TIENEN DRAAIT ROND Tienen - Tintelende stad -
Suikerstad -mijn stad -
10-02-2010
Station Kumtich
Politici dringen aan op heropening station Kumtich
Tienen - Volksvertegenwoordigers Katrien Partyka (CD&V) en Marcel Logist (SP.A) vragen aan de NMBS de heropening van de treinhalte te Kumtich.
Volgens een recente verklaring van de NMBS wordt op lijn 36 Tienen-Leuven enkel een nieuw station te Haasrode-researchpark gepland. Voor de heropening van andere haltes zoals Lovenjoel of Kumtich zou er volgens een studie van de NMBS onvoldoende reizigerspotentieel zijn.
Dat vernemen federaal volksvertegenwoordiger en eerste schepen Katrien Partyka en Vlaams volksvertegenwoordiger en burgemeester Marcel Logist . Zij zijn vragende partij voor de heropening van de halte in Kumtich. In opdracht van de Provincie en De Lijn Vlaams-Brabant werd in 2008 reeds een zeer grondige studie verricht naar trein-en-bus op de as Leuven-Tienen-Landen . De studie kwam tot de conclusie dat er een nieuw station moet komen te Haasrode en dat Lovenjoel en Kumtich heropend moeten worden omdat er voldoende reizigerspotentieel is.
'De Provincie en De Lijn werkten erg professioneel. Zo werd voor elk bestaand station onderzocht van waar de abonnees komen, en of eventuele nieuwe (of heropende) stations voldoende reizigerspotentieel hebben. Als uit zo een studie blijkt dat er een nieuw station moet komen te Haasrode Researchpark en dat Lovenjoel en Kumtich heropend moeten worden, kan je er wel van op aan dat de voorstellen echt wel haalbaar zijn', zegt Katrien Partyka.
'Kumtich werd in het Ruimtelijk Structuurplan Tienen geselecteerd als een belangrijke woonkern, reden waarom ook de heropening van de treinhalte er voorzien werd door de stad. Er is ongetwijfeld een belangrijk klantenpotentieel voor treinreizigers te Kumtich. De investeringskost is beperkt, er is bijvoorbeeld al een voetgangerstunnel onder de sporen', stelt Marcel Logist.Raymond Billen
Brussels Airlines richt nieuwe maatschappij op in Congo
Brussels Airlines gaat in de lente van volgend jaar een nieuwe luchtvaartmaatschappij oprichten in Congo. De werktitel van de nieuwe maatschappij is Korongo. Ze zal opereren vanuit Lubumbashi, de tweede stad van Congo en hoofdstad van de zuidelijke provincie Katanga. Marinus Sven, de verantwoordelijke van Brussels Airlines in Kinshasa, bevestigt het project, "dat wel nog in de studiefase zit", zo wordt benadrukt.
Betrouwbaar alternatief De maatschappij zou vanuit Lubumbashi vluchten inleggen naar verschillende steden in Centraal-Afrika met aansluitingen via Kinshasa naar Brussel. Lubumbashi is geografisch een belangrijke locatie om zaken te doen en als startpunt voor binnenlandse vluchten, volgens Marinus Sven. In een eerste fase zou de maatschappij over één Boeing 737 beschikken. Later komen er nog een aantal kleinere passagiersvliegtuigen bij. De bedoeling is een alternatief te bieden voor de lokale, vaak onbetrouwbare maatschappijen die op de zwarte lijst van de Europese Unie staan.
Volgens de plannen moet de maatschappij in het voorjaar van 2010 operationeel zijn. Het project zou kunnen rekenen op de medewerking van de overheden van België en Congo.
Stille dood Met Korongo is Brussels Airlines niet aan zijn proefstu. Een eerder soortgelijk project, AirDC, stierf anderhalf jaar geleden een stille dood nadat de investeerders, Brussels Airlines en de Congolese luchtvaartmaatschappij Hewa Bora Airlines, het niet eens raakten over de verdere plannen. (belga/vsv/eb)
NAVO waarschuwt taliban én Afghaanse burgers voor zwaar offensief
KABOEL - De NAVO heeft de taliban-strijders in Afghanistan dinsdag opgeroepen de wapens neer te leggen en burgers gewaarschuwd 'zich schuil te houden', nu Amerikaanse en Afghaanse troepen zich voorbereiden op een groot offensief in de provincie Helmand, in het zuiden van het land.
