Ik ben raimond
Ik ben een man en woon in blankenberge () en mijn beroep is to be busy.
Ik ben geboren op 21/12/1938 en ben nu dus 85 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: carpe diem.
Een draver is een bepaald type paard en in vele landen een eigen ras. Dravers werden oorspronkelijk slechts voor één doel gefokt: zo snel mogelijk draven voor de sulky en daardoor zo veel mogelijk koersen winnen. In tegenstelling tot hetgeen veel mensen denken is een draver niet uitsluitend een bepaald type paard maar vaak ook een officieel geregistreerd ras. In vele landen waar drafkoersen gehouden worden hebben deze paarden hun eigen stamboek. Ook als rijpaard zijn dravers populair bij sommige paardenliefhebbers. De fokkerij van de dravers is er al tientallen jaren op gericht een paard te fokken dat zo snel mogelijk kan draven. De snelheid in de drafsport staat voorop. De drafsport omvat twee richtingen: het meest algemeen in Nederland is het draven voor de sulky, minder bekend is het draven onder het zadel in een 'montékoers'. Drafkoersen vinden plaats op diverse drafbanen in Nederland, waaronder te Duindigt (Wassenaar), Alkmaar, Wolvega en een aantal zomer- en grasbanen zoals Groningen en Emmeloord. Dravers worden getraind in een 'entrainement', waarna ze zich moeten kwalificeren om te kunnen koersen. Niet alle nakomelingen van dravers worden uitgebracht in drafkoersen. Dit kan verschillende redenen hebben. Dravers kunnen te langzaam zijn om in de koers mee te komen, geen geschikt karakter hebben, een lichamelijk probleem hebben of gewoon een gebrek aan talent vertonen. Daarnaast zijn er veel paarden die na hun koerscarrière een tweede carrière tegemoet gaan als rijpaard. Het omscholen van een draver is meestal niet zo'n groot probleem. De paarden kennen al teugel- en stemhulpen en zijn al veel gewend, zoals transport en verpleging. Dravers zijn over het algemeen gevoelige en temperamentvolle paarden die ook geschikt te maken zijn voor recreatie en endurance. Ook voor de dressuur, springen, western en met name mensport zijn dravers geschikt. Omdat er niet naar een bepaalde rasstandaard gefokt is, is er een grote verscheidenheid aan uiterlijke verschijningen mogelijk tussen én binnen de draverstamboeken. Sommigen staan duidelijk erg hoog in het bloed, anderen zijn zwaarder gebouwd, tot zelfs een barok uiterlijk. Toch is er een aantal kenmerken te noemen dat karakteristiek is voor de meeste dravers: slanke bouw, gespierde achterhand, lange smalle hoeven, schuin aflopend kruis, lange oren. De meest voorkomende kleuren zijn bruin, zwart en vos. De kleur schimmel komt ook voor maar is zeldzamer Looplustig, werkwillend, veelzijdig, gevoelig en slim De oorspronkelijke bestemming van het ras is het lopen van harddraverijen, wedstrijden waarbij de paarden in de allersnelste draf moeten rennen. Ze mogen daarbij echter niet in galop springen. Uitgekoerste dravers kunnen ook als rijpaard ingezet worden, het zijn vaak goedkope en bruikbare recreatiepaarden. Dravers zijn zeer geschikt voor endurance, mede door hun grote uithoudingsvermogen en hun looplust. Ook kunnen sommige dravers leren springen. De basisdressuur zal weinig problemen geven, maar voor de M en Z klasse zal men een van de zeldzame dravers met de juiste capaciteiten daarvoor moeten vinden. Het is door hun specifieke aanleg voor de draf niet eenvoudig voor een draver om hoog in de dressuursport te komen waar immers ook soepele overgangen naar de galop gevraagd worden.
