Verkeersborden zijn een van de drie soorten verkeerstekens die de wegbeheerder kan gebruiken om het verkeer op de weg te regelen. De andere twee zijn verkeerslichten en verkeerstekens op het wegdek. Verkeerstekens in het algemeen en borden in het bijzonder geven aanwijzingen aan verkeersdeelnemers over hoe zich te gedragen op de weg. Verkeersborden zijn er in verschillende categorieën. Sommige geven verboden weer voor het wegverkeer in het algemeen of bestuurders van bepaalde voertuigen in het bijzonder, andere verkeersborden leggen juist verplichtingen op of geven informatie aan de verkeersdeelnemer. Het uiterlijk van de borden werd het laatst in internationaal verband vastgesteld in 1968 in het Verdrag van Wenen inzake verkeerstekens. Naast het wegverkeer zijn er ook verkeersborden in andere vervoerssystemen, zoals in de scheepvaart, op de spoorwegen of op een luchthaven. Sommige borden zijn niet altijd nodig of gewenst: de wegbeheerder kan dan door middel van een wisselbord (of -wegwijzer) of een elektronisch matrixbord de verkeerssituatie veranderen. In België zijn de verkeersborden gedefinieerd in Titel III Hoofdstuk II van het Koninklijk Besluit van 1 december 1975 houdende algemeen reglement op de politie van het wegverkeer en van het gebruik van de openbare weg. (B.S. 09.12.1975) De Belgische verkeersborden worden ingedeeld in zes categorieën: Serie A: Gevaarsborden Serie B: Voorrangsborden Serie C: Verbodsborden Serie D: Gebodsborden Serie E: Parkeren- en stilstaanborden Serie F: Aanwijzingsborden In de zomer van 2012 zou een nieuw verkeersreglement van kracht worden in België. Het huidige reglement is 61 keer gewijzigd in 35 jaar. De stootkar zou verdwijnen van de verkeersborden en er zouden nieuwe borden komen, bijvoorbeeld voor mist.[1] Eind september 2011 gaf de Vlaamse regering echter een negatief advies af over de wijzigingen. Het reglement zou op enkele plaatsen de federale bevoegdheden te buiten gaan en hoge kosten met zich meebrengen voor de gemeenten
03 sep 1967 Zweden schakelt over van links- naar rechtsrijden Zweden, officieel het Koninkrijk Zweden (Zweeds: Konungariket Sverige, Samisch: Ruoŧŧa Gonagasriika), is een Scandinavischland in Noord-Europa. Het wordt omringd door Noorwegen in het westen en noorden, Finland in het noordoosten, de Botnische Golf in het oosten, de Oostzee in het zuidoosten en het zuiden en het Skagerrak en het Kattegat in het zuidwesten. In de Oostzee liggen de eilanden Öland en Gotland die ook tot Zweden behoren. De hoofdstad en tevens grootste stad is Stockholm. Het land heeft een oppervlakte van 450.295 km² en 9.960.487 (2017) inwoners. Met een bevolkingsdichtheid van 22,1/km² (2017) is Zweden het op vier na dunstbevolkte land in Europa (na Noorwegen, Finland, Kazachstan en IJsland). Met 82% vormen de Zweden de grootste bevolkingsgroep van het land. De staat Zweden is ontstaan in de Middeleeuwen en groeide in de Vroegmoderne Tijd uit tot grootmacht, die onder meer delen van de huidige Baltische staten, Finland en het Heilige Roomse Rijkomvatte. In de 18e, 19e en aan het begin van de 20e eeuw werd veel grondgebied verloren. Sinds 1814, toen het land Noorwegen annexeerde en hiermee vervolgens bijna een eeuw lang een personele unie vormde, is Zweden niet meer in oorlog geweest. Het huidige Zweden is een constitutionele monarchie en een van de rijkste, welvarendste en meest ontwikkelde landen ter wereld. Zweden staat veertiende (2014) in de Index van de menselijke ontwikkeling van de Verenigde Naties en eindigde in 2008 als eerste in de democratie-index van het blad The Economist.[6] Zweden is aangesloten bij de Noordse Raad en is sinds 1 januari 1995 lid van de Europese Unie. Het valt wel buiten de eurozone, het betaalmiddel is de Zweedse kroon. Zweden heeft twee volksliederen: een burgerlijk volkslied (Du gamla, Du fria) en een koninklijk volkslied (Ur svenska hjärtans djup en gång). Daarnaast exporteert het ijzererts (via het staatsbedrijf LKAB), staal, kristal, elektronica, motorvoertuigen en machines. De munteenheid is de Zweedse kroon (SEK) (meervoud: Zweedse kronen). 1 Zweedse kroon bestaat uit 100 öre. 1 euro is ongeveer 9,37 Zweedse kronen waard en 1 Zweedse kroon dus ongeveer 10,7 eurocent (3 februari 2016). In september 2003 werd er een referendum gehouden over de invoering van de euro als wettig betaalmiddel. Dit werd door een meerderheid van 62% door het Zweedse volk afgewezen. Ook al is Zweden door het lidmaatschap van de EU verplicht tot het invoeren van de euro (men heeft niet zoals het Verenigd Koninkrijk en Denemarken een uitzonderingspositie verkregen), zal men pas een nieuw referendum houden als de publieke opinie veranderd is.[10] Inmiddels is veel wetgeving aangepast, zodat de euro gelijkgesteld is met de kroon ten behoeve van de Europese handel met Zweden. Geld overmaken naar en van Zweedse bankrekeningen in euro's is bijvoorbeeld kosteloos, net als binnen de eurozone. Tussen Zweden en Denemarken ligt een gecombineerde brug/tunnel, waarvan de Sontbrug het opvallendste gedeelte is. Ook zijn er internationale veerdiensten van en naar Duitsland, Denemarken, Polen, Estland en Finland. Internationaal vliegverkeer is mogelijk van en naar Växjö, Malmö, Göteborg en Stockholm. Het Zweedse spoorwegennet heeft een lengte van 11.481 kilometer, waarvan 9400 geëlektrificeerd. Het beheer van het spoorwegennet is in handen van de overheidsdienst Banverket, die ook voor de verkeersleiding zorgt. Op de hoofdlijnen wordt vooral door het voormalige staatsbedrijf Statens Järnvägar (SJ)personenvervoer bedreven. Bekende treinen van de SJ zijn de hogesnelheidslijnen X2000. Het wegennet is 210.760 km lang. Op doorgaande wegen in Zweden mag men in de regel 70 of 90 km/ h en in enkele gevallen in het midden en noorden ook 120 km/h rijden. Op de autosnelwegen is meestal 120 km/h toegestaan. Op de Zweedse wegen wordt sinds Dagen H in 1967 aan de rechterzijde van de weg gereden.
03 sep 1991 Het Super Nintendo Entertainment System wordt op de markt gebracht. Nintendo Co., Ltd. [a] is een Japans multinationaal bedrijf voor consumentenelektronica en videogames met hoofdkantoor in Kyoto . Nintendo is een van 's werelds grootste videogamebedrijven op basis van marktkapitalisatie, waardoor een aantal van de bekendste en best verkochte franchises voor videogames, zoals Mario , The Legend of Zelda en Pokémon , worden gecreëerd. [3] Opgericht op 23 september 1889 door Fusajiro Yamauchi , produceerde het oorspronkelijk handgemaakte hanafuda speelkaarten . [4] [5] In 1963 had het bedrijf verschillende kleine nichebedrijven geprobeerd, zoals cab-services en liefdeshotels . [6] Nintendo heeft zich in de jaren zestig van de vorige eeuw verlaten ten gunste van speelgoed en ontwikkelde zich in de jaren '70 tot een bedrijf voor videogames , en werd uiteindelijk een van de meest invloedrijke in de industrie en Japans derde meest waardevolle bedrijf met een marktwaarde van meer dan $ 85 miljard. . [7] Van 1992 tot 2016 was Nintendo ook de meerderheidsaandeelhouder van de Seattle Mariners of Major League Baseball . Nintendo werd op 23 september 1889 opgericht als een speelkaartbedrijf door Fusajiro Yamauchi . [8] Het bedrijf was gevestigd in Kyotoen produceerde en verkocht Hanafuda- kaarten. De handgemaakte kaarten werden al snel populair en Yamauchi huurde assistenten in om massaproducten te produceren om aan de vraag te voldoen. [9] In 1949 nam het bedrijf de naam Nintendo Karuta Co., Ltd. aan, [b]zakendoen als The Nintendo Playing Card Co. buiten Japan. Nintendo blijft speelkaarten produceren in Japan [10] en organiseert zijn eigen contract- bridgetoernooi, de "Nintendo Cup". [11] Het woord Nintendo kan worden vertaald als "laat geluk naar de hemel", of als alternatief "de tempel van vrije hanafuda". [12] [13] In 1956 bezocht Hiroshi Yamauchi , de kleinzoon van Fusajiro Yamauchi, de VS om te praten met de United States Playing Card Company , de dominante speelkaartfabrikant daar. Hij ontdekte dat het grootste bedrijf voor speelkaarten ter wereld slechts een klein kantoor had.Yamauchi's besef dat de speelkaartbusiness een beperkt potentieel had, was een keerpunt.Vervolgens verwierf hij de licentie om Disney-personages te gebruiken bij het spelen van kaarten om de verkoop te stimuleren. In 1963 hernoemde Yamauchi Nintendo Playing Card Co. Ltd. aan Nintendo Co., Ltd. [14] Het bedrijf begon toen te experimenteren in andere gebieden van het bedrijfsleven met nieuw geïnjecteerd kapitaal in de periode tussen 1963 en 1968. Nintendo installeerde een taxibedrijf genaamd Daiya . Dit bedrijf was aanvankelijk succesvol. Nintendo was echter gedwongen om het te verkopen omdat problemen met de vakbonden het te duur maakten om de dienst uit te voeren. Het richtte ook een liefdeshotelketen op , een tv-netwerk, een voedingsbedrijf (het verkopen van instant rijst ) en verschillende andere ondernemingen. [15] Al deze ondernemingen mislukten uiteindelijk, en na de Olympische Spelen van Tokio in 1964 daalde de verkoop van kaartspellen en daalde de aandelenkoers van Nintendo tot het laagste niveau van ¥ 60. [16] [17] In 1966 nam Nintendo deel aan de Japanse speelgoedindustrie met de Ultra Hand , een uitschuifbare arm die in zijn vrije tijd werd ontwikkeld door zijn onderhoudstechnicus Gunpei Yokoi . Yokoi werd verplaatst van onderhoud naar de nieuwe "Nintendo Games" -afdeling als productontwikkelaar. Nintendo bleef populair speelgoed produceren, waaronder de Ultra Machine , Love Tester en de Kousenjuu- serie lichtpistoolspellen . [ nodig citaat ] Ondanks sommige succesvolle producten, worstelde Nintendo om de snelle ontwikkeling en de productieomwenteling te ontmoeten die in de stuk speelgoed markt wordt vereist, en viel achter de reeds lang gevestigde bedrijven zoals Bandai en Tomy .[9] In 1973 verschoof de focus naar entertainmentlocaties voor gezinnen met het Laser Clay Shooting System , waarbij gebruik werd gemaakt van dezelfde lichtpistooltechnologie die werd gebruikt in Nintendo's Kousenjuu- serie speelgoed, en werd opgezet in verlaten bowlingbanen. Na wat succes ontwikkelde Nintendo een aantal meer lichte machinegeweren (zoals het lichte schietspel Wild Gunman ) voor de opkomende arcadescène. Terwijl de reeks Laser Clay Shooting-systemen moest worden uitgeschakeld vanwege buitensporige kosten, had Nintendo een nieuwe markt gevonden. De Color TV-game was de eerste poging van Nintendo om videogamen te spelen, wat binnenkort haar belangrijkste focus zou worden Nintendo's eerste onderneming in de video-gamingindustrie was het veiligstellen van rechten om de Magnavox Odyssey videogameconsole in Japan in 1974 te distribueren. Nintendo begon in 1977 met het produceren van zijn eigen hardware, met de spelconsoles van het spel Color TV-Game . Er werden vier versies van deze consoles geproduceerd, elk met variaties op een enkele game (bijvoorbeeld Color TV Game 6 bevatte zes versies van Light Tennis ). Een student productontwikkelaar genaamd Shigeru Miyamoto werd op dit moment door Nintendo ingehuurd. [18] Hij werkte voor Yokoi, en een van zijn eerste taken was om de behuizing te ontwerpen voor verschillende kleurentelevisie-gameconsoles. Miyamoto ging verder met het maken, regisseren en produceren van een aantal van de beroemdste videogames van Nintendo en wordt een van de meest herkenbare figuren in de videogamesector. [18] In 1975 nam Nintendo deel aan de video- arcadespelindustrie met EVR Race , ontworpen door hun eerste gameontwerper, Genyo Takeda , [19] en volgde nog een aantal andere games. Nintendo had wat succes met deze onderneming, maar de release van Donkey Kong in 1981, ontworpen door Miyamoto, veranderde de fortuin van Nintendo dramatisch. Het succes van de game en vele licentiemogelijkheden (zoals poorten op de Atari 2600 , Intellivision en ColecoVision ) gaven Nintendo een enorme winststijging en bovendien introduceerde de game ook een vroege iteratie van Mario , toen in Japan bekend als Jumpman, de uiteindelijke bedrijfsmascotte. In 1979 bedacht Gunpei Yokoi het idee van een handheld-videogame , terwijl hij een mede-koepeltreinforens observeerde die de tijd had genomen door op een handige manier te interacteren met een draagbare LCD-calculator, waarmee Game & Watch werd geboren.[20] In 1980 lanceerde Nintendo Game & Watch - een door Yokoi ontwikkelde videospelletjesserie. Deze systemen bevatten geen uitwisselbare cartridges en dus was de hardware aan het spel gekoppeld. De eerste Game & Watch-game, Ball , werd wereldwijd gedistribueerd. Het moderne "cross" D-pad ontwerp werd in 1982 ontwikkeld door Yokoi voor een Donkey Kong- versie. Bewezen populair te zijn, het ontwerp was gepatenteerd door Nintendo. Later verdiende het een Technology & Engineering Emmy Award . [21] [22] In 1983 lanceerde Nintendo de Family Computer- console ('Famicom'), een thuisvideogameconsole in Japan, naast de poorten van de populairste arcade-spellen. In 1985 werd een cosmetisch bewerkte versie van het systeem buiten Japan bekend als het Nintendo Entertainment System of NES, gelanceerd in Noord-Amerika. De praktijk van het bundelen van het systeem samen met geselecteerde games heeft ertoe bijgedragen dat Super Mario Bros. een van de best verkochte videogames in de geschiedenis is . [23] In 1988 bedachten Gunpei Yokoi en zijn team bij Nintendo R & D1 het nieuwe handheld-systeem Game Boy , met het doel om de twee zeer succesvolle ideeën van de draagbaarheid van de Game & Watch samen met de uitwisselbaarheid van de cartridges van de NES samen te smelten. Nintendo bracht de Game Boy uit in Japan op 21 april 1989 en in Noord-Amerika op 31 juli 1989. Nintendo of America president Minoru Arakawa heeft een deal gesloten om het populaire third-party game Tetris samen met de Game Boy te bundelen en het tweetal is gelanceerd als een onmiddellijk succes. In 1989 kondigde Nintendo plannen aan voor de release van de opvolger van de Famicom, de Super Famicom . Op basis van een 16-bits processor beschikte Nintendo over aanzienlijk betere hardwarespecificaties van graphics, geluid en spelsnelheid dan de oorspronkelijke 8-bits Famicom. De Super Famicom werd eindelijk vrij laat op de markt in Japan uitgebracht op 21 november 1990 en uitgebracht als het Super Nintendo Entertainment System (officieel afgekort als de Super NES of SNES en vaak verkort tot Super Nintendo) in Noord-Amerika op 23 augustus 1991 en in Europa in 1992. De belangrijkste concurrent was de 16-bit Mega Drive , bekend in Noord-Amerika als Genesis, die agressief geadverteerd was tegen de ontluikende 8-bit NES. In het begin van de jaren negentig volgde een console-oorlog tussen Sega en Nintendo. [24] Van 1990 tot 1992 opende Nintendo World of Nintendo- winkels in de Verenigde Staten, waar consumenten Nintendo-producten konden testen en kopen. In augustus 1993 kondigde Nintendo de opvolger van de SNES aan, met codenaam Project Reality . Met 64-bit graphics werd het nieuwe systeem ontwikkeld als een joint venture tussen Nintendo en Noord-Amerikaans technologiebedrijf Silicon Graphics . Het systeem zou tegen het einde van 1995 zijn vrijgegeven, maar is vervolgens vertraagd.Ondertussen zette Nintendo de Nintendo Entertainment System-familie voort met de release van de NES-101 , een kleiner herontwerp van de originele NES. Nintendo kondigde ook een CD- drive-randapparaat aan, de Super NES CD-ROM-adapter , die eerst door Sony was ontwikkeld onder de naam "Play Station" en vervolgens door Philips. Met het dragen van prototypen en gezamenlijke aankondigingen op de Consumer Electronics Show , was het op schema voor een release uit 1994, maar werd controversieel geannuleerd. In 1995 kondigde Nintendo aan dat het wereldwijd een miljard gamepatronen had verkocht, [25] [26] tien procent daarvan was afkomstig van de Mario- franchise . [ nodig citaat ]Nintendo beschouwd 1994 het "Jaar van de Cartridge". Om hun ondersteuning voor cartridges te vergroten, kondigde Nintendo aan dat Project Reality, dat nu de naam Ultra4 had gekregen, geen CD-formaat zou gebruiken zoals verwacht, maar liever cartridges als primair medium zou gebruiken. Nintendo IRD- algemeen manager Genyo Takedawas onder de indruk van de ontwikkeling van videogamevormingsbedrijf Rare met real-time 3D grafische technologie, met behulp van geavanceerde Silicon Graphics-werkstations. Als gevolg daarvan kocht Nintendo een belang van 25% in het bedrijf, met uiteindelijk een uitbreiding naar 49%, en bood hun catalogus van personages aan om een CGI-game rond te creëren, waarmee Rare Nintendo's eerste in het westen gebaseerde ontwikkelaar van andere ontwikkelaars werd . [27] Hun eerste spel als partners met Nintendo was Donkey Kong Country . De game was een kritiek succes en verkocht wereldwijd meer dan acht miljoen exemplaren, waarmee het de op één na bestverkopende game in de SNESbibliotheek is . [27] In september 1994 benaderde Nintendo, samen met zes andere videogamegiganten, waaronder Sega, Electronic Arts , Atari, Acclaim , Philips en 3DO , de Senaat van de Verenigde Staten en eiste een classificatiesysteem voor videogames om te worden gehandhaafd. beslissing om de Board of Entertainment Rating Board te maken . Met het doel om een betaalbare virtual reality- console te produceren, bracht Nintendo in 1995 de Virtual Boy uit, ontworpen door Gunpei Yokoi. De console bestaat uit een op het hoofd gemonteerd semi-draagbaar systeem met een rood gekleurd scherm voor elk van de ogen van de gebruiker, met stereoscopische afbeeldingen . Spellen worden bekeken via een verrekijkeroculair en bestuurd met een aangebrachte gamepad. Critici waren over het algemeen teleurgesteld over de kwaliteit van de spellen en de roodgekleurde graphics en