Dit zijn drie foto's uit de allereerste serie die jij ooit fotografeerde gedurende de reis met de klas Engels naar Oxford. Pittig détail: Jouw vriendinnen lachten toen je zei dat dit de allereerste reis was zonder jouw echtgenoot.
In 'Kew garden' in Londen hebben we samen imens genoten van de verzorgde bijgewerkte natuur. Mogen deze foto's dit in herinnering brengen.
Omdat jij zoveel van bloemen houdt
Over mijzelf
Ik ben daniël, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dala.
Ik ben een man en woon in Stalhille (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 26/10/1937 en ben nu dus 87 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuin en fotograferen maar poëzie, beeldhouwen en schilderen zijn mijn passie.
deze blog draag ik op aan mijn veel jongere zorgende lieve vrouw.
dit is gewoon venkelgroen van september tot novemvember in eigen tuin.
een permacultuursysteem, de zonnecirkel.
herst
Bloemen ontroeren mij. Het jaar door fleuren ze mij op. Even wachten tot de zon er haar warmte en prachtig licht over uitgiet en dan maar genieten en tot rust komen.
Vissen in de tuin in levende lijve en kunstig op bezoek, heel even. Hoe eenvoudiger, hoe mooier.
jaren lang op de dool in eigen denken en leven dromen die verlangen verlangens die verkwijnen twijfelen tot wenens toe
dit alles verleden tijd en toch mijn geest kan niet wennen aan een heerlijke werkelijkheid blijft wat op de dool
alleen zijn doet dromen verlangen naar wat reeds is alsof het morgen weer verdwijnt maar jouw woorden en knuffels schudden mij telkens wakker
langzaamaan kom ik weer tot leven energie in overvloed het oude paard komt in problemen tjonge je bent niet meer dat veulen zo onvermoeid niet in te tomen
alleen jij houdt mij in bedwang brengt diepe rust zo kan ik langzaamaan weer ons mooie leven gaan.
vreemde vriendschap langzaam ontstaan toch letterlijk uit de lucht gevallen eerst aarzelend maar stilaan sterk
uit persoonlijke nood gaan bloggen je schrijft van je af voor jezelf een dubbel werkende therapie het schrijven zelf en de respons
in een andere put vol ellende en pijn gebeurd hetzelfde en je leest het opgekropt leed dat openbarst als een etterbuil die langzaam opdroogt in de openheid
een zielsgenoot reageert of neemt contact en wonderbaar wederzijds vetrouwen ontspringt als een bron vol verfrissend helder water begrip wordt in goed gewogen woorden over je heen gestort de wonde zuivert en heelt
het voelt aan als een welgemeende knuffel waar je spontaan teruggeeft wat je krijgt zelfs veel en veel meer want je begrijpt jouw correspondent zo krijg je eenzelfde effect aan de overkant dit is vreemde maar heerlijke vriendschap
De basis is stil meevoelen tot in de kern woorden wikken en wegen in voorzichtigheid het groeit uit tot nooit meer alleen zijn wat als klaaglied begon wordt weldra vreugdezang.
Deze blog draag ik op aan mijn lieve Let en aan enkele heel speciale vrienden.
Wie je ook bent... WELKOM Ik maak voor deze blog weinig reclame Het lot brengt jou hier. Het lot voert je opnieuw weg maar jij beslist of je nog terugkomt.
Weet je nog, mijn lief, hoe wij op reis, in Porto Fino, de enigen waren van de groep die de verscholen ingang van de verzorgde beeldentuin vonden gelegen op de prachtige steile helling . Hoe wij niet alleen genoten van de kunstige beelden maar ook van de bebloeming. Enig toch!
