TIENEN - Op 26 februari viert Natuurpunt in Heverlee de veertigste verjaardag van de werking in Oost-Brabant.
Er is een academische zitting gepland ter gelegenheid van het 40-jarig bestaan Natuurpunt Oost-Brabant, eerder genaamd Regionale Vereniging Natuur en Landschap. In het prille begin bestonden er aparte kernen in Boutersem, Bierbeek, Hoegaarden, enz. die samen met groeperingen uit Leuven en de Demerstreek, de overkoepelende raad Oromb oprichten.
Eerstdaags verschijnt er ook een lustrumeditie van het blad Natuur en Landschap met een geschiedkundig overzicht van 40 jaar NPOB, inclusief een galerij van alle voorzitters. Daarnaast is er een 10-tal lustrumwandelingen gespreid over het werkingsgebied gepland.
Zo wil de beweging aantonen hoe ze gedurende veertig jaar mijlpalen geplaatst heeft in de landschappen zoals de Demervalei, behoud van de Kesselberg, Rotselaarse bergen, tegen de rechttrekking van de Velpe, voor aankoop van gebieden zoals Snoekengracht, kritiek op en compromissen over de ruilverkavelingen...
Van een actiegroep in de beginjaren (bv. de actie tegen de vervuilde gete in Tienen, de betoging tegen de vogelvangst ook in Tienen) groeiden de afdelingen en hun kader uit tot deskundige equipes die beleidsvoorbereidend en beheerswerk leveren. Straks nemen ze in Vissenaken het landschapscentrum voor de Velpevallei in gebruik. (R. Billen)
De bewerkers van de volkstuintjes nabij de Drie Tommen in Grimde (Tienen) leven in het ongewisse. Liggen de siertuinen in een industrie- of een recreatiegebied? Daar zal van afhangen of ze hun hobby behouden of niet?
De betwiste zone situeert zich tussen de oefenvelden van KVK aan de Tricotstraat, de galllo-romeinse tumuli (Drie Tommen) en de woningen aan de Sint-Truidensesteenweg. Dat ganse gebied is eigendom van de suikerfabriek en staat ingekleurd als industriegrond. De omgeving van de Drie Tommen is recreatiegebied. Maar waar de grens precies ligt tussen beide bestemmingen is onduidelijk.
De stad wil het terrein van de fabriek afkopen voor vestiging van kmo's, want er is in Tienen een nijpend tekort aan bedrijfsgrond. De grond ligt al jaren onbenut en de fabriek staat niet afkerig tegenover een verkoop. Het stadsbestuur heeft verder ook plannen om de snel aftakelende, eroderende Drie Tommen aan te pakken. Een herstel van de oorspronkelijke staat van die tumuli uit de gallo-romeinse tijd en de aanleg van een park er rond zijn vooropgesteld. Om alles te kunnen verwezenlijken moet een duidelijke lijn getrokken worden tussen wat industriegrond en recreatiegrond is. De stedelijke Milieuadviesraad nam zich voor het mee uit te zoeken.
Wie er fel mee inzit, is alvast Willy Jacobs. Hij begon jaren geleden achteraan zijn woning met de aanleg van een siertuin op een terrein van achttien are. Ligt die tuin in het industriegebied of in het recreatiegebied? 'Ik weet het zelf niet', zegt hij. Burgemeester Marcel Logist (SP.A) kwam al poolshoogte nemen, maar kon geen duidelijkheid scheppen. 'Hij zei me dat het jammer zou zijn moest de tuin verdwijnen en hij wilde navraag doen naar de perceelsgrenzen.'
Logist bevestigt dat een onderzoek daarnaar aan de gang is en dat er alleszins zal naar gestreefd worden de tuin van Jacobs te bewaren. 'Het is immers een unicum', geeft hij te verstaan.
Veel bezoekers De tuin met bloemen en sierstruiken is opgevat als een doolhof en reikt tot een tiental meter afstand van een tumulus. 's Zomers komt er veel volk op bezoek en elk jaar is Jacobs van de partij tijdens de Open Tuinendag in juni. 'Ik zou het jammer vinden, moest ik hem kwijtspelen', legt Jacobs uit. 'Mij de tuin afnemen? Ja, dan is het maar zo. Er in werken, is nu mijn hobby, maar indien nodig vind ik wel iets anders om me te amuseren.'
Groots volksfeest in Gent bij wereldrecord regeringsvormen
Een achttal Gentenaars slaat de handen in elkaar om op 17 februari, de dag dat het wereldrecord regeringsvormen gebroken wordt, een groots volksfeest te organiseren.
De vriendengroep kon al ruim 4.000 enthousiastelingen via Facebook, Twitter en YouTube mobiliseren en heeft sinds vandaag een goedgekeurd veiligheidsdossier op zak voor het evenement op Sint-Jacobs.
Op de facebookaffiche staan foto's van de kopstukken in de federale politiek met de oproep voor het volksfeest "Wereldrecordpoging 249 dagen zonder regering." Er is ook een YouTubefilmpje.
Los van partijpolitiek "De bedoeling is om een leuk volksfeest te organiseren, " aldus initiatiefnemer Jonas Van de Poele. "Het wordt geen grote technische bedoening. Er zullen wel optredens doorgaan, maar die zijn ondergeschikt aan de sfeer en ambiance."
De initiatiefnemers zeggen dat ze los staan van partijpolitiek. "In de ondertoon zit natuurlijk wel een ironisch statement, maar we willen er geen volledig politiek evenement van maken. Al zetten we natuurlijk in de verf dat de regeringsvorming lang duurt."
