Hier
zijn ooit loodaders bloot gelegd en hier zie je de aardlagen dit zie je
bij de ingang van het gemeentepark aan de autoparking want de plaats
van de mijn is voor een gedeelte gemeentepark gemaakt.
Een uitstapke naar Genoelselderen en het fort van Eben Emael.
Vandaag gingen we nog is een uitstapke maken, en we zouden is naar het kasteel van Genoelselderen gaan, hier verkochten ze lekkere wijn, wij richting Riemst, naar het wijnkasteel, en zo kwamen we na een paar kilometers bij het kasteel terecht, het stond prachtig aangeduid, in de verte zagen we al een heel wit groot gebouw liggen met vele landerijen en velden waar de druiven op gekweekt worden, om wijn te maken, maar helaas was het kasteel gesloten, het lag wel in een prachtige omgeving, en het dorpke Membruggen lag ook in de buurt, wat was dat een klein en eenzaam dorpke, er lag daar in de buurt ook een eenzaam kerkhof en een kerkpleintje uit de jaren stillekes. Aan de andere kant lagen wat golvingen van het Haspengouw. Ook lage heuvels waren er te bezichtigen, het was er zeer kalm en rustig. Er waren daar geen uitbundige kerstverlichtingen en reklames te zien hetgeen wat een mooie charme had. Want ja kerstverlichting loopt de spuigaten uit hier in Limburg, je komt ze overal tegen, het kasteel lag een beetje van de weg al omringt door een prachtig park met een vijver. Zo reden we dan maar door naar ergens anders en zijn we terug richting Riemst naar Visé gereden, en zo kwamen we dan door Eben Emael en waarom zouden we het oude fort daar is geen bezoekske brengen? Daar waren we nog nooit gaan spoken, zo gezegd zo gedaan, eerst door Riemst, daarna door de drie dorpkes Zichen, Sussen, en Bolder en zo verder naar Eben en Emael tot we aan de kerk kwamen en ineens een bordje zagen staan met de weg naar het fort. La forte de Eben Emael. Er was daar een parking die vol autos stonden, vooral onze Noorderburen waren er heel goed vertegenwoordigd. Ze kwamen voor de mooie streek, want ja de streek is zeer mooi, de mergelstreek. En de kalkheuvels. Het oude fort was zeer zwart van de beschieting in de oorlog, je kon er de kogelgaten nog in zien, en het was zwartgeblakerd door de bombardementen bij het inmenen door de Duitsers tijdens de tweede wereldoorlog. Het heeft lang nog gediend als kazerne om te oefenen bij het leger. Er was daar nog een soort oude kazerne te zien met van die primitieve toiletten zoals dat vroeger was met vanonder de deur een opening en idem vanboven. Er stonden daar nog oude tanks uit de jaren stillekes die in m'n jonge tijd gebruikt werden bij maneuvers. OOk was er een kanon te zien en een paar monumenten als herinnering aan de oorlog. Het fort zelf was gesloten, en is pas in de lente open. Er kunnen daar mooie wandelingen gemaakt worden, rondom het fort in de bossen alsook boven erop, want er is een heuvel om op te klimmen, vanwaar je een prachtig uitzicht hebt op de mergelstreek. Het fort zelf ligt in de grond onder een heuvel. Wat er binnen te zien is, tja dat weet ik niet, dat zullen we bij een volgende uitstap wel ontdekken in de zomer zeker? Dat is nog is een plaatske om te ontdekken, zoals we al bij zovelen onbekende plaatsen in Belgie gedaan hebben. Na onze wandeling zijn we nog naar een prachtig entablisement geweest, waar we een heerlijke koffie genomen hebben en wat kwamen we daar tegen wellllllll heel veel Vlamingen en Nederlanders en het personeel was heel vriendelijk en het bediende ons in het Nederlands, het moet kunnen in een Waals gebied. Tja het ligt ook op de grens met Luik en Limburg he ! Kort bij Lixhe en Bassenge. Tja we hebben weeral een heel leuke uitstap gedaan, en hebben weeral is iets ontdekt om is rond te spoken bij een oud fort, het moet kunnen, ook de andere forten rondom Luik gaan we is zeker met een bezoekje vereren. En deze avond op VRT 1 komt de aflevering van de smaak van de keijzer met de bestorming van het fort van Eben Emael; dat moet kunnen he, dat we het deze namiddag hebben bezocht, in de zomer worden er weeral vele toeristen verwacht die de lokaties is gaan bezoeken en zo komt er natuurlijk weeral wat volk in dit stukje mooie Belgie. Wij gaan het zeker nog is ne keer vereren met een spookbezoekske en zeker in de zomer als het museum geopend is, dan is er nog vanalles te ontdekken in het fort zelf.
