|
Dit is een waargebeurd verhaal. Niets spectaculairs. Maar toch leuk
genoeg om op te schrijven. Hier komt het :
Het gevangenisalarm schreeuwt luidkeels, want enige uren geleden
zijn veertien gedetineerden, netjes als werklui verkleed, met water
gevulde emmers, borstels en dweilen inbegrepen, via een onbewaakt
achterdeurtje gaan lopen.
En, net zoals in de ronde van Frankrijk, is er weer geen enkele belg bij.
De gevangenisdirekteur trekt zich aan de weinige haren die zijn kale
schedel nog te tonen heeft. Zijn gezwollen volgevreten buik schudt
van woede tot grote hilariteit van de inwoners van zijn tehuis.
Machteloos proberen enkele zijner medewerkers de pers op afstand
te houden. Maar tevergeefs. Hij wordt zowat bedolven onder rake
vragen en men ziet duidelijk dat zijn twee korte beentjes moeite
krijgen om zijn corpus nog ordelijk te dragen.
Tja, vandaag wordt het echt geen personeelsfeest zoals vrijwel elke
vrijdagavond.
En uiteraard wordt er naar getuigen op zoek gegaan.
De grote Manitou van de instelling ziet een tegen een muur leunende
oude man die lichtjes glimlacht.
“Gij !” roept de grote baas. “Meekomen!” in de overtuiging dat de
grijsaard makkelijk aan het praten zal gaan.
“Meekomen ! Naar mijn kantoor. En snel !“
“Ik zag dat jij zag wat er daarnet gebeurde. Vertel !” snauwt hij de
bejaarde gevangene toe”.
“Wat doet u dat denken meneer de direkteur?”, spreekt de ouderling.
“Bek dicht !” sprak de grote baas, “en vertel !”
“Oh, voor een fles lekkere wijn doe ik wel wat hoor !”
De direkteur gaat ietwat aarzelend in een kast en plaats een château
‘weet-ik-veel’ op zijn bureautafel.
De man bekijkt het etiket en zegt zachtjes :
“Ik zei wel : een lekkere wijn, meneer de direkteur.”
“Wat wil je dan ?” snauwt die.
“Oh meneer de direkteur …. met een Cariñena Gran Reserva ben
ik al heel tevreden hoor.”
“Ne Carinjeena wa ??”
“Ne Gran Reserva meneer …. “
“Ben je mij voor de gek aan het houden, ouwe zak ?”
“Oh neen meneer, maar als dat niet gaat word ik graag terug naar
mijn cel gebracht.”
“Wacht ! Dat komt wel in orde ‘”
Onmiddellijk geeft de direkteur zijn administratief personeel opdracht
alle winkels in de stad te telefoneren en naar die wijn op zoek te gaan.
Na héél vele telefoontjes komt een der bediende bijna buiten adem bij
de grote baas en vertelt dat hij nog één fles van de gevraagde wijn
gevonden heeft.
Die grijnst en beveelt : “Onmiddellijk gaan halen ! En breek ze niet !
Een goed half uurtje later staat de wijn op de tafel.
“En …. ?” hijgt de direkteur, “is dat de wijn die je wil ?”
“Ja, meneer de direkteur, dat is hij.”
“Maar om zeker te zijn moet ik die natuurlijk proeven nietwaar.
U als man van de wereld weet hoe dat gaat.”
Ongeduldig neemt de direkteur een kurkentrekker uit een zijner
bureelschuiven en ontkurkt de wijnfles. Zachtjes houdt de oude man
de flessenhals tegen zijn gespierde neusgaten en, de ogen gesloten,
snuift hij de heerlijke geuren van de zachte drank naar binnen.
De direkteur wordt ongeduldig en wil weten wat hij daar nu voor
in de plaats krijgt.
“Geduld meneer,” zegt de bejaarde man, “Je mag echte wijn nooit
forceren. Geeft u mij eens een glas alstublieft, een met een voet,
zoals die glazen waar u en uw bezoekers mogen uit drinken.”
Met bijna knarsende tanden voldoet de man aan het verzoek en
schenkt zijn gevangene zuinig een half glas Cariñena uit. Deze
ruikt met gesloten ogen aan de wijn en kreunt zachtjes van
genoegen. Gelukzalig kijkend ledigt hij het glas.
“En …. ?” Vraagt de direkteur nu in gespannen verwachting.
“Wat krijg ik nu daarvoor ?”
“Niet zo snel meneer de direkteur. Goede wijn is zoals een vrouw.
Daar moet je geduldig mee zijn. Giet me heel langzaam nog maar
een glas uit.”
Tja …. En nog een …. En nog een …. ….
Na enige tijd is de fles leeg. De oude man is nog aan het nagenieten.
Het geduld van de direkteur is nu wel op.
“Wel ??” schreeuwt hij !!” Wat krijg ik nu daarvoor ??”
De oude man stelt zich traagjes recht, kijkt de gevangenisdirekteur
glimlachend recht in de ogen, en zegt :
“Daarvoor krijgt u van mij mijn allermooiste glimlach, meneer.”
en verlaat gelukzalig grijnzend het bureel.
|
