Dit zijn drie foto's uit de allereerste serie die jij ooit fotografeerde gedurende de reis met de klas Engels naar Oxford. Pittig détail: Jouw vriendinnen lachten toen je zei dat dit de allereerste reis was zonder jouw echtgenoot.
In 'Kew garden' in Londen hebben we samen imens genoten van de verzorgde bijgewerkte natuur. Mogen deze foto's dit in herinnering brengen.
Omdat jij zoveel van bloemen houdt
Over mijzelf
Ik ben daniël, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dala.
Ik ben een man en woon in Stalhille (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 26/10/1937 en ben nu dus 87 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuin en fotograferen maar poëzie, beeldhouwen en schilderen zijn mijn passie.
deze blog draag ik op aan mijn veel jongere zorgende lieve vrouw.
dit is gewoon venkelgroen van september tot novemvember in eigen tuin.
een permacultuursysteem, de zonnecirkel.
herst
Bloemen ontroeren mij. Het jaar door fleuren ze mij op. Even wachten tot de zon er haar warmte en prachtig licht over uitgiet en dan maar genieten en tot rust komen.
Vissen in de tuin in levende lijve en kunstig op bezoek, heel even. Hoe eenvoudiger, hoe mooier.
vaag
poëmen en sfeerbeelden
04-01-2009
kriebels
kriebels
konden het maar vlinders zijn
zoals toen jij voor het eerst
mijn wereld overhoop kwam halen
door gevoelens stevig aan te wakkeren
nu is rustige warmte meestal mijn deel
zo af en toen lijken het wel monsters
die ernstig te keer gaan binnenin
niet in de buik maar dieper hogerop
dan slaat eenzaamheid stevig toe
zelfs helemaal tussen de mensen in
dan komen woorden naar me toe
bedoeld als troost en ondersteuning
ontoereikend tot en met
alles komt toch weer goed mits wat geduld
eindelijk lach je toch naar mij
op deze lach wacht ik soms veel te lang je bent steeds zo druk in de weer en valt dan begrijpelijk wel eens in een strik kracht kan het onverwacht schenken naar jouw toe te gaan met een luisterend oor.
dromen kan natuurlijk de sneeuw was er weken te vroeg enkele uren maar en alles was voorbij een kesrstal in de sneeuw nagebootst met watten verleden tijd een beeldengroep volstaat
de boom hangt vol slierten lichtjes pinkelen in kinderogen slierten in keuzevorm en kleur vleugelen er omheen geven vaak een beeld van overladenheid en op de grond de geschenken uitgespreid
gevoelens blazen warm of koud om van te rillen want ze zijn nooit neutraal de achtergrond speelt een stevige rol bepaald de aard van de rilling fijn of niet soms voel je enkel een schim van jezelf kiezen dan dan even onmogelijk zijn
Deze blog draag ik op aan mijn lieve Let en aan enkele heel speciale vrienden.
Wie je ook bent... WELKOM Ik maak voor deze blog weinig reclame Het lot brengt jou hier. Het lot voert je opnieuw weg maar jij beslist of je nog terugkomt.
Weet je nog, mijn lief, hoe wij op reis, in Porto Fino, de enigen waren van de groep die de verscholen ingang van de verzorgde beeldentuin vonden gelegen op de prachtige steile helling . Hoe wij niet alleen genoten van de kunstige beelden maar ook van de bebloeming. Enig toch!
