Ik ben Dini
Ik ben een vrouw en woon in Diemen (Holland) en mijn beroep is Homemanager.
Ik ben geboren op 08/04/1951 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Mijn websites en blogs,powerpoints en psp maken,lezen,.
Ik ben getrouwd met Jan.Samen hebben wij een dochter en schoonzoon en een schat van een kleinzoon Benjamin.
Wens u een aangenaam verblijf op mijn blogje.
Helaas is na een gelukkig huwelijk van 40 jaar tot mijn grote verdriet Jan op
06-08-2015 overl
Wens iederéén een fijn Sinterklaasfeest.Wij vieren het 6 dec.bij mijn dochter.Dan komt Sinterklaas en 3 zwarte pieten.Ben benieuwd hoe Benjamin het vindt.
Benjamin heeft genoten van de Sinterklaasintocht.Het was heel erg druk. Eerst kwam de boot met de muziekpieten en toen kwam de boot met Sinterklaas en gelukkig ook met allemaal ZWARTE pieten.
En we hebben samen alle Sinterklaasliedjes gezongen die hij kende echt genieten!
Gevelstenen ik vind ze altijd zo mooi en apart om te zien.In Amsterdam heb je er heel veel.
Korte keizerstr.11
Gevelstenen ontstonden in de tweede helft van de 16e eeuw en werden tot de 18e eeuw gebruikt als "huisteken", omdat er nog geen huisnummering bestond.Van oorsprong zijn gevelstenen in verschillende kleuren beschilderd. Veel gevelstenen hebben ook een kleuraanduiding in het op- of onderschrift (bijvoorbeeld De Rode Leeuw, De Witte Olifant, Het Zwarte Paard, De Groene Bok, De vergulde Kater etc.) en familie- en andere wapens waren voorzien van de vereiste heraldische kleuren.
Veel gevelstenen hadden betrekking op het beroep van de oorspronkelijke bewoner van het pand. Zo kon bijvoorbeeld een kuiper een botervat laten afbeelden, of een schrijver een veer. Wilde men zich onderscheiden van een collega die een gevelsteen had met vrijwel dezelfde afbeelding dan voegde men iets toe, bijvoorbeeld een kroon. We spreken dan van een concurrerende gevelsteen. Zo vinden we nu nog in het hele land gekroonde stenen zoals De Gekroonde Waterhont, ‘t Gekroond Kalf, De Gekroonde Laars en ga maar door. Er zijn echter nog andere variaties mogelijk op het begrip 'concurrerende gevelsteen'. Bij bakkers in dezelfde buurt kon men bijvoorbeeld zo De Grauwe Olifant, De Jonge Grauwe Olifant, en De Witte Vette Olifant tegenkomen.
Wie nog geen familienaam had en niet door zijn beroep of bijnaam werd aangeduid, behielp zich met zijn uithangbord of gevelsteen. Mensen met namen als Zwaan, De Bock, De Hond en Kool kunnen daardoor uiteindelijk hun oorsprong vinden in de gevelsteen van hun voorouders.
De Wieliczka-zoutmijn ligt in het plaatsje Wieliczka nabij Krakow. De mijn is een van de oudste zoutmijnen ter wereld. Het winnen van zout op deze plek werd voor het eerst vermeld in 1044. De gangen van de mijn zijn in totaal 300 kilometer lang en bereiken een diepte van 327 meter.
De Wieliczka-zoutmijn is geen gewone zoutmijn. Mijnwerkers haalden er namelijk niet alleen zout uit. Ze maakten er uit steenzout ook de prachtigste beeldhouwwerken en decoratieve elementen. Ook is er in de zoutmijn een prachtige kapel te vinden
De zoutmijn kwam voor op de allereerste Werelderfgoedlijst ooit (opgesteld gedurende de 2e sessie van de Commissie voor het Werelderfgoed en daterend uit 1978). Tussen 1989 en 1998 stond het ook op de lijst van bedreigd erfgoed omdat de zoutsculpturen werden aangetast door vocht. Een groot conservatieprogramma heeft dit tij weten te keren. De inschrijving werd in 2013 uitgebreid met de toevoeging van de Bochnia-zoutmijn.
