Ik ben Dini
Ik ben een vrouw en woon in Diemen (Holland) en mijn beroep is Homemanager.
Ik ben geboren op 08/04/1951 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Mijn websites en blogs,powerpoints en psp maken,lezen,.
Ik ben getrouwd met Jan.Samen hebben wij een dochter en schoonzoon en een schat van een kleinzoon Benjamin.
Wens u een aangenaam verblijf op mijn blogje.
Helaas is na een gelukkig huwelijk van 40 jaar tot mijn grote verdriet Jan op
06-08-2015 overl
Het Wk.voetbal is weer van start gegaan en met een lekkere snack is het nog gezelliger kijken.Dus hier een receptje.
Dat de beste mogen winnen!
PIZZA-HAPJES
3-4 wraps 10 theelepels tomatenpuree geraspte kaas 1 ui beetje verse peper en knoflookpoeder verse basilicum en nog meer ingrediënten naar keuze
Begin met het voorverwarmen van de oven op 180 graden. Vervolgens pak je een groot glas en zet je deze op de wrap, om vervolgens met een mes eromheen te snijden zodat je mooie rondjes krijgt. Deze rondjes druk je in een muffin bakvorm, zo krijg je mooie bakjes. Deze kun je nu gaan vullen met allerlei ingrediënten naar keuze. Wij hebben eerst in elk bakje tomatenpuree gedaan, een gesnipperd uitje eroverheen, wat geraspte kaas, kruiden en gehalveerde cherrytomaatjes.
Dan nog even 10 tot 15 minuten in een voorverwarmde oven en klaar. Serveer de pizzahapjes als hartige snack of als leuk bijgerechtje.
Het Rembrandthuis is een voormalig woonhuis in de Jodenbreestraat, in het centrum van Amsterdam, waarin thans het Museum Het Rembrandthuis is gevestigd. Tussen 1639 en 1658 werd het huis bewoond door de bekende Nederlandse kunstschilder Rembrandt van Rijn in een periode van welstand. Het huis werd rond 1606 gebouwd en is rond 1627 verbouwd, waarschijnlijk onder toezicht van Jacob van Campen. Het kreeg toen een extra verdieping en een nieuwe voorgevel met een driehoekig fronton. Rembrandt kocht het in 1639 voor dertienduizend gulden. Na zijn faillissement werd het in 1658 geveild en voor elfduizend gulden verkocht. Het was in de eeuwen daarna als woonhuis in gebruik en werd diverse malen verbouwd.
Aan het begin van de 20e eeuw verkeerde het in slechte staat, en naar aanleiding van de Rembrandt-tentoonstelling van 1906 werd het in 1907 aangekocht door de gemeente Amsterdam, die het schonk aan de stichting Het Rembrandthuis. Op 28 maart 1907 kwam het in het bezit van de stichting Het Rembrandthuis.Tussen 1907 en 1911 werd het huis gerestaureerd door Karel de Bazel. Het museum werd op 10 juni 1911 geopend. Koningin Wilhelmina en prins Hendrik waren de eerste bezoekers.Op 28 maart 2007 werd het eeuwfeest gevierd. Museum het Rembrandthuis dankt zijn oprichting aan een initiatief van de kunstschilder Jozef Israëls.
De cottage tuin is een aparte stijl van tuinnieren met traditionele materialen, dichte beplanting, en een mengsel van sier-en eetbare planten. Engels van oorsprong, de cottage tuin hangt af van gratie en charme in plaats van grandeur en formele structuur. Huiselijke en functionele tuinen verbonden met de arbeidersklasse huisjes gaan enkele eeuwen terug, maar hun heruitvinding in gestileerde versies groeide in 1870 in Engeland, in reactie op de meer gestructureerde en zorgvuldig onderhouden Engels landgoed tuinen die formele ontwerpen en massale aanplant van briljante eenjarigen gebruiken.
De vroegste cottage tuinen waren praktischer dan hun moderne afstammelingen - met de nadruk op groenten en kruiden, samen met enkele fruitbomen, misschien een bijenkorf, en zelfs vee. Bloemen werden gebruikt om lege plekken er tussen in op te vullen. Na verloop van tijd werden de bloemen meer dominant. De traditionele cottage tuin werd meestal afgesloten met rozen.Er werden ook traditionele bloemen gebruikt, zoals primula's en viooltjes , samen met bloemen gekozen voor huishoudelijk gebruik, zoals calendula en diverse kruiden . Anderen waren de ouderwetse rozen ,die een keer per jaar bloeide met rijke geuren. En eenvoudige bloemen zoals madeliefjes , en bloeiende kruiden.
Het Terracottaleger is een benaming voor de archeologische vondst van 9099 terracottafiguren die als grafgiften zijn meegegeven aan de eerste keizer van China, Qin Shi Huangdi. Het 'leger' bevindt zich tussen de berg Li en het hedendaags Xi'an. Deze overblijfselen bij het graf van keizer Qin Shi Huangdi (221-214 v.Chr.) behoren tot het UNESCO-Werelderfgoed.
Qin Shi Huangdi wist, gedurende zijn relatief korte bewind, grote koninkrijken rondom een rivier in China te verenigen tot één rijk en wordt daarom gezien als de eerste keizer van China. Bij de bouw van zijn mausoleum werden naar schatting zo'n 700.000 arbeiders ingezet, ruim twee keer zoveel als bij de Chinese Muur. Met de bouw werd reeds in het eerste jaar van Qin Shi Huangdi's dynastie aangevangen. Het is onderdeel van een ommuurd stuk land met talrijke gebouwen. Het mausoleum ligt als een paleis onder een grafheuvel, die nu 76 meter hoog is. Het graf moet toentertijd indrukwekkend zijn geweest. De grafheuvel, die oorspronkelijk 115 meter hoog was en begroeid met gras en bomen, werd omringd door 10 tot 12 meter dikke muren. Binnen deze muren stonden ooit tempels, zalen en bestuurlijke gebouwen. Het geheel besloeg meer dan 2,5 km², en er zijn meer dan 400 putten met grafgeschenken opgegraven.
Vandaag vieren wij onze 1e koningsdag.het is wel even wennen na altijd koninginnedag te hebben gevierd.Het is eigenlijk op 27 april maar omdat dat op zondag is wordt het 1 dag eerder.Ik hoop dat het ook dit jaar weer een mooi feest zal zijn.
De lijnen van Nazca zijn geogliefen, tekeningen in het zand van de pampa's van Jumana en Nazca in Peru. De tientallen figuren van dieren, honderden geometrische vormen en duizenden lijnen en lijnenspellen zijn in het woestijnzand van de hoogvlakte van Peru lang bewaard gebleven. De hoogvlakte is een van de droogste gebieden op aarde met een gemiddelde jaartemperatuur van 25 graden Celsius. Het is er bijna altijd windstil en er valt vrijwel geen regen, zodat de lijnen duizenden jaren bewaard bleven.
De lijnen zijn vermoedelijk tussen 200 voor en 600 na Chr. vervaardigd door de Nazca- en Paraca-indianen. Het gebied werd echter al 10 000 jaar bevolkt door mensen, die een verscheidenheid aan culturen hebben ontwikkeld in het zuiden van Peru. In 1990 heeft de UNESCO de lijnen toegevoegd aan de officiële Werelderfgoed-lijst.
Ik ben Dini
