...

Het is zo ver!
Vanavond lagen Dréke en Nest voor het eerst samen in zijn mandje!



Grote Liefde tussen die 2



"Leven als kat en hond." ??
Euh, dat lijkt me heel plezant!

Vanmiddag kwam Nest even langs. Wanneer Nest de foto van Daisy op mijn bureaublad in het oog krijgt gaat hij haar altijd besnuffelen en legt hij zich er bij. Hij mist haar ook nog steeds. Misschien komt hij wel zo vaak omdat hij denkt haar hier terug te zien.

Sinds vele jaren ben ik trouwe klant bij kapsalon Dilio-Elegance te Tienen. Vandaag waren ze in Halloween stemming. Ik wil jullie een paar leuke foto's niet onthouden. Als je op de foto klikt kan je een grote versie zien.

Met kapper Steven


Twee prachtige heksen: kapsters Brigitte en Kathy

Beelden spreken voor zich ...



Tja, wat moet ik hier nog aan toevoegen?

Ik had toch wel verwacht dat de vriendschap tussen Dré en Nest een paar maanden zou moeten rijpen, maar kijk ...
Nest van de buren bracht ons zonet zijn dagelijks bezoekje en klom bij me op schoot terwijl ik aan mijn bureau zat. Dré wou er ook bij en zo zaten ze te doezelen. Toen mijn man binnen kwam greep hij direct naar de camera, om dat, toch wel bijzondere plaatje, te vereeuwigen.

Dréke was vorige week vrijdag bij kapster Nelly.
 Zij nam deze foto van hem.
Is hij weer niet oogverblindend?

Poot in poot ...

Toen ik zonet thuis kwam, hoorde ik het belletje van Nest al rinkelen. Hij kwam mij en Dréke allerliefst begroeten. Hij is even gebleven om met Dréke te spelen en te rennen. Nest heeft zijn vijandige houding naar Dréke toe al helemaal laten varen. Ik nam een foto van hen beiden in de zetel met de grote beer tussen hen in. Pas na het uitladen van de foto merkte ik dat ze poot in poot zaten . Zo zie je maar, met een tolerante kat en een hond die zich onderdanig opstelt komt het met een klein beetje geduld altijd goed.

Mare en ik gingen gisteren bij Laathi op bezoek om een fotoreportage te maken. We namen ook een kijkje in de pas gerenoveerde hobbykamers van Laathi. Ze noemt het haar "hobbithol". De werken vorderen goed en het wordt een geweldig plaatsje waar zij zich kan terugtrekken en ontspannen. Het was weer een super dagje!!

Grootste eyecatcher in het hobbithol is het hoogstaande, brede bed waar ze met haar vriendinnen kan op zitten en liggen voor gezellige babbels.


Laathi's man, Paul, vond dit een echt plaatje voor de boekskes


Ook de dove Phineas geniet van "het bed".


Met Hanuman die het voortouw nam, lieten we onze klauwen zien aan Paul, die daarna wijselijk de benen nam .

Laathi zorgde voor een "klein" tussendoortje ...


Daarna waren we weer klaar voor het grote werk ... en wat deugnieterij!


Maar we hebben ook hard gewerkt, hoor!


De stijlgoeroes, Mare en Viva, overdenken het concept ...



Hier een paar foto's met het resultaat:

Prachtig, niet? Toch houdt Laathi zelf meer van haar eigen natuurlijke stijl. Ze vertelt er over op het blogje van Madammeke.

http://blog.seniorennet.be/madammeke/

Dréke in dromenland ...

Een foto voor het huis van mijn ouders.

Zonet hoorde ik een belletje rinkelen in de tuin, Nest op zijn nachtelijke ronde ... Ik ben hem even gaan knuffelen. Hij moet Daisy ook erg missen want vaak waren ze in de vroege uurtjes samen op pad.

<

Het is al weer meer dan een week geleden dat ik haar moest afgeven.
Ik mis haar ...

Bezoekje van Nest


Nest

Elke dag komt Nest van de buren wel een paar keer langs. Hij doet dan alsof hij thuis is . Tegenover Dréke stelt hij zich erg dominant op en jaagt hem het liefst buiten terwijl hij zelf binnen met deze zijn beertjes speelt. Die lieve Dré zit dan zielig aan de deur en durft niet binnen te komen. Daarom hou ik de bezoekjes ook kort want dat kan ik toch niet toelaten. Ik weet echter uit ervaring dat dit tijd nodig heeft. Tussen Daisy en Dréke ging het er in het begin veel heftiger aan toe. Ook Nest zal aan Dréke wennen, al kan dat nog wel een paar maanden duren. Dan worden ze vast dikke vrienden. Ik hou jullie op de hoogte.