De burgerchef van de NAVO, Mark Sedwill, zei dat de autoriteiten voorbereid zijn op een grote toestroom van vluchtelingen uit Marjah, de grootste stad in Helmand waar nu nog de taliban de dienst uit maken.
Inmiddels zouden zeker 164 gezinnen het gebied hebben verlaten. Een Afghaans gezin bestaat gemiddeld uit zes personen. In het gebied wonen rond de tachtigduizend mensen. Volgens getuigen weerhouden de taliban mensen ervan te vluchten. Mensen die dinsdagochtend met wat bezittingen de stad wilden verlaten, kregen van de opstandelingen te horen dat ze beter naar huis konden terugkeren omdat op en langs de uitgaande wegen mijnen waren neergelegd.
Sedwill zei dat er voorbereidingen zijn getroffen om na de militaire operaties de openbare diensten in het gebied te verbeteren en het gezag van de Afghaanse regering te herstellen. Gedacht wordt dat de opstandelingen in dit gebied voet aan de grond konden krijgen wegens onvrede onder de burgerbevolking over corruptie in de regering van president Hamid Karzai en het falen van diezelfde regering om openbare voorzieningen aan te leggen na acht jaren van verwoestende oorlogvoering. loa (ap)
Tijdens de krokusvakantie zakken 50 kermisattracties af naar Tienen. De kermis opent op zaterdag 13 februari '10 om 14.00 uur. De aftrap wordt gegeven met de carnavalstoet om 14.11 uur. Op dinsdag 16 februari '10 is het jaarmarkt en zijn er mooie prijzen te winnen met de Tiense Kweikerworp.
Van zaterdag 13 t/m zondag 21 februari '10 zetten de foorkramers hun attracties op in Tienen. De bezoekers kunnen zich o.a. wagen aan een ritje in de 'botsauto's', rondjes draaien op de 'Lambada' en de 'Shaker' of een leuke prijs winnen aan één van de vele kermiskramen. De allerkleinsten kunnen hun hartje ophalen met de splinternieuwe 'Buggy' op de Kalkmarkt. En wie stalen zenuwen heeft, kan plaatsnemen in de 'Spooktrein'.
Op dinsdag 16 februari '10 kan je vanaf 08.00 uur gezellig kuieren langs de jaarmarkt. Om 11.11 uur kunnen de kinderen mooie prijzen winnen tijdens de Tiense Kweikerworp vanop het balkon van het stadhuis. Verzamelen geblazen voor de ingang op de Grote Markt.
De VRT zond gisterenavond op Canvas de lang verwachte Panorama-reportage ‘Het failliet van Financiën’ uit. Het werd een onthutsende reportage over de dramatische gang van zaken bij de federale overheidsdienst Financiën als gevolg van politieke benoemingen en afrekeningen. Hierdoor zou Financiën jaarlijks circa 30 miljard euro aan inkomsten mislopen. Professor Michel Maus van de VUB schat de zwarte economie in ons land immers op zo’n 21 procent van het bruto binnenlands product. Ter vergelijking, in de VS zou het gaan om 9 procent, in Nederland om 12 procent en in Duitsland en Frankrijk om 14 procent.
Omdat Didier Reynders - die elke medewerking aan de reportage weigerde - nu al tien opeenvolgende jaren minister van Financiën is, kan men hem dat persoonlijk ten kwade duiden. Maar Reynders niet alleen, hij was nooit alleen minister, hij was slechts een van de vijftien ministers in de twee regeringen Verhofstadt van liberalen en socialisten en is nog altijd maar een van de vijftien ministers in de regering Leterme van christendemocraten, liberalen en socialisten. Indien Reynders zijn werk niet heeft gedaan, dan zijn al deze partijen mee schuldig omdat ze Reynders lieten begaan. De beschuldiging slaat in het bijzonder op MR en PS omdat zij, zoals men duidelijk kon zien in de reportage, hun machtsstrijd tot in de top van Financiën uitvechten.