De Mustang is een bekend ras van sterke, rondzwervende paarden die vooral te vinden zijn in het Westen van Noord-Amerika. De eerste voorouders van het ras werden in Amerika ingevoerd door de Spaanse en Portugese conquistadores (veroveraars). Met mustangs duidt men in de pers en in dagelijks taalgebruik vaak 'wilde paarden' aan. Maar het gaat hier in feite om verwilderde gebruikspaarden, omdat alle in het wild rondzwervende paarden in Amerika afstammen van paarden die oorspronkelijk gedomesticeerd waren. Vandaag de dag is het enige paard dat algemeen als een echt wild paard wordt beschouwd het przewalskipaard, dat uit Centraal-Azië afkomstig is en dat in feite als wild paardenras in de gobiregio ook een 'reconstructie' is, met uitsluitend voorouders afkomstig uit westerse dierentuinen. In een ver verleden waren er al paarden in Noord-Amerika. Dit is gebleken uit fossiele skeletten, maar sinds de laatste IJstijd, ongeveer 10.000 jaar geleden zijn deze paarden uitgestorven. Hierdoor waren er geen paarden meer op het Amerikaanse continent tot de komst van de Conquistadores eind 15e eeuw en begin 16e eeuw. Sommige theoretici beschouwen daarom de mustang in Amerika als een geherintroduceerde diersoort die van nature in het ecosysteem thuishoort. Eerste mustangs De eerste mustangs stamden af van Spaanse paarden die door Conquistadores rond de 16de eeuw zijn ingevoerd in Mexico. Het grootste deel van deze paarden was afkomstig van rassen als Andalusiër, Arabisch volbloed en Berber. Sommige van deze paarden ontsnapten of werden losgelaten. Soms wellicht ook geruild met of gestolen door Indianen en zo raakten ze snel verspreid over het westelijk gedeelte van Noord-Amerika. Er zijn aanwijzingen dat de inheemse stammen verscheidene oeroude mythen over paarden kenden. Sommige Indianen beweerden dat 'het gras zich de paarden herinnerde.' De Indianen gingen al snel het paard gebruiken voor transportdoeleinden. Het verving de hond als trekdier en verbeterde als rijdier de kans op succes in gevechten, handel en jacht, in het bijzonder de jacht op bizons. Sommige stammen begonnen speciale paarden te fokken. De beste paardenfokkers waren de leden van de Comanche en Shoshoni stammen. De Nez Perce waren bijzonder goede fokkers en ontwikkelden een van de eerste echte Amerikaanse rassen: de Appaloosa. Gedurende het hele koloniale tijdperk tot en met de westelijke uitbreiding van de Verenigde Staten in de 19e eeuw werden paarden door ontdekkingsreizigers, handelaren en kolonisten naar Amerika geïmporteerd en werden nakomelingen vrijgelaten of wisten te ontsnappen. Zo vulden ze de genenpool van de kuddes die van Spaanse afkomst waren aan. Het kwam voor dat veehouders in de westelijke gebieden in de winter hun paarden loslieten en voor zichzelf lieten zorgen en dan in de lente die paarden of gelijkwaardige mustangs terugvingen. Sommige veehouders probeerden ook de eigenschappen van de wilde paarden te "verbeteren" door de dominante hengst te elimineren en te vervangen door dieren van hun eigen voorkeur. In sommige gevallen hielp dit inteelt te voorkomen, vooral in gebieden waar de kuddes genetisch geïsoleerd konden raken tijdens periodes van grote droogte. Op andere plaatsen werden gedomesticeerde paarden in de kudde geplaatst die niet geschikt waren voor het leven op de prairie, zoals rassen van zware trekpaarden. Dit leidde tot een dramatische teruggang van de populaties en een daling van kwaliteit onder de dieren die erin slaagden te overleven. Aan het begin van de 20e eeuw had Noord-Amerika volgens schatting nog twee miljoen rondzwervende paarden. Mustangs werden bij tijden nog gezien als een goede buit. Ze konden zelf gebruikt worden of verkocht (vooral aan het leger) of geslacht om als voeding te dienen, vooral voor huisdieren. De paarden waren later niet meer in trek als rijdier en hadden geringe handelswaarde. Het omstreden mustanging (mustangs vermoorden) werd verfilmd in The Misfits van John Huston. Dit soort misbruik, waaronder de jacht vanuit vliegtuigen en gebruik van gif leidde in 1959 tot de eerste federale wet ter bescherming van de rondzwervende paarden. Deze wet werd later samengevoegd met de Wet voor de Bescherming van het Wilde Rondzwervende Paard en de Burro (verwilderde ezel) van 1971. Het Amerikaanse Congres omschreef daarin de wilde paarden als "levende symbolen van de geschiedenis en de pioniersgeest van het Westen die tot de verscheidenheid van de levende wezens in dit land bijdragen en het leven van het Amerikaanse volk verrijken". De mustang is een heterogeen ras met diverse ondersoorten. Rassen waarvan beweerd wordt dat zij nog sterk op de originele Iberische voorouders lijken zijn de Spanish Mustang, de Kiger-Mustang en de Pryor Mountain Mustang. Het Engelse woord mustang is afgeleid van het Mexicaans-Spaanse woord mestengo dat komt van het Spaanse mesteño (gemengd ras). Dit betekende ook 'dier zonder bezitter' en werd de algemene aanduiding voor de in vrijheid levende paarden. Vanwege de symboolkracht van het wilde paard uit het westen van Amerika met eigenschappen als vrijheid, onafhankelijkheid, bevalligheid, kracht en snelheid werd de naam 'mustang' populair als merknaam voor bijvoorbeeld motorfietsen, auto's (de Ford Mustang) en vliegtuigen en als mascotte van verenigingen. De uitdrukking 'mustang' verwijst in het Amerikaanse leger naar een officier die (oorspronkelijk) als dienstplichtige (dus niet als beroepsmilitair met een dure opleiding) is toegetreden en dus voornamelijk op basis van zijn eigen prestaties promotie heeft gemaakt en helemaal onderaan de rangorde is begonnen. Ze zijn over het algemeen ouder en ervarener dan officieren die van de militaire academie komen. Hoewel mustangs vrijwel nooit de generaalsrang bereiken zijn er voorbeelden bekend van mustangs die het tot majoor of kolonel hebben geschopt.
Ik ben raimond 
