Gisteren naar knappe film gaan zien van de Australische cineastWarwick Thornton die zelf van Aboriginal afkomst is. De prent haakte in op de huidige leefsituatie van de aboriginals. Echt knap gefilmd op lokaties die ons bekend voorkwamen zoals de Olgas en Alice Springs. Zelfs de hinderlijke vliegen waar we ook zoveel last van hadden, zag je duidelijk op het grote doek. Echt een aanrader om te gaan zien.
Het Great Barrier Reef is in 1981 Werelderfgoed verklaard. Het bestaat uit 2 900 afzonderlijke riffen en 900 eilanden. Het rif is 2 600 km lang en ligt in de Koraalzee. Het gebied is ruim tien maal België. Het rif is zichtbaar vanuit de ruimte. Het is de grootste structuur door levende organismen gemaakt. Het koraal wordt bedreigd door de opwarming van de oceaan.
Tijdens onze vlucht van Australië (Cairns) via Brisbane naar Nieuw Zeeland konden we dit schitterende natuurwonder vanuit het vliegtuig bewonderen.
Ontzettend goed geslapen. Alle was is kurkdroog, tijd voor een heerlijk ontbijt in openlucht ditmaal. Het is 34 graden maar draaglijk, de zon schijnt hard, heel hard, dus smeren, smeren smeren met factor 30. We worden naar de haven van Cairns gebracht waar een grote catamaran ons ligt op te wachten. Toffe sfeer aan boord met uiterst vriendelijk personeel. Na een 2 tal uren varen gaan we voor anker, ergens temidden van een azuurblauwe oceaan. Beetje verder is er een klein eilandje. Diegenen die gaan snorkelen moeten eerst aan boord van kleinere boot die hen naar het eilandje brengt. De meesten hebben zich eerst in een smurfenblauwe suit gehesen die moet beschermen tegen de talloze supergrote gevaarlijke kwallen die hier aanwezig zijn. Sommigen snorkelen, anderen duiken, nog anderen blijven gewoon op de catamaran en gaan met een andere boot, met glazen bodem, de prachtige onderwaterwereld van het Great Barrier Reef bekijken. We zien ook verschillende grote zeeschildpadden die effe lucht komen happen en dan weer onder water verdwijnen. Rond de middag komt iedereen terug aan boord om te genieten van een lekker buffet. Daarna weer wat verder varen en weer voor anker in volle oceaan, waar de moedigsten zich terug in hun smurfenpakske kunnen hijsen (wat moeilijk gaat omdat alles nat is) en dan kunnen zwemmen midden de oceaan. Ge blijft vanzelf boven want het zoutgehalte is zeer hoog hier. Als iedereen terug aan boord is, (men telt en hertelt!!!) is het tijd voor koffie en cookies. De terugtocht is zalig, genieten van wind en water goed ingesmeerd voor de zon die hoog aan de hemel priemt. De kustlijn van Cairns komt terug in zicht en helaas moeten we de boot verlaten. Eens terug in het hotel besluiten we om te gaan wandelen langs de promenade, dit is een houten steiger waar weer overal borden staan dat er eventueel krokodillen kunnen voorkomen. Toch zijn de Aussies overal druk doende met te barbecuen op het mooie grasterrein. Feestjes overal hier, zo eenvoudig, alleen je vlees meebrengen en groentjes en sauskes. Ne Australische Dollar in het gleufke steken en bakken maar. Ook het reuzeopenluchtzwembad is super. Totaal gratis voor iedereen en open tot s'nachts. Het strand van Cairns is niet bruikbaar wegens het modderige zand en de crocs. Mooi alternatief dat zwembad. Verder zeer toeristisch met ontelbare winkels en eettentjes. We kiezen voor de Night Market galerij waar het ene Oosterse eetstandje naast het andere ligt. Overal systeem van buffet. Ge kunt uit drie groottes van (plastieken) borden kiezen. Veel vis en chicken en het moet gezegd, het heeft gesmaakt. Op shopping tour dan maar, de zo gegeerde UGG boots uit Australië kosten hier inderdaad de helft van een paar in Hasselt. Volledig gevoerd met schapewol. Passen in temperaturen van 30 graden is ander paar mouwen maar de voorraad is aangevuld. Ik kan volgende winter door Hasselt paraderen met die heerlijke gemakkelijke warme boots. Ik heb me moeten inhouden want ik zou de boel leeggekocht hebben. Ook de voorraad sarongs aangevuld. Voor diegenen die niet weten wat een sarong is, wel is lap stof die iedere dame staat, groot of klein, dun of dik, is gewoon de manier van wikkelen. Komt uit Indonesië en heb er destijds gekocht in Bali. So easy on the beach of the swimming pool, dus voorraad is aangevuld in diverse motieven en kleurtjes en spotgoedkoop hier. Trouwens reizen heeft ook voordeel je kledij overal te kunnen kopen, je moet natuurlijk opletten voor namaak maar dat zie je wel aan de prijzen. Het was een superdag vandaag, eentje waar ik, nog heel lang aan zal terugdenken.
Op een onchristelijk uur( 4 o'clock) worden we naar de luchthaven van Darwin gebracht voor onze vlucht naar Cairns. De morgenstond heeft goud in de mond................. We vliegen van het subtropische Darwin in het topje van Australië naar het Noord Oostelijke Cairns. Het is er ook zeer warm, zelfs op dit vroege uur maar de hitte is draagbaar, het is hier niet zo vochtig en er is lucht, dat voel je dadelijk. Een gloednieuwe autocar staat ons op te wachten.