Het initiatief groeide op café. "Een aantal vrienden kwam met het idee af, maar ze wisten niet goed hoe eraan te beginnen. We kregen ondertussen de principiële steun van het schepencollege en sinds maandag is het veiligheidsdossier goedgekeurd. Aan de reacties te zien loopt het nu al storm, " aldus Van de Poele.
Tweede Japanse ruimtecargo vast aan ruimtestation ISS
De Italiaanse astronaut Paolo Nespoli heeft vandaag op zijn beurt de uit de ruimte geplukte Japanse ruimtecargo aan het ISS vastgehecht, aldus NASA TV.
Verhuis De astronaut van het Europese Ruimtevaartbureau ESA bracht de HTV-2 met de robotarm van het ISS naar de naar de Aarde gerichte koppelingspoort van de Harmonymodule. De aanhechting was omstreeks 15.50 uur Belgische tijd een feit. De luiken tussen beide ruimteschepen gaan morgen open, waarna de bemanning zowat twee weken zoet zal zijn met het verhuizen van lading tussen de cargo en het ISS.
Er moet op Bajkonoer in Kazachstan een Russische cargo, de Progress M-09M (volgens de Russische classificatie) naar het ISS vertrekken. De start van de Sojoez-U draagraket is voorzien voor 02.39 uur Belgische tijd. De onbemande Progress zal zowat 2.6 ton lading bijhebben voor de zeskoppige bemanning van de spacemeccano.
Russische ruimtecargo aan ruimtestation ISS gekoppeld
Een Russische ruimtecargo van het type Progress heeft zich probleemloos gekoppeld aan het Internationaal Ruimtestation ISS, zo heeft woordvoerder Valeri Lyndin van de Russische vluchtleiding (Tsoup) gezegd.
De vrijdagmorgen vanop Bajkonoer met een Sojoez-U draagraket gelanceerde Progress M-09M klonk zich om 3.38 uur Belgische tijd boven de kust van Uruguay automatisch vast aan de Russische Pirs-module van de ruimtekolos.
De Progress M-09M is de eerste (onbemande) Russische ruimtecargo die dit jaar aanmeert en het is de 41ste Progress uit de geschiedenis van de spacemeccano. Donderdag werd de Japanse ruimtecargo HTV-2 aangekoppeld.
Eten en drinken
De nieuwe Progress heeft meer dan 2,6 ton lading mee voor het ISS. Het betreft onder meer voedsel, water, sanitaire en hygiënische producten, geschenken en persoonlijke spullen voor de opvarenden, uitrusting en brandstof. Ook aan boord was de door studenten gebouwde microsatelliet Kedr, die op 16 februari tijdens een ruimtewandeling dient uitgezet, en de kledij die de bemanning zal dragen om te vieren dat het op 12 april 50 jaar geleden is dat de Sovjetrus Joeri Gagarin de eerste mens in de ruimte werd.
De 26ste bemanning van het ISS bestaat uit de Russen Aleksandr Kaleri, Oleg Skripotjska, Dmitri Kondratijev, Scott Kelly, Catherine Coleman en Paolo Nespoli.
Slovenië is het nieuwe mekka van de outdoorsporten
Zoek je een goed alternatief voor de Franse of Zwitserse Alpen deze zomer? Zet dan koers naar budgetvriendelijk Slovenië, waar je in het groene noorden tal van outdooractiviteiten kan uitproberen en in het zuiden genieten van een ontspannen strandvakantie. Vlaanderen Vakantielandreporter Erika Van Tielen ging raften, skeeleren, paragliden én cultuur opsnuiven in het zonnige Slovenië.
Slovenië is maar half zo groot als Nederland en heeft een goed wegennet, wat maakt dat het heel gemakkelijk te verkennen is met de auto. 'Alles ligt er dicht bij elkaar', vertelt Erika. 'Zo kan je voor elke activiteit of bezienswaardigheid genoeg tijd uittrekken.' Gelukkig is Erika sportief ingesteld, want bij aanvang van haar reis mag ze meteen aan paragliding doen in het Triglav Nationaal Park, het enige nationaal park, genoemd naar de Triglav, de hoogste berg van het land.
'Elke Sloveen moet volgens de traditie één keer de Triglav (2864 meter) beklimmen. Paragliding over het park is zeker de moeite waard, want zo zie je bijvoorbeeld heel goed het prachtig blauwe water van het gletsjermeer van Bohinj. Rond dit meer kan je trouwens ook fantastisch mountainbiken. Vlak aan het meer is in de winter het skigebied Vogel (www.vogel.si) te vinden. Je kan er even mooie bergwandelingen maken als in de Alpen.'
Piekfijn 'Slovenië is een zeer modern Europees land, dat niets meer wil en ook niks meer te maken heeft met het voormalige Joegoslavië. Dat merk je heel sterk aan de inwoners: ze willen dat alles piekfijn in orde is, spreken goed Engels en houden van het buitenleven. Ze doen dan ook zelf aan allerlei buitensporten als kajak, rafting, mountainbike, noem maar op.'