Hans D’Hondt, tot voor kort de kabinetschef van Yves Leterme, is de nieuwe baas van Financiën. Kan hij de situatie keren? We mogen het hopen. De Belgische fiscale druk is zowat de hoogste van de wereld. Toch loopt de fiscus circa 30 miljard euro aan belastinginkomsten mis. Dat betekent dat er een grote discriminatie is van de werknemers waarvan de inkomsten gekend zijn en die derhalve niet kunnen frauderen. Dat betekent dat de FOD Financiën haar prioriteiten moet verleggen en vooral zelfstandigen, vrije beroepen, managementvennootschappen en bedrijven moet controleren; in het bijzonder de 31.000 die zelfs helemaal géén aangifte doen.
Mocht Financiën er wel in slagen om de 30 miljard euro te innen, dan zouden de financiële problemen van onze verschillende overheden meteen opgelost zijn, dan zou er wél geld zijn voor de pensioenen en om de putten in de wegen snel weg te werken. Men zou er ook de personenbelasting mee kunnen verlagen en zo onze bedrijven meteen competitief kunnen maken. Want het blijft natuurlijk wel zo dat wij pas personenbelasting kunnen betalen nadat we - uiteraard in ruil voor ons werk - dat geld eerst van onze bedrijven hebben gekregen.
Gewest pakt wegen aan in Vissenaken enTienen-Bunsbeek
Tienen - Minister Crevits kondigt onderhoud aan fietspaden aan de weg Tienen-Winge aan. Ook tussen Tienen en Bekkevoort is onderhoud gepland (plus een fietsoversteek en kruispunten) in het najaar 2010.
Minister Hilde Crevits (CD&V) laat aan volksvertegenwoordiger Tom Dehaene (CD&V) weten dat er beterschap op komst is voor de gewestweg Tienen-Winge. Citaat: 'Het Agentschap Wegen en Verkeer maakt werk van de gewestwegen die sinds januari 2009 van de provincie zijn overgekomen. Zo is recent door de afdeling Wegen en Verkeer Vlaams-Brabant in samenwerking met Riobra, op de voormalige provincieweg N223 Tienen - Sint-Joris Winge het structureel onderhoud van de fietspaden tussen de Helstraat te Binkom (Lubbeek) en de Waterstraat te Vissenaken (Tienen) aanbesteed ter waarde van 1,4 miljoen euro ten laste van het Vlaamse Gewest.'
Om een overzicht te krijgen op de diverse behoeften op de N29, heeft een overleg plaatsgevonden met de diverse gemeentebesturen Tienen, Glabbeek, Kortenaken, Bekkevoort, de provincie en het gewest..
Daaruit vloeien volgende acties voort:
1. Doortocht en rioleringswerken van de Diestersteenweg te Tienen (vak vanaf brandweer-kazerne - Diestse Poort (Vesten).. Ter hoogte de brandweerkazerne en het kruis-punt met Deelberg / Houtemveldweg kruist een functionele fietsroute de gewestweg en wordt een poorteffect met fietsoversteek voorzien. De studie wordt aangevat en het project wordt opgenomen in het meerjarenprogramma.
2. Het structureel onderhoud vanaf de brandweerkazerne te Tienen tot aan de bebouwde kom te Bunsbeek (Glabbeek). Gezien de bijzonder slecht toestand van de verharding wordt een aan-besteding voorzien in het voorjaar 2010 met de uitvoering ervan in het najaar 2010.
3. Aanleg van vrijliggende fietspaden tussen Bunsbeek en Glabbeek, in samenwerking met rioleringswerken ten laste van Aquafin. De bespreking met Aquafin aangaande de precieze termijndefiniëring van dit project is nog gaande.
4. Het kruispunt met de Klipgaardestraat op de grens tussen Waarode (Kortenaken) en Molenbeek-Wersbeek (Bekkevoort) en het kruispunt met de Eugeen Coolsstraat te Bekkevoort, zijn kruispunten die voor verbetering vatbaar zijn. Deze zullen worden onderzocht op de Provin-ciale Commissie voor Verkeersveiligheid en na dit advies, worden uitgevoerd.
5. De aansluiting van de N29 met de N2 Leuven-Tienen ter hoogte van het op- en afritten-complex en aansluiting op N2 en N29. Dit kruispunt wordt mee bestudeerd in het dossier herinrichting N2 Bekkevoort - Assent.