Ontbijt hebben we dubbel gehad, de ontbijtbox die we meekregen uit hotel in Darwin en dan nog eens ontbijt in vliegtuig.
We rijden niet dadelijk naar het hotel maar gaan eerst t'een en t'ander bekijken zoals Bengi springen. We komen net op tijd om een moedige dame te zien springen. De eerste sprong kost 135 AUD en de tweede maar 35 AUD, t'shirt krijg je cadeau. Geen liefhebbers uit onze groep, dus rijden we maar verder. Veel plantages van suikkerriet onderweg en een schitterende rit over the great scenic Highway. In Palm Cove gaan we middagmaal gebruiken. Schitterende badplaats voor gepensioneerde Aussies hier, een bounty strand met palmbomen en waarschuwingsborden voor de krododillen, de gevreesde Salties, de zoutwaterkrokodillen. We maken een reddingsoefening van de Rescue Life Gard mee, knappe heren en dames in strakzittende suits, plezant om door gered te worden als je het mij vraagt. We wandelen langs de promenade en daarvan hebben we behoorlijk honger gekregen. Ook al omdat we vanmorgen aangewezen waren op maaltijd in vliegtuig en niet gebruikelijke ontbijtbuffet gelijk we gewoon zijn op de hele reis. We zijn rotverwend. Tijd dus voor njam njam. En wat voor maaltijd , prima was het in dat beach restaurant. We zaten buiten met zicht op de oceaan. Het voorgerecht was zo copieus dat we dachten dat het een hoofdgerecht was, superverse calamares zo uit de oceaan. Dan het hoofdgerecht, de meesten kozen voor vis, we zitten toch aan de kust hier. De Barramundi, een plaatselijke vissoort was super, zelden zo lekkere vis gegeten. Kwam daarna nog versgedraaid vanille ijs met aardbeien, we kunnen er weer effe tegen.
Als toetje kwam de bazin ons vertellen dat ze nooit zo een toffe groep over haar vloer kreeg, tja wat wil je he, de blauwe vogeltjes zoals ze ons overal noemen bestond uit sympathieke bereisde mensen, die allemaal enorm genieten van deze prachtige reis.
Tijd om verder te rijden dan naar Port Douglas, een knappe plek waar we helaas maar half uurtje vrij kregen om terraske te doen. Een heerlijke cappucino met weer dat gekke systeem van bestellen. Je gaat eerst binnen bestellen en krijgt dan een stok met daaraan een kaartje met nummer op mee. De bediening brengt dan alles na lang wachten. No worries, ze zijn zo op hun gemak de Aussies en gelijk hebben ze.
Verder dan langs de prachtige kust met veel verlaten stranden naar Cairns, een moderne stad en belangrijkste uitvalsbasis naar het Great Barrier Reaf.
Ons hotel ligt net aan einde van de promenade. Bay Village Tropical Resort bestaat uit ruime kamers die rond het zwembad gelegen zijn. Aangename verrassing als we onze kamer ontdekken, een heus appartement met woonkamer en aparte slaapkamer en grote badkamer. Bloedheet is het binnen maar we creeëren snel een ideale temperatuur door de airco in de woonkamer op te zetten en in de slaapkamer de plafondventilator zijn werk te laten doen. Bovendien is er overal een stenen vloer , ik haat vast tapijt in hotels, dat is erg onhygienisch. De vensters kunnen overal open, nog een niet te versmaden voordeel. De douche is zeer ruim, ideaal om de was te doen. Hupsakee met de vuile was zelf de douche in en de klus is zo geklaard, met de Whipp Express in de aanslag. Spoelen gaat snel onder stromend water en manlief is de droogkast van dienst. Haha alles gewoon uitpersen tussen 2 badhanddoeken en morgenvroeg is alles droog. In alle hotels zijn er trouwens wasmachines ter beschikking van de gasten en in iedere kamer is er een strijkplank en strijkijzer.
We maken een avondwandeling langs de houten promenade en hebben eerlijk gezegd weinig honger na die copieuze maaltijd van deze middag, dus houden we het bij terraske doen met weer overheerlijke cappucino. Het moet gezegd de Aussies kennen,er wat van.
We zijn vanmorgen heel vroeg vertrokken en dat laat zich voelen nu.
Morgen wacht ons een van de mooiste dagen van de reis, per catamaran naar het Great Barrier Reef.
Ik heb serieus last van mijn luchtwegen, zelfs de medikatie helpt niet. In de autocar is het een gehoest en gekuch van jewelste, de airco doet het nog steeds niet en onze sympathieke chauffeur heeft problemen met zijn ingewanden. Hij moet 2 keer stoppen en de struiken induiken voor dringende behoefte. Ik geef de brave man een Immodium Instant, heb die altijd bij me en al dikwijls iemand mee uit de nood kunnen helpen. Het heeft geholpen en wel onmiddellijk.
Onderweg passeren we meerdere Road Trains, dit zijn gigantische vrachtwagens die voor niets of niemand stoppen en met een fameuse snelheid over de highway scheuren. Gelukkig zijn er hier geen rotondes op de kruispunten en is het verkeer miniem. Je kan heel lang rijden eer je iets of iemand tegenkomt in sommige delen van Australië.