Deze namiddag hadden we weeral een uitstapke voor de boeg, we wisten natuurlijk echt niet waar de trip naartoe zou gaan en we gingen is een tripke maken naar het kasteel van Alden Biezen en waarom ook niet he ! Er was in het kasteel een tentoonstelling over Limburg met geweren, of oorlog voeren door de eeuwen heen in het oude Land van Loon, want ja zo heette onze provincie voor 1830 toen Belgie nog onder het bewind van Napoleon stond. Er waren daar aan de tentoonstelling ook verschillende groepen en we hebben ons maar bij zo'n groep aangesloten, de gids was wel niet zo bijster goed maar we hebben er toch nog wat van bijgeleerd. Er waren standbeelden van Napoleon, Louis Quatorse, een een paar onbekende OOstenrijkse keizers de Habsburgers. OOk waren er schilderijen vande boeren, en van soldaten die op doortocht trokken, en gingen inkwartieren bij de boeren of alles plunderde omdat zij dachten dat ze er recht op hadden, alsook de arme bevolking die te lijden had van al die plundertochten van deserteurs. Ook waren er moniken of zoiets die werden vermoord en een paar legeraanvoerders die als tirannen optraden, ook waren er verschillende maquettes te zien, waar de slag van Laafeld op stond tussen Bilzen en Maastricht, of andere plaatsen waar gevochten werd. ER was ook een schilderij te zien van de boerenkrijg in Hasselt. Wat waren er op die plaats vele bomen, in die tijd. Nu staat er een kapelleke als herinnering aan die slag in Hasselt op Ter Hilst. In de kelder van het kasteel was ook verder de tentoonstelling verlopen, op deze plaatsen van het kasteel kom je normaal niet, en zo hebben we die grote kelders ook is gezien, er hingen nog twee heel kleine emmertjes die gebruikt werden bij het blussen van brand, die hingen tegen de muur. OOk was er een maquette van een klein kerkhof waar vroeger de mensen aan stierven vooral aan allerhande ziektes die de armoede meebrachten, de graven hadden vroeger een speciaal teken als herkenning. Er lagen daar ook twee skeletten die men gevonden had bij de slag van Laafeld. OOk was er een schedel te zien met een kogelgat, die kogel was van ijzer en hij lag ernaast. Oude kranten, en drukwerk was er veel. Hoe konden de mensen zo'n prachtige letters maken in die tijd. Velen waren er niet geletterd maar toch zijn er prachtige teksten te zien. Ook uniformen, vele geweren, musketten vandaar de naam musketiers, dragonders, avonturiers waren er uiteraard ook, en een trommel voor de loting want voor 1910 werd er geloot wie er naar het leger moest. Er waren ook helmen te zien, bajonetten, torso's om te beschermen als men vocht, want ja vechten was gevaarlijk. En waarom werd er eigenlijk altijd maar oorlog gevoerd, wat zou daar het nut van geweest zijn en wat zou men er mee bereikt hebben, ik denk helemaal niks alleen wat armoede en miserie en voor de machthebbers nog meer macht en strijdgenot. Tja zo weten we nu weeral wat bij over ons Limburgs verleden, het oude land van Loon zoals dat heette. Het kasteel van Alden Biezen heeft ook een hele geschiedenis erop zitten, het was vroeger het