Ik moet iets goed maken voor onze vriend Frits. Enkele jaren geleden waren wij op bezoek in het diepe hartje van de Ardennen bij onze vrienden Frits en Mia. Uiteraard, kwamen er wandelingen aan te pas. Frits had de goede gewoonte een paard van een boer elke morgen een "peeke" (wortel) te brengen. Het dier kende hem zo goed, dat het telkens afgerend kwam als het Frits ontwaarde. Ik vond dit echt ontroerend. Dus nam ik enkele kiekjes als herinnering. Toen ik afgelopen maand april begon te experimenteren met mijn blog had ik dus de foto van "Frits en zijn paard" genomen als test. Wat er gebeurd is weet ik niet meer, doch die foto is ergens op internet gaan zweven , en ik kan ze onmogelijk nog terug vinden. Manlief en ikzelf hebben er hartelijk mee gelachen. Maar toch ... Vandaag heb ik die foto uit mijn archieven teruggehaald en ik laat jullie meegenieten van het onbijt van de viervoeter. Frits, ik beloof je hier stellig dat ik met jou niet meer zal experimenteren ... alhoewel ???
Gisteren werd er om 17 uur gebeld ... Met een lachend gezicht vertelde onze huisvriend DIRK dat hij naar de rozen kwam kijken. Nog geen 5 minuten later wandelden wij door de tuin ... hij zag, rook, genoot en zuchtte .... "ooit wil ik ook een rozentuin, ik ben er weg van" !! Tijdens ons wandelingske kon hij het niet nalaten om hier en daar wat onkruid te verwijderen en ja hoor ... we hadden meteen elk een handvol, zelfs met dit droge weder. We kaartten nog wat na met een expressokoffietje , over alles en nog wat, maar het thema "rozen" kwam geregeld ter sprake. Wat is er nu mooier in het leven, dan een goede vriend te hebben die echt een natuurmens is !!
Vermits ik momenteel intens geniet van de rozentuin kan ik jullie deze roos sterk aanbevelen. Zij noemt Lawinia en groeit in bomen. Ik heb ze verleden jaar geplant tegen een nieuwe witte seringenboom. Het resultaat kan U zien op deze foto.
Onze tuin , zandgrond, vergelijk ik momenteel met een woestijn. De enigen die zich er niet aan storen zijn de rozen. Zij zijn echt gelukkig dat de regen hun mooie bloemblaadjes niet plets nat maken en wij kunnen dubbel genieten. Zelfs onze cowboy "Boby James" staat er goed bij !!
Onze buurman Pierre zijn grasplein, zijn grote trots, staat er nu vergeeld bij. Bij ons valt het best mee, aangezien ons "Jefke" alle snipsels laat liggen. Lieve tuiniers, het helpt hoor , vooral in de "woestijn" !!.
Doch voor de andere planten moeten we, helaas , de pomp doen werken. Vanacht, aangezien men geen druppel regen voorspelt, moet de druppelaar zijn werk doen , of de rhodo's en de hosta's gaan treuren samen met de andere struiken. Baat het niet, schaadt het niet.
Ik ben druk bezig geweest met het bijsnoeien van de buxushaagjes. Het zijn er heel wat. Per perk werden alle resten opgezogen met de bladzuiger. Een systeem dat , voor mij althans, het heel gemakkelijk maakt. Voordeel is dat de takjes en de blaadjes deels vermalen zijn en zo de composthoop op kunnen. Alles ziet er terug netjes uit en nu dat de rozen uitbundig hun kleurenpalet tonen en hun geuren rondstrooien, is het heerlijk in de tuin te vertoeven. Nu blijft het wachten op een flinke scheut regen, want hier is het een echte woestijn. Zandgronden zijn misschien gemakkelijk om te bewerken, doch het nodige water is meteen verdwenen, en men is dus genoodzaakt op tijd en stond, meststof en water toe te dienen. Dus, beste tuinvrienden, wees af en toe blij met uw leem- of kleigrond !!
Met onze Zoety zijn we naar de kapper geweest. Hier een beeld van onze "mooie meid", zoals wij haar dan noemen. Mama Krista, die haar verzorgt, geraakt er niet onderuit, telkens als Zoety van de tafel wordt gezet, moet er een snoepje uit de lade gehaald worden. Als dank kan er dan een dansje van af.
