"Je zult zo ver komen, als je in je hart gelooft te kunnen komen."
Een interessant adres?
There comes a time in life when you have to let go of all the pointless drama & the people who create it,
& surround yourself with people who make you laugh so hard that you forget the bad and focus solely on the good.
After all, life is too short to be anything but happy !
Life is too short to wake up in the morning with regrets. So love the people who treat you right, and forget about the ones who don't and believe that everything happens for a reason. If you get a chance ; take it If it changes your life ; let it Nobody said that it would be easy, they just promised it would be worth it.
There comes a point in your life when you realize who matters, who never did, who won't anymore and who always will.
So don't worry about people from your past, there's a reason why they didn't make it to your future.
"Some people come into our lives and quickly go. Some stay for awhile and leave footprints on our hearts ... And we are never, ever the same."
Als je ooit gemene mensen tegenkomt in je leven, denk dan dat ze als schuurpapier zijn... Ze schaven en schuren je, maar uiteindelijk wordt jij er mooi en glad van ! Zij zijn het die lelijk en versleten achterblijven..!
Vroeger dacht ik altijd:
"Later". Later doe ik dit of dat.
Later maak ik verre reizen,
schrijf ik een boek, ik noem maar wat.
Later zullen al mijn dromen,
stuk voor stuk uitkomen.
Later, dat maakt alles "goed".
Maar ik heb ontdekt in het
leven dat ik zo niet denken moet.
Ik zeg niet langer: "Later".
Ik hou niet meer
"tegoed".
Ik vervul vandáág mijn dromen,
want ook ik weet niet.
Of "LATER" wel zal
komen.
Huidkanker, basaalcelcarcinomen
en de ziekte van Lyme
04-12-2012
Blogs
Ik lees regelmatig blogs van mensen met kanker en speciaal melanoom - uitgezaaide melanoom...
Operaties, ... uitzaaiingen, .... chemo en bestralingen .... niet echt opbeurende literatuur.
Waarom ik dat dan wil lezen, vraag je je af ?
't Is mijn grootste angst om een melanoom te krijgen. Met mijn voorgeschiedenis is dat niet zo verwonderlijk hé. Het is dan ook niet zo abnormaal dat ik daar alles wil over weten en lezen.
Bovendien ben ik nogal goed in struisvogelpolitiek ; ik steek mijn kop in het zand en zou de signalen negeren. Door die blogs te lezen blijf ik alert !
De prognose voor een uitgezaaide melanoom zijn dan ook archi- slecht ... De overlevingskansen minimaal. 2 a 3 jaar ....
Op de blogjes reageer ik gewoonlijk standaard met de mensen proberen op te beuren, te blijven vechten en positief te blijven.
Voor mezelf echter .... als ik me probeer in te beelden dat ik die diagnose ooit zou krijgen .... het enige wat ik me weet te bedenken is ....hoe snel kan een mens euthanasie krijgen ....?
't is weer bijna zover ; op 17 december moet ik op controle. Nakijken of er nieuwe basaalcelcarcinomen ( basaliomen) of verdachte geboortevlekken zijn bijgekomen.
Regelmatig denk ik dat ik weer een basalioom opmerk, maar dan verdwijnt dat vlekje weer en blijkt het niks te zijn.
Eéntje heb ik wel bijgekregen denk ik ; op mijn pols, waar mijn uurwerk zit, staat er een rood glazig vlekje. Al sinds eind augustus. Dat er op die plaats eentje zou staan verwonderd me niet ; het hele jaar draag ik mijn uurwerk, behalve de 14 dagen, dat we op vakantie gingen. Daardoor is de huid op die plaats extra gevoelig én dus meermaals verbrand. Afwachten of mijn gevoel klopt ....
Voor het eerst in jaren heb ik deze winter (tot nu toe) bijna geen geboortevlekken bijgekregen. Het moet toch zijn dat het feit dat ik niet meer in de zon zit, er wat mee te maken heeft.
begin augustus heb ik buikgriep gehad.. met alles erop en eraan ;
buikpijn, koude rillingen, dan weer koorts, diarree en overgeven. Het ergste leed was op een paar dagen voorbij, alleen de buikpijn heeft nog een tijdje aangemodderd.
ik schrijf dit hier eigenlijk alleen neer voor mezelf, anderen hebben hier geen boodschap aan, maar het valt me nu wel op dat het precies een weerkerend fenomeen is dat ik eens goed ziek moet zijn na een paar maanden behandeling bij de dermatoloog.
