TIENEN DRAAIT ROND Tienen - Tintelende stad -
Suikerstad -mijn stad -
29-09-2010
Publieke fietsen
Antwerpen krijgt komende lente publieke fietsen
Vanaf de lente van 2011 maken duizend publieke fietsen hun intrede in de Antwerpse binnenstad. In 2012 wordt het aantal mogelijk opgetrokken tot 1.800 stuks, verdeeld over 150 stations binnen de Singel. Dat maakte schepen van Mobiliteit Ludo Van Campenhout (Open Vld) maandag bekend. Korte afstanden "Dit soort fietsen leent zich uitstekend tot korte afstanden binnen de stad. Wie binnen het half uur zijn ontleende fiets terug inlevert aan een station naar keuze, rijdt bovendien gratis", zegt Van Campenhout. De maximumafstand tussen de verschillende stations bedraagt driehonderd meter. Bovendien plannen we de stations in de directe nabijheid van attractiepolen en knooppunten van het openbaar vervoer. Zo stimuleren we ook het gebruik van het openbaar vervoer door de reistijd van en naar trein, tram of bus gevoelig te verkorten", aldus Van Campenhout.
Andere steden
Het Antwerpse parkeerbedrijf en de stad gunnen de implementatie en de exploitatie aan ClearChannel. "Dat bedrijf bekleedt een pioniersfunctie op het vlak van publieke fietsen. Ze zijn vandaag de dag actief in onder andere Milaan, Stockholm, Oslo en Barcelona. In die laatste stad tellen ze ondertussen 182.000 abonnees", zegt de schepen.
Parkeergeld en -boetes
De totale kostprijs bedraagt 27 miljoen euro over een periode van tien jaar. Dat geld is afkomstig uit parkeergelden en -boetes die het Antwerpse Parkeerbedrijf Gapa vergaart. Daarnaast betaalt de gebruiker een vergoeding voor dag, -week of jaarabonnement. "Een jaarabonnement zal het eerste jaar 29 euro kosten en wordt later opgetrokken naar 35 euro", besluit van Campenhout
DIEST/TIENEN - De prestigieuze concertreeks Diest Live krijgt volgende jaar wellicht een vervolg. De organisatie - dezelfde als die van Suikerrock - blikt tevreden terug op de eerste editie.
De oude rockers van The Scene hebben zondagavond een streep getrokken onder de eerste editie van Diest Live, een prestigieuze achtdelige concertreeks in het amfitheater in het Diestse Warandepark. En als het van organisator Walter Kestens - de man die van Suikerrock in Tienen het grootste stadsfestival van het land maakte - afhangt, komt er volgend jaar ook een tweede editie. 'Het is nog wachten op een evaluatie met de stad Diest, maar ik zie niet in waarom er geen vervolg komt.'
Acht zomeravonden
Acht zomeravonden lang vormde het Warandepark het sprookjesachtige decor voor Diest Live. Toch vond het publiek nog niet massaal de weg naar de Warande.
Akkoord: The Scene sloot zondagavond af voor een vol huis. En ook de eerste twee concertavonden - met Toots Thielemans, Tom Robinson, Guy Swinnen en Kathleen Vandenhoudt - mochten het bordje 'uitverkocht' aan de kassa hangen. Maar tijdens de andere concertavonden bleven akelig veel zitjes leeg, ondanks klinkende namen als Suzanne Vega, 10CC, Anne Clark en Carmel. Vreemd, want met een maximumcapaciteit van amper duizend man is het Diestse amfitheater nu niet bepaald een moeilijk te vullen mastodont. 'Er waren op sommige avonden inderdaad veel lege zitjes', geeft Kestens toe. 'Soms was het amfitheater zelfs half leeg. Of half vol, zo je wil. Maar veel had ook te maken met het weer. Als het regent valt de dagverkoop volledig stil. Bovendien heeft zo een evenement tijd nodig om te groeien.'
