Het paardenoog...


Weet je dat het paard de grootste ogen heeft in het dierenrijk?
Een bijzonderheid van het oog heb je alvast al kunnen constateren: een gekarteld gordijntje dat erin hangt.
De corpora nigra genoemd,die dient als een natuurlijke zonnebril voor de lens.
Zoals je al zal opgemerkt hebben staan bij paarden hun ogen zijwaarts op hun hoofd.
Het betekent ook dat het paard,als het zijn hoofd grazend naar beneden heeft, recht voor zich uit niks ziet.
Zijn eigen voorhoofd zit gigantisch in de weg.
Maar links en rechts scant het paard voortdurend de omgeving.
Tesamen met je paard naar een bepaald punt kijken dan ziet hij bijna rondom!...

Als paardenliefbebber wou ik dat zo eenvoudig mogelijk eens uitleggen, want niet iedereen durft een paard zo dicht te benaderen om hem eens diep in de ogen te kijken!
Toch wonderbaarlijk mooi, zo'n paardenoog!...

Verrast...



Nee, dit is geen bosnimf noch een kabouter doch mijzelf.
Op zoek naar paddestoelen in het donkere bos werd ik plots betrapt en verblind door een lichtflits.
De cameraman wou een foto nemen van het mooie elfenbankje doch ik kwam opeens in zijn vizier.
Je zou voor minder schrikken....

De akkers liggen er nog wit bij na die hevige sneeuwval van het voorbije week-end.
Maar op de wegen en in de tuin verdwijnt de sneeuw zienderogen.
Als afscheid aan de adembenemende mooie sneeuwlandschappen, laat ik jullie nog een foto zien.
Dit beeld heb ik zaterdag genomen achteraan mijn tuin.
Wie weet zien we van heel de winter nog één enkel vlokje neerdwarrelen!...

Sneeuw had ons Blondie nog nooit gezien maar dat schrikt haar niet af, om in die natte koude ondergrond, toch nog op zoek te gaan naar die mol.
De mol die al sinds een paar weken de tuin omtovert in een maanlandschap.
Wie zegt dat poezen niet van natte pootjes houden?
Hier trekt ons Blondie er zich niets van aan en speurt en wacht met engelengeduld tot ze haar prooi te pakken krijgt...

Hier lopen Rusty en Blondie zij aan zij met de neus aan de grond.
Zij zoeken nu tesamen naar die mol, ook al zit hij verscholen onder de grond en een laagje sneeuw.
Moest ik dit nu vertellen dat hond en kat tesamen op mollenvangst gaan, wie zou mij dan geloven?
Maar bij deze foto bestaan er toch geen twijfels...

Vandaag is het moment om mijn blog een winters tintje te geven.
Dus i.p.v. Tina geschreven in het zand wou ik dat even uittesten in de sneeuw.
Dat lukte mij vrijwel zeer goed, doch ons Misty wou ook haar pootjesafdruk op de foto.
Je ziet haar hier voorbij paraderen alsof er geen vuiltje aan de lucht is...grappig toch wel?...

Live vanuit de Vlaamse Ardennen...



Mag ik met trots voorstellen: 
"de eerste sneeuwpret van Rusty deze winter!"
Zojuist, na middernacht, heb ik deze opname op mijn terras gemaakt en zoals jezelf kan zien dwarrelen de vlokjes omheen zijn hoofd.
In de vroege morgen hoop ik zelfs een sneeuwpop te kunnen maken.
Ik voel mij echt een beetje kind bij zo'n weer...

Als we onze weermannen en -vrouwen mogen geloven dan staan we aan het begin van een winters prikje.
De vraag is natuurlijk was dat  te betekenen heeft? Onze noorderburen noemen zoiets "het kan vriezen of het kan dooien".
Kortom, we zien wel wat ervan komt al vind ik de schaapjeswolken als voorbode wel mooi om eens in beeld te plaatsen.
Het hoeven niet altijd sinterklaaskoeken te zijn!...

 Sinterklaaskoeken...