Via Kakadu rijden we naar Cooinda waar we een onvergetelijke boottocht maken op Yellow Water. Prachtige vogels, 275 soorten in dit park, net een reusachtige volière waarvan de draad is doorgeknipt. Geen enkele krododil te bespeuren. Als je andere blogs en reisverhalen leest over Kakadu National Park hebben we brute pech, tja. Dit komt omdat het nu het natte seizoen is en de dieren zich overal bevinden. In het droge seizoen trekken ze zich terug waar water is.
In het Crocodile Holiday Inn hotel (sic) genieten we van een heerlijk buffet. Het grote hotel is gebouwd in de vorm van een krokodil. We ontmoeten er enkele aborignals die de tekeningen maakten die in het hotel aanwezig zijn en achteraf horen we ook dat aboriginals eigenaar zijn van dit hotel.
Verder dan over de overstroomde weg naar het uitzichtpunt Wet Lands Vieuw en aansluitend bezoeken we, per autocar weliswaar, de Ranger uranium mijn in volle werking. Het zijn meestal avonturiers die hier op korte tijd heel hard werken in zware omstandigheden om veel geld te verdienen. Het hele gebied is weer eigendom van de aboriginals. We ontdekken zelfs een krokodillenval die er pas geplaatst is volgens onze reisleider. Aan de uitgang van de uraniummijn krijgen we het gezelschap van een dingo die een tijdje de show steelt en langs de autocar meeloopt. Van dat beest zijn veel fotos getrokken, heel veel. Dingos zijn familie van de wolf. Ze voeden zich met konijnen maar durven ook wel baby kangoeroes aan te vallen als ze in groep zijn. Regelmatig ook klinkt de kreet ' skippys ' door de autocar als iemand kangoeroes gezien heeft.
In Nourlangie Rock gekend om zijn aboriginal muurschilderingen zien we zelfs een zeldzame zwarte kangoeroe.
Een les didgeridoo blijkt toch niet zo gemakkelijk. De dame die het ons voordoet kent er wat van, maar owee, als we zelf probereren werkt het op onze lachspieren. Er komen weinig fatsoenlijke klanken uit dit typische instrument uit dit onmetelijke land.
Bijna in Darwin toegekomen zien we massas vee in weides. De dieren werden naar hier gebracht met speciale Road Trains en zullen van hier verder verscheept worden.
We komen weer toe in het Travelodge Mirambeena Hotel waar we reeds logeerden en krijgen dan te horen dat het (weer) een zeer korte nacht zal worden. We vertrekken om 4.15u naar de luchthaven van Darwin voor onze vlucht naar Cairns. Daar gaat onze pannenkoekenslag waar we ons op verlekkerd hadden haha. We krijgen een ontbijtbox mee morgenvroeg.
Na een heerlijke nachtrust wacht ons een prima ontbijtbuffet. Het moet gezegd, het vers fruit is overheerlijk hier in Australië, diverse soorten meloenen, passievruchten, aardbeien, mangos. We ontdekken een pannenkoeken apparaat dat we niet aan de praat krijgen, tot ons E. zich ermee bemoeit en weliswaar de ene pannenkoek na de andere tevoorschijn tovert. Ze heeft dan ook niet voor niets in haar studentijd een job als pannenkoekenbakster in een zaak dicht aan de Grote Markt in ons aller Hasselt uitgeoefend.
Vanavond slapen we in een resort in het Kakadu Park, maar morgenavond keren we terug naar Darwin in dit hotel. Zodus kunnen we onze bagage hier laten in een daartoe voorziene ruimte en moeten we alleen spullen voor een nacht meenemen.
Via de Arhnem Highway rijden we naar de Wetlands. Onderweg stoppen we om de termietenheuvels van dichtbij te bekijken. De termieten blijken een lekkernij te zijn voor de aboriginals, ze hebben volgens onze reisleider een azijnsmaak, hij proeft voor maar er zijn weinig kandidaten. Zelf proefde ik in Thailand krekels, die hebben een garnaalsmaak en zijn geroosterd. Die dingen waren niet slecht daar indertijd, behalve de schorpioenen, die waren echt niet lekker.
Dit gedeelte van Australië heeft 2 seizoenen, een nat en een droog. We zitten midden in het natte seizoen en dat hebben we meermaals ondervonden, als de autocar heel langzaam door de overstroomde Wetlands reed. We zien prachtige vogels, vele soorten.
Ubirr, de plek waar veel aboriginal tekeningen te zien zijn, is helaas onnbereikbaar in dit seizoen. We zouden er een wandeling gemaakt hebben naar de top van de rots voor een adembenemend uitzicht, volgens ons reisplan; Komt niks van in huis. De weg staat te diep onder water, er liggen zelfs boten en overal zijn er waarschuwingsborden voor krokodillen. Volgens onze reisleider is hier vorig jaar nog een Duitser verdwenen toen hij ging zwemmen, het stikt hier van de gevaarlijke krokodillen.
We logeren vannacht in bungalows die in een mooi park verspreid liggen. De tropische planten gedijen weelderig. Massas materiaal voorhanden hier in de vrije natuur voor een van mijn hobbys bloemenschikken.
Het is hier zo warm en vochtig dat het toiletpapier klam is. In de bungalow zijn we niet alleen, er zitten verschillende gecko's in de badkamer. Geen probleem voor ons, die diertjes doen niemand kwaad. De handdoeken zijn vochtig en het water bevat broom, tandenpoetsen moet met flesjes mineraal water gebeuren. T'is hier ook dat ik verschillende beten opgelopen heb van ik weet niet welk insect, ik heb nochtans herhaaldelijk gesmeerd met een plaatselijk gekocht insectenwerend product, straf spul was dat. Nu weken nadat we thuis zijn jeukt het soms nog! En ik ben blijkbaar niet het enige slachtoffer.
