TIENEN DRAAIT ROND Tienen - Tintelende stad -
Suikerstad -mijn stad -
29-09-2010
Bost
BOST
Verschenen in het informatieblad t Grietmuiltje Wijkraad Bost van september 2010.
Geschreven door V.J. van Esch
Als geboren Bostenaar kon ik het niet nalaten om het op mijn blog te zetten.
Bost, met verschillende verkavelingen en mooie woningen en appartementsgebouw, met moderne wegen, met een massa nijverheidsgebouwen concurrentiële architectuur en weldra zullen er nog bijkomen aan de Linde (als die eeuwenoude boom maar mag blijven staan!) en langs de Ode Weg naar Wulmersum. Wel , wel , Bost offert zich op voor werk in de streek. Daar zijn wij fier over.
Bost is synoniem voor nering. Op het stadhuis te Tienen wordt dat woord tering.
Een woordje over die fameuze R27 (de ringweg rond Tienen).
Die dient als losweg voor zuid-Limburg. Dat deel van het land vindt nergens een uitweg om op de E40 te geraken. Erg hé . Dat zeggen zij toch, ofschoon er een snelle verbinding is tussen Sint-Truiden en Hannuit, met aansluiting op de E40 te Walshoutem. Dan toch maar liever allemaal langs Tienen, al is de afstand langer en de rijweg voorzien van rijvakken met een snelheidsbeperking van 50 km per uur.
Oh, wat is het toch plezant, rijden met zijn karretje rond al die ronde punten: Hakendover, (binnenkort Grimde?) Bost (zelfs tweemaal!), de aansluiting op de E40 of richting Kumtich (de toegang tot de stationsparking). Paardenmolens. Dagelijks veel volk. En vitesse alsof het de laatste rit naar de verdoemenis was. Hoge bloeddruk en stress achter het stuur.
Op die weg blijft er geen tijd over om te vrijen . Destijds stond er immers langs de wegen te lezen: Rijd veilig en vrij veilig. Dat was verstandig, niet alleen in taal, maar nog meer in daad.
Hoe zalig is het wonen in Bost in de nabijheid van de R27 met lawaai rond 95 tot 130 decibels! Officieel gemeten!
Oké, zei de minister destijds, dat lawaai is niet mijn zorg. Alleen veiligheid telt.
Maar hoe bekommert toch voor de aldaar wandelende fazanten en dartelende konijntjes, kikkers en slakken, een reebok die plots voor de wagen opduikt, de ronddolende marters ! Wat een dierenvriend . En de MENSEN dan, zijn soortgenoten, tellen die niet mee ?
Nu men een muur heeft gebouwd op de R27 dient die als klankbord en is het lawaai nog heviger geworden. Een muur die doet denken aan de afzondering van oost en west Berlijn destijds. Er is geen contact meer tussen de bewoners van de noordelijk en het zuidelijk deel van de Bostenberg.
De heren van het studiebureel, van het stadhuis, van het ministerie van openbare werken, vergaderen uren lang over het wel en wee van de R27. Er werd zelfs een volksvergadering georganiseerd waarop de Bostenaren hun zegje konden doen. De zaal zat barstensvol. Maar de zaak was al lang geregeld, boven de hoofden van de Bostenaren. Zij lieten hun stoom wat ontsnappen. En wie zou de heren later kunnen verwijten dat ze alles boven de hoofden hadden bedisseld? Niemand, want er was een gewichtige vergadering geweest met veel heen en weer gepalaver. Een café zonder bier . En of dat nog niet volstond, werd er ook nog een vergadering in het stadhuis belegd. Koffie werd er niet geschonken. Wel een flauw onthaal. Geen resultaat. Wat denken die Bostenaren wel? De weg komt er zoals die is gepland door de ingenieurs en goedgekeurd door nog hogere pieten. De Bostenaren dropen af zoals een geslagen hond. Met wat die snullen van Apenlanders zich toch inlaten ! De ingenieurs hebben toch de wijsheid in pacht! Iemand typeerde hen als de verlichte despoten van de 21ste eeuw.
Enkele bedenkingen bij de nieuwe rotonde aan het oud station van Bost. Als voetganger moet men, komende vanuit de dorpskom, eerst de gevaarlijke Hannuitsesteenweg oversteken om vervolgens via de verkavelingweg naar Wulmersum te Kiezen voor een trap of een hellend vlak en zo onder de rotonde door via de Hannuitsesteenweg naar et centrum van Tienen te gaan. Een mooie wandeling als het weer meezit.
Steile trap. 20 treden. Onderhouden? Moeilijk voor veel mensen bijvoorbeeld met artrose -. Maar die moeten dan maar een ommetje via het hellend vlak maken (volgens deskundigen). Wel oppassen voor verkeer op wielen.
