Ons reisverhaal(tje) ...

Want veel meer dan rusten, wandelen, shoppen en genieten hebben we er niet gedaan!


Vorige zondag, op Brussels Airport.

Bestemming: Tenerife, Adeje  -  Iberostar Grand Hotel Anthelia

Weer terug van een weekje heerlijke rust op Tenerife! Jongens, het was een vakantie die 200% geslaagd is. Elke dag werden we wakker met een smile op ons gezicht en gingen met nog een grotere slapen.

Ons vliegtuig vertrok om half negen 's avonds en de 4 uur durende vlucht was zo voorbij want Ninne en ik hadden geen moment gezwegen! .

Avondzicht over het grote zwembad ...

Het was dus al na één uur maandagochtend toen we in "Grand Hotel Anthelia" arriveerden. Ninne en ik hadden een wat ruimere kamer geboekt voor ons tweetjes. Dat kwam voordeliger uit dan twee single rooms en het zou ook dubbel zo gezellig zijn. Aan de balie herinnerden wij de hotelbediende er aan dat wij twee aparte bedden aangevraagd hadden, op een hoge verdieping, rustig gelegen ...

We kregen onze sleutel en volgden de kruier die onze valiezen naar onze kamer bracht. Ninne en ik, cracks in oriëntatie, speelden het al direct klaar om een eerste keer te verdwalen. Het zou niet de laatste keer worden!

Op onze kamer vielen direct twee zaken op. Ten eerste, dit was geen ruimere kamer maar een heuse suite in het exclusieve deel van het hotel, "de Salomé Suites" en ten tweede hadden we maar één kingsize bed.Nu zien Ninne en ik mekaar wel graag maar we hadden toch liever ieder ons eigen matraske.

De Salomé Suites zijn peperduur, temeer door alle extraatjes die er aan verbonden zijn. Je mag bv naar hartelust in de mooie ala carte restaurants gaan eten en ook dagelijks genieten van een lekker gourmet ontbijt, er is een apart rustig zwembad met bar/restaurantje, je mag onbeperkt gebruik maken van de Thai Zen Space met al zijn faciliteiten, dagelijks brengt men je de krant Het Laatste Nieuws, tv in je salon, tv op de slaapkamer, bubbelbad, enz., enz. ... Je kan in dit deel van het hotel ook alleen maar binnen met een sleutel.

Het was intussen al wel twee uur in de nacht maar ik had geen zin om de volgende dag weer uit die suites te worden gekegeld wegens vergissing dus ik deed een belletje naar de receptie. Daar kreeg ik te horen dat het door ons geboekte kamertype volzet was en dat we ter compensatie de beste kamer uit het hotel gekregen hadden .............. "Ja, maar", durfde ik nog te opperen, "we hebben geen aparte bedden!". Ninne was al teken aan het doen dat zij dan wel op de zetel zou slapen . Maar "no problema", we kregen een andere kamer, nummer 307, net er naast, deze had wel twee aparte bedden.

Na die verhuis zijn Ninne en ik zijn dus maar beginnen uitpakken en stapten om half vier in de ochtend moe maar voldaan en een beetje ongelovig in ons suitebed.

's Ochtends ontwaakten we in een droom ...

Het weer was door de goden voor ons geregeld want we hadden een prachtige week vol zon en hoge temperaturen. Blijkbaar was het de beste week van de laatste paar maanden die ze daar kenden. Wij hadden ons voorzien op enkele hemdjes met lange mouwen voor iets frissere avonden maar die hebben we geen enkele keer kunnen dragen want ook 's avonds bleef het zwoel.

Het begon al met champagne

Nu we een Salomé Suite betrokken werden we uitgenodigd een gourmet ontbijt te nuttigen in het open restaurant Mirador met een prachtig uitzicht op de zee. We hebben daar een paar keer gebruik van gemaakt en het was inderdaad heerlijk.

Keuze te over ...

Nadat men deze schotel kwam af ruimen kregen we de menu kaart waar je nog een ruime keuze had in alle soorten gerechten en omeletten, pannekoeken en nog zoveel meer.

De wandelboulevard langs ons hotel ...