Gisterenavond was het echt de moeite om eens buiten te gaan en de prachtige lucht te bewonderen.
"Sinterklaas is terug zijn koeken aan het bakken, want zijn oven gloeit...ik kan het zien!" dat zijn de woorden van mijn kleinkind Ian die binnenkort 3 jaar wordt.
Ik vind dit nu eens een heel toffe opmerking en zeker als het uit een kindermond komt!
Misschien vertelt hij wel de waarheid...

Mijn nieuwe thuis...



Gedropt zonder enige spijt
Door niemand nu benijd

Waarom? Om haar zwanger zijn?
Och arme, mijn hart doet pijn!

Zij was van deur tot deur op zoek
Bedelend voor wat melk of een koek

Voordurend verjaagd van huis tot huis
Vond ze hier bij mij een warme thuis

Misty wordt nu haar typische naam
Want mysterieus past in haar kraam...
 
§§§§§§§§

Ik hoef hier waarschijnlijk geen woorden aan toe te voegen, ik denk dat iedereen het wel begrijpt waarom zij nu in mijn "wekelijkse schijnwerper" staat...

Rusty: "Bij iedere wandeling mag ik mee om mijn vrouwke te vergezellen.
Ja mijn pootjes en buikje zijn nat want ik vind het toch zo leuk om in vrijheid te crossen door het vochtige gras.
Maar ze kreeg onderweg plotseling het idee om mij  bovenop een grote rioleerbuis te plaatsen en dit allemaal voor een fotoke...pfff...is wel hoog hé...ben geen lenige poes hoor!..."

 

Dit haantje-de-voorste leidt een ganse groep hennen temidden van het bosrijke gebied aan de Meerspoort-vijver terwijl ze gretig op zoek zijn naar iets eetbaars.
En voor de rest kraait daar geen haan over!...

   
      " De egel maakt een ommetje"...



Deze egel kwam ik toevallig tegen tijdens mijn wandeling.
Natuurlijk wou ik daar wel eens een fotoke van nemen...een streling liet ik wel achterwege.
Hij was op strooptocht en zocht met zijn snuitje naar wormen of larven, maar mocht hij een muizen-of vogelnest ontdekken dan zou hij de jongen zeker en vast verslinden.
Of trok hij langzamerhand al op naar zijn winterschuilplaats?
Hij mag ook gerust in mijn tuin langs komen want hij is verzot op wormen, insekten en larven.
Al slaat hij een bordje kattenvoer ook niet af.

En tot slot hoe doet een egeltje het? Natuurlijk, héél voorzichtig!...

Hebben jullie dat ook?
Als je een witte dovenetel opmerkt, toch met een beetje ongeloof liever deze plant NIET aanraken dan wel!
Of zit dat in ons onderbewustzijn dat we een verband leggen met brandnetels en daardoor op onze hoede zijn.
Wees gerust, deze plant heeft geen brandharen en bovendien bestaan er nog gele, rode en paarse exemplaren...

"Alle eendjes zwemmen in het water"...
Toen ik met Rusty kwam aangewandeld vertrouwden de eenden en de ganzen het precies niet en lieten zich al luid kwetterend en kwakend het water inglijden.
Het is begrijpelijk dat ze op hun hoede zijn want ze worden soms wel eens nagejaagd door loslopende honden...

Ze kwam van de hele andere kant van de weide, dus ik vind dat ze nog een mooi plaatje verdient.
Ik heb haar met alle gemak van de wereld kunnen strelen.
Ze is zeker niet agressief of mensenschuw, integendeel als ze kon dan zou ze mij zeker gevolgd hebben.
Dus deze foto is er eentje in close-up. Prachtig paardje trouwens.
Ik vind een paard één van de prachtigste dieren die er zijn...

Zoals beloofd plaats ik iedere week een dier in de schijnwerper.
Deze maal wordt het mijn muisparkiet: Tibo...



 Hier is hij zijn dagelijks snoepje aan het eten.
Kan je het raden?...