verblijf van de grootcommandeur van Biezen. Dit was een soort gouverneur of zoiets, hij verbleef er samen met een heel leger soldaten. Er hingen ook schilderijen van die commandeurs. De binnenkoer van de burcht had men ook mooi gemaakt, er was een zeil boven het binnenplein, zodat men toch in de zomer kan buiten zitten en niet nat worden. Volgende zondag is het kerstmarkt op het plein van het kasteel, men was er vanalles aan het gereed zetten hiervoor. Het zal er weeral gezellig aantoe gaan daar denkelijk, in de zomer zijn er ook vele aktiviteiten daar en het hele kasteel is op zich al ene bezoekske waard, ook staat er aan de binnenkant een standbeeld van oorlogslachtoffers van de eerste en de tweede oorlog. Het is een gedenkteken voor de gesneuvelden en gevallen helden zowel mannelijk als vrouwelijk. Zo dit was het dan alweer tot een volgende uitstap.
Mijn grootvadertje, is geboren in een klein dorpke, hij had al heel vroeg z'n vader verloren, hij had nog twee zusjes, en een broerke die jong gestorven waren. Hij had nog een ouder broerke, en hij was de middenste van de vijf. Hij heeft bij z'n oom en tante gewoond, en z'n moeder zou opnieuw gehuwd zijn nadien. Hij is gehuwd met een groottante van mij, die is al op jonge leeftijd gestorven, Hij bleef zitten met twee kleine ukkies. Hij is toen hertrouwd met m'n grootmoeder. Ze kregen samen vele kinderen. In 1914 werdt hij opgeroepen op 33 jarige leeftijd hij moest gaan strijden in de eerste wereldoorlog. Ik weet helaas niet waar hij is geweest, Men beweerdt dat hij heeft gestreden aan de Yzer, in de loopgraven, maar heel zeker ben ik er niet van Anderen beweren dat hij aan de forten van Luik heeft gestreden. Welk fort is mij ook onbekend. Jammer, anders ging ik het is een bezoekske brengen. Hij is krijgsgevangen gemaakt door de Duitsers en werd weggevoerd naar Duitsland Dit was een heel onbekend land voor hem, want in die tijd was er niet zo veel informatie. Hij zou gebracht zijn in Solingen, en zou gewerkt hebben in de metaalindustrie vooral om messen te maken, of naar Soltau kort bij in Nedersaksen waar men ook werkte en dit vooral met de ontwikkeling van Duitsland zoals de ontwikkeling van spoorwegen en treinstellen, metaalbewerking, messen, prikkeldraad, kannonen, geweren munitie en machinegeweren, gifgaswapens maken, transporttechnologie, duikboten, luchtschepen en vliegtuigen, en of op boerderijen helpen bij de oogst of het boerenleven, maar verder is mij er helaas niks van bekend. Hij zou er vier jaar verbleven moeten hebben als krijgsgevangene. Na de oorlog werden alle gevangenen bevrijd en gingen ze naar huis. Hoe zouden ze zich hebben kunnen aanpassen na zoveel jaren, zo ver weg van huis en van vrouw en kinderen. Hoe zou m'n grootmoeder toen voor haar kinderen hebben moeten zorgen. Ze zouden een hoeve gehad hebben, en zouden daar enigzins van kunnen leven hebben. Na de oorlog nam m'n grootvader z'n oude ambt weeral op namelijk het van landbouwer. Het zou ook zeer zware arbeid geweest zijn, veelal met paard en ploeg, zoals ik dit in m'n jonge jaren