Nadat we uitgebreid genoten hadden van al dat lekkers gingen we elke dag een lange wandeling maken langs de wandelboulevard die ons hotel scheidde van de zee. Talloze winkeltjes, restaurantjes en bars strekken zich uit over vele kilometers langs de kusten van zuid-Tenerife.

Even uitrusten ...

Overal staan banken waar je kan uitrusten en genieten van het mooie panorama. Hierdoor verlies je al vlug de tijd uit het oog en het was alle dagen al een stuk na de middag eer we ons aan het privé zwembad van de Salomé Suites neervleiden in echte diva stijl.

Het zwembad had een zalige temperatuur ...


Rechts de poolbar/restaurant ...

Heerlijke rustig genoten we dan van een drankje of een salade aan de poolbar. Geen geschreeuw of luide muziek, geen animatieteam te horen die de gasten bij het grote zwembad, aan de andere kant van het hotel, ongetwijfeld een fijne tijd bezorgden. Nee, bij ons overheerste alleen het ruisen van de zee.

Poolrestaurant ...

Ik had een dik boek mee genomen van thuis en dat was op het einde van de week bijna uit. Verder lagen we te soezen en te genieten van het uitzicht, te babbelen en te lachen met af en toe een verfrissende plonspartij in het zwembad waarin het water heel aangenaam van temperatuur was.

Ninne met ons geliefd dolfijntje ...


Ninne geniet van de jacuzzi in het zwembad ...


Platte grond van het hotel.

Op de foto boven zie je rechts in de gele zone, de Salomé Suites en het zwembad waar wij steeds lagen. Helemaal links vooraan het grote zwembad. In het hotel was er elke avond wel een show maar daar hebben wij ons geen enkele keer laten zien. Normaal hou ik er wel van maar deze vakantie stond voor ons beiden in het teken van "rust" en daarom gingen we na het avondeten gewoon naar onze kamer. Nog een beetje TV kijken of lezen en daarna ging het licht uit want dan waren we beiden moe van niks te doen.

De ingang van het Salomé gebouw.


In het hotel waren vele rustige plaatsjes ...


Hall Salomé Suites

Het grote restaurant waar alles in buffetvorm was had een lekkere keuken. Wij gingen ook enkele keren ala carte dineren. Het Poseidon restaurant was "af". De prachtige locatie en het mooie panorama waren de kers op de taart. Omdat we van dat prachtige uitzicht nog even wilden genieten reserveerden we daar steeds om 7u00. Om 7u30 konden we dan genieten van de mooie zonsondergang. Heerlijk.

In het Poseidon restaurant ...
Verder in dit verhaal nog enkele mooie foto's van dit restaurant.


Van aan ons tafeltje nam ik deze mooie foto van de ondergaande zon.

Zoals ik eerder al schreef hebben we heel wat afgewinkeld. Ninne noch ik zijn hier in ons thuislandje winkelbeesten , op winkeltocht gaan we hier in België hooguit een paar keer per jaar, meestal is het gauw de winkel in om het noodzakelijke aan te kopen. Maar dat zou je ons nu echt niet nagegeven hebben daar in Tenerife ...

Elke dag hadden we wel een doel, dan was het een handig tasje, schoenen, riemen, een short, een bloesje ... En we vonden steeds wat we zochten al kostte dat vaak heel wat kilometers van onze beentjes.

Centro Comercial Plaza del Duque

Op een paar honderd meter van ons hotel had je een supermodern shoppingcenter met tientallen winkels die de laatste nieuwe wintermode verkochten. Een waar winkelparadijs. Maar daarnaast gingen we ook naar de toeristische winkeltjes langs de wandelboulevard en genoten intussen van de mooie uitzichten. Op donderdag gingen we naar de plaatselijke markt waar we ook één en ander buit maakten.

Aan de ene kant van de weg de winkeltjes en langs de andere kant adembenemende uitzichten ...

Schoenen, dat was een hele opgave! In Tenerife vind je de mooiste schoenen en dat aan heel lage prijzen. Spijtig genoeg zijn ze bijna allemaal voorzien van spectaculaire hoge hakken waar je bijna duizelig op wordt. Maar wie zoekt die vindt en we vonden onze gading wel.

Wat een schoen kan doen!