Niettegenstaande we hier weer heel afgelegen zitten hebben we s'avonds lekker gegeten. Wel goed gelachen met het systeem van bestellen. De bestelling moet ge aan de bar gaan doorgeven. Daar krijgt ge een apparaatje dat ge mee naar uw tafel moet nemen en als dat fluit kunt ge uw maaltijd afhalen aan het doorgeefluik. Hilariteit verzekerd, maar het was lekker. Slapen lukt niet door problemen met de luchtwegen. Zelfs het puffertje helpt niet. Ik lig hele nacht te luisteren naar de geluiden van de natuur, de airco hebben we af moeten zetten wegens te koud en onprogrammeerbaar. Het vliegenraam zal toch wel bestand zijn tegen reptielen hoop ik, want we slapen met het grote raam open. Eerlijkheidshalve moet ik vertellen dat we op het eerste verdiep verblijven van het huisje. s'Morgens huppelen de wallabys over het grasveld.
We komen uit hartje Australië waar het amper 20 graden was ipv de normale 40 graden.
Als we uit het vliegtuig komen overvalt ons een zwoele warmte, echt tropisch en zeer vochtig. We zitten hier in het Noorden van Australië net onder de evenaar.
Alles verloopt zeer vlot, alle koffers zijn er en we worden dadelijk naar ons mooie hotel gebracht. Er zijn 2 prachtige zwembaden, die zullen van pas komen hier in die hitte.
Mooie ruime kamers met de gebruikelijke 2 tweepersoonsbedden, ruimte zat, alles pico bello.
Afspraak uurtje later aan de receptie. Valiezen worden dus niet uitgepakt op zulke reizen, niet te doen. Hoogstens af en toe de boel op bed uitstallen, handig hier met zo 2 grote bedden en alles herschikken. Zeer gemakkelijk overal in de hotels zijn de wasmachines die gratis ter beschikking staan van de hotelgasten. We zien wel, we hebben voldoende kledij voorzien en in dit klimaat heb je niet veel nodig.
We gaan het gloednieuwe Crocosaurus Cove bezoeken, amper 5 minuutjes te voet van het hotel. Maar owee, net op pad worden we overvallen door een tropische regenbui van jewelste. We gieren het uit van de lach. Allemaal klets, kletsnat, we druipen uit. Nu ja de krododillen hebben ons niet uitgelachen. We hebben ferm met elkaar gelachen, een bende verzopen katten. Niet erg, alles droogt wel vanzelf op tijdens ons bezoek aan dit prachtige complex, waar we alle reptielen van Australië kunnen bewonderen. De blikvangers zijn natuurlijk de Salties, de gevreesde zoutwaterkrokodillen. Er zitten hier charels van 700kg, allemaal gevangen, omdat ze mensen aanvielen en verorberden! Een aanrader is effe te googelen naar Crocosaurus Cove Darwin, de filmpjes spreken voor zich. Niemand van ons gezelschap voelde er iets voor om zich in de beruchte Death Cage te wagen. Die Cage of Death is een nieuwe attractie, een glazen kooi versterkt met acryl. De kooi is voor 3/4 gevuld met water, en ruimte voor de duiker om lucht te happen. Van boven beveiligd met een raster, tot nu toe voldoende gebleken, maar de attractie is nog niet lang open..............
Na dit bezoek zijn we eindelijk vrij, effe relaxen want het tempo van deze reis ligt zeer hoog.
We besluiten te gaan wandelen, alhoewel het zeer warm is, een echte vochtige warmte die ervoor zorgt dat je brilglazen aandampen en je voortdurend met natte haren rondloopt. We willen naar de esplanade langs de kust en daar restaurantje bezoeken. Nu is wel effe anders dan we dachten. De restaurantjes liggen niet aan de esplanade maar straat landinwaarts. De reden is dat de zee gescheiden is van de weg door dicht struikgewas waar krokodillen zich kunnen schuilhouden. Zwemmen in zee is hier onmogelijk wegens te gevaarlijk. Er is dan ook overal een speciale afsluiting aangebracht tussen het struikgewas en de weg voor de veiligheid.
We hebben heerlijk gegeten, T-Bone steak met champignons, handgesneden frieten en goede fles koele Australische Chardonnay.
Terug in het hotel proberen we de zwembaden uit onder een prachtige sterrenhemel.
Slecht geslapen, dikwijls voor raam gaan staan om de wassende Todd rivier gade te slaan aan de voorkant van het hotel. Aan de achterzijde is een mooie binnentuin, er staat een prachtige boom met gladde witte stam waar het water vanaf stroomt, het zwembad is onbruikbaar, jammer. We begeven ons naar het ontbijt, allez we proberen te laveren tussen de emmers door, die men overal her en der heeft neergezet om het water op te vangen dat overal binnenlekt. Men heeft zelfs lakens gebruikt om een dam te maken. Opletten ook op de gladde trappen dat we daar niet vanaf kukelen. Hebben dat eens voorgehad in Indonesië tijdens het regenseizoen. Als het dan regent is dat net een watergordijn waar je niet doorheen kan kijken en alles is kletsnat.
