Rusty: "Bij iedere wandeling mag ik mee om mijn vrouwke te vergezellen.
Ja mijn pootjes en buikje zijn nat want ik vind het toch zo leuk om in vrijheid te crossen door het vochtige gras.
Maar ze kreeg onderweg plotseling het idee om mij  bovenop een grote rioleerbuis te plaatsen en dit allemaal voor een fotoke...pfff...is wel hoog hé...ben geen lenige poes hoor!..."

 

Dit haantje-de-voorste leidt een ganse groep hennen temidden van het bosrijke gebied aan de Meerspoort-vijver terwijl ze gretig op zoek zijn naar iets eetbaars.
En voor de rest kraait daar geen haan over!...

   
      " De egel maakt een ommetje"...



Deze egel kwam ik toevallig tegen tijdens mijn wandeling.
Natuurlijk wou ik daar wel eens een fotoke van nemen...een streling liet ik wel achterwege.
Hij was op strooptocht en zocht met zijn snuitje naar wormen of larven, maar mocht hij een muizen-of vogelnest ontdekken dan zou hij de jongen zeker en vast verslinden.
Of trok hij langzamerhand al op naar zijn winterschuilplaats?
Hij mag ook gerust in mijn tuin langs komen want hij is verzot op wormen, insekten en larven.
Al slaat hij een bordje kattenvoer ook niet af.

En tot slot hoe doet een egeltje het? Natuurlijk, héél voorzichtig!...

Hebben jullie dat ook?
Als je een witte dovenetel opmerkt, toch met een beetje ongeloof liever deze plant NIET aanraken dan wel!
Of zit dat in ons onderbewustzijn dat we een verband leggen met brandnetels en daardoor op onze hoede zijn.
Wees gerust, deze plant heeft geen brandharen en bovendien bestaan er nog gele, rode en paarse exemplaren...

"Alle eendjes zwemmen in het water"...
Toen ik met Rusty kwam aangewandeld vertrouwden de eenden en de ganzen het precies niet en lieten zich al luid kwetterend en kwakend het water inglijden.
Het is begrijpelijk dat ze op hun hoede zijn want ze worden soms wel eens nagejaagd door loslopende honden...

Ze kwam van de hele andere kant van de weide, dus ik vind dat ze nog een mooi plaatje verdient.
Ik heb haar met alle gemak van de wereld kunnen strelen.
Ze is zeker niet agressief of mensenschuw, integendeel als ze kon dan zou ze mij zeker gevolgd hebben.
Dus deze foto is er eentje in close-up. Prachtig paardje trouwens.
Ik vind een paard één van de prachtigste dieren die er zijn...

Zoals beloofd plaats ik iedere week een dier in de schijnwerper.
Deze maal wordt het mijn muisparkiet: Tibo...



 Hier is hij zijn dagelijks snoepje aan het eten.
Kan je het raden?...

Tijdens een namiddaguitstapje kwam ik toevallig een dame met een Yorkshire-hondje tegen.
Natuurlijk beide als hondenliefhebbers werden er onmiddellijk wat gegevens uitgewisseld omtrent ouderdom, karakter enz...
Jennie was tevens bereid om met haar lieftallige Pittou (met mij en Rusty) op de foto te prijken ...

Een stevige boswandeling is echt een plezier, dus die laat ik zeker niet links liggen.
Even van het paadje afwijken mag toch want mijn oog viel plots op twee witte paddestoelen aan de voet van een boom.
Ze stonden daar helemaal alleen maar gaven met hun sneeuwwitte kleur een speciaal effect tussen al die bruine dorre bladeren.
En dat vond ik dan een plaatje waard...

Nog steeds komt die "rosse poes" hier langs.
Alleen 's avonds laat en in de nacht weet ik niet waar ze heen gaat.
Zoals je kan zien heeft ze het hier echt naar haar zin.
Het is een echt troetelbeest want ze houdt enorm van aangehaald te worden en voor een streling is ze steeds te vinden.
Ik ben er erg nieuwgierig naar hoe zij hier is beland, maar dat zal ik waarschijnlijk nooit te weten komen...