TIENEN DRAAIT ROND Tienen - Tintelende stad -
Suikerstad -mijn stad -
17-02-2010
Geluidsoverlast op Zaventem
Nieuwe maatregelen voor geluidsoverlast Zaventem in zicht
Het federale kernkabinet zou zich vandaag buigen over een nota omtrent nieuwe maatregelen voor de geluidshinder rond de luchthaven van Zaventem. Daarin zouden de vluchten langs de route Chabert, die over de hoofdstad loopt, opgegeven worden. Dat schrijft La Libre Belgique.
Voorzorgsprincipe Volgens de krant kaderen de nieuwe maatregelen in de toepassing van het voorzorgsprincipe, dat bepaalt dat de vluchten best over gebieden lopen die niet of minder dicht bevolkt zijn. De 'route Chabert', waaronder zo'n 350.000 Brusselaars wonen, zou daar niet meer in passen. Jaarlijks gebruiken een 500-tal vliegtuigen de route. Daarnaast zou volgens La Libre ook de route langs Huldenberg (oost-Brussel) in twee worden gesplitst, in functie van de bestemmingen. Daarvoor is wel goedkeuring nodig van Defensie, omdat de vliegtuigen dan door militair luchtruim moeten
Geluidscontrole Indien een akkoord wordt bereikt, zou een nog op te richten cel binnen het directoraat-generaal Luchtvaart de geluidscontrole in de toekomst op zich nemen. Nu wordt die nog gedaan door een onafhankelijke instantie. De windnormen die ingrijpen in het pistegebruik vormen nog een mogelijk struikelblok, aldus de krant. (belga/vbd)
Gaan we binnenkort een neanderthaler klonen? Loopt er binnenkort weer een neanderthaler op onze planeet rond? Het is niet onmogelijk, want wetenschappers beschikken bijna over voldoende DNA om deze uitgestorven mensensoort te klonen. Het Max Planck Instituut begon in 2005 het DNA van een 30.000 jaar oude vrouw te ontrafelen. Nu de genetische code bijna compleet is, kunnen wetenschappers meer te weten komen over het leven van neanderthalers. En wie weet, misschien klonen ze een exemplaar. DNA is een stuk eenvoudiger geworden dan een paar jaar geleden. Toen kostte het miljoenen en duurde het een jaar om DNA te onderzoeken. Vandaag doen we er nog amper twee dagen over. Eens we over DNA beschikken, is klonen mogelijk. Sommige wetenschappers denken dat we een neanderthaler zouden kunnen klonen door een menselijke cel aan te passen. Het gaat dan wel over duizenden tot miljoenen aanpassingen. Het blijft natuurlijk wel de vraag of het ethisch verantwoord zou zijn om een neanderthaler te klonen. Volgens auteur Zach Zorich heeft de neanderthaler immers ook recht op mensenrechten. En hoe zou een neanderthaler reageren op onze maatschappij? (gb)
Het binnenland van Galicië wordt voor een groot deel gevormd door uitgestrekte bosgebieden. Elk jaar wordt de streek getroffen door zware bosbranden.
Het platteland van Spanje loopt in een rap tempo leeg. In de afgelopen vijftien jaar zijn 876 dorpen ontvolkt geraakt. Dat heeft het Spaanse bureau voor statistiek (INE) gemeld, aldus de Spaanse radiozender Cadena SER.
Vooral in de noordelijke regio's Galicië en Asturië is de ontvolking een groot probleem. Van de dorpen die in de afgelopen vijftien jaar zijn verdwenen, lag 56 procent in Galicië en 18 procent in Asturië.
De Spanjaarden verlaten massaal het platteland, omdat de werkgelegenheid door onder meer de schaalvergroting en mechanisering in de landbouw fors is gedaald. José Ramón Gómez, voorzitter van het bestuur van de Galicische provincie Lugo, noemde het tegengaan van de krimp op het platteland "de uitdaging van 21ste eeuw". Hij bepleit forse investeringen in onder meer de werkgelegenheid en de sociale voorzieningen in de dorpen. (anp/sps)
Moskou heft professioneel filmverbod op Rode Plein op
Er is niet langer toelating nodig voor professionele foto- en filmopnamen op het beroemde Rode Plein in Moskou. De autoriteiten deelden mee dat de federale veiligheidsdienst in de Russische hoofdstad een passende maatregel heeft voorbereid. Dat zegt het persagentschap Interfax.
