|
De zwarte katten story in mijn leven is nog niet ten einde. Ik heb weer een nieuw verhaal om er aan toe te voegen. 
Zondag, 25 juli 2010 zag ik rond half zes een zwarte kat liggen, dwars in het midden van een drukke weg. Ze was schijnbaar dood. Toen ik langs haar reed kruiste mij net een zware camion en ik zag de staart van de kat omhoog vliegen. Ik was aangedaan omdat ze mij deed herinneren aan mijn 2 zwarte poezen die werden overreden, Daisy en Nestje.
Terwijl ik verder reed begon ik te twijfelen of die staart wel zomaar omhoog kon vliegen van de luchtdruk van die camion en ik besloot na een km terug te keren. Ik zette me net voor haar, mijn auto in het midden van de drukke weg met mijn vier pinkers aan. Het verkeer moest dus langs me. Al van in de auto zag ik dat ze haar kopje omhoog probeerde te steken.
Er stopte ook een andere dame en zij kwam bij me staan maar we wisten niet goed wat te doen. Het was zondagavond, in vakantieperiode. De dame ging bij een paar huizen vlakbij aanbellen maar er was niemand thuis.
Daar stond ik dan naast een zwaargewonde poes die heel erg bloedde. Ik heb een deken uit de koffer van mijn auto genomen en dat rond haar gelegd. Een andere voorbijganger was zo vriendelijk haar voorzichtig op te nemen en haar op de achterbank te leggen. Niemand wist een dierenarts in de buurt en via 1207 werd mij een route doorgestuurd maar geen telefoonnummer! Ik was in die buurt niet bekend en de tijd tikte maar door. Steeds moest ik even kijken of ze nog wel ademde.
Ik besloot mijn eigen dierenarts te bellen en die had gelukkig wachtdienst. Ik zou ongeveer 25 minuten moeten rijden en de dierenarts moest ook nog 20 minuten tot aan haar praktijk en dus kwamen we ongeveer gelijkertijd daar aan. De hele rit moedigde ik de poes aan om wakker te blijven en te vechten.
Bij de dierenarts aangekomen bleek dat de poes al in shock aan het gaan was en kreeg een infuus met ook de nodige pijnstillers. Als ze de nacht doorkwam had ze een goede kans. Ik ben toen naar huis gereden en heb folders gemaakt en ben terug gereden naar de plaats waar ik haar vond.
Daar heb ik van zeven tot negen alle huizen afgelopen en met plakband de folders op voordeuren geplakt waar ze niet thuis waren. Een goed deel van de mensen in de buurt zal wel gedacht hebben dat ik goed gek was . Eén man zei me dat die poes toch dood op de straat lag ... Nee meneer, ze was niet dood, ze is nu bij mijn dierenarts! Wie weet hoe lang lag het arme dier daar al wel niet! Maar de moeite doen om even te stoppen of te gaan kijken? Ho maar! De meeste mensen waren echter heel behulpzaam en vriendelijk. Maar ik ging zonder resultaat naar huis.
De volgende ochtend kreeg ik echter goed nieuws van de dierenarts! De poes herstelde goed en de eigenaars hadden al gebeld, zij hadden heel laat in de avond, bij thuiskomst mijn folder op hun voordeur gevonden! Ze waren dolblij dat ik hun éénjarige Bubbely gered had. Ze heeft een nestje van 4 kittens, zes weken oud waren ze.
Ik reed die ochtend naar de dierenarts om al eens een kijkje te nemen en nam deze foto's. Vlak er na werd ze aan een grondig onderzoek onderworpen en verder verzorgd.
Bubbely bleek een gebarsten kaak te hebben,
een gescheurde lip en een paar afgebroken tanden.
Maandag, een week na het ongeluk, ben ik samen met mijn vriendin Laathi bij haar op bezoek geweest en zij en haar kittens maakten het heel goed!
Bubbely, amper een week na haar ongeval
Ze lag prinsheerlijk in de ruime veranda met zicht op de grote tuin. Bubbely is nog steeds heel rustig maar herstelt prima. Ze kan voorlopig alleen maar zacht voedsel eten maar ze wordt heel goed verzorgd door het gezin met drie tieners.
De kittens gaan af en toe nog eens bij haar aanliggen en als zij eentje hoort piepen dan staat ze er dadelijk bij, een echt goed moedertje.
Het zijn er vier, drie zwartjes en eentje is crèmekleurig met donkere oortjes, pootjes en staart. De dochter des huizes gaat dit zelf houden en noemde het Minou. Het is een heel hevig poesje, zo te zien wordt dat geen schootliggertje maar ze is echt beeldschoon. Blijkbaar is zij het evenbeeld van de grootmoeder van Bubbely.
Met zijn tweetjes heerlijk ravotten!
De drie zwartjes, één kattin en 2 katertjes zijn veel aanhankelijker, laten zich graag oppakken en zijn om te stelen. Ze zoeken alle drie nog een geborgen thuis.
Horen jullie eens rond of iemand één van deze schatjes wil adopteren? Ze zijn intussen al zeven weken. Ze werden geboren, de dag na mijn 50-ste verjaardag, op 14 juni!
De poesjes zijn allen zindelijk en gebruiken de kattenbak.
Bubbely's snuitje herstelt goed.
Binnen enkele weken, als de kaakdraad verwijderd wordt zal ze ook gesteriliseerd
worden.
Wie adopteert dit kleine, lieve en aanhankelijke schatje?
Of deze kleine hartedief ...
Nog even en ik word tot patroonheilige van de zwarte katten bekroond . Want de katten die ik al redde in mijn leven zijn stuk voor stuk zwarte. Mijn vriendin Laathi staat nog een trapje boven mij, zij "is" al beschermheilige van alle katten . Terwijl mij dit maar heel af en toe overkomt lijkt dat bij haar met de regelmaat van de klok te gebeuren en steeds zet zij zich voor 200% in, geen moeite is haar dan te veel.
Op sommige momenten lijkt het ook of de wegen bezaaid liggen met overreden katten. Meestal zie je ook duidelijk dat ze dood zijn. Maar soms valt er wel eentje te redden.
Veel mensen "zien" ook wel eens een dier liggen dat nog leeft en vinden het heel erg, maar rijden toch verder. We hebben het allemaal ook zo druk. Bedenk echter dat het ook jouw huisdier kan overkomen. Hopelijk is er dan ook een echte dierenvriend in de buurt!
Foto's door Viva en Laathi - 2 augustus 2010
|