Men heeft dat rondpunt verbonden met de Bostenberg door een fietspad. Dat heeft verdomme veel geld gekost. Veelal dubbel werk. Men had zelfs de uitweg van de boer naar zijn akker achter de huizen van de Bostenberg afgenomen. Daarna werd een echte avenue aangelegd, met een metershoge berm vol onkruid. Dat nieuwe fietspad slingert zich als een slang langs de R27 om de snelheid in toom te houden. Zo zegt men toch! Een mooie naam: Slangenpad.
Maar voor de fietsers, komend van uit de Kempen, die de oude spoorweg Mol-Namen wensen te gebruiken, wordt het een ingewikkeld geval op dat rond punt. Komende van uit de Potterijstraat en rijdend langs de Hannuitsesteenweg naar de ondergrondse doorrit, komen zij uit op de linkerzijde van de Hannuitsesteenweg, namelijk op de verkaveling naar Wulmersum. Vandaar moeten zij hun weg zoeken naar de overkant de rechterzijde van de Hannuitsesteenweg om zo op het Slangenpad of de Gallicstraat hun weg verder te kunnen zetten naar het Walenland. Ja, Tienenaars kennen nog een ander fietspad langs de Outgaardenstraat, uitkomend op de O.L.Vrouwlaan en verder via de Mutsenberg en de Gallicstraat naar Rommersom. Bostenaren weten dat. Tieneraas weten dat. Maar, geachte heren op het stadhuis, leg dat maar eens allemaal uit aan wie vreemd is in de streek! Terugkerend naar de R27. Geef toe, het is een ingewikkeld gedoe. Een huzarenstuk. Vol gevaar. Vergeet niet, die fietsers blokkeren het verkeer dat rechts afslaat naar Hannuit of die naar de dorpskom van Bost wensen te rijden. Aan de overkant is het even gevaarlijk als men vanuit de dorpskom of vanuit Goetsenhoven richting centrum Tienen rijdt.
Staat de Mug al klaar? Onlangs kon op het nippertje een fietser aan een aanrijding ontsnappen. En ook voor de voetgangers is de oversteek van de Hannuuitsesteenweg meer dan gevaarlijk. Meent u dat de autogebruikers op het rond punt snelheid minderderen? Ja, sommigen, maar er zijn er ook die op het rond punt juist sneller gaan rijden, want racen zoals in Zolder is toch plezant. En opgepast als men zelf met de auto op het rond punt rijdt, want het verkeer komende van Hakendover negeert dikwijls de voorrangsregel.
Mijn vriend Gerard, een kolonel B.D., eertijds verbonden aan de generale staf van het Belgisch leger, thans een gezonde humorist vertrouwde mij toe, toen wij het hadden over dat fameus rond punt: Neen vriend, dat rond punt heeft een militaire bedoeling. Dat zit vol geheimen. Dat wordt van uit de lucht met de satelliet gecontroleerd. Zo nodig kan men van op dat punt raketten afschieten in alle richtingen. Misschien heeft Gerard een voorgevoel voor een mogelijk treffen tussen Vlamingen en Walen in de buurt van Helecine waar scooters ook al de grond omploegen. Ik herhaal het: mijn vriend is een eersteklas spuiter, maar een man met een karrevracht gezond verstand, vooral als hij een glas wijn drinkt bij mij thuis. E mensen achter de plastieken groene haag aan het rond punt hebben het zeker ook niet getroffen. Verstopt achter een talud. Verkeer boven het hoofd. Weg rust Ik stond eens te praten met een Bostenaar aan de apotheek op de Hannuitsesteenweg. Wij keken in de richting van het rond punt. Een muur? Ik vroeg hem: En wat zit daar nu achter?. Wel, antwoordde hij, daar begint het Bostsestrand. Achter een duinenrij dus! Ik zong stil: aan het strand stil en verlaten .
Bost, mijn dorp!
Wim Sonneveld zou kunnen zingen: Een straat zonder ratelende karren op de ronde keien en zonder plastieken rozen achter het raam . Maar allemaal lieve mensen .
Bost met een schoon vernieuwd kerkgebouw, maar met helaas een vuil monument voor onze jongens die hun leven lieten in de oorlogen. Wanneer wordt dat eens fatsoenlijk gereinigd, en niet zoals een paar jaar geleden gedaan werd? Het kerkgebouw is mooi, de pastorij is mooi. Laten wij dan het soldatenmonument ook mooi maken. Dat is het minste wat wij uit dankbaarheid aan die jongens kunnen geven. Ze op een fatsoenlijke wijze blijven herinneren. Ga eens kijken in Duitsland hoe de monumenten voor de gesneuvelden daar worden onderhouden. En zeggen de Engelse kerkhoven in de Westhoek u niets?
