Een scherpe bliksem doorkliefde met enorme snelheid de lucht.

Amper één sekonde later volgde een intens harde donderknal.

Hier en daar trilden enkele dakpannen en massa’s reuzegrote

regendruppels vulden ineens de plots heldonker geworden lucht.

Krakend volgde de ene bliksemslag de andere op en aan de nu

zopas gevormde waterplassen zag je dat het aardoppervlak

lichtjes schudde.

Zonder enige merkbare reden doofde de straatverlichting en

hulde de ganse omgeving in een lugubere duisternis. Met een

beetje verbeelding kon je hier en daar de duistere figuur van een

duivel ontwaren die, grinnikend op zoek naar buit, hier en daar

een woning binnenging.

Luid gegil overstemde het door het onweer gemaakte lawaai en

liet intens scherp een op menselijke stemmen lijkend gehuil horen.

Vreselijk zeg ! En ik probeer nu net een uil te vangen en draai me

in de grote zetel om me uitgestrekt op een andere zij te keren.

Mocht dat menselijkerwijze mogelijk zijn ik sprong horizontaal

een meter hoog. Voor het raam van mijn op het gelijkvloers

gelegen salon stond een duivel, grinnikend en in de rechterhand

een kleine drietand op en neer bewegend. Hij lachte en tussen

zijn geopende donkere lippen kwamen over de ganse breedte

afschuwelijke zwarte misvormde gedeeltelijk met schuim

bedekte tanden zichtbaar. Uit beide grote spitse oren kwam

hete damp en een klein scherp bokkebaardje sierde zijn kin.

Toen verloor ik het bewustzijn.

Ik opende mijn ogen op een dunne kleine streep. Ze verder

openen was niet mogelijk want een felle zon verblindde me.

Ondanks mijn goede voornemens om met behangen te

beginnen was ik dan toch in slaap gevallen.