Na het ontbijt rijden we dadelijk naar de Alice Springs School of the Air. Is nog niet open maar als we eraan komen maken ze dadelijk tijd voor ons. Zeer boeiend bezoek. Het was het idee van Mej. Adelaide Miethke om een radioschool op te richten in 1951 om zo de kinderen die in afgelegen gebieden leven onderwijs te geven door het gebruik van een radio. Het is het grootste klaslokaal van de wereld. Kinderen kunnen er terecht vanaf 4 jaar en doorgaan tot de 7de klas als ze 12-13 jaar oud zijn. Daarna moeten ze op kostschool ofverder via correspondentiestudie. Gemiddeld zijn er 120 nieuwe inschrijvingen per jaar. De dichtsbijzijnde leerling woont op 80km van Alice Springs, de verste op 1009km. Het zijn leerlingen die op veeboerderijen wonen, aboriginal gemeenschappen, toeristenfaciliteiten zoals wegrestaurants en nationale parken, militaire bases en ook reizende families. Een keer per jaar bezoekt de onderwijzer van de radioschool iedere student thuis. Soms blijft hij dan overnachten. Drie keer per jaar wordt een Gebeurtenis door de radioschool georganiseerd die telkens 1 week duurt in Alice Springs. De school voorziet de apparatuur die te maken heeft met sateliet en computer tot een bedrag van 15 000 AUD. Op het einde van de leertijd moet alles teruggeven aan de school. Het schoolgeld is laag 100 AUD per jaar voor het onderhoud van de computer en een eenmalig bedrag van 100 AUD voor de slijtage van alle technische voorwerpen door de school verschaft. Als ze via correspondentie les krijgen kunnen ze een toelage krijgen van 750 AUD per 3 maanden en een toeslag voor de reiskosten als ze naar Alice Springs moeten komen. Een zeer boeiend en interessant bezoek waar we rechtstreeks mee les konden volgen met een leerling die duizend km verder woonde.
De leerling op de bijgevoegde foto leerde de klok lezen, we konden meeleren!
Terug de autocar in voor het volgende bezoek
Vroeger keken we naar de serie van de Flying Doctors op t.v. Nooit gedacht toen, dat we dit allemaal eens van dichtbij konden meemaken. We bezoeken er de dispatching. Het gebied dat ze bestrijken is ca. 600km rond Alice Springs. Er wonen 36 000 mensen in dit gebied waarvan 90 % aboriginals. Diagnose en consultatie verlopen via de telefoon, de arts is de enige die toestemming kan geven voor het vervoer van patiënten naar het ziekenhuis. Het medisch team hier bestaat uit 9 verplegenden, 10 piloten en 3 technici voor het onderhoud van de toestellen. Elk vliegtuig kan maximaal 4 mensen per keer evacueren.
De Royal Flying Doctor Service heeft 21 basissen over heel Australië met 53 vliegtuigen. Om de 10 jaar worden de toestellen vervangen. Het unieke van de RFDS is dat het gratis is voor alle Australiërs. Alles wordt betaald door de nationale gezondheidszorg. Kosten van internationale bezoekers worden ook vergoed door hun reis- en ziekteverzekering. Geeft toch een heel gerust gevoel als we zo ergens in de outback rondzwalpen. Echt een bezoek om U tegen te zeggen!
Helaas begint het tijd te worden om naar de luchthaven te rijden. We zien ook nog de toestellen staan van de RFDS op de luchthaven van Alice Springs. Echt fijn om dit alles te mogen meemaken.
Ons volgend toestel staat klaar,weer een Qantas vlucht, ditmaal naar Darwin in het Noorden van Australië. Zijn natuurlijk kleinere toestellen hier in binnenland. De max was toch wel onze Qantas vlucht met de gloednieuwe Airbus 38O, momenteel het grootste passagierstoestel ter wereld, dat was genieten hoor.
De vlucht Alice Springs - Darwin is 1 306 km een peulschilletje op zo een reis, effe op en af. Op naar Northern Territory.
Het heeft de hele nacht gestormd en zwaar geregend. We hebben bijna niet geslapen.
De moedigsten onder ons zijn al heel vroeg vertrokken voor de zware wandeling door Kings Canyon. Ik pas, want heb last van mijn knie,(regenweer), moet nieuwe knie krijgen. Niks forceren. Ik ben blijkbaar niet de enige met dit probleem.
Wij vertrekken later om samen met de chauffeur een makkelijke wandeling te maken. Weldra blijkt wat de regen vannacht teweeg bracht. Door het water waden, maar ook veel vogels die men anders niet te zien krijgt. Onderweg slaan we een babbel met een Schot die hier voor 3 nachten 1 100 AUD betaalde zonder ontbijt. Gelukkig is onze reis all inn behalve het avondmaal. Het is hier overal ongelooflijk duur!
De rest van de groep komt na enkele uren opdagen en heeft het bijna droog kunnen houden. Ik troost me maar met de gedachte dat ik de Grand Canyon in de States mocht overvliegen met helicopter en mocht wandelen in Bryce Canyon in het land van Uncle Sam.
Het begint weer stevig te regenen en we beginnen aan onze tocht naar Alice Springs midden in de woestijn, zegge en schrijve een rit van 450km. En wat voor eentje pfffffffffffffffffff. Op sommige plaatsen is de baan overstroomd, autos kunnen niet verder, wij wel gelukkig met onze autocar. Af en toe is het toch wel echt spannend. Zowel onze chauffeur als de gids zagen dit nooit eerder. Unbelievable hoorden we meerdere keren uit hun mond.