nog herinner. EErst het veld omploegen met paard en ploeg, daarna klotten, en daarna het plat rollen en inzaaien. Dan was het afwachten op de komst van de lente waardoor alles ging groeien. Hooien kwam ook aan de orde. In de oogstmaand was het zwoegen en zweten van al dat vele werk op het land. Het graan moest gemaaid worden, in bussels gebonden, dan in hutjes te drogen hangen. Daarna werd het binnen gehaald om het te dorsen, soms met zo'n dorsvlegel, met zo'n oud dorsmachine, zoals ik het in m'n kindertijd nog herinner. Het liedje de boerkens smelten van vreugd en plezier kwam hier ook goed van pas. Dit was dan stro voor het vee en het paard. En de bloem werd gebruikt om te bakken. Aardappelen en rapen, groeiden ook in het veld en deze werden geoogst. De schillen werden gekookt voor de varkens, de aardappelen werden dan ook opgeeten juist zoals nu. Z'n vrouw m'n grootmoeder is op redelijke leeftijd gestorven, zodanig dat hij voor de tweede keer weduwnaar werd, jammer dat ik die ook nooit gekend heb. In z'n vrije tijd kaartte m'n grootvader heel graag en hij gaf nog een heel goed vloekkonsert erbij. Tjonge, tjonge, dat was mij wat, hij kon zich zo opjagen hierin, en als hij niet won dan was hij heel kwaad en kon hij goed vloeken als de beste, zoals dat steeds ging. hahahaha. Helaas heb ik hem niet lang gekend, hij was m'n peter, ik was nog maar een kleuter en herinner hem mij als een zieke oude man die bij een dochter een onderkomen had gevonden en er goed verzorgd werd. Hij had een beroerte gekregen tijdens een kruisprocessie, en was nadien verlamd en was hulpeloos. Hij heeft zo nog drie jaar lang geleden hulpeloos en verlamd. toen hij bij z'n dochter aankwam was hij nog een koe en een paard rijk. Ik heb hem ooit een bezoekske gebracht na de hoogmis, wat er nog in die tijd was. Samen met m'n pa zijn we hem dan maar gaan bezoeken. Hij lag daar bedroeft en zo ziek, hij was ook verlamd van die beroerte. Hij had ook nog een hemelsblauw hemd aan, hij had korte donkere haar en een snorretje, en nog grote oren zowat van die flaporen. Zo kon hij heel goed horen, maar ik weet niet of hij nog goed hoorde.. Hij is in die zomer nog gestorven, en ligt begraven bij de oudstrijders op een erebegraafplaats. Zo herinner ik mij m'n grootvader, ik was amper zes jaar oud, heb ook nooit een nieuwjaarsbrief naar hem kunnen schrijven en dit vond ik altijd zo spijtig als de anderen in de school dit wel mochten en ik niet. Ik heb hem vandaag nog een bezoekske gebracht aan z'n graf en heb er nog een bloempot opgezet als herinnering aan m'n grootvader die ook m'n peter was. Dit is een hulde aan mijn grootvader hij is nog een oudstrijder geweest van de eerste wereldoorlog, die nu dit jaar in 2008, op 11 november 90 jaar geleden is geeindigd, nu zijn er helaas geen oudstrijders meer in leven van deze grote oorlog. Ze zouden ook meer dan een eeuw oud moeten zijn, indien er nog waren. Hier op de foto m'n grootmoeder en m'n grootvadertje en eronder het graf waar hij ligt begraven.
Een uitstapke naar de kerstmarkten van Aken en Valkenburg.