Maar Kestens springt er voorzichtig mee om: 'Diest Live uitbreiden is misschien niet slim. Meer randanimatie, een groter cateringdorp: het is commercieel misschien wel aanlokkelijk, maar ik weet niet of het zou werken. Het concept slaat aan omwille van het intimistische karakter. Als je er een groot festival of een braderie van maakt, is die sfeer zoek.'
In Kestens' thuishaven Tienen is er intussen een stormpje over dat andere festival dat hij organiseert: Suikerrock. Groen-raadslid Bernadette Stassens vroeg aan het stadsbestuur hoeveel de stad jaarlijks aan Suikerrock spendeert. Niet enkel als toelage - die bedraagt ruim 40.000euro - maar ook via inzet van stadspersoneel, verkeersomleidingen, logistiek, enzovoort. Die cijfers waren niet beschikbaar, maar uit het antwoord bleek wel dat de stad elk jaar 590 vrijkaarten voor het festival krijgt. (Bosschaerts)
Mysterieuze meisjes gebruiken familietuin voor soft porno
Een Engels gezin dat zijn tuin even uitleende aan wat jonge vrouwen die daar een fotoshoot wilden houden, was verrast toen ze zagen dat het meer om een softpornosessie ging. De Glovers stemden in met de vraag van de sexy vrouwen om de achtertuin van hun villa in het erg landelijke Hamsterley, in het noord-oosten van Engeland, even te mogen gebruiken. Het bonte gezelschap vond hetde ideale setting voor enkele zogezegde promoshots voor een nieuwe brochure.
Maar toen de vrouwen plots haast al hun kleren kwijtspeelden en zich provocatief naast het paard van de Glovers neervleiden, had Vanessa Glover snel door dat het allemaal niet zo onschuldig was als ze aanvankelijk dacht. "Die meisjes zijn vergeten hun broek aan te doen, mama", was de eerste reactie van de elf-jarige zoon des huizes. De vrouwen hadden weinig meer aan dan een cowboyhoed en lederen rijlaarzen.
Kom dat zien!
Op datzelfde moment was Andrew, de man van Vanessa, 130 kilometer verder voor een zakentrip. Hij kreeg pas weet van de feiten toen hij de Facebook-status van zijn 13-jarige zoon zag. "Een stripclub heeft net gevraagd om in onze tuin foto's te nemen. Kom dat zien!", had die geschreven. Andrew Glover, baas van een mediabedrijf, grapte nadien op zijn blog dat zijn zoon niet meer dezelfde was na die bewuste shoot. "En alleen mijn vrouw heeft alles mogen zien. Wat een zonde."
Mysterie
Daarvoor hadden de vrouwen een zaaltje in het gemeentehuis van Hamsterley voor een uurtje afgehuurd om al wat te oefenen. Normaal wordt die ruimte afgehuurd door bridgeclubs of voor badminton- of kunstlessen. Wat er zich in dat zaaltje afgespeeld heeft, blijft dus een mysterie. Zeker omdat de vrouwen, die in het gezelschap waren van twee mannen, daarna niet meer gezien zijn in de gemeente. "Zo'n taferelen verwacht je niet te zien in Hamsterley", besluit Andrew. "We hebben er nog altijd geen idee van wie de vrouwen waren, alleen dat ze erg vriendelijk waren."
Claudia Schiffer voelt zich op 40ste beter dan ooit
Claudia Schiffer heeft haar veertigste verjaardag opgeluisterd met een pikante fotosessie in de Duitse Vogue. Het legendarische model toont dat ze nog altijd vlot meekan in het circuit en voelde zich duidelijk als een vis in het water voor de lens van de bekende celebrity-fotograaf Mario Testino.
