17 juli 1939 Spencer David Nelson Davies (Bon-y-maen nabij Swansea 17 juli 1939) is een Welshe zanger en gitarist, voornamelijk bekend als naamgever van de gelijknamige band. Naast zang en gitaar speelt hij ook piano en mondharmonica. Davis begint met muziek als hij zes jaar oud is. Als hij zestien is, verhuist hij naar Londen en werkt als ambtenaar bij de Britse Post. Gedurende die tijd begint hij te sparen voor een eigen gitaar, want hij is onder de indruk van de muziek van Big Bill Broonzy, Huddy Ledbetter, Davey Graham, John Martyn, Alexis Korner en Long John Baldry. Op een gegeven moment heeft dankzij een beurs voor een studie geld genoeg voor de aanschaf van een gitaar. Zijn motto daarbij; met boeken verdien je geen geld voor een gitaar, andersom wel. Hij had toen al als straatmuzikant overal en nergens gespeeld en zelfs wat muziek opgenomen (van Buddy Holly). Hij komt weer terug in Birmingham en komt in aanraking met dan nog Christine Perfect met wie hij het clubcircuit afgaat. Hij komt samen met Pete York terecht in de Excelsior Jazz Band, samen eindigen ze kort daarop in The Spencer Davis Group. Na het vertrek van de gebroertjes Winwood sukkelt die band nog een beetje verder, wordt in 1973 weer opgericht en vindt zijn eind in 1974. Davis musiceert dan nog binnen de marge; speelt dan weer hier en dan weer daar, maar bijna altijd met Pete York samen. Hij neemt ook soloalbums op. In 1994 volgt een kleine reünie. Ook in 2002 is er een reünie in Manchester