Ik ben Dini
Ik ben een vrouw en woon in Diemen (Holland) en mijn beroep is Homemanager.
Ik ben geboren op 08/04/1951 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Mijn websites en blogs,powerpoints en psp maken,lezen,.
Ik ben getrouwd met Jan.Samen hebben wij een dochter en schoonzoon en een schat van een kleinzoon Benjamin.
Wens u een aangenaam verblijf op mijn blogje.
Helaas is na een gelukkig huwelijk van 40 jaar tot mijn grote verdriet Jan op
06-08-2015 overl
Het Paleis van Pena is het voormalig zomerpaleis van de Portugese koninglkijke familie. Het staat op de top van een heuvel, op 450 meter hoogte, boven de Portugesestad Sintra. In het gebouw worden verschillende bouwstijlen gecombineerd, zoals de Moorse, de Manuelstijl, neoromaansestijl, de neorennaisanseen de neogotiek. Deze combinatie is een duidelijke uiting van de romantischestroming uit de 19e eeuw met zijn hang naar exotisme.
Het paleis werd gebouwd in opdracht van Ferdinand 11 van Portugal, de tweede echtgenoot van koningin Maria 11 van portugal. Het werd gebouwd op de resten van een Hieronimietenklooster, naar een ontwerp van Wilhelm Ludwig von Eschwege. In 1910 vond de Oktoberrevolutieplaats en werd Portugal een republiek. De laatste koningin, Marie Amelie van oreleansbleef tot de Eerste Wereldoorlog in het paleis wonen waarna ze naar Frankrijk vertrok. Sindsdien is het paleis een museum en is er aan het interieur weinig veranderd. Het paleis staat sinds 1995 op de werelderfgoedlijstvan Unesco, samen met een aantal andere paleizen in de omgeving.
Het paleis is beschilderd in blauw, roze en geel en op veel plaatsen zijn de muren betegeld met Azuleos. Het gebouw heeft torens, kantelen, gouden koepels en waterspuwers. Het interieur ademt een exotische en decadente sfeer uit. De kloostergangvan het vroegere klooster is in het gebouw opgenomen. De balzaal heeft Duitse glas in loodramenen twee paar identieke levensgrote fakkeldragers met tulband. Verder zijn de Arabische kamer, de groene slaapkamer in de donjon en de Tritonpoort opvallende onderdelen van het gebouw, net als de kapel Nossa Senhora da Pena waar het retabel van marmer en albast, toegeschreven aan de in Portugal zeer actieve Franse beeldhouwer Nicolas Chantereine (1470-1551), de aardbeving van Lissabon 1755wonderwel heeft overleefd.
Het paleis kijkt uit op een standbeeld van een middeleeuwse ridder. In de sokkel is het wapen van de architect gegraveerd. Het paleis staat niet ver van het veel oudere Castelo dos Muros.
Rondom het gebouw ligt hetParque de Penadat meer dan 200 hectare groot is. Het is een landschapstuin met een labyrintisch netwerk van smalle paden en wegen. Cruz Alta, het hoogste punt, ligt op 529 m en biedt een zicht op de weelderige vegetatie van de Serra de Sintra. In het park bevindt zich onder meer het Chalet da Condessa d'Edla dat aan de buitenkant met kurkversierd is. Koning Ferdinand II liet dit romantisch chalet bouwen voor zijn tweede vrouw, de operazangeres Elisa Hensler.
Het net afgebouwde Zweedse oorlogsschip de Vasa vertrok op 10 augustus 1628 uit de haven van Stockholm voor een eerste proefvaart.
Glorieus verliep deze tocht allerminst. Na amper 1300 meter te hebben gevaren kantelde de Vasa door harde windvlagen dusdanig dat er water het schip inliep. Niet veel later zonk het oorlogsschip bij het eilandje Beckholmen. Van de ongeveer honderdvijftig opvarenden verdronken tussen de dertig en vijftig personen. In 1961 werd het schip – na 333 jaar op de bodem van de haven te hebben gelegen – geborgen.
De Cangogrotten(Engels: Cango Caves, Afrikaans: Kangogrotten) zijn een stelsel van grottennabij Oudtshornin de Zuid-Afrikaanseprovincie West-Kaap. De grotten liggen in de Zwarte bergenin de Kleine Karoo. Het complex is verdeeld in drie gedeelten (Cango 1, 2 en 3) met een gezamenlijke lengte van meer dan 4 kilometer. De eerste en grootste kameris ongeveer 90 meter lang, 50 meter breed en tot 18 meter hoog.
De grotten werden reeds door de Sanals schuilplaats gebruikt. Er zijn een heleboel San-tekeningen te vinden op de ingangsmuren. De kennis van de grot raakte verloren, en in 1780 werd de grot herontdekt voor een plaatselijke boer, Jacobus Van Zyl, toen die op zoek was naar verloren gelopen vee. Later heeft die grotten verder verkend en heeft de eerste kamer ontdekt.
De Cangogrotten worden tot de mooiste grotten van de wereld gerekend.
Het smelleken is een roofvogeluit de familie van de valkachtigen.