Vorig jaar heb ik een 5-tal ingrepen gehad en in september ben ik serieus ziek geweest. Dit jaar herhaalt het verhaal zich blijkbaar ; weer een 5-tal ingrepen en ziek nadien.
Tegen volgend jaar zal ik maar mijn voorzorgen nemen en al preventief iets nemen om mijn weerstand wat op te krikken.
De draadjes zijn sinds maandag uit mijn voet, oef ! Bij het verwijderen heb ik nog serieus gepiept ... blijkbaar waren het vooral die, die mij 12 dagen parten gespeeld hebben.
Ondertussen kan ik al weer vlot stappen.
De uitslag was trouwens OK
Nu heb ik eindelijk wat rust, pff. In april ging ik op controle ; 4 maanden en 4 ingrepen later, kan ik eindelijk opgelucht ademhalen.
mijn volgende controle is pas in december... als er niks tussen komt natuurlijk.
Fingers crossed dat ik in de tussentijd geen verdachte vlekken, genre basaliomen of moedervlekken ontdek !!!!
Categorie:Huidkanker Tags:basalioom, moedervlek, controle, moedervlek op voetzool
gisteren is de geboortevlek op mijn voetzool ( onderkant voet) weggesneden.
Zolang het nog verdoofd was, kon ik er goed op stappen. In de namiddag begon het gesukkel en tegen de avond kon ik er niet meer op steunen. De waterdichte plakker was ook al gelost. Op handen en voeten ben ik de trap op gekropen en in mijn bed gekropen. De hele nacht geen last gehad. Vanmorgen weer de trap af, op mijn gat deze keer. Van stoel naar tafel, naar deur tot in de keuken gestunteld...
Tot ik mijn schoenen mét steunzolen aangedaan heb! gelukkig kan ik nu voorzichtig rondstappen, met mijn wandelstok, die ik vorige week al aangeschaft had, in het vooruitzicht van mijn operatie.
Nu is 't 10 dagen geduld oefenen tot de draadjes eruit mogen en ik de uitslag krijg.
Ik hoop echt dat het nu voor een tijdje gedaan is met in mijn lijf te laten snijden
Categorie:Huidkanker Tags:geboortevlek voetzool, verhoogde kans op huidkanker
Donderdag, 12 juni, wordt de geboortevlek op mijn voetzool weggesneden. Ik zie er enorm tegenop omdat ik vrees dat ik lange tijd niet- goed- zal kunnen stappen. En laat dat nu net mijn goeie voet zijn
vorige vrijdag zijn de draadjes verwijderd. De wonde was al mooi genezen. Vandaag ziet je er nog amper wat van De snee loopt zowat gelijk met de plooi van de neus naar de mond.
De basalioom is nu volledig weg !
ik ben dus content.
Ondertussen heb ik wel beslist om de geboortevlek aan de onderkant van mijn voet toch te laten wegsnijden.
Een geboortevlek op de handpalmen of voetzolen is een verhoogd risico op kanker omdat een mens daar geen pigmenten heeft en er normaal gezien dus ook geen geboortevlek kan staan. Vermits die er bij mij wel staat en ik al een voorgeschiedenis heb van huidkanker .... weet je het wel zeker ....
Vorig jaar, deze tijd, wou ik dat ook al laten doen, maar toen wou de dokter wachten tot na de vakantie. In september was mijn goesting echter over. Toen ik dit jaar, in april, op controle kwam, vroeg ik hem of dat echt noodzakelijk was om die vlek te laten verwijderen. Toen zei hij dat ik ze ook gewoon in de gaten kon houden om te zien of ze groeide of niet.... Ik had ook wratten op mijn voeten en telkens hij die behandelde, zei hij, zo langs zijn neus weg, dat ik die geboortevlek toch "eens " moest laten weghalen.
Vrijdag heb ik de knoop dus doorgehakt ; ze moet eruit ! Ik wou nog wachten tot kerst, omdat Michel dan in verlof is om onze Izzy uit te laten, maar Michel vond dat ik niet zo lang moest wachten. De korte pijn, dus ; op 12 juli word ik nog maar eens geopereerd. Pas op 23 juli mogen de draadjes er weer uit. Zolang zal ik al zeker niet goed kunnen stappen. En daarna .... zien we dan wel weer !