Deze morgen zijn we nog is ne keer op uitstap geweest en wel naar de kerstmarkten van Aken en Valkenburg. EErst reden we weeral lang de mooie mergelstreek via Riemst en zo naar Visé via Aubel naar Henrie-Chapelle naar Montzen en wat was daar nog te zien, het was er heel wit, er lag daar nog een laagske sneeuw, langs de wegen en op de weides. Tja daar zit je al op ongeveer driehonderd meter hoogte. Zo kwamen we dan in Kelmis aan, reden door het Aachense Walt, ze waren overal aan de wegen bezig, er stond daar een file voor een rood licht, en wij dan maar wachten om naar het centrum van Aken te rijden, want daar stond weeral de jaarlijkse kerstmarkt op ons bezoekske te wachten, nadat onze auto op z'n bekende plaats stond op de parking aan de Dom zijn we naar het Domplein gaan wandelen en ja daar stond de kerstmarkt in al haar pracht. Er waren vele kraampjes te zien allen versierd en ze waren van hout. Ook was er van die gezellige Duitse kerstmuziek te horen, de sfeer alleen was al prima. Er waren daar toeristen die de kerstmarkt is een bezoekske brachten alsook vele schoolkinderen, kwamen er een kijkje nemen, er waren ook een aantal Vlamingen present wat ons goed opviel en dan natuurlijk ook de vele Nederlanders dus onze buurlanders, en vele Walen, die van aan de andere kant van de taalgrens. Op de markt verkochten ze allerhande kerstattributen zoals kaarsjes, kerstbollen, slingers, beeldjes, kerststadjes en dorpkes met hun bewoners, ik heb er natuurlijk weeral een paar aan de haak geslagen, hahahaha zo wordt m'n Duits kerstadje weeral wat groter, er staat hier al een hele verzameling te koekeloeren, tja onze portemonee zal wel een depressie krijgen met al die huisjes, hahahahahahaha en de huisjes lonkten zo mooi om mee te komen, en ze zijn ook mee gekomen, en staan hier in het spokenkot op een mooi plaatske. OOk een heerlijke Duits worst heeft gesmaakt. Tja das een onvervalste he ! En kerstmutsen waren er weeral bij de vleet. Nadien zijn we maar na onze jaarlijkse ronde op de kerstmarkt terug gegaan, naar onze auto die daar nog steeds stond te wachten op ons. Zo zijn we weeral via Kelmis en Moresnet naar Vaals gereden en richtijg Maastricht afgedraaid naar Valkenburg, en ja daar was ook een kerstmarkt, en wel in de unieke mergelgrotten. Veel volk was daar niet te zien, overal in de winkeltjes was het een kerstsfeer, verdorie, sinterklaas is nog niet geweest of z'n kloon de kerstman staat al overal te pronken. Zelfs in de straten van Valkenburg kwam je die kloon overal tegen. Hier inde winkeltjes waren ook allerhande kerstartikelen te koop, zelfs in de zomer zijn die al te koop, het kan daar precies niet vroeg genoeg beginnen daar in Valkenburg. OOk de terrasjes waren niet bezet zoals in de zomer maar ze waren wel verwarmd. In de fluwelengrot waren weeral vele kerstkabouterkes, die in een slede zaten, vele kraampjes met kerstartikelen zoals bollen, kerstkabouters en kerstmannen, beeldjes met engeltjes en bengeltjes, keramiek, kledij, poppen van fimoklei, kerstbomen en takken, gebak, gluewijn, kerstmutsen en kousen, die vond je in Aken ook, kerststallekes, mergelplaatjes, die ze bakten, er waren daar elfjes, dit was het thema dit jaar kerstelfjes, handwerk, was er ook zoals tafellakens, sierdoekjes, en andere hebbedingetjes. Zo hebben we ook maar een kerstwandeling door de straten gemaakt, en het was overal versierd met kerstartikelen, en zelfs vadertje tijd was present. Die staat er ieder jaar met z'n lantaarntje en daar brandt een lichtje in. Er waren in de straten ook overal kerstverlichting, muziek, kaarsen die branden, of andere lichten, enz...; Zo kwam dan ook een einde aan ons kerstuitstapke, en we zijn dan nadien maar richting Maastricht terug naar huis gereden, en zo was dit weeral het einde van ons kersttripke.