klaagden over door gameplay geïnduceerde hoofdpijn. [28] Het systeem verkocht slecht en werd stilletjes stopgezet. [29] Te midden van de mislukking van het systeem, trok Yokoi zich terug uit Nintendo. [30] In hetzelfde jaar lanceerde Nintendo de Satellaview in Japan, een randapparaat voor de Super Famicom.Met het accessoire konden gebruikers videospellen via uitzending gedurende een bepaalde periode spelen. Verschillende games zijn exclusief gemaakt voor het platform, evenals verschillende remakes . In 1996 bracht Nintendo de Ultra 64 uit als de Nintendo 64 in Japan en Noord-Amerika. De console werd later in 1997 uitgebracht in Europa en Australië. De Nintendo 64 ging verder met wat een Nintendo-traditie van hardwarearchitectuur was geworden, die minder gericht was op hoge prestatieeisen dan op designinnovaties die bedoeld waren om de ontwikkeling van games te inspireren. [31] Met zijn marktaandeel afgegleden naar de Sega Saturn en zijn partner-geworden rivaal Sony PlayStation , heeft Nintendo zijn merk nieuw leven ingeblazen door een $ 185 miljoen marketingcampagne te lanceren rond de slogan "Play It Loud". [32] In hetzelfde jaar bracht Nintendo ook de Game Boy Pocket uit in Japan, een kleinere versie van de Game Boy die meer omzet genereerde voor het platform. Op 4 oktober 1997 stierf de beroemde Nintendo-ontwikkelaar Gunpei Yokoi bij een auto-ongeluk. In 1997 bracht Nintendo de SNS-101 uit (Super Famicom Jr. genaamd in Japan), een kleinere herontworpen versie van het Super Nintendo Entertainment System . In 1998 werd de opvolger van de Game Boy, de Game Boy Color, uitgebracht. Het systeem had verbeterde technische specificaties waardoor het speciaal voor het systeem gemaakte spellen kon uitvoeren, evenals games die werden vrijgegeven voor de Game Boy, maar dan met toegevoegde kleur. De Game Boy-camera en -printer werden ook als accessoires uitgebracht. In oktober 1998 werd Retro Studios opgericht als een alliantie tussen Nintendo en de voormalige oprichter van Iguana Entertainment, Jeff Spangenberg . Nintendo zag een kans voor de nieuwe studio om games te maken voor de komende GameCube, gericht op een oudere demografie, in dezelfde geest als de succesvolle Turok- serie van Iguana Entertainment voor de Nintendo 64. [33] In 2001 introduceerde jNintendo de vernieuwde Game Boy Advance. In datzelfde jaar bracht Nintendo de GameCube ook uit op lauwe verkoop en het lukte uiteindelijk niet om het marktaandeel te herwinnen dat de Nintendo 64 had verloren. Toen Yamauchi, president van het bedrijf sinds 1949, op 24 mei 2002 met pensioen ging, [34] [35] Satoru Iwatawerd de eerste Nintendo-president die geen band had met de Yamauchi-familie door bloed of huwelijk sinds de oprichting in 1889. [36] [37] In 2003 bracht Nintendo de Game Boy Advance SP uit , een herontwerp van de Game Boy Advance met een clamshell-ontwerp dat later zou worden gebruikt in Nintendo's DS en 3DS handheld videospelsystemen. In 2004 bracht Nintendo de Nintendo DS uit , het vierde grote draagbare systeem. De DS is een tweevoudig gescreende rekenmachine met touchscreenmogelijkheden die reageert op een stylus of op een vinger. Voormalig Nintendo-president en nu voorzitter Hiroshi Yamauchi werd door GameScience vertaald als uitleggend: "Als we de reikwijdte van de industrie kunnen vergroten, kunnen we de wereldwijde markt nieuw leven inblazen en Japan uit een depressie halen - dat is Nintendo's missie." Met betrekking tot de lauwe GameCube-verkoop die het bedrijf het eerst gerapporteerde bedrijfsverlies in meer dan 100 jaar had opgeleverd, vervolgde Yamauchi: "De DS vormt een cruciaal moment voor Nintendo's succes in de komende twee jaar. Als het lukt, stijgen we naar de hemel, als het faalt , we zinken weg in de hel. " [38] [39] [40] Dankzij games zoals Nintendogs en Mario Kart DS werd de DS een succes. In 2005 bracht Nintendo de Game Boy Micro uit in Noord-Amerika, een herontwerp van de Game Boy Advance. Het laatste systeem in de Game Boy-lijn , het was ook de kleinste Game Boy en het minst succesvol. Midden 2005 opende Nintendo de Nintendo World Store in New York City , waar Nintendo-spellen zouden worden verkocht, een museum over de geschiedenis van Nintendo zou worden gepresenteerd en publieke partijen zoals productintroducties zouden worden georganiseerd. De winkel is in 2016 gerenoveerd en hernoemd tot Nintendo New York. In de eerste helft van 2006 bracht Nintendo de Nintendo DS Lite uit , een versie van de originele Nintendo DS met een lichter gewicht, een helderder scherm en een betere levensduur van de batterij. Naast dit gestroomlijnde ontwerp sprak de veelzijdige subreeks casual games de massa's aan, zoals de Brain Age- serie. Ondertussen leverde New Super Mario Bros. een substantiële toevoeging aan de Mario- reeks toen het werd gelanceerd naar de top van verkoopgrafieken. De succesvolle richting van de Nintendo DS had een grote invloed op de Nintendo's volgende thuisconsole (inclusief de gemeenschappelijke Nintendo Wi-Fi Connection ), [41] met codenaam "Revolution" en werd nu omgedoopt tot " Wii ". [ nodig citaat ] In augustus 2006 publiceerde Nintendo ES, een project dat momenteel nog niet is voltooid, een open source- onderzoeksproject dat is ontworpen met het oog op de integratie van webtoepassingen, maar zonder specifiek doel. [42] [43] In de tweede helft van 2006 bracht Nintendo de Wii uit als de achterwaarts compatibele opvolger van de GameCube. Gebaseerd op ingewikkelde Wii-afstandsbediening bewegingsbedieningen en een balansbord , inspireerde de Wii verschillende nieuwe game-franchises, sommige gericht op geheel nieuwe marktsegmenten van casual en fitness-gaming. Wereldwijd meer dan 100 miljoen verkopend, de Wii was de best verkopende console van de zevende generatie , het herwinnen van marktaandeel verloren tijdens de tenures van de Nintendo 64 en GameCube. Op 1 mei 2007 verwierf Nintendo een belang van 80% in Monolith Soft , een dochterbedrijf voor videogames, dat in het bezit was van Bandai Namco . Monolith Soft is het best bekend voor het ontwikkelen van rollenspellen zoals de Xenosaga en Baten Kaitos-serie . [44] Tijdens de feestdagen van 2008 volgde Nintendo het succes van de DS met de release van de Nintendo DSi in Japan. Het systeem heeft een krachtigere CPU en meer RAM, twee camera's, een naar de speler gericht en een naar buiten gericht, en had een online distributie- winkel genaamd DSiWare . De DSi werd later wereldwijd uitgebracht in 2009. In de tweede helft van 2009 bracht Nintendo de Nintendo DSi XL uit in Japan, een grotere versie van de DSi. Dit bijgewerkte systeem werd later wereldwijd vrijgegeven in 2010. In 2011 bracht Nintendo de Nintendo 3DS uit , gebaseerd op een stereovrij stereoscopisch 3D-display zonder bril . In februari 2012 verwierf Nintendo Mobiclip , een in Frankrijk gevestigd onderzoeks- en ontwikkelingsbedrijf dat gespecialiseerd is in sterk geoptimaliseerde softwaretechnologieën zoals videocompressie. De bedrijfsnaam werd later gewijzigd in Nintendo European Research & Development. [45] In het vierde kwartaal van 2012 bracht Nintendo de Wii U uit . Het verkocht langzamer dan verwacht, [46] ondanks dat het de eerste console van de achtste generatie is. In september 2013 was de omzet echter weer gestegen.[ verduidelijking nodig ] Met het oog op de verbreding van de 3DS-markt bracht Nintendo de in 2013 verlaagde Nintendo 2DS metkostenreductie uit. De 2DS is compatibel met, maar mist de 3DS duurdere maar cosmetische autostereoscopische 3Dfunctie.Nintendo bracht ook de Wii Mini uit , een goedkoper en niet-genetwerkt redesign van de Wii. Op 25 september 2013 maakte Nintendo bekend dat het een belang van 28% had gekocht in een Panasonic spin-off bedrijf genaamd PUX Corporation. Het bedrijf is gespecialiseerd in technologie voor gezichts- en stemherkenning, waarmee Nintendo de bruikbaarheid van toekomstige spelsystemen wil verbeteren. Nintendo heeft in het verleden ook met dit bedrijf gewerkt om karakterherkenningssoftware te maken voor een touchscreen van een Nintendo DS. [47] Nadat hij een winstdaling van 30% aankondigde voor de periode april-december 2013, kondigde president Satoru Iwata aan dat hij een beloningsverlaging van 50% zou nemen, terwijl andere leidinggevenden kortingen zagen van 20% -30%. [48] In januari 2015 kondigde Nintendo aan de Braziliaanse markt te verlaten na vier jaar distributie van producten in het land. Nintendo noemde hoge invoerrechten en een gebrek aan lokale productie als redenen om weg te gaan. Nintendo blijft samenwerken met Juegos de Video Latinoamérica om producten te distribueren naar de rest van Latijns-Amerika . [49] Op 11 juli 2015 stierf Iwata op 55-jarige leeftijd aan een galwegtumor. Na zijn overlijden leidde de representatieve directeuren Genyo Takeda en Shigeru Miyamoto samen het bedrijf op interim-basis tot de benoeming van Tatsumi Kimishima als opvolger van Iwata op 16 september 2015 [50] Naast Kimishima's benoeming, werd de managementorganisatie van het bedrijf ook geherstructureerd - Miyamoto heette "Creative Fellow" en Takeda werd "Technology Fellow" genoemd. [51] Op 17 maart 2015 kondigde Nintendo een samenwerking aan met de Japanse mobiele ontwikkelaar DeNA om spellen voor slimme apparaten te produceren. [52] [53] De eerste van deze, Miitomo , werd uitgebracht in maart 2016. [54] Op dezelfde dag kondigde Nintendo een nieuw "dedicated gamesplatform aan met een gloednieuw concept" met de codenaam "NX" die in 2016 verder onthuld zou worden. [53] [55] Reggie Fils-Aimé , president van Nintendo of America, verwees naar NX als "onze volgende thuisconsole" in een interview in juni 2015 met The Wall Street Journal . [56] In een later artikel van oktober 2015 bracht The Wall Street Journal speculaties van niet bij naam genoemde bronnen naar buiten dat de NX bedoeld was om 'toonaangevende' hardwarespecificaties te bevatten en bruikbaar te zijn als zowel een draagbare console voor thuisgebruik. Er werd ook gemeld dat Nintendo was begonnen met het distribueren van software development kits (SDK's) voor ontwikkelaars van derde partijen, waarbij de naamloze bron verder speculeerde dat deze bewegingen suggereerden dat het bedrijf op schema was om het al in 2016 te introduceren. [57] Tijdens een investeerdersbijeenkomst op 27 april 2016, kondigde Nintendo aan dat de NX wereldwijd in maart 2017 zou worden uitgebracht. [58] In een interview met Asahi Shimbun in mei 2016, verklaarde Kimishima dat de NX een nieuw concept was dat de 3DS niet zou opvolgen of Wii U-productlijnen. [59] Op een aandeelhoudersvergadering volgend op E3 2016, verklaarde Shigeru Miyamoto dat het bedrijf ervoor koos om de NX tijdens de conferentie niet te presenteren vanwege zorgen die concurrenten konden overnemen als ze dit te snel aan het licht brachten. [60] Dezelfde dag onthulde Kimishima tijdens een Q & A-sessie met investeerders dat ze ook onderzoek deden naar virtual reality . [61] In mei 2015 kondigde Universal Parks & Resorts aan dat het een partnerschap aangaat met Nintendo om attracties te creëren bij Universal-themaparken op basis van Nintendo-eigendommen. [62] In mei 2016 drukte Nintendo ook de wens uit om de animatiefilmmarkt te betreden. [63] In november 2016 werd gesteld dat het gebied dat moet worden gecreëerd bij Universal-pretparken bekend staat als Super Nintendo World , dat in 2020 bij Universal Studios Japan voltooid zal zijn in de tijd van de Olympische Spelen van Tokio in 2020 , terwijl Universal Orlando Resort en Universal Studios Hollywood krijgt het themagebied op een niet nader te bepalen datum na de Japanse versie.[64] In juli 2016 kondigde het bedrijf aan dat het de NES zou introduceren in de vorm van de NES Classic Edition (Nintendo Classic Mini geheten in Europa). De plug-en-play-console ondersteunt HDMI , twee spelersmodi en heeft een controller die lijkt op de oorspronkelijke NES-controller. De controller kan verbinding maken met een Wii-afstandsbediening voor gebruik met Wii en Wii U Virtual Consolespellen. De NES Classic Edition werd geleverd met 30 vooraf geïnstalleerde games, waaronder Final Fantasy, Kid Icarus , The Legend of Zelda , Zelda II: The Adventure of Link en Dr. Mario , onder anderen. Het werd uitgebracht in november 2016. Aanvullende controllers waren ook beschikbaar. [65] De release van de mobiele Pokémon Go -app van juli 2016 door Niantic zorgde ervoor dat het aandeel in Nintendo verdubbelde, vanwege het misverstand van beleggers dat de software eigendom van Nintendo was. Later die maand bracht Nintendo een verklaring uit waarin de relatie met Niantic werd verduidelijkt. Nintendo verklaarde dat 32% van de eigenaar van het intellectuele eigendom van Pokémon de Pokémon-compagnie was , en hoewel het enige licentie- en andere inkomsten uit de game zou ontvangen, verwachtte het de impact op het totale inkomen van Nintendo. beperkt zijn. Als gevolg van de verklaring daalde de beurskoers van Nintendo aanzienlijk en verloor 17% op één handelsdag. [66] [67] Na een vermindering van de shareprice van de Pokémon Go- piek, werd het bedrijf nog steeds gewaardeerd op meer dan 100 keer zijn netto-inkomen, een koers-winstverhouding die het gemiddelde op de Nikkei 225 ruimschoots overschreed. [68] Analisten die met Bloomberg LP en The Financial Times spreken, becommentarieerden beiden de potentiële toekomstige waarde van het IP-adres van Nintendo als het wordt overgedragen aan de gsm-game business. [68] [69] In augustus 2016 verkocht Nintendo of America 90% van zijn controlerend belang (55%) in de Seattle Mariners aan een groep investeerders onder leiding van gsm-zakenman John Stanton voor $ 640 miljoen. [70] [71] Na de aankondiging van het mobiele spel Super Mario Run in september 2016, steeg Nintendo's voorraad tot net onder het recente hoogtepunt na de release en het succes van Pokémon Go eerder dit jaar, iets dat door journalisten wordt opgemerkt als nog belangrijker dan Pokémon Go , zoals Super Mario Run werd door Nintendo intern ontwikkeld, wat niet het geval was met Pokémon Go . [72] In een interview in december 2016 voorafgaand aan de release van Super Mario Run , legde Miyamoto uit dat het bedrijf geloofde dat met sommige van hun spelfranchises, "hoe langer je een serie blijft maken, hoe complexer de gameplay wordt en hoe meer hoe moeilijker het wordt voor nieuwe spelers om in de serie te komen ", en dat het bedrijf mobiele games ziet met vereenvoudigde besturingselementen, zoals Super Mario Run , stelt hen niet alleen in staat" een spel te maken dat het breedste publiek van mensen kan spelen " ", maar om deze eigenschappen ook opnieuw te introduceren aan nieuwere doelgroepen en ze naar hun consoles te trekken. [73] Op 20 oktober 2016 heeft Nintendo een preview-trailer uitgebracht over de NX, waarmee de officiële naam van de Nintendo Switch wordt onthuld. [74] Volgens Fils-Aimé gaf de console spelontwikkelaars nieuwe mogelijkheden om hun creatieve concepten tot leven te brengen door het concept van onbeperkt spelen te openen. [75] In december 2016 bracht Nintendo Super Mario Run voor iOS- apparaten uit, met een game van meer dan 50 miljoen downloads binnen een week na de release. Kimishima verklaarde dat Nintendo vanaf dat moment voor elk jaar een paar mobiele games zou uitbrengen. [76] In september 2017 kondigde Nintendo een partnerschap aan met het Chinese gamingbedrijf Tencent om een wereldwijde versie van hun commercieel succesvolle mobiele game Honor of Kings voor de Nintendo Switch te publiceren.De aankondiging leidde sommigen ertoe te geloven dat Nintendo binnenkort een grotere footprint zou kunnen hebben in China, een regio waar de Switch niet wordt verkocht en grotendeels wordt gedomineerd door Tencent. [77] In november 2017 werd gemeld dat Nintendo zou samenwerken met Illumination Entertainment , een animatiedivisie van Universal Pictures , om een geanimeerde Mario- film te maken. [78] [79] [80] In april 2018, Nintendo aangekondigd dat Kimishima zou aftreden als president van het bedrijf in juni, met Shuntaro Furukawa , voormalig managing executive officer en externe directeur van The Pokémon Company , die hem opvolgde. [81] Het Nintendo Entertainment System (afgekort als NES ) is een 8-bits videogameconsole, die in 1985 in Noord-Amerika en in Europa in 1986 en 1987 werd uitgebracht. De console werd oorspronkelijk in Japan uitgebracht als de Family Computer (afgekort als Famicom ) in 1983. De bestverkopende gaming-console van zijn tijd [83], de NES, hielp de Amerikaanse game-industrie nieuw leven in te blazen na de crash van het videogamecircuit van 1983 . [84] Met de NES introduceerde Nintendo een nu standaard bedrijfsmodel voor het licentiëren van externe ontwikkelaars, hen autoriseren om spellen voor Nintendo's platform te produceren en te distribueren. [85] De NES werd gebundeld met Super Mario Bros. , een van de best verkochte videospellen aller tijden , en ontving poorten van de populairste arcade-spellen van Nintendo. [23] Nintendo produceerde ook een beperkte serie van de NES Classic Edition in 2016. Het NES Classicsysteem was een speciale consolegemodelleerd naar een NES met 30 ingebouwde klassieke spellen van de eerste en derde partij uit de NES-bibliotheek. Tegen het einde van zijn productie in april 2017, heeft Nintendo meer dan twee miljoen exemplaren verkocht. [ nodig citaat ] Het Super Nintendo Entertainment System (afgekort als de Super NES of SNES ) is een 16bits videogameconsole, die werd uitgebracht in Noord-Amerika in 1991 en in Europa in 1992. De console werd oorspronkelijk in 1990 in Japan uitgebracht als de Super Famicom , officieel de verkorte naam van zijn voorganger aannemende. De console introduceerde geavanceerde grafische