"Je zult zo ver komen, als je in je hart gelooft te kunnen komen."
Een interessant adres?
There comes a time in life when you have to let go of all the pointless drama & the people who create it,
& surround yourself with people who make you laugh so hard that you forget the bad and focus solely on the good.
After all, life is too short to be anything but happy !
Life is too short to wake up in the morning with regrets. So love the people who treat you right, and forget about the ones who don't and believe that everything happens for a reason. If you get a chance ; take it If it changes your life ; let it Nobody said that it would be easy, they just promised it would be worth it.
There comes a point in your life when you realize who matters, who never did, who won't anymore and who always will.
So don't worry about people from your past, there's a reason why they didn't make it to your future.
"Some people come into our lives and quickly go. Some stay for awhile and leave footprints on our hearts ... And we are never, ever the same."
Als je ooit gemene mensen tegenkomt in je leven, denk dan dat ze als schuurpapier zijn... Ze schaven en schuren je, maar uiteindelijk wordt jij er mooi en glad van ! Zij zijn het die lelijk en versleten achterblijven..!
Vroeger dacht ik altijd:
"Later". Later doe ik dit of dat.
Later maak ik verre reizen,
schrijf ik een boek, ik noem maar wat.
Later zullen al mijn dromen,
stuk voor stuk uitkomen.
Later, dat maakt alles "goed".
Maar ik heb ontdekt in het
leven dat ik zo niet denken moet.
Ik zeg niet langer: "Later".
Ik hou niet meer
"tegoed".
Ik vervul vandáág mijn dromen,
want ook ik weet niet.
Of "LATER" wel zal
komen.
Huidkanker, basaalcelcarcinomen
en de ziekte van Lyme
02-06-2012
opnieuw
de uitslag over de ingreep in mijn gezicht was niet volledig positief ... de ingreep moet de 15 juni opnieuw gedaan worden, vermits niet alles verwijderd is ... de randen zijn onbetrouwbaar .
om het litteken zo klein mogelijk te houden, heeft de dermatoloog zo weinig mogelijk weg gesneden, .... net niet genoeg blijkbaar. Jammer, want het was al mooi genezen.
Ik kon ook gewoon afwachten om te zien of die basalioom terug zou komen of niet, maar dat vond ik geen optie. Onderhuids woekert die dan immers verder.
Dan maar liever de korte pijn en de ingreep opnieuw laten doen, samen met nog een "wondje" op mijn dijbeen.
"gezien mijn voorgeschiedenis" ( woorden van de dokter) wordt het maar weggesneden. Labo- onderzoek zal uitmaken wat het is.....
vrijdag ben ik dus weer eens geopereerd. Twee basaliomen ; eentje op mijn bovenrug en de andere in mijn gezicht, net naast mijn neus. Ik heb geen pijn gehad, alleen last van de draad, die aan mijn neus kriebelt. Vrijdag mogen de draadjes er al weer uit en krijg ik de uitslag.
Ondertussen heb ik alweer een andere basalioom gespot op mijn been, maar de dokter wil nog wat afwachten.
Gisteren namiddag naar de dermatoloog geweest. Ik heb daar toch weer een doef van de hamer gekregen ... weer 2 basaliomen !
* basalioom of basaalcelcarcinoom is een vorm van huidkanker die NIET uitzaait, maar plaatselijk wel groter wordt, het zijn rode vlekjes, soms schilferig. Ze worden ofwel behandeld met Aldara créme, als ze niet te diep zijn, of weggesneden.
Deze keer had ik mij er helemaal niet aan verwacht. Ik ging gewoon op controle en wou eventueel nog een paar geboortevlekken preventief laten wegsnijden. maar nee, pats, weer 2 basaliomen. De ene zit op mijn rug, op schouderhoogte. Een gewoon, onschuldig lijkend rood vlekje. Ik had het niet eens opgemerkt. De 2de zit vlak naast mijn neus, pal in mijn aangezicht. Vorig jaar had de dermatoloog die vlek nog bevroren en beweerde hij dat het géén basalioom was. Maar dat vlekje is terug gekomen en moet nu dus ook weggesneden worden.
Op 18 mei is het zover, ... dan krijg ik weer twee " tirètten" bij ( ritssluitingen, voor degene die mijn dialect niet verstaan )
Het enige goed nieuws is , dat de vlek aan de onderkant van mijn voet niet persé MOET weggesneden worden. Als ik ze goed in de gaten hou, is 't ook goed. Ik zie dat nl niet zitten om die te laten verwijderen, omdat ik al zo slecht op mijn voeten sta en dan ook niet onnodig wil laten snijden.