Mijn grootvadertje, is geboren in een klein dorpke, hij had al heel vroeg z'n vader verloren, hij had nog twee zusjes, en een broerke die jong gestorven waren. Hij had nog een ouder broerke, en hij was de middenste van de vijf. Hij heeft bij z'n oom en tante gewoond, en z'n moeder zou opnieuw gehuwd zijn nadien. Hij is gehuwd met een groottante van mij, die is al op jonge leeftijd gestorven, Hij bleef zitten met twee kleine ukkies. Hij is toen hertrouwd met m'n grootmoeder. Ze kregen samen vele kinderen. In 1914 werdt hij opgeroepen op 33 jarige leeftijd hij moest gaan strijden in de eerste wereldoorlog. Ik weet helaas niet waar hij is geweest, Men beweerdt dat hij heeft gestreden aan de Yzer, in de loopgraven, maar heel zeker ben ik er niet van Anderen beweren dat hij aan de forten van Luik heeft gestreden. Welk fort is mij ook onbekend. Jammer, anders ging ik het is een bezoekske brengen. Hij is krijgsgevangen gemaakt door de Duitsers en werd weggevoerd naar Duitsland Dit was een heel onbekend land voor hem, want in die tijd was er niet zo veel informatie. Hij zou gebracht zijn in Solingen, en zou gewerkt hebben in de metaalindustrie vooral om messen te maken, Hij zou gebracht zijn in Solingen, en zou gewerkt hebben in de metaalindustrie vooral om messen te maken, of naar Soltau kort bij in Nedersaksen waar men ook werkte en dit vooral met de ontwikkeling van Duitsland zoals de ontwikkeling van spoorwegen en treinstellen, metaalbewerking, messen, prikkeldraad, kannonen, geweren munitie en machinegeweren, gifgaswapens maken, transporttechnologie, duikboten, luchtschepen en vliegtuigen, en of op boerderijen helpen bij de oogst of het boerenleven, maar verder is mij er helaas niks van bekend. Hij zou er vier jaar verbleven moeten hebben als krijgsgevangene. Na de oorlog werden alle gevangenen bevrijd en gingen ze naar huis. Hoe zouden ze zich hebben kunnen aanpassen na zoveel jaren, zo ver weg van huis en van vrouw en kinderen. Hoe zou m'n grootmoeder toen voor haar kinderen hebben moeten zorgen. Ze zouden een hoeve gehad hebben, en zouden daar enigzins van kunnen leven hebben. Na de oorlog nam m'n grootvader z'n oude ambt weeral op namelijk het van landbouwer. Het zou ook zeer zware arbeid geweest zijn, veelal met paard en ploeg, zoals ik dit in m'n jonge jaren nog herinner. EErst het veld omploegen met paard en ploeg, daarna klotten, en daarna het plat rollen en inzaaien. Dan was het afwachten op de komst van de lente waardoor alles ging groeien. Hooien kwam ook aan de orde. In de oogstmaand was het zwoegen en zweten van al dat vele werk op het land. Het graan moest gemaaid worden, in bussels gebonden, dan in hutjes te drogen hangen. Daarna werd het binnen gehaald om het te dorsen, soms met zo'n dorsvlegel, met zo'n oud dorsmachine, zoals ik het in m'n kindertijd nog herinner. Het liedje de boerkens smelten van vreugd en plezier kwam hier ook goed van pas. Dit was dan stro voor het vee en het paard. En de bloem werd gebruikt om te bakken. Aardappelen en rapen, groeiden ook in het veld en deze werden geoogst. De schillen werden gekookt voor de varkens, de aardappelen werden dan ook opgeeten juist zoals nu. Z'n vrouw m'n grootmoeder is op redelijke leeftijd gestorven, zodanig dat hij voor de tweede keer weduwnaar werd, jammer dat