En hier is dan weer eens een foto van onzen Dré, stralend en lief als altijd!
Fotogeniek ...
Zondag, 19 oktober 2008.
Caress is een ontzettend dankbaar onderwerp om te fotograferen. Zij is geweldig fotogeniek. Een witte Bichon Frisé is heel wat moeilijker om vast te leggen op de gevoelige plaat, dat zullen alle mensen met een wit hondje kunnen beamen . Maar wees gerust, weldra weer mooie foto's van ons Dréke want poseren kan hij als geen ander!
17-10-2008
Caress in een vrolijke bui ...
Woensdag, 16 oktober 2008.
14-10-2008
Prachtig!
Dinsdag, 14 oktober 2008.
Toen ik zonet op het blogje van Katrien kwam ontdekte ik mijn prijs voor het oplossen van haar wekelijkse puzzel. Schitterend gewoon, woorden zijn overbodig! Bedankt Katrien!
Om misverstanden te voorkomen ... Laathi heeft helemaal nog geen onderkinnen , ze bespeurt bij zichzelf alleen maar de eerste tekenen van het ouder worden en schrijft er op haar blogje sappige stukjes over.
Zonder morren poseerde ons Caress zonet voor de grappige foto op de kaart maar ik maakte er weer meerdere mooie van dit fotomodel. Een poes van één jaar is 16 jaar in mensenjaren. Ik zit dus met een jonge juffrouw hier in huis. Dréke vindt dat best ok!
07-10-2008
Caress is jarig!
Caress is vandaag 1 jaar jong!
En dat vierde ze met een lekker glaasje voor de haard!
Bedankt ook voor alle wensjes en de mooie crea's!
Van Corry ...
Van Ritje ...
Van Leona ...
Van Utta ...
Bedankt lieve dames!
06-10-2008
Memories ...
Zondag, 12 oktober 2008.
Op 4 oktober was het 2 jaar geleden dan mijn zwarte poes Daisy overreden werd. Een jaar later op 5 oktober 2007 werd Nestje, die lieve zwarte kater, op precies dezelfde plaats overreden. Ze zijn sindsdien geen dag uit mijn gedachten geweest, steeds zitten ze op een plaatsje in mijn hart.
Op zo een momenten denk je ook weer aan die andere dieren die je in je leven zo koesterde en op een dag ook moest afgeven.
Nu kwam ik dit mooie filmpje tegen. Ik kijk nooit graag naar zulke video's omdat ik weet dat de tranen dan rijkelijk vloeien. Het gaat over de herinnering van dat allereerste moment dat je elkaar zag en al die gewone maar tegelijk toch zulke speciale momenten die volgden de komende jaren ...
Bekijken op eigen risico want het is mooi maar ook heel ontroerend ...
Voor de mensen wiens Engels niet zo goed is heb ik hieronder een vrije vertaling gemaakt.
Ik voel hoeveel verdriet je hebt ...
Wetend dat je me nooit meer zal kunnen zien, horen of in je armen nemen.
Toch, voor deze laatste keer, ga met me mee, als ik enkele van onze fijnste momenten herbeleef, van toen wij ons nog konden zien door elkaars aardse ogen.
HERINNER JIJ JE NOG die keer dat jij mij voor het eerst zag? Was jij niet geweldig verbaast dat jij zo een wezentje vond, ZO WONDERBAARIJK ALS IK? Keek ik niet met grote ogen naar je op, met zoveel adoratie?
Bracht mijn starende blik niet zoveel bezorgdheid over, goedkeuring, geduld en vertrouwen, al die dagen tijdens al die jaren dat we samen waren?
De diepte van onze liefde voor elkaar creëerde echos van gelach die nooit uitstierven en die ik nog steeds kan horen op dit moment.
Nu vallen je tranen en je hart is verscheurd door de herinneringen die de tijd ons heeft gegeven.
Zovele gelukkige gisterens vol met buikgestreel, dutjes op de schoot, gespetter in het bad, buiten dolle streken uithalend, geknuffel waar nooit een einde leek aan te komen en zovele kusjes.
Ik vergeet nooit hoe je altijd thuis kwam, ondergedompeld in de zorgen van alle dag. Ik begroette je al aan de deur, zo opgewonden en vol ongeduld om jou te vervullen met alle blijdschap die ik in me had, alleen maar van jou te zien ..
Ik heb altijd geprobeerd om jou op mijn eigen grappige manier te laten zien hoeveel ik om je gaf.
Ik deed steeds alles wat ik kon voor jou omdat jij mij voedde, warmte gaf, me een thuis gaf en van me hield.
Jij was altijd mijn beste vriend.
Zelfs als je heel erg kwaad was zodat ik in elkaar krimpte, me wegstopte, zelfs plaste waar ik stond. Ik begreep je, vergaf en hield van je onvoorwaardelijk.
En zo, tot op een dag, de ouderdom en de ziekte me bekroop.
Ik deed mijn uiterste best om me voor te doen zoals ik altijd geweest was in mijn beste jaren.
Je hebt nooit geweten hoe pijnlijk het voor me was om op te staan en te lopen
Maar ik kreeg het altijd voor mekaar om je tegemoet te komen en je overal te volgen, alleen maar om je te laten weten dat ik altijd bij je wou zijn en dat ik je aanbad, goed wetende dat mijn tijd er bijna op zat.
