Ik ben De Boeck Etienne, en gebruik soms ook wel de schuilnaam tjenneke.
Ik ben een man en woon in Wommelgem (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerd hoofdtreinwachter.
Ik ben geboren op 11/11/1951 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: miniatuurtreinen in clubverband-AMRA-modeltreinen.
De woensdag is het hotel gesloten tot 17.00 Na het ontbijt stapte ik mijn wagen en reed naar het 300 meter hoger gelegen bergdorpje Spitzingsee een deelgemeente van Schliersee.Ik reed tot aan de Spitzinsattel waar ik mijn auto parkeerde bij mijn vriend Toni.Ik moest als vriend maar drie betalen voor de ganse dag,maar kreeg geen bon-anders was het een euro meer. Ik dronk eerst een Apfelschorle-een Apfelschorle is een drank de helft spuitwater,de helft appelsap. Men heeft verschillende Schorles voorbeeld Wijnschorle half wijn,half water. Dit glas van een halve liter was leeg in een half uur.De moeder van Toni ontving de 2.50 voor de drank en ik ging de berg op richting Firstalmen-Rundweg.De weg was goed bewandelbaar tot boven.De twee en halve kilometer naar de Obere Firstalm op een 1300m hoogte.Daar rustte ik binnen in de grote hut uit met een Schorle,gevolgd door een Enzian en distilaat uit de wortels van de blauwe Enzian. Er was beneden een hele bus ouderlingen aangekomen en die mensen waren binnengekomen na een wandeling van 90 minuten voor de twee en halve kilometer. Ik ging een hondert meter lager naar de Untere Firstalm.Ik moest gebruik maken van het steile paadje dat ook gebruikt wordt door de grazende koeien daar boven. Ik moest oppassen dat ik niet uitschoof op de gladde stenen nat van de regen van Dinsdag. Een paar groenbruine koeien-fonoplaten zorgden er voor dat ik bijna viel. Daar beneden op 1250 meter was het warm.Ik moest mijn pul uitdoen.Je gelooft het niet.Op twintig September 28°. Na een uur rust ging ik verder tot ik aan de oever kwam van de Spitzingsee. In het spoorwegheim Willy Merklheim kon ik niet anders dan iets te drinken. Ik wandelde dan terug naar de auto langs de steile verkeersweg van 1 kilometer. Bij Toni een laatste drank.Zijn dochtertje was onlangs jarig en kreeg van mij een drakenvlieger om in elkaar te steken.Maar de jonge meid van 5 wou hebben dat ik hielp. Zo was de dag rap om. De donderdag nam ik een gewone rustdag zonder enige wandelingen,gewoon genieten van het terras en het buitengewoon weer. De avond moest ik me aanmelden bij het Bauerntheater op de Tag des Gaestes. Ik werd daar met nog mensen geeerd voor de malen die we daar waren. Eerst werden die er vij maal waren gevierd,dan 10-15-20 en tenslotte ik als enigst met 40 maal Schliersee.Ik kreeg de tranen in de ogen dat ik een staande ovatie kreeg. Van de Kuramstleiter kreeg ik de SCHLIERSEEHUT met de gouden kransmedaille en van de burgemeester het diploma.De burgemeester zei:Heer,Du bist fast Unseren Ehrenburger. Dan brachten musikanten een hele avond Bayernmusic. Het was heel mooi.Ik moest snel naar de trein om die te halen om rond het meer te rijden,zoniet kon ik twee uur wachten of de zes kilometer te voet gaan. big ietie
Woede is een slechte daad van een mens, een glimlach helpt steeds bij elke wens. Angst komt steeds uit de spiegel van je ziel, het komt er steeds als je iets nooit beviel
Glimlach steeds overal in je hele leven, het zal je altijd een beetje moed geven. Leven met een glimlach is als een geschenk, een glimlach is naar ieder een mooie wenk.
Menig mensen zijn jaloers op je glimlach, ze benijden je steeds en dit elke dag. Mijn glimlach is dan ook steeds echt, groetjes,big ietie die aan de glimlach is gehecht.