Ondanks die drang naar moderniteit, vind je hier ook nog heel veel authenticiteit terug. Op weg naar de Socavallei rijdt Erika langs de mooiste weg van Slovenië en ontdekt ze Studor, één van de vele pittoreske dorpjes. 'Je wordt echt terug in de tijd geworpen. Net voor de zomer maaien ze er het gras en drogen ze dat op rekken langs de weg. Het stro gebruiken ze onder meer voor hun daken. De weg die wij gevolgd hebben, start bij Kranska Gora, bekend om de Planica of de skispringschans waar regelmatig tornooien gehouden worden. Van daaruit rijd je door het Triglav Nationaal Park om dan via de Vrsic Pass naar de vallei van de Socarivier af te dalen. De weg is tijdens de Eerste Wereldoorlog aangelegd door Russische dwangarbeiders en telt wel vijftig bochten: de eerste vijfentwintig leiden je naar boven, de andere vijfentwintig naar beneden. Wie misselijk wordt in de wagen, begint hier dus maar beter niet aan (lacht). Het is echter een heel mooie pas, waar je veel fietsers en zelfs lopers tegenkomt. Als je terug beneden bent, in het Socadal, hét adrenalinemekka van Slovenië, kan je in bijvoorbeeld Bovec aan rafting en andere outdoorsporten doen. Wij gingen raften met Simon van Maya Outdoor Center (www.maya.si).'
Hemingway Het is er echter niet altijd zo'n smaragdgroen paradijs geweest. In Kobarid vind je een museum (www.kobariski-muzej.si) dat herinnert aan de vele oorlogsslachtoffers die twee jaar voor de slag bij Kobarid (24 oktober 1917) aan het Socafront vielen. De strijd draaide tussen de Oostenrijkers, de Hongaren en de Duitsers aan de ene kant en de Italianen aan de andere kant. De Oostenrijkers slaagden erin de eerste Blitzkrieg te doorbreken en de Italianen terug te dringen. Ernest Hemingway baseerde hierop zijn roman A farewell to arms.
'Wij zouden nogal snel vergeten dat er ook op andere plaatsen dan in de Westhoek zwaar is gevochten is. Ook hier vielen in twee jaar tijd een miljoen doden. Nu is het er echter zeer mooi en idyllisch, wat natuurlijk een vreemd contrast vormt met de beladen geschiedenis', zegt Erika.
De volgende halte is Bled, een prachtige, wat mondaine stad waar voormalige partizanenleider maarschalk Tito vroeger nog een zomerresidentie had. 'Vila Bled (www.vila-bled.com) is nu een heel chique hotel', vertelt Erika. 'Er hangt nog een authentiek projectiescherm waarop Tito vroeger zijn favoriete Amerikaanse westernfilms bekeek. In dezelfde zaal zie je nog authentieke partizanenfresco's.'
Bezoek in Bled ook zeker het adembenemende kasteel, dat hoog bovenop de rotsen boven alles uittorent. 'Vanuit het kasteel heb je een mooi uitzicht op het meer en vooral op het eilandje middenin het meer van Bled. Daar kan je heengaan met een speciaal bootje of pletna, vergelijkbaar met een Venetiaanse gondel. Op dit eiland wordt er heel veel getrouwd, en wel omdat er vlak voor het kleine kerkje 99 trappen liggen. Volgens de traditie moet de bruidegom zijn bruid de trappen opdragen, wil hij een gelukkig huwelijk hebben. Wil je nog eens een garantie op het eeuwig geluk, dan moet je er bovendien in slagen om de klok van de kerk driemaal te doen luiden. Het is een mooie traditie en daarom komen ook heel wat buitenlandse koppels hier trouwen.'
Op naar de zonnige kuststad Piran, een historische stad die groot is geworden onder de Venetianen en daarom ook heel veel Italiaanse invloeden kent. 'Qua architectuur is dit echt een heel mooie stad', zegt Erika. 'Verwacht hier echter geen zand- of keistranden, want er zijn alleen maar rotsen. Toch schrikt dat de echte zonnebaders niet af. Je kan hier dan weer wel genieten van de typische cafés en winkeltjes die je in andere kuststreken ook vindt.' Naast gezellig kuieren in de badstad kan je ook de zoutpannen van Piran bezoeken. Vogelliefhebbers moeten hier beslist een kijkje komen nemen, want het gebied staat bekend als een vogelparadijs.
Wijnliefhebbers kunnen hier hun hart ophalen, meer bepaald in Goriska Brda, een heuvelachtig gebied tussen de Socarivier en de Idria. Het is één van de grootste wijnproducerende regio's en hij telt ook heel lekkere restaurants, zoals bijvoorbeeld Hisa Franco (www.hisafranko.com). 'Het is een heel vruchtbare streek waar ook veel fruit wordt geteeld. Langs de baan vind je regelmatig stalletjes waar je bijvoorbeeld verse kersen kunt kopen. Ideaal voor als je met de auto onderweg bent!'
Paarden Lipica, vlakbij de Italiaanse havenstad Triëst, is de place to be voor elke paardenliefhebber. 'De paardenschool is op het einde van de 16de eeuw gesticht om elegante paarden te leveren aan de hofstallen in Wenen. Vandaag worden hier nog steeds de beroemde Lippizaners gefokt. Bijzonder is dat deze paarden zwart geboren worden en pas na ongeveer tien jaar wit worden.'
Na een brok cultuur is het opnieuw tijd voor een stukje natuur. Slovenië is wijd en zijd bekend om zijn grotten; het land kent het grootste grottenstelsel ter wereld. 'De grotten van Postojna zijn de bekendste, maar die van Skocjan zijn de mooiste en zelfs uitgeroepen tot werelderfgoed. Je vindt er niet alleen de bekende stalagmieten en stalactieten, maar je kan er ook in een 100 meter hoge canyon lopen. Heel indrukwekkend. Je kan er gemakkelijk een ondergrondse wandeling van 2 km in maken.'