Deze witte schoentjes met hak van 13 cm stalen mijn hart en ik ben er een paar keer gaan naar kijken . Toen ik ze aantrok en in de spiegel keek herinnerde ik me plots weer waarom ik in mijn jonge jaren altijd zulke hoge hakken droeg!     Mijn eerder korte beentjes leken plots een stuk langer en slanker!! Na mijn 25-ste ben ik overgeschakeld op gemakkelijkere modelletjes en dat wens ik zo te houden want hoe mooi ik ze ook vind, ik zie er mij niet meer op rondstrompelen. Ik besloot het dus bij een foto voor de mooie herinnering te houden ...

Op een dag namen we na het ontbijt een taxi om een bezoek te brengen aan het iets verder gelegen Centro Comercial Santiago III, IV en V. Jawadde! Zelfs na een hele dag shoppen hadden we nog bijlange niet alle winkeltjes gedaan! Het ene al mooier dan het andere. Ik wil jullie mijn buit van die dag niet onthouden, die ik op onze bedden uitstalde in de hotelkamer. Voor de volledigheid, er waren ook een T-shirt en 3 truien voor mijn man bij!

Mijn buit ...


Maar ook de schoenbuit van ons Ninne mocht er zijn!


Daarna was het tijd om Het Laatste Nieuws te lezen op ons balkon ...


Ja, het onderzoek was duidelijk ...

Er stond die dag een heel interessant artikel in! Tijdens de reis hadden Ninne en ik ontzettend veel gepraat over Frans, haar echtgenoot die 8 maanden geleden plots overleed. Ze heeft zovele mooie en dierbare herinneringen aan deze heel bijzondere man en de ene anekdote volgde op de andere. Zo vertelde ze ook over één van zijn beste vrienden, een Nederlander, en de plagerijtjes tussen die twee over het Heineken bier dat Frans maar "afwaswater" vond ... Lazen we daar een paar dagen later toch geen artikel over in de krant zeker! De goede vriend in kwestie is herstellende van een ingreep en Ninne was in haar hart vaak bij hem en zijn vrouw. Daarom wilde ze ook een foto van dit artikel om hem door te sturen!

Met excuses aan de Nederlandse bloggertjes

Na zo een "drukke"  dag was het heerlijk vertoeven in het Thai Zen Space ... Ninne had in het begin van de week een stevige massage gehad van een Thaise masseuse en daar had ze de rest van de week deugd van. Maar je kon er ook gewoon een paar uurtjes gaan ontspannen en dat deden we dan ook.

Hier liggen we in het zeer zoute Dode Zee bad waar je gewoon blijft boven drijven ...


Het 40 graden zoute warme water was gewoon heerlijk.


Daarna in het 38 graden warme hydrobad met tal van massage mogelijkheden ...


Ninne wordt hier stevig door elkaar geschud!


Oooh, dat doet goed!


Zo een waterstraal is heel krachtig, de koord heb je echt nodig om je zelf tegen te houden.


Hammam ...

In een sauna krijgen ze mij noch Ninne maar zo een stomende Hammam voor 10 minuutjes deed ons veel goed. Daarna nog een wisselbadendouche en we voelden ons volledig verkwikt!

Een herboren Ninne ...

Elke avond weer genoten we omstreeks half acht van de mooie zonsondergang. Dat was ook de tijd dat onze magen begonnen te rommelen en vertrokken we naar één van de restaurants.

Foto vanaf ons balkon



In de gangen stonden steeds de mooiste bloemen en planten.




Ninne in een tof bloesje dat ze buit maakte op de plaatselijke markt.

Op een avond gingen we eten in het restaurantje Bodega Baco, een tapas bar met typisch Spaanse gerechten. Het werd een supergezellige avond en na een glas champagne en een glas wijn waren we niet meer te stoppen en bleven uren zitten tateren en lachen. Zelfs toen we in ons bed lagen konden we niet stoppen en herhaalden we steeds maar: "en nu gaan we slapen" , net zoals in onze kindertijd als er een vriendinnetje kwam logeren.

Salut


Ninne is dol op inktvis!


Super lekker en gezellig!

Aan het zwembad at ik elke dag wel een ijsje. Ondanks al dat eten zijn we geen grammetje aangekomen! Dat hebben we ongetwijfeld te danken aan het vele shoppen en stoeien in het water.