Vandaag is Laathi jarig!

Zondagavond kwamen Laathi, Mare en ik, samen voor een gezellig etentje in de Wilde Vespers. Het was al weer een tijdje geleden dat we elkaar nog eens zagen. Het werd super gezellig en natuurlijk waren Mare en ik niet vergeten dat Laathi de volgende dag (vandaag dus) jarig was! Kijken jullie mee naar enkele mooie momenten?

Laathi was dolblij met al haar cadeautjes.


Vooral deze twee kapstokken vielen zeer in de smaak!


Van smaak gesproken ...


Natuurlijk hebben we veel over Daisy gesproken.
Laathi had mooie afdrukken voor mij bij als blijvende herinnering ...


Ze had voor Mare en mij ook een prachtige afdruk bij van één van haar mooie foto's.


Mare schreef een persoonlijk gedicht voor Laathi, vol met humor en vriendschap.


En het genieten ging door ...



en door ...





Nog een foto voor het huiswaarts keren ...


en een dikke zoen!

Willen jullie Laathi ook gelukwensen,
bezoek dan haar blogje!

http://blog.seniorennet.be/laathi/

Deze voormiddag was Nest al op bezoek. Het was toch weer even schrikken toen hij zo plotseling naast Dréke stond. Even dacht ik ...
Het is verkiezingsdag in België dus zijn we onze stem gaan uitbrengen. Daarna even bij paps en Utta langs geweest voor een korte wandeling. Het is dan ook een stralende herfstdag!

Samen met Utta


Dréke met zijn baasje.

Even laten weten hoe het met me is. Dat is wel het minste dat ik kan doen na zovele blijken van medeleven. Het gaat al beter. Er vloeien geregeld nog tranen, op onverwachte momenten, als ik een plaatsje zie waar zij altijd lag, als ik Dréke eten geef, als ik in de ochtend wakker word, of zomaar gewoon bij een gedachte ... 

Ik heb veel steun aan Dréke, de lieverd en aan Nest, de kater van de buren. Heel vreemd, hij woont al enkele maanden naast ons maar zelf had ik hem nooit eerder gezien. Vorige vrijdag zat hij hier plots in huis met Dréke te spelen terwijl Daisy rustig op haar stoel lag te slapen. Het is alsof Daisy daarboven al over ons waakt want dezelfde avond dat we haar begroeven kwam Nest ongemerkt met Dréke naar binnen. Hij lag op Daisy's stoel, speelde met haar touw, het was zo vreemd ... temeer omdat ze zo erg op elkaar gelijken. Nest is nog maar een maand of 7 en zal nog groeien maar nu heeft hij dezelfde grootte als Daisy. Ook gisteren en vandaag is hij ons 's avonds een paar uurtjes komen bezoeken. Nest is een echte knuffelbeer, hij is hartveroverend. Wat vreemd dat hij net nu, rond het heengaan van Daisy zo plots in ons leven verschenen is. Ik hoorde van de buurvrouw dat hij weldra zal gecastreerd worden en ze weet nu dat als Nest niet thuis is, hij wellicht bij ons zal zitten. Met Dréke gaat het nog een beetje stroef, Nest vertrouwt Dréke nog niet goed en als die speels korter bijkomt haalt hij soms naar hem uit. Maar nadat hij het hart van Daisy met zoveel geduld wist te veroveren, ben ik er zeker van dat ook zij de beste vrienden zullen worden. Heerlijk voor Dréke dat als hij buiten in de tuin komt weer altijd een vriendje in de buurt zal hebben. Nest zit immers altijd in de bomen die onze huizen van elkaar scheiden.

Bedankt, lieve Daisy, om Nest in ons leven te brengen. Het verzacht de pijn voor ons allen een heel klein beetje, al zullen we je nooit vergeten.

Voor mijn lieve knuffelbeertje Dré, bracht ik vandaag een nieuwe grote beer mee. Zijn oude was na 2 jaar totaal versleten. In Daisy's zeteltje poseert de lieverd gewillig voor de camera.

Lieve vrienden, bedankt voor jullie hartverwarmende steun.


Fotobewerking: Ann

Het geschenk van een poes bevat vele jaren vriendschap
of maar een hele korte tijd.
Maar of het nu lang of kort is,
haar leven zal het jouwe veranderen
en een blijvend verdriet achterlaten
wanneer zij vertrekt ...
en een blijvende dankbaarheid.