6. Het structureel onderhoud van de fietspaden in betonstraatstenen tussen de N2 en Eugeen Coolstraat te Bekkevoort. Dit wordt uitgevoerd in het kader van het structureel onderhoud van de fietspaden. Raymond Billen
SYDNEY - Voor de tweede keer dit jaar is een schip van de activistische organisatie Sea Shepherd in botsing gekomen met een Japanse walvisvaarder. Dat gebeurde zaterdag in het water rond de Zuidpool. De confrontaties tussen de walvisvaarders en de activisten worden steeds grimmiger.
Bij de botsing raakte niemand gewond. Beide partijen beschuldigden elkaar ervan het ongeluk te hebben veroorzaakt.
De activisten zaten op het schip Bob Barker, vernoemd naar een Amerikaanse televisiepresentator die de organisatie miljoenen heeft gegeven om het schip te kunnen kopen. Volgens de Japanners werd de botsing veroorzaakt doordat de activisten plotseling naar de walvisvaarder stuurden om flessen stinkend zuur op het dek te gooien.
Op een video die vanaf de Bob Barker is geschoten is te zien dat de schepen met hoge snelheid naast elkaar varen. Het Japanse schip lijkt weg te draaien, maar stuurt dan opeens richting de Bob Barker. Door opspattend water is de botsing niet te zien, wel is een luide knal te horen voordat de schepen uit elkaar gaan.
Door de botsing heeft de Bob Barker een gat van 1,10 meter in doorsnede, zei Sea Shepherd-oprichter Paul Watson. Het gat zit boven de waterlijn en vormt geen bedreiging voor het schip. De walvisvaarder zou lichte schade hebben.
Op 6 januari werd de Bob Barker nog ingezet om de bemanningsleden van de Ady Gill te redden. De high tech boot was gebotst met een Japanse walvisvaarder en zonk een dag later.
De Bob Barker had de Japanse schepen zaterdag gelokaliseerd en besloot een schip te volgen waar de walvissen worden verwerkt tot vlees. De bedoeling was dat de harpoenschepen de boot zo niet konden bereiken. Daarop zouden de harpoenschepen rond de Bob Barker zijn gaan varen, waarbij ze rakelings langs de boeg kwamen. Uiteindelijk werd het schip volgens Watson expres geraakt. Volgens de Japanners kwam de Bob Barker te dicht in de buurt, probeerden de walvisvaarders nog weg te varen en lukte dat niet.
Sea Shepherd botst al jaren met Japanse walvisvaarders. Internationaal is afgesproken niet meer voor commerciële doeleinden op walvissen te jagen. Japan beweert echter dat de walvisvaarders met wetenschappelijk onderzoek bezig zijn.
De autoriteiten van Australië en Nieuw-Zeeland hebben beide kanten meerdere keren opgeroepen rustiger aan te doen, omdat hulp ver weg is als het een keertje mis gaat. svh (AP)
In Groot-Brittannië worden elke week niet minder dan 92 postbodes aangevallen door een hond. Van het goede te veel, vonden ze bij de Royal Mail en daar wordt nu een mouw, of een broekspijp, aan gepast.
Vierduizend aanvallen De postbodes krijgen eerlang een toestelletje dat een geluid maakt dat honden moet afschrikken. Het postbedrijf heeft dat besloten nadat bleek dat vorig jaar bijna vijfduizend postbodes zijn aangevallen. Dat is een vijfde meer dan het jaar voordien.
Proef Op dit moment wordt het apparaat uitgetest door een groep postbodes. Als het goed blijkt te werken, krijgt ieder brievenbesteller een 'hondenafschrikker'. (eb)
Het openbaar vervoer wordt duurder. Zowel de NMBS als de vervoersmaatschappij De Lijn zal zijn tarieven verhogen.
Bij De Lijn zullen de losse tickets op de bus duurder worden. Ook de prijzen voor abonnementen stijgen. Een Buzzy Pazz, waarmee jongeren onbeperkt kunnen reizen, of een Omnipas, een gelijkaardig systeem voor volwassenen, zullen binnenkort 2,5 procent meer kosten.
Bij de NMBS worden de treintickets gemiddeld zo'n 0,57 procent duurder. Ook zijn er enkele wijzingen in het aanbod. Kinderen tot 12 jaar zullen voortaan zonder uurbeperking gratis kunnen reizen. De tickets 'Dag aan zee' en 'Dag aan de Ardennen' zullen verdwijnen. Ook de 50-procent-verminderingskaart zal niet langer te koop zijn.
