In 2006 vierden we het 100e geboortejaar van André Demedts. In 2012 herdenken we hem 20 jaar na overlijden...
Zoeken in blog

Inhoud blog
  • 47ste André Demedtsprijs voor Sigiswald Kuijken
  • André Demedtshuis viert 40 jaar Cultuur- en Kunstencentrum
  • Heemdag rond André Demedts
  • 46e André Demedtsprijs voor Tinneke Beeckman
  • Afscheid aan Gaston Durnez
  • 45e Demedtsprijs voor Dirk Vyncke
  • Uit Het Kerkhof van André Demedts
  • André Demedts inspireert voor 11-julitoespraak
  • Uitreiking André Demedtsprijs 2017 aan Dirk Brossé
  • André Demedtsprijs 2017 voor Dirk Brossé
  • Met een krijt voor een bord van verleden...
  • André Demedts: Vlaams-Nederlands cultuurpromotor
  • Wandelen in de voetsporen van Schrijver-Dichter André Demedts
  • André Demedtsweekend
  • André Demedtsweekend 3-4 november
  • Kunstenaar Georges Dheedene te gast bij Demedts
  • Nieuwpoort herdenkt zijn ereburger André Demedts
  • Schrijver-landbouwer inspireert jongeren
  • André
  • André Demedtsjaar, van de Leie tot Zuid-Afrika
  • 2012 Herdenkingsjaar André Demedts
  • Het André Demedtsmuseum in een nieuw jasje
  • Vernieuwd André Demedtshuis krijgt educatieve invulling
  • Afscheid Hilde Demedts
  • Voor Hilde
  • In Memoriam Hilde Demedts
  • Scheepstrekkers in werk André Demedts
  • 40e André Demedtsprijs voor EUVO (Europa der Volkeren)
  • Georges Leroy (1930-1977)
  • juryverslag Demedtsprijs 2008
  • De Taalkoffer ontvangt 39e André Demedtsprijs
  • 38e André Demedtsprijs voor De Boekenbende
  • Overzicht André Demedtsjaar in feestnummer KFV-Mededelingen
  • Met André Demedts uit in West-Vlaanderen
  • 100 jaar geleden publiceerde Streuvels '˜De Vlaschaard'
  • André Demedts over het tijdsbeeld van priester Adolf Daens
  • Bij het begin van het Daensjaar!
  • André Demedts als mentor en mens
  • Vlaams mag weer!
  • Felicitaties van Minister Anciaux
    Laatste commentaren
  • mevrouw (Sabine Leroy)
        op Georges Leroy (1930-1977)
  • herinnering (bernard)
        op Recente getuigenis van zijn weduwe Germaine Ide
  • kloosterzuster-verpleegkundige (josee jansen)
        op Witte kerstmis
  • Kerstgedicht van André Demedts (Annie Tanghe)
        op Witte kerstmis
  • Vernieuwing André Demedtsmuseum (Bert De Smet)
        op Vernieuwd André Demedtshuis krijgt educatieve invulling
  • Foto
    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     

    U kunt nog steeds meewerken met dit blog door het doorsturen van uw herinneringen of getuigenisssen over André Demedts.

    boeiend
  • Gezelle
  • Streuvels
  • Demedtshuis
  • Demedtsjaar 2012
  • Wido pedia
  • Timmermans
  • Boon
  • KFV
  • Luc Verbeke
  • e-Waregem
    André Demedtsjaar 2006
    Over veelzijdige persoonlijkheid van André Demedts
    We willen hier een archief aanleggen over André Demedts. Uw bijdrage en/of informatie over de veelzijdige activiteiten van André Demedts is hierbij van harte welkom...
    09-02-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Demedts, bekend en zo onbekend

    (Uit interview van Rudolf Van de Perrre door Gaston Durnez in De Standaard 10/11/1984)

