Hier lopen Rusty en Blondie zij aan zij met de neus aan de grond.
Zij zoeken nu tesamen naar die mol, ook al zit hij verscholen onder de grond en een laagje sneeuw.
Moest ik dit nu vertellen dat hond en kat tesamen op mollenvangst gaan, wie zou mij dan geloven?
Maar bij deze foto bestaan er toch geen twijfels...

Vandaag is het moment om mijn blog een winters tintje te geven.
Dus i.p.v. Tina geschreven in het zand wou ik dat even uittesten in de sneeuw.
Dat lukte mij vrijwel zeer goed, doch ons Misty wou ook haar pootjesafdruk op de foto.
Je ziet haar hier voorbij paraderen alsof er geen vuiltje aan de lucht is...grappig toch wel?...

Live vanuit de Vlaamse Ardennen...



Mag ik met trots voorstellen: 
"de eerste sneeuwpret van Rusty deze winter!"
Zojuist, na middernacht, heb ik deze opname op mijn terras gemaakt en zoals jezelf kan zien dwarrelen de vlokjes omheen zijn hoofd.
In de vroege morgen hoop ik zelfs een sneeuwpop te kunnen maken.
Ik voel mij echt een beetje kind bij zo'n weer...

Als we onze weermannen en -vrouwen mogen geloven dan staan we aan het begin van een winters prikje.
De vraag is natuurlijk was dat  te betekenen heeft? Onze noorderburen noemen zoiets "het kan vriezen of het kan dooien".
Kortom, we zien wel wat ervan komt al vind ik de schaapjeswolken als voorbode wel mooi om eens in beeld te plaatsen.
Het hoeven niet altijd sinterklaaskoeken te zijn!...

 Sinterklaaskoeken...



Gisterenavond was het echt de moeite om eens buiten te gaan en de prachtige lucht te bewonderen.
"Sinterklaas is terug zijn koeken aan het bakken, want zijn oven gloeit...ik kan het zien!" dat zijn de woorden van mijn kleinkind Ian die binnenkort 3 jaar wordt.
Ik vind dit nu eens een heel toffe opmerking en zeker als het uit een kindermond komt!
Misschien vertelt hij wel de waarheid...

Mijn nieuwe thuis...



Gedropt zonder enige spijt
Door niemand nu benijd

Waarom? Om haar zwanger zijn?
Och arme, mijn hart doet pijn!

Zij was van deur tot deur op zoek
Bedelend voor wat melk of een koek

Voordurend verjaagd van huis tot huis
Vond ze hier bij mij een warme thuis

Misty wordt nu haar typische naam
Want mysterieus past in haar kraam...
 
§§§§§§§§

Ik hoef hier waarschijnlijk geen woorden aan toe te voegen, ik denk dat iedereen het wel begrijpt waarom zij nu in mijn "wekelijkse schijnwerper" staat...

Rusty: "Bij iedere wandeling mag ik mee om mijn vrouwke te vergezellen.
Ja mijn pootjes en buikje zijn nat want ik vind het toch zo leuk om in vrijheid te crossen door het vochtige gras.
Maar ze kreeg onderweg plotseling het idee om mij  bovenop een grote rioleerbuis te plaatsen en dit allemaal voor een fotoke...pfff...is wel hoog hé...ben geen lenige poes hoor!..."

 

Dit haantje-de-voorste leidt een ganse groep hennen temidden van het bosrijke gebied aan de Meerspoort-vijver terwijl ze gretig op zoek zijn naar iets eetbaars.
En voor de rest kraait daar geen haan over!...

   
      " De egel maakt een ommetje"...



Deze egel kwam ik toevallig tegen tijdens mijn wandeling.
Natuurlijk wou ik daar wel eens een fotoke van nemen...een streling liet ik wel achterwege.
Hij was op strooptocht en zocht met zijn snuitje naar wormen of larven, maar mocht hij een muizen-of vogelnest ontdekken dan zou hij de jongen zeker en vast verslinden.
Of trok hij langzamerhand al op naar zijn winterschuilplaats?
Hij mag ook gerust in mijn tuin langs komen want hij is verzot op wormen, insekten en larven.
Al slaat hij een bordje kattenvoer ook niet af.

En tot slot hoe doet een egeltje het? Natuurlijk, héél voorzichtig!...