Schiffer maakt er geen geheim van wat ze er allemaal voor over heeft om in vorm te blijven en heeft er geen probleem mee dat ze vorige maand veertig werd. "Ik voel me nu een pak gezonder dan toen ik twintiger was", zegt de moeder van drie. "Hou ouder je wordt, hoe mee je beseft dat je goed voor jezelf moet zorgen en niets vanzelfspreken is. Daardoor kan ik meer genieten en voel ik me ook beter in m'n vel. Ik merk trouwens dat dit voor meerdere vrouwen op tram vier geldt."
Schiffer was een van de eerste zogenaamde supermodellen, die doorbrak eind jaren '80. Ze was pas zeventien toen ze door Karl Lagerfeld 'ontdekt' werd. De Duitse werd snel het gezicht van toppers als Chanel en Guess. In totaal sierde ze al meer dan 800 covers van magazines. Daar komen er ongetwijfeld nog een pak bij.
De meeste toeristen vinden de weg naar Cuba en trekken zich dan terug in de weelderige all-inclusivehotels. Al te vaak laten ze daarbij het échte Cuba links liggen. Zonde, want met Havana en Trinidad heeft het grootste eiland van de Caraïben twee pareltjes van steden waar de tijd een beetje stil is blijven staan.
Havana lijkt in niets op Varadero, dat met zijn vijfsterrenhotels, zwembaden en golfcourt het exclusieve terrein is van zonnekloppende toeristen. De Cubaanse hoofdstad is een beetje armoedig, vervallen zelfs. Al was dat ooit anders. In de jaren vijftig stond La Habana over de hele wereld bekend als de speeltuin van de Amerikaanse rijkelui. Het Las Vegas van de Caraïben. Decadente gokpaleizen waren in de handen van de maffia. Tot Fidel Castro, een jonge advocaat, in 1959 de decadentie grondig beu werd en samen met zijn legendarische kompaan Che Guevara een einde maakte aan het bewind van president Battista. Hij voerde het socialisme in, dat tot de dag van vandaag nog steeds het leven van de Cubanen bepaalt. Alleen de vele oldtimers bleven en zijn nu de getuigen van een roemrijk verleden. Als ze niet aan de kant staan wegens de dure benzine of in panne staan, rijden ze puffend tussen onwezenlijk ouderwetse paardenkoetsen en fietsen. De roestige Chevy's, Pontiacs, Dodges en Cadillacs horen net zozeer bij Cuba als sigaren en rum.
Met die nationale drank springen de Cubanen trouwens bepaald niet kwistig om. Een piña colada hier, een daiquiri daar... Nergens is die zo lekker als in El Floridita, waar Ernest Hemingway vaste klant was. Zijn mojito dronk de beroemde schrijver het liefst in La Bodeguita del Medio, dé bekendste bar van Havana. Toeristisch en het eten is er niet echt lekker, maar alleen al voor de sfeer de moeite waard. Ook het Hotel Ambos Mundos, in de chique Calle Obispo, waar Papa Hemingway zijn roman For Whom The Bell Tolls schreef, is een toeristische trekpleister.
De Calle Obispo is trouwens een van de eerste straten die gerenoveerd werden sinds Oud-Havana in 1982 erkend werd als Unesco-werelderfgoed. Sindsdien doet Havana veel moeite om dit deel van de stad weer in zijn oude glorie te herstellen. En dat lukt heel aardig!
Op de Plaza Vieja is de renovatie bijna compleet. Fotoborden tonen hoe het oude plein er vroeger uitzag. Het verschil is enorm. De kleurige, aristocratische huizen van nu lijken in de verste verte niet meer op de kaduke krotten van een paar jaar geleden die vaak als kaartenhuisjes in elkaar stortten.
Authentieke wijk
Even verderop ligt het eveneens prachtig gerestaureerde Plaza de Armas. Met zijn gezellige restaurants en cafés is dit het kloppende hart van Oud-Havana. Al moet je al veel geluk hebben om er locals tegen het lijf te lopen. Sinds de grote renovatiewerken is deze buurt te duur, te exclusief voor de doorsnee-Cubaan. De enige Cubanen die je er ziet, zijn sjacheraars die uit zijn op enkele CUC?s, de felbegeerde toeristenmunt waarmee ze luxeproducten kunnen kopen die anders voor hen onbereikbaar zijn. Vriendelijk maar beslist verder lopen is de boodschap.