    Wie kunnen we over André Demedts beter aan het woord laten dan dichter en essayist Rudolf Van de Perre, die in 1984 een uitvoerige studie over zijn leven en werk uitbracht (Rudolf Van de Perre, André Demedts, Stichting Mercator Plantijn Antwerpen). We vonden nog een interview naar aanleiding van het verschijnen van dit boek terug door Gaston Durnez in De Standaard der Letteren van 10 november 1984, waaruit we hier graag letterlijk citeren. Rudolf Van de Perre is de broer van de kunstschilder en Rubens-kenner Harold Van de Perre, van wie de treffende tekening is die we hier in dit blog gebruiken om André Demedts in herinnering te houden.

    xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

    Volgens Rudolf Van de Perre is de bedoeling van zijn boek de persoonlijkheid van André Demedts als mens èn als schrijver op te roepen zoals ze spreekt uit zijn werk, uit zijn veelvuldige aktiviteiten en publikaties. Meer dan zeventig boeken heeft hij daartoe gelezen of herlezen. De honderden in tijdschriften en kranten verschenen artikels van Demedts heeft hij terzijde  moeten  leggen: die zouden een studie apart vragen. De essentie ervan ligt trouwens vervat in zijn boeken.

     

    “SCHRIJVEN is voor André Demedts in essentie opheldering van het levenslot. Daar ligt het zwaartepunt van zijn betekenis. Ik ken geen auteur bij ons die zo diepgaand bezig is met de meest fundamentele vragen van ons bestaan en die daar ook bevrijdende en verrijkende antwoorden op geeft. Veel van die gedachten heb ik in mijn studie over hem geciteerd, omdat ik ze én als illustratie én als bloemlezing wou gebruiken van de onuitputtelijke rijkdom die Demedts als mens te bieden heeft. Anderdeels ken ik bij ons weinig auteurs met een zo uitgesproken sociaal engagement.

     

    Demedts schrijft in naam van de vernederde en de verdrukte mens. Zijn aanklachten tegen verdrukkers en tegen vormen van onrechtvaardigheid zijn vaak ongemeen striemend. Soms denk ik: Wat voor zin hebben steriele diskussies over rechts en links („what's in a word"?) als ik dit proza lees?  Demedts heeft uitgesproken gekozen voor de (nood)lijdenden, maar zijn sociale bekommernis is ingegeven door een oprechte evangelische inspiratie, die rechtvaardigheid, menselijkheid en naastenliefde voorhoudt. En dan is er nog het ontroerbaarheidsgehalte van zijn werk. Zijn personages spreken aan door hun diep doorleefde menselijkheid. Ik geloof dat autenticiteit het belangrijkste kenmerk van zijn werk is. Ieder woord is als het ware met bloed geschreven."

     

    Paradoksaal


    „André Demedts treedt uit mijn studie naar voren als een grote en paradoksale persoonlijkheid", vertelt Rudolf van de Perre. „Eensdeels is er zijn aangeboren melancholie, zijn lijden aan het leven, zijn existentiële weemoed, die hem afkerig maakt van mensenmassa's en het kleinmenselijk gedoe. Anderdeels is daar zijn sociale bekommernis, zijn engagement, zijn oeverloos medelijden met de menselijke staat en met de zwakkeren in de gemeenschap, zijn streven naar een gemeenschappelijk geluksideaal. Dat komt niet alleen tot uiting in zijn woorden, in zijn literair werk, maar ook in zijn daden. Wie het biografisch overzicht doorneemt, zal versteld staan over de onoverzichtelijke reeks van zeer verscheiden aktiviteiten die hij heeft verricht, ten bate van de kulturele en sociale ontvoogding van ons volk.


    Treffend vind ik wat hij zelf ergens heeft geschreven over de met hem verwante schrijver Abel Coetzee: eenzaamheid èn sociale gezindheid behoren tot de basisstruktuur van zijn wezen en het is juist de échte eenzaamheid die hem dichter bij de mensen brengt".