Tot nu toe gold op het plein tegenover het Kremlin, dat door Unesco wordt beschermd, een algemeen cameraverbod voor professionelen. Opnames voor speelfilms of reclame moeten zoals vroeger nog altijd toegestaan worden. (dpa/sps)
Van elke dollar Amerikaanse noodhulp gaat 1 cent naar Haïti. Van elke dollar die de Verenigde Staten uitgeven aan hulp voor de slachtoffers van de aardbeving in Haïti gaat slechts 1 cent onder de vorm van cash naar de Haïtiaanse overheid. Dat melden Amerikaanse media. 317 miljoen dollar Minder dan twee weken nadat president Obama aankondigde al 100 miljoen dollar vrij te maken voor de slachtoffers van de aardbeving is dat bedrag verdrievoudigd tot 317 miljoen dollar. Dat staat gelijk aan iets meer dan 1 dollar (70 eurocent) per inwoner van de VS. Fout Noodhulpexperts stellen dat het fout zou zijn om zo veel geld in een keer over te maken aan de Haïtiaanse regering, die een verleden (en heden) heeft gekend van corruptie en falen. Het merendeel van de fondsen gaat daarom naar respectabele en geteste spelers, die allerlei soorten zaken krijgen, van zakken bonen tot een schip. Meest vrijgevige mensen "Ik geloof echt dat Amerikanen de meest vrijgevige mensen zijn die ooit hebben geleefd, maar ze willen er zeker van zijn dat het geld goed terecht komt", aldus Timothy R. Knight, voormalige Amerikaanse noodhulpspecialist. "Er wordt erg op gelet dat het geld niet gewoon wordt buitengesmeten, maar dat er een analyse wordt gemaakt van de situatie om te weten te komen waaraan het geld het best besteed kan worden." (belga/vbd)
Veel van de vis op ons bord komt uit China ... en waarom dat belangrijk is Voor de volgende afleveringen in onze reeks over de teloorgang van de oceanen en overbevissing verlaten we de Noordzee en trekken we richting Azië en kijken we naar China. China is belangrijk; er wonen 22 procent van alle mensen op onze planeet. En ze eten rare dingen. Daar is op zich niks mis mee: smaken verschillen. Het wordt wel een probleem als die voor ons bizarre culinaire excessen dieren doen uitsterven, en erger nog, gehele ecosystemen onderuit halen. Een proces waar ze zich vol overgave op toegelegd hebben. Lees mee en huiver. Chinese vissers haalden in 2007 officieel 15 miljoen ton vis uit de zee. Da's aangegeven vis, doe daar gerust nog eens 35 procent illegaal gevangen vis bij. Om even in perspectief te zetten: da's 15.000.000.000 kilo. De Belgen visten in 2008 iets van een 17.000 ton. Wereldwijd leven 500 miljoen mensen rechtstreeks of onrechtstreeks van de visserij. Er zijn studies waaruit blijkt dat het gradueel instorten van het visbestand - steeds minder vis, in toenemende mate alleen door rijke mensen - zal leiden tot de hongerdood van een miljard mensen. De Chinezen hebben hun eigen wateren leeggevist. De Oost-Chinese Zee en de Gele Zee zijn zo goed als uitgeput. Rest dicht bij huis de Zuid-Chinese Zee. Sinds de jaren zestig zijn bijvoorbeeld 249 vissoorten verdwenen uit de Golf van Beibu, waar ook de Vietnamezen vissen. Zeereservaten zijn een goed idee. Als je er stopt met vissen, dan stijgt het visbestand er enorm en snel: met 29 procent doorgaans. Maar niet in China. Driekwart van de rivieren die door of langs 98 miljoenensteden stromen waar 26 procent van de Chinezen wonen in 98 steden) zijn zo zwaar vervuild dat er niet in gevist kan worden, laat