TIENEN DRAAIT ROND Tienen - Tintelende stad -
Suikerstad -mijn stad -
17-09-2011
Piloten afhankelijk van boordcomputer
Alarmerend: "Piloten kunnen niet meer vliegen"
Piloten zijn zo afhankelijk geworden van boordcomputers dat ze amper nog weten hoe ze moeten vliegen, zo waarschuwen specialisten. Hierdoor neemt het aantal ongevallen door menselijke fouten schrikbarend toe. Dit blijkt uit onderzoek van de Federal Aviation Administration (FAA) waar de Britse krant The Telegraph uitvoerig over bericht.
Het FAA bestudeerde 46 vliegtuigongevallen en incidenten, 734 rapporten opgesteld door piloten en meer dan 9.000 vluchten om tot deze onthutsende conclusie te komen. In meer dan 60 procent van de ongelukken hadden piloten moeite met het zelf besturen van het vliegtuig. "We zijn vergeten hoe we moeten vliegen", vertelt Rory Kay, piloot en bestuurslid van de FAA. Deze ongelukken hebben al honderden mensen het leven gekost.
Het navigeren door het drukke luchtruim vindt tegenwoordig voornamelijk geautomatiseerd plaats. Daardoor doet een nieuwe generatie piloten niet genoeg ervaring op met zelf vliegen en neemt het aantal ongelukken door controleverlies gestaag toe.
Automatiseringsverslaving
"Het is met name te wijten aan piloten die op het laatste moment de verkeerde beslissing nemen uit onervarenheid. De vliegtuigindustrie lijdt aan een automatiseringsverslaving", aldus Rory Kay. Zowel vliegtuigmaatschappijen als controleorganen ontmoedigen of verbieden dat gezagvoerders de automatische piloot uitschakelen tijdens de vlucht. Hierdoor missen voornamelijke jonge piloten de nodige ervaring om adequaat op te treden als de boordcomputer tilt slaat.
Een ongeluk in Buffalo in de Verenigde Staten (2009), waarbij 45 mensen om het leven kwamen, werd veroorzaakt door een piloot die verkeerde informatie invoerde in de boordcomputer. Daardoor vloog het vliegtuig te langzaam, met alle rampzalige gevolgen van dien. Er waren geen mechanische- of structurele problemen met het vliegtuig.
Onbetrouwbaar
Ook de raadselachtige crash van de vlucht Rio-Parijs twee jaar geleden boven de Atlantische Oceaan is volgens een rapport te wijten aan een reeks opeenvolgende fouten van de piloten. Hoewel ze hadden vastgesteld dat de snelheid die door de boordcomputers werd getoond onbetrouwbaar was, volgden de twee copiloten de standaardprocedures niet. Ze hadden geen opleiding op vlieghoogte gekregen in de procedure voor 'onbetrouwbare IAS' (onbetrouwbare luchtsnelheid op de meetinstrumenten) en het daarop met de hand te besturen toestel, aldus een rapport.
Onoplettendheid
Ook het ongeluk in Nederland met de Boeing 737 van Turkish Airline, met 9 doden en 120 gewonden, werd volgens AAF veroorzaakt door miscommunicatie tussen de computer en de piloot, evenals door de onoplettendheid van de gezagvoerder. De hoogtemeter gaf verkeerde informatie door aan de computer, waardoor de snelheid van het vliegtuig drastisch afnam. Het toestel viel letterlijk uit de lucht. Volgens onderzoek heeft de piloot "verzuimd regelmatig de snelheid van de machine te monitoren".
De AAF pleit voor meer vluchten tijdens het trainingsprogramma. Bovendien moeten de piloten minder op de automatische piloot en meer zelf gaan vliegen, zodat de vaardigheden op peil blijven. (kve) hln
Hoe oplichters kledinginzameling misbruiken en wat je ertegen kan doen
Nieuw is het niet, maar dat maakt het niet minder pijnlijk: organisaties die vragen afgedankte kledij te schenken aan een goed doel, zijn niet altijd betrouwbaar. In het Gentse werd in 2007 al gewaarschuwd voor oplichters die de ingezamelde kledij op vlooienmarkten doorverkochten, afgelopen zomer liep in de regio Laarne-Wetteren weer een gelijkaardige oplichter tegen de lamp. Op tweedehandssites werden intussen duizenden mensen het slachtoffer.