en geluidsmogelijkheden in vergelijking met andere consoles op dat moment. Al snel vorderde de ontwikkeling van een verscheidenheid aan uitbreidingschips die op de printplaten van elke nieuwe spelcassette werden geïntegreerd, het concurrentievoordeel van de SNES. Hoewel zelfs grof driedimensionaalgraphics waren voorheen zelden op thuisconsoles te zien, [86] de Super NES's enhancement-chipsmaakten opeens een nieuw kaliber aan games mogelijk met steeds geavanceerdere faux 3D-effecten zoals te zien in de Pilotwings 1991 en Super Mario Kart in 1992 . Argonaut Games ontwikkelde de Super FX-chip om 3D-afbeeldingen te repliceren van hun eerdere Atari ST- en Amiga Starglider- serie op de Super NES (meer specifiek Starglider 2 ), [87] beginnend met Star Fox in 1993. De SNES is de beste console van het 16-bits tijdperk verkopenhoewel ze een relatief late start en felle concurrentie van Sega 's Mega Drive / Genesis console hebben ervaren . Nintendo is ook van plan om in september 2017 tot het einde van het jaar een beperkte run van de Super NES Classic Edition uit te brengen. Net als de NES Classic Edition is de Super NES Classic Edition een speciale console met 21 ingebouwde games uit de bibliotheek, waaronder de nooit eerder uitgebrachte Starfox 2 . De Nintendo 64 werd uitgebracht in 1996, met 3D-renderingmogelijkheden voor veelhoekmodellen en ingebouwde multiplayer voor maximaal vier spelers. De controller van het systeem introduceerde de analoge stick en introduceerde later de Rumble Pak , een accessoire voor de controller die forcefeedback produceert met compatibele spellen. Beide zijn de eerste dergelijke functies die op de markt zijn gekomen voor gaming voor thuisconsoles en uiteindelijk de de facto industriestandaard werden . [88] Aangekondigd in 1995, voorafgaand aan de lancering van de console in 1996, de 64DD("DD" staat voor "Disk Drive") is ontworpen om de ontwikkeling van een nieuw genre van videospellen mogelijk te maken [89] via 64 MB beschrijfbare magnetische schijven, videobewerking en internetconnectiviteit. Uiteindelijk uitgebracht in 1999 in Japan, het commerciële falen van de 64DDrandapparatuur resulteerde er in slechts negen games die werden vrijgegeven en verdere wereldwijde release uitgesloten. De GameCube (officieel genaamd Nintendo GameCube , afgekort NGC in Japan en GCN in NoordAmerika) werd uitgebracht in 2001, Japan en Noord-Amerika en in 2002 wereldwijd. De zesde generatie console is de opvolger van de Nintendo 64 en concurreerde met Sony's PlayStation 2 , Microsoft's Xbox en Sega's Dreamcast . De GameCube is de eerste Nintendo-console die optische schijven als primair opslagmedium gebruikt. [90] De schijven lijken op het miniDVD- formaat, maar het systeem is niet ontworpen om standaard te spelenDvd's of audio-cd's . Nintendo introduceerde verschillende connectiviteitsopties voor de GameCube. De gamebibliotheek van de GameCube biedt weinig ondersteuning voor internetgamen , een functie die de aftermarket Nintendo GameCube Broadband Adapter en Modem Adapter vereist . De GameCube ondersteunt connectiviteit met de Game Boy Advance , waardoor spelers toegang hebben tot exclusieve in-game functies met behulp van de rekenmachine als een tweede scherm en controller. De Wii werd tijdens het kerstseizoen van 2006 door schotten. Het systeem is voorzien van deWii controller , kan worden gebruikt als een handheld aanwijsapparaat en welke beweging detecteert in drie dimensies. Een ander opvallend kenmerk van de console isWiiConnect24, die het berichten en updates via internet kan ontvangen in de standby-modus. [91] Het heeft ook een game download-service, genaamd "Virtual Console ", heeft sinds de release van de Wii veel randapparaten voortgebracht Wii Balance Boardnl Motion Plus , en heeft verschillende hardwarerevisies ondergaan . De Wii Family Edition- variant is identiek aan het originele model, maar is ontworpen om horizontaal te zitten en verwijdert de GameCube-compatibiliteit. De Wii Mini is een kleinere, opnieuw ontworpen Wii zonder GameCube-compatibiliteit, online connectiviteit, de SD- kaartsleuf en WiFi- ondersteuning, en heeft slechts één USB- poort in tegenstelling tot de twee van de vorige modellen. [92] [93] De Wii U , de opvolger van de Wii, werd wereldwijd uitgebracht tijdens de feestdagen van 2012. [94] [95] De Wii U is de eerste Nintendo-console die high-definition grafische afbeeldingen ondersteunt . De primaire controller van de Wii U is de Wii U GamePad , die een ingebouwd aanraakscherm heeft . Elk spel kan zo zijn ontworpen dat dit touchscreen wordt gebruikt als aanvulling op de hoofd-tv of als het enige scherm voor afspelen buiten de tv . Het systeem ondersteunt de meeste Wii-controllers en accessoires, en de meer klassiek gevormde Wii U Pro Controller . [96] Het systeem is compatibel met eerdere versiesmet Wii-software en accessoires; deze modus maakt ook gebruik van Wii-gebaseerde controllers en biedt optioneel de GamePad als het primaire Wii-display en bewegingssensor bar. De console heeft verschillende online services aangeboden door Nintendo Network , waaronder: de Nintendo eShop voor online distributie van software en inhoud; en Miiverse , een sociaal netwerk dat op verschillende manieren kan worden geïntegreerd met games en applicaties. Op 31 maart 2018 bedroeg de wereldwijde verkoop van Wii U meer dan 13 miljoen stuks, met meer dan 100 miljoen games en andere software om deze te verkopen. [97] Op 17 maart 2015 kondigde Nintendo een nieuw "dedicated games-platform aan met een gloednieuw concept" met de codenaam "NX" sterft in 2016 verder onthuld zou worden. [53] [55] Reggie Fils-Aimé , president van Nintendo of America, verwees naar NX als "onze volgende thuisconsole" in een interview in juni 2015 met The Wall Street Journal. [56] In een later artikel op 16 oktober 2015 heeft The Wall Street Journal gerelayleerde speculatie van niet-benoemde interne bronnen dat, hoewel de NXhardwarespecificaties onbekend waren, het misschien bedoeld om "industrieleidende" hardwarespecificaties te bevatten kan worden gebruikt voor het gebruik van de console. Er werd ook gezegd dat Nintendo begonnen was met het distribueren vansoftware development kits(SDK's) voor NX-to-the-source-engines, which the following responders that the steps of the these of the names. [57] Tijdens een investeerdersbijeenkomst op 27 april 2016 Nintendo Nintendo bekendgemaakt dat de NX in maart 2017 zal zal worden uitgebracht. [58] In een interview ontmoetAsahi Shimbunin mei 2016 verwees Kimishima naar de NX als "noch de opvolger van de Wii U noch naar de 3DS", en ook niet als een "nieuwe manier om games te spelen", maar het zou "de verkoop van Wii U vertragen" na onthullen en verspreiding. [59] In juni 2016 verklaarde Miyamoto dat de reden waarom Nintendo tot nu toe nog geen informatie over de "NX" had vrijgegeven, was omdat ze bang waren voor navolgers en zeiden dat hij en Nintendo dachten dat andere bedrijven "een idee konden kopiëren dat ze werken aan. " [98] [99] Dezelfde dag onthulde Kimishima tijdens een Q & A-sessie met investeerders dat ze ook onderzoek deden naar virtual reality . [61] Op 19 oktober 2016,Nintendo kondigde aan dat ze de volgende dag een trailer voor de console zouden uitbrengen. [100]De volgende dag onthulde Nintendo de trailer die de definitieve naam van het platform, Nintendo Switch, onthulde. [101] Tegen maart 2018 waren meer dan 17 miljoen Switch-eenheden wereldwijd verkocht. [102] Game & Watch is een serie handheld elektronische spellen geproduceerd door Nintendo van 1980 tot 1991 . Gemaakt door gameontwerper Gunpei Yokoi , heeft elke gameeen unieke game om op een LCD- scherm af te spelen naast een klok, een alarm of beide. [103] Het was het eerste Nintendoproduct dat groot succes oogstte. [104 Na het succes van de Game & Watch- serie, ontwikkelde Yokoi de Game Boy- handheldconsole, die in 1989 werd uitgebracht. Uiteindelijk werd de Game Boy de best verkochte handheld aller tijden en bleef hij dominant gedurende meer dan een decennium, waarbij hij kritisch en commercieel gezien populaire spellen zoals Pokémon Yellow zijn in 1998 in Japan uitgebracht, in 1999 in Noord-Amerika en in 2000 in Europa. Incrementele updates van de Game Boy, inclusief Game Boy Pocket , Game Boy Light en Game Boy Color , deden weinig om de oorspronkelijke formule te veranderen, hoewel de laatste kleurenafbeeldingen introduceerde voor de Game Boy-lijn. De eerste grote update van zijn handheld-lijn sinds 1989, de Game Boy Advance heeft verbeterde technische specificaties die vergelijkbaar zijn met die van de SNES. De Game Boy Advance SP was de eerste herziening van de GBA-lijn en introduceerde schermverlichting en een tweekleppig schelpontwerp, terwijl latere iteraties, de Game Boy Micro , een kleinere vormfactor opleverden. Hoewel oorspronkelijk geadverteerd als een alternatief voor de Game Boy Advance, verving de Nintendo DS de Game Boy-lijn na de eerste release in 2004. [105] Het was kenmerkend voor zijn dubbele schermen en een microfoon, evenals een aanraakgevoelig onderste scherm . De Nintendo DS Lite bracht een kleinere vormfactor [106], terwijl de Nintendo DSi grotere schermen en twee camera's heeft [107]en werd gevolgd door een nog groter model, de Nintendo DSi XL , met een 90% groter scherm. [108] Verdere uitbreiding van de Nintendo DS-lijn, de Nintendo 3DS maakt gebruik van het proces van autostereoscopie voor het produceren van stereoscopische driedimensionaal effect zonder bril . [109] Uitgegeven aan belangrijke markten in 2011, verlieten de 3DS een trage start en misten aanvankelijk veel belangrijke functies die waren beloofd voordat het systeem werd gelanceerd. [110] Gedeeltelijk als gevolg van de trage verkopen daalde het aandeel van Nintendo in waarde. Latere prijsverlagingen en game-releases hielpen de verkoop van 3DS- en 3DS-software te stimuleren en het vertrouwen van investeerders in het bedrijf te verlengen. [111] Vanaf augustus 2013 was de 3DS de best verkopende console in de Verenigde Staten gedurende vier opeenvolgende maanden. [112]De Nintendo 3DS XL werd geïntroduceerd in augustus 2012 en bevat een 90% groter scherm, een SD-kaart van 4 GB en een langere levensduur van de batterij. In augustus 2013 heeft Nintendo de Nintendo 4DS , een versie van de 3DS zonder 3D-weergave , aangekondigd . Het heeft een lei-achtig ontwerp in tegenstelling tot het scharnierende, clamshell-ontwerp van zijn voorgangers. Een hardwarerevisie, New Nintendo 3DS , werd onthuld in augustus 2014. Het is geproduceerd in een standaardformaat en een groter XL-model; Beide modellen beschikken over geüpgradede processors en extra RAM, een eye-tracking-sensor om de stabiliteit van het autostereoscopische 3D-beeld, gekleurde gezichtsknoppen en near-field communicatieondersteuning voor native gebruik van Amiiboproducten te verbeteren. Het standaardformaat model heeft ook iets grotere schermen en ondersteuning voor accessoires voor frontjes.[113] Nintendo of America heeft verschillende spraakmakende marketingcampagnes gevoerd om zijn merk te definiëren en positioneren. Een van de eerste en meest blijvende slogans was "Nu speel je met power!", Eerst gebruikt om zijn Nintendo Entertainment System te promoten. [ nodig citaat ] Het paste de slogan aan om "SUPER-macht" voor het Super Nintendo-entertainmentsysteem, en "DRAAGBARE macht" voor de Game Boy op te nemen. [ Nodig citaat ] Zijn 1994 "Play It Loud!" campagne gespeeld op rebellie in de tienerleeftijd en een gespannen reputatie koesterden. [ nodig citaat ] Tijdens het Nintendo 64tijdperk, was de slogan "Get N of ga weg."[ nodig citaat ]Tijdens het GameCube-tijdperk, de "Who Are You?" suggereerde een link tussen de spellen en de identiteiten van de spelers. [ nodig citaat ] Het bedrijf promootte zijn Nintendo DS handheld met de slogan "Aanraken is goed." [ nodig citaat ] Voor Wii, gebruikten zij de slogan "Wii van zou willen spelen" om de console met de mensen te bevorderen die de spelen met inbegrip van Super Mario Galaxy en Super Paper Mario probeerden . De Nintendo 3DS gebruikte de slogan "Take a look inside". [ Nodig citaat ] De Wii U gebruikt de slogan "Hoe U volgende zal spelen."[ Nodig citaat ] DeNintendo Switch gebruikt de slogan "Switch and Play" in Noord-Amerika en "Speel overal, altijd en met iedereen" in Europa. [ nodig citaat ] Representatieve directeuren Shuntaro Furukawa , president [114] [115] Shigeru Miyamoto , Fellow bestuurders Shinya Takahashi, Senior Managing Executive Officer, General Manager van Entertainment Planning & Development , Supervisor van Business Development en Development Administration & Support Ko Shiota, Senior Executive Officer, General Manager van Platform Technology Development en Hardware Development Department Satoru Shibata, Senior Executive Officer, General Manager van Marketing and Licensing, verantwoordelijk voor de afdeling Advertising en Global Marketing Department Bestuurders (leden van de audit- en de toezichtcommissie) Naoki Noguchi Naoki Mizutani, externe directeur Katsuhiro Umeyama, externe directeur Masao Yamazaki, externe directeur Uitvoerende functionarissen Senior executive officers Shigeyuki Takahashi, General Manager van de Divisie Algemene Zaken Satoshi Yamato, president van de verkoop Hirokazu Shinshi, General Manager van Manufacturing Division Uitvoerende functionarissen Reggie Fils-Aimé , president en COO van Nintendo of America Yoshiaki Koizumi , plaatsvervangend algemeen directeur van de afdeling Entertainment Planning & Development Takashi Tezuka , Senior Officer van de afdeling Entertainment Planning & Development Hajime Murakami, General Manager van Finance Administration Division, Finance Department en Payment Services Management Department afdelingen Hoofdartikel: lijst met divisies van Nintendo De interne onderzoeks- en ontwikkelingsactiviteiten van Nintendo zijn onderverdeeld in drie hoofddivisies: Nintendo Entertainment Planning & Development (van EPD), de belangrijkste afdeling voor softwareontwikkeling van Nintendo, die zich richt op de ontwikkeling van videogames nl software ; Nintendo Platform Technology Development (van PTD), dat zich richt op thuis nl handheld video game consolehardware ontwikkeling; en Nintendo Business Development (of NBD), dat zich richt op het verfijn van de bedrijfsstrategie en verantwoordelijk is voor het toezicht op desmart device- afdeling van het bedrijf. Entertainment Planning & Ontwikkeling (EPD) De divisieNintendo Entertainment Planning & Developmentis de primaire afdeling voor softwareontwikkeling bij Nintendo, die in 2015 is overleden als een fusie tussen hun voormalige divisiesEntertainment Analysis & Development nl Software Planning & Development . Onder leiding van Shinya Takahashi heeft de divisie de grootste concentratie aan personeel in dienst. het bedrijf, met meer dan 800 ingenieurs en ontwerpers. De divisie bevindt zich voornamelijk in het centrale Kyoto R & D-gebouw, waar ze worden gecontroleerd door Katsuya Eguchi , en heeft ook een studio in Tokio onder toezicht van Yoshiaki Koizumi . Platform Technology Development (PTD) de Nintendo Platform Technology Development- divisie is een combinatie van de voormalige divisies Integrated Research & Development (van IRD) en System Development(van SDD) van Nintendo . Onder leiding van Ko Shiota is de divisie verantwoordelijk voor het ontwerpen van hardware en het ontwikkelen van Nintendo'sbesturingssystemen , ontwikkelaar en ontwikkelaar Nintendo Network . Bedrijfsontwikkeling (NBD) De Nintendo Business Development-divisie is op zoek gegaan naar Nintendo's zoektocht naar softwareontwikkeling voor slimme apparaten including mobiele telefoons nl tablets. Ze zijn verantwoordelijk voor het verfijn van het bedrijfsmodel van Nintendo voor de speciale activiteiten van het videogamesysteem en voor het ontwikkelen van de ontwikkeling van Nintendo voor slimme apparaten. Nintendo Co., Ltd. Nintendo Co., Ltd.. Het hoofdkantoor is gevestigd in Kyoto, Japan sinds het begin. Nintendo Co., Ltd. houdt toezicht op de wereldwijde activiteiten van de organisatie en beheert met name de Japanse activiteiten. De twee belangrijkste dochterondernemingen van het bedrijf, Nintendo of America en Nintendo of Europe, beheren respectievelijk hun activiteiten in Noord-Amerika en Europa. Nintendo Co., Ltd. [116] verhuisde van zijn oorspronkelijke Kyoto-locatie [c] [ waar? ] Naar een nieuw kantoor in Higashiyama-ku, Kyoto ,; [d] in 2000 werd dit het onderzoeks- en ontwikkelingsgebouw toen het hoofdkantoor verhuisde naar zijn huidige locatie in Minami-ku, Kyoto . [e] [117] Nintendo of America De Noord-Amerikaanse dochteronderneming van Nintendo is gevestigd in Redmond, Washington . Oorspronkelijk werkte het Amerikaanse hoofdkantoor met verkoop, marketing en reclame. Het kantoor in Redwood City , Californië leidt nu echter die functies. Het bedrijf heeft distributiecentra in Atlanta (Nintendo Atlanta) en North Bend, Washington ( Nintendo North Bend ). De Nintendo North Bend-faciliteit met een oppervlakte van 380.000 vierkante meter (35.000 m 2 ) verwerkt dagelijks meer dan 20.000 bestellingen aan Nintendo-klanten, waaronder winkels die naast consumenten die winkelen, Nintendo-producten verkopenNintendo's website. [118] Nintendo of America exploiteert ook twee winkels in de Verenigde Staten, Nintendo New York in Rockefeller Plaza , New York City , dat open is voor het publiek, en Nintendo Redmond , gevestigd op het hoofdkwartier van NOA in Redmond, Washington, dat is alleen toegankelijk voor werknemers van Nintendo en genodigden. Nintendo of America's Canadese filiaal, [119] Nintendo of Canada is gevestigd in Vancouver , British Columbia met een