Ninne en ik, beiden gek op dolfijnen ...



Bij gebrek aan een echte waren we blij met dit mooie exemplaar




De thuisbasis werd geregeld gebeld, zeker om te horen hoe het met onze witte beertjes ging!


In de vooravond zalig genieten van ons terrasje ...


Net achter de grote palmboom zie je ons terras.



Die avond reserveerden we nog eens in het prachtige Poseidon restaurant.






Het was wederom een prachtige avond ...


... met een wondermooie zonsondergang ...


... en lekker eten!

Iedere avond als we terugkwamen van het eten lag ons bedje opengespreid met een heerlijke chocolade bonbon als toetje. Deze reis was echt ongelooflijk, we werden verwend als prinsessen. Het is een onvergetelijke herinnering voor Ninne en mij!
Toch gingen we heel graag weer naar huis, dit weekje was voldoende om onze batterijen weer op te laden. We zagen er naar uit om de familie, ons huisje en niet te vergeten, onze witte krollekopjes terug te zien. Het werd een vreugdevolle hereniging!!

END

We hebben ons Nestje al ontzettend gemist. Ook Dréke zoekt hem nog steeds.Toen ik gisteren een kaft uit de kast nam zag ik het paarse bandje met het belletje van Nestje liggen dat wacht op een mooi doosje.

Ik nam het voorzichtig vast, om het zeker niet te laten rinkelen. Dréke zat bij zijn baasje op schoot en vaarde recht. Ikzelf had geen geluid gehoord maar Dréke wel! Zijn staartje begon hevig te kwispelen en vol verwachting keek hij rond. Het was een pijnlijk moment.

De dag nadat we Nestje begroeven werden er niet zo ver van hier kittens geboren. Het zijn raskatjes, Blauwe britse Korthaar en staan bekend om hun lief en aanhankelijk karakter en hun voorkeur om binnenshuis te leven. Na mijn 2 zwerfkatten, Daisy en Nestje, ga ik nu voor een binnenkat want de baan hier is veel te gevaarlijk.

Het nieuwe poesje blijft 12 weken bij haar mama. Rond 3 januari komt ze naar huis. Het zijn poesjes die heel sociaal worden opgevoed in een tof gezin met 4 poezen en een Labrador. Er is daar op dit moment nog een nestje van 6 weken. Dréke voelde zich tussen al die poezen geweldig in zijn schik en zij vonden hem ook best ok .

We noemen het nieuwe poesje "Caress", het betekent "liefkozing, streling, aai".

Het vooruitzicht op zo een nieuw hummeltje heeft mij heel erg getroost. Ik maakte al een blogje voor haar aan. De meeste knoppen werken nog niet en veel staat er nog niet op maar ik maakte al een paar gedichtjes voor haar. Je vindt ze onder de knop "versjes".

http://www.bloggen.be/caress/

Zondag vertrek ik voor een weekje naar de zon, samen met mijn lieve vriendin, Ninne. Meer daar over op het einde van de maand. Dréke zal volgende week logeren bij Utta en paps. Zijn baasje zal hem daar elke dag komen bezoeken na zijn werk om eens met hem te gaan wandelen. Mijn kleine lieverd zal echt niets te kort komen!

Tot gauw,

Viva xxx

Ik kreeg ontzettend veel mailtjes en berichtjes van jullie, zoals gisteren ook nog eentje van Ann, die voor deze gelegenheid dit mooie plaatje maakte. Bedankt Ann, en bedankt iedereen voor jullie medeleven en hartversterkende woorden. In de komende tijd ga ik ieder proberen een persoonlijk bedankje te sturen.

Ik heb enkele dagen geleden alle foto's op mijn PC bekeken die ik van Nestje had gemaakt. Het zijn er veel, onvergetelijke herinneringen. Ik heb echter nog niet de moed gevonden de mooiste hier eens samen te brengen. Dat zal voor binnen enige tijd zijn, wanneer het allemaal wat meer verwerkt is.

Viva xxx

Vaarwel Nestje ...