En dan is er nog het pleintje aan de pastorij: holder de bolder. Kan dat niet eens wat properder worden aangelegd? Bostenaren vragen geen luxe-parking zoals aan de Alexianen. Maar dit pleintje de Gallic-parking ligt wel in het centrum van Bost, en is misschien wel het minst mooie stukje van Bost.
Rijd ik met mijn wagen op de R27 in de richting van Hakendover, dan zie ij soms wolken stof over de weg waaien richting Kennedypark, Walenberg, Fabiolapark, komend van de werf Croes. Moesten de vliegertjes van Goetsenhoven nog in de lucht rondtoeren, ze zouden misschien naar beneden tuimelen! Denken wij maar aan IJsland en de vulkaan. Het stadsbestuur ging dat allemaal nauwkeurig controleren. Wat zeg ik daar? Controleren? Maar man toch! Laat ons daarover zwijgen. Dan zijn wij gerust. Wij hebben andere katten te geselen.
Nu wij dan toch in Tienen beland zijn: zou de Tiense belastingbetaler mogen weten wat Suikerrock netto aan de stad heeft afgedragen. Als men Tienen gebruikt voor particuliere belangen, dan mogen de Tienenaars ook weten wat het heeft opgebracht voor het gebruik van hun eigendom. Want Suikerrock en de andere daaraan gehangen liedjeskramen behoren niet tot de Tiense traditie zoals de kermissen. Dus wie zijn zakken vult . dat is niets meer dan de regel van behoorlijkheid toepassen. Laten wij ons dan verheugen, want door die extra opbrengsten zullen de belastingen op onze inkomens en huizen misschien gevoelig kunnen verminderen. Laat ons hopen, want Tienen is een dure stad.
De Nederlandse landbouwsector is een promocampagne gestart om de consumptie van spruitjes te stimuleren door de groente neer te zetten als 'green balls of fire'.
'Spruiten hebben last van een ouderwets imago, dat allang achterhaald is', maakt gewasmanager Ronnie de Hoon van LTO Nederland zich sterk. Om consumenten tussen de 16 en 40 jaar die nu spruitjes mijden, over de streep te trekken, wil de campagne vooral de misverstanden rondom de groene knikkergroente uit de wereld helpen: 'Om te beginnen zijn spruiten veel minder bitter dan vroeger. Door veredeling is de smaak veel minder uitgesproken. Verder is het helemaal niet zo'n ingewikkelde groente. Jongeren denken vaak dat je uren met spruiten in de keuken moet doorbrengen.' En getuige de website SpruitjesJaNatuurlijk.nl zijn spruitjes zelfs lekker in spruitjessoep of... spruitjespizza. Smakelijk!
Het water van de Caraïbische zee is warmer dan ooit. De koralen verbleken en beginnen te sterven, waarschuwen experts.
Het fenomeen is vooral zichtbaar in de Kleine Antillen, in de zuidelijke Caraïben, zegt Mark Eakin, coördinator van het programma Coral Reef Watch van de Amerikaanse oceaandienst NOAA. De temperatuur is er hoger dan in 2005, toen de koralen in een groot deel van de Caraïben zwaar werden aangetast door verbleking. Aan de Amerikaanse Maagdeneilanden stierf toen bijna 60 procent van de koralen.
Verbleking Het water in de Caraïben bereikt zijn hoogste temperatuur in september en oktober. Coral Reef Watch waarschuwde vorige maand al dat de verbleking zich kan uitbreiden naar het oosten en Nicaragua kan bereiken en naar het zuiden langs de Caraïbische kusten van Panama en Zuid-Amerika.
"Dit kan erger worden dan in 2005, tenzij tropische stormen het warme water aan de oppervlakte mengen met dieper, kouder water", zegt Eakin.
Miljard mensen
Koraalriffen beslaan minder dan 1 procent van de oceanen op onze planeet, maar ze herbergen 25 tot 30 procent van alle zeeleven. Naar schatting 1 miljard mensen hangen rechtstreeks of onrechtstreeks van de riffen af.
Vóór 1980 is slechts een grote periode van verbleking vastgesteld. Een stijging van de maximumtemperatuur in de zomer met 1 of 2 graden volstaat om het proces in gang te zetten. Hoe langer deze stijging duurt, hoe groter de ontkleuring is van de koralen. De koralen worden dan gevoeliger voor ziektes.
Erger dan 1998
In Zuidoost-Azië lag de oceaantemperatuur 4 graden hoger dan normaal in mei. In zones bij Indonesië, Vietnam, Sri Lanka, Thailand en Maleisië bleekte 60 tot 80 procent af, sommige koralen stierven, volgens het Indonesiëprogramma van de Wildlife Conservation Society. Men vermoedt dat de verbleking deze keer erger zal zijn dan in 1998, toen 30 procent van de koralen in de Indische Oceaan en de westelijke en centrale Stille Oceaan stierf. In dat jaar stief 16 procent van alle koralen ter wereld.