distributiecentrum in Toronto , Ontario . [ nodig citaat ]Het localisatieteam van Nintendo of America, genaamd Nintendo Treehouse , bestaat uit ongeveer tachtig medewerkers, die verantwoordelijk zijn voor het vertalen van tekst uit het Japans naar het Engels, het maken van video's en marketingplannen en ervoor zorgen dat Nintendo's games in een gepolijste staat worden uitgebracht. [120] Nintendo of Europe Nintendo's Europese dochteronderneming werd opgericht in juni 1990, [121] gevestigd in Großostheim , [122] in de buurt van Frankfurt , Duitsland. Het bedrijf verzorgt de activiteiten in Europa en Zuid-Afrika . [121] De vestiging van Nintendo of Europe in het Verenigd Koninkrijk (Nintendo UK) [123] verzorgt de activiteiten in dat land en in Ierlandvanuit het hoofdkantoor in Windsor , Berkshire. In juni 2014 startte NOE met een reductie- en consolidatieproces, met in totaal 130 ontslagen: de sluiting van haar kantoor en magazijn en de beëindiging van alle tewerkstelling in Großostheim; en de consolidatie van al deze operaties in, en beëindiging van enige werkgelegenheid op, haar locatie in Frankfurt. [124] [125] Nintendo Australië Hoofdartikel: Nintendo Australië Het Australische dochterbedrijf van Nintendo is gevestigd in Melbourne, Victoria . Het verzorgt de publicatie, distributie, verkoop en marketing van Nintendo-producten in Australië , Nieuw-Zeeland en Oceanië ( Cookeilanden , Fiji , Nieuw-Caledonië , Papoea-Nieuw-Guinea , Samoa en Vanuatu ). Het produceert ook een aantal Wii-spellen lokaal. Nintendo Australië is ook een externe distributeur van een aantal spellen van Rising Star Games , Bandai Namco Entertainment , Atlus , The Tetris Company , Sega,Koei Tecmo en Capcom . iQue Een Chinees samenwerkingsverband tussen haar oprichter, Wei Yen en Nintendo, produceert en distribueert officiële Nintendo-consoles en -games voor de Chinese markt op het vasteland, onder het merk iQue. De productopstelling voor de Chinese markt verschilt aanzienlijk van die voor andere markten. Nintendo's enige console in China is bijvoorbeeld de iQue Player , een aangepaste versie van de Nintendo 64. Het bedrijf heeft zijn modernere GameCube of Wii niet op de markt gebracht, hoewel een versie van de Nintendo 3DS XL in 2012 werd uitgebracht. van 2013 is het een 100% dochteronderneming van Nintendo. [126] [127] Nintendo of Korea De Zuid-Koreaanse dochteronderneming van Nintendo is opgericht op 7 juli 2006 en is gevestigd in Seoul. [128] In maart 2016 werd de dochteronderneming sterk ingekrompen vanwege een herstructurering van het bedrijf na analyse van de verschuivingen in de huidige markt, waarbij 80% van de werknemers werd ontslagen, terwijl slechts tien mensen overbleven , waaronder CEO Hiroyuki Fukuda. Dit had geen invloed op spellen die gepland waren voor release in Zuid-Korea, en Nintendo ging daar door zoals gewoonlijk. [129] [130] dochterondernemingen Hoewel het merendeel van de Research & Development in Japan wordt gedaan , zijn er enkele R & Dfaciliteiten in de Verenigde Staten en Europa die zijn gericht op de ontwikkeling van software- en hardwaretechnologieën die worden gebruikt in Nintendo-producten. Hoewel ze allemaal dochterondernemingen zijn van Nintendo (en dus de eerste partij), worden ze vaak externe bronnen genoemd als ze betrokken zijn bij gezamenlijke ontwikkelingsprocessen met de interne ontwikkelaars van Nintendo door de betrokken Japanse persoonlijkheden. Dit is te zien in verschillende "Iwata vraagt ..." interviews. [131] Nintendo Software Technology (NST) en Nintendo Technology Development (NTD) zijn gevestigd in Redmond, Washington , Verenigde Staten, terwijl Nintendo European Research & Development ( NERD ) is gevestigd in Parijs , Frankrijk, en Nintendo Network Service Database (NSD) is gevestigd in Kyoto , Japan . De meeste externe softwareontwikkeling voor externe partijen vindt plaats in Japan , aangezien de enige buitenlandse dochteronderneming Retro Studios is in de Verenigde Staten. Hoewel deze studio's allemaal dochterondernemingen van Nintendo zijn, worden ze vaak externe bronnen genoemd als ze worden betrokken bij gezamenlijke ontwikkelingsprocessen met de interne ontwikkelaars van Nintendo door de divisie Nintendo Entertainment Planning & Development (EPD). 1-UP Studio en Nd Cube bevinden zich in Tokio , Japan , terwijl Monolith Soft één studio heeft in Tokio en een andere in Kyoto . Retro Studios bevindt zich inAustin , Texas . Nintendo richtte naast The Creatures en Game Freak ook The Pokémon Company op om het merk Pokémon effectief te beheren . Op dezelfde manier werd Warpstar Inc. gevormd door een gezamenlijke investering met HAL Laboratory , die de leiding had over de Kirby: Right Back at Ya! geanimeerde serie. Gedurende vele jaren had Nintendo een beleid van strikte richtlijnen voor inhoud voor videospellen die op zijn consoles werden gepubliceerd. Hoewel Nintendo grafisch geweld toestond in zijn videospellen die in Japan werden uitgebracht, waren naaktheid en seksualiteit ten strengste verboden. Voormalig Nintendo president Hiroshi Yamauchigeloofde dat als het bedrijf kon de in licentie geven van pornografische games, imago van het bedrijf zou worden voor altijd bezoedeld. [132] Nintendo of America ging verder in die games die voor de Nintendo-consoles werden uitgebracht, konden geen naaktheid, seksualiteit, godslastering (inclusief racisme , seksisme of spotters ), bloed, grafische ofhuiselijk geweld , drugs , politieke boodschappen of religieuze symbolen (met uitzondering van wijdverbreide niet-religieuze religies, zoals het Griekse Pantheon ). [133] Het Japanse moederbedrijf was bezorgd dat het kan worden gezien als een "Japanse invasie" door Japanse gemeenschapsnormen voor Noord-Amerikaanse en Europese kinderen te forceren . Ondanks de strikte richtlijnen zijn er enkele uitzonderingen: Bionic Commando (hoewel swastika 's in de VSversie werden geëlimineerd), Smash TV en Golgo 13: Top Secret Episode bevatte menselijk geweld, waarbij de laatste ook impliciete seksualiteit bevatteen tabak gebruik ; River City Ransom en Taboo: The Sixth Sensebevatte naaktheid, en de laatste bevatte ook religieuze afbeeldingen, evenals Castlevania II en III . Een bekend neveneffect van dit beleid was de Genesis- versie van Mortal Kombat die meer dan het dubbele van de Super NES-versie verkocht, voornamelijk omdat Nintendo uitgever Acclaim had gedwongen om het rode bloed opnieuw te kleuren en eruit te zien als wit zweet en enkele van de meer bloederige afbeeldingen te vervangen in de release van het spel, waardoor het minder gewelddadig wordt. [134] Sega stond daarentegen toe dat bloed en gore in de Genesis-versie bleven (hoewel er een code nodig was om het gore te ontsluiten). Nintendo liet de Super NES-versie van Mortal Kombat II het volgende jaar ongecensureerd verzenden met een inhoudswaarschuwing op de verpakking. [135] In 1994 en 2003, toen de ESRB en PEGI (respectievelijk) systemen voor het beoordelen van videogames werden geïntroduceerd, koos Nintendo ervoor om het grootste deel van dit beleid af te schaffen ten gunste van consumenten die hun eigen keuzes maakten over de inhoud van de games die ze speelden. Tegenwoordig worden veranderingen in de inhoud van games voornamelijk gedaan door de ontwikkelaar van het spel of, soms, op verzoek van Nintendo. De enige duidelijke regel is dat ESRB AO-rated games geen licentie krijgen op Nintendo-consoles in Noord-Amerika [136], een praktijk die ook wordt afgedwongen door Sony en Microsoft , de twee grootste concurrenten in de huidige markt. Nintendo heeft sindsdien verschillende games voor volwassen inhoud op zijn consoles gepubliceerd, waaronder:Perfect Dark , Conker's Bad Fur Day , Doomand Doom 64 , BMX XXX , de Resident Evil- serie, Killer7 , de Mortal Kombat- serie, Eternal Darkness: Sanity's Requiem , BloodRayne , Geist , Dementium: The Ward ,Bayonetta 2 , Devil's Third en Fatal Frame: Maiden of Black Water . Bepaalde games zijn echter nog steeds aangepast. Bijvoorbeeld, Konami werd gedwongen om alle verwijzingen naar sigaretten in de 2000 te verwijderen Game Boy Colorspel Metal Gear Solid (hoewel de vorige NES-versie van Metal Gear en het daaropvolgende GameCubespel Metal Gear Solid: The Twin Snakes beide dergelijke verwijzingen bevatten, evenals Wiispel MadWorld ), en verminking en bloed uit de Nintendo 64- poortvan Cruis werden verwijderd 'n USA . [137] Een ander voorbeeld is in de Game Boy Advance-game Mega Man Zero 3 , waarin een van de bazen, Hellbat Schilt genoemd in de Japanse en Europese releases, omgedoopt werd tot Devilbat Schilt in de Noord-Amerikaanse lokalisatie . In Noord-Amerika releases van de Mega Man Zerospellen, vijanden en bazen gedood met een sabelaanval zouden geen bloed laten vloeien zoals in de Japanse versies. De release van de Wii ging echter gepaard met een aantal zelfs nog meer controversiële games, zoals Manhunt 2 , No More Heroes , The House of the Dead: Overkill en MadWorld , waarvan de laatste drie exclusief voor de console werden gepubliceerd. Licentie richtlijnen Nintendo of America had ook vóór 1993 richtlijnen die moesten worden gevolgd door zijn licentiehouders om games te maken voor het Nintendo Entertainment System , naast de bovenstaande inhoudsrichtlijnen. [132] Richtlijnen werden afgedwongen via de 10NES- lockout-chip. Het was licentiehouders niet toegestaan om dezelfde game voor een concurrerende console uit te brengen tot twee jaar voorbij waren. Nintendo zou beslissen hoeveel cartridges aan de licentienemer zouden worden geleverd. Nintendo zou beslissen hoeveel ruimte zou worden besteed aan artikelen, advertenties, enzovoort in het Nintendo Power- magazine. Er was een minimumaantal cartridges dat door de licentienemer bij Nintendo moest worden besteld. Er was een jaarlijkse limiet van vijf games die een licentiehouder voor een Nintendo-console mag produceren. [138] Deze regel is gemaakt om oververzadiging van de markt te voorkomen, wat heeft bijgedragen aan de Noord-Amerikaanse videogamecrash van 1983 . De laatste regel werd op een aantal manieren omzeild; Konami bijvoorbeeld, die meer games wilde produceren voor Nintendo's consoles, vormde Ultra Games en later Palcom om meer games te produceren als een technisch andere uitgever. [132] Deze benadeelde kleinere of opkomende bedrijven, omdat ze het zich niet konden veroorloven om extra bedrijven te starten. In een ander neveneffect hebben de uitvoerders van Square Co (nu Square Enix ) gesuggereerd dat de prijs van het publiceren van spellen op de Nintendo 64 samen met de mate van censuur en controle die Nintendo afdwong over zijn spellen, met name Final Fantasy VI , factoren waren bij het wisselen de focus op Sony's PlayStation console. [ nodig citaat ] In 1993 werd tegen Nintendo een class action zaak aan de kaak gesteld met beweringen dat hun lockoutchip oneerlijke handelspraktijken mogelijk maakte . De zaak werd afgehandeld, met als voorwaarde dat Californische consumenten recht hadden op een kortingsbon van $ 3 voor een spel van Nintendo's keuze. [139] Nintendo is gekant tegen emulatie door derden van zijn videogames en consoles, en verklaart dat dit de grootste bedreiging vormt voor de intellectuele eigendomsrechten van ontwikkelaars van videogames. [140] Echter, emulators zijn door Nintendo en gelicentieerde externe bedrijven gebruikt als een middel om oudere games opnieuw uit te brengen, met Virtual Console , die klassieke spellen opnieuw als gratis titels publiceerde, en met speciale consoles zoals de NES Mini en SNES Mini . [ nodig citaat ] Op 19 juli 2018 daagde Nintendo Jacob Mathias, de eigenaar van het ROM-beeld, aandistributiewebsites LoveROMs en LoveRetro, voor "brutale en massale inbreuk op de intellectuele eigendomsrechten van Nintendo." De gouden sunburst-zegel werd voor het eerst gebruikt door Nintendo of America en later Nintendo of Europe. Het wordt weergegeven op elke game, systeem of accessoire die is gelicentieerd voor gebruik op een van de consoles van videogames , waarmee wordt aangegeven dat de game door Nintendo op de juiste manier is goedgekeurd. Het zegel wordt ook weergegeven op elke door Nintendo gelicentieerde handelswaar, zoals ruilkaarten, spelgidsen of kleding, zij het met de woorden "Officieel Nintendo gelicentieerd product". [142] In 2008 noemde gameontwerper Sid Meier de Seal of Quality als een van de drie belangrijkste innovaties in de geschiedenis van videogames, omdat het hielp een standaard te stellen voor gamekwaliteit die consumenten tegen shovelware beschermde . [143] NTSC-regio's In NTSC- regio's is dit zegel een elliptische vuurwerkster met de naam "Official Nintendo Seal". Oorspronkelijk was het zegel voor NTSC-landen een grote, zwarte en gouden cirkelvormige vuurwerkstorm. De zegel luidt als volgt: "Dit zegel is uw garantie dat NINTENDO de kwaliteit van dit product heeft goedgekeurd en gegarandeerd." Dit zegel werd later gewijzigd in 1988: "goedgekeurd en gegarandeerd" werd veranderd in "geëvalueerd en goedgekeurd." In 1989 werd het zegel goud en wit, zoals het er nu uitziet, met een verkorte zin: "Official Nintendo Seal of Quality." Het werd in 2003 gewijzigd om "Official Nintendo Seal" te lezen. [142] De zegel luidt momenteel: [144] Het officiële zegel is uw garantie dat dit product is gelicentieerd of vervaardigd door Nintendo. Zoek altijd naar dit zegel bij het kopen van videospelsystemen, accessoires, games en gerelateerde producten. PAL-regio's In PAL- regio's is het zegel een cirkelvormige starburst die het 'Original Nintendo Seal of Quality' wordt genoemd. Tekst bij het zegel in het handboek van de Australische Wii : Dit zegel is uw garantie dat Nintendo dit product heeft beoordeeld en dat het voldoet aan onze normen voor uitmuntendheid op het gebied van afwerking, betrouwbaarheid en entertainment. Zoek altijd naar dit zegel bij het kopen van games en accessoires om volledige compatibiliteit met je Nintendo-product te garanderen. [145] Liefdadigheidsprojecten In 1992 heeft Nintendo samen met de Starlight Children's FoundationStarlight Fun Center mobiele entertainment, gebouwd en gebouwd in ziekenhuizen voorzien. [146] 1.000 Starlight Nintendo Fun Center-components werden tegen het einde van 1995 installatie. [146] Deze eenheden combineren verschillende vormen van multimedia-entertainment, inclusief gamen, en dienen als een afleiding om stemmingen op te vrolijken en het moreel van kinderen te ziekenhuisverblijven te verbeteren. [147] Milieurapport Nintendo is consequent gerangschikt als laatste in Greenpeace 's "Guide to Greener Electronics" vanwege het feit dat Nintendo informatie niet publiceerde. [148] Evenzo staan ze als laatste gerangschikt in de "Conflict Minerals Company Rankings" van het Enough Project vanwege de weigering van Nintendo om te reageren op meerdere verzoeken om informatie. [149] Net als veel andere elektronicabedrijven biedt Nintendo een terugname- recyclingprogramma waarmee klanten oude producten kunnen inzenden die ze niet langer gebruiken. Nintendo of America beweerde dat het in 2011 548 ton geretourneerde producten in beslag nam, waarvan 98% werd hergebruikt of gerecycled. [150] Handelsmerk Tijdens de piek van het succes van Nintendo in de videogamesector in de jaren negentig, werd hun naam alomtegenwoordig gebruikt om naar elke videogameconsole te verwijzen, ongeacht de fabrikant. Om te voorkomen dat hun handelsmerk generiek zou worden , pushte Nintendo het gebruik van de term "spelconsole" en slaagde erin om hun handelsmerk te behouden. [151] [152]
03 sep 1875 Ferdinand Porsche (Maffersdorf, 3 september 1875 – Stuttgart, 30 januari 1951) was een Oostenrijkse autobouwer. Porsche werd geboren in Maffersdorf in het toenmalig OostenrijkHongaarse Bohemen (tegenwoordig Vratislavice nad Nisou in Tsjechië). Hij was een pientere veelbelovende jongen en werd erfgenaam van de metaalsmederijen van zijn familie. Tot grote teleurstelling van zijn vader gaf Ferdinand weinig om het smeden van metaal. Zijn talent lag meer op het gebied van de mechanica. De ouders van Ferdinand stuurden hem naar de Keizerlijke Technische School in Reichenberg. Daar maakte hij kennis met elektriciteit en rond 1893 had hij een complete elektrische verlichting ontworpen en in zijn ouderlijk huis geïnstalleerd. Het werd echter door zijn vader vernield en weggegooid. Daarna zou Porsche voor verschillende autobedrijven werken, zoals Lohnerwerke, AustroDaimler, NSU, Zündapp en Daimler-Benz. Hierna richtte hij zijn eigen ontwerpstudio op. Vanwege zijn verdienste kreeg hij in 1917 een eredoctoraat van de Technische Hochschule Wien en het officierskruis in de Frans Jozef-orde. Porsche was de uitvinder van de hybride auto. Als erkenning voor de ontwikkeling van de tweeliter compressor Mercedes "Tipo Indy 2,0" die de Targa Florio won verleende de Technische Hochschule Stuttgart hem in 1924 de titel van doctoringenieur honoris causa. Ferdinand Porsche stond aan de wieg van Volkswagen en het automerk Porsche en behoorde tot de Oostenrijkse school van auto-ontwerpers. Hij ontving in 1938 de Nationale Duitse Prijs voor Kunst en Wetenschap, de "Duitse Nobelprijs" en de daaraan verbonden 100 000 Rijksmark. In de Tweede Wereldoorlog ontwierp Porsche een aantal tanks die geen van alle een succes waren, waaronder de enorme Maus. Daarnaast ontwierp hij ook militaire voertuigen die wél een succes waren, zoals de Kübelwagen, de Schwimmwagen e.d. Hij was lid van de Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij en de SS, hetgeen in 2013 na protesten leidde tot de verwijdering van zijn naam op borden in zijn geboorteplaats.[1] Ferdinand Porsche was de vader van Ferry Porsche en de grootvader van Ferdinand "Butzi" Porsche.