Nestje, een paar uur voor hij stierf ...
8 april 2006 - 5 oktober 2007

Ik durf het bijna niet neer te schrijven. Ik had zo een sterk voorgevoel. Gisteren dacht ik constant dat Nestje iets zou overkomen, net 1 jaar na de dood van Daisy. Net 1 jaar nadat hij op zo een wonderlijke wijze in mijn leven kwam. Gisteren: ik ging met Dréke naar achter in het veld en dacht iets te zien liggen in de wei. De hele dag dacht ik dat Nestje iets ging overkomen. Met kloppend hart ging ik er naartoe maar dan zag ik dat het maar een hoopje aarde was ... even later hoorde ik zijn belleke en daar was hij: ons Nestje.

Gisteravond kwam hij bij me liggen toen ik nog laat aan de pc zat. Daisy staat op mijn buroblad en toen ik afsloot zei ik net zoals altijd goede nacht tegen haar en bedankte haar voor Nestje die ik in mijn armen hield, ook hij keek naar haar.

Vanavond wou ik plots foto's van Nestje nemen, ik had zo een sterk voorgevoel. Het was al een tijdje geleden dat ik nog foto's van hem nam. Ik zette ze ook op mijn blogje. Toen hij amper enkele minuten na het nemen van deze foto's weer buiten wou, nam ik hem in mijn armen en knuffelde hem aan de deur. Ik zei: "voorzichtig zijn, hé jongen". Hij liep speels de tuin in ...

Later op de avond: er belt iemand aan. Ik verstijf en denk: "het is zover, Nestje is dood". Ik hou mijn adem in en hoor Wesley, onze buurjongen vragen aan mijn man: "hebben jullie Nestje nog gezien?". "Ja", zegt mijn man, "hij is hier een paar uur geleden nog geweest". Ik hoor geroezemoes en mijn hart staat even stil. Ik ga langzaam naar beneden en roep: "is Nestje dood?".

Mijn man zegt dat ze het niet weten. Er ligt een zwarte kat dood op de straat. Maar hij heeft geen halsbandje aan, het paarse bandje met het belletje. Ze beschijnen hem met een pillicht want doordat er een straatlicht stuk is, is het pikkedonker buiten. Ik kom ook kijken. Neen, geen bandje. Zijn kopje ligt wat achteruit en de tong hangt een stukje uit het bekje. Ik herken Nestje er niet in en de anderen ook niet. Ik meen dat Nestje zijn staart ook langer en slanker was. Dus nee, oef, het is Nestje niet.

Nestje slaapt vaak buiten. Ik roep hem iedere nacht maar meestal komt hij pas tegen de ochtend opduiken. Hij heeft zijn plaatsjes hierachter in schuurtjes en de hangar waar hij liever vertoeft, vaak in het gezelschap van zijn witte vriendin, een poes uit de buurt.

Mijn man legt de zwarte poes aan de kant van de weg. Ik leef mee met de mensen uit de buurt van wie deze poes is, er zijn er hier nog een paar op de straat. We gaan terug binnen, zowel wij als de buren zijn toch wel opgelucht.

Ik wandel naar achteren, het veld in. Ik roep op Nestje, maar hij komt niet. Dat is niet abnormaal, hij komt alleen als hij zin heeft en dat is nooit voor een uur of 2 in de nacht ...

Ik kon het echter niet van me afzetten, ben na middernacht weer buiten gegaan naar de plek waar hij overreden werd. Ik hoorde een heel raar geluid. Ik wist niet van waar het geluid kwam, heel raar, ik kan het niet omschrijven. +Een vreemd sissend getik dat precies uit het straatbeton kwam. Het was pikdonker. Ik ben de straat beginnen afspeuren en plots zag ik het, enkele meters verder ... Nest zijn paarse bandje met het belletje ....

Het was ons Nestje toch, het was ons Nestje die daar in het pikdonker aan de andere kant van de straat in het gras lag ...

Ik heb een laken in een draagtas gelegd en samen met mijn man en Dréke zijn we hem gaan halen. Hij ligt er zo vredig in te slapen. Hij ligt nu op het grafje van Daisy, naast het tuinhuis, onder de boom waar ook hij zo vaak in klauterde en zelfs sliep.

Morgen zullen we hem begraven, naast Daisy.