Dat effect blijft niet beperkt tot ons land. In Groot-Brittannië kwamen gelijkaardige oplichterijen aan het licht met mogelijks miljoenen gedupeerden tot gevolg. Uit cijfers daar blijkt dat slechts 30 procent van de gedoneerde kleren echt naar goede doelen gaan, de rest wordt terug verkocht.
65 procent van de donateurs was hiervan niet op de hoogte en wist niet dat het opgebrachte geld niet altijd naar de liefdadigheidsorganisatie gaat. 85 procent voelt zich belogen en bedrogen.
Georganiseerde oplichterij
En de oplichters zijn niet altijd ongure individuen...
Volgens het onderzoek wordt 70 procent van de oproepen gedaan door bestaande liefdadigheidsorganisaties, die voor de inzameling samenwerken met commerciële bedrijven, die een (groot) deel van de ingezamelde kledij achterhouden en verkopen met winst in het buitenland.
Geld niet naar de juist
Op zich niets mis mee, maar het geld gaat zo goed als niet naar de liefdadigheidsorganisaties die hun goede naam lenen aan het project. Zij krijgen maar een (klein) deel van de opbrengst, soms zelfs maar vijf procent.
Dat handeltje is oplichterij voor wie met een groot hart kleren wegschenkt, maar is eveneens schadelijk voor de liefdadigheidsorganisaties. De afgelopen twee jaar liepen ze zo bijna 5 miljoen euro mis, om nog maar te zwijgen over het wantrouwen dat is opgebouwd tegenover liefdadigheid in het algemeen.
Gevraagd: correcte informatie
In Groot-Brittannië gaan stemmen op om de mensen ten minste correct te informeren. "De commerciële bedrijven moeten gedwongen worden om verantwoordelijk en doorzichtig om te gaan met de inzamelzakken. Ze moeten bekend maken hoeveel winst naar de organisatie zal gaan. De gulle schenkers hebben recht om te weten wat er met hun donatie gebeurt."
Nu nog leeft vaak de illusie dat de kledij rechtstreeks naar de armen of behoeftigen gaat, wat dus niet blijkt te kloppen. Op die manier geld inzamelen is niet illegaal, maar de perceptie bij de mensen klopt niet en dat is dodelijk voor liefdadigheid.
Slachtoffers
Zeker liefdadigheidsorganisaties die zelf kledij, speelgoed en eten 'verkopen' aan democratische prijzen, lijden onder die negatieve perceptie en reclame. "Wij houden 100 procent van de opbrengsten binnen de organisatie, die zo kan voortbestaan én mensen kan blijven helpen."
Voor de man in de straat maakt dat weinig uit: zij verliezen in sneltempo het vertrouwen in álle liefdadigheidsorganisaties en weten niet meer wie te geloven of te vertrouwen.
Wat kan je doen als je toch wil doneren en de kans op oplichting wil verkleinen?
1) Check Als je een papiertje of een inzamelzak in de bus krijgt, zoek dan informatie op over de vermelde organisatie. Bestaat ze wel, werkt ze met inleveringen, wat doet ze met de kleren en/of het geld? Vind je de informatie niet online, aarzel dan niet om te bellen met de organisatie en uit te vissen of zij de actie coördineren of niet.
2) Speel op zeker Is dat te veel moeite, speel dan op zeker: geef kleding mee aan vrienden en kennissen die naar een derdewereldland reizen of werken voor een liefdadigheidsorganisatie. Je kan ook altijd terecht bij de kringloopwinkel, kledingcontainers of het containerpark.
3) Besef Besef dat het eigenlijk niet altijd om de kleding zelf gaat, maar wel om wat ze kan opbrengen. Veel liefdadigheidsorganisaties geven arme mensen niet echt jouw versleten kleren, maar gebruiken het geld dat ze opbrengen wel om de mensen te helpen. Dat is legaal en al bij al ook redelijk logisch. Zeg nu zelf: je wil toch nog altijd je eigen kleren kiezen, niet?
