Een vijver straalt toch rust uit, is het niet? Neem daar enkele zonnestralen bij en geniet van het plaatje met het vlakke water waar af en toe enkele eenden een streepje in trekken. Of kijk naar de reiger die opgeschrikt werd door een rondlopende hond en opnieuw een plekje gaat uitkiezen om neer te strijken. Dit heet dan genieten van doodsimpele dingen, iets waar sommige mensen het bijzonder moeilijk mee hebben...
Weet je dat het paard de grootste ogen heeft in het dierenrijk? Een bijzonderheid van het oog heb je alvast al kunnen constateren: een gekarteld gordijntje dat erin hangt. De corpora nigra genoemd,die dient als een natuurlijke zonnebril voor de lens. Zoals je al zal opgemerkt hebben staan bij paarden hun ogen zijwaarts op hun hoofd. Het betekent ook dat het paard,als het zijn hoofd grazend naar beneden heeft, recht voor zich uit niks ziet. Zijn eigen voorhoofd zit gigantisch in de weg. Maar links en rechts scant het paard voortdurend de omgeving. Tesamen met je paard naar een bepaald punt kijken dan ziet hij bijna rondom!...
Als paardenliefbebber wou ik dat zo eenvoudig mogelijk eens uitleggen, want niet iedereen durft een paard zo dicht te benaderen om hem eens diep in de ogen te kijken! Toch wonderbaarlijk mooi, zo'n paardenoog!...
Nee, dit is geen bosnimf noch een kabouter doch mijzelf. Op zoek naar paddestoelen in het donkere bos werd ik plots betrapt en verblind door een lichtflits. De cameraman wou een foto nemen van het mooie elfenbankje doch ik kwam opeens in zijn vizier. Je zou voor minder schrikken....
De akkers liggen er nog wit bij na die hevige sneeuwval van het voorbije week-end. Maar op de wegen en in de tuin verdwijnt de sneeuw zienderogen. Als afscheid aan de adembenemende mooie sneeuwlandschappen, laat ik jullie nog een foto zien. Dit beeld heb ik zaterdag genomen achteraan mijn tuin. Wie weet zien we van heel de winter nog één enkel vlokje neerdwarrelen!...
Sneeuw had ons Blondie nog nooit gezien maar dat schrikt haar niet af, om in die natte koude ondergrond, toch nog op zoek te gaan naar die mol. De mol die al sinds een paar weken de tuin omtovert in een maanlandschap. Wie zegt dat poezen niet van natte pootjes houden? Hier trekt ons Blondie er zich niets van aan en speurt en wacht met engelengeduld tot ze haar prooi te pakken krijgt...
Hier lopen Rusty en Blondie zij aan zij met de neus aan de grond. Zij zoeken nu tesamen naar die mol, ook al zit hij verscholen onder de grond en een laagje sneeuw. Moest ik dit nu vertellen dat hond en kat tesamen op mollenvangst gaan, wie zou mij dan geloven? Maar bij deze foto bestaan er toch geen twijfels...
Vandaag is het moment om mijn blog een winters tintje te geven. Dus i.p.v. Tina geschreven in het zand wou ik dat even uittesten in de sneeuw. Dat lukte mij vrijwel zeer goed, doch ons Misty wou ook haar pootjesafdruk op de foto. Je ziet haar hier voorbij paraderen alsof er geen vuiltje aan de lucht is...grappig toch wel?...
Mag ik met trots voorstellen: "de eerste sneeuwpret van Rusty deze winter!" Zojuist, na middernacht, heb ik deze opname op mijn terras gemaakt en zoals jezelf kan zien dwarrelen de vlokjes omheen zijn hoofd. In de vroege morgen hoop ik zelfs een sneeuwpop te kunnen maken. Ik voel mij echt een beetje kind bij zo'n weer...
Ik dacht om nog een paar mooie foto's van Misty te nemen maar ik had buiten haar speelsheid gerekend. Steeds als ik dacht nu is het moment, liet ze zich op haar rug vallen en kronkelde zich in allerlei bochten. Probeert dan maar eens een deftig resultaat te bekomen! Ik heb het gewoon opgegeven en ziehier dan het beste van het slechtste. Begrijp je nu wat ik bedoel?...
Morgen terug een "dier in de schijnwerper"... Ook nieuwsgierig wie?
Het kan dan al winters aanvoelen maar de herfst met al zijn kleuren is zeker nog niet op brugpensioen. Het blijft spectaculair en mooi om de pracht van de natuur in dit seizoen te aanschouwen. Maar eens komt de tijd dat al dat groen verdwenen is en misschien bedekt met een laag sneeuw. Of wordt het dan toch een kwakkelwinter?...