    In de loop van zijn studie, waar hij meer dan twee jaar aan gewerkt heeft, vond Rudolf van de Perre over het algemeen de bevestiging van het vertrouwde Demedts-beeld, maar ontdekte ook nieuwe of zich duidelijker profilerende facetten. „Om te beginnen: de grote eenheid tussen leven en werk, ook binnen het werk zelf. Heel zijn oeuvre zou je moeten lezen als één koherent geheel, dat de verschillende genres overstijgt. Hetzelfde ideeëngoed is evenzeer aanwezig in zijn proza, poëzie, toneel, als in zijn kritisch werk. Dat uit zich ook in de vorm. In zijn proza ontmoet je heel wat lyrische momenten, in zijn poëzie heel wat epische. Het heeft dan ook geen zin je af te vragen wie nu de beste Demedts is, de dichter of de prozaschrijver. Heel zijn werk is een symbiose, ik zou geen keuze willen maken."


     

    Vergeestelijking


    -          Is er ook geen sterke autobiografische inslag in zijn werk?

    -          Inderdaad. De persoonlijkheidsstruktuur van Demedts vind je volledig terug in zijn werk. Met dien verstande, dat hij zich tot en met de roman Kringloop om het geluk tot op zekere hoogte identificeert met  zijn hoofdpersonages, daarna met het ideeëngoed dat ze vertolken. Verder werd ik sterk getroffen door de toenemende metafysische draagwijdte, die    met de hoofdtematiek in zijn werk — de problematiek van het geluk — verbonden is.


    -          Is hij werkelijk zo zwaarmoedig en pessimistisch als men altijd hoort zeggen?

          - Ja, maar van meet af is er  ook het geloof in een diepere  zingeving  van het  bestaan.  Demedts is ervan overtuigd dat er zich in de mensheid  een langzame groei naar vergeestelijking voltrekt, al kan  dit nog eeuwen duren. (In die  optiek is zijn werk zelfs een il- lustratie van de evolutiemystiek van Teilhard de Chardin). Als basis voor een gemeenschappelijk geluk, stelt hij een rechtvaardiger wereldorde als conditio sine qua non. Op het individuele vlak gelooft hij in de zin van het lijden, dat zijn hoogste bekroning vindt in het persoonlijke offer. Dat is een motief dat eveneens van bij het begin, zij het eerst sporadisch, aanwezig is, maar zich geleidelijk en in een steeds explicieter vorm ontwikkelt. Het in elkaar overvloeien van al deze elementen rond de centrale tematiek van geloof, lijden en offer heeft me het meest getroffen.


    -          Sinds lang ben ik ervan overtuigd, dat André Demedts het slachtoffer is van zijn bekendheid als figuur die in het Vlaamse kulturele leven een belangrijke rol heeft gespeeld. Hij is zó bekend, dat men hem  eigenlijk...niet of maar slecht kent. Voor sommigen is hij zelfs een symbool geworden waar ze zomaar in het wilde weg mogen tegen aanschoppen...

    -          Ja,   een  aantal   mensen spreekt over hem een (geringschattend) waardeoordeel uit zonder zijn werk te kennen of (goed) te lezen. Ik wil hem als schrijver niet  groter maken dan hij is. maar ik ben ervan overtuigd dat een roman als De levenden en de doden, die ik naar vorm en inhoud als zijn beste werk beschouw, niet misstaat in de Europese literatuur. Was dat boek geschreven door Langasser of Andres bijvoorbeeld, dan zou het ver buiten onze grenzen vermaard zijn geweest. Naar aanleiding van een zijner jongste werken, Geluk voor iedereen heeft Albert Westerlinck gezegd, dat er bepaalde bladzijden in voorkomen die alleen maar door een groot auteur geschreven kunnen worden. Dergelijke bladzijden komen in zijn boeken vaker voor.


    Ontvoogding


    -          Bent u even lovend over de criticus?