Wie het leven van de echte Cubanen wil ontdekken, trekt beter naar de wijk Vedado. Misschien minder sfeervol dan de oude binnenstad, maar wel authentiek. Of naar de Malecón, de kilometerslange boulevard die de hele stad omspant. Overdag spelen kinderen hier baseball en werpen vissers hun lijnen uit in de zee. 's Avonds is de Malecón de favoriete ontmoetingsplek van hangjongeren, verliefde koppeltjes of beschonken studenten, die dan het bruisende nachtleven van Havana induiken en het feest voortzetten in één van de vele dans- en muziekgelegenheden die de stad rijk is.
Trinidad
Het Cubaanse provincieleven proef je het best in Trinidad, op vier uurtjes rijden van Varadero, langs uitgestrekte sinaasappelplantages en mangovelden. Net zoals Oud-Havana staat ook deze stad - de op twee na grootste van het eiland - op de Werelderfgoedlijst van Unesco. Die eer heeft Trinidad te danken aan zijn rode pannendaken, kasseien steegjes, grote smeedijzeren raampartijen, pastelkleurige huizen en zijn authentieke 16de-eeuwse karakter.
Vooral rond de Plaza Mayor, compleet met witte gietijzeren bankjes en torenhoge koningspalmen, is die oude sfeer heel erg voelbaar. Hier plantten welgestelde suikerrietbaronnen en slavenhandelaars hun luxueuze optrekjes neer. In een ervan huist nu het Museo Romántico. Het museum geeft een goed beeld van hoe een rijke Cubaanse familie op het einde van de negentiende eeuw leefde. Ruime vertrekken, kasten vol porselein, het fijnste houtwerk...
De rijke Cubanen van honderd jaar geleden waren beter af dan de gemiddelde Cubaan nu. Want achter het opgekalefaterde Plaza Mayor zie je het echte Trinidad. Vrouwen die aanschuiven in de staatswinkel met hun ratsoenboekje in de hand. Jongetjes die met een versleten bal voetbal spelen in de stoffige straten. Oude mannen die melancholisch op hun gitaar tokkelen. Rudimentair ingerichte huisjes met afbladderende verf en van de zon verschoten gevels. Aftakeling alom, maar wel van een ontroerende, unieke schoonheid... Nergens in de hele wereld is het verval zo mooi als in Cuba.
Praktisch
ERHEEN: Brussel-Varadero op zondag en dinsdag (terug via Cancun) in ± 10 uur. Het gaat om gezamenlijke vakantievluchten van de grote touroperators (ook vluchten boeken zonder hotel mogelijk). TIJDVERSCHIL: - 6 uur. BESTE PERIODE: Van november tot april draaglijkst. Heet in juli en augustus. Orkaanseizoen september/oktober. MUNT: 1 CUC = ± 0,74 euro. Neem geen dollars mee, maar euro's die je ter plaatse kan wisselen. In Varadero wordt de euro geaccepteerd, Visa-, Euro- of Mastercards ook, Diners' Club of American Express niet (wél 11 procent commissie). VERVOER: Stadsbussen zijn meestal overvol, maar langeafstandsbussen hebben comfortabele stoelen, een toilet en airconditioning. De stadsbussen doen alleen de toeristische bestemmingen aan (www.viazul.cu). Een auto huren is makkelijk, maar doe het goedkoper van thuis. Het wegennet in het binnenland is slecht.
HOEGAARDEN - Roma-zigeuners streken zondagnacht neer op de carpoolparking naast de E40 in Hoegaarden. De gemeente bood hen een alternatief. De zigeuners verkozen te vertrekken.