Het verdedigt zijn territorium fel, maar laat zich daarbuiten graag benaderen. Het vliegt lenig en snel. Het is tamelijk honkvast, maar past zich niettemin goed aan nieuwe omgevingen aan. Het smelleken durft ook grotere dieren weerstaan, negeert straal mensen tijdens een aanval en deinst er niet voor terug door deuren en ramen volièrecomplexen, serres etc. binnen te dringen.
Het smelleken is de kleinste roofvogellvan Europa, met zijn spanwijdte vanaf ca. 50 cm (mannetjes). De grootte van het vrouwtje is vergelijkbaar met die van de torenvalk, maar ze heeft een wat forser postuur. Het mannetje is van boven leigrijs; de bovenkant van het vrouwtje is donkerbruin. Zowel het mannetje als het vrouwtje hebben een lichtere onderkant.
Hij zoekt zijn voedsel het liefst op open terreinen, al dan niet voorzien van wat kleine begroeiing. Beboste gebieden worden gemeden. Het liefst jaagt hij op relatief open terreinen zoals weilanden, akkers, heidevelden. Meer dan 80% van zijn prooien bestaat uit vogels als piepers, leeuweriken, tapuiten, vinkenen gorzen. De vogel is het makkelijkst te herkennen aan het vlieggedrag: hij vliegt erg snel en vlak boven de grond. Op deze manier overrompelt de vogel de kleine vogelswaaruit het belangrijkste voedsel bestaat. Soms ook wordt de prooi net zo lang achtervolgd totdat deze te vermoeid is om nog te ontkomen.
De caraca is een middelgrote katachtige uit Afrikaen Zuidwest-Azië. Hij wordt soms ook woestijnlynxgenoemd, vanwege de pluimpjes aan de oren. De caracal is waarschijnlijk echter meer verwant aan de Afrikaanse goudkaten (in mindere mate) de serval, dan aan de lynxen.
De caracal wordt 60 tot 91 cm lang.De staart is 18 tot 34 cm lang. Mannetjes zijn over het algemeen groter dan vrouwtjes. Vrouwtjes worden 8 tot 13 kg zwaar, mannetjes 12 tot 19 kg. Het is een slanke katachtige met een kort staartje. De achterpoten zijn langer dan zijn voorpoten en zeer gespierd, een aanpassing aan het jagen met sprongen. De brede, ronde kop heeft een korte snuit, grote ogen en driehoekige oren met lange zwarte haarpluimpjes op de toppen. Deze pluimpjes dienen waarschijnlijk om het gehoor te versterken, maar zouden ook kunnen dienen voor communicatie met andere caracals. De achterzijde van de oren zijn zwart, de binnenzijde wit met een zwarte rand. De caracal heeft over het algemeen een gelig roodbruine vacht, alhoewel er ook donkerdere tot zelfs bijna zwarte dieren bestaan. De borst, buik en binnenzijde van de poten zijn wit.
De caracal is voornamelijk 's nachts actief. Overdag schuilt hij meestal tussen rotsen, in een holle boom, een grot of het verlaten hol van een aardvarken. Hij leeft voornamelijk solitairin een territoriumvan enkele km²s. Enkel in de paartijdleeft hij in een paartje. Tijdens de paartijd laat hij een kenmerkende kuchende roep horen.
De caracal is een snel roofdier. Middelgrote zoogdieren vormen zijn voornaamste prooi. Belangrijke prooidieren zijn onder andere hazen, kleinere apen, knaagdierenals ratten, kleine antilopenals gazellen, en klipdassen. Ook vogels, van duivenen patrijzentot zelfs arendenen struisvogels, worden gegrepen. Hij bespringt zijn prooi met een snelle, krachtige sprong. Met deze sprong kan hij enkele meters hoog komen en vogels uit de lucht slaan. Ook vruchten en reptielen worden soms gegeten. De caracal vangt soms ook geiten, schapenen pluimvee, waardoor hij in conflict kan komen met veehouders.
De caracal krijgt tot vier jongen per worp na een draagtijdvan 62 tot 81 dagen. Deze jongen worden geboren in een hol, struikgewas of een grot. Na negen dagen gaan de ogen open. Het eerste vlees wordt gegeten als de jongen een maand oud zijn, en na vier maanden worden de jongen gespeend. Na een jaar zijn ze zelfstandig.
Het Nationaal Park Plitvicemeren is een nationaal parkin de provincie Lika-Senjdicht bij litvicka Jezerain Kroatië
Door een natuurlijk afzettingsproces gedurende duizenden jaren door het stromende water van de Koranarivierzijn er in dit gebied dammenvan travetrijnontstaan. Deze dammen hebben op hun beurt weer een aantal meren, grottenen watervallengevormd. Het park bezit 16 meren met daartussen 90 watervallen. Het bos in het park is het onderkomen van beren, wolvenen zeldzame vogels.
Het park werd in 1979 op de Werelderfgoedlijstvan beschermde natuurgebieden van UNESCOgeplaatst.
De Plitvicemeren zijn onderverdeeld in de bovenmeren (Gornja) en de benedenmeren (Donja) zoals onder andere het Proscaroncanskog jezera en het Kozjakmeer. Het grootste benedenmeer is Jezero Milanovac dit is circa 470 m lang, 50–90 m breed en 18m diep.
Ik ben Dini