staan dat ze drinkbaar zijn. De helft van dat vervuild water is er zo slecht aan toe dat het "ongeschikt voor menselijk contact" is. Elk jaar belanden in die rivieren zo 20.000 ton kankerverwekkende zware metalen en zowaar zelfs 800 ton cyanide, afkomstig van mijnen die het gebruiken op metaalertsen. Uiteindelijk eindigt dat allemaal in de zee. Met elke lente komen in de Oost-Chinese Zee de fameuze red tides of HAB's (harmful algae blooms): enorme, giftige algenbloeien die de zee veranderen in een vieze zeepachtige schuim. Er waren er 82 in 2005 alleen al, in gebied zo groot als België. U eet nu al meer vis, garnalen en zeevruchten die gevangen, gekweekt of verwerkt zijn door Chinezen dan (het weinige) dat nog uit de Noordzee komt. Naast de 15 miljoen ton die de Chinezen vangen, kweken ze ook nog eens 34 miljoen ton aan reuzengarnalen en consoorten, wat ongeveer 70 procent is van het wereldwijde totaal. In 1993, nadat de Chinezen zwaar waren beginnen te investeren in de kweek van garnalen, mislukte de oogst door een bacteriële infectie. De Chinezen zwoeren dat niet meer te laten gebeuren. Tot vandaag de dag zijn antibiotica er toegelaten, net zozeer als andere omstreden additieven. Lees: ondanks het feit dat de EU inderdaad 20 procent van alle invoer aan Chinese vis en garnalen controleert, is de realiteit dat er geen Chinese vis- en garnalenkweek bestaat waar geen antibiotica worden gebruikt. De visvelden van China zijn zelfs verworden tot testgrond voor nieuwe middelen. Zo traceerden inspecteurs van de Europese Unie in 2005 een nieuwe generatie van chloramphenicol tot een palingkwekerij in de provincie Fujian. De uitbaters ervan beweerden dat ze geen antibiotica gebruikten, alleen "dat nieuwe geweldige poeder dat ze ons gegeven hebben". Dat nieuwe poeder kwam overigens met de nodige stempels van de Chinese overheid, die de zaak achteraf in de schoenen schoof van een ambtenaar die zijn werk niet naar behoren had gedaan. De toekomst van oceanen ligt voor een groot stuk in de handen van de Chinezen. Nu al wordt twee derde van alles wat uit de zee gehaald wordt door Aziaten geconsumeerd. In de hele wereld consumeren we de jongste 30 jaar dubbel zoveel vis- en zeevruchtenzeeproducten, in China is de consumptie vervijfvoudigd. Ongeveer 400 miljoen Chinezen wonen in de buurt van de kust. Hun welvaart is spectaculair toegenomen de jongste jaren, iets wat zich weerspiegelt in hun visverbruik. In 1980 at de gemiddelde Chinees 5 kilo zeevis per jaar. In 2000 was dat al 25 kilo per Chinees. Perspectief Chinese vissers haalden in 2007 officieel 15 miljoen ton vis uit de zee. Da's aangegeven vis, doe daar gerust nog eens 35 procent illegaal gevangen vis bij. Om even in perspectief te zetten: de Belgen visten in 2008 iets van een 17.000 ton. Een (niet zo) simpel rekensommetje In totaal werd volgens het Voedselagentschap van de Verenigde Naties ongeveer 90 miljoen ton uit de zee gehaald. Plus 35 procent illegaal gevangen vis, en dat maakt ongeveer 120 miljoen ton. De totale biomassa aan eetbaar product in de zee ligt tussen 800 miljoen ton (geteld naar wat we nu wereldwijd als gangbaar en aanvaardbaar eten noemen) en 2 miljard ton (als we ook bijvoorbeeld allemaal kwallen gaan eten). Ingestort In 2003 was de visserij op 29 procent van alle soorten ingestort. Ingestort betekent dat de vissoort voor 90 procent verdwenen is en dus in feite niet meer genoeg kan reproduceren. In 1980 was dat nog 'maar' 13,5 procent. De globalisering en de toegenomen koopkracht in bijvoorbeeld Azië, maar ook bij ons, heeft er voor gezorgd dat er nu op bijna 8.000 soorten wordt gevist. 