Ondertussen bereiken ons via de radioverbinding in de autocar onheilspellende berichten over het stadje waar we vanavond gaan slapen Alice Springs. De Todd, doorgaans een droge rivierbedding is een kolkende massa geworden en er zijn al wagens meegesleurd door het water. Ik ben er niet meer gerust in, maar de chauffeur zegt dat we die rivier niet over moeten, dat ons hotel aan de goede kant ligt. Onderweg was een bezoek gepland aan een kamelenboerderij maar dat valt letterlijk en figuurlijk in het water helaas. Het enige wat we kunnen doen is een plaspauze inlassen en weer verder rijden.
Als we eindelijk aankomen in Alice Springs is de hel losgebarsten, we vluchten ons hotel binnen. Gieten zonder ophouden, doodjammer, we proberen effe buiten te gaan maar is niet te doen, helaas.
Alice Springs heeft altijd tot mijn verbeelding gesproken en nu we er zijn kunnen we niet buiten. Het stadje is gekend voor de aboriginals die hier naar toe komen.
De ganse nacht geselen regen en wind de ramen, die hier duidelijk niet op voorzien zijn. Het is ook nieuws nummer een hier op de tv. Dit noodweer haalde zelfs het nieuws bij ons in Belgikske en een artikel In Het Belang van Limburg. (dat heb ik achteraf gevonden in de opgespaarde kranten)
En zeggen dat ze bij ons dachten, die zullen wel ergens anders in Australië zitten, neen lieve mensen we zaten er pal middenin.
De wekker loopt zeer vroeg af, om 5 uur. De bedoeling was de Sunset mee te maken boven Uluru! Helaas, we hebben niks gezien. Maar ja, de zonsondergang van gisterenavond kunnen ze ons toch niet meer afpakken. Het was weer een drukke bedoening zo vroeg in de morgen, massas kijklustigen op het houten staketsel, waar af en toe iemand tegen de vlakte ging. Resultaat geschaafde ledematen her en der. De plankenvloer met trapjes moet eigenlijk dringend van merktekens voorzien waar de treden zijn, anders vrees ik dat daar af en toe een gebroken arm of been te betreuren valt. En dan moeten de Flying Docters komen, zoals we later gaan ontdekken.
Als de zon zich toch niet wil laten zien, vertrekken we maar voor een ontbijt in het Cultureel Centrum van de aboriginals, het Initi Café. Het smaakt,er is ook een mooie shop met tekeningen van de aboriginals, maar peperduur. Alles zo blijkt hier, gisteren betaalden W en R 120 AUD voor 3 lamscoteletjes met wat groenten. Nu we betaalden ook 8 AUD voor 2 expressos en dat was echte expresso, geen mm koffie, bodempje van de beker was amper bedekt, tja dat het hier duur is, is heel normaal in de outback, maar dit is toch pure afzetterij.
De voormiddag is er een wandeling aan de Olgas, dit zijn een aantal heuvels niet zo heel ver van Ayers Rock. Bij het vertrek komen we een aantal dromedarissen tegen in de vrije natuur. Deze dieren zijn ingevoerd in 1849 om voedsel te vervoeren naar geisoleerde nederzettingen en materiaal te vervoeren voor de aanleg van spoorlijnen en telegraafpalen. Toen men deze dieren, met 1 bult, niet meer nodig had werden ze gewoon vrijgelaten, toen waren ze met 12 000. Nu zijn er 1 miljoen van deze dieren in Centraal Australië. Door de droogte van de laatste 10 jaren zijn deze dieren op zoek naar water. Vorige maand heeft men 6 000 dromedarissen afgeschoten. Ze blokkeerden de landingsbaan van het dorpje Docker River, gooiden kostbare watertonnen om en vernielden brandkranen. Op gegeven moment begaf de airco het in het plaatselijke schooltje, dat men moest sluiten omdat het 42 graden was.
Tja en zeggen dat het nu nog maar 20 graden is. De Aussies zijn dat niet gewoon en zeggen dat er een week regen voorspeld is. Het heeft hier gedurende 10 jaar niet geregend.............
Net nu wij hier zijn vallen de eerste druppels, de Aussies zijn gek van vreugde!!!!! wij eerlijk gezegd niet. 24 000 km gevlogen en hetzelfde klimaat als bij ons, tja. Nu 40 graden hoeft voor ons ook niet want de airco van onze toch wel oude autocar heeft het begeven!!!
Het middagmaal is voorzien in een voormalige kamelenboerderij. Nu is er een groot veebedrijf gevestigd. De vriendelijke bazin geeft heel veel uitleg in een voor mij onverstaanbaar Engels terwijl wij hamburgers krijgen tussen ne pistolet met handgesneden frieten erbij.
Het moet gezegd het vlees is van uitstekende kwaliteit hier, het zijn alleen die smerige ellendige vliegen die het leven ons hier zuur maken! We zitten onder een afdak buiten met onze netjes op te eten. Net omhoog, hap, kauwen en net weer omlaag, stel je voor. Ondertussen vallen de eerste regendruppels en vlug is alles in een rode modderpoel herschapen. Mijn witte crocs zien oranje, mooi kleurtje haha.
Voor we de autocar instappen, worden we telkens afgeklopt want die vliegen zitten op je kledij en als die mee de autocar ingaan is het echt niet te doen.
Rijden nu maar richting Kings Canyon Resort waar we zullen overnachten.
De weg slingert zich door een rood landschap met hier en daar wat struiken, altijd hetzelfde, honderden kilometers.
Als we in de vooravond eindelijk aankomen in het resort gaan we dadelijk op zoek naar plastieken regencapes. De enige shop in het resort is dadelijk door zijn voorraad heen.