Voor veel mensen is er nu al te weinig beenruimte in een vliegtuig, en dat zal in de toekomst wellicht niet verbeteren. Het bedrijf SkyRider stelt volgende week op de Aircraft Interiors Expo Americas haar nieuwe vliegtuigzetels voor, en die zijn nog compacter.
Verschillende vliegtuigmaatschappijen die goedkope vluchten aanbieden hebben al interesse getoond voor de stoeltjes. Want zo kunnen ze meer reizigers vervoeren.
Passagiers zullen volgens het ontwerp amper 50 centimeter beenruimte hebben. De benen strekken is niet meer mogelijk want het gewicht van het lichaam wordt gedeeltelijk gedragen door de benen.
Moslims bestelden opvallend meer escortdames tijdens ramadan
De escortbranche in Nederland heeft dit jaar een opvallende stijging waargenomen van het aantal moslims die tijdens de ramadan een dame bestellen schrijft De Telegraaf. Zo meldt escortbureau Society Service de afgelopen maand drie maal zoveel boekingen te hebben ontvangen van islamitische cliënten.
De boekingen kwamen vooral van Arabieren en andere islamitische gasten van grote internationale hotels in Amsterdam, Rotterdam en Den Haag aldus de krant. Het ging om "tientallen boekingen per dag".
Tijdens de ramadan worden moslims geacht zich overdag te onthouden van eten, drank, tabak en seks. Sommige hotelgasten trokken zich daar niets van aan: de boekingen liepen de hele dag door. Uit de registratie van de dertig dames van Society Service komt een top vijf van islamitische klanten naar voren. De grootste groep waren Arabieren uit de Arabische Emiraten, gevolgd door moslims uit India, Indonesië, Egypte en Marokko.
"Natuurlijk weet je dat nooit helemaal zeker", aldus eigenaresse Marike. "Maar als iemand uit de Arabische Emiraten komt en Mohammed heet, dan kun je er wel van uitgaan dat die persoon moslim is."
In de vakwedstrijd De Vlaamse Tuin-aannemer sleepte Kris Buggenhout onlangs brons in de wacht, in de categorie tuinen tussen 250 en 1.000m². Prijsbeest is zijn eigen tuin, een luxueuze buitenkamer die zijn stijl en aanpak perfect illustreert.
We wilden een soort wellnesstuin creëren, een leefkamer om in tot rust te komen. Aan het woord is Maya Carre, de vrouw van tuinaannemer Kris Buggenhout. Haar man ontwerpt en zijzelf staat mee op de werf van zijn projecten. Het wellnessgebeuren is niet ver te zoeken in de tuin: centraal in de achtertuin trekt de ruime zwemvijver de aandacht. Een moerasgedeelte met gele lis fungeert als natuurlijk filtersysteem. Tussen de lis in zijn stapstenen en een houten ponton aangebracht.
Een pad, verfraaid met buxusbollen, leidt van het huis via de zwemvijver naar het bijgebouwde poolhouse. Daar is alles te vinden om ten volle van het buitenleven te genieten: er is een ruime buitenkeuken, een spa met houten toog en krukjes en een infraroodsauna. Al die luxe leidt ertoe dat Kris en Maya in de zomer amper hun huis gebruiken. Als het mooi weer, is zul je ons inderdaad niet veel in de woonkamer vinden, Zelfs als het regent zitten we vaak op ons terras aan het poolhouse.
Onderwaterverlichting in de zwemvijver en lichtpuntjes verstopt in buxusbollen en andere planten geven s avonds nog meer sfeer. Een grote spot verlicht de kruin van een imposante eik aan de garage. De tuinen die Kris ontwerpt bieden steevast een maximum aan comfort en een minimum aan onderhoud. De mensen hebben vandaag al zo weinig tijd, ze gaan meestal met twee uit werken, ze willen dan echt niet nog elke week in hun tuin moeten wroeten. Daarom kiest Kris resoluut voor zwemvijvers. Je hoeft er niets aan te doen behalve een keer per jaar de lissen afknippen. Bovendien kun je een zwemvijver veel mooier in een tuin integreren dan een gewoon zwembad.
Ook de keuze voor natuurlijke materialen is tweeledig: enerzijds ziet het er mooier uit en anderzijds moet je geen tegels gaan schrobben. Ik heb in mijn tuin gewerkt met Belgische blauwe steen en kleiklinkers. Dat kost wat meer, maar alle vuil regent er gewoon weer af.