Carpoolers die gisterochtend hun wagen kwijt wilden op de carpoolparking aan het op- en afrittencomplex van de E40 in Hoegaarden moesten lang zoeken naar een plaatsje. Het gros van de parkeerplaatsen was in de nacht van zondag op maandag ingepalmd door een zigeunerfamilie. Zij streken daar zonder toelating neer met een vijftiental caravans. De gemeente maakte de zigeuners gisterochtend duidelijk dat de carpoolparking geen kampeerterrein is. Ze kregen tot gisteravond de tijd om hun boeltje te pakken en te vertrekken.
De gemeente Hoegaarden bood de zigeunerfamilie wel een alternatief. 'We willen hen niet zonder boe of bah op straat zetten', zegt burgemeester Jean-Pierre Taverniers (CD&V). 'Daarom hebben we hen een alternatief geboden. De zigeuners mogen hun caravans parkeren op de grasweide naast het kerkhof van Hoegaarden. Daar kunnen ze tot donderdag terecht.
' De zigeuners gingen gisteren een kijkje nemen op het voorgestelde terrein, maar waren blijkbaar niet onder de indruk. Ze gingen niet op het voorstel in. 'Het terrein is te drassig', klonk het.
'Maar op de carpoolparking kunnen ze absoluut niet blijven staan', zegt burgemeester Taverniers. 'Ze blokkeren met hun grote caravans een hele hoop parkeerplaatsen. En de bestuurders die toch nog een plaatsje gevonden hebben tussen de caravans, worden door de zigeuners gehinderd. Bovendien weet je niet wat je je op de hals haalt. Vandaag staan er vijftien caravans, maar morgen misschien vijfhonderd. Nee, we moeten hier meteen paal en perk aan stellen.'
En dus kregen de zigeuners tot 16uur gisteravond om op te krassen. De politie van de zone Tienen-Hoegaarden kwam ter plaatse om het vertrek in goede banen te leiden en eventueel tot evacuatie over te gaan, maar dat bleek uiteindelijk niet nodig. Na even discussiëren met de agenten, besloten de zigeuners toch de vertrekken. Met een half uurtje vertraging reden ze in colonne de carpoolparking af. Wat hun volgende stop zou worden, wisten ze gisteravond nog niet. De zigeuners reden weg in de richting van Luik. Op de carpoolparking in Hoegaarden lieten ze wel flink wat afval achter. (IB)
TIENEN - De Jeugddienst werkt een programma, en wedstrijd, uit voor skaters.
Op zaterdag 2 oktober 10 kan er een skateworkshop gevolgd worden in het skatepark van het sportcentrum Houtemveld. Op zondag 3 oktober volgt een skatecontest waarbij de skaters zich kunnen meten met elkaar.
Tussen 14.00 en 19.00 uur is iedereen welkom om tips en tricks bij te leren. Initiator Maarten Van den Bossche is helemaal klaar om het niveau van de Tiense jeugd nog meer op te krikken.
Toch is vooral de skatecontest iets om naar uit te kijken voor veel skateboarders: op zondag 3 oktober. Dit jaar wordt het allemaal net iets grootser aangepakt, onder andere met een drankstandje en een streepje muziek. En niet alleen voor skaters, maar ook voor de omstanders is zon contest behoorlijk spectaculair om te zien.
Voor de skatewedstrijd starten de inschrijvingen om 12.00 uur. Hierna volgt de wedstrijd in 3 verschillende categorieën, -14 jaar, +14 jaar niet gesponsorden en +14 jaar wel gesponsorden. De workshopnamiddag en de contest zijn helemaal gratis. (R. Billen)
Oud-premier Jean-Luc Dehaene zit momenteel op 2,7 miljoen euro aan aandelenopties AB InBev. "Dit is het fatsoen voorbij. Onafhankelijke bestuurders mogen geen variabele vergoeding ontvangen", kaart sp.a-Kamerlid Bruno Tuybens in de Coreliokranten.
