To add a facebox click on the face of someone you want to identify.
Nog een ander zicht
Vroeger werd de afval van zink op een heuvel gegooid zoals dat bij steenkool ging. Dit is de terril van de mijn Altenberg die er ooit tegenover heeft gelegen. Van de mijn zelf is niks meer te zien alleen is er een mooi gemeentepark aangelegd met de naam Koul.
Het oude mijnterrein in Plombières of Bleiberg is omgevormd tot een natuur - zinkreservaat waar het goed is om fijn te wandelen. Het heeft nog veel zware metalen in de grond zitten, de rivier de Geul loopt pal door het gebied. Het reservaat bestaat uit een gemeentepark en twee grill-huisjes, hellingen met bossen, spar en berkenbossen, vijvers, moerassen, een paar oude stortheuvels met afval van de loodnijverheid, moerrassen en wandelwegen en oude ertsaders die toegemetseld zijn. Ook een weide met zinkgrassen. Een kunsttunnel waar de Geul naar beneden komt gestort. De moffelpotten zijn bij de oevers van de beek verwerkt, dit werd gebruikt voor de ertsen in te smelten. (Dit zijn lichtblauwe stenen) Er komen in het gebied dassen voor, die heeft daar z'n hol gemaakt en het is daar een ideale plaats voor deze grote dieren. en de vos scheen er ook voor te komen. Op de vijvers komen er allerlei watervogels voor zoals de waterhoen, eenden, ganzen, fuut, rietfluiter, en vogels op doortrek. Er leven daar water en de boomkikkers, en verschillende libellensoorten. En vooral de parelmoervlinder is er ook te vinden. De gele kwikstaart, ijsvogel, waterspreeuw. Dan zijn er nog buiten de zinkflora andere boomsoorten en planten : harig wilgenroosje, grote lisdodde, waterbies, amerikaanse eik, vlierstruik, zinkboerenkers, zinkhazelaar, veldzuring, es, hagebeuk, waterzegge, zinkschapegras in de weide aan de afvalberg, berken, water en oeverplanten enz.... Op de hellingen heb je dikwijls sparrebossen of dennen. Er staat op de oever van de Geul nog een eenzaam graf van een mijnwerker die er is gestorven aan een hartaanval. Ook zijn er afvoerkanalen van de vroegere mijn met heel helder water, in het gemeentepark is er een vijver met aan de oever nog wat wilde planten. Gisteren zijn we er nog geweest en heb er heerlijk gewandeld, er lag geen sneeuw, maar op sommige plaatsen in de vijver en de afvoerkanalen was er ijs. Ook onderweg naar Wallonie lag er op sommige plaatsen nog 5 cm sneeuw en op sommige plaatsen lag er niks, in Montsen en Vaals lag er wel een pak sneeuw. Zo konden we nog een sneeuwmanneke maken he en hebben ons er zelfs nog goed geamuseerd.
Vandaag zijn we weeral is ne keer op spokenuitstap geweest en we hebben er van genoten amai zenne, er volgde ons een heerlijke dikke regenwolk in de verte, maar dat trokken we ons niet aan hoor hahaha, we reden verder via Eben Emael waar een veldkoers plaatsvond door de weides en de kleine paadjes ertussen, tja dat kom je ook al tegen, daar in Wallonie kennen ze er ook wat van hoor. Zo kwamen we na een tijdje toen we de mooie mergelstreek gepasseerd waren, aan in de Voerstreek, we gingen de visvijvers is een bezoekske brengen, zo reden we via st Martensvoeren naar st Pietersvoeren, waar we aan het mooie kasteel kwamen, er stond daar een beetje verder een oude kerktoren ingepakt, die was men aan het restaureren. Maat aan die kerktoren daar moesten we niet zijn, we gingen naar de visvijvers aan de mooie commanderie een oud kasteel dat daar was gebouwd door de ridders van de Teutoonische orde van 1610 tot 1629 het was een prachtig kasteel met vele visvijvers, en erachter was de bron van de Voer zelf gebouwd die gebouwd was in 1933 . De vijvers worden gevoed met het water van de Voer en het water is er heel helder en proper, je ziet de vissen zo erin zwemmen samen met een paar