Vanmorgen deed Zoety zeer eigenaardig. Zij wilde mij met geen vin loslaten alsof zij schrik had van iets ... Toen ik haar buikje wou strelen jammerde ze van de pijn en toen begonnen we echt ongerust te worden. We namen geen risico en ik belde naar een dierenarts hier in de buurt. Ik mocht meteen tot bij hem gaan. Een volledige check-up werd gedaan en op het eerste gezicht kan hij niets vinden. Haar hartje klopt volgens hem wel onregelmatig en dat is iets dat we van nabij moeten volgen. We houden ons "wit leeuwtje" dus nauwlettend in de gaten - want net 5 jaar geworden - zou het toch jammer zijn zo'n schatje te verliezen. Intussen proberen wij ook, op het advies van de dierenarts , haar voeding aan te passen. Zo zie je maar, de tuin is één ding, maar ook Zoety neemt een grote plaatst in, in ons leven.
Het is ongelofelijk hoe snel de tijd voorbij gaat. Misschien hebt U ook dat gevoel. Ik ben voortdurend met iets bezig en mijn blog , ja, staat op een laag pitje. Zomerse dagen hebben we vrij veel bezoek en dat is dan ook puur genieten en vooral niet werken. De rozen in de tuin staan er prachtig bij - dus genieten we af en toe , met een praatje en een glaasje wijn. Mijn persoonlijke HOFleverancier bezorgde heerlijke verse boontjes. Die werden vanmorgen klaargemaakt en vanavond gedegusteerd. Bedankt Pierre !!
Halve dagen ben ik nu reeds met de borders bezig om deze onkruidvrij te maken. Tot zover is het gelukt, maar de vele regen en het relatief warme weder, maken dit voor de tuinier er niet aangenamer op.
Toch heb ik mij geamuseerd in een tuincentrum, want ik had nog vele open plekken die best wat planten konden verdragen, met de stille hoop dat ik hier dan volgend jaar geen onkruid meer moet wieden. Mijn oog viel daar op een vrij bizare plant, waarvan het etiket vermeldde "apenboom" ... ik stond erbij en keek ernaar. Hij zou niet helemaal winterhard zijn volgens het bordje. Een werkman had mij waarschijnlijk opgemerkt, want ik was , het regende, de enige bezoeker. Met zijn schoffel in de hand, vroeg hij "awel madameke, ge schijnt iets speciaals gezien te hebben " ... ik ... eh... neen, maar deze pot intrigeert mij wel. 't is echt een prachtig exemplaar niet ?? , waarop hij laconiek antwoordde "meisje, als je geen verwarmde serre hebt in de winter, zou ik het je niet aanraden ... ". Ik heb dus geen verwarmde kas en ben dan maar verder op zoek gegaan naar mijn mooie buxusbollen, die ik op het oog had. Gevonden dus, en vandaag ingeplant. Een hele karwei, maar het resultaat telt.
Volgend jaar zijn dat dus de plekken die sowieso onkruid vrij blijven. Ik wed erop !!
Heerlijke 3-daagse hebben wij samen met onze vrienden uit Nederland doorgebracht. Het weder was wel niet om naar huis te schrijven en toch is Armand zich gaan verdiepen in de tuin. Hij is er echt in geslaagd om een prachtige macrofoto te maken van mijn High Hopes klimroos. Tussen de regenbuien welliswaar. Ik laat jullie meegenieten.
Echtgenote Tinneke en ikzelf hebben op onze manier genoten, met winkelen en vooral bijpraten. Besluit ... we doen dit zeker nog eens over en dan maar hopen dat de zon de hele tijd van de partij zal zijn.
Vandaag was er geen goed nieuws uit onze vriendenkring. Mijn beste vriendin haar man ligt in het hospitaal. Ik krijg er kippenvel van. Met deze hoop ik morgen goed nieuws te krijgen en dat alles weer terug zijn normale gangetje kan gaan. Kop op Chrisje ... Alles komt terecht en hij wordt weer de ouwe, lustige vrolijke genieter. Wij duimen !!!
Afgelopen week zijn wij werkelijk verwend geweest door onze buurman Pierre. Hij is een fervent tuinier en zijn moestuin is werkelijk een pareltje.