Sms
De enige manier om de kosten te drukken is voor door de tickets te betalen per sms. Reizigers van De Lijn kunnen bijvoorbeeld een berichtje sturen met de boodschap "DL" naar 4884. Een bevestigings-sms geldt als betalingsbewijs.
Een ticket voor 1 uur per sms zal 1,45 euro kosten. Dat is 28 procent minder dan een ticket kopen bij de buschauffeur.
Tienen - RED houdt een training vootr artsen die 'op straat' ter hulp komen. De afkorting RED staat (in het Engels) voor redding en bevrijding van autobestuurders.
Op zaterdag 13 februari van 14 tot 17 u organiseert RED bij de aanvang van haar 13° seizoen een symposium. RED is een medisch team voor eerste hulp bij wedstrijden voor gemotoriseerde sporten. Zij hebben ondertussen in al die jaren een grote ervaring opgebouwd, eind vorig seizoen stond de teller op 677 wedstrijddagen.
Jan Beirnaert: 'Wij hadden gehoopt vijftig geïnteresseerden bijeen te vinden, maar voor het ogenblik staat de teller al aan 60 (en de inschrijvingen zijn nog niet beëindigd), de deelnemers komen uit alle hoeken van het Vlaamse land, vaak ook als vertegenwoordiger van een groep.'
'Wij hebben het symposium de toepasselijke titel “Op straat” gegeven want wij beperken ons niet alleen tot medische hulp bij gemotoriseerde sporten. Er zal worden ingegaan op wat een gespecialiseerde hulpverlener kan doen als hij (zij) medische hulp moet toepassen “op straat” los van een vertrouwde omgeving als het ziekenhuis.'
Sprekers: Jan Beirnaert, chirurg-urgentiearts Tienen
Hans Decoster,cardioloog-urgentiearts Tienen
Gunter De Win, urologie Leuven
Kevin Lathouwers, gso anesthesie Leuven
Johan Stuer,anesthesist (-intensivist), Tiense Spoedartsen
Namibië heeft de belangrijkste Travel Award van het Britse reismagazine 'Wanderlust' gewonnen, die van topbestemming 2010. Meer dan tweeduizend lezers van het magazine verkozen het jonge Afrikaanse land als hun favoriete vakantiebestemming. Volgens de stemmers kan je in dit land de beste reiservaringen opdoen ter wereld. Oman en Nieuw-Zeeland werden respectievelijk tweede en derde.
Namibië wordt jaar na jaar populairder bij toeristen omwille van de diversiteit aan prachtige en fotogenieke landschappen. Het land lijkt wel bezaaid met adembenemende duinen, onmetelijke woestijnen en indrukwekkende canyons. Ook het lijstje wilde dieren dat je er kan bewonderen in onder meer het Etosha nationaal park is praktisch eindeloos. Geen wonder dus dat Nambië uiteindelijk als grote winnaar uit de bus kwam.
Nieuwkomers Oman is een opvallende nieuwkomer in de top tien. De prachtige kustlijn en reusachtige woestijn in het binnenland vormen een paradijs voor avonturiers. Nieuw-zeeland is dan weer een vaste waarde in dit lijstje. Het prachtige land behoort al langer tot de droombestemming van vele globetrotters en lijkt de hoge verwachtingen steeds te kunnen inlossen. Ijsland kan de negende plaats bemachtigen. De economische crisis heeft ervoor gezorgd dat het land nu aantrekkelijker geprijsd is voor toeristen en dat laat zich eveneens voelen in de populariteit.
Het volledige overzicht van de top tien: 1. Namibië 2. Oman 3. Nieuw-Zeeland 4. Australië 5. Laos 6. Japan 7. Canada 8. Botswana 9. Ijsland 10. Nepal (hlnsydney/kve)
Borsten die energie opwekken, en je pacemaker, gsm of ipod van stroom kunnen voorzien: sciencefiction? Niet helemaal, want Amerikaanse wetenschappers aan de universiteit van Princeton hebben een siliconenimplantaat ontwikkeld dat energie opwekt zodra het lichaamsdeel waar het implantaat zich bevindt, beweegt.