    -          Als Demedts alleen maar zijn kritische en essayistische studies had geschreven, was hij   uit  onze  literatuur  niet meer weg te denken. Wij wachten bv. nog altijd op een studie die de gelijkenis kan doorstaan  “De Vlaamsche Poëzie sinds 1918”, daterend uit 1945.


    -          Behoort de mening over zijn stroef taalgebruik ook tot de misverstanden
    -          Het taalgebruik is zeker niet de sterkste zijde van zijn schrijverschap, maar er is een grote afstand tussen zijn eerste en zijn latere werken. Het heeft geen zin hem te blijven vastpinnen op boeken die meer dan vijftig jaar geleden werden geschreven. Bij eventuele herdrukken worden ze door hem grondig hertoetst. Kenmerken van zijn kritisch werk en van de vele gedachten in zijn proza zijn precies de helderheid en gevatheid van formulering. Zoals hij Teilhard heeft samengevat, zullen het hem maar weinigen nadoen. Wie André Demedts leest, moet ook weten dat bij hem het wat belangrijker is dan het hoe. Anders zou hij geen schrijver zijn geworden.


    -          Er wordt hem ook wel eens enige eenzijdigheid in zijn exploratie van het leven verweten.

    -          Welke auteur kent geen beperkingen? Nu is het wel zo, dat bv. het seksuele een eerder geringe rol speelt in zijn werk. Ik heb in mijn boek ergens verklaard  waarom. Demedts is altijd zichzelf gebleven, heeft nooit toegegeven aan een bepaalde mode of aan de vraag van de lezer.

    Ten slotte is heel zijn oeuvre toegespitst op de ultieme vragen omtrent de laatste van leven en dood. Daaraan is een aantal andere dingen ondergeschikt. Welke auteur bij ons is op die wijze doorgedrongen tot de kern van die problematiek? Ik denk bv. alleen maar aan zijn visie op een van de moeilijkste vragen die we kennen: de zin van het lijden. Graag citeer en bevestig ik (nog eens) de woorden van Albert Westerlinck, die herhaaldelijk heeft getuigd: Demedts is een van de oorspronkelijkste en diepste naturen die ik in mijn leven heb gekend.


    -        
     Is de letterkundige Demedts ten slotte denkbaar zonder zijn flamingantische betekenis?

    -          Heel zijn werk is eigenlijk een pleidooi voor de kulturele ontvoogding van ons volk, een pleidooi voor het geven van kansen aan de begaafden uit ons volk, ongeacht uit welke klasse zij afkomstig zijn. Demedts, als goede leerling van Hugo Verriest, heeft altijd op de eerste plaats geloofd in de adel van de geest.


    GASTON DURNEZ 
    (DS 10-11-1984)



    Geef hier uw reactie door
    Uw naam *
    Uw e-mail
    URL
    Titel *
    Reactie *
      Persoonlijke gegevens onthouden?
    (* = verplicht!)
    Reacties op bericht (0)



    Archief per maand
  • 12-2023
  • 06-2023
  • 06-2022
  • 12-2021
  • 11-2019
  • 07-2019
  • 11-2017
  • 02-2014
  • 03-2013
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 05-2012
  • 02-2012
  • 10-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 08-2010
  • 12-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 03-2007
  • 02-2007
  • 01-2007
  • 12-2006
  • 11-2006
  • 10-2006
  • 09-2006
  • 08-2006
  • 07-2006
  • 06-2006
  • 05-2006
  • 04-2006
  • 03-2006
  • 02-2006
  • 01-2006
  • 12-2005

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Klik hier
    om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

    Bezoek ook
  • e-waregem
  • 2012-blog
  • internetlinks naar A. Demedts
  • Louis Jacobs' thuispagina
  • Wiki
  • poëzie Luc Verbeke
  • DBNL
  • ES-battement
  • ODIS
  • Demedtshuis


    Foto

    Foto

    U kunt meewerken aan deze site door zelf suggesties te doen en zelf informatieve teksten of getuigenverslagen te bezorgen voor bijdragen op deze site. 

    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!