2.000 soorten meer dan vijftien jaar geleden. Geslachtsrijp Voorspellen wanneer het ophoudt lijkt een koud kunstje: het enige wat je nog moet verrekenen is de reproductiegraad van zeedieren. Maar die verschilt enorm van soort tot soort. Hoeveel eitjes ze leggen, wanneer ze geslachtsrijp zijn. Bij sommige vissen is dat pas na 15 jaar of meer. We zitten wat de populaire zeevissen zoals kabeljauw op het West-Europese bord betreft in dat stadium: vissers halen vissen boven die nog geen kans hebben gehad om te reproduceren. 70 procent van de "verse" kabeljauwfilets op uw bord zijn van vissen die jonger zijn dan twee jaar en nooit kleine kabeljauwtjes hebben gemaakt. En er is meer. Ecosystemen zijn complex. Zo weten we dat als we een bepaalde soort overbevissen, 33 procent van de niet geviseerde vissen in die omgeving ook verdwijnen. Volle gas tegen de muur We zijn dus, ondanks het feit dat we de muur waar we gaan tegenknallen steeds beter in het vizier krijgen, het gaspedaal steeds dieper aan het indrukken. De Amerikanen en de Nieuw-Zeelanders zijn de enigen die stappen hebben genomen, de rest van de wereld gaat gewoon lekker door met onverantwoord vissen. Hongersnood Dat is overigens niet alleen een ecologisch drama; het is ook een economische en sociale nachtmerrie. Wereldwijd leven 500 miljoen mensen rechtstreeks of onrechtstreeks van de visserij. Er zijn studies waaruit blijkt dat het gradueel instorten van het visbestand - steeds minder vis, die in toenemende mate alleen door rijke mensen wordt gekocht - zal leiden tot de hongerdood van een miljard mensen. Ambras op zee De expansiedrang van de Chinese visserij leidt tot steeds meer internationale incidenten. Vorig jaar waren er al conflicten op zee met de Filipijnen, Vietnam en Indonesië. Er is sprake van twee fenomenen: Chinese vissers die illegaal aan het werk zijn binnen wateren van andere landen, en het lastig vallen en wegjagen van concurerende vissers in internationale wateren. Dat wordt almaar bitsiger en er zijn al gevallen geweest waarbij vissersboten zonken na geramd te zijn. Overal waar er vissen zijn, zijn er Chinezen De reden voor die incidenten: de Chinezen hebben hun eigen wateren leeggevist. De Oost-Chinese Zee en de Gele Zee zijn zo goed als uitgeput. Rest dicht bij huis de Zuid-Chinese Zee. Sinds de jaren zestig zijn bijvoorbeeld 249 vissoorten verdwenen uit de Golf van Beibu, waar ook de Vietnamezen vissen. Dus moet China elders gaan vissen. Bij de buren, maar eigenlijk een beetje overal. In de jaren tachtig creëerden de Chinezen hun DWF-vloot (distant water fishing), die ondertussen 2.000 schepen telt. Ze zijn actief in de 35 belangrijkste vangstzones ter wereld en de meest destructieve kracht op deze planeet. Hun omzet - officieel, grijs en zwart - ligt op 31,5 miljard euro. Goed idee, slechte resultaten In 1998 hadden de Chinezen het visbestand in hun eigen wateren al gereduceerd tot 16,7 procent van wat het was in 1962. Peking legde ondertussen moratoria op. In zowat alle kustregio's mag tijdens de zomermaanden niet meer gevist worden. Het