Deze keer heb ik toch al niet meer zo'n schrik. Ik denk nl dat er niks ernstig aan de hand is. Het zou kunnen dat ik nog wat moedervlekken laat verwijderen, gewoon uit voorzorg, maar echt verdachte vlekken heb ik niet -zelf- gezien.
Sinds vorige woensdag heb ik mijn steunzolen. De eerste moment was ik al heel enthousiast, want ik had gedacht dat dat heel hard zou zijn maar dat viel reuze mee. Eigenlijk voelde het helemaal anders dan ik verwacht had. De dokter had gezegd dat er een hieltje zou aankomen om mijn achillespees te ontlasten, maar zo voelde het niet, integendeel, ik had meer de neiging om achterover te vallen.
Eén dag later was mijn enthousiasme al heel wat getemperd.... Toen ik 's morgens mijn dikke bergschoenen weer moest aantrekken - daar waren de steunzolen in gepast- voelde dat wél hard aan en toen ik even aan het stappen was, kwamen mijn tenen in slaap. Ik stond ook weer heel onstabiel op mijn rechtervoet en had schrik om te vallen.
Zaterdag zijn we dan nieuwe schoenen gaan kopen. Op aanraden van de dokter het merk Mephisto. Gewone platte sportieve schoenen om thuis te dragen ipv die dikke bergschoenen : prijs 150 euro
omdat ik ook dikke schoenen nodig heb om gaan te wandelen ; nieuwe bergschoenen gekocht, een half maatje groter ; het merk Lowa, prijs 170 euro
voeg daar nog de prijs van de steunzolen aan toe en je weet dat het een kostelijke affaire geworden is hé.
Maar ik had geen andere keuze ; ik liep al maar schever en mijn achillespees werd al maar dikker.
Het zal een zaak van vallen en opstaan worden. Ik verander gedurende de dag regelmatig van schoenen, maar het is nog wennen. Ik sta wat te hobbelen op mijn voeten. Het lijkt alsof ik loop te balanceren op een tennisbal onder mijn voet.
Ook zonder mijn steunzolen sta ik onstabiel op mijn voeten, dan loop ik weer meer op mijn tenen om mijn achillespees te ontzien....
Ik hou de moed erin, het moet lukken en het zal lukken !!!!
ik heb een achillespeesontsteking. blijkbaar heb ik enorme platvoeten
De laatste tijd had ik veel last van mijn rechtse voet. Die is zo scheef gegroeid dat ik regelmatig bijna viel, en zelfs een paar keer echt gevallen ben.
Door de andere voet te overbelasten heb ik nu daar die achilles pees ontsteking.
Hoe het komt dat ik daar nu pas mee naar de dokter geweest ben ...? Tja, de story of my life .... struisvogelpolitiek zeker
O-benen ;
Toen ik een jaar of 15-16 was is er tijdens een schoolonderzoek vastgesteld dat ik O-benen had. Mijn ouders beweerden toen dat dat kwam, door die extreem smalle jeans-broeken die ik altijd droeg. Die liet ik altijd versmallen in de winkel, zodat ik mij daar liggend op het bed moest inwurmen, maar dan zaten ze ook als gegoten. Net een tweede huid. Toen bestonden er nog geen stretch-broeken...
Gebarsten dikke teen :
Toen ik 19 jaar was heb ik mijn dikke teen gebarsten. Ik werkte indertijd in een stoffenwinkel. Op zekere dag wou ik in de stockruimte wat kapstokken ontwarren, maar ik trok daarmee een ijzeren buis - waar de grote rollen stof mee opgehangen werden- mee op de grond. Recht op mijn voet. Resultaat ; dikke teen gebarsten. Ik was op dat moment alleen thuis, mijn ouders waren op vakantie. Daardoor heb ik niet gerust, zoals vereist was, maar met die spalk blijven rondlopen.
Ik heb daar altijd last van blijven hebben. Ik heb daar -wat ik noem " een spastische trek" aan overgehouden ; als ik de trap opging of een voetpad op wou stappen, bleeft die voet een tel hangen, en landde die niet waar hij hoorde te landen, maar op mijn tenen. Ik kom ook nooit schoenen of sandalen met riempjes over mijn tenen dragen. Alleen gesloten schoenen- en liefst van al hoge bergschoenen of bottines. Ook toen ik , jaren later, ging joggen, had ik daar veel last van. Telkens die voet bleef hangen, was ik uit mijn ritme en kwam ik niet meer vooruit.