Wie zich dus een borstvergroting laat aanmeten mét deze implantaat, kan eigen stroom opwekken door simpelweg te ademen, de wandelen of te bewegen.
Buigen maakt energie Het implantaat is simpelweg silicone waar een stof aan werd toegevoegd (piezo-electric lead zirconate titanate of piëzo-elektrisch loodzirkonaat titaan), die samen energie opwekken onder invloed van beweging. De chip is gemaakt van keramische nanostrikjes zo klein dat er 100 in één millimeter passen. Door het piëzo-elektrisch effect wordt stroom gemaakt zodra de strikjes gebogen worden. Het zou hoogst efficiënt zijn in het omzetten van mechanische energie in elektriciteit.
Pacemaker, gsm en iPod Volgens de makers kan de implantaat pacemakers, gsm's en andere elektrische apparaten van stroom voorzien. Als het in een schoen zou worden ingewerkt, zou het voldoende stroom opwekken om een mp3-speler tijdens het sporten van stroom te voorzien.
Wordt het tegen de longen geplaatst, dan kan ademen alleen de batterij van de pacemaker opladen. Om de batterij te vervangen moet nu nog een operatie worden uitgevoerd. Hoe de stroom tot in het op te laden apparaat geraakt, werd niet vermeld.
Schaal "De schoonheid ervan is dat het op schaal kan aangepast worden. Hoe beter we worden in het maken van dit soort chips, hoe groter ze kunnen worden en hoe meer energie ze kunnen opwekken", aldus postdoctoraal onderzoeker Yi Qi, die samen met zijn prof Michael McAlpine aan het project werkte. Een verslag van hun ontdekking wordt gedaan in het vakblad Nano Letters. (edp)
COSTA RICA & NICARAGUA: GRENSHOPPEN IN MIDDEN-AMERIKA — Zwoel en stoffig zijn ze allebei. En een boeiende natuur hebben ze ook gemeen. Maar los daarvan hebben Nicaragua en Costa Rica een volstrekt eigen kleur en temperament. De grensstreek tussen beide is de ideale plek om dat te ontdekken.
‘My friends, listen very carefully. Tomorrow we will travel to Nicaragua. I repeat: Nicaragua. My friends, that's a different world.' Onze lokale gids Marc trekt zijn donkerbruine voorhoofd in een bezorgde plooi terwijl hij ons toespreekt. Zorgvuldig kiest hij de stiltes aan tafel om zijn mededeling te doen; zijn blik staat op scherp. ‘Ik heb jullie paspoorten allemaal nu nodig. We zullen ze kopiëren zodat, áls jullie ze zouden verliezen, jullie geen problemen krijgen. Betaal morgen nergens met Visa, neem geen dure dingen mee op straat. My friends, we zullen een goeie vijftig jaar teruggaan in de tijd. Bereid je daar maar op voor.'
De groep journalisten aan tafel in het restaurant van de Buena Vista Lodge is er zowaar even stil van geworden. Al kan dat ook het gevolg zijn van de zwoele dagen die we al achter de rug hebben in Costa Rica. Boven ons draaien de ventilatoren overuren, buiten zijn de honderden mosquitoes alweer op zoek naar een verse prooi. En wij duiken nu maar beter zo snel mogelijk ons bed in, zo laat Marc verstaan, want om halfvijf 's morgens vertrekt de bus.
Viva la Revolución!
Een goeie zes uur later is het nog altijd even zwoel, als het verzamelde gezelschap midden in de nacht met kleine oogjes naar de bus komt gesjokt. Vanuit de lodge, die dicht bij Cañas Dulces ligt, in het uiterste noorden van Costa Rica, vatten we de reis naar de Nicaraguaanse grens aan. Terwijl de bus grommelt en over de putten in het slechte wegdek stuitert, zet gids Marc zijn beknopte introductie tot Nicaragua voort, met speciale aandacht voor de grensovergang. ‘My friends, we kunnen daar vlotjes doorrijden, we kunnen daar uren stilstaan. We kunnen zelfs er de nacht moeten doorbrengen. Je weet nooit wat er aan de grens gebeurt.'