lelijke ganzen die daar kwamen schetteren, er waren daar een paar vissers aan het vissen, en het was de oudste visteelt in Belgie die onstaan is in 1885, de vijvers samen zijn ongeveer 3 hektare groot. De soorten vissen die hier gekweekt worden zijn regenboogforellen, farioforellen, albinoforellen, bronforellen en steur. In de kweekvijvers zelf ook aan de commanderie zie je ook forellen zwemmen, en binnen zie je de hele kleintjes met zeer velen bij de vleet zwemmen in grote groepen en in vele kweekbakken, de eitjes zijn 1 tot 2 mm groot, dan verschijnen er pootvisjes, bij 10 graden c. ze zitten in blaasjes die na een paar maanden verdwijnen en ze kunnen zwemmen in de kweekbakken, ze groeien 1 cm per maand, nadien als ze groot genoeg zijn worden ze uitgezet in de vijvers. Het water in de vijvers is konstant 10 graden c. winter en zomer. Van zodra we daar waren, verscheen er in de verte een onweer, dat naderde en wij dus onderdak moesten zoeken, in een nabij gelegen barakske om iets te gaan drinken. Bij de ingang van het kasteel zag je nog zo van die ouderwetse toiletten, met zo'n plank en een gat in zoals dat vroeger was. Daar leefden ze zeker nog in de jaren stillekes en was de tijd er blijven stilstaan. Ondertussen regende het een stortvloed daar, en er hing veel mist van die regen die stillekes voorbij trok richting Plombieres en Kelmis via het drielandenpunt zo naar Duitsland. Wij gingen nadien ook maar is verder, een heerlijk ritje maken achter de Voerstreek, we kwamen uit in Hombourg, gevolgd over het staion in Montzen, nadien naar Plombieres waar mooie en felgekleurde palen stonden die er ons aan deden denken dat er hier maar 30 mag gereden worden omdat er een school in de buurt lag. En verder reden we tot bij het kerkske van Bleiberg naar Moresnet, waar we vroeger ook al is gaan spoken zijn , en we hebben er mooi gespookt, daar mag je donder opzeggen. Zo kwamen we voorbij die grote spoorwegbrug van Moresnet, die tijdens de eerste wereldoorlog door Russische krijgsgevangenen gemaakt is in barre omstandigheden en waarbij er verschillende doden gevallen zijn en begraven, deze brug was gemaakt om de provincie Luik en Duitsland met de haven van Anwerpen te verbinden. Het is daar een pracht van een streek, en nog niet kapot gemaakt door het toerisme en das maar goed ook. De natuur is er heerlijk en spoken kan je er naar hartelust. Alleen natuurliefhebbers en wandelaars kennen het gebied. En de kleine dorpkes zijn er nog puur. Zo reden we dan maar is ne keer door deze mooie streek, want om gaan te wandelen was het geen weer, het regende er goed, en met de auto daar is doorrijden was ook de moeite. Zo was onze zondagnamiddag ook goed gevuld en zo reden we ook langs Henri Chapelle langs het kerkhof waar de gesneuvelde helden lagen begraven die hier gestroven waren tijdens de oorlog en dat dit zeer mooi onderhouden is. En zo reden we nadien maar terug naar huis zodat we nog is ne keer genoten hebben van deze prachtige streek.
Voor alle bezoekers en leden van de msn groep nicolaas2vanrusland is er een nieuwe site ontstaan, omdat de msn groepen gaan stoppen volgend jaar en omdat de verzameling niet verloren zou gaan hebben we een nieuwe opgericht waardoor jullie ook hartelijk welkom zijn http://nicolaasvanrusland2.multiply.com/photos
Nog
een foto van de terril of slakkenberg. Dit is giftige grond omdat er
zeer veel loodafval inzit. Vroeger was hij hoger maar er is een hoop
gebruikt voor de vulling voor asfaltwegen. Wie weet hoe lang dit er al
is.
Hier
zijn ooit loodaders bloot gelegd en hier zie je de aardlagen dit zie je
bij de ingang van het gemeentepark aan de autoparking want de plaats
van de mijn is voor een gedeelte gemeentepark gemaakt.