Elk seizoen zijn kleur
De tuin is eenvoudig, tijdloos en gestructureerd. Geleide amberbomen of Liquidambar schermen de voortuin af van de straat. De bomen krijgen in het najaar een dieprode kleur. Die past perfect bij de roze rozen in de buxusparterre in de voortuin. Een bronzen vrouw, vervaardigd door Mayas vader, voegt een vleugje mysterie toe. Lavendel en sedum brengen ook in de achtertuin paarse en rode tinten. Een variant perenboompjes, waar weliswaar geen peren aankomen, dragen in de lente witte bloemen en de geleide Spaanse eik aan de zijkant van de tuin zorgt voor wintergroen de boom verliest immers zijn bladeren niet in de herfst. Er is dus elk seizoen wel kleur te spotten in de tuin. De plantenkeuze is eerder sober, maar wel doordacht. Ze zijn niet overwoekerend, en er zijn niet al te veel verschillende kleuren te bespeuren. Ook heb ik gewerkt met grote partijen van dezelfde planten omdat dat ook weer onderhoudsvriendelijker is. De tuin heeft nog een heel grote troef: het grasveld grenst achteraan aan een stukje natuurgebied. Zo geniet de familie Buggenhout altijd van een mooi, groen zicht.
Vanaf de lente van 2011 maken duizend publieke fietsen hun intrede in de Antwerpse binnenstad. In 2012 wordt het aantal mogelijk opgetrokken tot 1.800 stuks, verdeeld over 150 stations binnen de Singel. Dat maakte schepen van Mobiliteit Ludo Van Campenhout (Open Vld) maandag bekend. Korte afstanden "Dit soort fietsen leent zich uitstekend tot korte afstanden binnen de stad. Wie binnen het half uur zijn ontleende fiets terug inlevert aan een station naar keuze, rijdt bovendien gratis", zegt Van Campenhout. De maximumafstand tussen de verschillende stations bedraagt driehonderd meter. Bovendien plannen we de stations in de directe nabijheid van attractiepolen en knooppunten van het openbaar vervoer. Zo stimuleren we ook het gebruik van het openbaar vervoer door de reistijd van en naar trein, tram of bus gevoelig te verkorten", aldus Van Campenhout.
Andere steden
Het Antwerpse parkeerbedrijf en de stad gunnen de implementatie en de exploitatie aan ClearChannel. "Dat bedrijf bekleedt een pioniersfunctie op het vlak van publieke fietsen. Ze zijn vandaag de dag actief in onder andere Milaan, Stockholm, Oslo en Barcelona. In die laatste stad tellen ze ondertussen 182.000 abonnees", zegt de schepen.
Parkeergeld en -boetes
De totale kostprijs bedraagt 27 miljoen euro over een periode van tien jaar. Dat geld is afkomstig uit parkeergelden en -boetes die het Antwerpse Parkeerbedrijf Gapa vergaart. Daarnaast betaalt de gebruiker een vergoeding voor dag, -week of jaarabonnement. "Een jaarabonnement zal het eerste jaar 29 euro kosten en wordt later opgetrokken naar 35 euro", besluit van Campenhout
DIEST/TIENEN - De prestigieuze concertreeks Diest Live krijgt volgende jaar wellicht een vervolg. De organisatie - dezelfde als die van Suikerrock - blikt tevreden terug op de eerste editie.
De oude rockers van The Scene hebben zondagavond een streep getrokken onder de eerste editie van Diest Live, een prestigieuze achtdelige concertreeks in het amfitheater in het Diestse Warandepark. En als het van organisator Walter Kestens - de man die van Suikerrock in Tienen het grootste stadsfestival van het land maakte - afhangt, komt er volgend jaar ook een tweede editie. 'Het is nog wachten op een evaluatie met de stad Diest, maar ik zie niet in waarom er geen vervolg komt.'
Acht zomeravonden
Acht zomeravonden lang vormde het Warandepark het sprookjesachtige decor voor Diest Live. Toch vond het publiek nog niet massaal de weg naar de Warande.
Akkoord: The Scene sloot zondagavond af voor een vol huis. En ook de eerste twee concertavonden - met Toots Thielemans, Tom Robinson, Guy Swinnen en Kathleen Vandenhoudt - mochten het bordje 'uitverkocht' aan de kassa hangen. Maar tijdens de andere concertavonden bleven akelig veel zitjes leeg, ondanks klinkende namen als Suzanne Vega, 10CC, Anne Clark en Carmel. Vreemd, want met een maximumcapaciteit van amper duizend man is het Diestse amfitheater nu niet bepaald een moeilijk te vullen mastodont. 'Er waren op sommige avonden inderdaad veel lege zitjes', geeft Kestens toe. 'Soms was het amfitheater zelfs half leeg. Of half vol, zo je wil. Maar veel had ook te maken met het weer. Als het regent valt de dagverkoop volledig stil. Bovendien heeft zo een evenement tijd nodig om te groeien.'
