Wezel

Toen ik enkele dagen geleden in de nu lege beerput kwam, vond ik een uitgedroogde wezel. Tot dan toe stond het luik open waardoor hij er ingekomen is en normaal weer naar buiten kon. Misschien een ouder exemplaar dat er kwam sterven? Ik las dat wezels hoogstens 3 jaar oud worden.

Ik schat dat het 35 jaar geleden is dat ik er nog een zag. In de jaren 60 en 70 zag ik die hier nog geregeld. In de Kempen spreekt men van Muishondjes. Wezels laten zich overdag nogal eens zien. Ook in mijn jeugdjarenn te Ichtegem tegen het Wijnendalebos zag ik die geregeld.

Een hermelijn, iets groter en met een opvallende zwarte eindstaart heb ik er nooit gezien; wel een paar bunzings.

Hier te Halle-Kempen heb ik er destijds een drietal gezien, waarvan een in witte wintervacht. Dat ook wezels ’s winters een witte wintervacht (kunnen) hebben, heb ik nu pas vernomen.

Hier heb ik drie bunzings gezien. De laatste sneuvelde onder de banden van de auto op het weggetje van Pol Poppe, destijds een bekende naam in De Wielewaal. Van pastoor Seghers kreeg hij in 1966 de opdracht ‘De Wielewaal Voorkempen’ op te richten. Ik was er ’s morgens even gestopt en even verder liep dat beest over het weggetje. Het gaf geen teken van leven meer. Ik was er bepaald niet gerust in, noch de kinderen, in de Peugeot familiale met ons zeven.  Bunzings zijn taaie beesten.

Als opgezet dier is hij daarna in vele scholen getoond.

Op waarnemingen.be zie ik dat er vorig jaar ook nog een melding van een wezel was uit Zoersel, wat niet wegneemt dat deze kleine zoogdieren enorm achteruit gegaan zijn.