Europarlementslid Jean-Luc Dehaene is als onafhankelijk bestuurder koploper inzake aandelenopties bij AB InBev. Hij klopt ook voorzitter Peter Harf, zo berekende Tuybens. De vier onafhankelijke bestuurders zitten samen op een potje van 8,1 miljoen euro. 2,7 miljoen daarvan is voor Dehaene. Dat is op basis van de huidige beurskoers (43,2 euro).
Volgens de berekeningen van Tuybens, die ze voorlegde aan het bedrijf, wordt dat zelfs (een belastingvrije) 3,4 miljoen als het aandeel AB InBev in het voorjaar van 2012 een koersdoel van 48 euro haalt.
Toscane, maar dan zonder de horden toeristen. Zo ziet Umbrië eruit. En groen, héél groen. Met daarmiddenin het Trasimeense Meer, het op drie na grootste van Italië. 's Zomers vormt dat het ideale decor voor een vakantie aan het water. Met errond een brok natuur, dorpjes en kastelen, charmante hotels en verfijnde restaurants. Rond het meer kan je kiezen uit 650 accommodaties, van vakantiehuisjes en campings over B&B's en charmehotels tot échte tophotels. Onze tips.
Het Trasimeense Meer, 128 vierkante kilometer groot, is slechts zes meter diep en wordt enkel gevoed door regen en kleine stroompjes. Hier hakte in 218 voor onze jaartelling Hannibal de Romeinen in de pan. Zo'n 16.000 soldaten vluchtten en verdronken in het moerasgebied. Vandaag gaat het er een stuk vrediger aan toe. Het meer is magistraal gelegen tussen heuvels die begroeid zijn met eeuwenoude olijfbomen en omringd door uitnodigende middeleeuwse stadjes. In tal van visserplaatsjes komt in gezellige restaurants lekker verse vis op tafel.
Rond het meer kan je heerlijk fietsen en wandelen, maar ook paardrijden. Er zijn negen maneges die tochten met een gids organiseren. Sportievelingen kunnen golfen, boogschieten, vissen, tennissen, zeilen, mountainbiken, windsurfen of jetskiën. Ook zonnebaden op één van de zeventien strandjes is populair. Zwemmen kan zowel in het meer als in de talrijke openbare zwembaden.
In de zomer bruist het van dorpsfeesten rond het meer. Toeristen kunnen ook mee op visvangst met de vissers van San Feliciano. Er zijn immers een hele reeks speciale Trasimeense netten waarmee de vissen in het meer worden verschalkt. Tot enkele tientallen jaren geleden vormde de visserij één van de pijlers van de lokale economie. Er wordt onder meer gevist op karper en paling. De bekendste is de 'koningin' van het meer: de 'carpa regina', die in allerlei gerechten opduikt en die vroeger zelfs als betaalmiddel diende.
Eilandjes
In het meer liggen drie kleine eilandjes: Isola Maggiore, Isola Minore en Isola Polvese. Isola Maggiore is het enige bewoonde eiland. Bezoekers kunnen er kennismaken met kantwerksters. Het kantklossen werd er in het begin van de 20ste eeuw geïntroduceerd en de dochters van de vissers bleken zo talentrijk dat het kantwerk ondertussen de grote trots van de 18 bewoners is geworden.
Wie helemaal rond het Trasimeense Meer wil rijden, is goed 120 km zoet. De omgeving is wondermooi: lage oevers soms met riet begroeid, tussen groene heuvels met olijfbomen, wijnranken en kastelen. Rond het meer rij je van het ene naar het andere historische dorpje. Zoals Magione, waar een versterkt middeleeuws huis met hoektorens ooit van de Tempelridders was en vandaag nog altijd eigendom is van de Maltezer Ridders.