Geregeld worden er dus plantjes of groenten uitgewisseld . Dus konden we genieten van de eerste jonge aardappeltjes, salade en vandaag werden we vergast op een portie jonge boontjes. Heerlijk is dat.
Ik heb hen dan een leuke en flinke bos bloemen uit de tuin gebracht vermits ik geen verstand heb en ook geen tijd om zo'n lekkere spullen te kweken, zoals Pierre dat kan. Voortaan noemen wij hem dus "onze HOFleverancier" !!
Zoals jullie lezen, hier is het nog altijd zoals in de goede oude tijd, het echt genieten van onze tuin, elk op zijn manier !!
Het zal je maar overkomen ... ons Jefke staat er werkloos bij. Vrijdag kreeg hij geen sein meer van de perimeter. Nieuwe batterijen brachten geen soulaas. Dan maar naar de winkel met dat ding. Inderdaad, de chips doet rare kuren, en er zit niets anders op dan te wachten op een nieuwe perimeter, die trouwens nog onder garantie is. Hem het gras met de hand doen maaien gaat natuurlijk ook, maar daar heb ik voorlopig geen zin in. Intussen zou ik moeten juichen dat het hier maar niet wil regenen, want zo groeit het gras tenminste niet !! Aan de andere kant schreeuwen de andere planten naar water. Een mens kan nu toch zijn hele tuin geen water gaan geven !! De enigen die er geen last van hebben zijn wel degelijk de rozen ... zij blijven het doen en geven geur en kleur. En of dat nog niet voldoende is ... ook onze Zoety is niet in haar sas. Zij schijnt een verteringsprobleem te hebben en geregeld bezoekt zij het grasveldje om op tijd en stond over te geven. Niet zo leuk natuurlijk. Vandaag echter is zij terug O.K. - wat de oorzaak was heb ik niet kunnen achterhalen. Dus beste mensen, is wacht nu op : de perimeter en de beloofde regen. Als dat in orde is, zal ik mij terug 100 % gelukkig voelen.
Met deze warme dagen doen we het beter wat kalmer aan. Dus even met de computer spelen kan geen kwaad.
Ons huis voelt leeg aan nu de kinderen en kleinkinderen (2m lang) terug vertrokken zijn naar de VS. Gedaan is het met s'morgens spek en eitjes te bakken - cola bij te halen - lekkere spullen die zij lang geleden niet meer gegeten hadden aan te brengen - de wasmachine die dagelijks op volle toeren draaide - de vele flesjes wijn die we 'avonds gesavoureerd hebben enz. enz. Zelfs Zoety loopt er verloren bij, zij loopt al een paar dagen naar boven om te kijken en te snuffelen. Zij mist haar speelkameraadjes Jaco en Daniëlle, want die hebben haar natuurlijk rotverwend.
Doch alles heeft natuurlijk zijn goede kanten ... manlief kan nu "rustig" naar de Tour de France kijken en ik kan klussen en opruimen zoveel ik wil. Daarbij is er ook goed nieuws ... want volgend jaar komen dochter Ingrid en Jeff terug ... hun wens is ... jullie maken toch terug van die lekker mosselen hé !! Dus een order is een order ... wij houden ons alvast klaar voor de volgende ronde !!
De laatste weken zijn één en al drukte geweest met de voorbereiding van ons tuinfeest. Onze kinderen en kleinkinderen zijn afgezakt , voor een verblijf van bijna 3 weken , uit de Verenigde Staten. Heel ons leven staat op zijn kop !! Maar wij genieten met volle teugen. Dus manlief zijn verjaardag, want hij was het feestbeestje, werd uitbundig gevierd met vele vrienden , kinderen en kleinkinderen enz.. Het weder is een topper geweest ... en verleden zondag was het zalig !! Onze dochter heeft de tafeldecoratie voor haar rekening genomen en samen waren wij om 6 uur 's morgens al druk bezig met de voorbereiding. Op de foto dus de versierde tent. Met een glaasje godendrank en wat hapjes werd de start goed ingezet en later op de avond heeft iedereen zich heerlijk laten gaan aan het buffet. Van mijn vermoeidheid had ik geen last meer toen ik al die glunderende en lachende snuitjes bekeek. Schoonzoon Jeff heeft met zijn mooiste Amerikaans accent een prachtige speech gehouden gevolgd door dochterlief die de toast heeft uitgebracht. Dat noemt men dus "gelukkig zijn" !!
