Een huis alleen is onvoldoende. Het moet ook een thuis kunnen zijn: een plek om lief te hebben, waar men ruimte krijgt om te dromen en te mijmeren, waar men tot vrede komt in zichzelf.
Oude mensen zijn stil geworden getuigen van een tijd die anders was dan de onze, dragers van ons verleden, er ons aan herinnerend dat het 'nu' nooit absoluut is
Hij staat hier met zijn lief gezicht onder een ratelpopulier, zo grijs van eenvoud, en geen dier ontvangt zo zedig 't goddelijk licht dat alles voor het eerst beschijnt. Maar, hoort hij in de verte gillen de geile kreet van de mandrillen, dan strijkt hij de oren en verdwijnt.
Poesje wast zich met haar pootjes, Poesje strijkt haar snoorbaard, Poesje krabt en hapt naar vlooitjes Poesje rekt zich bij de haard. Poesje zwelt van melkpap eten, Poesje gaapt en slaapt gerust;... En de muisjes dia dat wete, Kabbelen brood zovéél hun lust.
Als ons poesje de ogen sluit, piepen al de muisjes uit.
Een ware en oprechte vriend is het hoogste goed dat een mens op aarde hebben kan. De ring van geluk wordt pas volledig gesloten door vriendschap. Adelbert Stifter
ze zijn klein mijn gedachten als belletjes uit porseleinen bellenblaaspijpjes met van die breekbare steeltjes en de woorden uit mijn pen zijn dunne krasjes op het ijs van de eindeloze rivier toch schuilt er in mijn belletjesbolletje een zielevonk die meer licht geeft dan alle zonnen van alle zomersbij elkaar en het licht is eeuwig en lichter dan het lichtste belletje uit mijn porseleinen bellenblaaspijpje en ik schaats op het ijs van Gods eindeloze rivier tussen de bijna onzichtbare krasjes van mijn pen
De mens maakt verre reizen en is verbaasd over de hoogte van de bergen , de geweldige golven van de zee, de lange loop van de rivieren, de uitgestrektheid van de oceaan, de eeuwige kringloop van de sterren... Alleen aan zichzelf gaat hij zonder verbazing voorbij.
MOEDERDAG Kind, in mij ontloken in mijn schoot ontsprongen. Ik zal je dragen als een lichte last al mijn levensdagen ik draag je elke grens voorbij voorbij de zon en verder als het kon in twee-eenheid ongebroken tot aan mijn laatste snik.
Noem de dagen met hun naam, schrijf cijfers voor de jaren. Wie zal de druppels van de tijd vergaren, wie peilt de bron van eeuwigheid? Niet de dagen, niet de tijd, bepaalt de waarde van het lied dat mensen zingen, maar de Liefde, hoog gespannen op vergulde snaren.
lezen was mijn afleiding en genoegen, mijn troost mijn zelfgekozen verslaving lezen voor de lol, voor de schitterende stilte die je omringt als je de woorden van de schrijver hoort weerklinken in je hoofd. Paul Auster Brooklyn dwaasheid
Een boekenkast zonder boeken is als een lichaam zonder ziel.
Cicero 106-43 v. Chr.
de dingen waar van we houden, vertellen ons wie we zijn.
Thomas Moore
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek