Een balhoofdplaatje is een logo van de fabrikant of het merk dat is aangebracht op de balhoofdbuis van een fietsframe. Balhoofdplaatjes werden al eind 19e eeuw toegepast en waren vaak gemaakt van metaal. Ter bevestiging aan de balhoofdbuis kunnen daarin nagels of schroeven zijn gebruikt. Bij moderne(re) fietsen kunnen tevens, al dan niet met lijm, balhoofdplaatjes van kunststof zijn aangebracht. Ook kan een balhoofdbuis voorzien zijn van een transfer/sticker.
Alcyon was een Frans bedrijf dat fietsen, motorfietsen en auto’s produceerde. Het werd opgericht door Edmond Gentil (1874-1946), dat gebeurde in 1903 aan de boulevard Bourdon in Neuilly-sur-seine. In 1902 vervaardigde Alycon 3.000 fietsen en 40.000 in 1909, het succes werd zo groot dat de Neuilly-fabriek verlaten werd voor een pand van 20.000 m² in Courbevoie. Vóór de Eerste Wereldoorlog bouwde Alcyon ook enkele auto's, maar een commerciële mislukking maakte een einde aan deze diversificatie.
Edmond Gentil, ooit voorman bij Griffon, werkte zich op tot een heuse captain of industry. Hij kocht en creëerde een groot aantal merken die tot de beste van de fietscreaties behoorden: Alcyon, Cycles A. Thomann (1911), La Merveilleuse, Olympique Cycles en La Française Diamant (1923), Paris-Brest cycli, Liberator, Acatene, Marly, Mariland, Metrople, Acatene Metropole, Acatene-Velleda, Manutri, Galibier, Prima et Tenax, Deauville, Standa, Strong, Armor, Armorique...
Hij produceerde ook algemene benodigdheden voor auto’s en vliegtuigen.
De productie van de Alcyon-fietsen begon al in 1902, Alcyon was het bekendste merk van Gentil fietsen. Net als de Saint-Emilion wijnen was Alcyon een naam die goed klonk in het collectieve geheugen. In 1905 sponsorde Alcyon zijn eerste professionele wielrenner, dat was Jean Dargassies, hij werd tweede in de Bordeaux-Parijs en 4e in de Tour de France van 1904. Vervolgens zou Alcyon vele beroepsrenners sponseren , waaronder Hippolyte Aucouturier, winnaar van Bordeaux-Parijs en 2e in de Tour de France 1905. De meest prestigieuze wielerwedstrijden werden op Alcyon-fietsen gewonnen: Milaan-San Remo, Ronde van België, Bordeaux-Parijs, Luik-Bastenaken-Luik, Parijs-Brest, Parijs-Roubaix, de Grand Prix des Nations en het Wereldkampioenschap. Tijdens de Tour van 1927 stelde Gentil liefst vier teams op: Thomann, Alcyon, Armor en Labour. Het palmares van de groep blijft uniek: Alcyon-fietsen wonnen 14 maal de Tours de France, 12 maal Parijs-Roubaix en 13 maal Bordeaux-Parijs (die cijfers variëren naargelang de bronnen). Alcyon, een kleine fabrikant in de westelijke buitenwijken van Parijs, was een van de meest succesvolle, de successen die hij elk jaar tijdens de Tour de France boekte, leverden hem de bijnaam « intrépide (onvervaard) Alcyon » op.
Het merk Alcyon was zowel sportief als industrieel een succes, in bepaalde jaren werden meer dan 100.000 fietsen per jaar verkocht! Alcyon had immers een zeer compleet assortiment van koersfietsen, fietsen voor jongens en meisjes, populaire toerismefietsen, tandems, bakfietsen...
De affiches van het merk waren van een buitengewone grafische rijkdom, ze respecteerden vaak twee constanten, de blauwe kleur van de lucht en de zeevogel, drager van gelukkige voortekenen.
In 1954 nam Peugeot de fietsenhandel over. De motor- en bromfietsactiviteit bestond tot 1957.