4) Verkoop Een andere optie is dat versleten kledij versteld wordt en doorverkocht wordt aan armen, behoeftigen of op de derde wereld. Dit lijkt oplichterij, maar er zit wel een logica aan: armen en behoeftigen hebben hun trots. Door hen te laten betalen voor kledij (al is het een halve euro), blijft hun zelfbeeld beter intact. Bovendien kost kledij verstellen ook (een beetje) geld: dat moet ook terugverdiend worden. In de derde wereld is het een economie op zich: huisvrouwen verstellen westerse kledij, of gebruiken ze kleren om er nieuwe mee te maken. Zij verkopen die op de markt en verdienen zo geld voor hun gezin. Op die manier steun je een hele economie.
5) Kritiek Wie geeft aan liefdadigheid, krijgt niet zelden kritiek te slikken van vrienden, familie of kennissen die je 'naïef' of 'onnozel' noemen. Daardoor beginnen veel mensen te twijfelen en geven ze niets meer. Wapen jezelf tegen deze kritiek met bovenstaande tips.
6) Het milieu Tot slot: kledij een tweede of derde leven schenken is goed voor het milieu. Kledij produceren is vervuilend en door deze niet weg te gooien als je het niet nodig hebt, verleng je de levensduur ervan en verklein je dus de ecologische voetafdruk. Wens je je versleten of overbodige kledij niet te schenken aan liefdadigheid, gooi deze dan niet in de vuilbak maar zamel deze dan in op de daartoe bestemde punten zodat ze op een goede manier kunnen gerecycleerd worden. (edp) hln
Dierenliefde kent geen grenzen. Dat bewijst de Labrador-retriever Hawkeye die waakt bij de doodskist van zijn baasje. Dit pakkende beeld werd genomen tijdens de begrafenis van de Navy Seals Jon Tumilson.
Deze 35-jarige Amerikaanse soldaat kwam op 19 augustus om het leven tijdens een aanslag op een Chinook-helikopter in Afghanistan. Tumilson was één van de achttien gesneuvelde Seals tijdens dit bloedbad.
Jon Tumilson werd begraven in zijn thuisstad Rockford in de staat Iowa. De plechtigheid werd door ruim 1.500 mensen bijgewoond. (eb) hln
Met een gemiddelde prijsstijging van 4 procent voor hotelkamers in het eerste halfjaar is Nederland het duurste land van de eurozone, gevolgd door Italië. Dat blijkt uit de Hotel Price Index (HPI) van Hotels.com, zo meldt de Volkskrant.
De gemiddelde prijs voor een hotelkamer in Nederland bedroeg 110 euro per nacht. Amsterdam blijft de duurste Nederlandse stad. De gemiddelde kamerprijs steeg er met 8 procent van 116 naar 124 euro vanwege een groeiend aantal bezoekers. Den Haag staat op de tweede plaats, gevolgd door Zaandam.
Wereldwijd staat Nederland op de dertiende plaats. Zwitserland is het duurste land ter wereld voor reizigers. De gemiddelde prijs voor een kamer steeg daar met 9 procent tot 151 euro. Brazilië staat op de tweede plek, gevolgd door Israël.
Egypte
De grootste prijsdaling deed zich voor in Egypte. De hotelkamerprijzen daalden met maar liefst 25 procent, nadat er in januari hevige protesten waren uitgebroken tegen het regime van de toenmalige president Hosni Mubarak. De toeristen bleven weg als gevolg van de onlusten, waardoor hoteliers gedwongen waren hun kamerprijzen te verlagen om bezoekers te trekken.
In Japan was sprake van een prijsdaling van 16 procent vanwege de verwoestende aardbeving en tsunami en de daaropvolgende ramp in de kerncentrale Fukushima I die het Aziatische land afgelopen maart troffen. (kve) hln
Koppel boekt verkeerd hotel op 20.000 km van bestemming
Eastbourne in Nieuw-Zeeland Eastbourne in Engeland.
Een koppel Zuid-Afrikaanse toeristen keek raar op toen ze in Eastbourne, Nieuw-Zeeland, de weg vroegen naar het hotel dat ze via internet hadden geboekt. "Hier is helemaal geen hotel, meneer", klonk het. Bleek dat het stel een kamer had gereserveerd in Eastbourne, Engeland. Een foutje van 'amper' 20.000 kilometer. Dat meldt de krant Dominion Post.