Hernia :
Toen ik een kleine 10 jaar geleden een hernia in de rug kreeg, had ik uitvalsverschijnselen naar mijn been en voet. Voor het eerst moest ik mij als eens pakken om niet omver te vallen als ik ergens stond.
Izzy :
3 jaar geleden kwam Izzy, onze border collie in ons leven. Die bleek wat zwaar en hevig voor mij, om mee gaan te wandelen. Als hij opsprong om achter een fiets aan te hollen , of naar een andere hond wou springen, belandde ik al eens languit op de beton.....
Excuses uitgeput :
Maar ik kan geen uitvluchten meer blijven verzinnen! De laatste tijd stond ik al maar onstabieler op mijn voeten en ging ik ook al eens tegen de grond, zonder aanwijsbare reden. Door die rechtse voet te ontzien, heb ik mijn linkse overbelast en heb ik dus daar een pijnlijke, dikke achillespees .
Dokter :
Hoogtijd om naar de huisdokter te gaan ! Die verwijst me door naar de orthopedische chirurg. Diagnose : platvoeten !!!!
Van alle bovenstaande redenen en excuses, die ik mezelf in de loop van 30 jaar heb aangepraat, bleek dus geen enkel te kloppen ! Nooit heeft er ook maar iemand de opmerking gemaakt dat ik platvoeten had.
Nu moet ik steunzolen gaan dragen. Ik hoop dat me dat vlug lukt, want ik ben nu niet meer echt mobiel.
Ik, die alles tevoet doe. Ik heb geen rijbewijs, geen bromfiets meer, niet gewend van het openbaar vervoer te gebruiken, alleen mijn twee eigen voeten brachten mij overal waar ik zijn moest.
ik hoop dat ik me 2011 kan herinneren als het jaar waarin ik huidkanker had.
In 2012 hoop ik gezond te blijven en laat ik de kanker achter mij. Laat het een levensles zijn ; geniet van de zon, maar met mate - zoals zoveel zaken ; geniet, maar met mate !
Ik weet nog niet of ik hier nog veel zal komen schrijven, maar éen zaak weet ik wel, de blogjes die ik hier volg, blijf ik volgen. Ik volg jullie verhalen en leef mee met jullie leven, in ups en downs !
Dikke knuf allemaal en bedankt voor de steun het voorbije jaar !!!
Ik wens iedereen een jaar vol geluk, liefde en goede gezondheid !!!
Geen nieuws, is goed nieuws ! Toch in mijn geval .
Het jaar loopt op zijn laatste benen en ik wil het dan ook positief afsluiten. Het was een moeilijk jaar voor mij, geconfronteerd worden met "kanker", het heeft me vooral mentaal, emotioneel geraakt. Fysiek was het allemaal zo erg niet, maar in het koppeke maalt dat door. Ik heb het moeilijk gehad, ik geef dat grif toe.
Wat mij ook gekwetst heeft, is het feit dat je gestigmatiseerd wordt, tenminste zo heb ik het ervaren. Alsof het een besmettelijke ziekte is. Mensen negeren je, nemen geen contact meer met je op, of beantwoorden zelfs je mails niet.
So be it ! Een mens leert er mee om te gaan. Het omgekeerde is natuurlijk ook waar ; ik heb hier op dit blogje mensen leren kennen, die wel geinteresseerd zijn, bezorgd en meelevend. En ik .... ik ben ook empatischer geworden naar anderen toe. Ik zal al vlugger vragen hoe het met iemand gaat, en ook effectief luisteren naar hun verhaal en later nog eens informeren naar het verloop.
Zo is het leven nu eenmaal, met zijn ups en downs. Ook daar kunnen we iets uit leren.
Life is full of ups and downs. The trick is to enjoy the ups and have courage during the downs.
ik vond een interessant artikel over infraroodlampen. Ik heb een (zonne) hemel met infraroodlampen, in het artikel gaat het over een infraroodsauna, maar het principe is hetzelfde ;
De vorige dagen hing er een dichte mist, vandaag is het winderig en koud. De winter komt er nu met rasse schreden aan. Als het van mij afhing, ging ik nu in winterslaap tot ergens einde maart
Brr, moet ik nu echt buiten ...? Ja dus ! Onze Izzy zorgt er voor dat ik buiten moét. Zo een grote hond heeft behoefte aan beweging en wil graag buiten spelen. Alleen doet hij dat niet graag alleen. Ik ben dus verplicht om alle dagen met hem een fikse wandeling te doen 's morgens vroeg en in de namiddag nog wat in de tuin te spelen met hem.