Erika's autovakantie eindigt in Ljubljana, de hoofdstad van Slovenië. 'Het is een leuke, kleine stad, waar veel jong volk te vinden is. Op één dag kan je de stad helemaal verkennen, maar het is beslist de moeite waard.'
De stad is getekend door twee belangrijke historische figuren: de dichter Presern, die het volkslied inspireerde met een van zijn liederlijke gedichten, en de architect Plesnik, die de stad wilde inrichten naar het Atheense model en er dus voor een groot deel het uitzicht heeft bepaald. 'Waar je zeker een kijkje moet gaan nemen, is in Metelkova, een artistieke enclave binnen Ljubljana. Hier vind je Celica (www.souhostel.com) terug, de voormalige gevangenis waarvan de cellen door plaatselijke kunstenaars zijn ingericht tot hotelkamers. Het is gek om te bedenken dat op dit domein vroeger Joegoslavische legerbarakken waren ondergebracht. Vandaag is het echt een toeristische pleisterplek geworden en het mekka van de alternatievelingen. Je kan er concerten bijwonen, iets gaan drinken in het café of gewoon van de kunstenaarssfeer gaan genieten. Wij hebben er een Balkan meets metal meets folk-concert mogen meemaken, wat beslist een heel bijzondere ervaring was (lacht)!'
Slovenië praktisch Bij Neckermann kan je onder meer 1 week aan de Sloveense Riviera logeren in Portoroz vanaf 416 euro per persoon in halfpension in het viersterrenhotel Grand Hotel Bernardin. Kinderen t.e.m. 12 jaar gratis. 1 Week in de Sloveense Alpen in Bohinj kan vanaf 345 euro per persoon in halfpension in vijfsterrenhotel Bohinj Park Eco Hotel. Kinderen t.e.m. 14 jaar gratis. In beide hotels heeft Erika overnacht.
www.neckermann.be of reservatienummer 070 233 906. Wie een Nederlandse gids wenst, kan terecht bij Simone Michielen, via simone.michielen@intours-dmc.si Algemene info over Slovenië: www.slovenia.info
Ik ging ervan uit dat er nog een gefrustreerd en achterdochtig oorlogssfeertje zou hangen, maar niets is minder waar, aldus Vincent Verelst.
Avontuurlijke zielen die er graag met de fiets op uit trekken en geen zin hebben in zwaar toeristische toestanden, vinden in landelijk Servië alles wat hun hart begeert. Vlaanderen Vakantielandreporter Vincent Verelst fietste langs de Donau, ging kamperen bij de plaatselijke heksenvrouw Snow White, ontdekte de laatste resten van een ondergelopen dorp en racete door vele donkere tunnels alsof zijn leven er van afhing. Hier spelen niet echt specifieke bezienswaardigheden of must-see's de hoofdrol, maar de authentieke Servische vibe en de ongelooflijke gastvrijheid.
Servië zeult een donkere geschiedenis met zich mee. Nog niet zo lang geleden ging het land gebukt onder de Joegoslavische oorlogen en buitenstaanders zien het ook nu nog steeds als een land van bad boys en misdadigers. Toch wordt het steeds meer gepromoot als opkomend fietsparadijs.
Vincents route start in de hoofdstad Belgrado, vandaag een bloeiende stad. 'Het is onvoorstelbaar dat deze stad amper 13 jaar geleden nog in een oorlogssituatie verzeilde', vertelt Vincent. 'Nu is het een gezellige stad met verschillende winkelstraten, waarin de mensen rustig rondkuieren. Toch merk je al snel dat je hier nog niet van enig toerisme kunt spreken. Ik ben tijdens de hele reis amper enkele andere fietsers tegengekomen. De Serviërs spreken ook nog niet echt veel andere talen en hebben alleen een notie van Engels en Duits. Kortom, het is een land waar je je plan moet trekken, ideaal dus voor avonturiers.'
Echte fietsbenen moet je niet hebben, want de landschappen zijn voornamelijk vlak of licht heuvelachtig. De missie van Vincent bestaat erin om de grens met Bulgarije te bereiken, op 280 kilometer van Belgrado. Hij volgt daarvoor sectie 5, 6 en 7: drie van de in totaal zeven fietsroutes in Servië. Dat betekent ongeveer een drietal dagen fietsen langs één van de meest bekende rivieren ter wereld: de Donau. 'Neen, blauw ziet die er niet uit', lacht Vincent, 'maar het is wel heel boeiend om haar zeer uiteenlopende vormen te zien aannemen langsheen het parcours. Het ene moment ziet ze eruit als een meer, het andere moment is ze niet meer dan een smalle rivier. Ik heb vernomen dat ze trouwens heel diep zou zijn.'
Hallucinant klooster De eerste tussenstop op Vincents tocht is het klooster van Vojlovica. 'Het is een kloostertje dat op zich weinig opvallend is, alleen staat het tussen zeven schoorstenen van een aanpalende olieraffinaderij geprangd. Hallucinant om te zien, echt waar! Het klooster lag er al lang tot men ernaast plots, uit het niets, in de jaren 60 een olieraffinaderij neerpootte. Vroeger woonden er vele monniken, vandaag blijft er maar eentje over. Hij is blijkbaar gewoon geraakt aan de verschrikkelijke stank die hier in de lucht hangt en ruikt het zelfs niet meer. Je moet je het eens voorstellen: je staat in een orthodox kerkje voor een of ander heiligenschrijn, tot je uit het raam kijkt en je zomaar even een gigantische schoorsteen van een oliebedrijf te zien krijgt.' 'Wat me onderweg echter enorm opvalt, is dat de Serviërs zo vriendelijk en gastvrij zijn. Ik kreeg op een gegeven moment een platte band en moest hulp zoeken in een nabijgelegen stad, Ivanovo. De man die mijn fiets herstelde en me uitlegde hoe het moest, wilde geen geld aanvaarden. Hij deed het voor niets, omdat hij al blij was dat er buitenlanders naar zijn land waren gekomen om het te ontdekken. Voor mijn vertrek naar Servië ging ik ervan uit dat er nog een gefrustreerd en achterdochtig oorlogssfeertje zou hangen, maar niets is minder waar.'
