|
Maandag, 13 september 2010.
Enkele weken geleden besloot onze paps zich een elektrische fiets te kopen. Utta zou er dan ook af en toe kunnen op rijden. Ik besloot mee te gaan om hem te helpen kiezen. We konden een testritje maken en ja, dat rijdt echt wel super! Paps vloog er mee over de baan. Maar toen ik Utta zag rijden, op die reuze grote fiets, kreeg ik het toch benauwd. In onze landelijke gemeente, met vele kleine paadjes en bochten, vond ik het voor haar veel te gevaarlijk. De verkoper liet ons dan de mini elektrische vouwfietsen zien, klein, maar vergis je niet, ongelooflijk vinnig, veel vinniger dan de grote elektrische fietsen. Het zijn net bromfietsjes, je rijdt er moeiteloos 25 km/u mee.
Ik was er direct voor gewonnen, Utta kon hier ook goed mee rijden, daar ze met haar voeten nu makkelijk aan de grond kon. Dus kocht paps de grote en zij de kleine! Zelf had ik al jaren geen fiets meer maar nu was ik echt wel verkocht. Ik kocht er ook dadelijk een hondenmand bij zodat ik met ons Dréke zou kunnen gaan fietsen.
Het is een waar succes, we rijden elke dag wel een ritje hier in de buurt. Dréke is er gewoon gek op. Als we het veld inrijden dan laat ik hem vrij voor me oprennen. Het is genieten voor ons allebei!
Utta, 77 jaar jong, is elke dag met haar fiets op gang.
Voor haar is dit een stukje vrijheid.
Dréke rust even uit in het fietsmandje ...
Op de bank aan het kapelleke even bijpraten en genieten van het uitzicht ...
Dréke was weer helemaal in zijn element.
|