Deze namiddag hadden we weeral een uitstapke voor de boeg, we wisten natuurlijk echt niet waar de trip naartoe zou gaan en we gingen is een tripke maken naar het kasteel van Alden Biezen en waarom ook niet he ! Er was in het kasteel een tentoonstelling over Limburg met geweren, of oorlog voeren door de eeuwen heen in het oude Land van Loon, want ja zo heette onze provincie voor 1830 toen Belgie nog onder het bewind van Napoleon stond. Er waren daar aan de tentoonstelling ook verschillende groepen en we hebben ons maar bij zo'n groep aangesloten, de gids was wel niet zo bijster goed maar we hebben er toch nog wat van bijgeleerd. Er waren standbeelden van Napoleon, Louis Quatorse, een een paar onbekende OOstenrijkse keizers de Habsburgers. OOk waren er schilderijen vande boeren, en van soldaten die op doortocht trokken, en gingen inkwartieren bij de boeren of alles plunderde omdat zij dachten dat ze er recht op hadden, alsook de arme bevolking die te lijden had van al die plundertochten van deserteurs. Ook waren er moniken of zoiets die werden vermoord en een paar legeraanvoerders die als tirannen optraden, ook waren er verschillende maquettes te zien, waar de slag van Laafeld op stond tussen Bilzen en Maastricht, of andere plaatsen waar gevochten werd. ER was ook een schilderij te zien van de boerenkrijg in Hasselt. Wat waren er op die plaats vele bomen, in die tijd. Nu staat er een kapelleke als herinnering aan die slag in Hasselt op Ter Hilst. In de kelder van het kasteel was ook verder de tentoonstelling verlopen, op deze plaatsen van het kasteel kom je normaal niet, en zo hebben we die grote kelders ook is gezien, er hingen nog twee heel kleine emmertjes die gebruikt werden bij het blussen van brand, die hingen tegen de muur. OOk was er een maquette van een klein kerkhof waar vroeger de mensen aan stierven vooral aan allerhande ziektes die de armoede meebrachten, de graven hadden vroeger een speciaal teken als herkenning. Er lagen daar ook twee skeletten die men gevonden had bij de slag van Laafeld. OOk was er een schedel te zien met een kogelgat, die kogel was van ijzer en hij lag ernaast. Oude kranten, en drukwerk was er veel. Hoe konden de mensen zo'n prachtige letters maken in die tijd. Velen waren er niet geletterd maar toch zijn er prachtige teksten te zien. Ook uniformen, vele geweren, musketten vandaar de naam musketiers, dragonders, avonturiers waren er uiteraard ook, en een trommel voor de loting want voor 1910 werd er geloot wie er naar het leger moest. Er waren ook helmen te zien, bajonetten, torso's om te beschermen als men vocht, want ja vechten was gevaarlijk. En waarom werd er eigenlijk altijd maar oorlog gevoerd, wat zou daar het nut van geweest zijn en wat zou men er mee bereikt hebben, ik denk helemaal niks alleen wat armoede en miserie en voor de machthebbers nog meer macht en strijdgenot. Tja zo weten we nu weeral wat bij over ons Limburgs verleden, het oude land van Loon zoals dat heette. Het kasteel van Alden Biezen heeft ook een hele geschiedenis erop zitten, het was vroeger het verblijf van de grootcommandeur van Biezen. Dit was een soort gouverneur of zoiets, hij verbleef er samen met een heel leger soldaten. Er hingen ook schilderijen van die commandeurs. De binnenkoer van de burcht had men ook mooi gemaakt, er was een zeil boven het binnenplein, zodat men toch in de zomer kan buiten zitten en niet nat worden. Volgende zondag is het kerstmarkt op het plein van het kasteel, men was er vanalles aan het gereed zetten hiervoor. Het zal er weeral gezellig aantoe gaan daar denkelijk, in de zomer zijn er ook vele aktiviteiten daar en het hele kasteel is op zich al ene bezoekske waard, ook staat er aan de binnenkant een standbeeld van oorlogslachtoffers van de eerste en de tweede oorlog. Het is een gedenkteken voor de gesneuvelden en gevallen helden zowel mannelijk als vrouwelijk. Zo dit was het dan alweer tot een volgende uitstap.
Mijn grootvadertje, is geboren in een klein dorpke, hij had al heel vroeg z'n vader verloren, hij had nog twee zusjes, en een broerke die jong gestorven waren. Hij had nog een ouder broerke, en hij was de middenste van de vijf. Hij heeft bij z'n oom en tante gewoond, en z'n moeder zou opnieuw gehuwd zijn nadien. Hij is gehuwd met een groottante van mij, die is al op jonge leeftijd gestorven, Hij bleef zitten met twee kleine ukkies. Hij is toen hertrouwd met m'n grootmoeder. Ze kregen samen vele kinderen. In 1914 werdt hij opgeroepen op 33 jarige leeftijd hij moest gaan strijden in de eerste wereldoorlog. Ik weet helaas niet waar hij is geweest, Men beweerdt dat hij heeft gestreden aan de Yzer, in de loopgraven, maar heel zeker ben ik er niet van Anderen beweren dat hij aan