Maar Kestens springt er voorzichtig mee om: 'Diest Live uitbreiden is misschien niet slim. Meer randanimatie, een groter cateringdorp: het is commercieel misschien wel aanlokkelijk, maar ik weet niet of het zou werken. Het concept slaat aan omwille van het intimistische karakter. Als je er een groot festival of een braderie van maakt, is die sfeer zoek.'
In Kestens' thuishaven Tienen is er intussen een stormpje over dat andere festival dat hij organiseert: Suikerrock. Groen-raadslid Bernadette Stassens vroeg aan het stadsbestuur hoeveel de stad jaarlijks aan Suikerrock spendeert. Niet enkel als toelage - die bedraagt ruim 40.000euro - maar ook via inzet van stadspersoneel, verkeersomleidingen, logistiek, enzovoort. Die cijfers waren niet beschikbaar, maar uit het antwoord bleek wel dat de stad elk jaar 590 vrijkaarten voor het festival krijgt. (Bosschaerts)
Mysterieuze meisjes gebruiken familietuin voor soft porno
Een Engels gezin dat zijn tuin even uitleende aan wat jonge vrouwen die daar een fotoshoot wilden houden, was verrast toen ze zagen dat het meer om een softpornosessie ging. De Glovers stemden in met de vraag van de sexy vrouwen om de achtertuin van hun villa in het erg landelijke Hamsterley, in het noord-oosten van Engeland, even te mogen gebruiken. Het bonte gezelschap vond hetde ideale setting voor enkele zogezegde promoshots voor een nieuwe brochure.
Maar toen de vrouwen plots haast al hun kleren kwijtspeelden en zich provocatief naast het paard van de Glovers neervleiden, had Vanessa Glover snel door dat het allemaal niet zo onschuldig was als ze aanvankelijk dacht. "Die meisjes zijn vergeten hun broek aan te doen, mama", was de eerste reactie van de elf-jarige zoon des huizes. De vrouwen hadden weinig meer aan dan een cowboyhoed en lederen rijlaarzen.
Kom dat zien!
Op datzelfde moment was Andrew, de man van Vanessa, 130 kilometer verder voor een zakentrip. Hij kreeg pas weet van de feiten toen hij de Facebook-status van zijn 13-jarige zoon zag. "Een stripclub heeft net gevraagd om in onze tuin foto's te nemen. Kom dat zien!", had die geschreven. Andrew Glover, baas van een mediabedrijf, grapte nadien op zijn blog dat zijn zoon niet meer dezelfde was na die bewuste shoot. "En alleen mijn vrouw heeft alles mogen zien. Wat een zonde."
Mysterie
Daarvoor hadden de vrouwen een zaaltje in het gemeentehuis van Hamsterley voor een uurtje afgehuurd om al wat te oefenen. Normaal wordt die ruimte afgehuurd door bridgeclubs of voor badminton- of kunstlessen. Wat er zich in dat zaaltje afgespeeld heeft, blijft dus een mysterie. Zeker omdat de vrouwen, die in het gezelschap waren van twee mannen, daarna niet meer gezien zijn in de gemeente. "Zo'n taferelen verwacht je niet te zien in Hamsterley", besluit Andrew. "We hebben er nog altijd geen idee van wie de vrouwen waren, alleen dat ze erg vriendelijk waren."
Claudia Schiffer voelt zich op 40ste beter dan ooit
Claudia Schiffer heeft haar veertigste verjaardag opgeluisterd met een pikante fotosessie in de Duitse Vogue. Het legendarische model toont dat ze nog altijd vlot meekan in het circuit en voelde zich duidelijk als een vis in het water voor de lens van de bekende celebrity-fotograaf Mario Testino.
Schiffer maakt er geen geheim van wat ze er allemaal voor over heeft om in vorm te blijven en heeft er geen probleem mee dat ze vorige maand veertig werd. "Ik voel me nu een pak gezonder dan toen ik twintiger was", zegt de moeder van drie. "Hou ouder je wordt, hoe mee je beseft dat je goed voor jezelf moet zorgen en niets vanzelfspreken is. Daardoor kan ik meer genieten en voel ik me ook beter in m'n vel. Ik merk trouwens dat dit voor meerdere vrouwen op tram vier geldt."
Schiffer was een van de eerste zogenaamde supermodellen, die doorbrak eind jaren '80. Ze was pas zeventien toen ze door Karl Lagerfeld 'ontdekt' werd. De Duitse werd snel het gezicht van toppers als Chanel en Guess. In totaal sierde ze al meer dan 800 covers van magazines. Daar komen er ongetwijfeld nog een pak bij.