Bezoekers worden heden ten dage rondgeleid over een 3.5 km lange route langs standbeelden van historische en mythische figuren, allemaal uitgehouwen in het rotsachtige zout. Verder zijn er een ondergronds meer, een kapel en worden er oude werktuigen getoond ter illustratie van de historie van de zoutwinning. Elk jaar bezoeken zo'n 800.000 toeristen de mijn.
Het is ongetwijfeld de mooiste zoutmijn die onze planeet rijk is
De Oasis of the Seas is een schip van Royal Caribbean Cruises Ltd, en het eerste van twee schepen uit de nieuwe Oasis-klasse. Het is veruit het grootste cruiseschip ter wereld. Daarvoor waren het de schepen van de Freedom-klasse, met als grootste schip de Freedom of the Seas, die ook van Royal Caribbean Cruises zijn. Het is het derde schip van deze maatschappij, dat het grootste cruiseschip ter wereld is.
De bouw van het schip is geïnspireerd op een al langer bestaand concept. De achterkant van het schip is open en vanaf dek 6 tot bovenaan het achterste deel, ongeveer een kwart van de lengte van het schip, is het midden niet bebouwd. Hierdoor ontstaat er een plein in het schip. In dit binnenste plein is een 'Board Walk' gebouwd, waar zelfs een echt werkende carrousel is opgesteld. De hutten grenzend aan de binnenkant van dit plein hebben balkons, waardoor het schip een hoog aantal hutten met uitzicht heeft. Het achterste gedeelte van de Board Walk, tegen de zee aan, herbergt een groot openlucht-water-theater, waarop shows en demonstraties kunnen worden gegeven. Een dek lager is de Royal Promenade gebouwd, bekend van verschillende andere schepen van de rederij. Op de Oasis of the Seas is dit een straat van drie dekken hoog. De hutten die hier op uitkijken, zijn voorzien van ramen.
Op dek 8 is een derde open ruimte gemaakt, geïnspireerd op het Central Park in New York. Deze heeft dezelfde lengte als de Royal Promenade en is dus voor en achter dicht. Ook deze ruimte is echter aan de bovenkant open gelaten, waardoor zonlicht het park in schijnt en zeewind door het park waait. Het park is beplant met echte planten.
Je snapt niet dat dat blijft drijven,ik vind het gewoon eng.
In de 18de eeuw bewoont de welgestelde familie Cromhout vier panden aan de Herengracht: de Cromhouthuizen. Een stadspaleis uit de Gouden Eeuw, vandaag de dag open voor publiek. De katholieke rentenier Jacob Cromhout (1608-1669) is in de Gouden Eeuw een van de rijkste inwoners van de stad Amsterdam. In 1660 geeft hij aan de bekende architect Philips Vingboons de opdracht voor een ontwerp om de tuinen van zijn vader Hendrick Cromhout gedeeltelijk te laten bebouwen met vier prachtige huizen. Een jaar later betrekt Jacob met zijn gezin het grootste huis, het huidige nummer 366. Bijna honderdvijftig jaar lang zal de familie Cromhout de vier panden bewonen. In 1887 koopt het Nederlands Bijbelgenootschap twee van de panden. Vanaf 1975 is het Bijbels Museum in de Cromhouthuizen gevestigd. Die collectie bevindt zich in het souterrain en op de bovenverdiepingen van het monument.
De begane grond en eerste verdieping van het huis vertellen het verhaal van de familie Cromhout en geven een kijkje in de wooncultuur van rijke Amsterdamse families. Het thema daarbij is verzamelen: het verzamelen van bijzondere kunstvoorwerpen, schilderijen en familieportretten. Voor de inrichting van de zalen is geput uit de rijke collectie van het Amsterdam Museum, die op een eigentijdse wijze wordt gepresenteerd.
Ik ben Dini