Een kentekenplaat, nummerplaat of nummerbord is een onderdeel van het kenteken van een voertuig. De kentekenplaat bevat een in een bepaald land uitgegeven unieke combinatie van letters en/of cijfers, aan de hand waarvan men de eigenaar van het voertuig kan traceren, alsmede de technische specificaties van het voertuig. Het monteren van een kentekenplaat op een motorvoertuig is vrijwel overal ter wereld verplicht. De afmetingen, kleurstelling en locatie van de kentekenplaten kan per land en per soort voertuig verschillen. Het aantal kentekenplaten op een auto is één (aan de achterkant) of twee (aan de voor- en aan de achterkant). Voor tweewielers is een enkele plaat meestal voldoende. Kentekenplaten hebben vaak een reflecterende achtergrond. Er zijn twee soorten systemen in zwang voor de toekenning van kentekens. Een systeem kent een nummer toe aan het voertuig, waar bij verkoop de gegevens van de eigenaar worden aangepast. In het andere systeem is het nummer gebonden aan de eigenaar en worden bij aanschaf van een nieuw voertuig de gegevens van het voertuig aangepast. Komt men met het voertuig in het buitenland, dan moet de kentekenplaat worden aangevuld met een landteken. Vanouds is dat een wit ovaal met daarin de landcode, bestaande uit een, twee of drie letters, aan de achterkant van het voertuig. Terwijl autofabrikanten bij het ontwerp zorgen voor ruimte voor de kentekenplaat, is er meestal geen plek voor het ovaal voorzien: het ovaal wordt ergens op de carrosserie geplakt. Merkwaardig is dat men op het ovaal vaak versieringen aantreft, hoewel die officieel niet geoorloofd zijn. In Europa wordt sinds het begin van de 21e eeuw een ander landteken toegepast: een strookje (meestal blauw) aan de linkerkant van de kentekenplaat (voor én achter), met daarop de nationale of Europese vlag en de landcode. Dit teken is ook in het binnenland verplicht. Het ovaal is niet meer nodig. Sommige Nederlandse nummerplaten hebben geen blauw strookje. Het gaat hier onder andere om de kleinere "Amerikaanse" platen, de blauwe platen van taxi's en oldtimers, de witte platen van fietsdragers en lichte aanhangwagens en de kleinere platen van bromfietsen (en dus ook snorfietsen en brommobielen). Het blauwe strookje ontbreekt soms ook op GV-platen. Heeft de nummerplaat geen blauw strookje, dan moet het voertuig in het buitenland het klassieke ovaal voeren. Het is eigenlijk niet geoorloofd een blauw strookje op de kentekenplaat te plakken (er zijn stickertjes te koop), hoewel er meestal genoeg ruimte voor is, want de hele nummerplaat moet zichtbaar blijven. In Afghanistan zijn de kentekens voor particulieren wit met zwarte letters, en er staat op uit welke stad c.q. streek de voertuigen afkomstig zijn. Het Albanees kenteken bestaat uit twee letters, gevolgd door vier cijfers en één letter. De zwarte letters en cijfers staan op een witte achtergrond. De eerste twee letters geven de regio aan waar het voertuig is ingeschreven, de regiocode voor Tirana is TR. Aan de linkerkant van het kenteken staat de Albanese vlag met daaronder de nationale code AL. In Albanië worden de kentekens uitgegeven door de regionale overheden. Een kentekenplaat uit Amerikaans-Samoa bestaat uit 4 cijfers, de naam van het eiland, en een straat waar de auto vandaan Andorra geeft sinds 1930 nummerplaten uit. Nummerplaten van Andorra uitgereikt tot ongeveer oktober 1970 bestaan uit 4 cijfers, nadien en tot 30 november 1989 bestaat de combinatie uit 5 cijfers. Vervolgens is men overgeschakeld op 1 letter gevolgd door 4 cijfers. De achtergrond is wit, met aan de linkerkant het wapen van Andorra. Onderaan de nummerplaat staan de woorden "Principat d'Andorra" in blauwe letters. In België heeft de witte kentekenplaat een rode letter-cijfercombinatie, bestaande uit ofwel: 1 letter en 4 cijfers, 2 letters en 3 cijfers, 3 letters en 3 cijfers of 3 letters en 4 cijfers. Het kenteken hoort in België niet bij het voertuig maar bij de eigenaar. Bij verkoop wordt de kentekenplaat verwijderd van het voertuig. Als een auto met Belgische niet-Europese nummerplaat de grens wil overschrijden, is een nationaliteitskenteken in de vorm van een zwarte B op een witte achtergrond verplicht. Als een auto een Europese nummerplaat heeft, dan hoeft een extra B-kenteken niet, aangezien die al op de nummerplaat gedrukt staat. Van 1951-1961 hadden kentekenplaten 1 letter en 4 cijfers in willekeurige volgorde; van 1962 tot 1971 was het een groepje van twee aaneengeschakelde letters en 3 cijfers in willekeurige volgorde; tussen 1971 en 1973 werden de 3 cijfers tussen de twee letters geplaatst en vanaf 1973 tot 2008 werden het drie letters gevolgd door 3 cijfers. In 2008 werd de combinatie omgedraaid, 3 cijfers gevolgd door 3 letters, omdat de vorige combinaties uitgeput waren. Met dit nieuwe systeem konden er opnieuw 17,5 miljoen (10 × 10 × 10 × 26 × 26 × 26) combinaties gevormd worden (afgezien van de combinaties die scheldwoorden, politieke partijen en andere verboden combinaties vormen). Op 16 november 2010 werd het eerste Europese model uitgereikt. Dit model heeft als combinatievolgorde 1 cijfer, drie letters en drie cijfers. In Canada heeft elke provincie zijn eigen kentekenplaten, herkenbaar aan een eigen kleur en logo, met bovenaan de plaat de naam van de provincie en onderaan de slogan van die provincie. Op de kentekenplaat wordt in sommige provincies tevens een keuringssticker geplakt. De kentekenplaat wordt, behalve in Newfoundland en Labrador, aan een persoon uitgereikt en kan dus overgaan op een andere auto. Op Cuba heeft elke provincie tot mei 2013 zijn eigen kentekenplaten. Vanaf mei 2013 zijn er nieuwe witte kentekenplaten ingevoerd, die de oude gekleurde kentekenplaten gaan vervangen. oud nieuw Chinese kentekenplaten volgen de standaard GA36-2007 die in 2007 is geïmplementeerd, en zijn blauw met links een Chinees karakter dat een afkorting is voor de provincie waar de auto is geregistreerd, gevolgd door een enkele Latijnse letter die de stad vertegenwoordigt (vaak staat A voor de hoofdstad, B voor de hierna belangrijkste stad, C voor de daaropvolgende, etc.), waarna een willekeurige letter/cijfercombinatie volgt. De kentekens worden uitgereikt door het Voertuigbeheerbureau, dat onder het Ministerie van Publieke Veiligheid valt. Motoren en grote of speciale voertuigen zoals bussen hebben een gele kentekenplaat, auto's vallend van diplomaten en buitenlanders hebben zwarte kentekenplaten. Hong Kong en Macau reiken zelfstandig kentekens uit en volgen dus andere standaarden Het kenteken in Cyprus bestaat uit 2 verschillende kentekenplaten. Een witte kentekenplaat aan de voorzijde en een gele kentekenplaat aan de achterzijde. Dit is net als in Groot Brittannië. Hieruit is duidelijk te zien dat het vroeger een Engelse kolonie was. De Huurauto's hebben een rood kenteken. Op de nieuwe kentekenplaten aan de Griekse zijde staat CY met de Europese vlag. Het verschil met Noord-Cyprus is, dat de gewone kentekenplaten een rode rand hebben, en de kentekenplaten van de huurauto's rood zijn, met een witte rand. Het Deens kenteken bestaat normaal gezien uit twee letters en vijf cijfers. De zwarte letter- en cijfercombinatie staat in een rood kader op een witte achtergrond. In Denemarken worden geen regionale codes gebruikt; men kan de herkomst van een wagen dus niet aflezen van het kenteken. De cijfercombinatie vertelt wel meer over het voertuigtype. Enkele voorbeelden: 10 000-18 999 Motorfietsen 20 000-75 999 Auto's 76 000-77 999 Diplomatiek korps 78 000-97 999 Bestelwagens, bussen en zware vrachtwagens 98 000-99 999 Taxi's Een Duits kenteken begint met een lettercode die het registratiedistrict waar het voertuig geregistreerd staat aangeeft. Deze code is minimaal 1 letter en maximaal 3 letters lang. Veelal bestaat de mogelijkheid de daaropvolgende letter- en cijfercombinatie (een of twee letters en maximaal vier cijfers) zelf te kiezen, voor zover deze nog niet uitgegeven is en ook niet voor motoren gereserveerd is. Deze combinatie kan dan voor een maand worden gereserveerd. Het toekennen van deze combinatie is altijd onder voorbehoud van goedkeuring door de bevoegde instantie. Een Estisch kenteken bestaat uit drie cijfers en drie letters. De zwarte cijfer- en lettercombinatie staat op een witte reflecterende achtergrond. In Estland wordt de combinatie niet willekeurig gekozen; er bestaan regionale codes. Men kan de herkomst van een wagen dus aflezen van het kenteken. Een Fins kenteken bestaat uit drie letters en drie cijfers. De zwarte letter- en cijfercombinatie staat op een witte reflecterende achtergrond. In Finland wordt de combinatie sinds 1989 willekeurig gekozen; er bestaan er geen regionale codes. Men kan de herkomst van een wagen dus niet aflezen van het kenteken. De vooropgestelde maten van de Finse kentekenplaten zijn 118 mm × 442 mm of 200 mm × 256 mm. Een kenteken uit Åland heeft een afwijkende vormgevi Sedert 15 april 2009 bestaat een kenteken uit twee letters, drie cijfers, twee letters. De huidige Griekse nummerplaten bestaan uit een combinatie van 3 letters gevolgd door 4 cijfers. Er worden uitsluitend letters gebruikt die zowel in het Grieks- als Latijns alfabet herkenbaar zijn Een Brits kenteken bestaat uit twee letters, twee cijfers en drie letters. De zwarte letter- en cijfercombinatie staat aan de achterzijde van het voertuig op een gele reflecterende achtergrond en vooraan op een witte reflecterende achtergrond. In Groot-Brittannië wordt de combinatie niet willekeurig gekozen; er bestaan regionale codes. De cijfers geven bovendien aan hoelang de wagen al in gebruik is. Men kan de herkomst en leeftijd van een wagen dus aflezen van het kenteken. Registraties in de eerste helft van 2003 dragen het nummer 03 en registraties in de tweede helft krijgen 53, zo ook 04 en 54, 05 en 55 enz. De eerste letter Y duidt op Yorkshire. Men kan ook een eigen unieke combinatie kopen en (eventueel met winst) doorverkopen, bijvoorbeeld BOND 007. Commerciële websites bemiddelen daarin. In plaats van de blauwe band met de vlag van de Europese Unie en daaronder de landcode GB is het toegestaan om een vlag van Engeland, Schotland of Wales te voeren met de afkorting van het land in plaats van de letters GB. De kentekenregistratie vindt plaats door de DVLA (Driver and Vehicle Licensing Agency). De kentekens uit Gibraltar zijn gelijk aan de Britse kentekens, echter links op de plaat, onder de vlag van de Europese Unie, staat GBZ. Dit komt doordat Gibraltar niet bij Groot Brittannië hoort, maar wel onder de Britse kroon valt. Een kenteken uit Gibraltar bestaat uit een combinatie van de letter 'G' met vier cijfers en sinds 2001 gevolgd door een serieletter. De letters en cijfers zijn zwart op een gele achtergrond. Vanouds zijn de kentekenplaten op Guernsey zwart met witte letters, echter de laatste jaren kan men zijn eigen kentekenplaat ontwerpen. Dit komt doordat het eiland niet bij Groot-Brittannië hoort, maar wel onder de Britse kroon valt. Op het eiland Man h net zoals in Groot-Brittannië, witte kentekenplaten voor en gele platen achter. Op de huidige platen staat aan de linkerzijde GBM, op oudere platen staat MAN. Dit omdat het eiland niet bij Groot-Brittannië hoort, maar wel onder de Britse kroon valt. De kentekenplaten in Jersey zijn gelijk aan die in Groot-Brittannië, wit van voren en geel van achteren. Het verschil is dat het wapen van Jersey er op staat en de letters GBJ. Dit omdat het eiland niet bij Groot-Brittannië hoort, maar wel onder de Britse kroon val Op de oude Hongaarse kentekenplaten staat links de Hongaarse vlag met de letter H, op de nieuwe kentekenplaten de Europese vlag met de letter H. Een Iers kenteken begint met twee of drie cijfers, gevolgd door een of twee letters en daarna nog maximaal zes cijfers. De eerste cijfers geven aan wanneer het kenteken uitgegeven is. Van 1987 tot en met 2012 waren dat twee cijfers: de laatste twee cijfers van het jaartal. Sinds 2013 staat daar nog een 1 of een 2 achter, die aangeeft of het kenteken in de eerste of de tweede helft van het jaar uitgegeven is. Er wordt beweerd dat het extra cijfer onder meer toegevoegd werd om te voorkomen dat kentekens met het ongeluksgetal 13 zouden beginnen.[1] De letter(s) staan voor de county. Het kenteken 09-MN-488 is het 488e kenteken dat in 2009 uitgegeven werd in County Monaghan. Een IJslands kenteken bestaat uit drie letters en twee cijfers. Kentekens die werden uitgereikt voor juni 2007 bestaan uit twee letters en drie cijfers. De blauwe letter- en cijfercombinatie staat in een blauw kader op een witte reflecterende achtergrond. In IJsland wordt de combinatie willekeurig gekozen; er bestaan geen regionale codes. Men kan de herkomst van een wagen dus niet aflezen van het kenteken. Het kenteken bevat wel een sticker met daarop het jaar waarop het voertuig naar de keuring is geweest, het laatste cijfer heeft aan in welke maand dat is gebeurd: 1 = januari, 2 = februari enz. Kentekens die na april 2004 zijn uitgereikt hebben aan de linkerkant de IJslandse vlag met daaronder de landcode IS. Naast oudere kentekens moest de gebruiker zelf een sticker met de nationale vlag en de landcode plakken. Een Italiaans kenteken bestaat uit een zwarte cijfer- en lettercombinatie op een witte achtergrond. De kentekenplaat van een auto bestaat uit vier letters en drie cijfers in de vorm AA 999 AA. Motoren en opleggers hebben een kentekenplaat met twee letters en vijf cijfers in de vorm AA 00000. Aan de linkerkant staat een blauwe band met de vlag van de Europese Unie en daaronder de landcode I. Aan de rechterkant staat eveneens een blauwe band met daarin een gele cirkel met het jaar van registratie. Het is niet verplicht de tweeletterige provinciecode in de rechterband te voeren, maar deze is aanwezig op 90% van de kentekens. De provinciecodes zijn doorgaans in hoofdletters van gelijke grootte, maar er zijn uitzonderingen. Op kentekens van de autonome provincie Trente, de autonome provincie Valle d'Aosta en de autonome provincie Bolzano-Alto Adige is de tweede letter kleiner met daarboven het provinciale wapen. Op kentekens uit de hoofdstad Rome wordt de tweelettercode vervangen door " Een Liechtensteins kenteken bestaat uit twee letters en vier tot vijf cijfers. De witte letter- en cijfercombinatie staat op een zwarte achtergrond. Tussen de letters en cijfers staat het wapenschild van Liechtenstein. Wegens de beperkte oppervlakte van het land worden in Liechtenstein ook geen regionale codes gebruikt; de cijfers worden altijd voorafgegaan door de letters FL (Fürstentum Liechtenstein). In Litouwen bestaat het kenteken uit 3 letters gevolgd door 3 cijfers. Tot eind april 2004 gebruikte men aan de linkerkant de afkorting LT met de nationale kleuren (zie afbeelding links van de tekst), sinds 1 mei 2004 wordt het Europese logo gebruikt. Het voorste en achterste kenteken zijn identiek; ze dienen beiden een geldige zegel in verband met technische keuring te hebben Een Luxemburgs kenteken bestaat uit één of twee letters en vier cijfers of uit vier of vijf cijfers zonder letters. In Luxemburg wordt de combinatie willekeurig gekozen; er bestaan geen regionale codes. Men kan de herkomst van een wagen dus niet aflezen van het kenteken. De zwarte letters staan op een gele reflecterende achtergrond. Aan de linkerkant van het nummerbord staat het EU-logo met daaronder de landcode L. De SNCT (Société Nationale de Contrôle Technique) die instaat voor de technische controle van voertuigen is ook verantwoordelijk voor de uitgave van kentekens in Luxemburg. De kentekenplaat uit Macedonië is een witte plaat met 2 rode horizontale strepen en zwarte tekens, bestaande uit 2 letters, 3 cijfers horizontale streep en 2 letters. Mexicaans kenteke In Monaco bestaat de combinatie van de nummerplaat uit 1 letter gevolgd door 3 cijfers, of uit 4 cijfers. Bovendien bestaat de mogelijkheid een gepersonaliseerde nummerplaat te bestellen. Nederland was het derde land ter wereld waar de kentekenplaat werd ingevoerd, maar was wel het eerste land met nationale registratie. Het eerste kenteken, nummer 1, werd uitgegeven aan de Zoutkamper J. van Dam, die een auto had van eigen fabricaat. Zijn broer had nummer 2. Deze auto's waren gemaakt door de Groninger Motorrijtuigen Fabriek. Er is een foto van de auto bewaard gebleven. In Nederland had de kentekenplaat van 1951 tot en met 2004 een zesdelige combinatie van cijfers en letters, verdeeld in drie groepen van twee (bijvoorbeeld DK-66-24). In 2007 verscheen voor het eerst een combinatie van achtereenvolgens twee cijfers, drie letters en één cijfer (01-GBB-1). Op 19 mei 2008 werd deze combinatie ook ingevoerd voor auto's in particulier bezit. Zie verder Nederlands kenteken voor de combinaties. Van 1905 tot en met 1951 kon in Nederland aan de hand van het kenteken afgeleid worden uit welke provincie de auto afkomstig was. Sinds 1951 is de cijfer-lettercombinatie in Nederland echter onafhankelijk van de plaats waar de eigenaar woont. In Nederland is het kenteken gekoppeld aan het voertuig. De afmeting van de plaat is gestandaardiseerd en voor een personenauto meestal 520×110 mm. Achterop bestelbusjes ziet men vaak platen met twee regels, 340×210 mm. Amerikaanse platen zijn kleiner en daardoor heeft een auto van Amerikaans fabricaat vaak geen ruimte voor zo'n plaat. Deze auto's mogen platen van 310×110 mm voeren. De plaat achterop een motorfiets meet 210×143 mm. Het Noors kenteken bestaat uit twee letters en vijf cijfers. De zwarte letter- en cijfercombinatie staat op een witte achtergrond. In Noorwegen duiden de letters van het kenteken de regio aan waar de wagen het eerst geregistreerd is. Het kenteken