Voor al diegenen die hier komen lezen een Zalige Pasen.
Ik kreeg rillingen vanmorgen toen ik het nieuws hoorde van die Chinese tanker die vastgelopen is, voor de Noord Oost kust van Australië. En zeggen dat het verboden gebied is.
Vreselijk, afschuwelijk zoiets, want we hebben met eigen ogen dat prachtige Great Barrier Reaf mogen aanschouwen. Een echt natuurwonder. De groep heeft er gesnorkeld en gezwommen. Later op deze reis meer uitgebreid verslag daarover.
Na een turbulente vlucht van enkele uren landen we in de outback van Australië. Als we uit het vliegtuig komen overvalt de hitte ons, gelukkig staat er een stevige wind. Maar wat is me dat hier, al die vliegen. Ze zitten zelfs binnen in het luchthavengebouw. Er missen ook bagages van diverse personen van onze groep, tja dat zal behelpen worden met het toiletpakket dat je dan krijgt.
Heb het ook al meegemaakt, koffers die verloren gaan, zelfs voor hele week, niet aangenaam. Ik mix altijd de koffers en heb altijd de nodige kledij en toiletgerief voor enkele dagen bij me in de handbagage. Nu ja toiletgerief, opletten want ze nemen alles af uit veiligheidsredenen. Mogen maar minieme hoeveelheden zijn.
Waarschuwingsborden hier al in de luchthaven voor dingos. Ze leven van konijnen maar durven ook schapen en kleine kangoeroes aan te vallen.
Een dingo is familie van de wolf en we zullen er verschillende zien.
We worden naar het hotel gebracht waar we eerst het middagmaal gebruiken en vervolgens de kans krijgen om vliegennetjes te kopen. Het is echt niet te doen zonder zo een net over je hoofd.
De koffer van de autocar is voorzien van een groot reservoir met koel drinkwater. Overal wijst men je erop dat je voortdurend moet drinken. Het water is peperduur in de steden, ik betaalde 4 AUD voor een fles gekoeld water in Sydney! 1 Euro is ongeveer 1,7 Australische Dollar, dure grap. We hebben dus de gelegenheid steeds flesje water op te vullen en dit volledig gratis.
We rijden naar Uluru of Ayers Rock, het grootste rotsblok ter wereld.
Het maakt een zeer diepe indruk, hier heb ik al lang naar uitgekeken!
De rots ligt op een vlakte en steekt 348m de lucht in. Hij heeft een omtrek van 8km en is rood, door de grote hoeveelheid ijzer die het gesteente bevat. Men mag hem beklimmen, maar dit hebben de aboriginals, die het 132 900 ha grote park bezitten waarin de rots ligt, om religieuze redenen liever niet. Wij houden het bij wandelen aan de voet voorzien van de nodige uitleg en legendes over de aboriginals. Het is prachtig weer, ideaal dus voor de zonsondergang mee te maken. We zijn niet alleen, een massa volk staat te wachten. De sfeer in de groep stijgt ten top want we worden voorzien van heerlijke bubbels en dito hapjes. Let wel, eten en drinken moet met dat vliegennet op gebeuren. Drinken lukt nog wel door de mazen heen, maar om hapjes in je mond te steken moet je dat net opheffen en maar hopen dat je geen vlieg mee binnen krijgt!
De eigenlijke zonsondergang is een beklijvend moment, om nooit meer te vergeten. De rots krijgt voortdurend een andere kleur tot de zon helemaal ondergegaan is. Meteen zijn ook de vliegen niet meer te bespeuren.
Terug in het hotel duiken we het mooie zwembad in, een nachtelijke zwempartij met een onvergetelijke sterrenhemel boven ons hoofd, ergens midden in de woestijn, tja het leven kan mooi zijn.
Het zal een korte nacht worden want we vertrekken om 5u morgenvroeg voor de zonsopgang boven Uluru.
Helaas onze laatste uren in Sydney. Sydney is een heerlijke stad. We hopen hier ooit terug te komen en wat meer tijd te hebben.
Na het ontbijt willen we onze koffers gaan halen. In de lift komen we ML tegen, een sympathieke dame van de groep. Ze heeft daarnet haar oorbellen in de afvoer gegoten en is op weg naar hulp die ze zal vinden in het personeel van de receptie. Housekeeping is nog niet aan het werk op dit vroege uur.
Wat is er gebeurd? ML had haar oorbellen s'avonds in glas met warm water gezet, zodat ze s'morgens schoon waren om aan te doen. Beetje slaapdronken kieperde ze zonder nadenken het glas met water in de wasbak in de vroege ochtend. Net te laat realiseerde ze zich dat de oorbellen nog in dat glas lagen en foetssie waren ze helaas.
Gelukkig heeft de brave man van de receptie zich onder de wasbak kunnen wurmen (met cravate aan zo zei ML), de sifon los gedraaid en daar kwamen de kleinoden te voorschijn, oef!!!
Ondertussen is iedereen klaar om te vertrekken. We wachten op de autocar die ons naar de luchthaven zal brengen. Die komt maar niet opdagen en na telefoontje van de reisleider blijkt dat ze ons gewoon vergeten zijn. Andere autocar opgetrommeld en dan als de bliksem naar de luchthaven.
Go, go, go ......vlug, vlug, vlug. Zal groepsincheck worden, de roltrappen op, door de douane. Het gaat allemaal razendsnel, zo snel dat we zelfs onze handbagage vergeten op te pikken. Dat merken we beetje verder. Back al lopend en oef, ze staat er nog. We ploffen neer in het vliegtuig, de deuren gaan dicht en bye, bye Sydney.