Onze groep is te slaperig om verontrust te zijn. En er verandert maar weinig aan die gemoedstoestand als we, na een doortocht door de arme Costa Ricaanse provincie La Cruz, een kleine vier uur later de grens bereiken. Via het linkerrijvak dan wel, want aan de rechterzijde staat een schier eindeloze colonne vrachtwagens te wachten op grenscontrole. Drugs, wapens of andere verboden tuig: elke tientonner wordt hier grondig gecontroleerd. Niet zonder reden, zal Marc wat later aan de douanepost uitleggen, want: ‘Kijk, daar staat een wagen die in beslag is genomen omdat er drugs in zijn benzinetank zaten.'
Het is intussen negen uur 's morgens geworden en de grensformaliteiten leveren weinig spectaculaire avonturen op. Het ziet er allemaal wat sjofel uit, daar aan de overkant, maar voor de rest valt er, behalve wat taxfreeshops en ongeïnteresseerde douanebeambten, weinig te melden. Nicaragua binnenrijden voelt dat ook niet meteen bijzonder, al is het eerste wat we zien wel een verlaten legerbasis. Dat is even wennen, want buurland Costa Rica heeft al lang geen leger meer. ‘Sinds 1984 is Nicaragua democratisch, maar Daniel Ortega regeert het land als een dictator', vat Marc een kwarteeuw strubbelingen tussen sandinisten en contra's bondig samen.
Nicaragua heeft het in het verleden inderdaad niet makkelijk gehad. Burgeroorlogen, guerrilla en terreur hebben het land op zijn knieën gebracht. Een gemiddeld maandloon bedraagt er 130 dollar en dat is maar liefst vier keer minder dan in Costa Rica. Sinds 1984 zwaait Ortega hier de plak, hoewel hij in 1990 even het toneel moest verlaten voor onder meer Violeta Barrios de Chamorro, de eerste vrouwelijke president van het land, en later Arnoldo Alemán, haar opvolger. Maar in 2007 hees Ortega zich opnieuw in het zadel en dat merk je ook nu nog langs de weg. Borden met zijn beeltenis boven de kreet ‘Unida, Nicaragua triunfa!' markeren de toegang van steden en dorpen. Graffiti à la ‘Viva la Revolución!' zetten zijn boodschap kracht bij.
Granada in pastelpaars
Een onveiligheidsgevoel zullen we nooit hebben, op onze trip door het zuiden van Nicaragua, laat staan dat we vijftig jaar teruggaan in de tijd, maar het land is wel fundamenteel anders dan het vrij gezapige en relaxte Costa Rica. De mensen zijn er extraverter, het verkeer is er drukker, de kleuren zijn er feller, het leven is er intenser. Zeker in Granada, de derde stad van het land, na Léon en de hoofdstad Managua. Ooit was Granada zelfs nog de hoofdstad van Nicaragua, maar algauw werd het de twistappel tussen conservatieven en liberalen, en die laatsten verkozen León boven Granada. Uiteindelijk werd het hoofdstedelijke compromis dan maar Managua, op een uurtje van Granada.
Granada is een elegante stad die makkelijk te behappen valt. Het centrum is klein en knus, het centrale plein ‘Parque Central' de perfecte uitvalsbasis voor een wandeltocht of een ritje per paardenkoets — net iets comfortabeler bij het warme en zwoele weer. Maar het eerste wat je verplicht moet doen in Granada is mensen kijken. Vanaf het terras van Hotel Alhambra bijvoorbeeld, op de hoek van het centrale plein. Bestel een frisse Victoria — de Nicaraguaanse tegenhanger van de Imperial, het trotse Costa Ricaanse bier — en zie de stad er voorbijtrekken.
Vanuit Hotel Alambra heb je trouwens zicht op de okergele Catedral waar, toen wij er passeerden, een aangrijpende dankviering plaatsvond. De kathedraal is maar één voorbeeld van de prachtige Spaans-koloniale architectuur die de stad rijk is — een erfenisje van de conquistadores, die de stad in 1524 stichtten. Het is dan ook heerlijk ronddwalen door de kleurrijke straten. Statige woningen in pastelpaars, -groen, -rood en -geel wisselen mekaar af tot je uitkomt bij het oude treinstation, waar al geen trein meer voorbijkomt sinds 1994, maar dat wel de moeite loont om zijn rust en grandeur. Of bij het Antiguo Hospital San Juan de Dios, een vervallen ziekenhuis uit de 19de eeuw dat op restauratie wacht, maar nu al een perfect filmdecor zou kunnen zijn.