Phoenix Company. Ltd. , beter bekend als Phoenix Bicycles en Shanghai Phoenix Bicycles, is ontstaan als de Shanghai Third Bicycle Factory, opgericht in mei 1958. De oprichting van de Third Factory markeert de datum waarop de onderneming van uitsluitend privébezit gezamenlijk staats-privébezit werd en vervolgens werd overgedragen aan een publiek bedrijf. Phoenix Company, Ltd. is een volledige dochteronderneming van Shanghai Phoenix Import & Export Company, Ltd., dat uitsluitend fietsen en onderdelen van het merk Phoenix verkoopt en distribueert. Phoenix exporteert fietsen naar meer dan 50 landen en verdient jaarlijks meer dan 60 miljoen dollar.
Sindsdien is het handelsmerk Phoenix, een van de eerste top-tien bekende handelsmerken in China , geregistreerd in 104 landen. De Phoenix-fiets is het speciaal ondersteunde exportproduct van de Chinese natie . Toen buitenlandse leiders China bezochten, kregen ze een Phoenix-fiets als welkomstgeschenk!
Phoenix Bicycles produceerde ook kinderfietsen, BMX'en, mountainbikes, hybride fietsen, stadsfietsen, vrijetijdsfietsen, beachcruisers, racefietsen, vouwfietsen, elektrische fietsen, elektrische scooters, choppers, etc.
Phoenix, sinds 1897
In het 23e jaar van de heerschappij van keizer Guangxu van de Qing-dynastie opende een zakenman uit Shanghai, genaamd Zhu Tongsheng, de Tongchang Bicycle Shop op 604, Nanjing Road (het huidige East Nanjing Road) om fietsen en onderdelen te verkopen, waarmee hij een precedent schiep in de Chinese fietsindustrie. Phoenix ontwikkelde zich vanuit deze winkel.
Op 1 mei 1958 fuseerden 267 bedrijven, waaronder 18 centrale fabrieken zoals Tongchang Bicycle Factory en Yamei Steel Ring Factory en enkele andere kleine fabrieken, tot de Shanghai Bicycle Factory III. Op 1 januari 1959 werd de registratie van het handelsmerk Phoenix goedgekeurd door de Central Administration for Industry and Commerce, die bepaalde: Het handelsmerk met een rode achtergrond en gouden feniks is voor binnenlandse verkoop; en het handelsmerk met een blauwe achtergrond en gouden feniks is voor exportverkoop.
Op 14 september 1980, tijdens de 3e Nationwide Quality Month, kreeg de Phoenix 28″PA18 fiets een landelijk certificaat en een prijs voor hoogwaardig product en werd toegelaten tot de Europese markt samen met de 26″ light fiets. Daarmee werd Phoenix het eerste Chinese fietsmerk dat de Europese en Amerikaanse markt betrad. In september 1981 won de Phoenix PA18 fiets de nationale zilveren prijs voor kwaliteit.
In 1985, tijdens de 1e Nationwide Household Goods Poll, stond Phoenix Bicycle op de eerste plaats van alle fietsmerken en won de Golden Rooster Award. In hetzelfde jaar richtte Phoenix het eerste Chinese wielerteam op om de wielercultuur actief te promoten.
In 2010 werd het bedrijf geherstructureerd. Phoenix, een nationaal merk met 100 jaar geschiedenis, greep nieuwe kansen voor ontwikkeling. In 2011 opende Phoenix haar officiële Weibo-account “Phoenix Bicycle Official Website” op Sina. Op 18 augustus 2016 verhuisde Shanghai Phoenix Bicycle Co., Ltd. naar het Phoenix Center, 518, North Fuquan Road, Changning District, Shanghai en begon het nieuwe logo van Phoenix te gebruiken. Het ontwerp van het nieuwe logo is gebaseerd op twee kernconcepten: het overnemen van de klassieker en inspelen op de esthetiek van die tijd. In hetzelfde jaar kreeg Phoenix de titel van "100 Year Glorious Enterprise" van het China Time-honored Brand Committee van de China General Chamber of Commerce. In 2017 voltooide en publiceerde het bedrijf het boek The Legend of Phoenix over zijn 120-jarige geschiedenis. In mei hield Phoenix de 120e verjaardagviering "Phoenix Flying to Magnificence".