Wanneer de avond valt, merkt Vincent in het bos waar hij doorfietst vreemde plakkaten op, met als opschrift 'Warning! Here fairytales are real' (Waarschuwing. Hier zijn de sprookjes echt). 'Het is een boerderij, Zeleni dvor genaamd, waar ene Snezena en Sava wonen, een ietwat vreemd koppel dat tijdens de oorlog gevlucht is uit de stad en zich heeft teruggetrokken in de bossen. Ze bouwden hun huis uit het niets op met het materiaal dat ze in het bos vonden en leven nu als een soort Hans en Grietje in hun peperkoeken huisje. De vrouw noemt zichzelf Sneeuwwitje, maar ziet er eigenlijk nogal heksachtig uit (lacht). Er staat zelfs een bezem met fietszadel en -stuur tegen de gevel geparkeerd. Enerzijds doen ze dit als een politiek statement, maar anderzijds zijn het gewoon twee hippies die dichtbij de natuur willen leven.' Vincent zet zijn tentje op hun terrein op en probeert, tussen het gekwaak van honderd Servische kikkers en het gekakel van de loslopende kippen, de slaap te vatten. 'Ook hier weer werd ik enorm gastvrij ontvangen en kreeg ik de volgende dag een zelfgemaakt ontbijt.'
Dwars door het fort Na 107 kilometer te hebben gefietst, neemt Vincent de ferry Stara Palanka, die hem naar de andere oever van de Donau leidt. Hier begint Sectie 6 van het traject, met schitterende zichten op onder meer Srebrno lake of het zilveren meer, en het pittoreske Romeinse dorpje Divici op de achtergrond. 'Dé bezienswaardigheid van Servië is ongetwijfeld het fort van Golubac (www.golubac.rs), een voormalige Hongaarse burcht daterend uit de 14de eeuw. Noem het een soort Gravensteen van Servië. Je kunt er trouwens gewoon zo doorfietsen, wat best wel spectaculair is.'
Dit stuk van het traject is niet voor angsthazen of mensen met claustrofobie weggelegd, want het is bezaaid met lange, pikzwarte tunnels. 'Je merkt dat Europa nog geen geld heeft uitgegeven aan het Servische wegennet; in de tunnels heb je bijvoorbeeld geen verlichting. En dat is voor een kleine onbeduidende fietser op momenten zeer angstaanjagend, zeker als er een tientonner achter je aanrijdt (lacht)!' 'Het wegennet van Kroatië is bijvoorbeeld veel beter uitgerust, maar daar heb je dan weer veel meer toeristen. Ik neem de donkere tunnels er met plezier bij hoor, als het betekent dat ik in een authentieke sfeer kan reizen!'
De natuur wordt in deze contreien mooier en mooier en Vincent rijdt het nationaal park van Djerdap binnen. Dit park werd in 1983 bestempeld als een van de belangrijkste nationale parken in Europa en vormt ook vandaag de groene long van Servië. 'De Serviërs zijn er dan ook heel trots op. Je kunt er de mooiste uitzichten op de Donau vinden.' Dat uitzicht vind je bij de samensmelting van Mali en Veliki Kazan, de twee smalste delen van de Straat van Djerdap.
Over het water van de Donau gesproken: Vincents volgende halte houdt opnieuw apocalyptische beelden in. 'Tekija is een dorp dat vandaag volledig onder water staat. In de jaren 60 en 70 besliste de regering om de Donau te kanaliseren en een dam te bouwen. Tekija werd het slachtoffer van die dam en liep heel geleidelijk onder water. Ik heb er met voormalige bewoners gepraat en het zit hen tot op vandaag nog heel hoog wat er met hun dorp is gebeurd. Vanuit het water steekt trouwens nog een stuk van de fundamenten van de voormalige kerk boven. De mensen zijn niet bij de pakken blijven zitten en hebben hun dorp opnieuw opgebouwd, maar het zindert toch nog altijd na.'
Best goede wijn Dichtbij het eindpunt van zijn reis ontdekt Vincent nog het dorp Rogljevo, waar wijn wordt geteeld. 'Je vindt er in de buurt een aantal van die wijndorpjes die zo uit de achttiende eeuw lijken te komen. Men woont niet meer in de huizen en er is sinds de 18de eeuw niets meer aan veranderd. Vandaag gebruiken de wijnboeren die huizen als opslagplaatsen en kunnen toeristen er een wijntje komen proeven. Ze maken er witte en rode wijn en ik moet zeggen dat hij best goed was. Ook het eten was tijdens de hele reis enorm lekker. De Servische keuken kun je een beetje met die van Spanje vergelijken; men zet ook hier de tafel vol met allemaal kleine tapas. De smaken zijn zoet en zoetzuur, heel lekker.' En de prijzen? 'Die zijn hilarisch goedkoop! Een koffie kost er bijna niets.'