maakte ook werk van reconversieplannen om de kustvissers werkzaam te maken in de viskwekerij. En, het stelde een aantal zeereservaten in. Zeereservaten zijn een goed idee. Als je er stopt met vissen, dan stijgt het visbestand er enorm en snel: met 29 procent doorgaans. Maar niet in China. Om twee redenen. De eerste: het vangstverbod wordt overtreden. Simpel is het ook niet. De kustlijn van China is 14.500 kilometer, het te patrouilleren gebied bijna een miljoen vierkante kilometer. Bovendien bestaat er in China niet één federale kustwacht, en variëert het klimaat van subtropisch tot arctisch. Vervuilen is de regel, niet de uitzondering De tweede reden waarom het niet lukt: de vervuiling die door rivieren de Chinese zeeën binnenloopt. In China wonen 1,3 miljard mensen, da's zoals aangehaald 22 procent van de wereldbevolking. Maar die 22 procent kan slechts terugvallen op 8 procent van 's werelds potentieel drinkbaar water. Het woordje potentieel is belangrijk. Driekwart van de rivieren die door of langs 98 miljoenensteden stromen waar 26 procent van de Chinezen wonen in 98 steden) zijn zo zwaar vervuild dat er niet in gevist kan worden, laat staan dat ze drinkbaar zijn. De helft van dat vervuild water is er zo slecht aan toe dat het "ongeschikt voor menselijk contact" is. Het feit dat het afvalwater en de riolen van één op vier Chinezen in die rivieren loopt is al iets, de industrie doet de rest. Zes op tien Chinese bedrijven maakte zich in 2007 schuldig aan het illegaal dumpen van afval in rivieren bleek uit een onderzoek van de Chinese overheid. Elk jaar belanden in die rivieren zo 20.000 ton kankerverwekkende zware metalen en zowaar zelfs 800 ton cyanide, afkomstig van mijnen die het gebruiken op metaalertsen. Uiteindelijk eindigt dat allemaal in de zee. Dead zones & red tides De gebieden waar de Gele Rivier en de Yangtze in zee uitmonden zijn door de VN al uitgeroepen tot officiële "dead zones", wat erop neerkomt dat er niks meer leeft. Met elke lente komen in de Oost-Chinese Zee de fameuze red tides of HAB's (harmful algae blooms): enorme, giftige algenbloeien die de zee veranderen in een vieze zeepachtige schuim. Er waren er 82 in 2005 alleen al, in gebied zo groot als België. China op uw bord, u weet het alleen niet De Yangtze-delta, drie keer groter dan België, met 80 miljoen inwoners van wie 19 miljoen in Shanghai, is de grootste bron van zeevervuiling in de wereld. Ver van hier, zal u worst wezen, nietwaar? Wel hier is het dan: u eet nu al meer vis, garnalen en zeevruchten die gevangen, gekweekt of verwerkt zijn door Chinezen dan (het weinige) dat nog uit de Noordzee komt. Naast de 15 miljoen ton die de Chinezen vangen, kweken ze ook nog eens 34 miljoen ton aan reuzengarnalen en consoorten, wat ongeveer 70 procent is van het wereldwijde totaal. Het meeste van dat Chinees spul kan u niet herkennen op de verpakking. Die gebeurt meestal ergens tussen China en het vriesvak van uw warenhuis. De gezondheid van die geteelde vis, schaal- of schelpdieren, is reden tot zorg. Drie op vier van China's meren zijn vervuild met giftige algen. Om de drie dagen (u leest het goed) gebeurt er in het land een ernstige "industrieel ongeval" waarbij waterlopen worden besmet met arseen, nitrobenzeen of cyanide. Verdubbeld Dat is het water waarin uw reuzengarnalen, gamba's, scampi's, paling, tilapia en nog veel meer wordt gekweekt. China is ondertussen de grootste exporteur van grote garnalen geworden, dat was Thailand, maar de Chinezen verdubbelden hun productie sinds 2005. Geweigerd In 2008 kwamen 2.797 grote ladingen met dierlijke producten uit China in Nederland aan, vooral in de haven van Rotterdam. In iets meer dan de helft van de gevallen ging het om vis, garnalen en schelpdieren. 