Moest Izzy er niet zijn, dan kwam ik van de hele week niet buiten. Lekker in de zetel, met een dekentje over mij, een goed boek of de laptop op schoot. Dat is mijn regime om de winter door te komen ; cocoonen.
's middags na het eten , doe ik mijn oefeningen voor mijn rug. Izzy houdt me dan gezelschap Daarna doen we een haze-slaatje.
ik ga ook weer onder mijn infraroodlampen. Jaren geleden heb ik zo'n zonnehemel gekocht met infraroodlampen. De zonnelampen dienen niet meer , gezien mijn huidkanker, maar die warmtelampen zijn zalig. Die warmte doet deugd en is heel gezond ; goed voor gewrichten, ontstekingen, de doorbloeding van het lichaam enz.
Donderdagnamiddag kreeg ik weer buikpijn. Een buikpijn die ik niet kon thuisbrengen, dus dacht ik weer aan een baarmoederhals ontsteking.
Omdat ik nog niet vergeten ben hoe ziek ik daar twee maanden geleden van geweest ben, besliste ik om vrijdag naar de huisarts te gaan.
Daar heb ik bijna een halve dag gezeten, weliswaar drie vierde van de tijd in de wachtzaal Ik heb daar alle beschikbare lectuur gelezen, van Dag Allemaal, over De Tijd , naar Goed Gevoel. Ik ben dus weer helemaal up-to-date over alle roddels over de BV's in Vlaanderen, ik weet wat ik met mijn geld moet doen op mijn oude dag ... gesteld dat ik dat nog heb, nog genoeg bij zinnen om te weten wat ik doe, of zo lang leef tout court. Een echt goed gevoel hou ik alleszins niet over aan mijn doktersbezoek.
Toen ik uiteindelijk bij de dokter kwam deed ik mijn uitleg, maar volgens de dokter kon het niks vaginaals zijn omdat je daar geen buikpijn van hebt . Hallo, dokter ....???? Nog geen twee maanden geleden had ik net hetzelfde ....!!! Pijn in de buik, that's it ! en toen was het overduidelijk iets in de baarmoeder. Al vergeten? Ik alleszins niet ! Dan maar eens naar de buik luisteren ; de darmen rammelen nogal fel. Ja, hoe zou dat nu komen 't is onderussen half 12 en ik zit daar nuchter. Ik laat nog - op eigen vraag - bloed trekken, want ik voel mij al maanden niet al te gezond. Wie weet ....vinden ze daar iets in. Ik sta terug buiten met de raad een buscopan te slikken, tegen de buikpijn
Vandaag, zondag, heb ik nog steeds een zeurende buikpijn, niet zo erg meer. En oke, het bleek niks vaginaals te zijn, maar wat is het dan wel ... Dinsdag krijg ik de uitslag van de labo-testen .... maar daar verwacht ik eigenlijk niks van.
Heb ik last van de overgang misschien....? Dat zou al veel verklaren over al die vage klachten die ik heb.
De geboortevlekken steken ook weer her en der de kop op. Raar toch dat ik altijd in de wintermaanden nieuwe geboortevlekken krijg.
Ik ben dus niet echt ziek, maar echt lekker in mijn vel zit ik zeker niet ......
Gisteren ben ik 47 jaar geworden. Tijd om het afgelopen jaar eens te overdenken....
"Born to be alive" van Patrick Hernandez was mijn absolute favoriete liedje toen ik een jaar of 16 was. Ik heb daar ongelofelijk veel op gedanst en dat liedje keer op keer mee gekeeld. Ik was toen een echte discofreak Flip Kowlier heeft dat liedje weer uitgebracht in het vlaams, alé, het Gents ; geboren voa te leven. Ik begrijp er geen snars van, maar 't klinkt nog altijd even goed
Wat dat hier ter zake komt doen? Wel, het afgelopen jaar was niet zo denderend. Eerst die huidkanker en de maanden nadien sukkelde ik van het ene kwaaltje in het andere. Geboren om te leven ...pff ik moet mij zien te herpakken, maar die hele affaire heeft toch een serieuze impact op mij gehad. Enerzijds wil ik dat hoofdstuk afsluiten, maar anderzijds moet ik ook alert blijven op eventuele gevaarlijke vlekken. Dat evenwicht moet ik nog wat zoeken....
