Ik ben Trick O' Colin
Ik ben een man en woon in een geweldig land (Belgie) en mijn beroep is papa, bompa en echtgenoot.
Ik ben geboren op 02/10/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooral 'mens' zijn.
Nooit had ik daar maar aan gedacht een psycholoog, of therapeut da's niks voor mij ik kan het wel. Stoer, dapper, onvermoeibaar een rots in de branding steun en toeverlaat een schouder om op te huilen. Altijd bereid voor een goede babbel een luisterend oor en goede raad altijd stond ik klaar for everyone, but me. Toen ging het licht toch even uit de branding vond geen rots één brok ellende moe en uitgeput. Ik kreeg de raad om naar een psycholoog te gaan ik wou eerst niet, want ik kom er wel gewoon wat tijd meer vraag ik niet. Maar 't ging niet meer, geen energie dan toch maar eens proberen eerst tegen de zin want onbekend.
De psychologe was sympathiek en ook wel knap dat helpt natuurlijk al een stuk 'k wist niet wat te zeggen maar mijn bebbel stond nooit stil. Zij luisterde aandachtig en schreef wat dingen op gaf kleine opmerkingen, simpele vraagjes en nu besef ik zelf wel wie of hoe ik eigenlijk ben. Bedankt voor je geduld en hopelijk wordt het terugzien eerder toevallig en niet professioneel.
Ik ben gelukkig omdat ik van haar hou en omdat zij van mij houdt. Ik ben gelukkig omdat ik van m'n kinderen hou en omdat zij van mij houden. Ik ben ook gelukkig omdat ik zoveel van mensen hou vooral omdat er zoveel mensen zijn om van te houden. Waarom voel ik mij dan soms zo ongelukkig? Omdat ik m'n geluk niet genoeg kan tonen? Omdat ik m'n geluk niet genoeg kan delen? Of omdat ik geen blijf weet met zoveel geluk? Ongelukkig gelukkig? Och noem het gewoon Tricklukkig
Onaangekondigd en opdringerig...en zoals altijd stoort hij de gemoedsrust, brengt ongerustheid en onzekerheid ... stelt niet te beantwoorden vragen... hij brengt weer chaos in het hoofd en doet de zorgenberg hoger lijken dan hij werkelijk is... Innerlijke emoties laaien hoog op, met diepe dalen...
Maar meneertje Burn-out trekt zich daar geen bal van aan... Hij komt en gaat zoals het hem uitkomt... onverwacht... storend... onrust zaaiend...
Een volle agenda en het slechte weer zijn voorzeker zijn bondgenoten... Hij maakt me moe... oververmoeid zelfs... ongeduldige, gespannen en verdrietig.... en zoals steeds laat hij een leegte na... dan ben ik onhandig en afwezig.
Maar we geven niet toe!... We ‘beseffen’ dat hij weer aan ’t stoken is... Coen(en) en dapper vechten we terug... koppig... ons meneertje Burn-out zoveel mogelijk negerend... Maar gemakkelijk is dat niet, want hij steelt al mijn energie... rust en slaap zijn nog de enige goesting....Nee! .... niet in de sofa met een sponzen pyama met warme voetjes aan naar ’t songfestival op TV kijkend (zoals een vriend aanbeveelt)... maar waarom eigenlijk niet nog eens naar de sauna... wellnessen in geboortekostuum (zolang dat het nog past)... platte rust... verstand even op nul... even weg... en toch weer niet... Zen... enfin ontspannen!
Nee, nee meneertrje Burn-out!... mij krijg je niet klein!... VERGEET HET MAAR.... Ga elders stoken en laat mij geRUST!
Is er dan niemand die weet wat burn out is? Is er dan niemand die weet hoe burn out voelt? Alles blijft zo onveranderd. Iedereen doet zo heel gewoon, alsof burn out mij niets doet.. Het leven gaat gewoon zijn gang en ieder doet wat hij verlangt, maar niemand houdt er rekening mee, dat burn out mij zowat verlamt. Neen... echt begrijpen doet men niet. Praten kan alleen bij de psychologe. Zij vraagt en blijft aandachtig luisteren
en schrijft en schrijft... hele vellen vol, maar raad kan ze mij niet geven en de analyse... ja, die weet ik zelf wel.
Later als ik groot zal zijn laat ik de zorgen voor wat ze zijn geniet ik alle dagen van het kleine maar zeker ook van al het fijne Later als ik groot zal zijn vind ik het leven nog steeds fijn de zorgen zijn voor later als ik oud ben of nog later Later als ik groot geworden ben blijf ik spelen en springen als ik ren het kind in mij mag nooit verdwijnen maar moet met 't groeien nog verfijnen.
Waarom maak ik mij weer zorgen om de dag van morgen? Alles gaat toch goed en vanmorgen had ik nog zo veel moed! Wat is er nu verkeerd gegaan, of wat heb ik dan verkeerd gedaan? Waarom sta ik zo te beven en waar is mijn hoop nu weer gebleven?
Opgeven mag ik echt niet doen, al zakt de moed tot in mijn schoen! Dapper moet ik wezen, anders zal ik nooit genezen.
Gelukkig leerde ik mijn liefje kennen en werd alles weer helder en mooi. Eindelijk heb ik weer iemand om van te houden en is er weer iemand die van mij houdt.
Ondanks de burn-out is het nu eindelijk tijd om verder aan een leven te bouwen…
Telkens weer opnieuw als je denkt dat het goed zal komen telkens als je vindt om te stoppen met dat zelfbeklag telkens als je meent dat je gevoelens wat overdreven zijn gebeurt er weer iets naars Je hebt er geen controle over het gebeurt en het doet pijn je kan er niets aan doen maar je vreesde al dat het ooit gebeuren kon je had ervoor gewaarschuwd en dan gebeurt het toch
maar luisteren doet men niet Als mensen waarvan je houdt diegenen waarvoor je door het vuur zou gaan
waarvan je verwacht dat het wederkerig is niet begrijpen wat er met je aan de hand is en je dus ongewild steeds weer kwetsen
't ja dan ... Och Heer, vergeef het hen ze beseffen niet wat burn out is.