22 partijen werden geweigerd door de Voedsel en Waren Autoriteit, die de kwaliteit van de ingevoerde waar controleert. In de hele EU waren er 117 afgekeurde en teruggezonden gevallen op om en bij de 700.000 ton garnalen. Dat valt dus wel mee dachten we. Antibiotica à gogo Ware het niet dat we gepraat hadden met Don Kraemer, deputy director bij het FDA's Office of Food Safety, de Amerikaanse voedselinspectie. "We hebben onze waarden moeten bijstellen", aldus Kraemer. "Neem antibiotica. De hoeveelheden die we ontdekken zijn laag, meestal lager dan de normen, doorgaans tussen 1 à 30 deeltjes per miljard." In 1993, nadat de Chinezen zwaar waren beginnen te investeren in de kweek van garnalen, mislukte de oogst door een bacteriële infectie. De Chinezen zwoeren dat niet meer te laten gebeuren. Tot vandaag de dag zijn antibiotica er toegelaten, net zozeer als andere omstreden additieven. Lees: ondanks het feit dat de EU inderdaad 20 procent van alle invoer aan Chinese vis en garnalen controleert, is de realiteit dat er geen Chinese vis- en garnalenkweek bestaat waar geen antibiotica worden gebruikt. Ciproxine Breedspectrumantibiotica zijn bijvoorbeeld erg populair. Ciprofloxacine (u kent dat als Ciproxine) veroorzaakt geen kanker (dat we weten) maar gebruik van zo'n breed antibioticum in voedsel maakt dat het als geneesmiddel niet meer of minder goed werkt. Malachietgroen Malachietgroen is wel giftig en kan leverkanker veroorzaken. Omdat het goedkoop en eenvoudig aan te maken is, wordt het in China tegen parasieten gebruikt bij viskweek. Officieel mag malachietgroen niet meer in China sinds 2002. De Amerikanen vonden het vorig jaar in krab, paling, tijgergarnalen en andere Chinese vis. "Ratten die we twee jaar lang eten gaven met 100 tot 600 deeltjes malachietgroen per miljard kregen kanker", vertelt Kraemer. "Wel, we hebben ontdekt dat 91 procent van de paling uit China malachietgroen in 't lijf heeft. Sommige samples hadden 3.239 deeltjes per miljard. Tja." Kankerverwekkend Methyl Violet 10B (hexamethyl pararosaniline chloride) is een andere Chinese favoriet, net als chloramphenicol en nitrofurans. Allemaal kankerverwekkend, allemaal consistent aanwezig in Chinese vis-, schelp- en schaaldieren volgens de Amerikanen. En het lijkt een beetje idioot te denken dat er een kans bestaat dat de Chinezen ze zonder zouden kweken speciaal voor ons Europeanen. De bank zegt ja "De Chinezen blijven die rotzooi gebruiken omdat het makkelijk is én nodig", meent Kraemer. "Waterdieren zijn nu eenmaal erg gevoelig voor ziekten, zeker met de vervuilingsproblemen daar. Proper water is eigenlijk iets dat niet meer bestaat in China." Tot dezelfde conclusie komt Rabobank in een rapport uit 2005 waarin de bank zich de vraag stelt of het nog verantwoord is leningen te geven aan Chinese viskwekerijen. De conclusie van de bank: geef die lening maar, uiteindelijk laat de Chinese overheid veel van die producten toe.