Na enkele uurtjes vliegen komen we aan in het hartje van Australië in Ayers Rock.
Microscopisch kleine druppeltjes uit de bladeren van de dichte eucalyptusbossen hangen in de lucht en breken het zonlicht waardoor de blauwe nevel ontstaat, waaraan dit park zijn naam te danken heeft.
Echo Point is de ideale plaats om de Drie Zusters te zien, het zijn zandstenen zuilen.
Iets verder liggen ook 2 andere hoogtepunten van dit park: Scenic Skyway een kabelbaan met grote gondels 300m boven het enorme ravijn. Scenic Railway by Katoomba, een tandradspoorbaan op een steile helling.
We hebben ze allebei uitgeprobeerd, eerst de gondels, dan een wandeling door het tropische woud en dan via de tandradspoorbaan terug naar boven. Tja die gondels, daar heb ik mijn ogen gewoon dichtgedaan, zonde k'weet het, maar ik heb nu eenmaal hoogtevrees. Die tandradspoorbaan, ja dat was effe slikken, een soort kooi waarin ge moet gaan liggen met 4 op een rij. Ik heb niet durven kijken, het ging vrij vlug maar ik heb wel fameus in de dijen van mijne man gepitst. De Japanner die aan de andere kant van me lag heb ik gelukkig met rust gelaten! Waar kruipt ne mens toch allemaal in nietwaar. Het was een helling van 52 %.
Einde van een mooie dag.
Zeer druk verkeer als we Sydney binnenrijden via Harbour Bridge. Dit gaat evenwel zeer vlot omdat we gebruik kunnen maken van het speciale rijvak voor autocars.
We gaan nog bij Subway langs, onze favoriete keten all over the world, als we iets kleins willen eten. Het zal long foot tall seafood worden. We leerden deze keten in de States kennen maar ondertussen zijn er zelfs al 2 vestigingen in onze thuisstad Hasselt die erg goed marcheren.
Morgen vliegen we verder naar de Outback waar ons andere avonturen te wachten staan.
Prima geslapen, de jetlag de baas, genieten we van een overheerlijk ontbijtbuffet.
We vertrekken voor volledige daguitstap in de buurt van Sydney .
Eerst maken we kennis met de vismarkt en de diverse wijken van Sydney. Eens op de autosnelweg moeten we toch wel eventjes slikken als we de fietsers op de autosnelweg zien. Heel normaal hier blijkt het...... tja, we zitten dan ook aan de andere kant van de aardbol he.
We houden halt aan een wildpark waar we kennis maken met de diverse diersoorten van Australië Voor mij was dit echt de moeite, ik voelde me terug kind in de dierentuin. Zoveel dieren te ontdekken die ik nog nooit in het echt zag.
De WOMBAT is een buideldier en komt voor in Zuid-Oost Australië en Tasmanië. Het was mijn schoondochter E die me al veel vertelde over dit koddige dier, het lijkt beetje op een kruising tussen een beertje en een das. De vacht is grijs/bruin, gewicht 40kg, 120cm lang met heel kort staartje van 2,5cm. Ze leven in bossen en heuvels en graven gangenstelsels van 3m diep en 200m lang.
De CASSOWARY is een indrukwekkende vogel die niet kan vliegen maar tot 2m groot is. Ze leven vooral in het regenwoud van afgevallen fruit. Ze zijn zeer gevaarlijk door hun klauwen (vergelijk het met een struisvogel). Als ze zich bedreigd voelen kunnen ze een mens lelijk toetakelen. Het verenkleed is zwart, behalve de nek en het hoofd, die zijn kaal maar felblauw van kleur met onderaan een rode plek, zeer kleurrijk. Het vrouwtje is mooier dan het mannetje, dit in tegenstelling tot de meeste dieren. Ze legt alleen de eieren maar het mannetje broedt ze uit en zorgt voor de opvoeding van de kindjes!
De KANGOEROE is er in vele soorten van groot naar klein. We zullen op onze reis meestal Wallabies zien, de kleinere soort en een enkele maal de zeer zeldzame zwarte kangoeroe.
De KOALA is een nachtdier, ze slapen tot 22u per etmaal. Ze eten hoofdzakelijk eucalyptus bladeren en hebben daarmee dan voldoende vocht, ze drinken zelden. We hadden het geluk dat ze net gevoederd werden wat prachtige fotos opleverde.
Over Krokodillen, dingos, dromedarissen ga ik het later hebben, die hebben we ook in vrije natuur gezien. De vele soorten slangen waaronder pythons komen later ook aan bod.
Na dit bezoek rijden we verder naar Leura, een charmant stadje waar we het middagmaal gebruiken in het oude postkantoor. Het moet gezegd, de kippefilet is hier stukken lekkerder dan bij ons. Het vlees is veel smaakvoller, de groenten en fruit eveneens, dat zullen we de volledige reis ondervinden.
Ontzettend goed geslapen.
Na een heerlijke nachtrust wacht ons een prima ontbijtbuffet. 
Ontwortelde bomen, overal water, dat mag niet iedereen meemaken in de outback van Australië.
Het heeft de hele nacht gestormd en zwaar geregend.
De wekker loopt zeer vroeg af, om 5 uur.
Na een turbulente vlucht van enkele uren landen we in de outback van Australië.
Prima geslapen, de jetlag de baas, genieten we van een overheerlijk ontbijtbuffet.