Omdat er in Servië zo weinig toerisme is, gebeurt het logeren nog in iets primitievere hostels, op campings of gewoon bij de mensen thuis. 'Men is er zo gastvrij dat je in hoge nood altijd wel ergens terecht kunt. Maar wie hier op vakantie komt, moet dus wel beseffen dat hij zijn reis goed moet plannen en elke dag moet uitzoeken waar hij zal logeren.'
Vincents fietsavontuur eindigt bij de Bulgaarse grens. 'Het einde van de route moet je echt wel heel letterlijk opvatten: daar stopt het echt (lacht). Wie aan deze route begint, moet dus ook beseffen dat hij krek dezelfde route weer terug moet fietsen. Maar wij konden alvast op de goodwill van een vriendelijke vrachtwagenchauffeur rekenen om ons terug naar Belgrado te brengen.' Wie houdt van een authentiek avontuur, kan daarvoor zeker terecht in Servië. Vincent is alvast overtuigd. 'Dit was mijn beste reis ooit!', besluit hij.
Praktisch De afgelegde route vormt een onderdeel van een groter traject dwars door Europa en loopt van Wenen naar Praag. Algemene info over de fietsroute langs de Donau vind je op de website. www.donau-info.org Meer info over reizen naar Servië: www.serbia.travel VOS Travel is voorlopig de enige Belgische touroperator die de Donau-fietsreis aanbiedt. VOS Travel België, Westlaan 415, Roeselare, 051-240.340. www.vostravel.be Vincent overnachtte onder meer op Camping Jabukov Cvet en op de boerderij van Zeleni dvor www.kampjabukovcvet.com www.zelenidvor.vodic.net
De Franse president Nicolas Sarkozy heeft de multiculturele samenleving voor mislukt verklaard. "We hebben ons te veel beziggehouden met de identiteit van de immigrant en niet genoeg met de identiteit van het land dat hem opving", zei Sarkozy in een interview met tv-zender TF1.
Sarkozy sprak zich uit tegen een samenleving "waarin groepen langs elkaar heen leven''. Wie naar Frankrijk komt, moet volgens de president accepteren dat er één samenleving is. "Wie dat niet aanvaardt, komt niet naar Frankrijk'', voegde Sarkozy eraan toe.
De woorden van Sarkozy lijken op uitlatingen die de Britse premier David Cameron en de Duitse bondskanselier Angela Merkel eerder deden. Cameron stelde vorige week dat moslimjongeren vatbaar zijn voor radicalisering omdat ze geen collectieve identiteit zien in Groot-Brittannië..
Enkele uren na de dood van Marie-Rose Morel heeft de extremistische islamitische organisatie Sharia4Belgium een boodschap op YouTube geplaatst, waarin ze de ziekte en het overlijden van de voormalige Vlaams Belang-politica een straf van Allah noemen.
"Marie-Rose Morel is nu op weg naar de vuilnisbelt van de geschiedenis, samen met Hitler, Stalin en alle andere vijanden van Allah die dachten sterker te zijn dan Allah", zo klinkt het. In één adem verwittigen ze ook Filip Dewinter, Geert Wilders, Bart De Wever en "alle andere vervloekte ongelovigen die denken slimmer of machtiger te zijn dan de moslims", om te leren uit de dood van Morel en berouw te tonen. "Allah zal op jullie een aanslag plegen, niet met een bom, maar zoals hij dat gedaan heeft met Marie-Rose Morel." "Ontsteltenis" Het Centrum voor gelijkheid van kansen en racismebestrijding (CGKR) nam "met ontsteltenis" kennis van de boodschap van Sharia4Belgium, "die kan wijzen op aanzetting tot haat. Het centrum schrijft zo snel mogelijk de bevoegde gerechtelijke instanties aan om deze feiten toe te voegen bij andere gegevens die reeds aanleiding gaven tot de opening van een dossier", laat het CGKR vanmiddag weten. Dewinter Ook Vlaams Belang-fractieleider in het Vlaams Parlement Filip Dewinter is niet te spreken over het filmpje. De politicus dient bij het parket een klacht in tegen Sharia4Belgium wegens aanzetten tot haat en bedreigingen.
Antidiscriminatiewet Bij eerder gejuich van Sharia4Belgium over de gezondheidstoestand van Morel twijfelde het CGKR al of de uitspraken door een rechter beschouwd zouden worden als aanzet tot haat, discriminatie of geweld. Dat is nodig opdat sprake zou zijn van een strafrechtelijke inbreuk op de antidiscriminatiewet. Ook toen werden de feiten toegevoegd aan een eerder gerechtelijk dossier tegen Sharia4Belgium rond homohaat.
In Borgerhout heeft zich sinds kort een radicale moslimschool gevestigd. Het gaat om 'Dar Al-Hadieth', een avondschool gesticht vanuit de gelijknamige, beruchte, extremistische instelling in Jemen.
Dar Al-Hadieth Naast lessen Arabisch voor Nederlandstaligen wordt er iedere dinsdag-, zaterdag- en zondagavond religieuze theorie onderwezen. Er zijn twee lesgevers die verbonden zijn aan Dar Al-Hadieth uit de Jemenitische stad Dammaj. Die stad staat volgens volgens de krant Het Laatste Nieuws bekend als een van de grootste kweekvijvers van godsdienstfanatisme.