Vaarwel, lieve Daisy ...
Waak over mij, van daarginds, over de regenboogbrug.

Afscheid van mijn lieve Daisy 18u00 Ik wou zonet mijn post uithalen en zag een groot stuk witte plastiek liggen met daartussen ... mijn lieve Daisy. Ze heeft blijkbaar een klap van een auto gekregen en is niet meer. Ik heb haar rond 15u00 buiten gelaten in de tuin. Ze was 's middags ook even buiten geweest, haar vriendje Nest van de buren was er ook. Maar toen ik met Dréke op de arm in de hall stond zag ik haar door het raam naast de brievenbus zitten. Ik tikte tegen de ruit en ze zag ons. In een wip zat ze op het vensterraam. Ik deed het licht in de hall aan zodat zij ons beter kon zien en Daisy en Dréke snuffelden tegen de ruit aan elkaar.  Ik deed de voordeur open en zij kwam piepen terwijl ze op de smalle vensterbank balanceerde. Ik bedacht nog wat een leuke foto dat zou geven, vooral haar uitdrukking, zo van "hé wat doe jij daar!". Ze sprong er af en kwam binnen om nog een beetje te slapen. Rond drie uur liet ik haar en Dréke weer in de tuin. Nest was er ook en ik liet Daisy buiten bij haar vriendje. Dat was de laatste keer dat ik haar zag. Ik wou haar vanavond extra verwennen omdat het werelddierendag is maar nu is ze dood.   Het is raar, ik heb het vanmiddag nog gedacht, al zo vaak trouwens, dat ik haar niet lang bij me zou hebben en dat dit zou gebeuren. Ik heb zo een verdriet. In de voormiddag hebben we nog heerlijk geknuffeld.   Toen ik rond 16u00 vertrok met de wagen zag ik dat stuk plastiek liggen en dacht nog, wat ligt dat daar ... Ik had haar nog staan roepen voor ik in de wagen stapte omdat ik dacht ze misschien liever binnen zou zijn ...   Toch ben ik opgelucht dat ze hier is, beter dan dagen lang wachten en niet weten wat haar overkomen is. Dankbaar ook, omdat iemand haar aan de kant legde en haar bedekte, zodat ze droog bleef en geen tientallen wagens haar overreden ... Ik zie dat er bloed uit haar bekje kwam, voor de rest is ze mooi. Mijn mooie zwarte Daisy.   Viva   Daisy, zo prachtig ... vorige vrijdag.

19u00 We hebben Daisy begraven. Onder de boom naast het tuinhuis waar ze nu precies 1 jaar geleden kwam wonen kreeg ze haar laatste rustplaats. Het regende zachtjes. Dréke en Nest waren er bij en begrepen niet goed waarom Daisy daar zo levenloos en stil lag. Ze snuffelden voorzichtig aan haar. Ik heb haar nog even gestreeld en afscheid genomen.

Vorig jaar oktober ... Ze was schuw en ik kreeg zelden of nooit een glimp van haar te zien. Maar elke dag was het eten dat ik klaarzette weg. In april toen ze haar kittens kreeg, kon ik haar vangen en bracht ik haar met haar kroost naar Bieke, in het babypoezenasiel. Bij Bieke kreeg deze half wilde zwerfkat terug vertrouwen in de mens. Al haar kittens kregen een goede thuis en Daisy zelf werd gesteriliseerd. Ze was nog heel jong, ongeveer een jaar schatte de dierenarts. Ik adopteerde haar en sinds begin juni hoorde ze bij ons gezin. Van het allereerste begin had ze een speciaal plekje in mijn hart, al van toen ik haar voor het eerst in mijn tuinhuis opmerkte. Ik ben een "hondenmens", zoals men dat noemt maar zij raakte mij. Zij was voor mij zeer speciaal en nog elke dag groeide de band tussen ons steeds inniger. Rust zacht, lieve Daisy ...

Lees het hele verhaal van Daisy: klik hier

Fotobewerking: Viva

4 oktober: Werelddierendag

Elk jaar op 4 oktober is het werelddierendag. In 1929 werd die dag op het internationaal congres van de dierenbescherming in Wenen uitgeroepen tot werelddierendag. De datum werd op 4 oktober bepaald, omdat op die dag het feest van de heilige Franciscus van Assisi gevierd wordt, die bekend stond als een groot dierenvriend.