in de puntjes verzorgd. Op de foto kan je Mama's Jasje zien tijdens zijn succesvol optreden.
Mijn vriendin Hilde en ik staan hier aan de zijde van Mireille Broeders, de stichtster van vzw.Greyhounds in Nood. Ook mijn vriendin heeft reeds 3 galgo's geadopteerd en die leven voortaan aan haar zijde waar ze een liefdevolle nieuwe thuis hebben gekregen. Ik zal jullie maar de gruwelijke details besparen waaraan deze dieren werden blootgesteld, vooraleer Mireille ze vanuit Spanje ging ophalen.
"Ik vond het wel grappig toen ik mij verstopte tussen een boeket witte rozen... Mijn vrouwke vond mij niet tussen al die groene blaadjes en zij maar zoeken en zoeken. Ik hield mij muisstil. Ze was toch efkes in paniek...hihi... Goeie camouflage hé!..."
Wanneer ik Tibo's hok een grondige schoonmaakbeurt geef dan volgt hij alles zeer nieuwsgierig vanop mijn schouder. Maar ik was hem efkes uit het oog verloren en hij profiteerde er natuurlijk van om wat kattekwaad uit te halen. Alhoewel dat zelden voorvalt was hij toch op een lampekap gaan zitten en had er het één en ander al losgepeuterd. Zijn 2 guitige oogjes bekijken mij met grote onschuld aan wanneer hij daarvoor berispt wordt. Hij doet natuurlijk alsof zijn neus bloedt, maar het bewijs ervan is wel degelijk te zien...
Een vijver straalt toch rust uit, is het niet? Neem daar enkele zonnestralen bij en geniet van het plaatje met het vlakke water waar af en toe enkele eenden een streepje in trekken. Of kijk naar de reiger die opgeschrikt werd door een rondlopende hond en opnieuw een plekje gaat uitkiezen om neer te strijken. Dit heet dan genieten van doodsimpele dingen, iets waar sommige mensen het bijzonder moeilijk mee hebben...
e ophokplicht is gelukkig voorbij 
en knuffel is zo fijn
edankt dat jullie mij helpen