Training al-Qaida Aan het instituut in Jemen wordt wapenles gegeven en er zouden banden zijn met een trainingskamp van al-Qaida in het nabij gelegen Wadi Jubarah. De twee zullen via een telefoonverbinding les geven. De voorzitter van de Antwerpse vestiging, Bilal F., ontkent met klem dat zijn school extremistisch is en zegt dat het absoluut niet de bedoeling is mensen door te sturen naar Jemen
Picqué pleit voor wet die nikab en boerka op straat verbiedt
Brussels minister-president Charles Picqué begrijpt het vonnis van de politierechtbank niet dat de gemeente Etterbeek geen boete mag opleggen voor het dragen een nikab in openbare ruimten. De uitspraak bevestigt volgens hem de noodzaak aan een wet die het dragen van nikab of boerka op de openbare weg verbiedt, zo zei de Brusselse regeringsleider zondag.
Val regering Er is reeds een wetsvoorstel door de Kamer goedgekeurd, maar door de val van de regering raakte de tekst niet door de Senaat. De politierechtbank besliste dat de gemeente Etterbeek geen boete mocht opleggen aan iemand die geverbaliseerd werd voor het dragen van een nikab - een hoofddoek die het volledige gelaat bedekt, behalve de ogen. Volgens burgemeester Vincent De Wolf achtte de rechter de bepaling uit het politiereglement disproportioneel met de beoogde doelstelling inzake openbare veiligheid.
De gemeente Etterbeek onderzoekt nog of ze in cassatie zal gaan, maar minister-president Picqué benadrukte zondag dat de Brusselse regering als voogdijoverheid nooit bezwaren zou hebben tegen dergelijk gemeentereglement. Hij meende dat het verbod op de nikab gerechtvaardigd is om veiligheidsredenen, maar ook omdat dit type van kledij erg nefast is voor de interculturaliteit en het harmonieus samenleven van verschillende gemeenschappen.
Nikab dragen mag in Etterbeek
De gemeente Etterbeek mag geen boete opleggen aan iemand die geverbaliseerd werd voor het dragen van een nikab op de openbare ruimte. Dat heeft de politierechtbank beslist. Volgens burgemeester Vincent De Wolf acht de rechter de bepaling uit het politiereglement disproportioneel in vergelijking met de beoogde doelstelling inzake openbare veiligheid. De gemeente gaat na of ze in cassatie gaat tegen het vonnis.
Tijdens de lente van vorig jaar had de lokale politie tweemaal een vrouw beboet die met een nikab aan (een sluier die alleen de ogen vrijlaat) naar de islamschool tegenover het Etterbeekse gemeentehuis trok. De vrouw weigerde de administratieve boete te betalen. Nadat ze het tweede proces-verbaal in de bus kreeg, moest ze in beroep voor de Brusselse politierechtbank verschijnen. De burgemeester wilde geen uitspraak doen over de beslissing van de rechter. De gemeente blijft wel formeel gekant tegen het dragen van een boerka op een openbare plaats of op straat, omdat het in haar ogen indruist tegen de openbare veiligheid en het respect voor de gelijkheid tussen mannen en vrouwen.
De Franse president Nicolas Sarkozy heeft aan zijn ministers gevraagd om voortaan voorrang te geven aan Frankrijk als vakantiebestemming, en om uitnodigingen uit het buitenland ter goedkeuring voor te leggen aan de premier. De oproep van Sarkozy is het gevolg van een polemiek rond ministeriële privé-vakanties in Tunesië en Egypte.
Premier François Fillon zal vandaag op de ministerraad een mededeling voorlezen over 'de preventie van belangenconflicten'. Het is nochtans Fillon die onder zware druk kwam te liggen nadat hij eind vorig jaar met zijn gezin op vakantie was in Egypte, en dat op kosten van de Egyptische president Hosni Moebarak.
Het Franse weekblad 'Le Canard Enchainé' bond de kat de bel aan: het gezin Fillon verbleef een week in de vakantieplaats Aswan. Moebarak betaalde het verblijf, een boottocht op de Nijl, en voor een bezoek aan Aboe Simbel werd een vliegtuig ter beschikking gesteld. Op 30 december hadden Fillon en Moebarak een onderhoud, dus vóór het Egyptische volk in opstand kwam.
Ook de Franse minister van Buitenlandse Zaken Michèle Alliot-Marie krijgt flinke kritiek. Zij zou eind december in Tunesië zijn geweest en daar gebruik hebben gemaakt van een privé-jet, die van een vriend was van de familie van de gevluchte Tunesische president Zine al-Abidine Ben Ali
Wat doe je met een Zuid-Engels landgoed van 32 hectare met daarop de ruïnes van een abdij en een kasteel? Lord Montagu maakte er een uniek familiepark van, met automuseum, dat uitgroeide tot een van de grootste attracties in Engeland.
Beaulieu is een charmant dorpje in The New Forest, aan de oevers van de gelijknamige rivier in Zuid-Engeland. Toen de monniken uit hun abdij verdreven werden, kocht een voorvader van Lord Montagu het domein en vergrootte het poorthuis tot het 'Palace House'. De familie leefde er generaties lang in luxe, met een regiment aan personeel. Nazaat Lord Montagu was in 1952 bij de eersten om een deel van zijn kasteel open te stellen voor het publiek. Een resem personeel in de kledij van toen evoceert er vandaag de toestanden van weleer. Ze verklappen je roddels, details en spookverhalen, maar beantwoorden ook alle vragen over wat er in het optrekje reilt en zeilt.