Gisteren ben ik voor de 2de x geopereerd aan een basalioom in mijn gezicht. Het is een serieuze snee geworden deze keer, amai ! Ik was super nerveus en het deed ook veel meer pijn deze keer. Ik hoop dat nu alles weg is, want een 3de keer zie ik absoluut niet meer zitten.
Uitslag volgende week vrijdag.
Eén troost heb ik ; het litteken van vorige maand was al mooi genezen, dus hoop ik dat het ditmaal ook zo snel geneest en ik niet met zo'n kanjer van een litteken op mijn gezicht moet rondlopen.
de uitslag over de ingreep in mijn gezicht was niet volledig positief ... de ingreep moet de 15 juni opnieuw gedaan worden, vermits niet alles verwijderd is ... de randen zijn onbetrouwbaar .
om het litteken zo klein mogelijk te houden, heeft de dermatoloog zo weinig mogelijk weg gesneden, .... net niet genoeg blijkbaar. Jammer, want het was al mooi genezen.
Ik kon ook gewoon afwachten om te zien of die basalioom terug zou komen of niet, maar dat vond ik geen optie. Onderhuids woekert die dan immers verder.
Dan maar liever de korte pijn en de ingreep opnieuw laten doen, samen met nog een "wondje" op mijn dijbeen.
"gezien mijn voorgeschiedenis" ( woorden van de dokter) wordt het maar weggesneden. Labo- onderzoek zal uitmaken wat het is.....
vrijdag ben ik dus weer eens geopereerd. Twee basaliomen ; eentje op mijn bovenrug en de andere in mijn gezicht, net naast mijn neus. Ik heb geen pijn gehad, alleen last van de draad, die aan mijn neus kriebelt. Vrijdag mogen de draadjes er al weer uit en krijg ik de uitslag.
Ondertussen heb ik alweer een andere basalioom gespot op mijn been, maar de dokter wil nog wat afwachten.
Gisteren namiddag naar de dermatoloog geweest. Ik heb daar toch weer een doef van de hamer gekregen ... weer 2 basaliomen !
* basalioom of basaalcelcarcinoom is een vorm van huidkanker die NIET uitzaait, maar plaatselijk wel groter wordt, het zijn rode vlekjes, soms schilferig. Ze worden ofwel behandeld met Aldara créme, als ze niet te diep zijn, of weggesneden.
Deze keer had ik mij er helemaal niet aan verwacht. Ik ging gewoon op controle en wou eventueel nog een paar geboortevlekken preventief laten wegsnijden. maar nee, pats, weer 2 basaliomen. De ene zit op mijn rug, op schouderhoogte. Een gewoon, onschuldig lijkend rood vlekje. Ik had het niet eens opgemerkt. De 2de zit vlak naast mijn neus, pal in mijn aangezicht. Vorig jaar had de dermatoloog die vlek nog bevroren en beweerde hij dat het géén basalioom was. Maar dat vlekje is terug gekomen en moet nu dus ook weggesneden worden.
Op 18 mei is het zover, ... dan krijg ik weer twee " tirètten" bij ( ritssluitingen, voor degene die mijn dialect niet verstaan )
Het enige goed nieuws is , dat de vlek aan de onderkant van mijn voet niet persé MOET weggesneden worden. Als ik ze goed in de gaten hou, is 't ook goed. Ik zie dat nl niet zitten om die te laten verwijderen, omdat ik al zo slecht op mijn voeten sta en dan ook niet onnodig wil laten snijden.
Deze keer heb ik toch al niet meer zo'n schrik. Ik denk nl dat er niks ernstig aan de hand is. Het zou kunnen dat ik nog wat moedervlekken laat verwijderen, gewoon uit voorzorg, maar echt verdachte vlekken heb ik niet -zelf- gezien.
Sinds vorige woensdag heb ik mijn steunzolen. De eerste moment was ik al heel enthousiast, want ik had gedacht dat dat heel hard zou zijn maar dat viel reuze mee. Eigenlijk voelde het helemaal anders dan ik verwacht had. De dokter had gezegd dat er een hieltje zou aankomen om mijn achillespees te ontlasten, maar zo voelde het niet, integendeel, ik had meer de neiging om achterover te vallen.