Eerste deel. Op Zondag 1709 was ik al om 02.45 wakker.De hond nog even uitlaten.De koffers in de auto en weg. Via de E313 oprit Wommelgem naar Schliersee.Er was niemand op de snelweg. Ik was dan ook snel via een stukje Nederland in Aachen. Het was donker omdat in Duitslend geen verlichting is. Muziek hield me wakker. Ik rekende al op voorhnd uit dat ik al tegen half twee zou aankomen bij onze vrienden van het hotel. Het enigste waar ik mij altijd erger op de autobaan de werken-niet de werken zelf,maar de vrachtwagens die daar met twee naast elkaar reden. Onderweg het beruchte toetje in de auto.:big ietie tank. Ik ben dan gaan tanken en rustte even uit.Ik reed daarna verder met het gedacht de ring rond Munchen.Toen begon ik weer te rekenen en kwam op de som,dat ik aan zou komen rond 12.30. Opstropping op de ring,maar in tegenovergestelde richting. Tenslotte kwam ik aan ter plaatse om 12.05 met tijdsverschil van bijna twee uur.Ik reed niet sneller dan 120 per uur. Ik ging onmiddellijk naar de mensen om te zeggen dat ik er al was.Ze schrokken.Maar geen nood-de kamer was juist klaargemaakt. Ik alles snel naar de kamer brengen. Om 13.00 had ik mijn eerste Apfelschorle. Om 14.24 al mijn eerste treinrit naar de hoofdplaats Schliersee. Om 18.00 zat ik al lekker te eten.Daar ik op voll-pension zit mag ik eten à la carte. Bij de vrienden die in hotel zaten heb ik nog een pazar glaasjes gedronken en toen de eigenaar binnenkwam na een uitvlucht naar de voetbal ben ik gaan slapen rond 22.30 De Maandag was een gewone dag trein naar Schliersee om naar het Kuramt te gaan. Dinsdag morgend mijn gegevens invullen en het kaartje afscheuren dat dient als verminderingskaart bij verschillende evenementen. Ik vertrok daarna met de trein naar Holzkirchen om over te stappen naar het stadje Bad Tolz aan de Isar.Lang bleef ik er niet-het goot van regenen. Daarna met trein naar Schliersee om daar bij een bevriend hoteleigenaar te gaan eten-ons hotel is Dinsdag toe. Om 22.30 was ik terug binnen en heb nog een half uur teve gezien op de kamer. morgen het vervolg hierop
Gebroken liefde mag niet stuk, gebroken liefde heeft geen geluk. Zij die dit zeker willen lezen, zijn zij die bij je wil wezen.
Een neen is soms nog niet klaar, ik hou nog steeds van haar. Maar wie ben ik om dat te zeggen, aan wie kan ik dit zeker uitleggen.
Er zijn mensen die verstaan met woorden die leven steeds in heel goede oorden. Ik wil niemand kwetsen zeker nie, de groetjes van jullie vriend big ietie.
In de Remise waar wij bijeen komen, kunnen we met vrienden dromen. We verwelkomen mekaar met een zoen, we babbelen over wat we op de pecee doen.
Rustig zitten we buiten in de mooie zon, en genieten we van het weer heel fijn. De herfst is bijna weer in het land, genieten we van het weer heel plezant.
Bladeren vallen bijna van de bomen, laat ons dan van de vrede dromen. Het mag een heel mooie herfst zijn, voor iedere mens,goot of klein.
Ik wil een vriend zijn in hart en nieren, ik wil vriend zijn van mensen en dieren. Ik wil een roosje schenken aan mensen, ik wil altijd ieder het beste wensen.
Waarom zijn sommigen brutaal tegen elkaar? waarom doen enkelen altijd zo raar. Kan het niet beter gaan zoals op dit net? hier kunnen we lachen en maken pret.
Ik groet jullie mijn beste vrienden, die hier op dit net het beste vinden. De vrede zit in jullie ziel binnen, hierdoor kunnen we een mooie dag beginnen.
Ik ben geen groot dichter als anderen, als jullie willen,zal dat snel veranderen. Ik zal een gedicht schrijven dat verlicht, het lezen hiervan is wel niet verplicht.
Ik wil voor jullie zijn een vredesverteller, doch de oorlog is nog steeds sneller. Vrede de mooiste boodschap voor iedereen, maar wanneer de oorlog stopt,weet er geen.
Hecht heel veel waarde aan jullie leven, door je moeder bij je geboorte gegeven. Zie in de spiegel naar je eigen waarde, die je bij de geboorte kreeg hier op de aarde.
In het licht van de blauwe maan, zie je vrienden wandelen gaan. Uit het licht van de gele zon, straalt ons het geluk toe heel bon.
Een straal overvalt je heel graag, die mooie straal treft je ook vandaag. Neem de straal vast met je eigen hart. het verzacht steeds je pijn en smart.
Bewaar deze straal ook voor vrienden, opdat zij ook de kracht van liefde vinden. Help hier ook mee mensen die je niet kent, Je voelt dan de liefde zoals je zelf bent.
Wat was mijn eerste gedichtje weer? Het is zo lang geleden,kweet niet meer. Ik was nog heel jong,maar zeven jaar, ik dichtte omdat ik ziek was,echt waar.
Dank zij dit gedichtje ben ik genezen, ook door dat iemand het had gelezen. Maar de bundel is verloren gegaan, ik had het gewoon op papier staan.
Een van die gedichtjes werd voorgelezen, op de school waar ik ooit mocht wezen. De school bestaat niet meer,alles is kwijt, gedichtjes zijn dus ook weg tot mijn spijt.
Ze blijven in iemands gedachten voortleven daarom wil ik ieder nieuwe gedichtjes geven. Schrijven blijf ik zeker verder doen, mijn nieuwe hobby tijdens mijn pensioen.
Goede gedachten gaan nooit verloren, lieve woorden kunnen velen bekoren. Ik wil met gedichten velen gelukkig maken, ik wil dat ze overal de wereld rond geraken.
Een lieve knuffel voor alle lieve vrouwen, een handdruk voor hen waarop ik kan bouwen. Ik wil dat iedereen die knuffels doorgeven, om samen in een mooie harmonie te leven.
Een paar woorden zeggen meer dan zinnen, en zeker als we een heel lieve relatie beginnen. Lieve mensen ik wil dez groep niet verlieren zeker nie. de allerliefste groetjes van jullie vriend big ietie
