29 mei 1982 overlijden Romy Schneider Romy Schneider , pseudoniem van Rosemarie Magdalena Albach , ( Wenen, 23 september 1938 – Parijs, 29 mei 1982 ) was een Duitse actrice, die doorbrak met de vertolking van de rol van Elisabeth van Oostenrijk in Ernst Marischka's filmcyclus Sissi. Ze was de dochter van Magda Schneider en Wolf Albach-Retty , die beiden ook acteur waren. Omdat haar moeder Duitse was en Wenen tijdens haar geboorte bij Duitsland hoorde, kreeg Romy de Duitse nationaliteit. Haar grootmoeder Rosa Albach-Retty was eveneens een actrice. De Sissi-films (1955-1958) maakten Schneider wereldwijd dermate beroemd, dat ze daarna nooit meer van het suikerzoete imago van die rol afkwam. Met beide handen nam ze dan ook het aanbod aan om te acteren in de nogal zwaarmoedige film Christine. Tijdens de opnamen in 1958 kreeg ze een relatie met haar medeacteur, de Fransman Alain Delon en trok met hem naar Parijs. Ze werkte daar o.a. met Luchino Visconti en Orson Welles. Hoewel ze door het publiek nog steeds als Sissi gezien werd, betekende deze carrièrewending wel de ontsnapping aan haar imago. Via Frankrijk kwam ze in 1964 in Hollywood, waar ze samen met Jack Lemmon in Good Neighbor Sam speelde en in 1965 in What's New, Pussycat met Woody Allen. In 1964 eindigde haar relatie met Delon. Later speelde ze nog met hem in de broeierige misdaadfilm La Piscine(1969) en in het historisch drama The Assassination of Trotsky (1971). In 1966 trouwde ze met Harry Mayen. In datzelfde jaar werd hun zoon David geboren. Haar huwelijk met Mayen liep in 1975 op de klippen. Op de dag na de echtscheiding trouwde ze met haar privésecretaris Daniel Biasini. Later dat jaar werd dochter Sarah Magdalena geboren. Niettemin was ze niet erg gelukkig en raakte ze in deze periode aan de drank en nog later aan de drugs. Vanaf La Piscine reeg ze de successen aan elkaar en werd ze een van de topactrices van Frankrijk. In 1976 behaalde ze de allereerste César voor beste actrice voor haar aangrijpende vertolking van een mislukte actrice in het drama L'important c'est d'aimer (1975) van de Poolse cultregisseur Andrzej Żuławski. Ze schitterde onder meer ook in vijf films van Claude Sautet. Haar favoriete tegenspeler in die periode was Michel Piccoli. Met hem speelde ze onder meer in het echtelijk drama La Voleuse (1966), het tragisch drama Les Choses de la vie (1969), de misdaadfilm Max et les ferrailleurs (1971), de zwarte komedie Le trio infernal (1974) en het oorlogsdrama La passante du Sans-Souci (1982), haar laatste speelfilm. In 1981 kwam er nog meer rampspoed in haar leven. Na de scheiding van Biasini volgde het verongelukken van haar zoon David: hij werd op 5 juli gespietst op een hek toen hij naar beneden viel tijdens een klimpartij bij het huis van de ouders van Biasini. Niet lang na de première van La passante du Sans-Souci (op 14 april 1982 in Frankrijk), werd ze dood in haar woning in Parijs aangetroffen: een overdosis slaappillen zou de oorzaak zijn geweest maar later werd dat ontkracht en was de doodsoorzaak een hartaanval. Ze werd begraven op de begraafplaats van Boissy-sans-Avoir. Haar zoon David rust in hetzelfde graf. In het weekend van 30 april 2017 is het graf door nog onbekenden geopend. Omstanders zagen dat de hoofdsteen was verplaatst.[4] Verder onderzoek loopt nog.