Michael en Sunette Adendorff dachten dat er iets niet pluis was met de gps van hun huurauto toen ze maar bleven rondjes maken, op zoek naar het Majestic Hotel op de Royal Parade. Dan maar de weg gevraagd in een kruidenierszaak, dachten ze. Winkelbediende Linda Burke bracht al snel opheldering. "Hier is geen hotel en nog minder een straat die Royal Parade heet", zei de winkeljuffrouw.
Britse ponden: vreemd
Bij nader inzien bleken het bewuste hotel en de straat in het Engelse Eastbourne te liggen. "Ik vond het al vreemd dat ze ons de rekening in Britse ponden lieten betalen", klonk het bij de verbaasde toeristen.
Alles volzet
Juffrouw Burke wilde de Zuid-Afrikanen best helpen aan een onderkomen. Ze belde al de bed & breakfasts van de streek af. Daar bleek echter geen enkel plaatsje meer vrij. Ze bood het koppel dan maar een bed voor de nacht in haar huis aan.
Juist hotel, verkeerd land
"Ik boekte het juiste hotel, maar in het verkeerde land", relativeert Michael Adendorff. Het koppel streek neer in Niew-Zeeland om de Zuid-Afrikaanse rugbyploeg te volgen op het WK dat daar aan de gang is. Geld foetsie Tot overmaat van ramp krijgen ze het geld voor hun boeking in Engeland - 105 euro per nacht - niet terug omdat ze hun reservering te laat hebben geannuleerd. (eb) hln
Luchthavens zijn niet altijd even aangenaam om te vertoeven. Vaak hebben ze een wat militaire look en haasten passagiers zich er snel doorheen op zoek naar hun gate. Gelukkig lijkt daar stilaan verandering in te komen. Meer en meer steden trekken beroemde architecten aan om een sensationeel luchthavengebouw te ontwerpen. Bovendien zijn de mooiste luchthavens ter wereld er niet alleen voor de show. Ze blijken ontzettend functioneel en overzichtelijk. Met andere woorden, de luchthavens in dit lijstje zullen je niet enkel perplex doen staan omwille van hun geweldige design maar je eveneens comfortabel en tijdig naar je gate leiden. Wachten op je vlucht zal je minder zwaar vallen in deze architecturale parels! Onderaan het lijstje kan je de mooie foto's bekijken.
1. Beijing International Airport (China) De prachtige nieuwe terminal 3 opende haar deuren net op tijd voor de Olympische Spelen in 2008. Het gebouw is meer dan drie kilometer lang en stelt een draak voor. Het dak bestaat uit rode en gele zones die het zonlicht meesterlijk filteren.
2. Denver Airport (Verenigde Staten) Deze luchthaven is al een paar keer verkozen tot de beste van Noord-Amerika en is vooral geliefd omwille van haar golvende en kegelvormige plafond. Het dak stelt een indianendorp voor met tippi's, een briljant idee van Architect Curtis Fentress.
3. Bilbao Sondika Airport (Spanje) Dit gebouw is zeer herkenbaar als een ontwerp van de wereldberoemde architect Santiago Calatrava. Het geeft de indruk dat je in een enorme kathedraal rondloopt met die ritmische betonnen zuilen. De luchthaven doet ook denken aan Gaudi en de stijl kan je omschrijven als modern barok.
4. Osaka Kansai International Airport (Japan) De luchthaven van Osaka is gebouwd op een kunstmatig eiland voor de kust van de stad en is echt wonderlijk. Architect Renzo Piano (ook bekend van Centre pompidou in Parijs) heeft het ontworpen in de vorm van een supergroot vliegtuig met een dak dat zich als een golf lijkt voort te bewegen in de ruimte.
5. Madrid Barajas Airport (Spanje) Terminal 4 opende in 2006 en werd met veel fantasie ontworpen door Richard Rogers en partners. De kleurrijke pillaren ondersteunen een adembenemend plafond waar je niet op uitgekeken geraakt. Terminal 4 lijkt wel één grote regenboog die je naar de juiste gate leidt.
6. Kuala Lumpur International Airport (Maleisië) Dit luchthavengebouw is ontzettend eclectisch en daarmee onmiddellijk herkenbaar. Zo is er werkelijk maar één luchthaven in de hele wereld. De Japanse architect Kisho Kurokawa heeft een meesterwerk afgeleverd. (hlnsydney/kve) hln
"Chocolade verkleint kans op hart- en vaatziekten"
Door het eten van veel chocola lijkt het risico op bepaalde hart- en vaatziekten met een derde omlaag te gaan. Dat schrijven wetenschappers in het British Medical Journal. Ze benadrukken wel dat overconsumptie schadelijke gevolgen kan hebben en dat ze nog verder moeten uitzoeken of er inderdaad sprake is van een causaal verband.