de forten van Luik heeft gestreden. Welk fort is mij ook onbekend. Jammer, anders ging ik het is een bezoekske brengen. Hij is krijgsgevangen gemaakt door de Duitsers en werd weggevoerd naar Duitsland Dit was een heel onbekend land voor hem, want in die tijd was er niet zo veel informatie. Hij zou gebracht zijn in Solingen, en zou gewerkt hebben in de metaalindustrie vooral om messen te maken, of naar Soltau kort bij in Nedersaksen waar men ook werkte en dit vooral met de ontwikkeling van Duitsland zoals de ontwikkeling van spoorwegen en treinstellen, metaalbewerking, messen, prikkeldraad, kannonen, geweren munitie en machinegeweren, gifgaswapens maken, transporttechnologie, duikboten, luchtschepen en vliegtuigen, en of op boerderijen helpen bij de oogst of het boerenleven, maar verder is mij er helaas niks van bekend. Hij zou er vier jaar verbleven moeten hebben als krijgsgevangene. Na de oorlog werden alle gevangenen bevrijd en gingen ze naar huis. Hoe zouden ze zich hebben kunnen aanpassen na zoveel jaren, zo ver weg van huis en van vrouw en kinderen. Hoe zou m'n grootmoeder toen voor haar kinderen hebben moeten zorgen. Ze zouden een hoeve gehad hebben, en zouden daar enigzins van kunnen leven hebben. Na de oorlog nam m'n grootvader z'n oude ambt weeral op namelijk het van landbouwer. Het zou ook zeer zware arbeid geweest zijn, veelal met paard en ploeg, zoals ik dit in m'n jonge jaren nog herinner. EErst het veld omploegen met paard en ploeg, daarna klotten, en daarna het plat rollen en inzaaien. Dan was het afwachten op de komst van de lente waardoor alles ging groeien. Hooien kwam ook aan de orde. In de oogstmaand was het zwoegen en zweten van al dat vele werk op het land. Het graan moest gemaaid worden, in bussels gebonden, dan in hutjes te drogen hangen. Daarna werd het binnen gehaald om het te dorsen, soms met zo'n dorsvlegel, met zo'n oud dorsmachine, zoals ik het in m'n kindertijd nog herinner. Het liedje de boerkens smelten van vreugd en plezier kwam hier ook goed van pas. Dit was dan stro voor het vee en het paard. En de bloem werd gebruikt om te bakken. Aardappelen en rapen, groeiden ook in het veld en deze werden geoogst. De schillen werden gekookt voor de varkens, de aardappelen werden dan ook opgeeten juist zoals nu. Z'n vrouw m'n grootmoeder is op redelijke leeftijd gestorven, zodanig dat hij voor de tweede keer weduwnaar werd, jammer dat ik die ook nooit gekend heb. In z'n vrije tijd kaartte m'n grootvader heel graag en hij gaf nog een heel goed vloekkonsert erbij. Tjonge, tjonge, dat was mij wat, hij kon zich zo opjagen hierin, en als hij niet won dan was hij heel kwaad en kon hij goed vloeken als de beste, zoals dat steeds ging. hahahaha. Helaas heb ik hem niet lang gekend, hij was m'n peter, ik was nog maar een kleuter en herinner hem mij als een zieke oude man die bij een dochter een onderkomen had gevonden en er goed verzorgd werd. Hij had een beroerte gekregen tijdens een kruisprocessie, en was nadien verlamd en was hulpeloos. Hij heeft zo nog drie jaar lang geleden hulpeloos en verlamd. toen hij bij z'n dochter aankwam was hij nog een koe en een paard rijk. Ik heb hem ooit een bezoekske gebracht na de hoogmis, wat er nog in die tijd was. Samen met m'n pa zijn we hem dan maar gaan bezoeken. Hij lag daar bedroeft en zo ziek, hij was ook verlamd van die beroerte. Hij had ook nog een hemelsblauw hemd aan, hij had korte donkere haar en een snorretje, en nog grote oren zowat van die flaporen. Zo kon hij heel goed horen, maar ik weet niet of hij nog goed hoorde.. Hij is in die zomer nog gestorven, en ligt begraven bij de oudstrijders op een erebegraafplaats. Zo herinner ik mij m'n grootvader, ik was amper zes jaar oud, heb ook nooit een nieuwjaarsbrief naar hem kunnen schrijven en dit vond ik altijd zo spijtig als de anderen in de school dit wel mochten en ik niet. Ik heb hem vandaag nog een bezoekske gebracht aan z'n graf en heb er nog een bloempot opgezet als herinnering aan m'n grootvader die ook m'n peter was. Dit is een hulde aan mijn grootvader hij is nog een oudstrijder geweest van de eerste wereldoorlog, die nu dit jaar in 2008, op 11 november 90 jaar geleden is geeindigd, nu zijn er helaas geen oudstrijders meer in leven van deze grote oorlog. Ze zouden ook meer dan een eeuw oud moeten zijn, indien er nog waren. Hier op de foto m'n grootmoeder en m'n grootvadertje en eronder het graf waar hij ligt begraven.
NOg een grot in het park.
Prachtige park van Moresnet Chapelle, hier komen ze op bedevaart.
Zeer mooi park daar in Moresnet.
Dit is de zinkafvalheuvel van Kelmis, jammer er ligt zoveel rommel en plastiek afval op en dit voor een natuurreservaat.
Zinkreservaat Vieille Montagne
Het zinkreservaat.