behoort tot de auto en blijft ook na het veranderen van eigenaar bij hetzelfde voertuig horen. In het midden van het kenteken diende de eigenaar een sticker van de belastingen aan te brengen die jaarlijks moest worden vervangen. Sinds 2012 echter is dit stickerplakken niet meer van toepassing vanwege de invoering van een geautomatiseerd controlesysteem. De Noord Koreaanse nummerplaten zijn wit met Koreaanse tekens. De Oostenrijkse nummerplaten zijn wit met zwarte letters en aan de onder- en bovenkant een rood randje. Na de districtscode van 1 of 2 letters (bijvoorbeeld 'Im' (Imst)) volgt het wapen van het Bundesland met daaronder de naam. Daarna volgt een willekeurige code (cijfers en letters) die zelf bepaald mag worden, wat rond de 200 tot 300 euro kost. Als men een andere auto koopt mag men het oude kenteken op de nieuwe auto zetten. Ook mag men 1 kenteken hebben als men 2 of meer auto's heeft. Dan moet er dus steeds gewisseld worden van kenteken. Het Pools kenteken bestaat uit twee of drie letters gevolgd door twee cijfers en nog eens twee letters. De zwarte letter- en cijfercombinatie staat op een witte achtergrond. Bij Poolse kentekens staat de eerste letter voor het woiwodschap (hier E voor het woiwodschap Lódz), de volgende een of twee letters staan voor de stad of de powiat (hier RA voor Radomsko). De politie heeft een eigen kentekenreeks, beginnend met de letters HP. Sinds 2 mei 2006, na de toetreding van Polen tot de Europese Unie, staat aan de linkerkant van het kenteken het EU-logo met daaronder de landcode PL. Vanaf 1937 tot 1992 bestond de Portugese nummerplaat uit een combinatie van 2 letters, 2 cijfers gevolgd door 2 cijfers. De nummerplaat had een zwarte ondergrond met witte tekens. Sedert maart 1992 werd het Europese kenteken uitgebracht, met zwarte tekens op een witte ondergrond. Tevens werd de letter P en het europese symbool aangebracht aan de linkerkant van de nummerplaat en werd de combinatie gewijzigd in 2 cijfers gevolgd door 2 cijfers en 2 letters. Sinds 1998 is er een gele balk aan de rechterkant toegevoegd waarin boven het jaar en onder de maand van de eerste ingebruikname van het voertuig vermeld staat. In 2005 werd de combinatie gewijzigd in 2 cijfers, 2 letters en 2 cijfers. In Roemenië beginnen de kentekens met 1 of 2 letters, waaraan te zien is uit welke omgeving ze vandaan komen Het Russische particuliere kenteken is een witte kentekenplaat met daarop in het zwart een kleine letter gevolgd door drie cijfers en ten slotte twee letters. Daarna komt een blauw vakje waar de vlag van Rusland, met daarvoor RUS instaat. Daarboven staat het regionummer. Voor grote steden zoals Moskou of Sint-Petersburg worden meerdere regionummers Een Slowaaks kenteken voor motorvoertuigen (Slowaaks: evidencné císlo) bestaat uit twee letters voor de okres (district), gevolgd door een liggend streepje en een combinatie van drie cijfers en twee letters. De letters Q en W worden hierbij niet gebruikt. In elke okres worden de lettercombinaties oplopend uitgegeven, waarbij de eerste voertuigserie AA is, en de eerste aanhangerserie YA. Het Spaanse kenteken bestaat uit vier cijfers en drie letters. De zwarte cijfers en letters staan op een witte achtergrond. In 2000 werd het provinciale systeem afgeschaft; sindsdien is niet meer te zien in welke provincie een voertuig geregistreerd is. Bij kentekens die werden uitgegeven tussen 1910 en 2000 was dit wel het geval. Merkwaardig is dat de volgorde van letters en cijfers niet van belang is. Wordt een kentekenplaat van twee regels gebruikt, dan zet men de letters op de bovenste en de cijfers op de onderste regel. Dit is dus officieel hetzelfde kenteken. Er zijn provincies met twee provinciecodes. Deze zijn ontstaan doordat aan de streektaal de voorkeur werd gegeven boven het Castiliaans. De oudere kentekens hebben de Castiliaanse provinciecode, maar de code kan zonder bezwaar veranderd worden als er nieuwe kentekenplaten worden aangeschaft met hetzelfde kenteken Een Tsjechisch kenteken bestaat uit een cijfer, een letter en een cijfer of een letter, gevolgd door nog eens vier cijfers. De letter geeft de regio (Kraj) aan. Zo geeft de letter A aan dat het voertuig is geregistreerd in de hoofdstad Praag. De zwarte letter- en cijfercombinatie staat op een witte achtergrond. Sinds 2004, na de toetreding van Tsjechië tot de Europese unie, staat aan de linkerkant van het kenteken het EU-logo met daaronder de landcode C De kentekenplaat van Turkije is een rechthoekige plaat gemaakt van aluminium. Aan de linkerkant staat de landcode, TR. De tekst op de plaat is zwart op een witte achtergrond bij burgervoertuigen en wit op een zwarte achtergrond bij officiële voertuigen. Het kenteken bestaat uit cijfers en letters. Het kenteken begint (gewoonlijk) met een cijfercode die de provincie waar het voertuig geregistreerd staat aangeeft. Deze code bestaat uit 2 cijfers tussen 01 en 8 In de Verenigde Staten heeft elke staat zijn eigen kentekenplaten Elke provincie in Zuid-Afrika heeft zijn eigen kentekenplaten. Zuid-Koreaanse kentekens hebben net als Noord-Koreaanse kentekens letters uit het Hangul-schrift, met 6 cijfers (de eerste 2 cijfers staan voor het soort vervoer, de overige 4 zijn verschillend). Het Zweeds kenteken bestaat uit drie letters en drie cijfers. De zwarte letter- en cijfercombinatie staat op een witte achtergrond. In Zweden bestaan geen regionale codes, maar het laatste cijfer geeft aan in welke maand het voertuig naar de keuring moet. Politievoertuigen, brandweerwagens en lijnbussen gebruiken hetzelfde soort kentekens als gewone auto's. Taxi's en militaire voertuigen hebben wel speciale kentekens. Het kenteken behoort tot de auto en blijft ook na verandering van eigenaar bij hetzelfde voertuig horen. Tot 1 januari 2010 bevatte de kentekenplaat in het midden een verplichte sticker als bewijs van betalen van de jaarlijks af te dragen belastingen. Deze sticker moest jaarlijks worden vervangen. Het stickersysteem wordt niet meer gebruikt en op nieuw gedrukte kentekenplaten worden de letters dichter op elkaar gezet, om zo het gat in het midden op te vullen Het Zwitserse kenteken bestaat uit twee letters en tot zes cijfers. De twee letters geven het kanton aan waar de wagen staat geregistreerd (op de afbeelding Zürich). De zwarte letter- en cijfercombinatie staat op een witte achtergrond. Aan de linkerkant van het kenteken staat een schild met de Zwitserse vlag en aan de rechterkant een schild van het kanton. Bij officiële voertuigen wordt de tweeletterige code vervangen door de letter A (federale administratie), P (publieke diensten) of M (militaire voertuigen). Het kenteken hoort in Zwitserland niet bij het voertuig maar bij de eigenaar. Bij verkoop wordt de kentekenplaat verwijderd van het voertuig. Een eigenaar die verschillende auto's in zijn bezit heeft mag de kentekenplaat om beurt aan al zijn auto's bevestigen
02 sep 1964 Keanu Charles Reeves (Beiroet, Libanon, 2 september 1964) is een Canadees filmacteur. Zijn voornaam betekent "koele wind over de bergen" in het Hawaïaans. Zijn vader is afkomstig uit Hawaï en zijn moeder is Brits. Ze ontmoetten elkaar in een periode dat ze allebei in Libanon werkten. Reeves groeide op in Toronto. In een tijdspanne van vijf jaar bezocht hij liefst vijf middelbare scholen, waaronder de 'Etobicoke School of the Arts', waar hij later werd weggestuurd. Schertsend zegt Reeves weleens dat hij werd weggestuurd omdat hij volgens eigen zeggen te viezig en onstuiming zou zijn en te veel in het rond rende[bron?]. Ook lijdt Reeves aan dyslexie. Zijn eerste succes was in de film River's Edge (1987), maar zijn eerste grote rol was in de ijshockeyfilm Youngblood met Rob Lowe. De rol die hem wereldwijd populair maakte was die van Ted in Bill and Ted's Excellent Adventure uit 1989. Hij speelde samen met Charlize Theron en Al Pacino in The Devil's Advocate. Later speelde hij samen met Charlize Theron in Sweet November. Tegenwoordig is hij bekend door zijn hoofdrol in de sciencefictionfilmtrilogie The Matrix, waarmee hij meer dan 200 miljoen dollar verdiende, wat hem de bestbetaalde acteur aller tijden maakt. Reeves kreeg op 31 januari 2005 een ster op de Hollywood Walk of Fame. In 2012 verscheen de documentaire Side by Side, die Reeves produceerde en waarvoor hij verschillende interviews afnam, waarin verschillende regisseurs als James Cameron en Martin Scorsese spreken over de geschiedenis van de digitalisering van de film. Reeves' regiedebuut, Man of Tai Chi, ging in 2013 in première, ook acteert hij in de film. Hoewel hij aanspraak zou kunnen maken op een Amerikaanse, Britse of Libanese nationaliteit is Reeves officieel een Canadees. Na de scheiding van zijn ouders in 1966 emigreerde zijn moeder namelijk met de kinderen naar Toronto. Reeves speelde in 1991 ook in de destijds zeer populaire video-clip van Paula Abdul met de titel Rush, Rush. Reeves is basgitarist in de band Dogstar. Reeves kreeg in 1992 een MTV Movie Award voor meest begeerde man, voor zijn acteerprestatie in Point Break Reeves wordt genoemd in de aflevering Best Friends Forever van de animatieserie South Park, waar hij wordt vergeleken met een redder van het universum. Reeves' zus Kim is geboren in Sydney, Australië. Kim Reeves lijdt al geruime tijd aan leukemie en woont op het Italiaanse eiland Capri. Reeves' toenmalige vriendin Jennifer Syme (overleden in 2001 bij een auto-ongeluk) beviel in december 1999 van een doodgeboren dochter, Ava Archer Syme-Reeves. The Matrix is een Amerikaanse sciencefictionfilm uit 1999, onder regie van de Wachowski's. The Matrix is het eerste deel uit een trilogie. De andere twee delen zijn The Matrix Reloaded en The Matrix Revolutions. Alle delen zijn uitgegeven door Warner Bros. Thomas A. Anderson is programmeur bij een softwareontwikkelaar en heeft een illegale parttime bijverdienste onder het hackeralias "Neo". Neo wordt gecontacteerd door een groep 'rebellen' onder leiding van Morpheus. Deze onthult aan Neo dat de wereld waarin hij leeft een schijnwereld is die zij benoemen als "de Matrix". De Matrix is in werkelijkheid een computersimulatievan de wereld zoals deze was in 1999, gemaakt om mensen onder controle te houden. Morpheus geeft Neo de keuze om uit de Matrix te ontsnappen naar de "echte wereld", of onwetend terug te keren en er te blijven. De "echte wereld" is in de toekomst, hoewel niemand weet welk jaar het is. Wat Morpheus wel weet is dat ergens in de 21e eeuw kunstmatige intelligentie werd uitgevonden die de macht van de mensheid uiteindelijk overnam. Mensen dienen nu als herbruikbare energiebron voor de machines. De Matrix is een illusie om hen onwetend en kalm te houden. Neo wordt door de energiecentrale uitgespuwd in de 'echte wereld' en door de bemanning van de Nebuchadnezzar (het schip van Morpheus) opgepikt. In ijltempo wordt hij opgeknapt en opgeleid. De Matrix is namelijk geen foutloze simulatie en sommige regels in de programmatuur kunnen uitgebuit worden. Dit is essentieel, want de Matrix wordt bewaakt door Agenten, intelligente programma's die overal kunnen opduiken en functioneren als een soort antivirus om onregelmatigheden op te sporen en te elimineren. Agent Smith is de belangrijkste van deze 'antivirussen' en de gevaarlijkste tegenstander van Neo en de rebellen. Tijdens zijn verblijf op het schip krijgt Neo een goede band met Trinity. Morpheus gelooft dat Neo "de Ware" is (Engels: 'the One', anagram van 'Neo'), diegene van wie voorspeld is dat hij de oorlog tussen de mensheid en de machines tot een eind kan brengen. Om dat zeker te weten moet echter "het Orakel" geraadpleegd worden, dit is een oude vrouw die in de Matrix leeft. Cypher, ook ooit door Morpheus "bevrijd" maar beu in de "echte wereld" te leven, heeft hen echter verraden aan de Agenten. Voor de bemanning de Matrix weer kan verlaten, wordt Morpheus gevangengenomen. Alleen Neo en Trinity slagen erin levend terug te keren uit de Matrix. Daar zetten ze een onmogelijke reddingsmissie op touw. Hoofdrolspelers Keanu Reeves (Neo, Thomas Anderson) Laurence Fishburne (Morpheus) Carrie-Anne Moss (Trinity) Hugo Weaving (Agent Smith) Joe Pantoliano (Cypher) Gloria Foster (the Oracle) Het thema van de film: 'is de wereld een illusie?' is al een oude vraagstelling in de filosofie. Plato besteedde hier al aandacht aan in zijn allegorie van de grot. Ook zijn er al eerder films over deze vraagstelling gemaakt. Welt am Draht (Wereld aan een draad), een tweedelige sf-film, was te zien op de Duitse televisie in 1973. De film is geregisseerd door Rainer Werner Fassbinder en is gebaseerd op het boek Simulacron-3, ook uitgegeven als Counterfeit World van de Amerikaanse sfschrijver Daniel F. Galouye uit 1964. Het verhaal gaat over een personage dat er naar langzaam achter komt dat zijn wereld een illusie is en in werkelijkheid een geavanceerde alle zintuigen omvattende simulatieof virtual reality is in een computer en hij probeert hieruit te ontsnappen. Zijn wereld blijkt slechts een van vele simulaties te zijn, en de vraag rijst of de wereld die de simulaties heeft gecreëerd niet zelf ook een simulatie is. De film werd opnieuw gemaakt in 1999 in Hollywood onder de titel The Thirteenth Floor. Neo krijgt de keuze een rode pil te slikken en uit de matrix gewekt te worden, of een blauwe pil te slikken en alles van zijn ontmoeting te vergeten. Deze gebeurtenis begint in de westerse maatschappij een spreekwoordelijke betekenis te krijgen: ook buiten de context van de film wordt "rode pil" gebruikt als een symbool voor ontwaken uit illusies. Het idee achter de Matrix is gebaseerd op het jodendom, het gnosticisme, het boeddhisme en westerse filosofen als Plato. Een kenmerkende overeenkomst tussen de thematiek van de Matrix en het denken binnen het boeddhisme is het bestaan van een echte (goddelijke) en een schijnwereld (Maya) (zie ook hindoeïsme). Zoals een slaper zijn droom beleeft, zo bestaat het aardse leven in het goddelijke. De naam Morpheus (in de Griekse mythologie de god van de dromen) is dan ook niet toevallig gekozen. De overeenkomsten tussen de Matrix en het jodendom ligt met name in de keuze bewust (rode pil) of onbewust (blauwe pil) te leven of in een illusie. Het jodendom beschrijft het onbewuste messiasschap van de Messias. Oracle: So, what do you think? You think you're the One? Neo: I don't know. De Joodse Messias is een mens met zijn falen en twijfels De Matrix is een praktisch voorbeeld van René Descartes' beroemde stelling: Cogito ergo sum ('Ik denk, dus ik ben'). Namelijk dat je altijd en alleen zeker kunt zijn van je eigen bestaan maar dat al het andere een illusie kan zijn. De stelling van Descartes is dan ook de filosofische grond waar de film The Matrix op is gebaseerd. De invloeden van Plato zijn te zien als Neo uitgeplugd en bevrijd wordt, en voor het eerst de waarheid ontdekt. Plato beschrijft de filosoof als iemand die zich kan bevrijden, omdraaien en de waarheid kan zien (allegorie van de grot). Eerst zal het licht van de zon (de waarheid) hem verblinden (het zal hem pijn doen aan de ogen). Bij Neo is dit precies hetzelfde. Hij grijpt naar zijn ogen, en moet overgeven Het idee van de Matrix komt ook overeen met het filosofische gedachte-experiment waarbij hersenen in een vat worden geplaatst en aangesloten op een krachtige computer. De hersenen beleven als het ware een simulatie die in feite niet bestaat maar alleen geproduceerd wordt door een computer. De Matrix is geïnspireerd door cyberpunk-verhalen zoals Neuromancer van William Gibson. Ook de term "de Matrix" is waarschijnlijk aan deze roman ontleend. Er zijn verschillende definities voor het woord matrix. Ten eerste kan een matrix omschreven worden als een moederweefsel waaruit een orgaan, tumor of ander weefsel ontstaat. Ten tweede kan het omschreven worden als de plaats van oorsprong. Beide definities kunnen verwijzen in de film naar de cocons waar de mensen in vast zitten en opgroeien. Een derde definitie van het woord matrix is in zijn algemeenheid een twee-dimensionaal stelsel dat een belangrijk wiskundig hulpmiddel is voor het oplossen van stelsels van vergelijkingen. In de elektronica wordt dit begrip gebruikt voor het aanduiden van een schakeling, die bestaat uit x horizontale lijnen en y verticale lijnen en waartussen op bepaalde kruispunten verbindingen worden aangeduid. In de film ziet Neo verscheidene keren de virtuele wereld als een aaneenschakeling van getallen in drie dimensies. Hij ziet dan eigenlijk het informaticaprogramma die de machines gebruiken om de virtuele wereld te creëren. De matrix verwijst dan naar dit informaticaprogramma in drie dimensies Morpheus en Neo kunnen de macht van De Matrix alleen overwinnen met hun irrationele geloof. Dankzij hun geloof creëren ze een kracht die sterker is dan De Matrix. Morpheus blijft geloven dat Neo de Uitverkorene is ondanks het feit dat Neo op de beslissende momenten steeds faalt. Alleen wanneer Neo op het eind van de film gaat geloven in zijn rol in de wereld, kan hij de agenten verslaan. Op dat moment zegt Morpheus: He's beginning to believe. De film kreeg Oscars voor filmediting, editing van geluidseffecten, visual effects en één voor geluid. Een belangrijk effect, dat al eerder gebruikt werd in andere films, maar dat in de film erg spectaculair is, is het vertragen van real time om effecten te laten zien, dit concept noemt men bullettime. Het succes van de eerste film zorgde ervoor dat ook twee opvolgers werden gemaakt, The Matrix Reloaded en The Matrix Revolutions, beide uit 2003. Volgens recensenten overtroffen geen van beide het eerste deel van de trilogie, noch qua verhaallijn noch qua special effects.
