Hanenhistorie

Vorig jaar hoorde ik op een avond in de lente hanengekraai op het erf en zag dit jonge prachtbeest (had nog geen sporen). ’s Anderdaags zag ik hem al temidden van de kippen. Hij was over de afsluiting binnengevlogen in de ren.

Wellicht om zijn hinderlijk gekraai hadden mensen het dier bij mij gedumpt.

De nieuwe had direct alle kippen afgesnoept van het vorige haantje, dat er voor de rest op zijn eentje verstoten bijliep.

De nieuwe haan zorgde voor een nageslacht van in de twintig stuks.

Het jaar voordien bleef geen enkel kuiken in leven van broedsels met hoogstens 2 stuks. Vergelijk met nu 14,12 en acht.

In de nazomer mogen de kippen vrij in de tuin. Ze hebben echter het suikerbrood mee opgesnoept. Dat zal ik moeten afdekken.

Het verstoten haantje vond echter een eigen terrein: mijn fruitkooi. Het verbleef er maanden dag en nacht en leefde van de afgevallen en laag hangende bessen. Deze winter vertoeft hij op zijn eentje op het afgesloten gedeelte voor het huis,waar de andere kippen niet mogen komen, anders laten die bij regenweer te veel visitekaartjes achter onder de veranda.

Een tiental dagen terug woonde ik te ’s Hertogenbosch voor de zoveelste keer de International Fruit Conference bij en daar had men het vanzelfsprekend ook over de nieuwe plaag : het Aziatische fruitvliegje Drossophyla Susuki dat zijn eitjes legt in velerlei rijpend fruit, dat daarop gaat rotten. Als je weet dat dit insect tot 10 generaties per jaar telt, besef je hoe schadelijk dit insect is. Gelukkig had ik vorig jaar een helper. Het haantje heeft vele honderden insecten opgeruimd.

In plaats van in de pot mag hij dit jaar weer in de fruitkooi.

FOTO’S

De sneeuwklokjes staan al een maand boven. Ik kreeg ze destijds van mijn goede Engelse fruitvriend Howard Stringer die ze had van in zijn kindstijd.

22-01-2018, 12:55 geschreven door Daan