De voorbije maanden had ik geen nieuwe geboortevlekken meer gezien. Ik was dan ook al voorzichtig positief ingesteld. Tot ik van de week al twee vlekjes zag in mijn decolleté ; niks ergs, gewoon twee vlekjes. Enigzins gealarmeerd speurde ik vanmorgen dan nog maar eens grondig mijn rug af in de spiegel.
Toen zag ik toch weer een zwart vlekje , een nieuw. Zucht. Verdacht. Weer één om in de gaten te houden. Op slag werd ik weer helemaal down. Mijn vage hoop dat ik er vanaf zou zijn is weer vervlogen. Ik zal mij constant moeten in de gaten houden ; zien of er geboortevlekken bijkomen, of te groter worden of van kleur veranderen. Zucht. Niet leuk !
Vanmorgen las ik een tof berichtje in "het Nieuwsblad" :
Er is goed nieuws voor koffieverslaafden. Wie dagelijks enkele kopjes koffie drinkt, loopt minder kans om basaalcelcarcinoom - een vorm van huidkanker - te ontwikkelen. Dat blijkt uit een studie waarvan de resultaten maandag in de Verenigde Staten werden voorgesteld.
Volgens de onderzoekers lopen vrouwen die dagelijks meer dan drie koppen koffie drinken twintig procent minder kans op basaalcelcarcinoom dan vrouwen die weinig of geen koffie nuttigen.
Mannen halen iets minder profijt uit hun dagelijkse dosis cafeïne, maar toch zouden drie kopjes koffie per dag ook bij hen resulteren in 9 procent minder kans om deze vorm van huidkanker te ontwikkelen. Waarom koffie beschermender werkt bij vrouwen dan bij mannen, blijkt niet uit de resultaten.
Het onderzoek, dat werd voorgesteld op een conferentie van de American Association for Cancer Research in Boston (Massachusetts), toont dus duidelijk aan dat wie meer koffie drinkt, minder kans loopt op basaalcelcarcinoom, besluiten de onderzoekers. Ze waren naar verluidt zelf verrast door de uitkomst van de studie.
Ik geloof er geen snars van, maar alle excuses zijn goed om nog een lekker kopje koffie te drinken hé
Ik lijk nog steeds van het ene kwaaltje in het andere te sukkelen Van oogonsteking naar tand ontsteking, over blauwe knieen van te vallen
Ik heb beslist om voorlopig die geboortevlek aan de onderkant van mijn voet niét te laten verwijderen. De dermatoloog wou die preventief verwijderen omdat daar normaal gezien geen geboortevlek kan staan ; aan de onderkant van handen en voeten heeft een mens geen pigment. Behalve ik dan
Maar toevallig staat die geboortevlek op mijn "goeie " voet. Die andere hangt er zo maar wat bij Regelmatig heb ik geen gevoel aan de buitenkant van mijn rechtervoet. Daardoor ga ik regelmatig tegen de vlakte ... Of dat nu samen met Izzy is of niet. Daarom wil ik mijn "goeie" voet niet laten opereren. Eerst en vooral zou ik daar al 10 dagen niet mogen op steunen. En wie weet hoelang daarna dat ik daar nog niet goed kan op steunen, en dat met de winter (en gladde wegen) voor de deur.... nee, dank u.
Ik zal die vlek natuurlijk nauwgezet in de gaten houden, net zoals alle andere geboortevlekken op mijn lichaam !
wij zijn een lang weekend naar Vielsalm geweest. We zijn 20 jaar getrouwd en zijn dat daar gaan vieren.
Voor we vertrokken had ik nog tegen Michel gezegd dat ik terug naar de huisarts wou gaan omdat ik mij helemaal niet goed voelde.
Het weekendje gezonde boslucht heeft me blijkbaar goed gedaan ; ik voel me prima nu.
We hebben veel gewandeld in de bossen, lekker gegeten, alé vooral gesnoept ; croissantjes 's morgens, dame blancheke, en voor de zaterdag avond hadden we een gourmetschotel besteld.
ik kom er stillekesaan weer bovenop ! pff, wat was dat allemaal, zo ziek was ik al lang niet meer geweest. Ik weet nog steeds niet precies wat ik gehad heb, want bij dat tweede onderzoek was niks meer te vinden, vermits ik toen al 4 dagen antibiotica aan 't slikken was. Ik heb dan ook nog eens héél zware maandstonden gehad en nu voel ik me dus nog maar slappekes op mijn benen. Ik zal eens wat vitaminekes en ehinacea moeten gaan pakken om er weer bovenop te komen, maar ik durf nog geen pillen te nemen, want mijn maag is nog lang niet terug in orde. Mijn eten smaakt ook niet, zelf mijn koffie lust ik niet.