02 sep 1910 Henri Julien Félix Rousseau (Laval, 21 mei 1844 - Parijs, 2 september 1910) was een Frans kunstschilder. Hij droeg de bijnaam "Le Douanier", omdat hij bij de douane werkte. Zijn werk bleef lang onopgemerkt, maar eenmaal ontdekt werd het bejubeld om zijn artistieke kwaliteit. Henri Rousseau werd geboren in Laval. Hij nam dienst in het leger en werkte onder andere in een tolhuisje aan de rand van Parijs. Pas op 40-jarige leeftijd begon hij met schilderen. Hij had geen artistieke opleiding genoten en kon dus onbelemmerd door tradities van de klassieke opleidingen werken. Tijdens zijn leven werd zijn werk niet gewaardeerd en zelfs belachelijk gemaakt, Rousseau zelf bleef echter altijd in zijn kunst geloven. Hij probeerde te werken in de stijl van de volgelingen van Ingres, maar dit is hem nooit gelukt. Hij kreeg veel kritiek op zijn kinderlijke stijl, en het werd hem verweten dat hij maar wat aanprutste. Als je zijn werk echter beter bekijkt, zie je dat zijn manier van schilderen zeer geraffineerd is. Zijn werk werd ook juist gewaardeerd vanwege de onschuldige primitieve kwaliteiten ervan. Het waren de Spaanse schilders die hem als eerste opmerkten en hem tot de avant-garde rekenden. In 1908 hield Pablo Picasso een banket ter ere van Henri Rousseau, waar ze hem spottend belaadden met medailles en hem uitlachten. Rousseau is nooit buiten Frankrijk geweest, en moet zijn inspiratie dan ook uit geïllustreerde boeken en botanische tuinenhebben gehaald. Overigens beweerde hij tijdens zijn diensttijd naar Mexico te zijn uitgezonden. Henri Rousseau stierf op 66-jarige leeftijd. De werken van Henri Rousseau behoren tot het postimpressionisme. Hij werkte in een naïeve of primitieve stijl. Hij werkte lang aan zijn schilderijen en heeft dan ook geen groot oeuvre. Rousseau schilderde over het algemeen landschappen, soms een stadsbeeld, met op de voorgrond een figuur. Hij noemde dit zijn 'portretlandschappen'. Het meest bekend van hem zijn zijn junglescènes, die hij inspireerde op zijn bezoeken aan het Natuurhistorisch Museum en de kassen in de Jardin des Plantes in Parijs. [1] Het eerste schilderij van de jungle dat hij schilderde, was Tigre dans une tempête tropicale, ook Surpris! genoemd, uit 1891. Hij schilderde in lagen, beginnend met een blauwe lucht en eindigend met allerlei dieren en bloemen op de voorgrond. Voor zijn jungles gebruikte Rousseau een zeer ruime variëteit, meer dan 50, groentinten. In zijn jungles zijn altijd dieren verborgen.[2] [3] In het Museum of Modern Art in New York hangt 'de Slapende Zigeuner'. Hierop is een leeuw afgebeeld die aan een slapende vrouw snuffelt. Dit schilderij werd afgewezen voor de officiële salon van 1897 en vervolgens tentoongesteld op de Salon des Indépendants.[4] In 1911 werd er in de Salon des Indépendants een retrospectief tentoongesteld. Zijn werk was tevens te zien op de eerste tentoonstelling van Der Blaue Reiter.
02 sep 1949 Albert West, pseudoniem van Albertus Petrus Henricus Gerardus Westelaken ('s-Hertogenbosch, 2 september 1949 – Tilburg, 4 juni 2015), was een Nederlands zanger en producer. Albert West werd geboren als Albert Westelaken en groeide op in een katholiek gezin van 9 kinderen. Na zijn lagere schoolbezocht hij de St. Angelus ULO in Den Bosch. Als Albert Westelaken werd hij in 1963 op 14-jarige leeftijd zanger van het Brabantse dansorkest The Shuffles. In 1969/1970 scoorde de band zijn grootste hit met Cha-la-la, I need you. Het lied stond negentien weken in de Nederlandse Top 40 en wereldwijd werden er vijf miljoen singles van verkocht. Bitter Tears was zijn tweede hit met The Shuffles. In 1971 werden vijf singles uitgebracht, die allemaal een hit werden. Bijna twee jaar lang stond de band elke week in de Top 40.[1] In 1973 verliet hij die groep om als Albert West een solocarrière te starten. In mei dat jaar werd zijn single Ginny come lately (een cover van Brian Hyland) een hit in Nederland, Duitsland en Oostenrijk. In Oostenrijk was het drie maanden lang nummer 1. Hiermee startte hij een solocarrière die vooral gekenmerkt werd door covers van ballads uit de jaren zestig, zoals Tell Laura I love her en Put your head on my shoulder. In 1975 deed West mee met het Nationaal Songfestival met het nummer Ik heb geen geld voor de trein (later kwam er een Engelse versie met de titel You and me), maar verloor van TeachIn met Dinge-dong. Met de Engelse versie Ding-a-dong wonnen ze het Eurovisiesongfestival. In september 1976 had hij een hit met Memory of life, geschreven door Hans Vermeulen. Hierna ging hij een eigen muzikale richting in, maar de volgende jaren had hij met Hans van Hemert als producer weinig succes. In 1981werd Martin Duiser zijn producer en bracht West de single Don't leave me this summer uit. In 1984 opende zijn manager Jan Viseen eigen studio en scoorde West opnieuw een hit met Hot Havanna nights. Hij had als producer ook een hitje met Stille Willie van de BB Band. West ging in 1986 samenwerken met verschillende bekende Engelse en Amerikaanse artiesten. Chris Andrews schreef nummers voor hem en na vele jaren scoorde hij met Give a little love weer een grote hit, deze keer samen met Albert Hammond. Met deze artiest bracht hij een succesvol album uit, Hammond & West, waarop van beide artiesten oude en nieuwe nummers stonden. Op het album West & Friends uit 1988 zong West oude nummers met artiesten als Helen Shapiro, Tony Christie en Brian Hyland. Het album werd na een televisiespecial met goud bekroond. Zijn 25-jarig artiestenjubileum in 1989 vierde hij met een album (25 jaar), waarop oude nummers opnieuw werden opgenomen en waaraan onder andere zangeressen Dana en Claudia Robine meewerkten. Aan het einde van dat jaar presenteerde West voor de NCRV een aantal televisieprogramma's. In 1993 scoorde West voor het eerst sinds 1986 weer een hit met Mockin' Bird Hill, een nummer dat dankzij een reclamefilmpje voor een verzekeringsmaatschappij in de belangstelling kwam. Hij bereikte met dat nummer de 24ste positie, terwijl op datzelfde moment de band Roots Syndicate met hun versie van hetzelfde nummer de eerste plaats behaalde. Met Bart de Graaff van Veronica vierde hij in 1995 het tienjarig jubileum van Zomertruuk, een door Nederland rondtrekkend muzikaal programma. Op 24 juni van datzelfde jaar zong hij op de Wereldjamboree van Scouting het door Henk Westbroek geschreven nummer The future starts today, dat tijdens de openingsceremonie op 2 augustus door de NOS live werd uitgezonden met een publiek van 30.000 scouts uit de hele wereld. Vanaf september presenteerde hij het televisieprogramma Op Nieuwe Toeren, waarin uitsluitend Nederlandse muziek naar voren werd gebracht. Ter gelegenheid van de veertigste Nationale Boomfeestdag (georganiseerd door UNICEF en Stichting Colombine) in 1996, nam hij de single Het is tijd op. De opbrengst van het nummer ging naar verschillende natuurprojecten in ontwikkelingslanden. In 1999 kwamen The Shuffles bijeen voor een reünie-concert op het Gildeplein in Rosmalen. Samen met de Band Zonder Banaan nam West in 2003 de single Itsy bitsy teenie weenie yellow polkadot bikini opnieuw op. In hetzelfde jaar werd West benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.[2] In augustus 2005 scoorde West voor het eerst sinds 1993 weer een hit met Is this the way to Amarillo, dankzij een optreden in een reclamespot voor Bavaria. In hetzelfde jaar maakten Nederlandse militairen in Afghanistan een ludiek filmpje op de muziek van het lied en plaatsten het op YouTube. Hierop vertrok West naar dat land om voor de militairen op te treden.[3] In 2009 vierde de zanger zijn 45-jarig artiestenjubileum met een theatertour en nam hij deel aan het programma De beste zangers van Nederland. Op 27 december 2012 kreeg hij een ruggenmerginfarct. [4] [5] Een bloedpropje tussen zijn vierde en vijfde nekwervel had verlammingsverschijnselen aan voornamelijk de linkerkant van zijn lichaam veroorzaakt.[6] Op 4 juni 2015 overleed, de in Rosmalen woonachtige, Albert West op 65-jarige leeftijd na een week op de intensive care te hebben gelegen als gevolg van een aanrijding in Maren-Kessel met zijn revalidatiedriewieler.[1] Hij was in botsing gekomen met een wielrenster en had daarbij hersenletsel opgelopen. Die middag stond er aanvankelijk een afspraak in de agenda over een nieuwe cd. De uitvaartdienst werd op 12 juni gehouden in de Sint-Janskathedraal in Den Bosch. Dezelfde dag werd hij begraven op de gemeentelijke begraafplaats van Rosmalen.
Een bowlingbal is een bal die gebruikt wordt bij het bowlen. Een bowlingbal is doorgaans gemaakt van urethaan, plastic, kunststof of een combinatie van deze materialen. Bowlingballen komen in verschillende uitvoeringen voor, vaak verschillend in gewicht. Ballen gebruikt voor tien-pins bowlen hebben doorgaans een diameter van 21,6 centimeter, en mogen niet meer wegen dan 7,2 kilogram. Er bestaat geen minimumgewicht. Tien-pins bowlingballen hebben meestal aan een kant drie vingergaten waarmee men de bal kan vasthouden met de ringvinger, middelvinger en duim, maar er bestaan ook modellen met gaten voor alle vijf de vingers. Ballen voor vijf-pins bowlen hebben geen vingergaten, en zijn kleiner dan die voor tien-pins bowlen zodat een bowler deze bal in de palm van zijn hand kan houden. Deze ballen hebben doorgaans een diameter van 12,1 tot 12,7 centimeter, en wegen tussen de 1,47 en 1,64 kilogram. Elke bal bevat van binnen een kern, die ervoor zorgt dat de bal zich op een bepaalde manier gedraagt.[ De meeste bowlingbanen hebben een standaard set bowlingballen van verschillend formaat die mensen kunnen gebruiken, maar veel professionele bowlers hebben hun eigen bal. Deze ballen zijn vaak speciaal gemaakt om aan te sluiten op de hand van een bowler, zoals met extra dikke of extra diepe vingergaten. Er bestaat geen vaste kleur voor bowlingballen. Derhalve komen ze in veel uiteenlopende kleurcombinaties voor De sport bowlen is al eeuwenoud. In oude tijden werden vaak stenen gebruikt als ballen. De eerste bowlingballen komen uit de Verenigde Staten, en waren gemaakt van hout. Vooral eikenhout was een populair materiaal. Vanaf 1906 deden ballen van hard rubberhun intrede. Deze bleven standaard tot de jaren 60/70. Daarna deden plasticen ballen en polyesterballen hun intrede. Dit was een grote revolutie voor de bowlingbal waardoor de sport bowlen nu beter beoefend kan worden.