Cavalier is een fiets die onder contract in Engeland is gemaakt voor een Amerikaans bedrijf. Cavalier kan dus het huismerk van Pep Boys zijn geweest voor hun fietsen uit Engeland in die periode.
Rijwielfabriek P.J. Kusse & Zonen – Rotterdam - Nederland
Petrus Johannes (Pieter Jan) Kusse was smid, detailhandelaar in naaimachines en groothandelaar in rijwielen, naaimachines en wasmachines. Hij werd geboren in 1857 te Groede en overleed in 1941 te Rotterdam. De in de bedrijfsnaam genoemde zonen waren Johannes Andreas en Petrus Johannes. Jacob Jan van Belle werd in 1917 directeur van PJK.
Momenteel is de merknaam PJK eigendom van Peter van Wijk.
De Brabander Wilhelmus Senders (1891-1969) had in 1922 in Geldrop een rijwielfabriek opgericht onder de naam Serva. Later verplaatste hij de fabriek naar Eindhoven. In 1935 ging hij in Bilthoven wonen en hij opende in 1936 zijn nieuwe fabriek aan de Rembrandtlaan met de naam S. en S. Rijwielfabriek. Hij gaf zijn producten ook de naam SenderS.
Naast fietsen in verschillende soorten maakte hij ook onderdelen. In zijn reclames legde hij sterk de nadruk op de uitstekende kwaliteit van de trapas en de bijzondere balhoofdconstructie, de verbinding van het stuur met het frame van de fiets.
In de jaren dertig gebruikte de Bilthovensche Metaal Industrie (BMI) het frame van de SenderS damesfietsen voor de bevestiging van de BMI hulpmotor. Na de oorlog werden SenderS fietsen uitgerust met de uit München afkomstige Rex hulpmotor. In 1950 kostte een goedkoop model 150 gulden; in 1959 was dat opgelopen tot 180 gulden.
Het bedrijf kon echter de concurrentie met Gazelle, Batavus en andere grotere merken niet aan. In 1969 staakte Senders de productie.
Nederland kent een zeer groot aantal fietsmerken. Op de fietsen waren de merknamen meestal aangebracht in de vorm van een koperen merkplaatje (balhoofdplaatje) of een transfer (een soort plakplaatje). Naast de bekende rijwielfabrikanten voerden vooral ook grossiers, en soms fietsenmakers, een eigen merk. Men bouwde de fietsen dan vaak zelf van aangekochte onderdelen (assembleren) en verkocht deze onder eigen merk. Deze merken werden soms wel en soms niet wettig gedeponeerd. Ook in Zwolle zijn grossiers geweest die een eigen merk voerden. Een deel daarvan werd wettig gedeponeerd bij het merkenbureau in Rijswijk. Verder hebben ook enkele rijwielhandelaren fietsen verkocht onder een eigen merk.
Met balhoofdplaatjes is het altijd uitkijken geblazen! Vanaf ongeveer 1895 toen de massaproductie van tweewielers op gang kwam werden de balhoofdplaatjes vervaardigd door naamplaatfabrikanten. Daardoor waren de kopplaatjes vaak eenvoudiger en werd de tekst er soms in geslagen met slagletters. Uiteraard waren er nog andere en luxueuzere plaatje te verkrijgen.
Fietsenmakers konden heel lang frames en alle ander toebehoren van een fiets bij de groothandel bestellen, de fiets samenstellen en er dan vervolgens een eigen balhoofdplaatje op bevestigen. De catalogus uit 1925 van Arthur Hérold, uit Villemomble bij Parijs, toont ons diverse modellen. Zo staat er ook een balhoofdplaatje bij met het merk "Great-Event" uit Chicago. Dat de fiets uiteindelijk in Parijs (om zo maar een Franse plaats te noemen) in elkaar werd gezet en absoluut geen Amerikaanse fiets was deed er niet toe, maar het maakt het er nu voor de verzamelaar van oude fietsen of balhoofdplaatjes niet gemakkelijker op. Een Engels of Amerikaans klinkende naam stond toen vaak garant voor klasse en deugdelijkheid en het was ook modieuzer.