Goed poeder De visvelden van China zijn zelfs verworden tot testgrond voor nieuwe middelen. Zo traceerden inspecteurs van de Europese Unie in 2005 een nieuwe generatie van chloramphenicol tot een palingkwekerij in de provincie Fujian. De uitbaters ervan beweerden dat ze geen antibiotica gebruikten, alleen "dat nieuwe geweldige poeder dat ze ons gegeven hebben". Dat nieuwe poeder kwam overigens met de nodige stempels van de Chinese overheid, die de zaak achteraf in de schoenen schoof van een ambtenaar die zijn werk niet naar behoren had gedaan. "De meeste viskwekers in China zijn simpele mensen", volgens Kraemer. "Ze zijn erg makkelijk te manipuleren. Als iemand langskomt met iets dat hun problemen oplost, dan zullen ze niet twijfelen." Drama We spraken op een internationale beurs voor viskwekers in Sydney met Xie Shandi en Chai Yuandi die ondermeer paling kweken. Ze vertelden HLN.BE dat het verbod op malachietgroen voor hen een drama was. "Met dat middel sterven één op tien van de vissen, zonder verliezen we er vier op tien aan ziektes." "Er is wel reden tot zorg" "Er is wel reden voor zorg", vertelde ook Michiel Keyzer, directeur van de Stichting Wereldvoedselvoorziening van de Vrije Universiteit in Amsterdam aan Trouw. "Want de voedselketens in China zijn niet heel strikt gescheiden. Niet alle producten kunnen van hun oorsprong tot aan het eind gevolgd worden, zoals in Europa." "De Chinezen hebben de neiging veel pesticiden en antibiotica te gebruiken. Er wordt enorm veel gespoten, bijvoorbeeld op groenten. De vis bevat vaak zware metalen, uit rivierwater. En de gekweekte vis zit vol antibiotica, dat gooien ze er zomaar bij", aldus Keyzer tegen onze collega's bij Trouw. Wat komen gaat "De Europese markt is nog niet echt open voor de Chinezen. Pas als dat zover is, over enkele jaren, kan de Chinese export van voedingsproducten echt groeien", waarschuwt Zhao Xiaoyong, onderzoeker bij het Landbouw Economisch Instituut (LEI). (mvl)
Jlulie knunen meioljik geolevn dat jlulie knunen berjigepn wat heir saatt?De utiozdelrjike karhct van het mneseiljk berin, vlognes de odernzekores van de Uinvesritiet van Cmabirdge, is dat de vogolrde van de lteters in een worod geen bealng hfeet. Het einge bealnrgjike is dat de eretse en de lasatte lteters maar jiust satan. Dit kmot odmat het mneseljik brien bij het lzeen neit lteter per letetr leset, maar een worod als geehel. Verabzned neit? Zeekr wteen, en ik die atljid dahct dat seplling bealngrjik zou zijn! Zo zie je maar, muftengzigen is nenergs voor ndiog!
Ons eten moet gezonder NVT - Het voedsel dat we eten is heus niet altijd zo goed als we wel denken. 'Sommige voedingsproducenten spelen met het vertrouwen van de consument', zegt Test-Aankoop. De verbruikersorganisatie evalueerde in 2009 ons voedsel en zag weinig verbetering ten opzichte van vorige jaren. Bart Moerman 2009 was geen rampjaar op vlak van voeding, maar het Federaal Voedselagentschap (FAVV) moest toch vier keer per maand een product van de markt halen. Test-Aankoop zélf onderzocht 927 voedingswaren en merkte dat aan 388 daarvan (42 procent) iets schortte. Een gebrek aan hygiëne, onduidelijke etiketten en een of andere vorm van boerenbedrog zijn de hoofdoorzaken. Test-Aankoop vraagt dan ook aan het voedselagentschap om veel meer met haar studies rekening te houden. 'Het Voedselagentschap neemt ons soms niet au sérieux en relativeert onze resultaten te veel, in plaats van strenger te controleren', zegt specialist Robert Remy. Remy vindt ook dat een hele reeks wetten veel duidelijker kan. Zo weet nu niemand hoeveel een groot brood weegt, of wat er zo speciaal is aan een speciaal brood. Voor een hele reeks producten ontbreekt het aan maximumnormen van bijvoorbeeld het zoutgehalte, terwijl de normen voor de etikettering te vaag blijven. Nogal wat voedingswaren met maïs of soja in bleken dan weer genetisch gemanipuleerde granen te bevatten, zelfs al zijn die in Europa verboden. Zelfs bioproducten lijden aan dit euvel.