De onderzoekers baseren hun bevindingen op een vergelijking van verschillende onderzoeken naar de effecten van het eten van chocola op hart en vaten.
"Wat verstaan wordt onder het eten van veel chocola, wordt niet duidelijk uit het artikel", zegt voedingsdeskundige Ineke van Dis van de Hartstichting. "Ook wordt niet duidelijk of het gaat om melk- of pure chocola."
De Hartstichting waarschuwt dat deze studie geen legitieme reden geeft om vaker chocola te gaan eten. "Er zit veel suiker en vet in chocola. Het is een dikmaker. Als je te zwaar wordt, verhoogt je kans op hart- en vaatziekten", aldus Van Dis. (belga/sps)
"Vlees eten haalt het slechtste in de mens naar boven. Mensen die graag vlees eten zijn egoïstischer, minder sociaal en 'hufteriger'". Dat concluderen drie Nederlandse hoogleraren uit Tilburg en Nijmegen, die verschillende onderzoeken hebben gedaan naar de psychologische betekenis van vlees en vlees eten. Carnivoren voelen zich superieur aan anderen, zeggen de professoren; zij denken dat vegetariërs en flexitariërs - mensen die één of meer dagen in de week geen vlees en/of vis eten - beter in hun vel zitten en minder eenzaam zijn.
De onderzoeken zijn gedaan door economisch psycholoog Marcel Zeelenberg, consumentenwetenschapper Diederik Stapel van de Universiteit van Tilburg en sociaal psycholoog Roos Vonk van de Radboud Universiteit, die overigens tevens lid is van de Partij voor de Dieren en voormalig voorzitter van de actiegroep Wakker Dier.
In een studie werd een groep proefpersonen onzeker gemaakt. Daarna moesten zij kiezen of ze een biefstuk, een omelet of vis wilden eten. In de onzekere groep koos 60 procent voor de biefstuk, terwijl in een controlegroep maar 20 procent het vlees prefereerde. Bij een ander onderzoek kregen sommige mensen een plaatje van een biefstuk te zien en anderen een afbeelding van een koe of een boom. Degenen die de biefstuk hadden gezien, reageerden daarna bij meerkeuzevragen egoïstischer, aldus de hoogleraren.
"Vleeseters denken meer in termen van dominantie en de baas zijn. Vlees eten is een manier om je te verheffen boven anderen", zo stelt Vonk. (mvdb) hln
Mama weet het best: 90 procent bekritiseert andere moeders
Steun, begrip en tolerantie moet je van moeders niet verwachten: maar liefst 90 procent moet toegeven dat ze collega-moeders bekritiseert en beoordeelt. Vooral als die moeders het aandurven de opvoeding anders aan te pakken dan zijzelf, krijgen het hard te verduren. Mama weet het echt best: alleen haar manier van opvoeden kan door de beugel.
De moeders vitten over alles: vrouwen die geen borstvoeding geven, zijn slechte moeders (20 procent), maar ook wie te lang borstvoeding geeft, krijgt kritiek (43 procent). De moeder van een kind dat zich slecht gedraagt, krijgt scheve blikken van 66 procent, wie zijn kind televisie laat kijken, wordt uitgelachen door 32 procent.
Ook voeding was een kritiek punt: 37 procent van de moeders legt de schuld bij de moeder als ze een kind met overgewicht zien.
Schuldig en minderwaardig De moeders zijn niet trots op hun kritische en laatdunkende houding: de meesten voelen zich schuldig. Tegelijk, en dat mag niet verbazen, voelen ze zich minderwaardig in de buurt van andere moeders.
De harde kritiek komt dus voort vanuit de eigen onzekerheid: door iedereen af te breken, lijk je het zelf beter te doen en voel je je ook beter. Maar de onzekerheid wordt paradoaal genoeg wel grotendeels veroorzaakt door de kritische woorden uit de monden van andere mama's... een vicieuze cirkel dus.
