|
De Hagelandse heuvels, een geschenk van de zee.
Vandaag, zondag 18 september 2005.
Het was een stralende dag met felblauwe hemel en stralende zon.
Niet heel warm maar met heerlijk gezonde lucht.
Dréke, Utta en ik maakte een wandeling in de heuvels waar de wijnstokken groeien.
Even verder hier op de straat bevindt zich Kunst & Wijnhoeve Elzenbosch.
We maakten een praatje met de eigenares, mevr. Malou Boyen en wandelden daarna langs de rijpe appelen de heuvel op. Daar verpoosden we tussen de druiven die nu bijna plukklaar zijn.
Ik had natuurlijk mijn camera bij, maar ach, ach, wat een pech, het ding werkte niet! Er blijkt iets mis met de lens! Toch wil ik absoluut deze week terug om foto's te maken want het was er prachtig.
Terwijl Dréke weer de tijd van zijn leven had en als een jong veulen rond draafde zaten Utta en ik op de heuvel uit te rusten op een houten pallet ondertussen genietend van het mooie panorama met voor ons de grote wijngaard. We vroegen ons af wat wij in godsnaam zouden gaan zoeken in het zuiden van Frankrijk, terwijl we slechts op een paar honderd meter van onze deur ons ginds waanden.
Hieronder zien jullie een prachtig schilderij, het was op deze plaats dat Utta en ik genoten van identiek hetzelfde uitzicht. Malou is de kunstenares en schreef er een mooi gedicht bij.
"Elzenbosch 1997 in 't najaar:
de felle wind joeg door de wijngaard,
de druiven rilden
en krimpten in mekaar,
het werden zoete rozijntjes ...
en smaakten
oh! zo fijntjes!"
Malou
Kunst & Wijnhandel Elzenbosch
Voor onze fotootjes dus nog even geduld! Ondertussen wil ik jullie graag vergasten op wat uitleg over het mooie Hageland.
Uit de toespraak van Maerten van Dorp ter gelegenheid van de opening van het academiejaar in 1513:
"Hier zijn lochtige heuvelen,
ende noch lochtigher berghen,
geen steyl opschietende rotsen,
maer sachte glooyinghen,
die Ghij met een beetje oeffening
sonder vermoeyenisse bestijght.
Bij het opklimmen begroet U overal
struygewas ende de soet rieckende wijngaerd,
waer de blijde botten nog blijder trossen ende
den vreughdebrenghenden wijn beloven."
De vorming van een historisch landschap
De Hagelandse heuvels, een geschenk van de zee.
Het Hageland: een land met een zachte naam, maar met een harde kern van oost-westgerichte ijzerzandstenen heuvelruggen. Vanuit de lucht bekeken vertoont het Hagelandse reliëf zich als een fraaie plooienval, waarin langgerekte, ongeveer even hoge heuvelruggen en de tussenliggende dalen elkaar in een elegant ritme afwisselen. Een beeld dat veel weg heeft van een patroon van zandribbels op een getijdenstrand. En inderdaad: de oorsprong van dit typische golfreliëf ligt in de zee, die zo'n 15 miljoen jaar geleden de streek bedekte. Door sterke getijdenstromingen werden enorme banken van glauconiethoudende zanden gevormd. Toen deze oerzee geleidelijk wegtrok, verhardden de zandbanken tot zandsteen. De oxidatie van het ijzer in het glauconiet gaf ze hun roestbruine kleur. De "Diestiaanse" steenlaag - zo genoemd naar het stadje Diest - was geschapen.
(bron: Een wijngebied met ambitie. Provincie Vlaams-Brabant)
|