Al te vaak gebruiken fabrikanten agressieve marketingtechnieken om consumenten te misleiden. Remy betreurt dat de producenten zich niet meer op een verbetering van hun producten focussen. Ook winkeliers en grootwarenhuizen gaan niet vrijuit: zij vertonen soms een schrijnend gebrek aan hygiëne, controleren de temperatuur onvoldoende... Toch merkt Test-Aankoop ook beterschap. Zo was er in 2007 nog een probleem met benzeen in lightlimonades, maar vandaag is dat bijna volledig verbeterd. Ook antibiotica komen veel minder voor dan vroeger. Zo bevatte in 2003 65 procent van de honingstalen antibioticaresten, vandaag is dat maar tien procent meer. Maar met tien producten moet u werkelijk opletten. Ze maken hun beloften niet waar of zijn regelrecht boerenbedrog. Bart Moerman
Nasa vindt 'overtuigend bewijs' van leven op Mars De Nasa heeft het meest overtuigende bewijs tot nu toe gevonden dat er ooit (bacterieel) leven op Mars bestaan heeft. De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie heeft een meteoriet die 13.000 jaar geleden op Antarctica insloeg opnieuw onderzocht, en vond microscopische, kristalachtige structuren die zo goed als zeker gefossiliseerde bacteriën zijn vergelijkbaar met die op Aarde. Volgens David McKay, topwetenschapper bij Nasa, is er de laatste tien jaar steeds meer bewijsmateriaal van leven op Mars. "Zo zijn er veel aanwijzingen dat er vroeger rivieren, meren en zelfs hele oceanen op Mars waren. Verder zijn er ook aanwijzingen dat er ook nu nog water aan het Marsoppervlak te vinden is. In 1996 stelden Mackay en anderen al dat microfossielen in de meteoriet het bewijs leverden van leven, maar volgens sceptici waren de structuren gevormd door een chemisch proces en waren ze dus niet biologisch. Nieuwe, meer geavanceerde tests moeten nu bewijzen dat de meteoriet wel degelijk Mars-leven mee naar de Aarde heeft gebracht. "We voelen ons eindelijk in het gelijk gesteld", zegt McKay. (sps)
Heldhaftige Zweedse piloot voorkomt drama Dader wilde vliegtuig op Lissabon laten crashen Een Zweedse piloot heeft een kaping op een vliegtuigje met mogelijk dramatische gevolgen voor enkele parachutespringers weten te voorkomen in Portugal door zijn hoofd koel te houden. De kaper pleegde na de mislukte kaping zelfmoord. Wellicht wilde hij het toestel laten crashen op Lissabon. Piloot Mikael Anderson steeg zaterdag met een vliegtuigje met drie passagiers, onder wie twee parachutespringers, op van het vliegveld bij Evora, dat ten oosten van Lissabon ligt. Plots zette de andere passagier, een 41-jarige ex-militair, een pistool op het hoofd van Anderson en hij wilde dat de piloot en de parachutespringers uit het toestel sprongen, wat echter te laag vloog. Knoppen co-piloot Anderson steeg ondanks het feit dat de kaper een wapen tegen zijn slaap drukte met het toestel naar de juiste hoogte, zodat de twee parachutespringers konden springen, maar hij weigerde zelf het vliegtuigje te verlaten. De kaper nam daarop de controle over het bedieningspaneel over, maar Anderson wist met de knoppen van de co-piloot het vliegtuigje in de lucht te houden en aan te sturen op een harde noodlanding in Tires net buiten Lissabon. "Het vliegtuig is praktisch neergestort, maar we hebben het overleefd", zegt Anderson. Crashen op Lissabon De kaper joeg zichzelf kort daarop echter een fatale kogel door zijn lichaam. De dader zou gezegd hebben dat hij naar Spanje wilde vliegen, maar de Zweedse piloot vermoedt dat hij wilde crashen in Lissabon. Enkele uren voor de kaping zou de kaper in zijn woonplaats Fortias, ten noorden van Evora, op twee buren hebben geschoten vanwege een meningsverschil over de verkoop van grond. De buren raakten zwaargewond. De dader reed met zijn auto naar Evora, waar het voertuig korte tijd later in brand vloog. De ex-soldaat zou zijn plan goed voorbereid hebben, aangezien hij twee weken eerder al het vliegtuig had geboekt voor vrijdag. Hij had gezegd dat hij luchtfoto's wilde maken. Vanwege slecht weer was de vlucht verplaatst naar zaterdag. (hlnsydney/kh)