Tuoro sul Trasimeno was het toneel van de bloedige veldslag tussen Romeinen en Carthagen. Er werden massagraven ontdekt en je kan de oorlogssite bezoeken. Het ommuurde Castiglione del Lago met uitzicht over het meer wordt 's zomers druk bezocht. Het levendigste en modernste oord aan het meer is Passignano, waar je kan inschepen voor Castiglione, aan de overkant, of voor de eilanden Maggiore, Minore en Polvese.
Perugia
Wie even weg wil van het meer, staat na 30 kilometer in Perugia. De hoofdstad van Umbrië heeft een prachtig bewaard historisch centrum met de onvoltooide kathedraal van San Lorenzo als blikvanger. Aan een bewogen verleden hield Perugia een rijk erfgoed over met middeleeuwse straten, monumentale graven en gotische fonteinen. Maar Perugia is ook een levendige universiteitsstad. 's Avonds zitten de terrasjes aan de Corso Vannuccia en de Piazza Fortebraccio vol studenten.
Provincienest met allure Op 3 oktober is het twintig jaar geleden dat Duitsland herenigd werd. Berlijn is opnieuw de hoofdstad, maar wat is er geworden van Bonn, de stad aan de Rijn die van 1949 tot 1990 de hoofdstad van West-Duitsland was? Wij gingen een kijkje nemen en ontdekten dat Bonn en omgeving zonder politici en diplomaten meer te bieden hebben dan vroeger.
Voor de Villa Hammerschmidt proberen toeristen foto's te maken door de zware metalen hekken. In die ambtswoning ontving de Duitse president tot twintig jaar geleden de groten der aarde. De jongste jaren is hier nauwelijks nog iemand langs geweest, hoewel de villa officieel nog steeds een ambtswoning is. Villa Hammerschmidt wordt net als de andere voormalige regeringsgebouwen nog steeds bewaakt alsof de politici hier elk moment zouden terugkeren. Stille hoop of een nostalgische knipoog?
Dat Bonn in 1949 de hoofdstad van de nieuwe Bondsrepubliek Duitsland werd, is het resultaat van een compromis. Berlijn kon geen hoofdstad van West-Duitsland worden wegens het speciale statuut van de stad, die onder de bevoegdheid van de vier geallieerde overwinnaars van de oorlog stond. Frankfurt am Main leek door zijn centrale ligging de meest logische keuze, maar kanselier Adenauer steunde vooral de kandidatuur van zijn woonplaats Keulen - de man had een hekel aan reizen. Uiteindelijk werd voor Bonn gekozen, een voorstad van Keulen. De infrastructuur was er nog redelijk goed uit de verwoestingen van de Tweede Wereldoorlog gekomen. Bovendien was de symboliek belangrijk. Met een kleine provinciestad als hoofdstad koos het nieuwe Duitsland voor een bescheiden koers en door de ligging helemaal in het westen van het land werd de verbondenheid met West-Europa beklemtoond.
Officieel werd Bonn maar de voorlopige hoofdstad van de Bondsrepubliek. Die voorlopigheid werd zelfs vastgelegd in de grondwet. Voor de West-Duitsers bleef de hereniging met Oost-Duitsland een streefdoel; Berlijn zou opnieuw de hoofdstad worden. In de loop der jaren werd dat tijdelijke aspect vergeten. Er werd volop gebouwd in Bonn: ministeries, flats voor ambtenaren en ambassades in de chique buitenwijk Bad Godesberg. Bonn werd een centrum van de wereldpolitiek, van intriges en schandalen en een werkplek voor spionnen uit Oost en West. Bonn was op politiek vlak even belangrijk als Parijs of Londen, maar bleef de hele tijd ook een ingetogen provincienest. Voor veel diplomaten was Bonn een van de saaiste posten: de stad kon op geen enkele manier wedijveren met het aanbod van de andere Europese hoofdsteden. Wie een beetje cultuur of frivoliteit wilde, kon naar het nabijgelegen Keulen.
