Ik ben Dini
Ik ben een vrouw en woon in Diemen (Holland) en mijn beroep is Homemanager.
Ik ben geboren op 08/04/1951 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Mijn websites en blogs,powerpoints en psp maken,lezen,.
Ik ben getrouwd met Jan.Samen hebben wij een dochter en schoonzoon en een schat van een kleinzoon Benjamin.
Wens u een aangenaam verblijf op mijn blogje.
Helaas is na een gelukkig huwelijk van 40 jaar tot mijn grote verdriet Jan op
06-08-2015 overl
Nederlanders-Belgen trouwens niet minder-zijn aardappeleters. Beide landen staan rond de tiende plek op de wereldranglijst waar het om aardappelconsumptie gaat:de frietminnende Belgen eten gemiddeld 106 kilo per jaar,de prakkende Nederlanders 94 kilo.
Behalve een land van aardappeleters zijn we een land van aardappeltelers.Nederland telt meer dan negenduizend aardappelboeren en behoort tot de belangrijkste aardappelproducerende landen ter wereld. Dat Nederland zo,n toonaangevende rol speelt op aardappelgebied,is deels door het lot bepaalt.Het Nederlandse klimaat,met zachte winters,milde zomers en het hele jaar door voldoende neerslag,garandeert een goed groeiseizoen.Ook de ligging met overwegend westenwind uit zee is gunstig.We hebben geen buurland van waaruit plagen op de gewassen waaien;het pootgoed blijft zo virusvrij
De Montelbaanstoren is een Amsterdamse toren uit 1516 aan de Oudeschans 2. De oorsprong van de naam is onbekend. De toren heeft als bijnaam Malle Jaap, omdat de klokken van de toren ooit op onregelmatige tijden spontaan begonnen te spelen. De Montelbaanstoren is gebouwd toen het middeleeuws Amsterdam werd uitgebreid door een oude wijk bij de stad te trekken. Hiervoor werd aan de oostkant een nieuwe gracht gegraven, de huidige Oude Schans. Waar deze het IJ naderde werd in het kader van de vestingwerken van Amsterdam een verdedigingstoren neergezet.
In 1606 verloor de toren zijn verdedigingsfunctie. Er werd toen een sierbekroning in renaissancestijl op geplaatst, ontworpen door stadsbouwmeester Hendrick de Keyser. De Montelbaanstoren werd daarmee 48 meter hoog. In de toren kwam een uurwerk, en enkele luidklokken. In 1610 zakte de toren, die gefundeerd is op plaggen (huiden genaamd), scheef. Hij moest toen worden rechtgetrokken. Rembrandt, die in de buurt woonde, tekende de toren in 1644, maar zonder de opbouw van De Keyser.
In 1852 dreigde de toren te worden gesloopt, maar sinds 1878 is het Stadswaterkantoor in de toren gevestigd. Tot 2006 werd hier de afdeling Uitvoering van de sector Waterbeheer van de dienst Riolering en Waterhuishouding gehuisvest. In 2006 vertrok het Stadswaterkantoor naar een nieuwe locatie en werd de toren grondig gerestaureerd.
Vanaf 2007 stond het leeg omdat de gemeente geen huurder kon vinden die bereid was 9000 euro per maand te betalen. Van de zomer van 2010 tot 2013 werd het voor een veel lager bedrag verhuurd aan de Stichting Secret Garden, een belangenorganisatie die opkomt voor homoseksuele, biseksuele en transgendermoslims. Sinds 2014 zit het kantoor van Private Boat Tours in de toren.
Erik Hijweege (1963) werkte twaalf jaar als strateeg bij reclamebureaus. In 1998 besloot hij om zijn hart te volgen en fotograaf te worden. Sindsdien werkt hij in opdracht en maakt hij vrij werk. In 2004 publiceerde hij het fotoboek Noir, waarin hij op indringende wijze Afrikaanse Bosjesmannen en Albino’s in beeld bracht. In 2011 verscheen (onder pseudoniem Kevin Erskine) het boek Supercell, een monumentale studie van de stormen die door ‘Tornado Alley’ in de Verenigde Staten razen. In 2012 fotografeerde hij Nederland als miniatuur voor zijn boek Holland. Vanaf 2013 maakt hij gebruik van de 19e-eeuwse Natte Collodion Techniek voor zijn vrije werk.
De Rode lijst van de IUCN waarop meer dan 22.000 bedreigde diersoorten staan, inspireerde Erik Hijweege tot het samenstellen van het boek en de expositie ‘Endangered’. Hiervoor fotografeerde de bevlogen kunstenaar bedreigde diersoorten - diepgevroren in ijs - daarbij gebruik makend van het Natte Collodion Procedé uit 1851. Op die manier maakte hij unieke glasfoto’s van tot de verbeelding sprekende dieren die op de een of andere manier in hun voortbestaan bedreigd worden, zoals Sumatraanse tijger, ijsbeer, karetschildpad, zwarte neushoorn, keizerspinguïn en walvishaai. Door de bedreigde dieren in ijs te vatten en in beeld te brengen met een techniek uit de oertijd van de fotografie, laten de foto’s van Erik Hijweege de toeschouwer in verwarring achter. Is dit ingevroren dier de laatste in zijn soort, wachtend op betere tijden en nieuwe wetenschap? Is de Ark van Noach in het zuidpoolijs gestrand? Is dit echt? De tentoonstelling ‘Endangered – bedreigde dieren in ijs’ is van 13 december 2014 t/m 29 maart 2015 te zien in de Van Roonzaal van het museum.
Lieve blogmaatjes ik moet het even zo doen.Ik heb een spierontsteking van de Monnikskapspier.Wist ook niet waar die zat maar nu wel.Heb erg last van nek,schouder en arm en het is erg pijnlijk.Ik moet echt even wat minder achter de computer gaan zitten.Het komt waarschinlijk ook door een verkeerde houding(achter de computer) plus te zwaar tillen.Moet ook naar de pysiotherapeut. Dus bij deze een heel fijn weekend en ik hoop dat ik maandag weer op de blogjes kan en anders zal het nog wel wat verder in de week worden. Ik hoop op uw begrip, lieve groetjes Dini
In de stad Leshan in China staat het grootste boeddhabeeld ter wereld.
De Grote Boeddha van Leshan is een groot uitgehouwen Boeddhabeeld in de stad Leshan, Sichuan, China. Het 71 meter hoge beeld is op initiatief van de monnik Haitong gehouwen uit de rode bergsteen van de heuvel Lingyuan. De zittende Boeddha wordt geacht de scheepvaart te beschermen op drie rivieren, die bij Leshan samenkomen. Het beeld werd voltooid in het jaar 803, tijdens de Tang-dynastie. De Grote Boeddha van Leshan staat sinds 1996 op de Werelderfgoedlijst van de Unesco.
Ik ben Dini