Granada wordt terecht een pareltje genoemd. Achter elke hoek, voorbij elke steeg doe je nieuwe ontdekkingen. Wanneer we 's avonds de stad uitrijden, flitsen we nog voorbij een indrukwekkende begraafplaats waar de grote bovengrondse graftombes het belang van de plek onderstrepen. ‘Hier liggen alle voormalige presidenten begraven', weet gids Marc. Zonde dat we dat nu pas beseffen. Intussen scheurt de bus verder, terwijl op de achtergrond La Concepción steeds duidelijker verrijst: de indrukwekkende vulkaan die boven Granada uittorent zal ons de hele rit achtervolgen.
Smoking gun
Wanneer het immense Lago de Nicaragua opduikt, naderen we opnieuw de grens met Costa Rica. Deze keer verloopt de overgang iets minder vlot — twee uur wachten door een defect computersysteem, plus een gevecht in regel tussen twee groepjes Nicaraguanen — maar daarna gaat het in rechte lijn richting hotel, dat aan de kust van de Golfo de Papagayo ligt, in de provincie Guanacaste.
Costa Rica bezoeken doe je niet alleen voor het lekkere weer en de fijne stranden, maar uiteraard ook voor zijn rijke fauna en flora. Geen wonder dus dat het ecotoerisme in al zijn vormen er hoogtij viert. Vanuit onze locatie in het noordoosten kun je makkelijk uitstappen maken naar diverse natuurparken, onder meer naar de nevelwouden van Monteverde en de beroemdste vulkaan van het eiland, de Arenal. Hoewel: ‘makkelijk' betekent wel soms urenlang over hobbelige wegen rijden. De afstanden zijn hier groot en de natuurparken worden, bewust of onbewust, niet altijd even toegankelijk gemaakt.
Desalniettemin staat de vulkaan Arenal met recht en rede op elk bezoekerslijstje. Deze slapende reus richtte in 1968 een heuse ravage aan, toen hij plots besloot uit te barsten. Drie dorpen werden van de kaart geveegd, tachtig mensen kwamen om, naast heel wat vee dat de lavastromen niet op tijd kon ontvluchten. Vandaag is de rust weergekeerd aan de voet van de vulkaan, al is hij sinds het bewuste jaar 1968 niet meer gestopt met roken en rommelen. Om hem in volle glorie te zien, moet je wel geluk hebben, want als het bewolkt is, verdwijnt de top. De dag dat wij er naartoe zigzagden, had het gelukkig net geregend en trokken de wolken weg. En daar dook hij plots op, als een smoking gun in de avondschemering. Indrukwekkend.
Even boeiend is de tocht ervan weg, richting Monteverde National Park. Via een zogenaamde jeep-boat-jeepsafari — al is minibus een betere omschrijving voor jeep — bereiken we de overkant van het Lago de Arenal, een meer dat wordt afgezoomd door een landschap dat zo weggeplukt lijkt uit de Ierse heuvels. Van daaruit gaat het via een onwaarschijnlijk lange en bijzonder slechte weg de mist en de bergen in.
Monteverde is dan ook een gebied dat bekendstaat om zijn nevelwouden, waarin je de kruinen van eeuwenoude bomen van wel heel dichtbij kunt bekijken door een systeem van hangbruggen. Het is eens een ander soort boswandeling, waarbij je ook nog fijne beestjes kunt ontdekken zoals daar zijn: de immer vingervlugge kolibrie. Hangbrugwandelingen zijn samen met zogenaamde canopy tours — met ziplijnen van boom tot boom zoeven — twee van de populairste activiteiten in de Costa Ricaanse natuur. En het moet gezegd: zo'n canopy tour is best een fijne ervaring.
Een vakantie midden in de natuur, afgewisseld met wat actie en wildlife en besloten met een fris Imperial-biertje op een exotisch strand: dat is wat Costa Rica in de aanbieding heeft, althans in het noorden. Naast de immer relaxte Tico's natuurlijk, zoals de Costa Ricanen genoemd worden. En de vele mosquitoes. Neem dus een flinke voorraad Deet mee, als u naar het land reist, en noem het op geheel Costa Ricaanse wijze ‘the Chanel of the rainforest' — en alles komt goed.