Ik moet iets goed maken voor onze vriend Frits. Enkele jaren geleden waren wij op bezoek in het diepe hartje van de Ardennen bij onze vrienden Frits en Mia. Uiteraard, kwamen er wandelingen aan te pas. Frits had de goede gewoonte een paard van een boer elke morgen een "peeke" (wortel) te brengen. Het dier kende hem zo goed, dat het telkens afgerend kwam als het Frits ontwaarde. Ik vond dit echt ontroerend. Dus nam ik enkele kiekjes als herinnering. Toen ik afgelopen maand april begon te experimenteren met mijn blog had ik dus de foto van "Frits en zijn paard" genomen als test. Wat er gebeurd is weet ik niet meer, doch die foto is ergens op internet gaan zweven , en ik kan ze onmogelijk nog terug vinden. Manlief en ikzelf hebben er hartelijk mee gelachen. Maar toch ... Vandaag heb ik die foto uit mijn archieven teruggehaald en ik laat jullie meegenieten van het onbijt van de viervoeter. Frits, ik beloof je hier stellig dat ik met jou niet meer zal experimenteren ... alhoewel ???
Gisteren werd er om 17 uur gebeld ... Met een lachend gezicht vertelde onze huisvriend DIRK dat hij naar de rozen kwam kijken. Nog geen 5 minuten later wandelden wij door de tuin ... hij zag, rook, genoot en zuchtte .... "ooit wil ik ook een rozentuin, ik ben er weg van" !! Tijdens ons wandelingske kon hij het niet nalaten om hier en daar wat onkruid te verwijderen en ja hoor ... we hadden meteen elk een handvol, zelfs met dit droge weder. We kaartten nog wat na met een expressokoffietje , over alles en nog wat, maar het thema "rozen" kwam geregeld ter sprake. Wat is er nu mooier in het leven, dan een goede vriend te hebben die echt een natuurmens is !!
Vermits ik momenteel intens geniet van de rozentuin kan ik jullie deze roos sterk aanbevelen. Zij noemt Lawinia en groeit in bomen. Ik heb ze verleden jaar geplant tegen een nieuwe witte seringenboom. Het resultaat kan U zien op deze foto.
Onze tuin , zandgrond, vergelijk ik momenteel met een woestijn. De enigen die zich er niet aan storen zijn de rozen. Zij zijn echt gelukkig dat de regen hun mooie bloemblaadjes niet plets nat maken en wij kunnen dubbel genieten. Zelfs onze cowboy "Boby James" staat er goed bij !!
Onze buurman Pierre zijn grasplein, zijn grote trots, staat er nu vergeeld bij. Bij ons valt het best mee, aangezien ons "Jefke" alle snipsels laat liggen. Lieve tuiniers, het helpt hoor , vooral in de "woestijn" !!.
Doch voor de andere planten moeten we, helaas , de pomp doen werken. Vanacht, aangezien men geen druppel regen voorspelt, moet de druppelaar zijn werk doen , of de rhodo's en de hosta's gaan treuren samen met de andere struiken. Baat het niet, schaadt het niet.
Ik ben druk bezig geweest met het bijsnoeien van de buxushaagjes. Het zijn er heel wat. Per perk werden alle resten opgezogen met de bladzuiger. Een systeem dat , voor mij althans, het heel gemakkelijk maakt. Voordeel is dat de takjes en de blaadjes deels vermalen zijn en zo de composthoop op kunnen. Alles ziet er terug netjes uit en nu dat de rozen uitbundig hun kleurenpalet tonen en hun geuren rondstrooien, is het heerlijk in de tuin te vertoeven. Nu blijft het wachten op een flinke scheut regen, want hier is het een echte woestijn. Zandgronden zijn misschien gemakkelijk om te bewerken, doch het nodige water is meteen verdwenen, en men is dus genoodzaakt op tijd en stond, meststof en water toe te dienen. Dus, beste tuinvrienden, wees af en toe blij met uw leem- of kleigrond !!
bloemenslinger