Eén dag later was mijn enthousiasme al heel wat getemperd.... Toen ik 's morgens mijn dikke bergschoenen weer moest aantrekken - daar waren de steunzolen in gepast- voelde dat wél hard aan en toen ik even aan het stappen was, kwamen mijn tenen in slaap. Ik stond ook weer heel onstabiel op mijn rechtervoet en had schrik om te vallen.
Zaterdag zijn we dan nieuwe schoenen gaan kopen. Op aanraden van de dokter het merk Mephisto. Gewone platte sportieve schoenen om thuis te dragen ipv die dikke bergschoenen : prijs 150 euro
omdat ik ook dikke schoenen nodig heb om gaan te wandelen ; nieuwe bergschoenen gekocht, een half maatje groter ; het merk Lowa, prijs 170 euro
voeg daar nog de prijs van de steunzolen aan toe en je weet dat het een kostelijke affaire geworden is hé.
Maar ik had geen andere keuze ; ik liep al maar schever en mijn achillespees werd al maar dikker.
Het zal een zaak van vallen en opstaan worden. Ik verander gedurende de dag regelmatig van schoenen, maar het is nog wennen. Ik sta wat te hobbelen op mijn voeten. Het lijkt alsof ik loop te balanceren op een tennisbal onder mijn voet.
Ook zonder mijn steunzolen sta ik onstabiel op mijn voeten, dan loop ik weer meer op mijn tenen om mijn achillespees te ontzien....
Ik hou de moed erin, het moet lukken en het zal lukken !!!!
ik heb een achillespeesontsteking. blijkbaar heb ik enorme platvoeten
De laatste tijd had ik veel last van mijn rechtse voet. Die is zo scheef gegroeid dat ik regelmatig bijna viel, en zelfs een paar keer echt gevallen ben.
Door de andere voet te overbelasten heb ik nu daar die achilles pees ontsteking.
Hoe het komt dat ik daar nu pas mee naar de dokter geweest ben ...? Tja, de story of my life .... struisvogelpolitiek zeker
O-benen ;
Toen ik een jaar of 15-16 was is er tijdens een schoolonderzoek vastgesteld dat ik O-benen had. Mijn ouders beweerden toen dat dat kwam, door die extreem smalle jeans-broeken die ik altijd droeg. Die liet ik altijd versmallen in de winkel, zodat ik mij daar liggend op het bed moest inwurmen, maar dan zaten ze ook als gegoten. Net een tweede huid. Toen bestonden er nog geen stretch-broeken...
Gebarsten dikke teen :
Toen ik 19 jaar was heb ik mijn dikke teen gebarsten. Ik werkte indertijd in een stoffenwinkel. Op zekere dag wou ik in de stockruimte wat kapstokken ontwarren, maar ik trok daarmee een ijzeren buis - waar de grote rollen stof mee opgehangen werden- mee op de grond. Recht op mijn voet. Resultaat ; dikke teen gebarsten. Ik was op dat moment alleen thuis, mijn ouders waren op vakantie. Daardoor heb ik niet gerust, zoals vereist was, maar met die spalk blijven rondlopen.
Ik heb daar altijd last van blijven hebben. Ik heb daar -wat ik noem " een spastische trek" aan overgehouden ; als ik de trap opging of een voetpad op wou stappen, bleeft die voet een tel hangen, en landde die niet waar hij hoorde te landen, maar op mijn tenen. Ik kom ook nooit schoenen of sandalen met riempjes over mijn tenen dragen. Alleen gesloten schoenen- en liefst van al hoge bergschoenen of bottines. Ook toen ik , jaren later, ging joggen, had ik daar veel last van. Telkens die voet bleef hangen, was ik uit mijn ritme en kwam ik niet meer vooruit.
Hernia :
Toen ik een kleine 10 jaar geleden een hernia in de rug kreeg, had ik uitvalsverschijnselen naar mijn been en voet. Voor het eerst moest ik mij als eens pakken om niet omver te vallen als ik ergens stond.
Izzy :
3 jaar geleden kwam Izzy, onze border collie in ons leven. Die bleek wat zwaar en hevig voor mij, om mee gaan te wandelen. Als hij opsprong om achter een fiets aan te hollen , of naar een andere hond wou springen, belandde ik al eens languit op de beton.....
Excuses uitgeput :
Maar ik kan geen uitvluchten meer blijven verzinnen! De laatste tijd stond ik al maar onstabieler op mijn voeten en ging ik ook al eens tegen de grond, zonder aanwijsbare reden. Door die rechtse voet te ontzien, heb ik mijn linkse overbelast en heb ik dus daar een pijnlijke, dikke achillespees .