Te pas of ten onpas slijpt ons Mieneke haar nageltjes aan ieder houten of een gelijkaardig voorwerp die ze op haar weg tegenkomt. Ik heb altijd geweten dat poezen die buiten kunnen, hun nageltjes vijlen aan de stam van een boom. Alhoewel hier in de tuin verscheidene bomen staan, geeft zij toch de voorkeur aan andere objecten. Vooral ieder voorwerp in bamboe schijnt een goede vijl te zijn voor haar. Ik overweeg om toch nog een krabpaal te kopen...
Als we onze weermannen en -vrouwen mogen geloven dan staan we aan het begin van een winters prikje. De vraag is natuurlijk was dat te betekenen heeft? Onze noorderburen noemen zoiets "het kan vriezen of het kan dooien". Kortom, we zien wel wat ervan komt al vind ik de schaapjeswolken als voorbode wel mooi om eens in beeld te plaatsen. Het hoeven niet altijd sinterklaaskoeken te zijn!...
Gisterenavond was het echt de moeite om eens buiten te gaan en de prachtige lucht te bewonderen. "Sinterklaas is terug zijn koeken aan het bakken, want zijnoven gloeit...ik kan het zien!" dat zijn de woorden van mijn kleinkind Ian die binnenkort 3 jaar wordt. Ik vind dit nu eens een heel toffe opmerking en zeker als het uit een kindermond komt! Misschien vertelt hij wel de waarheid...
Mieneke: "Zeg...wat denk je wel! Eerst willen aanpappen met Blondie en nu met mij? Nee hoor, Misty...Ik ben der vandoor en ga terug mijn eigen stekje opzoeken. Jij bent hier het laatst toegekomen dus jij zal je maar moeten aanpassen en van "vriendschap" is er absoluut nog geen sprake! t Is maar dat je het weet!..."
Dat kan ik beamen want tussen die twee botert het nog niet goed. Maar dat zal wel beteren...hoop ik toch...
Na die paar mistige dagen klaarde de hemel vandaag eindelijk op en kunnen wij terug genieten van een stralend zonnetje. Ook Misty en Blondie palmen elk hun eigen zonnig plaatsje in. Voorlopig is de vriendschap nog in het beginstadium en gunt Blondie aan Misty zelfs geen blik, maar het zal wel "koelenzonder blazen"...figuurlijk dan wel want letterlijk zijn ze er nog niet uit...
Ik heb er maar één woord voor: "Geslaagd!"... Vandaag eindelijk eens een bloggersmeeting (Burcht). Met dank aan Opapat en Lana voor hun inzet en organisatie, incluis de speelgoedinzameling. Wij konden tevens Pascal Vyncke begroeten die zich had vrij gemaakt om ons een tipje van de sluier op te lichten betreffende de komende nieuwigheden op de blogs. Van harte bedankt Pascal, dat je het ons mogelijk maakte om als senioren ook ons zegje te hebben op het internet. Ik vond het heel tof eens de mensen te ontmoeten waar ik met regelmaat mee in contact treed via hun blog en gastenboek. Dit is zeker voor herhaling vatbaar...
Sfeerbeelden en enkele foto's van de aanwezige bloggers zie zijkant ...Indien bezwaar stuur een mailtje aub, foto wordt onmiddellijk verwijderd...
Tijdens deze mistige herfstdagen zijn het vooral de zwammen die dit weertje aangenaam vinden. Een lekker vochtig plekje met weining licht is een ideale kweekbodem voor deze paddestoelen. Ze zien er allesbehalve smakelijk uit maar charmeren zeker door hun vormgeving en uitzicht...
Waarom? Om haar zwanger zijn? Och arme, mijn hart doet pijn!
Zij was van deur tot deur op zoek Bedelend voor wat melk of een koek
Voordurend verjaagd van huis tot huis Vond ze hier bij mij een warme thuis
Misty wordt nu haar typische naam Want mysterieus past in haar kraam...
§§§§§§§§ Ik hoef hier waarschijnlijk geen woorden aan toe te voegen, ik denk dat iedereen het wel begrijpt waarom zij nu in mijn "wekelijkse schijnwerper" staat...
Eén van de meest voorkomende waadvogels is de blauwe reiger. Deze vogel met een hoogte van 90 cm staat onbeweeglijk nabij het water zijn prooi op te wachten. En dat gaat van vissen, kikkers, slakken en andere water- en moerasdieren. Zoals ik afgelopen zomer zelf kon ondervinden komen reigers de particuliere vijvertjes opzoeken naar verse vis. Gelukkig heeft dit exemplaar mijn vijver nog niet ontdekt, hoop ik toch...
Ik kon deze reiger niet korter benaderen, schichtig als hij was vloog hij onmiddellijk op na het nemen van deze foto.
Deze schitterende waterplant, beter gekend onder de benaming lisdodde, is een echte streling voor het oog. De bruinzwarte kolven bestaan uit talloze behaarde vruchtjes en worden vaak in droogboeketten gebruikt. In het Oudenaards dialect wordt deze plant ook "wapper" genoemd...