Maar er zijn ergere zaken in het leven hé. Kijk eens rond je en je ziet en hoort overal miserie. Ik probeer dan ook niet teveel te klagen tegen de mensen in mijn directe omgeving. Ik doe dat hier dan maar hé
Zaterdag ben ik de hele dag doodziek geweest. Migraine en overgeven. Elke slok water moest er weer terug uit.
Waarschijnlijk ben ik zo ziek geworden door een overdosis medicatie van de hele week allerlei pijnstillers te slikken ...
Vorige zaterdag dacht ik dat ik buikgriep had en was al begonnen met pijnstillers voor de maag en darmen én daarboven op nog iets tegen de griep vermits ik koorts had. 's Maandags denkt de dokter dan dat het een blaasontsteking is ; antibiotica + pijnstillers.
Donderdag is de uitslag binnen van het urine onderzoek ; geen blaasontsteking Wat dan ? Ik dacht dat al de hele week dat ik water verloor door die blaasontsteking, maar dat bleek dan vaginaal vocht te zijn. De dokter heeft daar dan een cultuur van genomen om te laten onderzoeken. Onmiddellijk heeft ze me dan andere pillen voor geschreven : vrijdags moest ik nog 2 antibiotica pillen nemen + 4 pillen tegen die vaginale ontsteking.
Verbaasd het je dan dat ik zaterdag zo ziek als een hond was ......?
Zaterdag middag voelde ik me zo ellendig dat Michel de dokter van wacht belde. Telefoon bezet. Getelefoneerd tot 3 u in de namiddag. Telefoon steeds bezet ! michel belt dan maar naar de dokter van wacht in Boutersem. Die neemt zijn telefoon wel op, .... maar mag niet komen Die mogen hun regio niet uit, begrijpe wie kan. Die dokter geeft Michel dan het advies om de politie te contacteren. Die zijn heel gewillig, maar kunnen ons ook niet direct verder helpen vermits ze daar ook niet weten wie de dokter van wacht is. Blijkbaar is dat een goed bewaard geheim. De politie begint dan rond te bellen ; eerst een bevriend arts ; geen antwoord. Dan bellen ze naar het ziekenhuis om de voorzitter van de dienst te spreken ; niet bereikbaar. Dan maar weer de dokter in Boutersem gebeld ; die is op ronde en moet weer naar huis rijden om op zijn computer te zien wie er in Tienen van wacht is. Eindelijk weet de politie wie er van wacht is ; die dokter opgebeld ; geen antwoord ( dat wisten wij ook al !!!! ) Dan maar een politie-combi opgestuurd naar de dokter thuis. Wat bleek ; de telefoon lag niet goed op de haak ....
Al die tijd heeft de politie ons telefonisch op de hoogte gehouden van elke stap die ze ondernamen ; chapeau voor de politie Tienen !!!!!
Uiteindelijk konden we dus zelf bellen om de dokter te laten komen ; om half 6 's avonds is ze gearriveerd ! In Tienen word je dus beter niet ziek in het weekend, want eer je een dokter aan je bed krijgt, is de kans héél groot dat je al dood ligt !
Ik heb dan 2 spuiten gekregen ; eentje voor mijn maag en eentje tegen de hoofdpijn. De rest van het weekend ben ik ziek geweest. Maandag avond moest ik dan weer naar de huisarts bellen voor de uitslag van het onderzoek. Wéér geen resultaat. Vermits ik al 5 dagen antibiotica geslikt had, kon men daar niks nuttig meer in vinden. Ik weet dus nog steeds niet welk gevaarlijk beest = microbe mij te pakken genomen heeft. Ondertussen heb ik ook nog eens mijn maandstonden, dus weet ik ook nog niet of ik genezen ben of niet. Het blijft bang afwachten.
Ik ben Carla. Ik word sinds februari 2011 geconfronteerd met huidkanker. Ik ben dit blogje begonnen om daar mee om te gaan, om mijn twijfels en frustraties van me af te schrijven. Tevens wil ik mijn ervaring met jullie delen. En wie weet, kan ik misschien 1 van jullie ervan overtuigen om voorzichtig om te springen met het zonnebaden, want dat is de grote boosdoener.
't is onderussen half 12 en ik zit daar nuchter.
Die mogen hun regio niet uit, begrijpe wie kan.