Hebben jullie het ook al meegemaakt dat alles stuk gaat als men het nodig heeft. Wel bij mij alleszins wel. Met de warme dagen wou ik absoluut mijn regenton leeg hebben om proper te maken. En baf ... daar gaat de hendel van de kraan in tweëen. Met een nijptang maar geprobeerd, maar heel gelukkig was ik met dit systeem niet. Gisteren kreeg ik het zo op mijn heupen dat ik meteen zo'n plastiek ding heb gekocht + een metalen kraan, die mij toch steviger lijkt. Geloof het of niet beste mensen, ik ben erin geslaagd het metalen exemplaar (als klusjesvrouw) te monteren. Een paar emmers water in de ton om alles te testen .... ja hoor .... geen druppeltje water komt erdoor. Ik hoop nu maar dat ik voor een paar jaartjes van dit onheil verlost zal zijn. Wie weet moet ik jullie volgend jaar wat anders vertellen en toch nog maar dat plastieken onding installeren !!
Op 19 mei, een prachtige lentenamiddag en na een rondje in de tuin, genieten we met broer, hugo en sylvia van een lekker kopje koffie en taart natuurlijk.
Vandaag heb ik vastgesteld dat mijn rozen "169 in totaal" belagerd worden door luizen.
Toevallig las ik in een tijdschrift dat knoflookteentjes inplanten naast de struiken zou helpen.
Meteen ben ik aan de slag gegaan en een 50-tal lieverds hebben dus knoflookteentjes aan hun zijde staan, als experiment. Later zal ik U melden of het inderdaad lukt.
Welke rozenfanaat wil mee experimenteren met mij ???
Ik heb nl. een hekel aan spuiten met giftige producten - niet goed voor de vogels en ons hondje wil ik ook sparen.
Dus rozenliefhebbers, laat het mij weten , of U buiten zeepspiritus nog andere truuks kent.
Gisteren en vandaag zijn echte tuindagen geworden - wat werken bedoel ik dus. Naar de rozenkweker gereden met zus en schoonbroer. Het weder was winderig, doch het kon onze pret niet derven. Zus zocht naar de klimroos "Dentelle de Malines" en "Jacky's Favorite". Ik wou "Prosperity (Heester)", Candy - ook Jacky's Favorite - en Adelaide Hoodless. De kwekerij Casteels in Putte heeft een enorm groot aanbod en is gespecialiseerd in rozen. Doch om rozen in bloei te zien was het nog iets te vroeg en dus werd het bukken, naar etiketjes kijken enz. Allemaal hebben wij ze gevonden, behalve zus haar begeerde "Dentelle de Malines" was niet voorhanden. Voor haar wordt het wachten tot in juni. Eens thuis met een lekker bakie koffie, kunnen jullie raden waarover er gepraat werd. ROZEN natuurlijk. Wij zijn echte fanaten op dat vlak. En vandaag zaterdag werd het voor mij dus inplanten van mijn 4 nieuwe aanwinsten. In totaal heb ik nu zo'n 166 rozen staan en nog steeds vind ik een plekje om er nog eentje bij te zetten. Ook de drie haagbeuken heb ik gesnoeid vandaag. Zij zijn eigenlijk omgevormd tot 3 zuilen. Tijdens de rustpauzes heb ik mateloos genoten van de kleurige rhododendroms. Een ware streling voor het oog.
Moe maar gelukkig na al dat werk, is het nu afwachten hoe mijn 4 rozenstruiken het gaan doen !!! Intussen heeft mijn "privé-kokje" (manlief) gezorgd voor mijn innerlijke sterkte !!!
De getoonde verhoogde bloembakken zijn interessant omdat ik er helemaal aankan lang achter en aan de voorzijde. Doordat zij omringd zijn met buxushaagjes vragen de zijkanten geen onderhoud. De buxuszwaan en de bollen doe ik slechts 2x per jaar. Hiervoor moet ik dan wel mijn licht aluminium laddertje bij halen en dan ga ik gewoon midden in de bakken staan en zo voeg ik ook af en toe nieuwe aarde toe. Om het onkruid weg te nemen , sta ik gewoon op het voetpad en met de rijf kan ik alles netjes gelijk maken. Zoals ik eerder al stelde ... de bloembakken plaatsen is misschien een investering, doch onze rug is er wel bij gebaat en het oogt nog mooi ook. Volgens mij kan men zo vele truuks bedenken, zelfs met eenvoudigere materialen. Dus vrienden tuiniers ... geniet en spaar vooral uw rugske.