Ik vond dat ik niet anders kon dan jullie dit te melden. De meesten hebben heel zijn verhaal van in het begin gevolgd.

Het is zo vreemd, ik was hierop voorbereid, wist het gewoon in mijn hart, al is de pijn nu niet minder groot. Ik wist bijna zeker dat ik hem moest afgeven, ik ben niet bijgelovig maar ik kan het niet verklaren.

Wat zal Dréke hem missen, hij begrijpt het niet. Hun vriendschap was één uit duizenden, getuige de vele foto's samen en de speelse filmpjes ...

Nestje, bedankt voor je vriendschap en genegenheid, je woont voor altijd in mijn hart.

Viva xxx

Vrijdag, 5 oktober 2007.
Eindelijk nog eens een paar fotootjes van mijn wit pluizig wollebolleke en onze zwarte tijger  .

Precies een jaar geleden maakte ik de laatste foto's van Daisy. Enkele dagen later, op 4 oktober, werd ze overreden. Vandaag maakte ik met die foto in PSP een mooi plaatje. Zoals jullie zien, ze blijft in mijn hart ...

Dinsdag, 14 augustus 2007. Eén van de weinige prachtige augustusdagen ... Spijtig ook werkdag maar onder de middag heb ik toch even van mijn tuintje genoten. Dréke en Nest waren ook van de partij!

Zalig om je lunch op het terras te nuttigen!
Spijtig een zeldzaamheid deze zomer ...


Dréke en Nest genieten van ieder zonnestraaltje!

Toen ik na de middag op de kamer die naast mijn buro gelegen is een belletje hoorde rinkelen ging ik nieuwsgierig kijken. Daar lagen Dréke en zijn vriendje te rollebollen!

De telefoon ging en ik nam op de rand van het bed aan. Mijn camera lag ook op het nachtkastje en terwijl ik mijn gesprek voerde maakte ik enkele korte opnames van de twee.

Ik wou daar wel eentje van op mijn blog plaatsen maar merkte dat je via Photobucket de filmpjes kan mixen en voorzien van tekst en muziek. Heel tof en in een handomdraai klaar.

Ik laat jullie dus meegenieten van mijn eerste probeerseltje. In de komende tijd ga ik enkele leuke clips van Dré en Nest proberen te maken want ze maken samen de gekste capriolen, dit is eigenlijk maar een beetje gerollebol maar toch heel leuk! Genieten maar!

Zondag, 23 september 2007.

Vandaag vierde Sissi haar 40-ste verjaardag. Met een maand vertraging weliswaar want samen met haar man heeft zij een drukke zaak en dan feest je niet wanneer je wil. De weergoden waren haar gunstig gezind, het zonnetje scheen volop en het bleef warm tot laat in de avond. Het werd dan ook werkelijk een spetterend tuinfeest met alles er op en er aan.
In de komende dagen zal ze daar zeker foto's van op haar blogje zetten zodat jullie ook een beetje kunnen meegenieten.
Utta en ik hebben alvast een heerlijke namiddag en avond beleefd, dat kan je wel zien aan onze glunderende gezichten!

Een foto om te koesteren, samen met mijn mamsje ...



http://www.bloggen.be/sissi/

Vandaag, 22 september, is Madammeke jarig!



http://blog.seniorennet.be/madammeke/

Gisteravond besloot ik de lesjes PSP die ik hier al een tijdje liggen had eens nader te bekijken. Ik kan goed overweg met diverse fotobewerkingsprogramma's maar Paint Shop Pro had ik nog niet van nabij bekeken al stond versie 7 al een jaartje op mijn PC te wachten op ingebruikname .

Maar vanavond  heb dus de laatste versie (X2) gedownload (je kan dat gratis 30 dagen op proef) en ik moet zeggen, deze versie geeft zoveel meer mogelijkheden dan de oudere versies.

De bedoeling voor mij is vooral om weer mooie technieken bij aan te leren om de foto's van Dréke en Nest te bewerken.
Om te starten gebruikte ik een tube van twee poezen. Ze deden mij denken aan Daisy en haar dochter Nefri.