Dokter :
Hoogtijd om naar de huisdokter te gaan ! Die verwijst me door naar de orthopedische chirurg. Diagnose : platvoeten !!!!
Van alle bovenstaande redenen en excuses, die ik mezelf in de loop van 30 jaar heb aangepraat, bleek dus geen enkel te kloppen ! Nooit heeft er ook maar iemand de opmerking gemaakt dat ik platvoeten had.
Nu moet ik steunzolen gaan dragen. Ik hoop dat me dat vlug lukt, want ik ben nu niet meer echt mobiel.
Ik, die alles tevoet doe. Ik heb geen rijbewijs, geen bromfiets meer, niet gewend van het openbaar vervoer te gebruiken, alleen mijn twee eigen voeten brachten mij overal waar ik zijn moest.
ik hoop dat ik me 2011 kan herinneren als het jaar waarin ik huidkanker had.
In 2012 hoop ik gezond te blijven en laat ik de kanker achter mij. Laat het een levensles zijn ; geniet van de zon, maar met mate - zoals zoveel zaken ; geniet, maar met mate !
Ik weet nog niet of ik hier nog veel zal komen schrijven, maar éen zaak weet ik wel, de blogjes die ik hier volg, blijf ik volgen. Ik volg jullie verhalen en leef mee met jullie leven, in ups en downs !
Dikke knuf allemaal en bedankt voor de steun het voorbije jaar !!!
Ik wens iedereen een jaar vol geluk, liefde en goede gezondheid !!!
Geen nieuws, is goed nieuws ! Toch in mijn geval .
Het jaar loopt op zijn laatste benen en ik wil het dan ook positief afsluiten. Het was een moeilijk jaar voor mij, geconfronteerd worden met "kanker", het heeft me vooral mentaal, emotioneel geraakt. Fysiek was het allemaal zo erg niet, maar in het koppeke maalt dat door. Ik heb het moeilijk gehad, ik geef dat grif toe.
Wat mij ook gekwetst heeft, is het feit dat je gestigmatiseerd wordt, tenminste zo heb ik het ervaren. Alsof het een besmettelijke ziekte is. Mensen negeren je, nemen geen contact meer met je op, of beantwoorden zelfs je mails niet.
So be it ! Een mens leert er mee om te gaan. Het omgekeerde is natuurlijk ook waar ; ik heb hier op dit blogje mensen leren kennen, die wel geinteresseerd zijn, bezorgd en meelevend. En ik .... ik ben ook empatischer geworden naar anderen toe. Ik zal al vlugger vragen hoe het met iemand gaat, en ook effectief luisteren naar hun verhaal en later nog eens informeren naar het verloop.
Zo is het leven nu eenmaal, met zijn ups en downs. Ook daar kunnen we iets uit leren.
Life is full of ups and downs. The trick is to enjoy the ups and have courage during the downs.
ik vond een interessant artikel over infraroodlampen. Ik heb een (zonne) hemel met infraroodlampen, in het artikel gaat het over een infraroodsauna, maar het principe is hetzelfde ;
De vorige dagen hing er een dichte mist, vandaag is het winderig en koud. De winter komt er nu met rasse schreden aan. Als het van mij afhing, ging ik nu in winterslaap tot ergens einde maart
Brr, moet ik nu echt buiten ...? Ja dus ! Onze Izzy zorgt er voor dat ik buiten moét. Zo een grote hond heeft behoefte aan beweging en wil graag buiten spelen. Alleen doet hij dat niet graag alleen. Ik ben dus verplicht om alle dagen met hem een fikse wandeling te doen 's morgens vroeg en in de namiddag nog wat in de tuin te spelen met hem.
Moest Izzy er niet zijn, dan kwam ik van de hele week niet buiten. Lekker in de zetel, met een dekentje over mij, een goed boek of de laptop op schoot. Dat is mijn regime om de winter door te komen ; cocoonen.
Ik ben Carla. Ik word sinds februari 2011 geconfronteerd met huidkanker. Ik ben dit blogje begonnen om daar mee om te gaan, om mijn twijfels en frustraties van me af te schrijven. Tevens wil ik mijn ervaring met jullie delen. En wie weet, kan ik misschien 1 van jullie ervan overtuigen om voorzichtig om te springen met het zonnebaden, want dat is de grote boosdoener.
)