Er zijn perimeter draden gespannen rondom de fontein, zodat ons "Jefke" niet tussen de keien belandt. Om de 2 à 3 weken knip ik dan alles randjes rond onze "flipper" met de knipschaar, iets wat we vroeger ook moesten doen met de gewone grasmaaier. Hij werkt dus behoorlijk , keurig en vooral netjes. Intussen kunnen wij andere werkjes doen. Nat gras is geen probleem ... ik probeerde het uit. Hier werkt hij op deze oppervlakte ongeveer 1 u 1/2 met de randjes inbegrepen.
In mijn eerste artikeltje over "Jefke" de robot beloofde ik foto's van onze held. Wel hier volgen er dan enkele. Onze vriend werkt nauwkeurig, zonder haperingen. Geloof me, geen greintje afval, op voorwaarde dat men hem om de 2 à 3 dagen zijn werk laat doen. Nat gras is echt geen probleem - ik testte het uit zelfs in een fikse regenbui.
Een paar winters geleden, het weder was bar slecht en in de tuin viel niks meer te beleven ... ik werd er melig van. Toen besliste ik me eens te wagen om een echte grote vogelverschrikker te knutselen. Ik trok naar het tuinhuis en kwam binnen met een plank, een paar stokken en een jute lap + kippendraad.
Manlief kon zijn ogen niet geloven ... reactie ... "wat ben jij van plan ?".Ik legde hem uit hoe ik ging te werk gaan , maar dat hij mij moest helpen om op de jute lap een lachend gezicht te tekenen. Nu moeten jullie wel weten dat ik totaal geen tekentalent heb. Hij vond dit een prettig idee. Een paar dagen nadien was ik erin geslaagd een soort pop te maken die oude kleren aan had. DAAR ZAT IE DAN, op een keukenstoel, want het was beginnen sneeuwen. Hij werd onze derde man aan tafel !!
Het weder klaarde op en dus vloog de pop buiten. Wij hebben hem ZANDER genoemd. Op een bankje in de tuin waakte hij stoer, doch het weder speelde parten. Het regende pijpenstelen , en ik zag in, dat hem op die manier geen lang leven zou gegund zijn. Allé, de pop werd in het tuinhuisje gezet, om op te drogen.
Na wijs beraad ... hebben wij onze ZANDER, dan maar onder het afdak in een hoekje, vooraan ons huis geplaatst. Mensen schrokken hun een hoedje als zij uit hun auto stapten om naar de voordeur te stappen. Zij dachten werkelijk dat daar een verborgen persoon zat. De schoolkinderen met hun fietsjes, vonden hem leuk .Hij werd intussen graag gezien en reacties waren er te over. Doch in het vroege voorjaar stak er een storm op, en de volgende morgen zat onze ZANDER, zonder zijn petje op zijn hoofd. Jammer toch. Ik had al gauw een ander gevonden en het euvel was hersteld. De dag nadien, ging ik 's morgens toch gauw even kijken of onze vogelschrik nog alles had en tot mijn grote verbijstering zag ik toen ik de voordeur open deed dat zijn "eerste petje" netjes voor ZANDER zijn voeten lag. WIE deze goede daad gedaan heeft weet ik nog altijd niet ... maar één ding is zeker ... ZANDER ... is een meubelstuk geworden voor groot en klein , en nu zal ik het moeilijk over mijn hart krijgen hem weg te halen. ZIJN kleren zijn verbleekt van de zon, zijn jeans is bijna wit geworden, alleen zijn verfschoenen lijken het nog te doen. Wie weet ... dat ik hem toch nog op een dag ... een nieuwe outfit geef !!
Onze "Flipper" vindt dat er genoeg water valt, dus blijft hij vrolijk wachten op het zonnetje !! Gelukkig kunnen wij rustig wandelen op de paden en zo kijken naar het opkomende onkruid , maar vooral naar de verdere ontwikkeling !! Dit hoekje vormt geen zware arbeid , alleen maar leute en plezier .
Hoe wij Zoety leerden dansen .... met een snoepje natuurlijk ... en zeggen "mooi meisje". Het is gelukt hoor. Zij speelt nog altijd mooi meisje, maar nu ook zonder snoepje !!
bloemenslinger