01 sep 1920 Hubert Léon Lampo (Antwerpen, 1 september 1920 – Essen, 12 juli 2006) was een Vlaams schrijver. Hij is vooral bekend geworden door zijn roman De komst van Joachim Stiller (1960), die in 1976 werd verfilmd en waarvan tijdens zijn leven 44 Nederlandstalige drukken en talrijke vertalingen verschenen. Lampo is in het Nederlandse taalgebied niet alleen een belangrijke grondlegger, maar tevens de met afstand bekendste exponent van het magisch realisme, een stroming die zich kenmerkt door de realistische weergave van 'bovennatuurlijke' verschijnselen, eigenschappen en gebeurtenissen. Magie, esoterie en het paranormale worden daarbij zodanig ongemerkt en geleidelijk een aanvankelijk alleszins realistische vertelling binnengesluisd dat de lezer, misleid als hij is door zijn vertrouwdheid met de door de schrijver opgeroepen setting en de zich daarbinnen afspelende handeling, zich van de meest wonderlijke ongerijmdheden pas werkelijk bewust wordt, lang nadat hij ze in wezen al voor zoete koek heeft aangenomen en geslikt. Deze techniek op zich was weliswaar niet nieuw, want een schrijver als bijvoorbeeld H.G. Wells had er zich al vaak met succes van bediend, maar Lampo paste haar toe op een voor de Nederlandse literatuur vrijwel geheel nieuwe thematiek (het hier bewust bedoelde voorbehoud geldt enkele vroegere werken van Simon Vestdijk (De Kellner en de Levenden) en Ferdinand Bordewijk (Fantastische Vertellingen), die achteraf zonder twijfel tot het magisch realisme gerekend mogen worden). De behendige en aanstekelijke manier waarop Lampo de techniek in zijn verhalen benutte en de wijze waarop hij gaandeweg zijn mysterieuze bruggen wist te slaan tussen historische motieven enerzijds en anderzijds de grote grabbelton aan thema's, waarvan er vele later een gemeenschappelijke noemer zouden vinden in de term "new age", gaven hem een uitgebreide lezerskring tot ver buiten de grenzen van de lage landen. Het feit dat hij en Johan Daisne de enige echt uitgesproken vertegenwoordigers van het magisch realisme in ons taalgebied waren en dat Lampo van die beiden veruit de grootste lezerskring aan zich wist te binden, verschafte hem bovendien een plaats in de Nederlandse en Belgische school- en geschiedenisboeken en tientallen jaren prijkte zijn werk op vrijwel alle lijsten van verplichte lectuur in het voortgezet onderwijs. Internationaal gezien was het magisch realisme geen stroming van slechts een of twee auteurs, aangevuld met een enkel boek uit het oeuvre van een paar collega's, maar kon Lampo rekenen op een publiek dat eerder al de Italiaanse auteur Massimo Bontempelli (die de stroming in 1937 haar naam gaf), en het achteraf als magisch-realistisch geduide werk van E.T.A. Hoffmann (Der goldene Topf, 1816), Edgar Allan Poe (Tales, 1840 en 1845), Gustav Meyrink (Der Golem, 1915), Alain-Fournier (Le grand Meaulnes, 1913) en H. Rider Haggard (She, 1887, The People of the Mist, 1894, The Wizard, 1896, Ayesha, 1905 en tal van andere titels) had omhelsd. Lampo werd tot op hoge leeftijd met talrijke laureaten en prijzen geëerd, maar door veel literaire critici gaandeweg ook steeds vaker verguisd, enerzijds vanwege zijn stijl en anderzijds omwille van de vermeend naïeve manier waarop hij magie en realiteit in zijn werk vermengde. Terwijl hij met name in de jaren 60 en 70 met eer, roem en lof was overladen, zag hij zijn lezersschare nadien weer in een onthutsend tempo ineenschrompelen. Meest illustratief hiervoor is wel het feit dat hij op de lijst van de gedurende het jaar 2004 door Vlaamse bibliotheken meest uitgeleende auteurs al tot de 430e plaats was gedaald. Lampo maakte er overigens ook zelf bepaald geen geheim van dat hij zich door de allengs aanzwellende kritiek ten zeerste miskend en gekrenkt voelde. Het geboortehuis van Hubert Lampo staat aan de Beerschotstraat in de Antwerpse voorstad "Het Kiel", slechts twee straten verwijderd van het stadion waar die zomer de Zevende Olympische Spelen plaatsvonden. Lampo's vader was chef de bureau in staatsdienst bij de Post; zijn moeder gaf les in het stedelijk onderwijs. De ouders van Lampo waren in de tweede generatie socialist en, in tegenstelling tot een overgrote meerderheid van de Vlaamse bevolking, niet katholiek gedoopt. De schrijver is zodoende afkomstig uit een kleine minderheid van de Vlaamse bevolking die zich meer met de ontvoogding van de arbeidersklasse identificeerde dan met de Vlaamse strijd en die zich hoegenaamd niets gelegen liet liggen aan de opvattingen van meneer pastoor. Hubert Lampo behaalt in 1938 zijn diploma als onderwijzer. Na zijn militaire dienst - waar hij een administratieve functie krijgt - stopt hij met lesgeven en wordt journalist (1945-1965). In 1948 wordt hij rijksinspecteur en sinds 1965 hoofdinspecteur der Openbare Bibliotheken. Als hij in 1965 tot hoofdinspecteur benoemd wordt, stopt hij met de journalistiek. Lampo's vroege jeugd voltrok zich in de jaren 30, naar hij later zelf zou zeggen een "beloken" tijd van economische crisis en opkomend fascisme. Toen hij twintig jaar oud was brak de Tweede Wereldoorlog uit, een periode die diepe, onuitwisbare voren door zijn bewustzijn zou trekken, als gevolg waarvan het nazisme in zijn latere literaire werk zou uitgroeien tot het "Kwaad" met hoofdletter "K". De passage over de arrestatie van de Joden in zijn roman De eerste sneeuw van het jaar (1985) behoort tot de indrukwekkendste uit zijn meer dan 50-jarige schrijverschap. En hoewel hij weliswaar bij herhaling blijk gaf van vergevingsgezindheid jegens die of gene individuele collaborateur, bleef hij altijd onverbiddelijk waar het de collaboratie als zodanig betrof. Nog tijdens de oorlog, in 1943, verscheen Lampo's debuut: Don Juan en de laatste nimf, een novelle die niet alleen de kiem van het in later werk veel pregnantere magisch realisme al duidelijk in zich droeg, maar die tegelijk een uitgebreide reeks fictieve verhalen zou gaan aanvoeren, die zich in een ver verleden afspelen. Historische fictie... tegenwoordig loopt iedereen ermee weg, maar destijds was Lampo, zeker in onze Lage Landen, nog een vrij eenzame fakkeldrager voor dit genre. In hetzelfde jaar verscheen ook nog De jeugd als inspiratiebron, een essay over jongeren als personage in de Vlaamse letteren. Iedere schrijver poogt zijn opvattingen scherp te stellen door reflectie over eigen werk en dat van anderen. Lampo zou essays blijven schrijven die bewijzen dat zijn interessesfeer verder reikte dan de literatuur. Al in de eerste decennia van zijn loopbaan hield hij zich bezig met dingen die – toen althans – geen betrekking hadden op zijn literair werk. Vaak ging het om opdrachten voor monografieën over auteurs of schilders, maar even dikwijls betrof het eigen stokpaardjes zoals Charles-Joseph de Graeve, de Gentse fantast uit de 18de eeuw en zijn République des Champs Elysées, die het voorwerp werden van het boekje Toen Heracles spitte en Kirke spon. Lampo's eerste roman, Hélène Defraye, verscheen in 1945. Net als Don Juan is het een ambitieus geschrift voor een auteur zo jong als Lampo toen was. De hoofdpersoon is een intellectuele vrouw - een van de eersten, zo niet de eerste in de Vlaamse literatuur. Tijdens de oorlog gaf Lampo korte tijd les in het Stedelijk Onderwijs. Nadien volgde hij Lode Zielens op in het Museum voor de Vlaamse Letterkunde (thans AMVC -Letterenhuis). Omstreeks deze tijd nam hij de taak van redactiesecretaris van het Nieuw Vlaams Tijdschrift op zich. Die functie bleef hij officieel uitoefenen tot in 1965. Daarnaast verzorgde de schrijver de wekelijkse pagina Kunst en Cultuur van het socialistische dagblad De Volksgazet waarvoor hij honderden recensies zou schrijven, zowel over literatuur alsook over beeldende kunsten en theater. De ruiter op de wolken uit 1949 – het jaar tevoren werd Lampo rijksinspecteur van de openbare bibliotheken – is een realistische roman met autobiografische elementen. Hubert Lampo, in 1982 gefotografeerd op de Grote Markt in zijn geliefde Antwerpen, wist het zeker: "Dit is het beste frietkot van de stad" Idomeneia en de kentaur (1951) is het speelse verhaal over de liefde van een kentaur voor een Atheense hetaere, meteen de minnares van de plaatselijke tiran. Het gaat (alweer) om een novelle over een onvervulde liefde met tragische afloop. Toch blijft vooral de humor bij, zoals de opzettelijke anachronismen, waaronder verwijzingen naar het politieke en literaire bedrijf. Vanaf Idomeneia publiceerde Lampo zijn boeken in Nederland. Eveneens in 1951 verscheen het essay De roman van een roman, een onderzoek naar de genese van het door hem toen zeer bewonderde Le grand Meaulnes van Alain-Fournier. De historische roman De belofte aan Rachel uit 1952 is een variant op het Jozef-verhaal uit het Oude Testament. De Belofte is een politieke roman - een reflectie over wat Lampo en zijn generatie in de jaren 30 en 40 meemaakten en een pleidooi voor een democratisch humanisme. Met Terugkeer naar Atlantis keerde Lampo in 1953 vast naar Antwerpen terug. Tijdens het ontstaan van de roman vermoedde hij nog niet dat de Scheldestad in al zijn latere werk een grote rol zou spelen. Het boek speelt in een deels verzonnen gebied in de Kielse polder. Met De Duivel en de Maagd (1955) schreef Lampo de eerste roman in ons taalgebied over Gilles de Rais, de adjudant van Jeanne d'Arc en meteen de eerste literaire tekst die zinspeelt op de mogelijke liefde van Gilles voor Jeanne. De komst van Joachim Stiller (1960) groeide uit tot Lampo's bekendste boek. De auteur leed onder psychische spanningen, voortkomend uit het stuklopen van drie huwelijken in successie; tijdens het schrijven dook onvoorzien het messiaanse archetype op; dit verleende aan de roman zijn uiteindelijke betekenis en had een therapeutische uitwerking op de auteur. De verklaring van dit fenomeen vond de agnosticus Lampo in de geschriften van Carl Gustav Jung. Naast Freuds persoonlijke onderbewuste poneerde Jung een collectief onbewuste waaraan wij allen deel hebben en van waaruit beelden met een grote symbolische betekenis kunnen opduiken. Als redactiesecretaris van het Nieuw Vlaams Tijdschrift, recensent van de Volksgazet, presentator van Vergeet niet te lezen (het toenmalige boekenprogramma van de BRT-televisie) en als inspecteur van de openbare bibliotheken, was Lampo invloedrijk - een man van het socialistische en vrijzinnige establishment. Als zodanig zat hij in de weg van jongere auteurs die met de avant-gardedweepten en modernisme, nouveau roman en engagement propageerden. Daar komt nog bij dat Lampo in hun ogen niet recht in de leer was omdat hij niet te beroerd was katholieke auteurs te recenseren en met Joachim Stiller een figuur op te voeren die men kon vereenzelvigen met Jezus Christus. Hermione betrapt, waarin de historicus Rudolf Reyniers na twintig jaar zijn dood gewaande jeugdliefde terugvindt, is geen magisch-realistische roman. Toch appelleert het aan een verlangen dat bij velen leeft. In 1963 kreeg Lampo voor De Komst van Joachim Stiller de Driejaarlijkse Staatsprijs. Het jaar daarop verscheen de novellebundel Dochters van Lemurië. In 1965 vestigde Lampo zich met zijn vrouw Lucia in de Kempen en zette zijn medewerking aan de Volksgazet en het Nieuw Vlaams tijdschrift stop. Uitgeverij Desclée de Brouwer vroeg de schrijver om een autobiografisch werk voor haar Open Kaart-reeks; het werd De draad van Ariadne (1967), Lampo's speurtocht naar de wortels van het eigen werk. Een uitgebreide, herziene versie ervan verscheen in 1978 onder de titel Joachim Stiller en ik. In 1967 bundelde Lampo zijn verspreide opstellen in het eerste deel van De Ring van Möbius. Deel twee verscheen in 1972. Beide delen bevatten korte essays en opnieuw bewerkte krantenartikelen, de meeste ervan handelend over Vlaamse literatuur. In de roman De Heks en de Archeoloog (1968) komt het graalthema voor het eerst om de hoek kijken. De Goden moeten hun getal hebben, later herdrukt als Kasper in de Onderwereld, ontstond in 1969 als boekenweekgeschenk. Het is een mythische roman die de Oudgriekse Orpheusmythe parafraseert. Hoofdpersoon Kasper Bentheim, een gewezen concertpianist, wordt als krankzinnige verpleegd in Geel, maar ontsnapt en gaat op zoek naar zijn dood gewaande geliefde. Zo komt hij in Antwerpen terecht, een stad die hij voor de woonplaats van de doden houdt. In 1970 bezocht Lampo voor het eerst het prehistorische monument Stonehenge op de Salisbury Plain in Zuid-Engeland. Het maakte een diepe indruk op hem, en zou prominent gaan figureren in zijn toekomstige werk. Omstreeks diezelfde tijd zette Lampo zich aan de vertaling van een boek dat hem al lang boeide, te weten het beangstigende Malpertuis van de Franstalige Gentenaar Jean Ray en legde daarmee een fundament voor de herleving van diens werk. Dienstbaar aan gerespecteerde voorgangers was Lampo ook toen hij in 1971 een bewerking in hedendaags Nederlands van de roman Liefde van P.-F. Van Kerckhoven verzorgde en zodoende een vergeten boek aan het licht bracht. Totaal anders dan De ring van Möbius is De Zwanen van Stonehenge (1972), een bijna 400 pagina's tellende bundel opstellen met als ondertitel Een leesboek over magisch realisme en fantastische literatuur. Het is een rondleiding door het rijk van de fantasie en een intellectueel-literair zelfportret ineen. In 1972 verscheen ook de novellebundel De vingerafdrukken van Brahma. Naderhand haalde de uitgever het boek uit elkaar en bracht de titelnovelle apart op de markt. Nog weer later, in 1991, diende De vingerafdrukken als basis voor de veel complexere roman De man die van nergens kwam. De neus van Cleopatra (1975) – een bundel opstellen met in het midden, bij wijze van intermezzo, een verhaal – is een non-conformistisch, speels boek over bizarre fenomenen in de literatuur en daarbuiten. En al even anarchistisch is Kroniek van Madoc (1975) waarin Lampo op zoek gaat naar het verloren boek Madoc van "Willem die Reinaert maakte". In 1976 verschenen, vlak na elkaar, de romans De prins van Magonia en Een geur van sandelhout. De eerste ontstond na de vraag van het Davidsfonds om een bijdrage voor de bundel Sociale Verhalen, die ook werk van Gerard Walschap, Hugo Claus, Piet van Aken en anderen bevat. Het is een poëtische roman, gesitueerd in de Tweede Wereldoorlog. Intussen kwam de Joachim Stiller-verfilming van Harry Kümel op de Vlaamse en de Nederlandse televisie. Na de publicatie van Joachim Stiller en ik (1978) ging in 1979 Jef Van der Heydens verfilming van Kasper in de Onderwereld in première 1980 was het jaar waarin de lijvige magisch-realistische thriller Wijlen Sarah Silbermann verscheen. Het boek speelt in het stadje Zoetelede, nauw verwant aan het Nedermunster uit het verhaal De Madonna van Nedermunster (en aan het "echte" Zoutleeuw). De roman dankt zijn charme aan de combinatie van dit decor met een onopgeloste moord uit de Tweede Wereldoorlog, het plaatselijke carnaval en het graalthema. Intussen schreef Lampo het scenario voor de tweedelige televisiedocumentaire Arthur van Anton Stevens, die in 1981 werd uitgezonden en die hij zelf presenteerde. Dit avontuur kreeg zijn neerslag in een boek. Vier jaar na de film volgde het essay Arthur, waarvoor de Nederlandse fotograaf Pieter-Paul Koster de natuurfoto's leverde. Het kwam in het Nederlands, Frans, Engels en Duits op de markt. In 1983 verscheen de roman Zeg maar Judith waarin Lampo - tegen zijn gewoonte in - expliciete herinneringen inlaste aan ziekte en dood van zijn vader. In datzelfde jaar werden Terugkeer naar Atlantis, De Komst van Joachim Stiller en Een geur van sandelhoutgebundeld uitgebracht onder de titel De Antwerpse romans. In 1988 verscheen de omnibus Oorlogsjaren, met daarin De ruiter op de wolken, De Prins van Magonia en De eerste Sneeuw van het Jaar. Die laatste roman (1985) bevat herinneringen aan hoe de schrijver aan tewerkstelling in Duitsland ontsnapte en het verzetstijdschriftje waaraan hij meewerkte. In 1989 werd Lampo doctor honoris causa aan de Université Stendhal in het Franse Grenoble – de eerste keer dat die eer een schrijver uit het Nederlandse taalgebied te beurt viel aan een buitenlandse universiteit. Dit droeg bij tot de uitbarsting van energie die begon met de roman De Elfenkoningin, spoedig gevolgd door De verdwaalde carnavalsvierder, De man die van nergens kwam en de verhalenbundel Schemertijdmuziek. Deze boeken behoren overduidelijk tot het vertrouwde Lampo-universum. Bekende thema's en situaties keren terug: in De Elfenkoningin ontmoet de lezer Pieter-Frans Van Kerckhoven en komt de Tweede Wereldoorlog aan bod. Nieuw is de vaak anarchistische humor, nu eens expliciet, dan weer verhuld, maar steeds getuigend van een gebrek aan eerbied voor de folklore van de Vlaamse letteren. Lampo's laatste romans zijn met een lossere pols geschreven en opgebouwd met een grote structurele vrijheid. Even prominent zijn het optimisme en het vertrouwen in de verbeterbaarheid van het mensdom dat eruit spreekt. In De Elfenkoningin blijkt dat onder meer uit de rol van een (geïdealiseerde) vrijmetselarij. Lampo was overigens vrijmetselaar.[1] Deze boeken zijn omvangrijker dan de voorgaande. Ze tellen meer personages en spelen in meer decors. Ze zijn ook anders gestructureerd: de ene, realistische verhaallijn, die leidt naar het optreden van een archetype, maakt plaats voor twee of zelfs drie verhaallijnen, die bovendien elk in een andere tijd spelen. In De man die van nergens kwam combineert de schrijver de geschiedenis van de ketter Eligius Pruystinck uit de tijd van de Reformatie met de liefde van de 19e-eeuwse hoofdredacteur Merlaan en de operazangeres Lise Clément en met een plot in het heden. In De verdwaalde Carnavalsvierder' is het verleden aanwezig dankzij de geschriften van de priester Kempeneers. Teksten slaan trouwens ook in de andere romans vaak een brug tussen vroeger en nu en fungeren als katalysator voor de nieuwsgierigheid van de hoofdpersoon. Kort na het verschijnen van de verhalenbundel Schemertijdmuziek in 1992, vertrok Lampo naar Polen waar hij een reeks colleges zou geven aan de universiteit van Wrocław. Een neerslag daarvan is te vinden in De wortels van de verbeelding (1993). In 1994 volgde de roman De geheime academie, in zekere zin een voortzetting van De Elfenkoningin en De verdwaalde carnavalsvierder. In de herfst van 1993 organiseerden het Humanistisch Vrijzinnig Centrum voor Lectuurvoorziening en het Archief en Museum van het Vlaamse Cultuurleven (AMVC) in Antwerpen het colloquium Hubert Lampo - vijftig jaar schrijverschap. Tegelijk liep in het AMVC een tentoonstelling. De lezingen van dit colloquium zijn samengebracht en uitgegeven in de bundel Hubert Lampo, 50 jaar schrijverschap. De meest uitgebreide synthese over Lampo's werk die tot nu toe verscheen, is de studie Hubert Lampo, de schrijver van het onzichtbare door Paul Van Aken (1996). In augustus 2000 organiseerde de Vrije Universiteit Brussel op initiatief van de filosoof prof. Hubert Dethier een druk bezocht colloquium over het oeuvre van Hubert Lampo. Enkele tientallen kenners uit binnen- en buitenland kwamen aan het woord tijdens een vierdaagse lezingenmarathon. Bij deze gelegenheid kwam de omnibus Innerlijke domeinen uit. Ongeveer gelijktijdig verscheen een nieuwe editie van Terugkeer naar Atlantis. Nog geen jaar later ontving Lampo in Antwerpen de Prijs van het Vrijzinnig Humanisme. In 2003 werd het Vlaams-Nederlandse Hubert Lampo Genootschap opgericht, gewijd aan de studie en promotie van het oeuvre en het gedachtegoed van Hubert Lampo. Tot slot verschenen de Franse vertaling van De Duivel en de Maagd, onder de titel Le Diable et la Pucelle in Rijsel (2002) en de omnibus Heimwee naar de Sterren in het voorjaar van 2003, recentelijk nog gevolgd door twee speciale edities van De komst van Joachim Stiller. Hubert Lampo was 85 jaar toen hij overleed. Voordien was hij al geruime tijd zwaar ziek geweest. Hij leed aan de ziekte van Alzheimer en had grote problemen met het verwerken van de dood van zijn (vierde) vrouw, die een jaar eerder overleden was. Lampo stierf te Essen, in het bejaardenhuis waar hij sinds haar dood gewoond had. Hij werd op zaterdag 22 juli 2006 om 10.45 uur te Wilrijk gecremeerd. Zijn asurn ligt begraven op Schoonselhof, het domein van de stedelijke begraafplaats van Antwerpen