Dé attractie is het Nationaal Motormuseum. Er staan meer dan 300 auto's en motoren, waaronder blinkende oldtimers en een prachtige oude brandweerwagen, maar ook hedendaagse wagens als de Jaguar van Pink Floyd-drummer Nick Mason en de Campbell's Bluebird, één van de snelste wagens ooit. Ook buiten het museum kan de pret niet op. Hostessen lokken je naar de World of Top Gear voor een blik achter de schermen van het tv-programma. En tijdens manifestaties rijden oldtimers rond in het park.
Spionnen Moe geslenterd? Een dubbeldekbus uit 1912 of de monorail brengen je naar andere bestemmingen in het park. Een tentoonstelling verwijst naar de tijd waarin op dit landgoed Engelse geheimagenten werden opgeleid om in Europa tijdens WOII te worden ingezet. In de restanten van wat ooit de grootste benedictijnenabdij van Engeland was, zie je hoe de monniken leefden. De tuinen zijn indrukwekkend: een victoriaanse bloementuin, een wilde tuin uit 1770 en een originele kruidentuin uit 1872. Op het domein is een picknickplaats, een speeltuin, een restaurant en een winkeltje. Op een boogscheut ligt Montagu Town - nu Buckler's Hard -, een uniek 18de-eeuws dorp van scheepsbouwers. Het maritiem museum exposeert er onder meer maquettes van Nelsons vloot, die hier voor de slag bij Trafalgar werd gebouwd. Momenteel is er een replica van zo'n 18de-eeuws schip in opbouw. Er is te veel te beleven om in één dag gedaan te krijgen. Geen probleem, een tweede bezoek binnen de week is gratis.
Praktisch Erheen: Seafrance verzorgt 15 overtochten (ook voor auto's) per dag Calais-Dover in 80 minuten (http://www.seafrance.com). Dover-Beaulieu: 270 km.
Logeertip: in Bashley nabij New Milton ligt het 300 jaar oude Willy's Well, een cottage op een klein landgoed met paarden, honden en katten. Moira en Sheila sloven zich er uit om hun gasten mee te laten genieten van de rust die zij er zelf vonden. Prijs: 35 pond (40 euro) per kamer per nacht met ontbijt. Tel. 0044/1425 61 68 34.
Historische collectie opnieuw te zien in Pergamom Berlijn
De collectie reusachtige vogels, leeuwen en godinnen die de Duitse bankierszoon Max von Oppenheim in het begin van de twintigste eeuw bijeenbracht, is na een grondige restauratie vanaf vandaag weer te zien. De collectie van ongeveer zestig objecten was in november 1943 door een bombardement op het Pergamom Museum in Berlijn in circa 27.000 stukjes uiteengevallen. Zo moesten de restauratoren het beeld van een godin uit 1.800 stukjes reconstrueren.
De tentoonstelling in het museum is tot en met 14 augustus in het Pergamom te bezichtigen. Max von Oppenheim raakte verliefd op het Midden-Oosten, toen hij als diplomaat in het gebied werkte. Zijn belangstelling voor oude voorwerpen uit het gebied werd gewekt, nadat hij was gestruikeld over een brokstuk van het paleis van een Aramese koning, dat onder het zand in de woestijn begraven lag.
Na twee opgravingen, van 1911 tot en met 1913 en van 1927 tot en met 1930, bracht hij vele vondsten over naar Berlijn. Door het bombardement in 1943 verbrandden alle houten en gipsen voorwerpen. Alleen de beelden van basaltsteen overleefden het inferno, maar zij braken door het koude water dat de brandweer gebruikte, in talloze stukken. Oppenheim stierf in 1946 als gebroken man. Hij kon de vernietiging van zijn collectie moeilijk verwerken, maar bleef geloven dat zij kon worden gerestaureerd.
De stukjes werden uit de as gered, maar zij verdwenen meer dan vijftig jaar in de kelders van een museum in het communistische Oost-Berlijn. Na de val van de Berlijnse Muur in november 1989 kwam de belangstelling voor het herstel op gang. In 2001 begon de restauratie. Die duurde negen jaar. Ongeveer 90 procent van wat werd gered, is gerestaureerd, zegt Beate Salje, hoofd van de afdeling Midden-Oosten van het Pergamom Museum. Sommige resten waren niet groter dan een vingernagel, maar andere wogen 1,5 ton.
De kans bestaat dat de collectie na 14 augustus in andere landen, zoals Frankrijk, te zien is. Het is de bedoeling dat zij uiteindelijk een permanente plaats in het Pergamom Museum krijgt.
Bericht onder brouwers in de VS: 'The Hoegaarden is ready'. Je kunt er een brouwpakket bestellen voor witbier van eigen makelij.
Het is een beetje sterker dan de echte Hoegaarden, zeggen Dan en Kat. Op hun foto (als dat de juiste foto is) ziet de Hoegaarden er qua kleur meer uit als de Rosdel van onze brouwerij Nieuwhuys. Maar het punt is dat je bij Austin Homebrewery Suply een pakket kunt bestellen (30 dollar) om aan huis Hoegaarden te brouwen.
Het omvat granen, mout, hop, twee kruiden, enz. De firma adviseert welke gist je best gebruikt en laat ervoor kiezen uit een assortiment 'Belgian wit'. Austin was de thuisstad van de brouwerij Pierre Celis. Als je op het net verderzoekt kom je ook thuisbrouwers van 'Hoeghaarden' tegen in bv. Boulder, ook een stad waar Piertre zijn relaties had. Hij heeft dus inderdaad school gemaakt. (R. Billen)