Tijdens een namiddaguitstapje kwam ik toevallig een dame met een Yorkshire-hondje tegen.
Natuurlijk beide als hondenliefhebbers werden er onmiddellijk wat gegevens uitgewisseld omtrent ouderdom, karakter enz...
Jennie was tevens bereid om met haar lieftallige Pittou (met mij en Rusty) op de foto te prijken ...

Een stevige boswandeling is echt een plezier, dus die laat ik zeker niet links liggen.
Even van het paadje afwijken mag toch want mijn oog viel plots op twee witte paddestoelen aan de voet van een boom.
Ze stonden daar helemaal alleen maar gaven met hun sneeuwwitte kleur een speciaal effect tussen al die bruine dorre bladeren.
En dat vond ik dan een plaatje waard...

Nog steeds komt die "rosse poes" hier langs.
Alleen 's avonds laat en in de nacht weet ik niet waar ze heen gaat.
Zoals je kan zien heeft ze het hier echt naar haar zin.
Het is een echt troetelbeest want ze houdt enorm van aangehaald te worden en voor een streling is ze steeds te vinden.
Ik ben er erg nieuwgierig naar hoe zij hier is beland, maar dat zal ik waarschijnlijk nooit te weten komen...

Iedere week plaats ik een dier in de schijnwerper.
Vandaag heb ik gekozen voor "Blondie".




En nu mijn vraag: "Wat eet Blondie?"...

Enige tijd geleden toonde ik één van mijn orchideeën (archief 20 oktober). 
Dit is een andere soort maar tevens een echt prachtig exemplaar.
De wijnrode kleur geeft aan deze bloem een speciaal effect.
Ze krijgt dan ook mijn favoriete plaatsje in huis.
Ik bemerk ook dat er op de nieuwe takken zich verscheidene nieuwe bloemknoppen hebben gevormd, dus ik zal nog lang kunnen genieten...

Het blijft voor de boeren een besparende herfst want er blijft voldoende beschikbaar grasland voor de koeien.
Niettemin kwam deze bruine koe op de voorgrond even onder de prikkeldraad van het gras eten want het is altijd groener aan de overkant, zoals het gezegde vertelt...

Rusty: "Als het op poseren aankomt ben ik steeds van de partij.
Ik heb wel zojuist een heel lange toffe wandeling mogen maken maar ik had toch liever dat mijn haar wat beter gekapt was, zeker voor die fotoshoot.
Ik zie maar uit één oog!
Pfff... met al die katten tegenwoordig heeft mijn bazinneke precies wat minder tijd voor mij!..."

Als "20.000 ste bezoeker" aan mijn blog mag ik begroeten:

Cyclobob

hem deze beker overhandigen

er tesamen eentje op drinken op de komende bloggersmeeting

hem dan het beloofde kusje geven

en wordt dit dan het resultaat?

haha...

Deze ton stond sinds enige tijd droog doch met de regenval van gisteren heeft ze terug haar nut kunnen bewijzen.
Ons Mieneke beschouwt deze plaats als haar uitkijkpost om de vogeltjes te begluren.
Of zou ze Blondie, Tigertje of een andere poes in haar vizier hebben?...

Tijdens het verlaten van het parcours kregen we nog een "wolkbreukje" op onze nek.
Dat kon mij niet veel deren want ik had gelukkig een paraplu bij.
Maar toen ik op de parking arriveerde om mijn wagen te gaan halen, brak plots de zon er terug door en dit uitte hem tot dit mooi schouwspel...een prachtige regenboog...

Ieder jaar is 1 november de dag van de cross en De Koppenberg is dan "the place to be"!
Als inwoner van deze streek kon ik het niet nalaten een kijkje te gaan nemen.
Hier sta ik bovenop de weide naast die bewuste "kasseiënweg" en vanop deze plaats heb je een prachtig zicht op Melden (Oudenaarde) en op het cross-parcours...

De kerkhoven zijn gehuld in een zee van kleurrijke bloemen.
Allerheiligen is een dag waarop iedereen eens in gedachten stilstaat bij zijn overleden familieleden en vrienden.
Deze dag benadrukt tegelijkertijd de vergankelijkheid van het leven...