Toen in 1989 de Berlijnse Muur viel, was heel Duitsland in feeststemming. In Bonn werd gevreesd voor de toekomst van de stad. In het parlement werden heftige debatten gevoerd over de keuze van een nieuwe hoofdstad. Voorstanders van Bonn haalden financiële argumenten aan, maar uiteindelijk koos een nipte meerderheid toch voor Berlijn als hoofdstad van het verenigde Duitsland.
Terwijl in Berlijn massaal gebouwd en verbouwd werd, kreeg Bonn compensaties. Het verdwijnen van duizenden ambtenaren en diplomaten zou immers een economische ramp voor de stad betekenen. Voor talrijke openbare gebouwen werden nieuwe functies gezocht. Zo ontstond in de vroegere regeringswijk een campus van de Verenigde Naties, het vroegere parlement is nu een congrescentrum, andere gebouwen werden musea of hotels. In de vroegere ambassades zijn consulaten of deftige advocatenkantoren gevestigd.
Bonn is geen ingeslapen voorstad van Keulen geworden. De rol van hoofdstad van de Bondsrepubliek wordt niet vergeten, integendeel. Bonn kreeg een museum over de geschiedenis van de Bondsrepubliek. De vroegere ambtswoningen van de bondskanselier en de president zijn intact, inclusief de strenge bewaking. Het lijkt wel of Bonn wil klaarstaan voor het geval het in Berlijn toch nog verkeerd zou aflopen.
Bonn was en is nog steeds niet zo hip als Berlijn, maar wellicht is dat precies de charme van een bezoek aan de kleine stad aan de Rijn.
Nonchalant en naturel of net strak opgestoken: deze herfst kan je alle kanten op met je kapsel.
Opvallend veel zijstrepen, dat is wat we zagen wanneer we de kapsels van de catwalkmodellen bestudeerden. Met gel tegen je hoofd geplakt oogt zo'n zijstreep wat strak, maar korte kapsels worden er meteen vrolijker door en als je lang haar hebt kan je met gekrulde lokken die schuin over je voorhoofd vallen een retro-effect creëren.
Paardenstaarten en knots zijn ook weer helemaal terug: al je haren strak naar achter kammen en vastbinden is een mogelijkheid, maar losse lokken zijn zeker niet verboden. Aarzel ook niet om voor volume te gaan, eventueel zelfs door te crêperen - als je korter haar hebt, kan een haarband je 'big' coupe in bedwang houden en meteen een extra blikvanger zijn.
De stijltang mag je dit seizoen opbergen, want lange haren mogen nonchalant en met een slag in, alsof ze gewoon aan de lucht gedroogd zijn. De bob is populair in een schouderlange versie, die je met een beetje mousse en de toppen van je vingers in model kan brengen.
Wie een pony heeft, hoeft deze zeker nog niet te laten groeien: massieve pony's zijn hip en zorgen voor een mysterieuze, androgyne look. Zo sluipt het jongensachtige binnen in een herfst die vooral bepaald wordt door weelderige lokken en volume.
Op zaterdag 9 oktober sluit Wereldwinkel Tienen deze week af met een feestelijke Wereldwinkeldag in haar winkelpand in de Beauduinstraat.
Marnik Decock: 'We houden voor elke bezoeker een reep chocolade als kadootje klaar. Altijd lekker en af en toe een prijs waard. In een van de chocoladewikkels zit misschien het goud lot, goed voor een chocoladefonduepakket waarvan je met z'n tweetjes kan van genieten. De klanten, die switchen van bijvoorbeeld gewone koffie of honing naar de variant van Fair Trade, kan meedingen naar de Switch en Win-prijs van Max Havelaar. De gelukkige winnaar mag zijn koffers pakken voor een trip naar de Dominicaanse Republiek, waar ook van een van cacaopartners van Oxfam-wereldwinkels is gevestigd.'
10-17 uur, in de Tiense wereldwinkel, Beauduinstraat 21 (R Billen)
.JPG.h170.JPG.280.JPG)