ik die ook nooit gekend heb. In z'n vrije tijd kaartte m'n grootvader heel graag en hij gaf nog een heel goed vloekkonsert erbij. Tjonge, tjonge, dat was mij wat, hij kon zich zo opjagen hierin, en als hij niet won dan was hij heel kwaad en kon hij goed vloeken als de beste, zoals dat steeds ging. hahahaha. Helaas heb ik hem niet lang gekend, hij was m'n peter, ik was nog maar een kleuter en herinner hem mij als een zieke oude man die bij een dochter een onderkomen had gevonden en er goed verzorgd werd. Hij had een beroerte gehad en was hulpeloos. Ik heb hem ooit een bezoekske gebracht na de hoogmis, wat er nog in die tijd was. Samen met m'n pa zijn we hem dan maar gaan bezoeken. Hij lag daar bedroeft en zo ziek, hij was ook verlamd van die beroerte. Hij had ook nog een hemelsblauw hemd aan, hij had korte donkere haar en een snorretje, en nog grote oren zowat van die flaporen. Zo kon hij heel goed horen, maar ik weet niet of hij nog goed hoorde.. Hij is in die zomer nog gestorven, en ligt begraven bij de oudstrijders op een erebegraafplaats. Zo herinner ik mij m'n grootvader, ik was amper zes jaar oud, heb ook nooit een nieuwjaarsbrief naar hem kunnen schrijven en dit vond ik altijd zo spijtig als de anderen in de school dit wel mochten en ik niet. Ik heb hem vandaag nog een bezoekske gebracht aan z'n graf en heb er nog een bloempot opgezet als herinnering aan m'n grootvader die ook m'n peter was. Dit is een hulde aan mijn grootvader hij is nog een oudstrijder geweest van de eerste wereldoorlog, die nu dit jaar in 2008, op 11 november 90 jaar geleden is geeindigd, nu zijn er helaas geen oudstrijders meer in leven van deze grote oorlog. Ze zouden ook meer dan een eeuw oud moeten zijn, indien er nog waren. Hier op de foto m'n grootmoeder en m'n grootvadertje en eronder het graf waar hij ligt begraven.
Het zinkreservaat.
De bonderskuil in Wellen, de terechtstellingsplaats van de Bokkenrijders en het standbeeld 
Het natuurreservaat van Altenberg, een oude zinkstorthoop van de vroegere zinkindustrie. in het neutrale gebied.
Het natuurreservaat is gelegen op een oude stortheuvel van de vroegere
zinkgigant Vieille Montagne of Altenberg. Hier was vroeger een grote
zinkmijn Altenberg nu is het een gemeentepark en de ingang van de mijn
is het SADAR busdepot tegenover de Casinovijver en deze afvalheuvel.
Het reservaat is ongeveer 7 hektare groot, het is de oude galmeiheuvel,
en de casinovijver. Hier zijn metaalhoudende bodems en de zink die
hier gevonden werd was calamine of kalmijn. Vandaar heeft het plaatske
ook z'n naam te danken. Er is hier een bijzondere flora ontstaan,
namelijk de zinkflora, en deze is zeer zeldzaam en uniek. En komt
alleen maar op deze plaats en nog een paar andere plaatsen rond deze
streek voor. Hier groeien onder andere zinkviooltjes, zinkengels gras,
zinkboerenkers, zinkblaassiléne, (een soort bloemetje met witte
klokjes), zinkschapengras, zinkveldmuur, zinktassenkruid,
zinklepelblad, de gele dove netel, zenegroen, de damastbloem, (een
soort wilde hortensia) ook vind men hier de blauwe vleugelsprinkhanen,
en de parelmoervlinder. 
Het monument voor de oorlogsslachtoffers.
Het oorlogskerkhof van Henri Chapelle.
de dom van Aken
de pachthoeve van het kasteel Streversdorp.
Kasteel van Montsen
het kerkje van Bleiberg