De meeste toeristen vinden de weg naar Cuba en trekken zich dan terug in de weelderige all-inclusivehotels. Al te vaak laten ze daarbij het échte Cuba links liggen. Zonde, want met Havana en Trinidad heeft het grootste eiland van de Caraïben twee pareltjes van steden waar de tijd een beetje stil is blijven staan.
Havana lijkt in niets op Varadero, dat met zijn vijfsterrenhotels, zwembaden en golfcourt het exclusieve terrein is van zonnekloppende toeristen. De Cubaanse hoofdstad is een beetje armoedig, vervallen zelfs. Al was dat ooit anders. In de jaren vijftig stond La Habana over de hele wereld bekend als de speeltuin van de Amerikaanse rijkelui. Het Las Vegas van de Caraïben. Decadente gokpaleizen waren in de handen van de maffia. Tot Fidel Castro, een jonge advocaat, in 1959 de decadentie grondig beu werd en samen met zijn legendarische kompaan Che Guevara een einde maakte aan het bewind van president Battista. Hij voerde het socialisme in, dat tot de dag van vandaag nog steeds het leven van de Cubanen bepaalt. Alleen de vele oldtimers bleven en zijn nu de getuigen van een roemrijk verleden. Als ze niet aan de kant staan wegens de dure benzine of in panne staan, rijden ze puffend tussen onwezenlijk ouderwetse paardenkoetsen en fietsen. De roestige Chevy's, Pontiacs, Dodges en Cadillacs horen net zozeer bij Cuba als sigaren en rum.
Met die nationale drank springen de Cubanen trouwens bepaald niet kwistig om. Een piña colada hier, een daiquiri daar... Nergens is die zo lekker als in El Floridita, waar Ernest Hemingway vaste klant was. Zijn mojito dronk de beroemde schrijver het liefst in La Bodeguita del Medio, dé bekendste bar van Havana. Toeristisch en het eten is er niet echt lekker, maar alleen al voor de sfeer de moeite waard. Ook het Hotel Ambos Mundos, in de chique Calle Obispo, waar Papa Hemingway zijn roman For Whom The Bell Tolls schreef, is een toeristische trekpleister.
De Calle Obispo is trouwens een van de eerste straten die gerenoveerd werden sinds Oud-Havana in 1982 erkend werd als Unesco-werelderfgoed. Sindsdien doet Havana veel moeite om dit deel van de stad weer in zijn oude glorie te herstellen. En dat lukt heel aardig!
Op de Plaza Vieja is de renovatie bijna compleet. Fotoborden tonen hoe het oude plein er vroeger uitzag. Het verschil is enorm. De kleurige, aristocratische huizen van nu lijken in de verste verte niet meer op de kaduke krotten van een paar jaar geleden die vaak als kaartenhuisjes in elkaar stortten.
Authentieke wijk
Even verderop ligt het eveneens prachtig gerestaureerde Plaza de Armas. Met zijn gezellige restaurants en cafés is dit het kloppende hart van Oud-Havana. Al moet je al veel geluk hebben om er locals tegen het lijf te lopen. Sinds de grote renovatiewerken is deze buurt te duur, te exclusief voor de doorsnee-Cubaan. De enige Cubanen die je er ziet, zijn sjacheraars die uit zijn op enkele CUC?s, de felbegeerde toeristenmunt waarmee ze luxeproducten kunnen kopen die anders voor hen onbereikbaar zijn. Vriendelijk maar beslist verder lopen is de boodschap.
Wie het leven van de echte Cubanen wil ontdekken, trekt beter naar de wijk Vedado. Misschien minder sfeervol dan de oude binnenstad, maar wel authentiek. Of naar de Malecón, de kilometerslange boulevard die de hele stad omspant. Overdag spelen kinderen hier baseball en werpen vissers hun lijnen uit in de zee. 's Avonds is de Malecón de favoriete ontmoetingsplek van hangjongeren, verliefde koppeltjes of beschonken studenten, die dan het bruisende nachtleven van Havana induiken en het feest voortzetten in één van de vele dans- en muziekgelegenheden die de stad rijk is.
Trinidad
Het Cubaanse provincieleven proef je het best in Trinidad, op vier uurtjes rijden van Varadero, langs uitgestrekte sinaasappelplantages en mangovelden. Net zoals Oud-Havana staat ook deze stad - de op twee na grootste van het eiland - op de Werelderfgoedlijst van Unesco. Die eer heeft Trinidad te danken aan zijn rode pannendaken, kasseien steegjes, grote smeedijzeren raampartijen, pastelkleurige huizen en zijn authentieke 16de-eeuwse karakter.