En dan keek ik naar jou voor de allerlaatste keer, hopend jou te kunnen laten weten hoe dankbaar ik was voor de allergrootste gift die jij me ooit gaf: JEZELF
Zo nu, als ik ons verhaal naar een einde leid, wil ik dat je jouw tranen afveegt en voor één moment ... ME VOELT Ik ben hier weer jong en gezond.
En in dit paradijs zal ik wachten op jou
Tot dan ...
05-10-2008
Gouden Bruiloft ...
Op 4 oktober vierden Simonne en André hun Gouden Bruiloft. Zij zijn de goede vrienden van Utta en paps en wonen hier even verder op de straat. Ook voor mij staan zij altijd klaar en daarom hielp ik met veel plezier mee aan alle voorbereidingen.
Het werd een prachtig feest dat tot de vroege uurtjes duurde. Ze vertrokken thuis omstreeks vier uur met een paardenkoets en reden door het dorp tot aan de feestzaal. Utta kwam hen uitwuiven alvorens ze zelf ook haar feestkledij ging aantrekken. Dréke had ik voor de gelegenheid zijn smoking aangemeten!
Samen met Simonneke, die bijna even zenuwachtig was als 50 jaar geleden!
Aan de arm van André wachten op de paardenkoets.
Klaar voor vertrek ...
Dréke ziet vol verbazing de paardenkoets naderen ...
Na een stevige knuffel voor Simonneke had Dréke nog enkel oog voor die machtige paarden!
Een ladder heeft hij niet nodig want paps maakte zichzelf een handig hulpmiddeltje!
Lekkere en gezonde appelen want ze werden niet bespoten!
En nog een dikke knuffel voor Utta!
27-09-2008
Mooie herfstdag ...
Zaterdag, 27 september 2008.
Het was één van die prachtigste dagen van het jaar. Ik hou van de herfst, het is mijn seizoen. De stralende zon, de warme kleuren, de geuren, ik kan er van genieten. Ook Dréke had het naar zijn zin, hij mocht vandaag een paar keer rennen in de velden en in het mooie licht van de vooravond vormde hij een plaatje met de natuur.
Caressje bleef thuis al genoot ze buiten volop in de kattenren van het zonnetje!
25-09-2008
Nieuws over Coco ...
Donderdag, 25 september 2008.
Enkele dagen geleden kreeg ik deze foto's van Coco toegestuurd. Zoals de meesten van jullie weten is Coco een Spaans hondje, dat voor dood langs een Spaanse autostrade werd gevonden en werd gered door de vrijwilligers van het asiel "Spaanse Honden In Nood" dat wordt bestuurd door de Belgische Fabiënne. Via de website Pets.be kwamen wij van zijn bestaan te weten en samen met Ninne en Leona schreef ik hem in voor de wedstrijd "Internethond van het jaar". Dankzij de massale steun van de bloggertjes won Coco ook die wedstrijd.
Vorig jaar in juni kwam Coco naar België, amper 7 weken na zijn ontsnapping aan de dood. Hij verbleef hier enkele weken in ons gezin waar hij elke dag weer een stukje gezonder werd. Intussen werd er druk gezocht naar een adoptiegezin. In de ardennen spoorde Wim Klein zijn buren, Pierre en Josée, aan om een hondje in huis te nemen en zo kwamen zij via Pets.be bij Coco.
Tussen Josée en Coco was het liefde op het eerste zicht. Begin dit jaar overleed Pierre en het was Coco die Josée door deze moeilijke tijd sleurde en haar de zin gaf om weer verder te leven. Wim houdt mij geregeld op de hoogte over hen, via mail en foto's, iets wat ik heel erg op prijs stel.
Nu schreef hij mij:
Hallo Viva,
Ken je het wijsje:
"Het regent, het regent, de pannetjes worden nat" en Coco ook en dat kan niet, hè! Dus vond zijn bazin het nodig om daar een stokje voor te steken zoals je op de foto's kunt zien. En hij schijnt het nog fijn te vinden ook. Hij is dan ook met zijn gat in de boter gevallen!
Verder gaat hier alles prima. Coco begint nu zelfs met het teefje van onze buren te spelen maar van onze Sam moet hij nog steeds niets hebben. Het verschil is natuurlijk wel dat het teefje ongeveer Coco's grootte heeft en van nature een verleidster is. Onze Sam is veel te opdringerig en dan lijkt de keuze niet zo moeilijk!
Hoop dat bij jullie ook alles goed gaat en dus hartelijke groetjes van
Wim
Dat was dus heel leuk nieuws! Ik kan er nog steeds niet over dat het amper 1,5 jaar geleden is dat die lieve Coco er zo uit zag ...
Coco in het asiel in Spanje, zijn lange aaneengeklitte vacht al afgeknipt maar nog ooh zo mager!
Coco was duidelijk verwaarloosd en mishandeld, getuige zijn verbrande oortjes ...
En nu ... leeft hij dus als een prinsje in de Belgische ardennen!
Soms worden sprookjes waar!
24-09-2008
Weer in de prijzen!
Ben weer in de prijzen gevallen bij Katrien! Deze prachtige herfstbutton maakte ze voor mij omdat ik de puzzel van vorige week ontrafelde.
Er staat weer een nieuwe puzzel op haar blogje! Gaan jullie ook eens raden? Ik heb de oplossing alweer gevonden, dus volgende week kan ik hier weer pronken met alweer een nieuwe button!
. Zou dat niet geweldig zijn!! 
, ze bespeurt bij zichzelf alleen maar de eerste tekenen van het ouder worden en schrijft er op haar blogje sappige stukjes over.