Het is bijna een jaar geleden, op 4 oktober, dat Daisy van ons heen ging, ze was nog geen 2 jaar oud. Ze blijft echter verder leven in haar kittens waaronder Nefri, die nu een goede thuis heeft bij Fernanda.

PSP is zeker een aangename bezigheid en de mogelijkheden zijn zo enorm groot dat je er denk ik nooit in volleerd geraakt . Ik experimenteerde op dit plaatje met lagen, watermerk, tekst en 3D-effecten, mozaïek antiek, achtergrondtexturen ... kortom, beginnersleerstof maar heel tof om te doen!

Het is stil op dit blogje, vinden jullie niet? Nu, wees gerust, ons leventje draait op volle toeren maar het werk gaat nu eenmaal voor dus blijft er op sommige momenten weinig tijd over om te bloggen. Toch heb ik me voorgenomen eerdaags nog eens wat mooie foto's van Dréke en Nest te nemen. Beloofd!

Vanavond ging ik samen met Utta naar een opendeur-evenement van een dansschool. Het was een heel leuke avond met nog een etentje achteraf. Voor ons vertrek wandelden we nog even onze wei op want achteraan staat een paardje in een aanpalende wei dat ik dagelijks wat lekkers ga toestoppen. Dréke heeft dan telkens de tijd van zijn leven want rennen dat hij daar kan! Bedoeling was een mooie foto van Dréke te brengen maar dat feest ging dus mooi niet door!

Vorige zondag, 9 september konden jullie gaan wandelen met de hondjes in Kluisbergen. Het was een wandeling van +-3,5 km.

Deze namiddag werd georganiseerd door Nelly Devos. Samen met haar man Albert Vandendriessche is ze eigenaar van de kennel "De Filma d'Acozehoeve".
 
Het was ook Nelly's verjaardag, dus werd het extra leuk! Hieronder een paar foto's.

De jarige Nelly, omringt door talrijke hondjes met hun baasjes.


Genietend van het zonnetje, elkaar en ...


de prachtige natuur van Kluisbergen!

Carla stuurde mij deze foto's. Zij is het bazinnetje van Tayco, een pracht van een Bichon Frisé, afkomstig uit de kennel van Nelly Devos: "De Filma d'Acozehoeve" uit Ronse. Op onderstaande foto zien jullie Carla en haar dochtertje Cathelina die voor Nelly staat.

Vorig jaar heb ik op dit blogje al een artikel over Tayco gebracht, toen nog een schattig pupje. Hij is een pracht van een jongen geworden.

Tayco werd op 18 juni 2007 1 jaar jong!



Carla's dochtertje, Cathelina en Tayco zijn de dikste vriendjes.
Bichons zijn over het algemeen dol op kinderen!

http://blog.seniorennet.be/carlaentayco/

Skippy vond zijn baasje!

Zondag, 26 augustus. De druiven hier op de heuvel beginnen te rijpen. Samen met Utta en Dréke gingen we in de namiddag eens inspectie maken.

Het wordt een goede oogst dit jaar!


Binnen een paar weken kan de pluk beginnen.


Dréke had weinig oog voor druiven, appelen en peren,
hij had andere dingen te doen!




Utta tussen de wijnstokken.




Dréke zag er uit!
Maar niks dat een borstelbeurt niet kan oplossen!

Nog een filmke van Dréke in actie!



Morgen naar Mechelen!
Sjoeke, Leona en ik gaan Ninne in de bloemetjes zetten want zij is jarig!

Deze week kreeg ik weer wat nieuws van onze lieve Coco. Buurman Wim maakte een praatje met zijn bazinnetje, Joseé, toen die weer eens voorbij kwam wandelen en nam een paar foto's. Hij schreef:

Hoi Viva,

Hier weer de recenste foto's van Coco en zoals je kan zien, in opperbeste staat! Toen ik hem stond op te wachten kwam hij meteen kwispelend naar me toe en vroeg om geknuffeld te worden.

Volgens Josée, die nog steeds erg happy is met zijn komst, is hij een vreselijke plekpot die maar graag alle aandacht wil hebben, hetgeen hij dan ook volop krijgt! Kortom alles is zoals ze hier zeggen: le meilleur dans le meilleur des mondes!

Ik hoop Coco dit najaar eens een bezoekje te kunnen brengen!