Vooral rond de Plaza Mayor, compleet met witte gietijzeren bankjes en torenhoge koningspalmen, is die oude sfeer heel erg voelbaar. Hier plantten welgestelde suikerrietbaronnen en slavenhandelaars hun luxueuze optrekjes neer. In een ervan huist nu het Museo Romántico. Het museum geeft een goed beeld van hoe een rijke Cubaanse familie op het einde van de negentiende eeuw leefde. Ruime vertrekken, kasten vol porselein, het fijnste houtwerk...
De rijke Cubanen van honderd jaar geleden waren beter af dan de gemiddelde Cubaan nu. Want achter het opgekalefaterde Plaza Mayor zie je het echte Trinidad. Vrouwen die aanschuiven in de staatswinkel met hun ratsoenboekje in de hand. Jongetjes die met een versleten bal voetbal spelen in de stoffige straten. Oude mannen die melancholisch op hun gitaar tokkelen. Rudimentair ingerichte huisjes met afbladderende verf en van de zon verschoten gevels. Aftakeling alom, maar wel van een ontroerende, unieke schoonheid... Nergens in de hele wereld is het verval zo mooi als in Cuba.
Praktisch
ERHEEN: Brussel-Varadero op zondag en dinsdag (terug via Cancun) in ± 10 uur. Het gaat om gezamenlijke vakantievluchten van de grote touroperators (ook vluchten boeken zonder hotel mogelijk). TIJDVERSCHIL: - 6 uur. BESTE PERIODE: Van november tot april draaglijkst. Heet in juli en augustus. Orkaanseizoen september/oktober. MUNT: 1 CUC = ± 0,74 euro. Neem geen dollars mee, maar euro's die je ter plaatse kan wisselen. In Varadero wordt de euro geaccepteerd, Visa-, Euro- of Mastercards ook, Diners' Club of American Express niet (wél 11 procent commissie). VERVOER: Stadsbussen zijn meestal overvol, maar langeafstandsbussen hebben comfortabele stoelen, een toilet en airconditioning. De stadsbussen doen alleen de toeristische bestemmingen aan (www.viazul.cu). Een auto huren is makkelijk, maar doe het goedkoper van thuis. Het wegennet in het binnenland is slecht.
HOEGAARDEN - Roma-zigeuners streken zondagnacht neer op de carpoolparking naast de E40 in Hoegaarden. De gemeente bood hen een alternatief. De zigeuners verkozen te vertrekken.
Carpoolers die gisterochtend hun wagen kwijt wilden op de carpoolparking aan het op- en afrittencomplex van de E40 in Hoegaarden moesten lang zoeken naar een plaatsje. Het gros van de parkeerplaatsen was in de nacht van zondag op maandag ingepalmd door een zigeunerfamilie. Zij streken daar zonder toelating neer met een vijftiental caravans. De gemeente maakte de zigeuners gisterochtend duidelijk dat de carpoolparking geen kampeerterrein is. Ze kregen tot gisteravond de tijd om hun boeltje te pakken en te vertrekken.
De gemeente Hoegaarden bood de zigeunerfamilie wel een alternatief. 'We willen hen niet zonder boe of bah op straat zetten', zegt burgemeester Jean-Pierre Taverniers (CD&V). 'Daarom hebben we hen een alternatief geboden. De zigeuners mogen hun caravans parkeren op de grasweide naast het kerkhof van Hoegaarden. Daar kunnen ze tot donderdag terecht.
' De zigeuners gingen gisteren een kijkje nemen op het voorgestelde terrein, maar waren blijkbaar niet onder de indruk. Ze gingen niet op het voorstel in. 'Het terrein is te drassig', klonk het.
'Maar op de carpoolparking kunnen ze absoluut niet blijven staan', zegt burgemeester Taverniers. 'Ze blokkeren met hun grote caravans een hele hoop parkeerplaatsen. En de bestuurders die toch nog een plaatsje gevonden hebben tussen de caravans, worden door de zigeuners gehinderd. Bovendien weet je niet wat je je op de hals haalt. Vandaag staan er vijftien caravans, maar morgen misschien vijfhonderd. Nee, we moeten hier meteen paal en perk aan stellen.'
En dus kregen de zigeuners tot 16uur gisteravond om op te krassen. De politie van de zone Tienen-Hoegaarden kwam ter plaatse om het vertrek in goede banen te leiden en eventueel tot evacuatie over te gaan, maar dat bleek uiteindelijk niet nodig. Na even discussiëren met de agenten, besloten de zigeuners toch de vertrekken. Met een half uurtje vertraging reden ze in colonne de carpoolparking af. Wat hun volgende stop zou worden, wisten ze gisteravond nog niet. De zigeuners reden weg in de richting van Luik. Op de carpoolparking in Hoegaarden lieten ze wel flink wat afval achter. (IB)