Frans Huygens (1913-1980) startte het bedrijf, in 1928, met enkel de productie van de fietskaders. Huygens had ervaring opgedaan in een ander bedrijf, dat onder meer de koersfietsen voor wielrenner Poeske Scherens leverde. In 1952 begon Frans zelf complete fietsen te maken. De fietsen kregen de merknaam Ludo, dat was de voornaam van Frans' zoon (1946). In 1955 werd Stan Ockers in Frascati, met een Ludo fiets, wereldkampioen op de weg bij de beroepsrenners. In 1956 werd een nieuwe loods van 800 m² aan de toenmalige fabriek bijgevoegd. In 1964 werd Eddy Merckx wereldkampioen bij de amateurs op een fiets met Ludo-frame.
Frans had zich bij de opbouw van zijn zaak steeds gehouden aan een even simpel als doeltreffend basisprincipe: een paar vakbekwame handen en een helder hoofd zorgden voor de productie, de kwaliteit van het afgeleverde werk zou dan wel zelf voor de nodige reclame zorgen. Dat deze levensvisie niet zo verkeerd was, bewees de steeds stijgende vraag naar Ludo fietsen. De voortdurende groei werd in 1974 een waar probleem: Melsbroek was te klein en meer ruimte werd een dringende noodzakelijkheid.
In 1975 betrok de firma zijn huidige locatie in het westen van Kortenberg met een hal van 6000 m² . Met Kortenberg begon er ook een periode van grote expansie. Ludo, die inmiddels een team van jonge enthousiaste medewerkers rond zich had weten te scharen, wou de aangeboden mogelijkheden optimaal benutten en gaf een nieuwe wending aan het fietsbedrijf. Door de aankoop van de modernste machines werd de productie deels geautomatiseerd en sterk beredeneerd. Tevens werd er een verkoopnet opgebouwd dat het ganse land bestreek. Die industrialisering en professionalisering leidde in 1980 ook tot de omvorming van de PVBA Frans Huygens naar de NV Ludo. In 1989 kwam er een bijkomende hal van 2000 m². Zoon Ludo, actief in het bedrijf sinds 1967, werd in 1993 opgevolgd door Johan Huygens, kleinzoon van de stichter.
Om de naambekendheid bij het grote publiek op te krikken startte Ludo met sportsponsoring. Eerst van 1975 tot 1980 als sponsor van de Egmont Spurters Machelen met als hoogtepunt de wereldtitel op de weg juniors voor Ronny Van Holen in 1977. Vanaf 1980 als co-sponsor van de professionele wielerploeg Safir-Ludo. Gedurende vier jaar behaalden gerenommeerde profs als Herman Vanspringel (Bordeaux-Parijs), Willem Peeters (Grote Prijs Raymond Impanis) en Ronny Van Holen (Brabantse Pijl) Eric Leman en Georges Pintens vele mooie overwinningen op hun Ludo fiets.
Sinds 2000 gebruikt het bedrijf ‘Granville’ als nieuwe merknaam en worden er geen Ludo fietsen meer gemaakt. Het bedrijf levert de fietsen voor bpost, importeert Scott materiaal en profileert zich als leverancier van mountainbikes. In 2007 werd aan de site terug een nieuwe bijkomende fietsfabriek toegevoegd.
Granville hoopt om in 2024 de kaap van 100.000 verkochte fietsen te halen!
Ik ben Delameilleure Philippe, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Phil.
Ik ben een man en woon in Marke (België) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 27/09/1960 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wielrennen - Verzamelen van fietsmerkenplaatje en fietstaksplaten.