Mama's bekennen Daar zijn de mama's zich van bewust, maar het patroon doorbreken is moeilijker dan het lijkt.
"Altijd als ik bij een andere moeder binnenkom kijk ik of er nog afwas staat, de vloer is gestofzuigd, of er ergens stof ligt... en ik haat het dat ik dat doe, want het betekent dat anderen het ook doen bij mij", bekent Lacey Davis uit West-Virginia.
"Het maakt me verdrietig dat alle moeders onmiddellijk klaarstaan met hun oordeel. Wat je ook doet, het is nooit goed. Daarom ben ik niet graag bij andere moeders: ze geven me een slecht gevoel", zegt de Canadese Lawna Hurl.
Exact de reden waarom Sara Keeler uit Wyoming zichzelf dwingt om perfect te zijn, ook al is het niet van harte. "Mama zijn is een soort wedstrijd geworden, een wedstrijd waar niemand zich voor inschreef. We willen allemaal de beste mama zijn, en bewust en onbewust vergelijken we onszelf en onze kinderen continu met elkaar."
Verschillen accepteren Het is duidelijk dat moeders gelukkiger en zelfzekerder zouden zijn als ze meer steun en begrip zouden vinden bij andere moeders. De eerste stap daarvoor is het aanvaarden van verschillende opvoedingstechnieken en -methodes. Het een is niet slechter dan het ander, het is gewoon anders. Door de verschillen te accepteren, kunnen mama's die vast zitten ook geïnspireerd worden om eens iets anders te proberen.
Voor deze studie werden 26.000 moeders ondervraagd door Today Show en de website parenting.com. (edp) hln
Ouders kunnen niet meer opvoeden (volgens oma en opa)
Kinderen hebben geen discipline, slechte manieren, geen respect meer, aldus hun grootouders.
Door een veranderde houding straffen ouders hun kinderen niet meer met oude methoden als naar bed sturen zonder eten uit angst hen overstuur te maken, dat blijkt uit een enquête bij 500 grootouders. Dit is volgens oma en opa slecht voor de manieren en morele waarden van de huidige generatie jongeren.
Te streng
Drie op de tien oma's en opa's zegt dat hun kleinkinderen geen enkele vorm van discipline kennen, een op de zes denkt dat hun nageslacht gefaald heeft als opvoeders door geen grenzen op te leggen. Een kwart vindt hun kinderen te mild als opvoeder, 40 procent zegt dat ze geen discipline opleggen uit vrees te hard over te komen. Bijna de helft zegt dat ze vroeger zelf strikter waren. Een op de vier zegt dat hun kleinkinderen meer discipline nodig hebben, 27 procent vindt dat ze meer over waarden moeten leren.
Straffen
Twintig procent van de oma's en opa's is ontevreden over de manieren van hun kleinkinderen, 19 procent vindt dat ze meer respect voor ouderen moeten hebben. Grootouders gaven hun eigen kinderen huisarrest (49 procent), een pedagogische tik (45 procent) of stuurden ze naar hun slaapkamer als straf. 33 procent gaf geen zakgeld of stuurden hun kroost zonder eten naar bed. Moderne moeders en vaders hebben tegenwoordig een andere aanpak: 11 procent van de jongeren krijgt tegenwoordig nog een pedagogische tik, 21 procent ontvangt geen zakgeld wanneer ze zich hebben mis gedragen. Een kwart neemt de iPod of gsm af, 40 procent verbiedt hen naar hun favoriete tv-programma te kijken. Slechts de helft gelooft dat kinderen tegenwoordig nog schrik hebben een standje te krijgen.
Schuldige?
Bijna een op de drie ouders maakt het zich volgens de grootouders makkelijk door conflicten te vermijden, vier op de tien meent dat moeders en vaders eerder een vriend willen zijn dan een opvoeder. 7 procent geeft zichzelf de schuld voor het gedrag van hun kleinkinderen, ze betreuren dat ze hun eigen kroost niet strenger hebben opgevoed zodat ze deze waarden ook aan de volgende generatie konden doorgeven. (ep) hln
Alledaagse taferelen vervatten in druppels, dat is wat de getalenteerde fotograaf Brian Valentine beoogde. Daarvoor plaatse hij foto's tussen het natte gras alvorens er een beeld van te schieten doorheen een druppel. (foto's Brunopress)
